💠 ❁﷽❁ 💠 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_اول #قسمت_نوزدهم 🌷🍃🌷🍃 .... از قبل دو چادر برای خانه مادربزرگ آماده کرده بودم که هنوز روی تختم، انتظار انتخاب سختگیرانه ام را می کشیدند . یکی زیباتر با زمینه زرشکی و گل های ریز مشکی و دیگری به رنگ نوک مدادی با رگه های ظریف سفید که به نظرم سنگین تر می آمد. برای آخرین بار هر دو را با نگاهم بررسی کردم. می دانستم اگر چادر زرشکی را سر کنم ، طنازی بیشتری دارد و یک لحظه در نظر گرفتن رضایت خدا کافی بود تا چادر سنگین تر را انتخاب کنم . چادری که زیبایی کمتری به صورتم می داد و برای ظاهر شدن در برابر دیدگان یک مرد جوان مناسب تر بود. صلابت این انتخاب و آرامش عجیبی که به دنبال آن در قلبم جاری شد، آنچنان عمیق و نورانی بود که احساس کردم در برابر نگاه پر مهر پروردگارم قرار گرفته ام و با همین حس بهشتی قدم به اتاق نشیمن گذاشتم و با لحنی لبریز حیا سلام کردم. به احترام من تمام قد بلند شد و پاسخ سلامم را با متانتی مردانه داد. با آمدن آقای عادلی ، مسئولیت پذیرایی به عبدالله سپرده شده بود و من روی مبلی، کنار عطیه نشستم. مادر با خوشرویی رو به میهمان تازه کرد و گفت:" حتما سال پیش عید قربون پیش مادر و پدر خودتون بودید! خب امسال هم ما رو قابل بدونید ! شما هم مثل پسرم می مونی!" بی آن که بخواهم نگاهم به صورتش افتاد و دیدم غرق احساس غریبی سر به زیر انداخت و با لبخندی که بر چهره اش نقش بسته بود، پاسخ مادر را داد:" شما خیلی لطف دارید!" سپس سرش را بالا آورد و با شیرین زبانی ادامه داد:" قبل از این که بیام این جا، خیلی از مهمون نوازی مردم بندرعباس شنیده بودم، ولی حقیقتا مهمون نوازی شما مثال زدنیه!" پدر هم که کمتر در این گونه روابط احساسی پر تعارف وارد می شد، با این حرف او سر ذوق آمد و گفت:" خوبی از خودته!" و در برابر سکوت محجوبانه آقای عادلی پرسید :" آقا مجید! پدرت چی کاره اس؟" از سوال بی مقدمه پدر کمی جا خورد و سکوت معنادارش، نگاه ملامت بار مادر را برای پدر خرید. شاید دوست نداشت از زندگی خصوصی اش صحبت کند، شاید شغل پدرش به گونه ای بود که نمی خواست بازگو کند، شاید از کنجکاوی دیگران در مورد خانواده اش ناراحت می شد که بلاخره پاسخ پدر را با صدایی گرفته و غمگین داد:" پدرم فوت کردن." ✍🏻💞🍃🍃🌷🍃🍃💞 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد ✍لطفا فقط با ذکر #لینک_کانال و #نویسنده کپی شود... ╭┅°•°•°•°═ঊঈ📚ঊঈ═°•°•°•°┅╮ ✒ @chaadorihhaaa ╰┅•°•°•°•°═ঊ @zeinabiha2

#کتاب #آنسوی_مرگ #قسمت_نوزدهم 🦋 @zeinabiha2 🦋

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_اول . آن شب همراہ حاج بابا،اعلامیہ ها را رونویس و دستہ بندے ڪردیم. تا اذان صبح بیدار بودیم،حاج بابا مدام تاڪید داشت این ماجرا را بہ هیچڪس نگویم؛حتے بہ عمہ مهلا و زهرا دوست صمیمے ام! قول دادم حرفے نزنم،نمیدانم چندتا اعلامیہ با ڪاربن نوشتیم اما چشم هاے خستہ ے حاج بابا مے گفتند ڪہ تعدادشان خیلے زیاد بودہ. حاج بابا گفت دستگاہ تایپے ڪہ با آن اعلامیہ مے نوشتند خراب شدہ،قرار بود سریع دستگاہ دیگرے جایگزین ڪنند و بساط دستے نوشتن اعلامیہ ها سریع جمع بشود اما همین هم براے من غنیمت بود! برعڪس حاج بابا،من با شور و سریع قلم مے زدم و بعد از نماز صبح بہ زور خوابم برد! حاج بابا نماز صبح را با خستگے و چشم هاے نیمہ باز خواند سپس