eitaa logo
@Torab_bash
4هزار دنبال‌کننده
864 عکس
751 ویدیو
19 فایل
تراب باش، فرزند ابوتراب باش گروه تحلیل مباحث قرآنی و آخرالزمانی ارتباط با ادمین👇 @Abuo_Torab
مشاهده در ایتا
دانلود
فرج امام زمان عج یعنی چه؟! (۲-۲) ✍️... در پستِ قبل گفته شد که ، زمانی واقع می‌شود که وقتی خداوند باب عطا را باز کرد؛ دیگر استمرار داشته باشد و پیوسته تا تحققِ هدف، باز بماند؛ از این منظر، وقتی که «مقطعِ اولِ آخرالزمانِ حوادث» در حد وسیع شروع شود، طبق قرآن ما می‌گوییم: خدا بابِ شروع اختصاصی را باز کرد؛ دیگر این وقایع ادامه دارد تا اینکه صبحِ ظهور واقع شود؛ لذا با شروع حوادثِ اختصاصی ، شما می‌گویید خدایا! اگر به تبعِ این صحنه و در ادامه‌ی همین ماجرا، را قرار ندهی، بشریت و سپس می‌شود، تو حتماً باید «تحققِ ظهور» را به تبعِ همین حوادث قرار بدهی. 🔸آیا واقعاً این مطلب را می‌فهمیم؟ بله، واقعاً این را می‌فهمیم. طبق و ، این قبیل ماجراها مثل تحولاتِ شگرف اجتماعی، جنگ‌های بزرگ، خسف، مسخ و امثالهم که شروع بشود، دیگر باید ادامه پیدا کند و به «صبحِ ظهورِ مهدی عج» منجر شود. آیا واقعاً این موضوع را می‌فهمیم؟ بله، واقعاً این را می‌فهمیم. پس بدانیم که این همان مفهوم «فرج» است. 🔻آن دومینویی که وقتی شروع شود، آن ماجرایی که وقتی شروع شود، دیگر نمی‌شود، بلکه پیوسته ادامه پیدا می‌کند و تقویت می‌شود؛ این همان است؛ ماجرای «آخرالزمانِ حوادث» وقتی شروع شود، هر کجایش، هر جای ماجرای آخرالزمان بخواهد متوقف شود؛ یک سهمگین برای بشریت است، یک دومینویی هست که باید جلو برود و باید به «ظهور» منجر شود. طبق سوره‌ی قدر «آخرالزمان» هزار ماه یعنی ۸۳ سال و خرده‌ای طول می‌کشد. باشد، طول بکشد، اما پایانش باید باشد، ما باید به آن موقعیتِ سَلامٌ برسیم. أَلْفِ شَهْرٍ در سوره‌ی قدر، انتهایش چیست؟ سَلامٌ. هزار ماه تحمل سختی‌ها، اما پایانش سَلامٌ، این می‌ارزد؛ این قیمت دارد؛ و این می‌شود «گشایش»، این می‌شود «فرج». ⏳پس وقتی گفته می‌شود «فرج» فقط «صبحِ ظهور» را مدنظر نداشته باشیم؛ چرا که این می‌شود: «اللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الظُّهورَ» یعنی خدایا! ظهور ولیّ‌ات را برسان نه این فرج او را برسان. ما می‌گوییم خدایا! «فرج» را قرار بده. حالا چرا این را می‌گوییم؟ خب، اهل‌بیت علیهم السّلام برترین مربی بشر هستند؛ وقتی می‌فرمایند که را درخواست کنید، حتماً در این ماجرا وجود دارد. حالا از جنبه‌ی ‌تربیتی و از هر جنبه‌ای که شما بگویید این درست است، لذا ما فرج را باید دنبال کنیم؛ یعنی باز شدن باب آخرالزمان حوادث که اگر باز شد؛ دیگر به صبح ظهور خواهد رسید. 🪫این هم که بعضی‌ها می‌کنند، بعضی‌ها تعجیل نمی‌کنند، چون مؤمنین دعوت شده‌اند که خواهان تعجیل باشید؛ وقتی که شما می‌کنید: «اللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ»، خواهان تعجیل هستید. از آن‌طرف چرا گفته می‌شود نکنید، یا اینکه گفته می‌شود که عجله نمی‌کنند؟ این قبیل روایات با هم ندارد. هر کدام به‌جای خود نکوست. جایگاهش چیست؟ اینکه بعضی‌ها طبق آیه‌ی ۱۸ سوره‌ی شورا درحالی که برای حوادث آماده نیستند عجله می‌کنند؛ مگر شما برای حوادث آماده شده‌اید؟ اگر آماده نشده‌اید؛ پس عجله نکنید، چون اگر حوادث واقع شود، پدرتان درمی‌آید. وقتی که فرد آماده نیست، تعجیلِ ماجرا اذیتش می‌کند. اما کسی که پابه‌پای برنامه‌ی خدا دارد می‌دود، بلکه «فَاسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ» است، در خیرات دارد می‌گیرد، او باید تعجیل کند و بگوید: خدایا! تعجیل کن! و اگر خدا بخواهد تعجیل کند؛ یعنی ماجراها و صحنه‌ها را فشرده‌تر می‌کند، آیا آماده هستید؟ پس ابتدا «آمادگی»، بعد «تقاضای تعجیل»؛ و إن‌شاءالله خداوند محبت کند ما را بلکه جهانِ اسلام و بلکه کلّ بشریت را با عافیت و امنیت و شادمانی برای یعنی ورود به آخرالزمانِ حوادث آماده‌تر کند، آمادگی‌مان را هم سرعت دهد و به تبعش در مولای‌مان عج تعجیل کند. ⏪ ... @Torab_bash
🌺 خیلی باصفا باشیم 🌺 ✍️... دوستان! بیاییم در جوری زندگی کنیم که اهل آسمان‌ها شویم؛ نه آسمان اولِ ، بلکه اهل آسمان‌های بالاتر شویم؛ در بودن و مقرّب بودن یک چیز دیگر است! این بحث را درباره‌ی در زیاد می‌بینیم؛ به‌عنوان مثال خداوند در آیه ۱۷۰ سوره آل عمران بعد از مطرح کردن مقوله‌ی شهادت، می‌فرماید: «فَرِحِينَ بِمَآ آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»! 🌹[شهدا در جوارِ هستند] در حالی كه خدا به آنچه از بخشش و احسان خود به آنان عطا كرده ؛ و برای كسانی [از دوستانشان] كه از پی ایشان هستند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند؛ [به خاطر صفا و صمیمیتی که چشیده‌اند] می‌كنند كه نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. (آل عمران: ۱۷۰) 🥰 پس ماهم سعی کنیم که خیلی باشیم. باصفا بودن یکی از مصادیقِ بودن است. همانطور که هر وقت یکدیگر را می‌بینیم و به هم سلام می‌کنیم؛ بیایید در حقیقت و در رفتار نیز باهم سلام باشیم؛ خیلی باشیم، خیلی گرم و صمیمی باشیم؛ به‌راحتی نکنیم، به‌راحتی از و ناراحت نشویم؛ به راحتی نشویم. ❤️ درونِ خانه، در سال، یک بار آن هم زیاد است، نباید اصلاً باشد. وارد خانه می‌خواهیم بشویم؛ یک باشیم، وقتی می‌گوییم سلام علیکم، صرفاً یک لفاظی نباشد، تمام وجودمان برای اهلِ خانه باشد. 🪷اگر اینگونه باشیم؛ وقتی هم که از دنیا برویم با این صحنه مواجه می‌شویم که: «الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَآئِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» آنان در حالی كه [از آلودگی‌های عملی و اخلاقی‌] و ، فرشتگان جانشان را می‌گیرند و به آنان می‌گویند: باد، [اكنون‌] به پاداشِ [همان رفتارهای سلام و سلامتی که در دنیا داشتید و] آنچه همواره انجام می‌دادید، به این بهشت [که ظهور اعمال خودِ شماست] وارد شوید. (نحل: ۳۲) @Torab_bash
