3⃣ چه ارتباطی بین دو فراز فوق (سوگندها و بیان وضع این اقوام سرکش) وجود دارد؟ 🍃الف. همه آن سوگندها به نحوی با معنویت همراه است؛ و بعد از این قسمهای خیلی لطیف و روحانی، می‌رود سراغ مردمی که بر ضد این حالتها هستند، مردم پول پرست، جاہ پرست، و ... (آشنایی با قرآن، ج13، ص73) تا هشدار دهد ببینید عاقبت کسانی که این اوقات شریف را جدی نگرفتند، چه شد؟! 🍃ب. شاید بتوان گفت فجر، شب، و سپری شدنش حکایت همین اقوام است؛ آنان که با گناهان و ظلمهای خود جهان را مانند شب سیاه و ظلمانی کردند؛ اما همگی سپری شدند و چیزی از آنان نماند و فجر بردمید. 🍃ج. ... @Yekaye

4⃣ در فراز سوم سوره، از گونه‌ای ناصواب از فهم انسان از وضعیت خود در جهان سخن گفت: اینکه با رسیدن نعمت و خوشی سرمست و مغرور می‌شود و با رسیدن سختی‌ها و تنگناها ناامید و مغموم❗️ و بلافاصله تذکر داد که این تحلیل چه اندازه خطاست: اگر اکرام ویا خوار کردن از جانب خدا، به این نیست که امکانات و نعمت بیشتری به کسی داده یا نداده؛ بلکه به این است که او خودش اهل نیکوکاری و دستگیری از دیگران هست یا نه؟ اگر اکرام یتیم و دغدغه غذای مسکین جزء برنامه‌هایتان نیست ولی در مواجهه با ارث و میراث و جمع مال سر از پا نمی‌شناسید، بدانید که خدا شما را خوار کرده است. 🤔نکته جالب در این فراز تفاوت لحن بیان است: با اینکه هیچ کدام از فقر و غنا را - قطع نظر از طرز رفتار انسان و از نظر نهایی - نمی شود گفت نعمت مطلق یا نقمت مطلق است، ولی در عین حال قرآن در تعبیر خود، میان این دو فرق گذاشته، (برای نعمت دادن، خود خداوند هم تعبیر اکرام کردن آورد، اما برای سخت گرفتن نیاورد) چون در غنا، دادنِ چیزی است و خدا نعمتی را در اختیار انسان قرار داده، و در فقر، ندادن چیزی است؛ یعنی خدا یکی را با دادن نعمت آزمایش می کند و دیگری را با ندادن نعمت. و البته كار آن کسی که خدا با نعمت دادن او را مورد آزمایش قرار داده مشکل تر است از کار کسی که خدا با باز گرفتن نعمت او را مورد آزمایش قرار داده است. 📚(آشنایی با قرآن، ج13، ص73) و شاید به همین مناسبت است که هم در آیات قبل و هم در آیات بعد، محور سخن را کسانی قرار داد که غرق نعمت‌اند و بیچاره می‌شوند. @Yekaye

5⃣ در فراز چهارم، گویی می‌خواهد توضیح دهد که چرا آن جهان‌بینی دنیامدارانه نادرست است: چون وقتی این نظام ظاهری تغییر کند و همه در پیشگاه خداوند حاضر شود حقیقت بر همه آشکار می‌شود؛ اما دیگر چه سود؟ او آنجا آرزو می‌کند که کاش چیزی از پیش فرستاده بودم؛ اما صرفا با عذاب و در بند کردنی بسیار شدید و غیرقابل تصور مواجه می‌شود که نجاتی از آن در کار نخواهد بود. @Yekaye

6⃣ در آن سو و در قبال چنین انسانی، نفس مطمئنه است؛ همان که به آرامش حقیقی رسیده! اگر در آن عرصه به هم ریختن نظام زمین و آسمان آن انسان غافل در اضطراب شدید است؛ 💐اما به این انسان در آرامش خطاب می‌شود به جانب پروردگارت بازگرد، که هم تو از او راضی هستی و هم مورد رضایتی؛ و از او دعوت می‌شود که از این پس، دیگر نیاز نیست که همنشینی با بدان را تحمل کنی! اینک بیا در میان بندگان خاص خدا جای گیر؛ و در بهشت خاصی که خداوند به طور ویژه مقدر فرموده داخل شو❗️ @Yekaye