بہ اتاقش رفت و خوابید. دل توے دلم نبود اعلامیہ ها بہ دست همہ برسد،خصوصا بہ دست محراب! پیام امام راجع بہ شهادت مردم در حرم امام رضا (ع) را من نوشتم،جملات امام را خوب در ذهنم جاے دادہ بودم و از حفظ ڪلمہ بہ ڪلمہ را قلم زدم. در رختخواب هم برخے جملات امام را با خود تڪرار و بہ آن ها فڪر مے ڪردم. "دولت یاغے نظامے بہ امر شاہ تر و خشڪ را بہ آتش ڪشیدہ و یڪے از بزرگترین ضربہ هاے این جنایت ڪار بہ اسلام،بہ مسلسل بستن بارگاہ مقدس حضرت علے بن موسے الرضا صلوات اللہ علیہ است. این بارگاہ مقدس زمان رضاخان بہ مسلسل بستہ شد و قتل عام مسجد گوهرشاد پیش آمد. در زمان محمدرضا خان آن جنایت تجدید و دژخیمان شاہ در صحن و حریم آن حضرت ریختہ و ڪشتار ڪردند. ملت مسلمان باید از این شاہ و دولت یاغے غاصب تبرے ڪند و مخالفت با آن لازم است. بر تمام طبقات ملت لازم است با هر وسیلہ ے ممڪن بہ سقوط این دستگاہ جبار قیام ڪنند. اطاعت این دستگاہ،اطاعت طاغوت و حرام است!" امام در این پیام روز یڪشنبہ،پنجم آذر ماہ را عزاے عمومے و تعطیل اعلام ڪرد. پنجم آذر،همہ ے بازار و مدارس و برخے بانڪ ها و ادارہ ها تعطیل شد. فڪر مے ڪردم سهم بزرگے در این امر داشتہ ام ڪہ ڪمڪ ڪردم پیغام امام بہ مردم برسد! طعمِ لذت این پیروزے ڪوچڪ،در جانم ریشہ دواند و خواست قدم هاے بزرگترے بردارم! با ناز و ڪرشمہ از حاج بابا خواستم اجازہ بدهد بیشتر ڪمڪشان ڪنم،ناراضے بود اما نمیدانم محراب چہ وردے در گوشش خواندہ بود ڪہ سریع نرم شد و باز اعلامیہ آورد! ظاهرا بہ ڪل ماجراے ڪمیتہ و اعتماد را فراموش ڪردہ بودیم،آنقدر درگیر اعلامیہ خوانے و حفظ ڪردن حرف هاے امام شدہ بودم ڪہ براے چند ثانیہ هم از خانہ بیرون نمے رفتم! وقتے برخے مطبوعاتے ڪہ اعتصاب ڪردہ بودند،بیانہ صادر ڪردند ڪہ ڪمڪ مالے نیاز دارند،پول تو جیبے اندڪم را بہ حاج بابا دادم و گفتم:اینم سهم من! شب ششم آذر ڪہ ڪارڪنان ادارہ ے برق،براے این ڪہ مردم اخبار دولتے را دنبال نڪنند برق را قطع ڪردند؛با شور و شعف،زودتر از هر شب روے تختم دراز ڪشیدم و بہ تاریڪے خیرہ شدم. سیاهے اے ڪہ نویدِ روشنایے را مے داد! چند روز میشد ڪہ محراب را ندیدہ بودم،تا چند وقت قبل چشم دیدنش را نداشتم و زمانے ڪہ خانہ بود زیاد بہ آنجا نمے رفتم. حالا بهانہ اے براے دیدنش نداشتم ڪہ ڪسے بہ احوالم پے نبرد! محراب شدہ بود دعاهاے قنوتِ من،فے الدنیا حسنہ و فے الاخرہ الحسنہ ے من! ذڪر بعد از نمازهاے من! چند قدم بیشتر فاصلہ نداشتیم و انگار بہ اندازہ ے هفت آسمان ها از هم دور بودیم. جهانِ رایحہ خلاصہ شدہ بود در محراب! محرابے ڪہ بے هوا در قلب و جانش نشستہ بود! دلم بے قرار بود ڪہ قد و بالایش را ببینم،ببینم ڪہ سوختگے اے ڪہ پاهایش را زمین گیر ڪردہ بود التیام پیدا ڪردہ یا نہ؟! روز نذرے را در ذهنم مرور ڪردم،در ایوان نشستہ بود و همہ را با حسرت نگاہ مے ڪرد. چقدر از تڪ تڪ مان عذر خواهے ڪرد ڪہ نتوانست ڪمڪ حالمان باشد و بخشے از زحمات ما بخاطرہ او بود! مرا ڪہ مے دید قد علم مے ڪرد و پاهاے سوختہ اش را بہ زمین مے چسباند،چقدر خالہ ماہ گل قربان صدقہ اش رفت ڪہ روے پاهایش نایستد اما دردش را پشت لبخندش جا داد و گفت:خوبم مامان جان! چیزیم نیس ڪہ! چقدر سادہ لوح بود ڪہ نمے دانست دردش هم زمان در جانِ من و خالہ ماہ گل مے پیچد! ریحانہ مے گفت حالش بهتر شدہ،گودے زیر چشم هایش محو شدہ اند و زخم هاے صورتش ڪم رنگ. مے