🏴 ! «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ، وَ لا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ» ✍🏻... دوستان! بر مولایمان امام حسین علیه‌السلام به انسان، می‌‌دهد، سلام بر امام حسین علیه‌السلام برای قلبِ مؤمن است، سلام بر امام حسین علیه‌السلام از انسان مشتاق، می‌‌کند. 💛 بعضی وقت‌‌ها ما آدم‌ها در یک کار تحقیقاتی می‌‌شویم؛ بعضی وقت‌‌ها خدای ناکرده غرقِ می‌‌شویم؛ غرق در می‌شویم؛ اما بدانیم که با چندبار بر علیه‌السلام، قلب جَلا داده می‌شود و ان‌‌شاءالله انسان به سرعت از غفلت‌‌ها بیرون می‌آید؛ لذا سعی کنیم ولو به بهانه‌ی چند سلام در روز، بیشتر در اهل‌‌بیت علیهم‌السلام و در نور امام حسین علیه‌السلام بگیریم. ▪️ما باید طوری به مولا عرض کنیم؛ که مولا را با خود ببرند؛ وگرنه معلوم نیست که چه از دادنِ به ایشان برده‌ایم. @torab_bash
🌤️ در دنیا معطوفِ مهدویت باشید! 🍀امام صادق علیه‌السلام: ای داود! دوستانم را از طرف من برسان و بگو که من می‌گویم؛ خدا رحمت کند بنده‌ای را که در با کسی دیگر جمع شود و یکدیگر را متوجه (مهدویت) نمایند، زیرا سومین آنها فرشته‌ای است که برای آن دو استغفار می‌کند. ☀️ و هیچ دو نفری برای -یعنی توجّه به محضرِ ما- یک جا جمع نمی‌شوند، مگر اینکه خدای متعال به خاطر آن دو نفر به ملائکه مباهات می‌کند؛ پس وقتی که جمع شدید، مشغول توجّه شوید، زیرا در اجتماعات و توجّهاتِ شما زنده نمودن ما هست و بهترین مردم بعد از ما، کسی است که به أمر ما (مهدویت) توجّه دهد و مردم را به سوی محضریتِ ما سوق دهد. 📚 امالی الطوسی، مجلس الثامن، ص ۳۲۷ @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
@Torab_bash
‼️عجیب و شگفتی آفرین اما قرآنی(۱-۲) 🪐فاصله‌گذاری میان موجودات دخانی و انسان‌ها در زمان نوح علیه‌السل
📍 درباره‌ی واژه‌ی هبوط در قرآن ✍️... واژه‌ی هبوط، در قرآن ۸ بار آمده است که از این ۸ بار، یک بار درباره‌ی ابلیس، چهار بار درباره ماجراهایی از آدم علیه‌السلام، یک بار درباره‌ی ماجرایی از بنی‌اسرائیل و یک بار هم درباره‌ی افتادن سنگ به خاطر خشیت از خدا به کار رفته است! در این ۸ استعمال، حداقل ۷ بار واژه‌ی برای شرایطی استفاده شده است که یک و در ماجرا را شاهد هستیم؛ به عنوان مثال: 1️⃣ در ماجرای ابلیس، خب طبق احادیث بسیاری ابلیس در جمع ملائک بود؛ جنس ابلیس طبق صریح آیات قرآن از شیاطین است؛ و شیاطین زشت و کریه هستند؛ در حالی که ابلیس در برزخ جزو فرماندهان ملائک بلکه در رده‌ی بزرگان ملک بود و کسی از ابلیس بودن او و از جنسِ شیاطین بودنِ او مطلع نمی‌شد؛ این یعنی شرایط و قوانینی بر او حاکم بود که هویّت اصلی‌اش قابل مشاهده نبود؛ لکن بعد از نافرمانی از خداوند و سرپیچی از سجده در قبال خلیفه ربّ، طبق آیه ۱۳ اعراف خداوند ابتدا به او فرمود: فأهْبِطْ مِنْها، یعنی از این شرایط هبوط کن، سپس در همین آیه فرمود: فَاخْرُجْ، حالا از این موقعیت برو بیرون؛ پس با حکمِ هبوط، شرایط بر ابلیس