. کلیپ داستان قصه ی ما مثل شد(نان دزدی) ضرب_المثل پویانمایی 🧸@zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

شفاي بصر (شفاي بصر) محمد بن علي نيشابوري هفده سال نابينا بود و هيچ چيز را نمي ديد. لذا بقصد زيارت حضرت رضا (عليه السلام) حركت كرد و خود را بمشهد آنحضرت رسانيد. با حال تضرع و زاري نزد قبر مطهر مشرف گرديد و زيارت كرد فوضع وجهه علي قبره الشريف باكياً فرفع رأسه بصيراً و سميّ بالمعجزي يعني آنگاه روي خود را بر قبر شريف نهاد در حاليكه گريه مي‌كرد و چون سربلند كرد ديده‌هاي او روشن شده و ناميده شد بمعجزي. و چون اين عنايت و مرحمت از آن امام ثامن ضامن (عليه السلام) باو شد تا آخر عمر در مشهد رضوي اقامت كرد و هيچ گونه دردي بچشم او راه نيافت معروف شده بود به معجزي. (- فوائد الرضويه. ) 🌞🌞🌞🌞🌞🌞🌞🌞 خاك در تو ما را به زاب زندگاني در سر هواي سروت عمري است جاوداني هردرد و غم كه داري خواهم بجان كه باشد درد از تو عافيتها غم از تو شادماني دست شكستگان گير اي صاحب مروّت فرياد خستگان رس اي آنكه مي‌تواني نبود پناه ما را جز خاك آستانت رو بر در كه آريم گر از درت براني #دانستنیهای_امام_رضا_علیه_السلام @zandahlm1357

خدمت به امام هشتم مرحوم الهي قمشه اي در شبي برايم حكايت كرد كه جمعي از ارادتمندان مرحوم استاد آقا بزرگ خواستند در مشهد رضوي به او خدمتي كنند يكي از مناصب عمده ي امور ثامن الائمه عليه السلام را به وي تفويض كردند آن بزرگ مرد با كمال آزادگي اظهار داشت كه من دخالت در امور امام هشتم عليه السلام را به [صفحه ۶۲] شرايط فعلي مشروع نمي دانم زيرا كه جميع موقوفاتش را درهم و برهم كردند و وقف نامچه‌ها را از جعل واقفين انداختند. [۶۹]. ما چه كم داريم يادم هست يك روز طلبه اي آمد خدمت آقاي قزويني و از بعضي كمبودها و مشكلات، شكايت داشت مثلا مي‌گفت: آقا وضع مالي چطور است، مسكن فلان است، خرج زندگي مشكل است و … هكذا. آقاي قزويني به همه ي حرفهايش - با كمال خونسردي و آرامش - گوش دادند و بعد فرمودند: آقاجان، عزيز من، ما چه كم داريم، ميگي خداي خوب و مهرباني نداريم كه داريم، علاوه بر اين، ما ۱۲۴ هزار پيغمبر داريم، ما ۱۴ معصوم داريم، ما ۱۲ امام داريم، تازه دوازدهمي آن‌ها زنده هم هست! چه از اين بهتر! پس ما ديگه چه كم داريم؟! [۷۰]. #فضايل_سيره_امام_رضا_(ع)#عالم_آل_محمد در آثار استاد علامه حسن زاده @zandahlm1357

🌸 آیا شما قصه ضامن آهو را شنیده اید؟ 🔎موضوعات قصه: #امام_رضا @zandahlm1357

#ماه_رمضان #امام_حسین ع ✅ نگذار روزت شب بشود مگر اینکه... ⬅️ رجوع مردم به تو، نعمتی است از نعمت های خداوند بر تو❗️ نه بر مردم... 🔻استاد #رحیم_پور @zandahlm1357

🎬 قسمت: نود و هفتم 👇👇👇👇👇👇 قابل توجه اعضاء محترم این مجموعه از فایلها تاریخشون به روز نیست @zandahlm1357

🍂 نواهای ماندگار 🔻 با نوای حاج صادق آهنگران "به نام خالق سبحان مهیا شو" و تصاویری از عملیات بدر در هورالعظیم ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ @zandahlm1357

🍂 🔻#پنهان_زیر_باران 1⃣4⃣ سردار علی ناصری دشمن برای بازپس گیری جزایر مجنون شمالی و جنوبی تلاش کرد و فشار بسیار زیادی بر نیروهای ما وارد آورد. هواپیماهای عراقی در سطح پایین و روی جزایر پرواز می کردند و مواضع و سنگرهای نیروهای ما را بمباران می کردند یا به رگبار می بستند. دفاع هوایی و حتی ضد هوایی چندانی نداشتیم که بتواند برای هواپیماهای دشمن مزاحمت ایجاد کند. وقتی هواپیماهای عراقی را می دیدم که در سطح پایین حرکت می کنند و بچه های ما را هدف گلوله قرار می دهند، ناخودآگاه یاد فیلم های سینمایی مربوط به جنگ جهانی دوم می افتادم. از طریق مقامهای سپاه خبر رسیده بود که حضرت امام خمینی دستور داده اند هر طور شده باید جزایر جنوبی و شمالی مجنون را نگاه داریم. این پیام امام، روحیه خاصی به بچه ها داد و آنان با چنگ و دندان از جزیره دفاع کردند. همه یگانهایی که در جاهای دیگر شکست خورده بودند، به جزیره منتقل شدند و مصمم شدند به هر قیمتی جزیره را حفظ کنند. فرمان امام بود و کسی دلش نمی خواست حرفش روی زمین بماند. جنگ اصلی، در جزیره جنوبی بود. روز، دشمن برخی مواضع را می گرفت؛ اما بچه ها شب آنها را پس می گرفتند. مواضع چند بار دست به دست شد. در مقطعی، دشمن ما را از پل شیطات عقب زد و مقداری در جزیره جنوبی جلو آمد. وقتی هم با بمب و موشک و توپخانه نتوانست کاری از پیش ببرد، دست به سلاح شیمیایی زد و به طور گسترده ای از آن استفاده کرد. اولین بار بود که نیروهای عراقی به طور وسیع از سلاح شیمیایی در جنگ علیه ایران استفاده می کردند. منطقة شط علی و تبور مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند. پیگیر باشید @zandahlm1357

چرا اسب نمی خری؟ از مالک بن انس روایت شده: شنیدم که امام صادق (علیه السلام) می‌فرمود: به امیرالمؤمنین (علیه السلام) گفته شد: چرا اسب اصیلی نمی خری؟ فرمود: نیازی به آن ندارم؛ من از کسی که بر من بتازد نمی گریزم و بر کسی که از من می‌گریزد نمی تازم. [۲] ---------- [۲]: . الامالی الصدوق ۲۳۴؛ بحار الانوار ۴۱/۷۶. نمونه ای از دلاوری‌ها و کشته شدگان به دست حضرت «ابن شهرآشوب» پیرامون شجاعت امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌نویسد: افراد معروف در جهاد، علی (علیه السلام)، حمزه، جعفر، عُبَیدَة بن حارث، زبیر، طلحه، ابودُجانه، سعد بن ابی وقاص، بَراء بن عازب، سَعد بن معاذ و محمد بن مسلمه بودند. امّت اجماع دارند که اینان در شوکت و فراوانی جهاد قابل مقایسه با علی (علیه السلام) نبودند. اما در مورد ابوبکر و عمر، کتاب‌های غزوات را ورق زدیم و هیچ نشانه ای در آن برای آن دو نیافتیم. امّت اتفاق نظر دارند که علی (علیه السلام) مجاهد در راه خدا بود و برطرف کننده اندوه از چهره رسول الله (صلی الله علیه و آله)، پیشگام در دیگر غزوات وقتی پیامبر (صلی الله علیه و آله) حاضر نبود، و وقتی حاضر می‌شد او پشت سرش و هم صاحبِ پرچم و هم صاحبِ عَلَم بود. و هرگز زیر پرچم کسی نبود. از حمله ای نگریخت، و آن دو، آنجا که نباید، گریختند و زیر پرچم گروهی دیگر بودند... [۱] شگفت از آن که، کسی را که در [دوران] جاهلیت یا اسلام به اندازه شاخ حجامتی خون نریخت، با کسی که - از عامه نقل شده است - در جنگ بدر سی و پنج مبارز را به غیر از زخمی‌ها به قتل رساند، مقایسه می‌کند... و علی (علیه السلام) در جنگ احد بزرگ سپاه، طلحه بن ابی طلحه و پسرش ابوسعید و برادرانش خالد و مخلد، کلده و محالس را به قتل رساند، و عبدالرحمن بن حُمید بن زهره، حکم بن أخنس بن شریق ثقفی، ولید بن أرطاه، امیه بن ابی حذیفه، أرطاه بن شرجیل، هشام بن امیه، مسافع و عمرو بن عبدالله جمحی، بِشر بن مالک مغافری، صواب غلامِ عبدالدار، ابا حذیفة بن مغیره، قاسط بن شریح عبدری، مغیرة بن مغیره را به قتل رساند، به غیر از کسانی که بعد از اینکه شکست شان داد، آن‌ها را به قتل رساند... و در جنگ احزاب، عمرو بن عبدودّ و پسرش و نوفل بن عبدالله بن مغیره، منبِّة بن عثمان عبدری، و هبیرة بن ابی هبیره مخزومی را به قتل رساند. و بادها وزیدند و کافران شکست خوردند. و در جنگ حنین علی (علیه السلام) چهل مرد را به قتل رساند و قهرمان شان ابو جَروَل بود. و علی (علیه السلام) پیکر بزرگ او را از طول با ضربه ای با کلاه خود و سرپوش و زره و بدنش را همراه با زره کوتاه تا زین کوهه، به دو نیم کرد. علی (علیه السلام) در جنگ حنین میان بیست و چهار هزار شمشیرزن ایستاد تا این که کمک از آسمان آشکار شد. و در غزوه سلسله هفت سرسخت را به قتل رساند که سرسخت ترین آن‌ها آخرین آن‌ها بود و او سعید بن مالک عِجلیّ بود، و در بنی نضیر یازده نفر از آن‌ها را با غافلگیری به قتل رساند. در بنی قریظه گردن سران یهود مانند حُیَیِّ بن أخطب و کعب بن أشرف را زد. و در غزوه بنی مصطلق، مالک و پسرش فائق را به قتل رساند... و در روز فتح، خون ریز عرب‌ها اسد بن غویلم را به قتل رساند و در غزوه وادی الرمل مبارزان آن‌ها را کشت. در خیبر مرحب، ذاالخمار و عنکبوت را به قتل رساند. در طائف، سپاه ضیغم را شکست داد و شهاب بن عیس و نافع بن غیلان را کشت. زمان هجرت، مهلع و جناح را کشت، و نیز جنگیدنش با جوانان مکه زمانی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) از خانه اش به سوی مسجد بیرون می‌رفت، و بیتوته کردن او در بستر پیامبر (صلی الله علیه و آله) در شب هجرت. و برای او جایگاهی معروف در جمل است زمانی که به بریدن دست شتر رسید سپس دو پای او را برید تا این که افتاد. در لیلة الهریر سیصد تکبیر گفت که با هر تکبیر دشمنی را بر زمین انداخت، و در روایتی: پانصد و بیست و سه که أعثم آن را روایت کرد. و در روایتی هفتصد. زره ایشان پشت، و مرکبش گریز نداشت. ---------- [۱]: . مناقب ابن شهرآشوب ۱/۳۴۱. «ابن شهرآشوب» در ادامه می‌نویسد: آیا چنین چیزی برای جنگجویی از ایرانیان مانند رستم، اسفندیار، گشتاسب و بهمن ثابت شده است؟ یا برای قهرمانان عرب مانند عنتره عبسیّ، عامر بن طفیل و عمر بن عبدودّ؟ یا مبارزی از ترک‌ها مانند افراسیاب و مانند او؟ او قهرمانی است که سپاه را مانند فرق باز کردن مو پراکنده می‌سازد، و مانند طومار در هم می‌پیچد. جنگ عادت او، جدیت مرام او، پیروزی در طبع او و دشمن غنیمت اوست. دلیر، خطرپذیر، نترس و جسور است. و برای شمشیرش بندی جز گردن‌ها نیست. اگر او حاضر شود برای ترس کفایت است. و در مورد او گفته می‌شود: غالب هر غالب، علی بن ابی طالب (علیه السلام) ؛ پیروز بر هر پیروزی یعنی علی بن ابی طالب (علیه السلام). [۱] ---------- [۱]: . همان ۱/۳۶۱. #هفتمین_زیارت #فاطمه_سادات_درچه_ای @zandahlm1357

از سخنان امام علی علیه السلام: هرکه ثروت بدون مال و زیادی بدون عشیره می‌خواهد، از ذلت عصیان به عزت طاعت خدا برگردد. تقوا هرکه بین خود و خدا را اصلاح کند، خدا بین او و بندگانش را اصلاح می‌نماید. زمانه فرزندانتان را بر عادات خود اجبار نکنید که آنان برای زمان دیگر آفریده شده اند. ابواسحاق صابی ابواسحاق صابی، همان ابراهیم بن هلال است که در بلاغت و کتابت یکتای زمان خود و تنهای دوران بود. وی نود سال در خدمت خلفاء بود و کارهای مهمی را بر عهده داشت و دیوان دار نامه هابود. او شربت تلخ و شیرین دنیا را چشیده و خیر و شر آن را پوشیده بود. شاعران عراق او را مدح کرده اند و شهرتش همه جا را فرا گرفته بود. خلفاء، با حیله‌های مختلف سعی کردند تا مسلمان شود، ولی مسلمان نشد. حتی سلطان عزالدوله بختیار، وزارت را مشروط به اسلام به وی عرضه کرد. صابی با مسلمانان نیک رفتار بود، در ماه رمضان در روزه آنان را یاری می‌کرد و افطار می‌نمود. قرآن را حفظ کرده بود و به آسانی از حفظ می‌خواند. وی در زمان جوانی آنچه به کار پیری می‌آمد تهیه کرده بود. ابواسحاق به همین مطلب در قصیده ای که برای صاحب بن عباد سروده بود تصریح می‌کند و او را با عنوان کافی مخاطب می‌سازد و از ابر وجود او، باران بخشش می‌خواهد. وی در پایان عمر از منصب معزول شد و به زندان افتاد. صاحب بن عباد او را خیلی دوست می‌داشت و خود را متعهد می‌دید که برای آزادی او تلاش کند، صابی نیز صاحب را ستایش می‌کرد. #کشکول_شیخ_بهاء @zandahlm1357

صفحه #من_نهج_البلاغه_میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👆👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_280 و قال عليه‌السلام مَنْ‌ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ. امام عليه السلام فرمود: كسى كه دورى سفر (آخرت) را به خاطر داشته باشد خود را مهيا مى‌سازد.