گفت دوبارہ راحت لبخند مے زند،دیگر درد صورت و لبخندش را جمع نمے ڪند! اما دل ڪہ بہ این چیزها قانع نبود،باید مے دید تا آرام مے گرفت. ڪاش مے توانستم دوبارہ مرضیہ خانم را ببینم و در آغوشش جا بگیرم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . بگویم:چلہ ے چے بگیرم ڪہ دلش واسہ من شہ؟! هان؟! ذڪر چے دارے واسہ آروم ڪردن دلِ بے تاب؟! یا اصلا دوا چے دارے واسہ دلِ عاشق؟! حتما نسخہ اے داشت براے حال پریشان من،حتما مرهمے براے قلبم داشت. حتما وردے یادم مے داد ڪہ وقتے مدام مامان فهیم از الناز تعریف مے ڪرد و مے گفت چقدر خالہ ماہ گل و عمو باقر دوستش دارند،بغض چمبرہ نزند در گلویم. حتما چارہ اے داشت براے وقتے ڪہ مامان فهیم مے گفت:ماہ گل گفت اگہ محراب تا قبل محرم سرپا بشہ نداے خواستگاریو بہ حاج فتاح اینا میدن،اگہ نہ میمونہ براے بعدِ محرم و صفر! رخت و لباستونو آمادہ ڪنین ڪہ عروسے داریم! ڪہ دق نڪنم! شور انقلاب و غمِ عشقے بے سرانجام باهم بر سرم آوار شدہ بود! دلم بهانہ اے براے دیدنش مے خواست و عقلم اجازہ نمے داد! در قلب ما رسم نبود براے چشم هایے ڪہ صاحب داشتند بمیرے! باید قصہ ے چشم ها را تمام مے ڪردم،باید چشم هایش را بہ دیگرے مے سپردم و خواهرانہ مجلس شادے اش را مے گرداندم. حتما دخترش من و ریحانہ را عمہ صدا مے زد! قصہ را ڪہ اینطور تمام مے ڪردم قلبم محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبید و نفسم را تنگ مے ڪرد. بغض را همراہ خود مے آورد و چشم هایم تار مے شد. مدام از خودم مے پرسیدم یعنے ممڪن است براے این ڪہ حرص الناز را دربیاورد،او را هم غلیظ "دخترِ حاج فتاح!" صدا بزند؟! ڪاش مے فهمید ڪہ دختر حاج خلیل از این فڪر و خیالات دیوانہ شدہ! دهم آذر ماہ بود،شب اول محرم. خبرے از مراسم خواستگارے نشد،دلم ڪمے آرام گرفت و نهیب زد:هنوز وقت دارے ڪہ عاشقش باشے! هنوز براے دیگرے نشدہ بود...پیراهن بافت سیاہ بلندے بہ تن ڪردہ بودم. داشتم موهایم را مے بافتم ڪہ زنگ در را زدند. مامان فهیم و ریحانہ براے خریدن خرما و گردو بیرون رفتہ بودند،هرسال یازدہ شب محرم را مجلس روضہ داشتیم. زنانہ خانہ ے ما بود و مردانہ خانہ ے عمو باقر،بے حال چادر رنگے اے سر ڪردم و از پذیرایے رد شدم. پشت در ڪہ رسیدم پرسیدم:ڪیہ؟! صدایش قلبم را بے تاب ڪرد! _منم! دستے بہ چادرم ڪشیدم و سریع در را باز ڪردم. قامتش را دیدم،صاف ایستادہ و نگاهش بہ زمین بود. خبرے از زخم ها و ڪبودے هاے روے صورتش نبود،لباس مشڪے بہ تن داشت. ظاهرا حالش خوب بود و سرحال،تنها گچ دستش هنوز از آن ماجرا بہ یادگار ماندہ بود. نگاہ خیرہ ام را ڪہ دید سر بلند ڪرد و گفت:سلام! گلویم را صاف ڪردم و گفتم:سلام! خدا رو شڪر بهترے؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:الحمداللہ! شما خوبے؟! سپس آرام ادامہ داد:شنیدم از دستِ انقلابیا شبا تا صبح بیدارے! لبخند زدم،از آن ها ڪہ چال گونہ ام را بہ رخ مے ڪشید! _منم خوبم! یعنے الان من تو گروہ انقلابیا نیستم؟! از سوالم جا خورد،چند ثانیہ مڪث ڪرد و پرسید:دوس دارے باشے؟! شانہ بالا انداختم:اگہ دعوتم ڪنن افتخار حضورم نصیبشون میشہ! لبخند محوے لب هایش را از هم باز ڪرد:عجب! حاج خلیلم راضے ان بہ این افتخار؟! _صد البتہ! راضے ام نباشن پسرشون میتونہ راضے شون ڪنہ! لبش را گزدید تا نخندد. _استغفراللہ روز اول محرمے! _استغفراللہ ندارہ سعادت داشتن دارہ! لبخند تمام