تغییر کرد. 2️⃣ در ماجرای علیه‌السلام نیز طبق ظاهر آیات قرآن ایشان در بهشت ساکن بود؛ مثل آیاتِ ۳۵ بقره، ۱۹ اعراف و ۱۱۷ طه، اما پس از عصیانِ ربّ و عدمِ تبعیت از ربّ، ایشان و همسرش طبق آیاتِ ۳۶ و ۳۸ بقره، ۲۴ اعراف و ۱۲۳ طه، از شرایطِ بهشت به شرایط دنیا منتقل شدند؛ به عبارت دیگر وقتی گفته شد: «إِهْبِطُوا مِنْها» از آن موقعیتِ [بهشت] هبوط کنید؛ سنخیت بهشت و قوانین آن از آدم علیه‌السلام و همسرش برداشته شد؛ لذا طبق آیات ۲۲ اعراف و ۱۲۱ طه لباس‌های بهشتی از پیکره‌ی ایشان فرو ریخت. پس در اینجا نیز واژه‌ی برای تغییر سنخیت و شرایط حاکم به کار رفته است. 3️⃣ اما در مورد کشتی نوح علیه‌السلام نیز ماجرا واضح است؛ وقتی خداوند می‌خواهد آن شرایط عجیب و عظیمِ طوفان نوح علیه‌السلام را بردارد؛ که یکی از آن‌ها طبق آیه ۴۲ هود «مَوْجٌ کَالجِبال» بود؛ یعنی موج‌هایی چون کوهستان و یکی دیگر از این شرایط غیر عادی طبق سیاقِ آیه‌ ۲۶ نوح، حضور جنیّان روی زمین است؛ خداوند از واژه‌ی استفاده می‌کند؛ و در آیه ۴۸ هود می‌فرماید: «قيلَ يا نُوحُ بِسَلامٍ مِنّا وَ بَرَکاتٍ عَلَيْکَ وَ عَلي أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَکَ...» گفته شد: «ای نوح‏، با و از طریقِ ما و برکت‌هايی بر تو و بر اُمّت‌هایی که همراهِ تو هستند..؛ کن». پس این مصداق از استعمالِ واژه‌ی نیز برای تغییر شرایط بوده است. 4️⃣ و در نهایت ما طبق آیه ۶۱ بقره ماجرای از موقعیتِ نزولِ به واسطه‌ی معجزات موسایی علیه‌السلام از جمله و به شرایط عادی دنیا و کشاورزی در بیابان دنیا را داریم که در این مورد هم خداوند برای تغییر شرایط و قوانینِ حاکم بر بنی‌اسرائیل از واژه‌ی استفاده کرده و می‌فرماید: «وَ إِذْ قُلْتُمْ يا مُوسي لَنْ نَصْبِرَ عَلي طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ يُخْرِجْ لَنا مِمّا تُنْبِتُ اْلأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذي هُوَ أَدْني بِالَّذي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَکُمْ ما سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ وَ باءُو بِغَضَبٍ مِنَ اللّهِ...» و چون گفتيد: «ای موسی! ما هرگز بر يک [نوع‏] خوراک [که همان مَنّ و سَلوای بهشتی هست] تاب نياوريم‏، از خدای خود برای ما بخواه تا از آنچه زمين می‌روياند، از [قبيل‏] سبزی و خيار و سير و عدس و پياز، برای ما بروياند» موسی گفت‏: «آيا به جای آن نعمتِ بهتر و برتر، خواهان چيزی پست‏تر هستيد؟ پس در این زمین کنید که آنچه را خواسته‏ايد برای شما [مهيا]ست‏.» و [ننگِ] ذلّت و بیچارگی [از این پس بر پيشانيی] آنان زده شد و به خشمِ خدا گرفتار آمدند... 🔖 : از میان این استعمالِ واژه‌ی در ، حداقل برای تغییر شرایط و قوانینِ حاکم استفاده شده است؛ لذا هبوط در دلِ خود؛ تغییر شرایط را دارد؛ و این در ماجرای علیه‌السلام نیز برای ما دلیل خوبی است که بگوییم: ایشان بعد از طوفان، به حکمِ هبوط از جانب خداوند با شرایط جدیدی مواجه شد که و برقرار بود؛ نه شرایطِ حضور و شیطنت‌های گسترده آن‌ها. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
