گرچه کمی دیر اما : 🗓در میلاد امام مجتبی علیه السلام، انگار نمی شود از قصّه ای عبور کرد. شاید عصمت و طهارت این مولود مبارک و کریم ، مانع شود تا بتوانیم تاملی برعالَمی که این نحوه تربیت کریمانه در آن ممکن می گردد داشته باشیم. می شود از خود پرسید : 🔹️ضرورت کتابت نامه ای به امام حسن علیه السلام از جانب امیرالمومنین چیست؟ 🔹️و چقدر به نوشتن نامه در مقدمات ان توجه داشته ایم؟ در عصری که وادی تعلیم و تربیتِ روشمند، ما را هر روز از تربیتِ شایسته‌ی انسان‌پروری، برای فتح قله های عالَم غیب دورتر می کند، باید دوباره این #نامه را #ورق بزنیم‌ تا پدری و مادری ما نیز ورق بخورد و راه پوشیده شده و دشوار در تربیت را دوباره جست وجو کنیم . انسان‌امروز در فرهنگ اومانیسم و فردگرایانه، عالَمی را گم‌کرده است که تربیت حقیقی فقط در ان #عالَم میسر است و عجیب آن که نمی داند که چه چیزی را گم‌کرده است . گویی امیرالمومنین در این نامه به فرزند خود به نمایندگی همه پدران وفرزندان آینده امت ، از راهی ظریف و هر دَم مُثمِر ، سخن می گوید. فقط چند عبارت آن را بنوشیم: مِنَ الوالدِ الفانِ المُقِرُّ لِلزّمان.... و وَجَدتُکَ بعضی بل وَجدتُکَ کُلّی حتی کَاَنّ شیئا لو اَصابَکَ اَصابَنی وکَاَنّ الموتَ لو اتاکَ اَتانی ،فَعنانی مِن امرکَ ما یَعنینی مِن امرِ نفسی فکَتَبتُ الیکَ مُستَظهِراََ به اِن اَنَا بقیتُ لکَ اَو فَنَیتُ ... آیا می توان در عصر مدیریت ها و دانایی‌های مدرن، که تربیت فرزند نیز تبدیل به کارگاه آموزشی شده است، از هم زبانی #پدر با فرزندش سخن گفت؟ و چه زیبا پدر از #قصّه زندگی خود می گوید ... و انسان بی قصّه امروزی چگونه می تواند آن را درک کند؟ و #زبان_مادرانه ای که در این عبارات می گشاید: 🔹️فرزند عزیزم تورا پاره تن خود دیدم! 🔹️نه، اصلا تورا خودم دیدم! 🔹️دیدم که تو من هستی!!!... و انسان بی معنای امروز چگونه می تواند این گونه به فرزند خود نگاه کند؟ مگر میتوان در اردوگاه #اومانیسم چنین افقی را در فرزند آوری پیش رو داشت آن گونه که فرزند را پاره تن خود و همه وجود خود ببیند؟؟؟؟ اگر یکی از چالش های بسیار جدّی جامعه امروز ما ( و حتی تهدید )، مساله #جمعیت و #افزایش آن است، باید از این افق و عالَم گفت وگو کرد ، تا شاید در تمنای آینده دوست داشتنی خود، فرزند آوری ممکن گردد ؛ آینده ای که فرزندان، عامل نشاط و امید و مایه دلگرمی پدران و مادران به زندگی هستند ونه موانعی برای خوشی و یا عامل سختی زندگی. ان شاءالله. #نامه_پدری_و_فرزندی #زبان_مادرانگی #جمعیت ✅ @ziafat_andishe

#روایت_پدرانه با #زبان_مادری(۱): حاج عباس عزیز، چه ساده و چه صمیمانه با روایت کودکانه نابت، مرا به #عالَم_کودکیت بردی، عالَمی که همواره در آن حاضر بودی!!! و چگونه می‌توان به بشر بی تعلق و بی تمنا و بی قِصّه‌ی امروز، از #راز_طلب‌های_راهگشای_کودکانه گفت ؟ طلبی که ارمغان #روایتی است پدرانه از جنگ اعراب و اسراییل ،اما با #زبان_مادرانه: 🔻نابودی اسراییل. طلب و تمنایی که کودکی را به شوق آن‌ طلب به سر بردی و روزهایت در شوق آینده‌ای بدون اسراییل ذخیره شدند؛ و در آن آرزوی کودکانه، به هم‌سنگری سیدحسن رسیدی؛ در این تمنا، با او هم‌سفر ابدیت شدی تا بر ضیافت ، در مقام عند ربهم یرزقون وارد شوی. واکنون چگونه است که به #راز_زبان،هیچ توجّهی نداریم؟ آن گاه که زبان، می‌تواند عالَمی را مقابل ما بگشاید؛ آن گونه که ما را عازم راه پر رنج و خطر کند!!! 🔻و ما اکنون باید عزمِ روایتِ خانه هایی کنیم که آن‌جا #عالَم_مادری ،کارساز است و فرزندان در این عالَم قادرند که گوش به سخن پدرانه بسپارند و جای خود را در تاریخ بیابند، واین #خانه باطل السحر پوچی و بی معنایی دوران است. #مادران_شهدا #روایت #بشنو_از_زن 💠@ziafat_andishe راه ارتباطی ِبرای گفتن‌ و شنیدن: 💠@Beshnoazzan