صورتش را گرفت بدون این ڪہ صورتش از درد جمع بشود! _حیف ڪہ ما این سعادتو نداریم! سرم را تڪان دادم:صد حیف! اومدے نامہ ے دعوت بدے پشیمون شدے؟! پیشانے اش را بالا داد:نہ خیر! اومدم از صابخونہ ڪسب اجازہ ڪنم براے آوردن پرچم سیاہ و ڪتیبہ! با سر بہ حیاط اشارہ ڪردم:ڪسے خونہ نیس! مامان و ریحانہ رفتن خرید،یڪم دیگہ پیداشون میشہ. اگہ... خجالت زبانم را بست،سریع منظورم را گرفت و گفت:منو چندتا از بچہ هاییم! سپس نگاہ پر از شرم و حیایش را بہ در دوخت،آرام گفتم:درو براتون باز میذارم. چشم هایش از در دل ڪندند و بہ چشم هایم خیرہ شدند. _لطف میڪنے! چند قدم از در فاصلہ گرفتم و تا آخر آن را باز گذاشتم‌. محراب ڪہ دید هنوز ایستادہ ام گفت:شما برو تو،من راهنمایے شون میڪنم! آرام لب زدم:باشہ! نمے دانست ڪہ میخواهم یڪ دل سیر تماشایش ڪنم! خوب ببینم مثل قبل،راحت و استوار روے پاهایش ایستادہ و ڪمے هم از قهوہ ے چشم هایش بنوشم! عقب تر ڪہ رفتم نگاهم را از پا تا سرش بالا بردم،صاف ایستادہ بود. چشمش بہ سرڪوچہ بود،از پلہ هاے ایوان ڪوچڪمان بالا رفتم و دوبارہ بہ قامت بلندش خیرہ شدم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_سوم . قرار بود این قاب،نصیب در خانہ ے الناز بشود؟! اشڪ در چشم هایم خانہ ڪرد. براے فرو دادن بغض،آب دهانم را با شدت قورت دادم. قرار بود الناز مرهم تن خستہ و نگرانے هایش بشود؟! بلد بود مثل من وقتے ڪہ از تظاهرات بر مے گشت،خوب زخم هایش را ضد عفونے و بہ زور راهے درمانگاهش ڪند؟! بلد بود با ڪاربن شبے چهارصد پانصد عدد اعلامیہ بنویسد تا خیال محراب راحت باشد ڪہ پیغام و حرف هاے امام بہ دست همہ مے رسد؟! بلد بود براے محراب در مقابل ڪسے مثل اعتماد سپر بشود؟! اصلا بہ اندازہ ے من محراب را بلد بود؟! مے دانست از چہ چیزهایے بدش مے آید و چہ چیزهایے را دوست دارد؟! مثلا من خوب مے دانستم از چہ چیزهایے خوشش نمے آید و دقیقا همان ڪارها را انجام مے دادم! مثلا مے دانستم از خندہ هایم در خیابان خوشش نمے آید،از این ڪہ آقاے پشت اسمش را بردارم خوشش نمے آید،از خورشت ڪرفس خوشش نمے آید،بہ هواے بهار ڪمے حساسیت دارد و... من چقدر از محراب مے دانستم و نمے دانستم! قطرہ ے اشڪے شیطنت ڪرد و روے گونہ ام لغزید،سریع صورتم را برگرداندم و وارد خانہ شدم. ڪاش نمے آمد،ڪاش دلِ بیچارہ ے من را بیشتر نمے لرزاند... امروز نہ اما فردا ڪہ قسمتِ آرزوهاے خوش رنگ و لعابِ دختر دیگری مے شد! وارد اتاقم شدم و بہ اشڪ هایم اجازہ ے بارش دادم،منے ڪہ بہ زور اشڪ مے ریختم حالا گریہ ڪردن ڪار هر روز و ساعتم شدہ بود! چشم هایم،چشم هایش را نمے دید اشڪ مے ریخت،چشم هایش را مے دید دوباره اشڪ مے ریخت،صدایش را نمے شنید اشڪ مے ریخت،صدایش را مے شنید باز اشڪ مے ریخت‌.‌.. پس قرار بود ڪے علم،براے درمانِ عشق ڪارے بڪند؟! قرار بود چہ زمانے بگوید چگونہ از عشق پیشگیرے ڪنیم؟! وقتے مبتلا شدیم چہ درمانے جز صبر و حسرت دارد؟! اگر علم بلد نبود عشق را درمان بڪند پس بہ چہ دردے مے خورد؟! سرماخوردگے و دل درد و غیرہ ڪہ با دمنوش هاے خان جون و مامان فهیم هم حل میشد! لبم را گزیدم و خواستم زانو بزنم ڪہ صدایم زد‌. _رایحہ خانم! یالا! سریع اشڪ هایم را پاڪ و گلویم را صاف ڪردم. بلند گفتم:الان میام! نفس عمیقے ڪشیدم و چندبار بہ صورتم دست ڪشیدم‌. ڪمے بعد از اتاق خارج شدم،در چهارچوب در پشت بہ من ایستادہ بود. چند پسر جوان سر بہ زور مشغول نصب ڪتیبہ و پرچم ها بودند. بہ چند قدمے اش ڪہ رسیدم سرش را برگرداند. _هوا سردہ! چاے هس براے بچہ ها ببرم؟! لبم را با زبان تر ڪردم:الان دم میڪنم. چند قدم فاصلہ گرفت:دستت دُرُس! آمادہ شد صدام ڪن بیام ببرم! خواست عقب گرد ڪند ڪہ دقیق در صورتم نگاہ ڪرد و گفت:چیزے شدہ؟! جدے نگاهش ڪردم:نہ چے باید بشہ؟! سعے ڪرد آرامش در صدایش موج بزند و ڪمے مهربانے! _درستہ قبلا زیاد باهم خوب نبودیم اما...اما بعد این ماجراها ما دیگہ دشمن هم نیستیم! یعنے از اولم نبودیم! شاید از هم خوشمون نیاد ولے الان تو یہ جبهہ ایم! میتونے رو من حساب ڪنے مثل امیرعباس! شانہ بالا انداختم:اگہ تونستم حتما! آرامش از چهرہ اش پر ڪشید،بے اختیار ادامہ دادم:ولے تو برادرے هیچڪس براے من امیر نمیشہ! ابروهایش را بالا انداخت:بر منڪرش لعنت! بہ هر حال خواستم بگم احتمالا از چند روز دیگہ بیشتر بهت زحمت بدیم! متعجب نگاهش ڪردم:چہ زحمتے؟! چشم هایش روے چشم هایم نشست‌. _دوتا دستگاہ تایپ جدید گرفتیم دیگہ نیازے بہ اعلامیہ دستے نوشتن نیس! بند دلم پارہ شد،با ڪمے مڪث ادامہ داد:یہ نفرو براے تایپ ڪردن احتیاج داریم،با عمو خلیل حرف زدم اگہ راضے باشہ و خودتم بخواے براے روزایے ڪہ لازمہ مے برمت پشت دستگاہ! چشم هایم گرد شد:چے؟! خونسرد گفت:اگہ دوس داشتہ باشے میتونے ڪنار ما باشے همین! غم ڪنار رفت و شادے جایش را گرفت. پشت سر هم سوال هایم را ردیف ڪردم. _دستگاہ تایپو میارین اینجا؟! از ڪے باید شروع ڪنم؟! سریع انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت و گفت:هیس! سر فرصت راجع بهش حرف میزنیم! چایت دیر نشہ! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_چهارم . تند تند گفتم:باشہ! باشہ! الان آمادہ میڪنم! خواستم بہ سمت آشپزخانہ بروم ڪہ صدایم زد:دختر حاج خلیل! سر برگرداندم و تند نگاهش ڪردم،اما تہ دلم قند آب شد! لبخند زد از آن لبخندهایے ڪہ بہ من نشانشان نمے داد وگرنہ ڪہ زودتر عاشقش مے شدم! _الوعدہ وفا! پیشانے ام را بالا دادم:ڪدوم وعدہ؟! ڪدوم وفا؟! صورتش را از من برگرداند و همانطور ڪہ بہ سمت پلہ ها مے رفت گفت:وقت براے حرف زدن! پشت سرش خشڪم زد،لحظہ ے آخرے ڪہ در ڪمیتہ بودم مقابل چشم هایم نقش بست. خواستم با او صحبت ڪنم ڪہ گفت "هیس! وقت براے حرف زدن زیادہ! پرسیدم:مطمئنے؟! گفت:شڪ ندارم!" زمزمہ ڪردم:منظورش چے بود؟! مردد بہ سمت آشپزخانہ رفتم و برایشان چاے دم ڪردم،چند دقیقہ بعد مامان فهیم و ریحانہ هم آمدند. بخاطرہ حڪومت نظامے باید قبل از ساعت نہ شب مراسم را تمام مے ڪردیم. شب هاے محرمِ منیریہ در خانہ ے ما معنا پیدا مے ڪرد،همہ ے محل سیاہ پوش میشد حتے عمارت سفید عمو باقر. اڪثر اهل محل و بعضے افراد از محلہ هاے دیگر،شب هاے محرم را در خانہ ے ما مهمان امام حسین بودند. هر یازدہ شب هرڪسے بہ اندازہ ے توانش چیزے مے آورد و در خانہ ے عمو باقر دیگ هاے نذرے بر پا میشد. شب اول محرم آن سال،یڪے از همسایہ ها مشڪل مالے داشت و بہ پیشنهاد محراب و عمو باقر پول نذرے شب اول را بہ او دادند. چون دیگ نذرے بہ پا نشد،قرار شد شب اول را با همان چاے و خرما پذیرایے ڪنیم. من و ریحانہ و زهرا از مهمانان پذیرایے مے ڪردیم،در آشپزخانہ ایستادہ بودم و در دیس خرما و گردو مے چیدم. چیزے بہ پایان مراسم نماندہ بود ڪہ ریحانہ با ذوق بہ سمتم آمد و گفت:حدس بزن ڪیا اومدن؟! از شور و شوقے ڪہ در چشم هایش بود حدسے زدم