🏠@markaztf

💢تکمله‌ای بر مبنای نظام امام محور در اعتبارسنجی حدیث ✍️حجت‌الاسلام یحیی عبدالهی در رابطه با نظام امام محور، ضمن تأیید و پذیرش آن، تکمله‌ای به نظر می‌رسد که دسته‌بندی رویکردهای موجود اعتبارسنجی از حیث‌های مختلفی ممکن است که هرکدام از یک زاویه و حیث خاص دسته‌بندی می‌کند. استاد مددی ریشه بحث را در این می‌بیند که آیا ما این عواملی که مطرح می‌شود (مثل ثقه، عدل، کتاب مشهور و...) را به عنوان «معیار» مطرح می‌کنیم یا «شاهد»؟ به بیان دیگر آیا خداوند متعال (شارع) در اعتبارسنجی برای ما معیار مشخص کرده است و گفته است باید خبرثقه را تعبداً بپذیری؟ یا اینکه نه تعبدی نیست و مطابق با سیره عقلا، می‌بایست به وثاقت و اطمینان عقلایی برسیم؟ از این منظر، نظام امام محور چگونه می‌تواند پاسخی به این پرسش باشد؟ و جزو کدام دسته قرار می‌گیرد؟ به نظر می‌رسد نظام امام محور گزینه سومی است. توضیح اینکه نظام امام محور، مبنایی است که می‌تواند اثبات کند، شاکله اصلی حدیث، از طریق مشهور خود، سالم به دست ما رسیده است. این ادعا تو قید دارد: اولاً اعتبار کلیت و شاکله و نظام احادیث است، و منافاتی با اندک روایات غیرمتعتبر داخل آن ندارد. ثانیاً مسیر مشهور را در بر می‌گیرد لذا شامل کتاب‌های غیرمشهور در حاشیه، که عمدتاً از سوی اصحاب طرد شده‌اند و یا اختلافی است (مثل مصباح الشریعه) نمی‌شود. 📝 ادامه مطلب: http://ijtihadnet.ir/?p=75244 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

💠 امروزه پیــرامون فلسـفه اخــلاق، مکـاتب و رویکــردهای متنوعی شکل گــرفته و مسئله‌های آن از قدیم در میراث فلسفی و کلامی اسلامی محل بحث بوده است. نکته قابل توجه این است که رویکرد غالب در این عرصه، رویکــرد فلســفی کلامی است که امتداد اندیشه های سده‌های نخستین می‌باشد. گویی نظریه‌پـــردازان این عرصه، ورود به این بحث را تنها شأن عقل فلسفی تلقی کرده‌اند و کمتر تحقیق جامعی در این مسأله از منظر معارف وحی به چشم می‌خورد. مدرسه بهاره فلسفه اخلاق قصد دارد با نگاهی جامع، در چهار محور ۱. میراث فلسفی و کلامی ۲. تراث اخلاقی ۳. اندیشه های معاصر و ۴. اندیشه مبتنی بر معارف وحی، گام موثری در رشد و بالندگی این دانش بردارد. 🔰 مدرسه بهــــاره | آشنـــایی با فلســفه اخــلاق | ▫️زمان برگزاری: پنجشنبه‌ها، به مدت ۶ هفته، ساعت ۹ صبح الی ۱۷(به همراه ناهار) ▫️شیوه برگزاری: حضوری(ظرفیت محدود) قم، بلوار الغدیر، کوچه ۱۰، ساختمان مفید، طبقه ۴ 🎴لینک ثبت‌نام: https://www.negahschool.ir/product/falsafeh_akhlagh/ با مشارکت: #مرکزتفقه‌علوم‌اسلامی‌والگوهای‌حکمرانی #مؤسسه‌معارف‌اهل‌بیت(ع) #مدرسه‌تفکرونوآوری‌نگاه #فرهنگستان‌علوم‌اسلامی ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌🆔 @sch_negah 🌐‌ http://www.negahschool.ir 🏠@markaztf

