شیرِ بیشه تا زمین افتاد ..دشمن شیر شد در حقیقت دستهای زینبم زنجیر شد.. ای علمدارِ رشیدم..موقعِ افتادنت.. ذکرِ لبهایت چرا پس نغمه ی تکبیر شد خیز و از جا و ببین می خندد این قومِ شرور در میان ِ علقمه سالارِ تو تحقیر شد از کسانی که دو دستانت قلم بنموده اند بین لشگر با صدای هلهله تقدیر شد.. قوّت اهلِ حرم !از جای برخیز و ببین غصّه ی پروازِ تو بینِ همه تکثیر شد بوی زهرا را گرفته خاکِ گرمِ علقمه.. با نگاهِ مادرم ..جان و دلت تسخیر شد این وداعت را خلاصه می کنم در یک کلام از فراقت.. عمّه ی ساداتِ عالم پیر شد بعدِ ساعاتی صدای زینبم آید به گوش.. وقتِ غارت شد علمدارم مدد کن دیر شد خواهرِ تو یک تنه مانده میانِ دشمنان بی تو با این بی حیاهای زمان درگیر شد  محسن راحت حق #حضرت_اباالفضل_شعرروضه

در هیأت دل نقش تو چون روز عیان است “زیر علمت امن ترین جای جهان است” در کالبد عاشق ما مهر ابالفضل مانند نفس لازم و مثل ضربان است ای حضرت معصوم ستایشگر فضلت تعریف سجایای تو مافوق بیان است تقدیر تو مأنوس به سجاده و شمشیر در جان تو روح علوی در جریان است سوگند به کعبه که به هنگام بلایا یا رب به ابالفضل فقط ورد زبان است هر جا که دل آشوب شدیم از غم دنیا رؤیای دل انگیز حرم راحت جان است  حسن کردی #حضرت_اباالفضل_شعرروضه

امشب شب توسّل ما بر دو دست توست در عشق حرف اوّل دفتر دو دست توست تا مشک خالی تو شود پر ز اشک ما رزق تمام گریه کنان بر دو دست توست ای دست انبیاء و ملائک دخیلتان باب المراد تا خود محشر دو دست توست ای مستجار حضرت ارباب، الدّخیل زیبا قمر، پناه برادر دو دست توست ای مسجدی که وقف شدی بر حسینیه گلدسته های نذری مادر دو دست توست مشکی که داد بر تو سکینه گواه ماست باب الحوائج لب اصغر دو دست توست شمشیر زن بیا و به نیزه بسنده کن چون ذوالفقار حضرت حیدر دو دست توست معجر نمی کشد احدی از سر کسی وقتی دخیل گوشه ی معجر دو دست توست حتماً در علقمه پدر مشک می شوی با لشگری همیشه برابر دو دست توست مشکت به دست راست و نیزه به دست چپ مبهوت کار جنگی ات آخر دو دست توست وقتی که از بدن شود این دست ها جدا باید که خواند فاتحه ی طفل خیمه را (سعید توفیقی) #حضرت_اباالفضل_شعرروضه

دوباره گفتم: دیگر سفارشت نکنم دوباره گفتم: جان تو و حسین, پسر! دوباره گفتم و گفتی: “به روی چشم عزیز!” فدای چشمت, چشم تو بی بلا مادر مدام بر لب من “ان یکاد” و “چارقل” است که چشم بد ز رخت دور, بهتر از جانم! بدون خُود و زره نشنوم به صف زده ای اگرچه من هم “جوشن کبیر” میخوانم شنیده ام که خودت یک تنه سپاه شدی شنیده ام که علم بر زمین نمی افتاد شنیده ام که به آب فرات, لب نزدی فدای تشنگی ات …شیر من حلالت باد بگو چه شد لب آن رود, رود تشنه من! بگو چه شد لب آن رود, ماه کامل من! بگو که در غم تو رود رود گریه کنم کدام دست تو را چید میوه دل من! بگو بگو که به چشمت چه چشم زخم رسید؟ که بود تیر بر آن ابروی کمانی زد؟ بگو بگو که بدانم چه آمده به سرت بگو بگو که بدانم چه بر سرم آمد همین که نام مرا میبرند میگریم از این به بعد من و آه و چشم تر شده ای چه نام مرثیه واری ست “مادر پسران” برای مادر تنهای بی پسر شده ای    محمد مهدی سیار #حضرت_اباالفضل_شعرروضه