7⃣ سوره فجر می‌فرماید: 💢هم شب را ببینید و هم سپری شدنش را ‼️ اگر عده‌ای مدار زندگی خود را در شب قرار داده‌اند بدانند قویتر از آنانی هم بودند که چنین بودند؛ اما ببینید خدا با آنان چه کرد؟ این را بفهمید که نعمت و نقمت دنیوی دادن خدا، کار مهمی نیست که خدا با انسانها می‌کند. مهم عمل خود آنهاست که چه اندازه به دنیا می‌چسبند، که اگر چسبیدند، خدا چنان این نظام را زیر و رو می‌کند که برایشان اصلا قابل تحمل نخواهد بود؛ و اگر نه به دنیا، بلکه به خدا آرامش جستند، به مرجع حقیقی خود برمی‌گردند در کمال رضایت و مورد رضایت واقع شدن؛ این چنین است که بندگان خاص از بقیه جدا می‌شوند: در کنار هم خواهند بود و در بهشت خاصی که خداوند برایشان مقدر فرموده است. @Yekaye

8⃣ سوره فجر انسان را به فهم صحیح زندگی دعوت می‌کند: 🤔ما مادام که در دنیا هستیم در شب زندگی می‌کنیم. اما مومن اگر در شب زندگی می‌کند، اما سپری شدن شب را باور دارد و به فجر دل می‌بندد؛ و البته انتظار ندارد که این فجر با نعمتهای دنیوی حاصل شود. می‌فهمد که نعمت و نقمت دنیوی از باب امتحان و ابتلاست؛ نه از باب اینکه خداوند کسی را که مورد انعام قرار داده محترمتر و بهتر می‌داند از کسی که وی را در تنگنا قرار داده است. اتفاقا این تنگناها بسیاری از اوقات به نفع ماست، زیرا امید ما را از غیرخدا قطع می‌کند وبیشتر به خدا پناه می‌بریم و اگر کسی به خدا پناه برد به آرامش حقیقی خواهد رسید: رضایتی همه جانبه از همه چیز، و از فرط خوبی مورد رضایت حق واقع شدن؛ قرار گرفتن در میان بندگان خاص خدا و رفتن به بهشت خاص الهی. @Yekaye

9⃣ محور این سوره چیست؟ 🍃 الف. برخی محور این سوره را مذمت تعلق خاطر به دنیا، که در پی آن طعیان و کفران نعمت است، دانسته‌اند؛ که خداوند دنیامداران را به عذاب در دنیا و آخرت تهدید فرمود؛ و نشان داد که انسان به خاطر کوته‌بینی‌اش گمان می‌کند که نعمتهای دنیوی که خدا به او داده اکرام اوست و فقر و نداریِ افراد، دلیل بر خواریِ آنان؛ پس وقتی از نعمتها بهره‌مند می‌شود سر به طغیان و فساد برمی‌دارد؛ در حالی که چنین نیست؛ و وقتی قیامت و برپا شود معلوم می‌شود چه کسی در این دنیا سود برده و به آرامش حقیقی رسیده و چه کسی در عذاب گرفتار خواهد بود. 📚(الميزان، ج20، ص278) 🍃ب. برخی هم گفته‌اند روح این سوره با توجه به آیات 15-16 مبارزه با فکر افرادی است که اکرام و إنعام مادی و دنیایی را دلیل کرامت شخصیت خودشان و سعادت واقعی می شمارند و به آن آرام می‌گیرند و قهرا مغرور می شوند که به دنبال آن هزاران فساد پیدا می شود، و بر عکس فقر را اهانت به شخصیت واقعی خودشان می شمارند. در حالی که فقر و غنا هر دو وسیله هستند برای سعادت یا شقاوت و بدبختی؛ [یعنی بستگی دارد به اینکه] انسان چه عکس العملی در مقابل این اکرامها و انعامها و غناها يا فقرها و احتياجها نشان بدهد. به تعبیر دیگر: همه اینها برای انسان مایه امتحان و ابتلاست. 📚(آشنایی با قرآن (مطهری) ج13، ص63) 📝 شما محور و غرض این سوره را چه می‌دانید؟ @Yekaye

فایل word تمامی مباحث مطرح شده در سوره فجر @Yekaye

فایل PDF تمامی مباحث مطرح شده در سوره فجر @Yekaye

بسم الله الرحمن الرحیم ✅از مهر تا آذر سال 1397 به مناسبت #جنگ_اقتصادی‌ ای که در آن واقع شده‌ایم به سراغ آیاتی از سوره #آل_عمران رفتیم؛ و با توجه به موضوعی که پیش آمد، از جلسه 850 آیات دیگری مطرح شد؛ و ان شاء الله از امروز آیات مذکور را ادامه می‌دهیم. @Yekaye