📣 «دورۀ سوم #مدرسه_معارفی_درایه» تحت اشراف آیت‌الله میرباقری برای سال تحصیلی ۱۴۰۴_۱۴۰۳ از میان طلاب برادر پایۀ ششم به بالا، به صورت محدود دانش‌پژوه می‌پذیرد. 🔰 #نام_دوره: آشنایی و انس با قرآن کریم و روایات 🔰 #ویژگی‌ها: ⏺ مرور قرآن کریم و آشنایی با مفاهیم کلیدی و روایات تفسیری ⏺ خوانش مصادر اصلی حدیثی با محوریت کتاب شریف کافی ⏺ آشنایی با نظام اندیشۀ معارفی ⏺ کارگاه‌های آموزشی علوم قرآنی و پیراحدیثی (اعتبارسنجی، منبع‌شناسی، تاریخ حدیث) 🔰 #مدت_دوره: ⏺ سه سال تحصیلی به‌صورت حضوری (شنبه تا چهارشنبه، بعدازظهرها) 🔰 #ثبت‌نام: ⏺ از ۲۵ اردیبهشت الی ۲۵ خرداد ۱۴۰۳ ⏺ از طریق سایت مدرسه درایه: madreseyederaye.ir 🔗 در صورت نیاز، به نام کاربری زیر در پیام‌رسان ایتا پیام دهید: eitaa.com/madreseyederaye_ir شماره تماس: ۰۹۱۹۱۹۸۹۳۹۸ 🏠@markaztf

ضرورت دستیابی به «علوم‌انسانی اسلامی» و «الگوها و ساختارهای اجرایی دینی» برای تحقق دولت اسلامی و نیل به تمدن ‏نوین اسلامی ضرورتی انکار ناپذیر است. پیگیری این امر خطیر با وجود آنکه از سوی مراکز و موسسات متعددی در سالهای ‏اخیر دنبال شده است، همچنان با مطلوب فاصله دارد و نیازمند ایجاد ساختارهای پژوهشی و آموزشی مناسب به منظور انجام ‏پژوهش‌های بنیادین و تخصصی در این امر است. کارهای صورت‌گرفته در این عرصه عمدتاً از ناحیه «إستناد قاعده مند و ‏متقن به معارف قرآن و روایات» دچار ضعف جدی هستند و به بیان دیگر نمی توان آنها را مستند به دین دانست. البته موسسات ‏فقهی متعددی در حوزه مشغول به فعالیت می‌باشند اما رویکرد آنها بجز چند مورد، در دامنه مسائل فقه موجود است و قصد ‏امتداد فقاهت به عرصه‌های نوپدید را ندارند. به بیان دیگر، مراکزی که به عرصه‌های علوم‌انسانی و مسائل اجتماعی و ‏حکومتی می‌پردازند، با ضعف روشی در إستناد به وحی مواجه هستند و عمدتاً با مشرب فلسفی سعی در تولید ‏علوم‌انسانی دارند و از روش تفقه بی بهره اند. در مقابل، مراکزی که رویکرد فقاهتی دارند، عمدتاً چنین دغدغه‌هایی ندارند و به ‏موضوعات سابق در عرصه فقه موجود - که مناسب با مکلف فردی است- بسنده می‌کنند. بنابراین پژوهش‌های انجام شده و ‏در حال انجام در دو محور روشی و محتوایی با کاستی‌های جدی روبرو است؛ از منظر روشی، روش تفقه بایسته و مطلوب ‏برای دستیابی به «فقه حکومتی، علوم‌انسانی اسلامی و یا الگوهای حکمرانی» به دست نیامده است و حرکت جدی در این ‏مسیر به چشم نمی‌خورد. از منظر محتوایی نیز آشنایی تخصصی با معارف ارزشمند و گرانقدر «کتاب و سنت» و امتداد این ‏معارف تا مبانی علوم‌انسانی اسلامی در رشته‌های مختلف، تحقق نیافته است. بنابراین ضعف در بهره مندی از «معارف وحیانی» ‏و «روش إستناد به دین» در تحقیقات صورت‌گرفته در این عرصه نمایان است، به همین دلیل انجام تحقیق‌های تخصصی ‏متمرکز، روشمند و سازمانی پیرامون نظام معارف برآمده از کتاب و سنت و پژوهش در محور امتداد این اندیشه در علوم و ‏ساختارهای اجتماعی و حکومتی ضروری است. ‏ «مرکز تفقه علوم اسلامی و الگوهای حکمرانی» مبتنی بر ضرورت فوق با سه ویژگی تأسیس شده است: 1. ابتنای بر معارف کتاب و سنت (وحی) 2. استناد قاعده مند و روشمند (روش تفقه) 3. چشم انداز تمدنی و حکومتی (تمدن نوین اسلامی)

کانال مرکز تفقه: @markaztf

به مناسبت درس ثابت و متغیر در احکام رشته فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم ع این درسنامه به روش ترکیبی از منابع دیگر تهیه شد که البته نیازمند تکمیل و اصلاح و ویرایش است...

✳️ ضرورت تأملی نو در سبک مشارکت دینی سابقاً در یادداشت درنگی در انتخاب انتخابات از ضعف ها و کاستی های این نرم افزار در مشارکت مردمی سخن گفتم و اینکه این الگوی مشارکت اجتماعی ریشه در فرهنگ و سیاست دینی ما ندارد لذا نمی تواند شور و شعف و انگیزه مردم ایران با هویت ایرانی اسلامی را برانگیزاند. اکنون با کاهش مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری و داغ شدن مباحث آسیب شناسی مشارکت مردمی، بار دیگر بر این نکته تأکید می کنم هرچند عوامل موثری همچون وضعیت اقتصادی و معیشتی، سیاه نمایی های کاندیدا، عدم امکان اقناع فکری و انگیزشی مردم نسبت به افق روشن پیش رو، و... در کاهش مشارکت دخیل است اما آسیب و کاستی اصلی و زیربنایی متوجه اصل و اساس این الگو در تحقق مشارکت اجتماعی است. این الگو که ساخت و سازه مهندسی شده انسان غربی است برای جامعه ایمانی کارآمد نیست. مشارکت مومنین در پیش برد جامعه ایمانی بر محور ولیّ اجتماعی، امری فراتر از انتخابات و رای گیری است به نحوی که هر یک از آحاد جامعه می بایست نقش و هویتی مشخص و فعال در این عرصه داشته باشد و ایفا کند. از این رو پیشنهاد می کنم از محافل فکر و اندیشه که موضوع را در این مقیاس ارزیابی کنند و به تأمل بنشینند. مراکز علمی، پژوهشگاه ها و اندیشکده هایی که تا قبل از این در موضوعات کلیشه ای همچون مشروعیت انتخابات، نشست برگزار می کردید، اکنون درنگی کنید که چه بر سر این امر مشروع آمده است؟ همچنین از متفکرین سخنور و سخنران نیز دعوت می کنم موضوع مباحث محرم خود را به پیروی از شعار سال که مقام معظم رهبری دامت برکاته مشخص کردند به مشارکت مردمی - ترجیحاً در امر اقتصاد- اختصاص دهند، امید است به تدریج مسیر هدایت اجتماعی و اصلاح و تکامل ساختارهای جامعه مومنین محقق گردد. یحیی عبدالهی