اما نمیخواستم حدسم درست باشد! خونسرد گفتم:نڪنہ عمہ خدیجہ از تبریز اومدہ؟! اخم ڪرد:لوس! برا چے باید از اومدن عمہ خدیجہ خوشحال بشم؟! لبخند زدم:بہ هر حال اونم عمہ مونہ دیگہ! پیشانے اش را بالا داد و گفت:نچ عمہ خدیجہ نیومدہ! الهام خانم و الناز اومدن! حرص در تمام جانم پیچید اما بہ زور جلوے خودم را گرفتم ڪہ ڪلامم نیش نداشتہ باشد! _اونا رو ڪے دعوت ڪردہ؟! تا پارسال ڪہ نمیومدن! چشمڪ زد:امسال شرایط فرق ڪردہ. اخم ڪردم:زشتہ ریحانہ! هیچ از این حرفاے خالہ خان باجیت خوشم نمیادا در شان تو نیس! لبخندش را خورد. _بہ شوخے میگم آبجے! الهام خانم گفت حاج بابا و عمو حاج فتاحو خبر ڪردن. سالاے قبلم حاج فتاح بعضے شبا مے اومدہ اما الهام خانم و الناز میرفتن مراسم پدر یڪے از عروساشون! امشبم یہ سر رفتن اونجا و بعد اومدن اینجا! زمزمہ وار گفتم:خوش اومدن! سپس خواستم رشتہ ڪلامش را قطع ڪنم. _پس این دیس خرما رو ببر ازشون پذیرایے ڪن،منم چاے میریزم سریع بیا چایا رو ببر. یڪے از دیس هاے خرما را برداشت و گفت:باشہ! تو نمیاے؟! استڪان ڪمر باریڪے برداشتم و قورے چاے را بالاے سرش بلند ڪردم. _یڪم ڪار دارم! ریحانہ خواست از آشپزخانہ بیرون برود ڪہ الناز وارد شد و لبخند بہ لب گفت:سلام دخترا! خداقوت! لبم را گزیدم و با ڪمے مڪث سر بلند ڪردم:سلام خانم! ممنون! ڪش چادر سیاهش را مرتب ڪرد و بہ سمتم آمد:ڪمڪ لازم ندارین؟! ریحانہ با لحنے مهربان گفت:داشتم مے اومدم از شما پذیرایے ڪنم! الناز نگاهے بہ دیس خرما انداخت و گفت:ممنون! همینجا یہ چایے میخورم! در دل خواستم بگویم "آب زیر ڪاه" اما جلوے دلم را گرفتم! استڪان چاے را داخل سینے گذاشتم و بہ ریحانہ گفتم:دیسم بذار تو همین سینے ببر براے الهام خانم. یہ دور دیگہ خرما رو بچرخون و بہ زهرا بگو استڪانا رو جمع ڪنہ بیارہ. ریحانہ چشمے گفت و سریع رفت،الناز گفت:میخواے من استڪانا رو جمع ڪنم؟! نگاهے بہ چشم هایش انداختم،برعڪس مادرش رفتارش تصنعے و از سر سیاست نبود! از تصور این ڪہ وارد مجلس بشود و بعدش همسایہ ها خالہ را سوال پیچ ڪنند ڪہ الناز ڪیست و آخر سر نام محراب را ڪنارش بگذارند،تنم مور مور شد! گلویم را صاف ڪردم و گفتم:حالا بشین یہ چاے بخور! پشت میز نشست و نگاهش را بہ من دوخت:دارے براے ڪنڪور درس میخونے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:آرہ عزیزم! استڪان دیگرے برداشتم و مشغول چاے ریختن شدم. چشم هاے عسلے اش رهایم نمے ڪردند:ڪمڪ لازم داشتے من در خدمتم! سر بلند ڪردم و بہ زحمت لبخند زدم:ممنون از محبتت! چشم مزاحمت میشم! استڪان چاے را همراه یڪے از دیس هاے خرما مقابلش گذاشتم. خبرے از ریحانہ و زهرا نبود،ڪاش مے آمدند و من را از این هواے خفہ نجات مے دادند! بہ اندازہ ے ڪافے از صبح از تصور ڪنار هم بودن الناز و محراب زجر ڪشیدہ بودم! •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon●○• بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_پنجم . الناز تشڪر ڪرد و خرمایے برداشت همین ڪہ خرما را در دهانش گذاشت صداے زنے از پذیرایے بہ گوشم خورد. _ماہ گل جان! پسرت دم در ڪارت دارہ! الناز نگاهے بہ ورودے آشپزخانہ انداخت و خرمایش را فرو داد. عصبے لبم را بہ دندان گرفتم و رها ڪردم،چند لحظہ ڪہ گذشت خالہ ماہ گل وارد آشپزخانہ شد و پرسید:رایحہ جانم! خرما موندہ؟! سریع گفتم:بلہ خالہ جون! بہ سمتم آمد و گفت:لطفا یہ دیس بدہ! مردونہ جمعیت زیادہ خرما ڪم اومدہ. الناز آرام از پشت میز بلند شد و گفت:میخواین من ببرم؟! اومدہ بودم ڪمڪ اما فعلا اینجا ڪارے نیس ڪہ انجام بدم. خالہ ماہ گل مردد نگاهے بہ من و الناز انداخت و سپس گفت:باشہ عزیزم! دیس خرمایے بہ دستش داد و الناز از آشپزخانہ خارج شد. نفس عمیقے ڪشیدم و سریع گفتم:خالہ یہ دیس براے مردونہ ڪافیہ؟! خالہ دستش را روے پیشانے اش گذاشت و گفت:اصلا حواسم نبود! دو دیس خرمای دیگر برداشتم و گفتم:پس من اینا رو میبرم! لبخندے بہ رویم پاشید و گفت:دستت درد نڪنہ! با قدم هاے ڪوتاہ از آشپزخانہ خارج شدم،همین ڪہ از دید خالہ ماہ گل دور شدم سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم و از میان زن هاے همسایہ بہ زحمت عبور. از پشت پنجرہ نگاهم بہ محراب افتاد ڪہ سر بہ زیر رو بہ روے الناز ایستادہ بود و حرف مے زد. قلبم بہ سینہ ام ڪوبید و تنم را سست ڪرد،بہ زحمت دستگیرہ ے در را تڪان دادم و در را باز ڪردم‌. با صداے باز شدن در نگاہ الناز و محراب بہ سمت من برگشت،چند ثانیہ طول ڪشید تا بتوانم صدایم را از گلویم خارج ڪنم:منو خالہ ماہ گل فڪر ڪردیم شاید یہ دیس ڪم باشہ! سپس چند قدم بہ آن دو نزدیڪ شدم و دیس ها را بہ سمت محراب گرفتم. خواستم بگویم بفرمایین آقا محراب اما نمے دانم چرا زبانم بہ نامش نچرخید و بہ جایش گفت:بفرمایین داداش! چشم هاے محراب گرد شد،متعجب بہ صورتم خیرہ ماند. بے توجہ دیس ها را بہ دستش دادم و بہ روے الناز لبخند زدم:فڪ ڪنم چایت سرد شد دوبارہ برات مے ریزم! سپس بدون این ڪہ منتظر الناز باشم بہ پذیرایے برگشتم. بغض بہ گلویم چمبرہ زد،بہ خودم نهیب زدم:حق ندارے تو مجلس امام حسین برا ڪسے دیگہ اشڪ بریزے رایحہ خانم! خالہ ماہ گل نگاهے بہ صورتم انداخت سپس میان مامان فهیم و الهام خانم نشست. بہ آشپزخانہ برگشتم،ریحانہ و زهرا مشغول شستن استڪان ها بودند‌‌. الناز پشت سرم وارد شد،لبخند محوے روے لب هایش جوانہ زدہ بود. بعد از پایان مراسم،همراہ ریحانہ و زهرا ظرف هاے باقے ماندہ را شستیم و خانہ را جارو زدیم‌. چند دقیقہ بیشتر بہ ساعت نہ نماندہ بود،خانہ خلوت شد. فقط خودمان بودیم‌. ریحانہ در حیاط قدم مے زد،مامان و بابا هم آرام پچ پچ مے ڪردند و گاهے بہ من اشارہ! ناگهان ریحانہ با شتاب وارد خانہ شد،در دستش ڪاغذے بود. ڪنجڪاو پرسیدم:اون چیہ؟! شانہ هایش را بالا انداخت:نمے دونم! یڪے از لاے در انداختش تو حیاط! ابروهایم را بالا دادم:شب نامہ س! حاج بابا گفت:ببین توش چے نوشتہ. ریحانہ با عجلہ تاے برگہ را باز ڪرد و بلند خواند:هر شب ساعت نہ بہ بعد براے جلوگیرے از ڪشتار رژیم اذان بے موقع بگویید! همہ نگاهے بہ هم انداختیم و حاج بابا همانطور ڪہ بلند مے شد گفت:یاعلے! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_ششم . سپس از ڪنار ما رد شد و بہ حیاط رفت،همین ڪہ عقربہ هاے ساعت روے اعداد نہ و دوازدہ نشستند،صداے آشنایے با تمام توان گفت:اللہ اڪبر! صداے محراب بود،پشت بندش صداے حاج بابا بلند شد:اللہ اڪبر! اللہ اڪبر! من و ریحانہ سریع وارد حیاط شدیم،سایہ اے محو از محراب دیدیم ڪہ پشت بام عمارت سفید ایستادہ و تڪبیر مے گوید. صداے اللہ اڪبر از سمت چپ بلند شد و بہ سمت راست سرایت ڪرد. صداها پراڪندہ بود اما بہ مرور اللہ اڪبرها بہ هم پیوستند و متحد در تهران طنین انداز شدند. ڪمے بعد صداے تیراندازے در صداے تڪبیر پیچید. اللہ اڪبرها بلند تر شد و مقاوم تر! پر شورتر و بزرگتر! حتما سربازها فڪر ڪردہ بودند تظاهرڪنندگان بہ خیابان ریختہ اند ڪہ شروع بہ تیراندازی ڪردند. مامان سریع بہ بعضے اقوام در تبریز زنگ زد و گفت در پشت بام ها تڪبیر بگویند! آن شب صداے "خدا" در تمام ایران بلند شد! تهران هفت شهید داد و روز بعد در سرچشمہ ڪہ مصادف با روز اول ماہ محرم بود،تظاهرات خونینے در گرفت! امام براے سربازها پیغام فرستاد ڪہ زیر دست ستمڪار نباشند و سربازخانہ ها را ترڪ ڪنند. بعد از پیام امام،خیلے از سربازها از پادگان ها فرار ڪردند و ارتش ضعیف تر شد. دولت اعلام ڪرد بخاطرہ شرایط خاص و امنیت دانش آموزان،مدارس تا بیست و دوم آذر ماہ تعطیل هستند. یڪ روز بعد هفت روزنامہ ے بزرگ ڪشور اعلام ڪردند دیگر قادر بہ پرداخت حقوق ڪارڪنان خود نیستند و میخواهند روزنامہ ها را تعطیل ڪنند. روز بعد امام پیام داد بازارے هاے تهران و بازرگانان مخالف شاہ مڪلف اند در امرار معاش ڪارڪنان روزنامہ هاے اعتصابے ڪمڪ ڪنند. عمو باقر و حاج بابا ڪم نگذاشتند و از بازارے هاے دیگر هم ڪمڪ جمع ڪردند. در این روزهاے پر هیاهو بود ڪہ حاج بابا گفت اگر مایل باشم بہ شرط احتیاط زیاد میتوانم همراہ محراب و چندتن از دوستانش در باغ قلهڪ عمو باقر،اعلامیہ تایپ ڪنم. گفتم باید ڪمے فڪر ڪنم حاج بابا از این حرفم ڪمے جا خورد. توقع داشت درجا پیشنهادش را قبول ڪنم‌. اما در عمق چشم هایش آسودہ خاطرے را دیدم! دو سہ روز با خودم ڪلنجار رفتم تا بالاخرہ قلبم بر عقلم پیروز شد! قرار شد همراہ ریحانہ بہ بهانہ ے قدم زدن و براے رد گم ڪنے ڪمے در شهر گشت و گذار ڪنیم و سپس با حواس جمع بہ باغ قلهڪ برویم‌. روز اول هم من و هم ریحانہ استرس داشتیم،چندین روز بود ڪہ از خانہ بیرون نرفتہ بودم و نمے دانستم هنوز اعتماد انتظارم را مے ڪشد یا نہ! همراہ ریحانہ براے خوردن صبحانہ بہ ڪافہ نادرے رفتیم و بعد از خوردن صبحانہ ڪمے قدم زدیم‌‌. وقتے مطمئن شدیم ڪسے دنبالمان نیست سوار تاڪسے شدیم و آدرس باغ قلهڪ را دادیم. در طول مسیر ریحانہ مدام لبش را مے گزید و آب دهانش را قورت مے داد. مقابل باغ ڪہ رسیدیم سریع ڪرایہ را حساب ڪردم و از تاڪسے پیادہ شدیم‌. ریحانہ سریع زنگ را چهار بار پشت سر هم فشار داد،این رمزمان بود! هوا سرد بود،دست هایم را داخل جیب هاے پالتویم فرو ڪردہ و شال گردنے دور گردن و دهانم پیچیدہ بودم‌. دو سہ دقیقہ طول ڪشید تا در باز بشود،محراب از لاے در نگاهے بہ ما انداخت و سریع ڪنار رفت. ریحانہ عقب ایستاد تا اول من وارد بشوم،با قدم هاے بلند وارد باغ شدم و ریحانہ پشت سرم آمد. بعد از سلام و احوال پرسے،محراب پرسید:ڪسے ڪہ دنبالتون نبود؟! چشم هایم را بہ درخت هاے چنار خزان زدہ دوختم:حواسمون جمع بود،هیچڪسو ندیدیم. محراب ڪنارم آمد و آرام پرسید:دنبال تو چے؟! شال گردنم را پایین ڪشیدم و متعجب نگاهش ڪردم،نگاہ بهت زدہ ام را ڪہ دید گفت:امیرعباس گفت اعتمادو جلو در خونہ تون دیدے! جدے نگاهش ڪردم:میشہ حرفاے بهتر بزنیم؟! ریحانہ همینطوریش استرس دارہ جا میزنہ ها! چند ثانیہ بہ چشم هایم نگاہ ڪرد و سپس صورتش را برگرداند،بقیہ ے راہ را در سڪوت طے ڪردیم. نزدیڪ ساختمان ڪہ رسیدیم الناز در چهارچوب در ظاهر شد! با چشم هاے گرد نگاهم را میان الناز و محراب چرخاندم. حال ریحانہ هم مثل من بود! خون در تنم یخ زد،پاهایم روے برگ هاے خشڪ شدہ،خشڪ شد... . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