903) 📖 وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لِلَّهِ ميراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرٌ 📖 💢ترجمه کسانی که به آنچه خداوند از فضل خویش بدانان داده بخل می‌ورزند گمان نکنند که خیری برایشان است؛ بلکه آن شری است برای آنها؛ بزودی آنچه را بدان بخل ورزیدند، روز قیامت طوق گردنشان شود؛ و از آنِ خداست میراث آسمانها و زمین؛ و خداوند قطعا بدانچه می‌کنند به‌دقت آگاه است. سوره آل عمران، (3) آیه 180 1397/12/3 16 جمادی الثانی1440 @Yekaye

@Yekaye

🔹لا يَحْسَبَنَّ در آیه ۱۶۹ همین سوره درباره ماده «حسب» توضیح داده شد که ▪️ماده «حسب»، در اصل در دو معنای اصلی «عدّ» یعنی «حساب کردن» و «شمردن» (إِنَّما یوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسابٍ؛ زمر/۱۰) و «کفایت کردن» (حَسْبُنَا اللَّهُ؛ آل عمران/۱۷۳) به کار می‌رود. این ماده وقتی به صورت «حَسَبَ» بیاید صریحا در معنای شمردن و حساب کردن است؛ اما وقتی در وزن «حَسِبَ» (که ظاهرا مصدر آن فقط به صورت «حسبان» می‌آید، نه «حساب») به کار رود غالبا به معنای «ظن» و گمان می‌باشد؛ و آن را هم نه معنایی مستقل، بلکه برگرفته از همین معنای «شمردن» دانسته‌اند با این توضیح که در اصل معنایش این بوده که «حساب می‌کنم که از اموری باشد که رخ می‌دهد»؛ در واقع، معنای «حسب» به معنای «ظن»، اذغان به وقوع یک مطلب بر اساس حساب و کتابی است که احتمال آن واقعه را بالا برده است. 🔖جلسه ۸۴۰ http://yekaye.ir/ale-imran-3-169/ 📖 اختلاف قرائت این کلمه در قرائات مختلف به صورت‌های زیر قرائت شده است: ▪️قرائت اهل مکه (ابن کثیر)‌ و اهل مدینه (نافع) و اهل بصره (ابوعمرو) و برخی از اهل کوفه (کسائی) و یعقوب (از قراء عشره): لا یحْسِبَنَّ. ▪️قرائت اهل شام (ابن عامر) و برخی از اهل کوفه (عاصم): لا یحْسَبَنَّ. ▪️قرائت برخی از اهل کوفه (حمزه) و برخی قرائات غیرمشهور (مطوعی): لا تَحْسَبَنَّ. 📚مجمع البیان، ج2، ص892 و896 ؛ البحر المحیط، ج3، ص451 ؛ معجم القرائات، ج1، ص629. @Yekaye

🔹سَيُطَوَّقُونَ ▪️ماده «طوق» در اصل دلالت دارد بر پیچیدن چیزی به دور چیز دیگر، به همین مناسبت است که سقف‌های مدور را «طاق» می‌گویند. (معجم المقاييس اللغة، ج3، ص433). اصل «طَوْق» چیزی است که دور گردن باشد؛ خواه به نحو طبیعی و در متن آفرینش مانند طوق کبوتر؛ یا به نحو مصنوعی مانند گردنبند طلا و نقره (مفردات ألفاظ القرآن، ص532) و در واقع این ماده برای هرگونه احاطه و دور چیزی را گرفتن به کار می‌رود (التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج7، ص145). ▪️این ماده وقتی به باب افعال برود (أطاق یطیق) برای تاکید بر جهت صدور فعل از فاعل است: «وَ عَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ» (بقرة/184) (التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج7، ص145). ولی وقتی به باب تفعیل برود (طَوّق یُطَوّق) (سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ؛ آل عمران/180) به معنای کاری را بر گردن دیگری انداختن و بر او تحمیل کردن و او را بدان کار مکلف نمودن است و وجه کاربردش در هر دو، این است که گویی آن کار بر آن شخص احاطه پیدا می کند و از همه طرف او را دور می‌زند و دربرمی‌گیرد (معجم المقاييس اللغة، ج3، ص433؛ مفردات ألفاظ القرآن، ص532). ▪️از آنجا که ماده طوقی که به گردن می اندازند غالبا با نوعی محدود و مقهور شدن همراه است، کلمه «طاقت» را برای محدودیت و مقهوریت و تحمل به کار برده‌اند می‌رود (التحقيق، ج7، ص145). در واقع »طاقة» اسمی است برای آن مقدار کاری که انسان با مشقت می‌تواند انجام دهد، از باب تشبیه آن به «طَوق» که چیزی را احاطه می‌کند؛ و از همین رو برخی تذکر داده‌اند آیه «وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ» (بقرة/286) تعبیر «طاقت آن را نداریم» به معنای «آنچه بر آن قدرت نداریم» نیست، بلکه به معنای چیزی است که رها شدن از آن (از عهده آن برآمدن) بسیار صعب و دشوار باشد، یعنی همان معنایی که در جای دیگر فرمود: «وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ: غل و زنجیرهایشان را از آنان برمی دارد» (اعراف/157» یا » وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ: بارت را از دوش تو برداشتیم» (انشراح/2) هرچند گاه به مناسبت سخت بودن آن، برای نفی قدرت هم به کار می‌رود، مانند «قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ» (بقرة/249) (مفردات ألفاظ القرآن، ص533؛ التحقيق، ج7، ص145). 📿ماده «طوق» همین 4 بار در قرآن کریم به کار رفته است. @Yekaye