ساعت به ساعت روز عاشورا چگونه گذشت؟ - خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency https://www.mehrnews.com/news/4715184/%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA

شمع دل میسوزد و شام غریبان امشب است دل پریشان زینب است گم شده طفلان و حیران در بیابان زینب است دل پریشان زینب است

عاشقم بر همه عالم به جهان خرّم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست به غنیمت شمر ای دوست دم عیسیِ صبح تا دلِ مرده مگر زنده کنی کاین دم از اوست... به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقی‌ست به ارادت ببرم درد که درمان هم از اوست زخم خونینم اگر بِهْ نشود بِهْ باشد خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست غم و شادی برِ عارف چه تفاوت دارد ساقیا باده بده شادیِ آن کاین غم از اوست پادشاهی و گدایی برِ ما یکسان است که بر این در همه را پشت عبادت خم از اوست «سعدیا» گر بکَند سیل فنا خانۀ دل دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست #سعدی #مستانه

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو نسیم پنجرۀ وحی! صبح زود بهشت! «اذا تنفسِ» باران هوای شبنم تو تو در نمازی و چون گوشواره می‌لرزد شکوه عرش خدا، شانه‌های محکم تو به رمز و راز سلیمان چگونه پی ببرم؟ به راز «عِزّةُ للّه» نقش خاتم تو من از تو هیچ به غیر از همین نفهمیدم که میهمان همه ماییم و میزبان همه تو تو کربلای سکوتی و چارده قرن است نشسته‌ایم سر سفرۀ مُحرم تو هوای روضه ندارم ولی کسی انگار میان دفتر من می‌نویسد از غم تو گریز می‌زند از ماتمت به عاشورا گریز می‌زند از کربلا به ماتم تو :: فقط نه دست زمین دور مانده از حرمت نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو #مستانه #برقعی

مقصود عاشقان دو عالم لقای توست مطلوب طالبان به حقیقت رضای توست... بودم بر آن‌که عشق تو پنهان کنم ولیک شهری تمام غلغله و ماجرای توست هر جا که پادشاهی و صدریّ و سروری‌ست موقوف آستان درِ کبریایِ توست... هر جا سری‌ست، خستۀ شمشیر عشق تو هر جا دلی‌ست، بستۀ مهر و هوای توست کس را بقای دائم و عهد قدیم نیست جاوید پادشاهی و دائم بقای توست... امّید هر کسی به نیازی و حاجتی‌ست امید ما به رحمت بی‌منتهای توست هر کس امیدوار به اعمال خویشتن «سعدی» امیدوار به لطف و عطای توست #مستانه #سعدی

تو را قسم به نگاهت نیفتم از چشمت به برق چشم سیاهت نیفتم از چشمت . قدم قدم ز شما دورتر شدم ، حالا نشسته ‎ام سر راهت نیفتم از چشمت . چو دل ز غیر بریدم تو وا کنی آغوش من و امید پناهت نیفتم از چشمت . نی ‎اَم چنان شهدا رو سفیدِ تو اما منم غلام سیاهت نیفتم از چشمت . رها مکن به خطایم هدایتم با توست مگو بمان به گناهت نیفتم از چشمت . مرا جدا مکن از اشکِ روضه ‎ی ارباب فدای ناله و آهت نیفتم از چشمت . به اشک صبح و مساءت به دیدگان تو  مرا کمی ست شباهت نیفتم از چشمت . کنون قریب هزار و چهارصد سال است به قتلگاه ست نگاهت نیفتم از چشمت . قسم به روز نجات اسیری زینب  مرا بخوان به سپاهت نیفتم از چشمت . به سمت کرب و بلا هر سحر سلامم باد در انتظار پگاهت نیفتم از چشمت