🌺 خیلی باصفا باشیم 🌺 ✍️... دوستان! بیاییم در جوری زندگی کنیم که اهل آسمان‌ها شویم؛ نه آسمان اولِ ، بلکه اهل آسمان‌های بالاتر شویم؛ در بودن و مقرّب بودن یک چیز دیگر است! این بحث را درباره‌ی در زیاد می‌بینیم؛ به‌عنوان مثال خداوند در آیه ۱۷۰ سوره آل عمران بعد از مطرح کردن مقوله‌ی شهادت، می‌فرماید: «فَرِحِينَ بِمَآ آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»! 🌹[شهدا در جوارِ هستند] در حالی كه خدا به آنچه از بخشش و احسان خود به آنان عطا كرده ؛ و برای كسانی [از دوستانشان] كه از پی ایشان هستند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند؛ [به خاطر صفا و صمیمیتی که چشیده‌اند] می‌كنند كه نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. (آل عمران: ۱۷۰) 🥰 پس ماهم سعی کنیم که خیلی باشیم. باصفا بودن یکی از مصادیقِ بودن است. همانطور که هر وقت یکدیگر را می‌بینیم و به هم سلام می‌کنیم؛ بیایید در حقیقت و در رفتار نیز باهم سلام باشیم؛ خیلی باشیم، خیلی گرم و صمیمی باشیم؛ به‌راحتی نکنیم، به‌راحتی از و ناراحت نشویم؛ به راحتی نشویم. ❤️ درونِ خانه، در سال، یک بار آن هم زیاد است، نباید اصلاً باشد. وارد خانه می‌خواهیم بشویم؛ یک سَلامٌ عَلیکم باشیم، وقتی می‌گوییم سلام علیکم، صرفاً یک لفاظی نباشد، تمام وجودمان برای اهلِ خانه باشد. 🌹اگر اینگونه باشیم؛ وقتی هم که از دنیا برویم با این صحنه مواجه می‌شویم که: «الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَآئِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» آنان در حالی كه [از آلودگی‌های عملی و اخلاقی‌] و پاكیزه‌اند، فرشتگان جانشان را می‌گیرند و به آنان می‌گویند: سلام بر شما باد، [اكنون‌] به پاداشِ [همان رفتارهای سلام و سلامتی که در دنیا داشتید و] آنچه همواره انجام می‌دادید، به این بهشت [که ظهور اعمال خودِ شماست] وارد شوید. (نحل: ۳۲) @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
🌤️تا می‌توانیم معطوفِ مهدویت باشیم 🍀امام صادق علیه‌السلام: ای داود! دوستانم را از طرف من برسان و بگو که من می‌گویم؛ خدا رحمت کند بنده‌ای را که در با کسی دیگر جمع شود و یکدیگر را متوجه (مهدویت) نمایند، زیرا سومین آنها فرشته‌ای است که برای آن دو استغفار می‌کند. ☀️ و هیچ دو نفری برای -یعنی توجّه به محضرِ ما- یک جا جمع نمی‌شوند، مگر اینکه خدای متعال به خاطر آن دو نفر به ملائکه مباهات می‌کند؛ پس وقتی که جمع شدید، مشغول توجّه شوید، زیرا در اجتماعات و توجّهاتِ شما زنده نمودن ما هست و بهترین مردم بعد از ما، کسی است که به أمر ما (مهدویت) توجّه دهد و مردم را به سوی محضریتِ ما سوق دهد. 📚 امالی الطوسی، مجلس الثامن، ص ۳۲۷ @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash