📺برنامه گامی به سوی ظهور 🔢 بخش اول 📚استاد نصوری تعجیل در فرج امام زمان عج صلوات اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم 🌹🌹🌹🌹

🔰 سلسله #پوسترهای_وظایف_منتظران 22 شماره 2⃣2⃣ 🔷 برای ظهورش قدمی برداریم

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

📗کتاب صوتی #قرارگاه_محمود فصل 4⃣1⃣ "پرواز همچون حضرت عباس علیه السلام"

🎥 شهیدی که ساعتش رو برای نمازشب کوک کرده بود: به وقت خدا #شهدا https://eitaa.com/zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

رحمت الهی قوله علیه السلام: رَحِیمٌ بِالْخَلْقِ. الرحمن و الرحیم: هما مشتقان من الرحمة، و هو العطوفة بالنسبة إلی العباد. ولی موردِ استعمال اند و تغییر دارند، چه « رحمان » اطلاق می‌شود بر حقّ به اعتبار انتشار فیض و نِعَم ظاهره و باطنه بر عباد، المتعلّقة بامور دنیاهم. و الرحیم: یطلق علیه باعتبار فیضان علوم و معارف حقه از او بر اهل ایمان، لذا ورد فی الدعاء: « یا رحمان الدنیا و یا رحیم الآخرة » [۱] ارحم مَن لیس له الدنیا و الآخرة. ---------- [۱]: ۵ - ثواب الاعمال، ص ۷۵ ؛ بحارالأنوار، ج ۸۸، ص ۳۵۵، ذیل عبارت در ادعیه مشهور وارد نشده است. که رحیمیت حقّ که اعطای معارف باشد متعلّقه به احوال روح و عالم آخرت است. از اینجا است که چون وجود مبارک حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم منبع و منشأ علوم و معارف است، نسبت به خلق می‌فرماید: « وَ مَآ أَرْسَلْنَاکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ [۲] »، و نیز اشاره به آن که رحمت خدا و جهت رحیمیت او غیر از جهت رحمانیت او است، و رحیم مخصوص به ارشاد و هدایت حقّه است بلاواسطه ؛ چون نسبت به خود انبیاء عظام که آنها را خود هدایت نماید و به واسطه، چون ارشاد خدا به اقتضای رحیمیت خلق را به توسّط انبیاء چه « هادی المضلّین [۳] » از القاب و اوصاف خود حق است لاغیر. باری، ایماء به مطلب مذکور است، کلام الهی که: « أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بِیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیَا وَ رَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِیًّا [۱] »، زیرا که چون منکرین و معاندین ایراد می‌کردند که اگر این قرآن منبع علوم و معارف و از خدا است، چرا باید نازل نشود بر رجلی معروف و از اهالی یکی از دو شهر عظیم، و نازل شود بر شخصی غیر معروف از اهل مکّه که وادی غیر ذی زرع است، و ابداً اشتهار و اهمیتی ندارد. خدا در ردّ عقیده باطله آنها می‌فرماید که: آیا آنها تقسیم می‌نمایند رحمت و معرفت خدا را، که مقصود ارشاد محمد صلی الله علیه و آله وسلم، و وصول او به درجه نبوّت و خصوصیت نزول قرآن به او باشد که امر روحانی معنوی است، و دست تصرّف آنها به کلّی از او مقطوع است، و حال آن که معیشت و امور معاشیه آنها که امر حسّی جسمانی ظاهری است در حیات دنیا، ما بر آنها تقسیم می‌نمائیم در قلّت و کثرت، به آن که به حکمت خود رفعت می‌دهیم بعض آنها را بر بعضی در معیشت و تموّل و ثروت، تا آن که اخذ نماید بعض از متموّلین بعض دیگران مستضعفین را سخریاً، یعنی منقاد و مستخدم که اگر تمام در درجه مساوی بودند امور کلیه عالم مختلّ و مهمل بود، کما قیل: اگر کنّاس نبود در ممالک همه خلق اوفتند اندر مهالک [۲] و نیز از جمله آیات شریفه که دلالت می‌نماید بر آن که رحیم که از رحمت است مخصوص است به افاضه کمالات مغیوبه و معارف الهیه که حقّ تعالی از الطاف و عنایات خود به قلوب مستعدّه عطا می‌فرماید، و آن غیر از انعام حسیه است که عام باشد این آیه مبارکه است: « قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ [۱] »، یعنی: بگو پس فرح و سرور شما به علوم و معارف که امور معنویه و رحمت و فضل باقیه اند باشد بهتر است از فرح و انبساط شما به آنچه سایرین از جهال و ابناء دنیا جمع می‌نمایند. از اثاثیه و زخارف دنیا و زینتها التی لاتبقی لکم، و أنتم لاتبقون لها ؛ لذا ورد فی الحدیث: « لو یعلم الناس ما فی فضل معرفة اللّه تعالی، ما مدّوا أعینهم إلی ما متّع به الأعداء من زهرة الحیاة الدنیا » [۲] . ---------- [۲]: ۶ - سوره مبارکه انبیاء، آیه ۱۰۷. [۳]: ۱ - بنگرید: مصباح الکفعمی، ص ۲۵۷ ؛ البلد الأمین، ص ۴۱۰ ؛ إقبال الاعمال، ج ۱، ص ۴۵۲. [۱]: ۲ - سوره مبارکه زخرف، آیه ۳۲. [۲]: ۳ - گلشن راز، شبستری، « اشارت به زنار ». [۱]: ۱ - سوره مبارکه یونس، آیه ۵۸. [۲]: ۲ - الکافی، ج ۸، ص ۲۴۷. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

ستم علی علیه السلام می‌فرماید: روز ستمدیده بر ستمگر، شدیدتر است از روز ستمگر بر ستمدیده. * یکی از سلاطین گفته است: من حیا می‌کنم از اینکه ستم نمایم به کسی که دادخواهی جز خدا ندارد. * یکی از صوفیان بر کسی گذشت که به فرمان حجاج بر چوبه دار بود، گفت: خدایا بردباری تو نسبت به ظالمان پرضررتر است نسبت به بردباری تو در باره ی مظلومان. شب در خواب قیامت را دید که خودش در بهشت است و همان به دار آویخته در عالی ترین مراتب بهشت جای گرفته است. در همان حال منادی ندا کرد: حلمی که نسبت به ظالمان دارم، مظلومان را در درجات برترین بهشت قرار می‌دهد. تأثیر پند احمد بن طولون پیش از عدالت ورزی، ستمکار بود، و فریاد مردم از ظلم او بلند بود. مردم نزد نفیسه آمدند و از احمد گلایه کردند. نفیسه پرسید: احمد چه زمان بر اسب سوار می‌شود؟ گفتند: فردا. نامه ای نوشت و سر راه احمد قرار گرفت و او را صدا زد. احمد او را شناخت و به احترامش ایستاد، نامه اش گرفت و خواند. وی نوشته بود: مردم را مالک شده و امیر کردید و مسلط شدید و ستم کردید، روزی را بر آنها بستید، می‌دانید تیرهای سحرگاههان نافذ است مخصوصاً اگر از درون مردمی برآید که شما آن را به درد آورده اید و از ترکش بدنهایی کشیده شود که شما برهنه کرده اید؛ هر کار خواهید انجام دهید، ما در برابر شما شکیبا هستیم؛ هرچه خواهید ستم کنید، ما در برابر ستم شما پناه گاهی داریم؛ هرچه خواهید ظلم کنید، ما ظلم پذیریم. احمد از تأثیر این نامه همان لحظه ستم را کنار گذاشت و دادگری را پیشه ساخت. .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

🌹🌷 مناجات فوق العاده زیبای امام خمینی رحمت الله علیه با خداوند متعال از دعای خیر برای دیگران فراموش نکنیم #ماه_رمضان_مبارک https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357

۴۲- معنای «سبحانَ اللّه» پرتوی از اسرار نماز » معنای «سبحانَ اللّه» در مفهوم این ذکر، تنزیه و تقدیس خداوند و بی عیب و نقص دانستن او از هر جهت، نهفته است. «سبحان الله»، حقیقتی را بیان می‌کند که هم، ریشه تمام عقائد و تفکرات اسلامی، و هم، زیر بنای همه روابط انسان با خدا و صفات کمال است. اما توضیح: «توحید» بر اساس تسبیح خداست، یعنی منزه دانستن او، از شرک و شریک: «سُبْحَنَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ» (۳۹۰) «عدل» بر اساس تسبیح است، یعنی منزه دانستن خداوند از ظلم. خداوند به کسی ستم نمی کند، و اگر مشکلات و آفات و بلاهایی برای بشر پیش می‌آید، یا برای آزمایش است، برای شکوفا ساختن استعدادها، یا نتیجه و عکس العمل کارهای خود ماست. «مَآ أَصَبَکُم مِن مُّصِیبَةٍ فَبَِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ» (۳۹۱). پس، خدا منزه است، مائیم که ستم می‌کنیم: «سُبْحَنَ رَبِّنَآ إِنَّا کُنَّا ظَلِمِینَ» (۳۹۲) «نبوت و امامت» بر اساس تسبیح است. به این معنی که خداوند، برای نجات انسان از چنگ غرائز و طواغیت، و هدایت او به سوی حق و کمال و سعادت، برای او رهبر و پیشوا می‌فرستد و به حال خود، رها نمی کند. پس منزه است خدا، از اینکه بشر را گیج و سرگردان و بدون هدایت، رها کند. و آنانکه پندار باطلی دارند، حقّ خدا را نشناخته و او را حکیم ندانسته اند که چنین نسبتی می‌دهند: «وَمَا قَدَرُواْ اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُواْ مَا أَنزَلَ اللَّهُ عَلَی بَشَرٍ مِن شَیْ ءٍ» (۳۹۳) «معاد» بر اساس تسبیح است. بدون حیات جاویدان آخرت و بازگشت انسان‌ها برای محاسبه و پاداش و کیفر، زندگی و خلقت، عبث خواهد بود و حق انسان‌ها ادا نخواهد شد. خداوند، منزه است که آفرینش را بیهوده قرار دهد. و معادی در کار نباشد: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَکُمْ عَبَثاً وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ» (۳۹۴) سبحان الله! خدا منزه از اینگونه بیهوده کاری است که سرنوشت انسان، این عصاره هستی را چنین پوچ و بی محتوا سازد. «عشق به خدا»، بر اساس تسبیح است. زیرا او کمال مطلق و وجود بی عیب و نقص است. پس چرا به او محبّت نداشته باشیم؟ «رضای انسان»، بر این اساس است. آن که از خدا راضی باشد، به کارهای او عیب نمی گیرد و با تمام وجود، او را تسبیح و تقدیس می‌کند. «اطاعت»، بر مبنای تسبیح است. انسان، مطیع وخاضع وبنده کسی می‌شود که او را معبود کامل و منزه از هر کاستی و زشتی و نقص بداند. «توکّل»، بر مبنای تسبیح است. کسی بر خدا تکیه می‌کند که به قدرت و مهربانی او معتقد باشد و او را از هر جهل و ضعف و قساوت، منزّه بشمارد. «تقوا» بر اساس تسبیح است. انسان متّقی، خدا را آگاه و دقیق و عادل و حسابگر می‌شناسد و جهان را محضر خدا می‌داند و او را از هر بیخبری و غفلت، پاک و منزّه می‌شناسد، از این رو از او پروا می‌کند و دست به گناه نمی آلاید. پس... «تسبیح»، این کلمه مبارک و عمیق، یک دنیا مفهوم دارد و منزه دانستن خدا، اساس محبت و عشق و بندگی و توکل و تقوا و اطاعت و اعتقاد به توحید و نبوت و معاد و امامت و عدل است. پس چون منزه است، شایسته ستایش و حمد است. از این رو در تسبیحات اربعه، بلافاصله پس از سبحان اللّه، الحمداللّه می‌گوییم. قرآن خدا را منزّه از شریک می‌داند: «سُبْحَنَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ» (۳۹۵) و منزه از آنچه توصیفش کنند و به خیال خود برای خدا وصف آورند: «فَسُبْحَنَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ» (۳۹۶) منزه از فقر و دست بسته بودن است: «سُبْحَنَهُ هُوَ الْغَنِیُّ» (۳۹۷) منزه است از آفرینش پوچ و بی هدف: «رَبّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَک» (۳۹۸) منزه است از ستم به بندگان، بلکه مردم خود به خویش ستم می‌کنند: «سُبْحَنَکَ إِنِّی کُنتَ مِنَ الظَّلِمِینَ» [۱] ---------- [۱]: ۳۹۹) انبیاء، آیه ۸۷. منزه است از داشتن فرزندان دختر: «وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَتِ سُبْحَنَهُ» [۲] و این است راز تکرار فراوان این ذکر، در رکوع و سجود و حالات مختلف نماز و غیر نماز... که درسی از توحید است. تسبیح، بیشترین فرمان رسول خدا صلی الله علیه وآله که مورد عنایت و تربیت خاصّ الهی است، برنامه‌های ویژه ای هم از سوی خدا بر عهده دارد. فرمان به او برای تسبیح، بیش از فرمان‌های دیگر است. آیات قرآن را اگر بنگریم، می‌بینیم که خطاب خداوند به پیامبر، و دستور به توکّل، هشت مرتبه، به سجده دو مرتبه، به استغفار هشت مرتبه، به عبادت پنج مرتبه، به ذکر خدا پنج مرتبه و به تکبیر دو مرتبه است، ولی فرمان به تسبیح، شانزده

مرتبه آمده است، آن هم در حالات مختلف و شرایط گوناگون، به نحوی که پیامبر، همواره توجّه به خدا داشته باشد. از این رو، در کنار دستور به تسبیح، جملاتی از این قبیل وجود دارد: ۱- «قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا» [۳] پیش از طلوع خورشید و پس از غروب آن. ۲- «وَمِنْ ءَانَآیِ الَّیْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ» [۴] در ساعات شب و روز، خدا را تسبیح کن. ۳- «وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ» [۵] در شب و اوّل روز، خدا را تسبیح و ستایش کن. ۴- «وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ» [۶] هنگام برخاستن از خواب یا غیر آن، خدا را تسبیح کن. این، اهمیّت ذکر «سبحان الله» را می‌رساند و سازندگی آنرا در فکر و عمل انسان نمازگزار بیان می‌کند. امام سجاد علیه السلام فرمود: «اذا قالَ العبدُ: سُبحانَ اللّه، صلّی عَلیه کُلَ مَلَکٍ» [۷] ---------- [۲]: ۴۰۰) نحل، آیه ۵۷. [۳]: ۴۰۱) طه، آیه ۱۳۰. [۴]: ۴۰۲) طه، آیه ۱۳۰. [۵]: ۴۰۳) غافر، آیه ۵۵. [۶]: ۴۰۴) طور، آیه ۴۸. [۷]: ۴۰۵) توحید، صدوق، ص ۳۱۲. #پرتویی از نماز ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

"عبودیت" مهم‌تر از "عبادت"! عبودیت یعنی: من همان را می‌خواهم که خدا می‌خواهد؛ چه مورد پسندم باشد و چه نباشد!

#یک_دقیقه_حرف_حساب   💥 هرچی تو بخوای! 🔻 گاهی وقت ها توفیق عبادت پیدا نمی‌کنیم: • برای نماز شب خواب میمونیم • زیارت رفتنمون جور نمیشه و... چه علتی میتونه داشته باشه؟! #استاد_شجاعی منبع: مجموعه مهندسی آرزوها