بر خاک راه خود نظر کردی طلا شد در یک بیابان پا نهادی کربلا شد من یک دقیقه از غم تو گریه کردم ای شکر حق آن یک دقیقه , “سالها” شد بی بال و پر آمد , ولی بالا نشین رفت فطرس شد آنکه با غم تو آشنا شد اکثیر نام تو عجب خاصیتی داشت “غرق فنا” با نام تو “خضر بقا” شد خاک ره آنم که او خاک ره توست تربت کنار پای تربت ها گدا شد من “آب رو” دادم که “آبرو” بگیرم هر شوره زاری تا که تر شد پر بها شد حاتم که آمد نزد تو مه روترین بود من تازه فهمیدم چرا مثل حنا شد هر دفعه که صحبت ز خاک نینوا شد الماس, نسبت به خودش بی اعتنا شد در کربلا قانون سنخیت به هم خورد جوون سیه چرده چو یار مه لقا شد مقتل نوشته که سر پاک تو آقا در پیش چشم خواهرت از تن جدا شد جسم شریفت شد لگدمال سم اسب و دست آخر جمع در یک بوریا شد جعفر ابوالفتحی

مهدی رحیمی: مثل نماز مثل دعا صبح و ظهر و شام ارباب را زدیم صدا صبح و ظهر و شام ما لطف کرده ایم به خود بین روضه ها ارباب لطف کرده به ما صبح و ظهر و شام روضه به روضه گریۀ ما فرق می کند چون فرق بین نافله ها صبح و ظهر و شام روزی سه بار از غم تو گریه می کنیم با رخصت از امام رضا صبح و ظهر و شام این روزهاست غصۀ ما شام شام شام همراه درد کرب و بلا صبح و ظهر و شام دختر نشست پیش پدر گریه کرد و گفت شلاق می زدند به ما صبح و ظهر و شام یکبار ظهر کشت تو رو شمر و با سرت هر روز می کشند مرا صبح و ظهر و شام  

طشت، حیرت زدۀ نغمۀ قرآن من است خیزران اشک فشان بر لب و دندان من است   دیدۀ فاطمه بر چوب تو و طشت طلا نگه دختر من بر لب عطشان من است   چوب اگر می‌زنی‌ این قدر مزن زخم زبان پای‌ این طشت طلا، فاطمه مهمان من است   زینبم گر نکند پاره گریبان، چه کند نگهش بر من و بر گریۀ طفلان من است   هر که قرآن به زبان داشت، لبش را بوسند چوب و جام می ‌تو، پاسخ قرآن من است   هفده زخم که بر صورت من می‌بینی شاهد زند‌ه‌ای از زخم فراوان من است   خیزران بر لب من می‌زنی و می‌خندی خند‌ه‌ات بر من و بر دیدۀ گریان من است   می‌نزن پای سر من که پیمبر‌ اینجا موی خود کرده پریشان و پریشان من است   مجلس عیش تو گردید حسینیّۀ من بزم شادیت پر از ناله و افغان من است    این که «میثم» نفسش شعله به دل‌‌ها زده است هر کلامش شرری از دل سوزان من است  

من بریدم دل زِ دنیا ، آبرویم را مبر رو زدم حالا به دریا ، آبرویم را مبر غرق در بحر گناهم ، دستگیرِ عالمین جان زهرا ، جان مولا ، آبرویم را مبر من کجا و گریه کردن برایِ تو حسین وصلۀ ناجورم اینجا ، آبرویم را مبر … من خودم را بین خوبان تو پنهان کرده‌ام … من خودم را بین خوبان تو پنهان کرده‌ام … تو ببین این خوب ها را، آبرویم را مبر… دارم از حالِ خودم خیلی خجالت می‌کشم … دارم از حالِ خودم خیلی خجالت می کشم سر نمی‌آرم به بالا ، آبرویم را مبر بین خوبانت به من هم روزیِ اشکی بده می‌شوم بی اشک رسوا ، آبرویم را مبر دارد آقا آبرویم می‌رود کاری بکن جان زهرا ، جان آقا ، آبرویم را مبر دارد این دوری ز تو خیلی خرابم می‌کند کربلایم را بده یا آبرویم را مبر با فراقِ کربلا داری عذابم می‌کنی بیشتر با این بلاها آبرویم را مبر … #مناجات

بردنِ نام تو هر چند خطر داشت پدر دخترت عشقِ تو را مدّنظر داشت پدر ذره‌ای ترس به دل راه ندادم زیرا عمه نگذاشت که اطفال تو سیلی بخورند قافله در همۀ راه سپر داشت پدر چوب زد بر لب تو تا که مرا زجر دهد این یزید از دل من خوب خبر داشت پدر آنقدَر زیر لبم ذکر خدا را گفتم تا که دست از سر لب‌های تو برداشت پدر #حضرت_رقیه_شعرروضه