📜شأن نزول از ابن‌عباس روایت شده که این آیه درباره علمای یهود نازل شد که اوصاف حضرت محمد ص و نبوت ایشان را کتمان می کردند؛ و مراد از بخل، کتمان علمی است که خداوند متعال به آنها داده بود. 📚أسباب نزول القرآن (الواحدي)، ص137؛ مجمع البيان، ج2، ص897 و روى عطية [العوفي] عن ابن عباس: أن الآية نزلت في أحبار اليهود الذين كتموا صفة محمد صلى اللَّه عليه و [آله و] سلم، و نبوته، و أراد بالبخل: كتمان العلم الذي آتاهم اللَّه تعالى. @Yekaye

☀️1) محمد بن مسلم می‌گوید: از امام باقر ع درباره این سخن خداوند عز و جل پرسیدم که می‌فرماید: «بزودی آنچه را بدان بخل ورزیدند، روز قیامت طوق گردنشان شود». فرمودند: هیچکسی نیست که مقداری از زکات مالش را ندهد مگر اینکه خداوند عز و جل آن را روز قیامت به صورت اژدهایی از آتش درآورد که به دور گردن او بپیچد و از گوشت او با نیش خود بکَنَد تا اینکه کار حسابرسی به پایان رسد. سپس فرمود: این همان سخن خداوند عز و جل است که فرمود «بزودی طوق گردنشان شود روز قیامت آنچه را بدان بخل ورزیدند». فرمود: یعنی آنچه از زکات را که بدان بخل ورزیدند. 📚الكافي، ج3، ص504؛ تفسيرالعياشي، ج1، ص207؛ من لايحضره الفقيه، ج2، ص10؛ ثواب‌الأعمال وعقاب‌الأعمال، ص234 مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مِهْرَانَ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ». قَالَ ع: مَا مِنْ عَبْدٍ مَنَعَ مِنْ زَكَاةِ مَالِهِ شَيْئاً إِلَّا جَعَلَ اللَّهُ لَهُ ذَلِكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثُعْبَاناً مِنْ نَارٍ يُطَوَّقُ [مُطَوَّقاً / طَوْقاً] فِي عُنُقِهِ يَنْهَشُ مِنْ لَحْمِهِ حَتَّى يَفْرُغَ مِنَ الْحِسَابِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ»؛ قَالَ: مَا بَخِلُوا بِهِ مِنَ الزَّكَاةِ. @Yekaye

☀️2) از امام صادق (ع) روایت شده که فرمودند: هیچ صاحب مالى- چه مال او طلا باشد يا نقره- نیست که زكات مالش را ندهد، مگر اینکه خداوند او را روز قيامت در سرزمين لغزنده‌ای محبوس مىكند، و اژدهايی خروشان را بر او مسلّط مىسازد که پيوسته آن اژدها به او حمله مىكند و او مىگريزد؛ و چون ببيند كه از گزند آن رهايى نمىتواند يافت، براى نجات خود دستش را در دهان اژدها مىافكند و اژدها آن را مانند جویدن ترب مىجود، و سپس چون طوق بر گردنش حلقه مىزند و اين همان سخن خداوند است که «بزودی آنچه را بدان بخل ورزیدند، روز قیامت طوق گردنشان شود». و نيز هیچ صاحب مالى- چه مال او شتر باشد يا گاو يا گوسفند- نیست که از پرداختن زكات مال خود امتناع كند، مگر اینکه خداوند او را روز قیامت در بيابانى لغزنده زندانى مىكند به طوری که هر حيوان سم دارى او را پايمال مىكند و هر حيوان نيش داری او را بگزند. و همچنين هیچ صاحب مالى- چه مال او درخت خرما و انگور يا زراعت باشد- نیست که زكات مال را نپردازد، مگر اینکه خداوند در قيامت تپه‌ زمين او را تا زمین هفتم بر گردن او مىآويزد. 📚الكافي، ج3، ص506؛ من لا يحضره الفقيه، ج2، ص9-10 ؛ المحاسن، ج1، ص87 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ خَلَفِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ حَرِيزٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: مَا مِنْ ذِي مَالٍ ذَهَبٍ أَوْ فِضَّةٍ يَمْنَعُ زَكَاةَ مَالِهِ إِلَّا حَبَسَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِقَاعٍ قَرْقَرٍ [قَفْرٍ] وَ سَلَّطَ عَلَيْهِ شُجَاعاً أَقْرَعَ يُرِيدُهُ وَ هُوَ يَحِيدُ عَنْهُ فَإِذَا رَأَى أَنَّهُ لَا مَخْلَصَ [تَتَخَلَّصُ] لَهُ مِنْهُ أَمْكَنَهُ مِنْ يَدِهِ فَقَضِمَهَا كَمَا يُقْضَمُ الْفُجْلُ ثُمَّ يَصِيرُ طَوْقاً فِي عُنُقِهِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ»؛ وَ مَا مِنْ ذِي مَالٍ إِبِلٍ أَوْ غَنَمٍ أَوْ بَقَرٍ يَمْنَعُ زَكَاةَ مَالِهِ إِلَّا حَبَسَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِقَاعٍ قَرْقَرٍ يَطَؤُهُ [قَفْرٍ تَطَؤُهُ] كُلُّ ذَاتِ ظِلْفٍ بِظِلْفِهَا وَ يَنْهَشُهُ [تَنْهَشُهُ] كُلُّ ذَاتِ نَابٍ بِنَابِهَا؛ وَ مَا مِنْ ذِي مَالٍ نَخْلٍ أَوْ كَرْمٍ أَوْ زَرْعٍ يَمْنَعُ زَكَاتَهَا إِلَّا طَوَّقَهُ اللَّهُ رَيْعَةَ أَرْضِهِ إِلَى سَبْعِ أَرَضِينَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. 📚در الكافي، ج3، ص503 فراز اول، و در تفسير العياشي، ج1، ص207 دو فراز دوم و سوم این حدیث به روایت ابن سنان از امام صادق ع از پدرانشان از پیامبر اکرم ص روایت شده است. @Yekaye

☀️3) از پیامبر اکرم ص روایت شده که فرمودند: هیچ خویشاوندی نیست که نزد خویشاوند خود بیاید و از او با توجه به فضل و نعمتی که خداوند به این خویشاوند داده درخواستی کند و آن خویشاوند نسبت به او بخل ورزد مگر اینکه خداوند [در روز قیامت] برای او از جهنم اژدهایی بیرون آورد که با زبانش او را بلیسد تا اینکه کاملا به دور گردنش حلقه زند؛ و آنگاه این آیه را تلاوت فرمودند [«بزودی آنچه را بدان بخل ورزیدند، روز قیامت طوق گردنشان شود».] 📚مجمع البيان، ج2، ص897 روي عن النبي ص أنه قال: مَا مِنْ ذِي رَحِمٍ يَأْتِي ذَا رَحِمِهِ يَسْأَلُهُ من فَضْلٍ أَعْطَاهُ اللَّهُ إِيَّاهُ، فَيَبْخَلُ به عنه، إِلَّا أَخْرَجَ اللَّهُ لَهُ مِنْ جَهَنَّمَ شُجَاعاً يَتَلَمَّظُ بلسانه حتی يُطَوِّقه؛ و تلا هذه الآية [«سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ»] 📚این حدیث با دو سند مختلف و با اندک تفاوتی در تعبیر، در برخی از کتب اهل سنت (مسند ابن أبي شيبة، ج2، ص94 و المعجم الأوسط، ج5، ص372 ) نیز آمده است. @Yekaye