شرح و تفسير آمادگى براى سفر آخرت امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه و فشرده و كوتاه، مردم را براى آماده شدن سفر آخرت اندرز مى‌دهد و مى‌فرمايد:«كسى كه دورى سفر آخرت را به ياد داشته باشد خود را مهيا مى‌سازد»؛ (مَنْ‌ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ) . در اين حديث شريف و احاديث فراوان ديگر، مردمِ‌ دنيا به مسافرانى تشبيه شده‌اند كه به سوى منزلگاه دوردست اما بسيار مرفه و پربركت در حركتند و بايد براى رسيدن به سرمنزل مقصود مركبى راهوار و زاد و توشه‌اى فراوان آماده سازند وگرنه در وسط‍‌ راه مى‌مانند و به مقصد نخواهند رسيد. همين معنا به صورت ديگرى در حكمت ٧٧ آمده بود آن‌جا كه فرمود: «آهِ‌ مِنْ‌ قِلَّةِ‌ الزَّادِ وَ طُولِ‌ الطَّرِيقِ‌ وَ بُعْدِ السَّفَرِ؛ آه از كمى زاد و توشه و طولانى بودن راه و دورى سفر». ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغۀ خود و متقى هندى در كنز العمّال حديث جالبى ذكر مى‌كنند كه بى‌ارتباط‍‌ به مقصود ما نيست و مضمون آن چنين است: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله رو به يارانش كرد و فرمود: مَثَل من و شما و دنيا همچون جمعيتى است كه از يك بيابان خشك و خالى عبور مى‌كردند و به جايى رسيدند كه نمى‌دانستند آنچه را پيمودند بيشتر است يا آنچه تا مقصد باقى مانده است‌؟ در حالى كه زاد و توشۀ آن‌ها تمام شد و مركب آن‌ها از راه ماند و در ميان اين بيابان خشك و خالى، سرگردان ماندند؛ نه زادى داشتند و نه مركبى، ازاين‌رو به هلاكت يقين پيدا كردند. در اين هنگام مردى نمايان شد كه لباس خوبى بر تن داشت و قطرات آب از سر و رويش مى‌چكيد. گفتند: به يقين اين شخص از سرزمين آباد و پرآبى مى‌آيد و احوال او نشان مى‌دهد كه راه به آن‌جا نزديك است. هنگامى كه آن مرد به آن‌ها رسيد و حال ايشان را مشاهده كرد به آن‌ها گفت: اگر شما را به محلى پرآب و باغ‌هاى سرسبز راهنمايى كنم چه مى‌كنيد؟ گفتند: هرگز با تو مخالفت نخواهيم كرد. گفت: با خدا عهد و پيمان ببنديد كه چنين خواهد بود. آن‌ها عهد و پيمان بستند و آن مرد آن‌ها را به محلى پرآب و باغ‌هايى سرسبز هدايت كرد. هنگامى كه به آن‌جا رسيدند مقدار كمى در آن‌جا ماندند سپس آن مرد به آن‌ها گفت: برخيزيد و آماده شويد به سوى باغ‌هايى كه از اين باغ‌ها پربارتر و آبى كه از اين آب گواراتر است برويم. بسيارى از آن‌ها گفتند: ما باور نمى‌كنيم به چنان سرزمينى برسيم؛ ولى گروه اندكى از آن‌ها گفتند: مگر شما با اين مرد عهد و پيمان نبستيد كه مخالفت نكنيد؟ آنچه در آغاز گفته بود به حقيقت پيوست و بقيۀ گفتار او مانند آن است كه در آغاز گفته. اين گروه اندك، همراه آن مرد حركت كردند و او آن‌ها را به باغ‌هايى سرسبزتر و آب‌هايى گواراتر رساند؛ ولى آن گروه اول كه مخالفت كرده بودند در همان شب دشمنانى به آن‌ها حمله كرده و صبحگاهان عده‌اى كشته و عده‌اى اسير شده بودند. ١ قرآن مجيد نيز مى‌گويد: «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ‌ خَيْرَ الزّادِ التَّقْوى‌» ؛زاد و توشه (براى سفر آخرت) برگيريد كه برترين زاد و توشه همان تقوا و پرهيزكارى است». ٢ جالب اين‌كه در حديثى مى‌خوانيم كه زُهرى، يكى از سرشناسان اهل سنت از تابعين، امام على بن حسين عليه السلام را در شبى سرد و بارانى ديدار كرد در حالى كه بر پشت آن حضرت مقدارى آرد بود و حضرت به سويى حركت مى‌كرد. زهرى عرض كرد: اى پسر رسول خدا! اين چيست‌؟ حضرت فرمود: قصد سفرى دارم و مشغول تهيۀ زاد و توشۀ آن و گذاشتن در محل مطمئنى هستم. زهرى گفت: غلام من اين‌جاست به شما كمك مى‌كند. حضرت قبول نكرد. زهرى عرض كرد: خودم آن را برمى‌دارم و براى شما مى‌آورم. امام سجاد عليه السلام فرمود: من ميل ندارم چيزى كه موجب نجات من و سبب حسن ورودم به مقصد است خودم حمل نكنم، تو را به خدا سوگند مى‌دهم كه سراغ كار خود بروى و من را رها سازى. زهرى از آن حضرت جدا شد و رفت. بعد از چند روز امام عليه السلام را ديد عرض كرد: اى پسر رسول خدا! اثرى از آن سفرى كه فرمودى نمى‌بينم. امام عليه السلام فرمود: آرى اى زهرى. آن گمانى كه كردى (كه منظورم سفر دنياست) درست نبوده است منظورم سفر آخرت و آماده شدن براى آن است. آرى. آماده شدن براى مرگ و سفر آخرت به‌وسيلۀ پرهيز از حرام و بذل و بخشش در راه خير حاصل مى‌شود.

اگه هنوز عضو نیستی، یا علی👇🔗 @zandahlm1357