حوزه علمیه هنوز به حکومت نرسیده است در این انتخابات، حوزه علمیه همه توان خود را بسیج کرد تا مردم را به انتخاب درست برساند، همه علما، سخنرانان، نهادهای دینی پشت سر کاندیدای ارزشی قرار گرفتند اما کاندیدای رقیب که نه برنامه خاصی داشت، نه جاذبه ای، نه کارنامه ای، نه بیانی و با وجود نقطه ضعف های آشکار با فاصله قابل توجه ای پیروز شد و ریاست جمهوری کشور ایران را برعهده گرفت. این نشان می دهد حوزه علمیه از مناسبات اجتماعی عقب مانده است و از جایگاه راهبری و هدایت اجتماعی فرسنگ ها فاصله دارد. حداکثر توان او اعزام مبلغ به تعدادی روستا و مسجد است که طیف خاصی از مومنین را پوشش می دهد. نتیجه این انتخابات فرصت خوبی است که مسئولین حوزه علمیه (خصوصاً شورای عالی حوزه) و نهادهای وابسته همچون دفتر تبلیغات و جامعه مدرسین و... عملکرد خود را نقادی و آسیب شناسی کنند. چرا با طیف وسیعی از مردم بیگانه شده ایم و زبان مشترک نداریم؟ باید بپذیریم بخش وسیعی از جامعه نه مسجد می آیند و نه حرم و نه هیئت و نه پای تلوزیون سمت خدا می بینند، در نتیجه هیچگاه با روحانیت مواجهه ندارند. ساختارهای تبلیغی حوزه در تبلیغ و ارشاد این بخش از جامعه دچار انسداد است، لذا اگر همه طلبه ها را هم برای تبلیغ گسیل دارد، نمی تواند این طیف را پیدا کند و با آن سخن بگوید. بله تبلیغ چهره به چهره تا حدی می تواند این مشکل را جبران کند ولی باز چند درصدی بیشتر توفیق ندارد. ریشه مشکل، پیچیده شدن مناسبات زندگی انسان مدرن شهری است که اجازه حضور روحانیت را به آن نمی دهد، درحالیکه تبلیغ حوزوی در سطح مناسبات روستایی باقی مانده است. مناسبات مدرن زندگی شهری، نیازی به طلبه و روحانیت پیدا نمی کند و تمام شئون زندگی را بر مدار علم و فناوری های جدید و با تکیه بر شبکه های جهانی پیش می برد. امروزه ابزار اداره چنین انسانی، ساختارهای اجتماعی و الگوهای حکمرانی است که نقش حوزه های علمیه به عنوان جریان دهنده دین در عرصه حیات اجتماعی نیز در آنها کمرنگ و حداقلی است. شکل گیری ساختارهای پیچیده سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، قوانین، برنامه ها، آئین نامه هایی که همگی سبک زندگی انسان امروزی را تعیین می کند، چه نسبتی با دین برقرار می کند؟ اگر دینی بودن آنها را صرفاً به عبور از فیلتر شورای نگهبان دانستیم که عدم مخالفت قطعیه آن احراز نشود، به نحوی که انواع مکتب های مدرن لیبرال و سرمایه داری نیز با اندک ظاهرسازی از آن عبور می کنند، نباید انتظار داشته باشیم، انسانی که محصول تربیت این ساختارهاست، در بزنگاه انتخابات انتخابش دینی باشد. حوزه علمیه (مشخصاً شورای عالی حوزه) هشدار حدود دو دهه پیش رهبری مبنی بر مدیریت تحول را جدی نگرفت و همچون دیگر مطالبات رهبری مانند علوم انسانی اسلامی به فراموشی سپرد، اکنون نتایج این کم کاری را نمی توان با رزمایش چند روزه طلاب جوان جبران کرد و جامعه را به تشخیص درست و صواب رساند. مسأله عمیق تر از کم کاری در جهاد تبیین و معرفی دستاوردهای دولت شهید رئیسی است، مساله سکولاریسم پنهان و ساختاری حوزه و حکومت است، حوزه هنوز به حکومت نرسیده است! یحیی عبدالهی

بسمه تعالی 💠 فاضل گرانقدر و برادر نازنینم یحیی عبدالهی، در تبیین آنچه در انتخابات اخیر رخ داده، به ویژه از زاویه دید کنش حوزه علمیه، متن تحلیلی و پر نکته بالا 👆را منتشر کردند و نوک پیکان را به سمت «عدم تحول در حوزه علمیه» نشانه رفته اند. من شاید با نتیجه به دست آمده همدل باشم، اما به نظرم در صورت بندی مسئله خللی وجود دارد که نباید از کنار آنها عبور کرد. صورت بندی مسئله در فراز ابتدایی نوشته بالا به این شکل نمایان است که کاندیدای ارزشی هم برنامه دارد و هم جاذبه و هم تا حدودی بیان خوب، کاندیدای رقیب نه برنامه دارد و نه جاذبه و نه حتی بیان خوب، نقاط ضعف دیگری هم دارد؛ پس چرا مردم به کاندیدای رقیب رای دادند؟ جوابش روشن است، چون ما نتوانستیم ویژگی های کاندیدای خودمان را برای مردم بیان کنیم، ما- یعنی حوزه علمیه - با اینکه تمام امکاناتمان را بسیج کردیم ، اما زبان مشترک و مواجهه مستقیم با مردم یا حداقل قسمت زیادی از مردم نداریم و نمی توانیم حرفمان را به آنها برسانیم؛ بنابراین مردم به کاندیدای رقیب رای می دهند. اگر مسئله به شکل بالا صورت بندی شود، پاسخ آن روشن است، حوزه علمیه باید متحول شود و همراه با ساحت اجتماعی مردم حرکت کند، بلکه در گام بالاتر اداره و نبض حرکت جامعه را به دست بگیرد. ❌ اما به نظرم صورت بندی بالا درست نیست؛ فارغ از صحت این مطلب که حوزه علمیه نیاز به تحول دارد و در حال حاضر نیز به بخش قابل ملاحظه ای از مردم - که بیشتر در آن بخشی که مشارکت نکردند نمود دارند - دسترسی نداشته و با آنها مواجهه مستقیم و زبان مشترک ندارد؛ اما علت رأی آوردن رقیب عجالتا ربط مستقیمی به این نکته ندارد. اکثریت آن بخشی از مردم ایران که در انتخابات مشارکت کردند،با حوزه علمیه زبان مشترک و مواجهه مستقیم دارند؛ حرف حوزه علمیه هم به آنها رسیده است و ویژگی های کاندیدای ارزشی را هم دیده و شنیده اند؛ اما قاطبه آنها به کاندیدای رقیب رای دادند. ◾️ در صورت بندی بالا یک نوع ساده سازی گمراه کننده وجود دارد: الف خوب است، ب بد است، مردم هم حتما گزینه خوب را انتخاب می کنند، پس اگر مردم گزینه ب را انتخاب کردند، یعنی درست برایشان توضیح داده نشده و مطلب صحیح منتقل نشده است، و گرنه طبیعتا الف را انتخاب می کردند. یعنی مشکل اصلی در زبان و طریق انتقال محتوا است. این گزاره ها را حتی اگر در مورد انتخاب های شخصی یک فرد بپذیریم، روشن است که به هیچ وجه قابل تعمیم به انتخاب جامعه نیست. 🟥 در حال حاضر در ایران منتخب مردم از طریق یک فناوری اجتماعی پیچیده به نام « رأی گیری مستقیم و یکپارچه» به دست می آید؛ این فناوری برای خودش لوازم و شرایطی دارد که به طور مستقیم بر نتیجه تاثیر می گذارد و به هیچ وجه قابل چشم پوشی و حذف از تحلیل نیست. به زبان ساده تر، رقیب شما مواجهه مستقیم تر یا زبان مشترک و گویا تری با مردم ایران، به نسبت شما ندارد؛ بلکه شاید در این زمینه از حوزه علمیه بسیار عقب تر است؛ تنها نکته این است که او این فناوری اجتماعی و لوازمش را بهتر از شما می شناسد؛ رقیب شما به گونه ای با ویژگی های فناوری « رأی گیری مستقیم و یکپارچه» بازی می کند و پیج و مهره های آن را شل و سفت می کند که خروجی آن مشروب مطلوب خودش باشد، نه سرکه مطلوب شما؛ و این مطلب ارتباط چندانی به نحوه تعامل با انگور های ورودی به دستگاه ندارد. ⭕️ شاید واقعیت این است که ما نمی خواهیم وجود و هویت داشتن این واسطه را بپذیریم و قبول کنیم که در کشور ما از طریق این فناوری اجتماعی است که نظر مردم أخذ می شود و رئیس جمهور مشخص می شود؛ این یعنی ما بخش مهم و تاثیر گذاری از« امر سیاسی » در کشور را نمی بینیم و لوازم و ویژگی ها و قواعد خاص « رأی گیری مستقیم و یکپارچه» را ملاحظه نمی کنیم و هیچ مطالعه و تأملی در مورد آن نداریم. روشن است که این فناوری، تنها راه به دست آوردن نظر جامعه و مشارکت دادن آراء توده مردم در نحوه اداره حکومت نیست. هم اکنون در دنیا انواع مختلف انتخابات اعم از مستقیم و غیر مستقیم وجود دارد؛ به نظرم لازم است اول وجود این فناوری واسطه و موثر بودنش را بپذیریم؛ سپس نه تنها در مورد ویژگی های و لوازم این فناوری دقت و مطالعه کنیم، بلکه تلاش کنیم راه های جایگزین و تجربه شده در دنیا را نیز درست مطالعه و تحلیل کنیم؛ در گام نهایی می توانیم فناوری مناسب با ایران و جمهوری اسلامی را طراحی کنیم . 🛑 « إنما عماد الدين وجماع المسلمين والعدة للأعداء، العامة من الأمة؛ فليكن صغوك لهم وميلك معهم» @politicsQ

از عنایت فاضل ارجمند و برادر گرامی حاج آقای نجابت به یادداشت بنده سپاسگزارم، آنچه پیرامون توجه به امر سیاسی و ساختار مشارکت مردمی فرمودند و به مطالعه و تأمل پیرامون ساختارهای دیگر دعوت کردند، فرمایشی متین و با اهمیت است و سطح عمیق تری از پرداخت به مساله امر سیاسی است. بنده هم سابق بر این، سعی کردم با دو یادداشت درنگی در انتخاب انتخابات و ضرورت تأملی نو در سبک مشارکت دینی به این موضوع بپردازم.

🎤 شرایط همراه شدن با کاروان سیدالشهداء علیه السلام در محرم ⚫️ شب ششم محرم 🕌 مسجد امام حسین علیه السلام قم