☀️4) عبید بن زراره می‌گوید: از امام صادق ع شنیدم که می‌فرمود: بنده‌ای نیست که از خرج کردن درهمی در جایی که سزاوارش است خودداری کند مگر اینکه دو درهم در جایی که سزاوار نیست خرج خواهد کرد؛ و کسی نیست که حقی از حقوق مالی‌اش را ادا نکند مگر اینکه روز قیامت خداوند عز و جل آن را ماری از آتش گرداند که به دور گردن او آویزد. 📚الكافي، ج3، ص504 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ حَرِيزٍ عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ: مَا مِنْ عَبْدٍ يَمْنَعُ دِرْهَماً فِي حَقِّهِ إِلَّا أَنْفَقَ اثْنَيْنِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ مَا رَجُلٌ يَمْنَعُ حَقّاً مِنْ مَالِهِ إِلَّا طَوَّقَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ حَيَّةً مِنْ نَارٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ. @Yekaye

. 1⃣ «وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لِلَّهِ ميراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرٌ» اغلب مردم می‌پندارند با نگه داشتن اموال نزد خود و خرج نکردن آن در راهی که وظیفه‌شان است نفع بیشتری عایدشان می‌شود؛ چرا که هرچه پول بیشتری در اختیار داشته باشند، می‌توانند دلخواه‌های خود را به دست آورند؛ 🤔اما سخت در اشتباه‌اند. زیرا: 🔹اولا اموال زمانی ارزش دارد که واقعا انسان را به دلخواه‌های خود برساند؛ اما وقتی که انسان از طرفی یقین دارد که می‌میرد و این اموال کارایی‌شان را از دست می‌دهند، و از طرف دیگر، قیامتی در پیش است که بابت این بخل ورزیدن مواخذه شدید می‌شود و همینها که نگه داشته بود وبال گردنش می‌شود، آیا واقعا در مجموع انسان را به دلخواهش رسانده یا از دلخواهش (یعنی همان آسایش و لذت و ...) دورتر کرده است⁉️ 🔹ثانیا آیا خودش، بتنهایی و مستقل از اراده خداوند، اینها را به دست آورده است یا خداوند از فضلش او را بهره‌مند ساخته است (یعنی آیا ممکن بود که خدا نخواهد و او بتواند پولدار شود)⁉️ اگر اوست که از فضلش اینها را داده و میراث آسمانها و زمین در اختیار خداست، آیا به یک لحظه نمی‌تواند همه اینها را از او بگیرد⁉️ جالب اینجاست که نه‌تنها می‌تواند، بلکه چنین هم می‌کند: در لحظه مرگ به آنی همه چیزش را از او می‌گیرد؛ و هیچکس هم نمی داند کی می‌میرد! 🔹ثالثاً توجه ندارند که خداوند به هر کاری که انجام دهند آگاه است؛ و نمی‌توانند هر کاری که می‌خواهند بکنند و از عذابش ایمن باشند. 💠تاملی با خویش ما چه اندازه به مال و ثروت خویش دل بسته‌ایم؟ آیا #واجبات_مالی خویش (#خمس و #زکات و رفع نیازمند خویشان و ...) را ادا می‌کنیم؟ نکند از آن افرادی باشیم که وقتی بدهی شرعی‌مان (مثلا خمسی که بر ما واجب شده) اندک است، با دقت تمام حسابرسی و ادا می کنیم؛ اما همین که به هر دلیلی خداوند ثروتی را روزی‌مان کرد، برای ادای واجب شرعی هزار بهانه جور می‌کنیم؟! 📝تذکری در #احکام_شرعی #خمس ⛔️برخی گمان می‌کنند که خمس تنها به درآمدهایی که دست نخورده باقی مانده تعلق می‌گیرد و می‌پندارند که اگر درآمدشان به سرمایه تبدیل شد، خمس ندارد. 💢در حالی که خمس بر اصل مالی که انسان به عنوان #سرمایه قرار می‌دهد، نیز واجب است (مگر در شرایط خاصی که هرکس به فتوای مرجعش مراجعه کند). مثلا اگر کسی، علاوه بر خانه مسکونی ویا اتومبیل شخصی‌اش، خانه یا اتومبیلی دارد که اجاره داده است، این خانه یا اتومبیل جزء سرمایه او محسوب می‌شود؛ و خمس اصل آن هم لازم است. @Yekaye