#آوینی نسبت سینما با دین #مقاله #باغ_انار

برگ سخاوتمندانه نور می‌خورد و فتوسنتز می‌کند و درختان گرسنه را تغذیه...البته پاییز نزدیک است کلُ برگٍ، ذائقة المرگ. پاییزِ زیبا، مرگِ برگ است‌. #نور #مرگ #برگ

مفهوم عدالت چیز پیچیده ایست. انگار که اصلا در ذات بشر نهادینه است. فرقی نمی‌کند در چه جایگاهی باشی. همه از تو انتظار عدالت دارند حتی اگر طرف حسابت یک دختر دو سال و نیمه و یک پسر شش ساله باشند. هر دوی آنها از تو به یک اندازه توجه می‌خواهند. مثلا وقتی که علی می‌گوید: «خاله، می‌دونستی من کنگفو بلدم؟» و بعد شروع می‌کند جلویت لنگ و لگدش را پرت کردن و ادای پاندای کونگفو کار را درآوردن، طبیعی است که فاطمه هم کله‌اش را کج کند تا در مقابل نگاه تو قرار بگیرد و نگاهت کند و دلبرانه‌ برایت بخندد. یا مثلاً طبیعی است که هردوشان بخواهند کنار تو بشینند و وقتی علی سمت راستت نشسته، فاطمه خودش را به زور بین تو و علی جا کند و با آن زبان شیرینش به داداشش بگوید: « علی، یِتَم بولو اونبَرتر منم دا بِتَم» و علی هم بگوید: «منم می‌خوام پیش خاله نرجس باشم.» و اصلا به فکرشان هم نرسد که خاله نرجس دو ور دارد؛ یکیشان می‌تواند بشیند اینورش و یکی بشیند اونورش. یا مثلاً وقتی فاطمه خودش را پرت می‌کند توی بغلت و تو او را به خود فشار می‌دهی و محکم می‌بوسیش، طبیعی است که علی بگوید: «خاله، منم بغل می‌کنی؟» و تو با کمال میل، پروژه بغل و فشار و بوس محکم را روی او هم پیاده کنی. موقع نقاشی هم باید از هر چیزی دو تا بکشی؛ یکی برای علی و یکی برای فاطمه. وقتی فاطمه می‌خواهد زیر چادرت قایم شود، طبیعی است که علی هم دلش بخواهد و در اینجاست که یک تهاجم فرهنگی به حجابت صورت می‌گیرد و تو باید در حالی که دو حجم گنده را زیر چادرت جا می‌دهی همزمان هم حجابت را با چنگ و دندان حفظ کنی. در این جدال عدالت‌خواهی، دیگر مجالی برای مادر بچه‌ها باقی نمی‌ماند که با تو هم‌صحبت شود، دخترخاله‌ای که خیلی دل تنگش بوده‌ای و کلی حرف نزده با او داری. تا دو کلام با هم رد و بدل می‌کنید، هزار و یک ترفند غیر مستقیم را امتحان می‌کند برای قطع مکالمه، و وقتی موفق نمی‌شود می‌رود سراغ مستقیم گویی. هدفش را صاف می‌کوبد توی صورتت؛ «نباید‌ با مامانم حرف بزنی» و تو هم معترض می‌شوی که «من اول دخترخاله مامانتون بودم بعد خاله شما شدم ها...». داستان کنار سفره شام هم ادامه دارد. وقتی فاطمه سمت چپت نشسته و روی تو لم داده، خب علی هم مادرش را از سمت راستت بلند می‌کند و اعتراض می‌کند که «مامان اینجا جای منه، شما برو اونور بشین». این جای ماجرا کار به جاهای باریک می‌رسد وقتی که علی شامش تمام می‌شود و به تو می‌گوید: «خاله، بسه دیگه چقدر شام می‌خوری؟ از وقت باید استفاده کرد. باید بازی کنیم. نمیشه وقت رو با غذا خوردن هدر داد» با این اوصاف کاملا طبیعی به نظر می‌آید که نتوانی حتی برای دیدن ساعت، به صفحه گوشی نگاه کنی، چه برسد به اینکه بخواهی به باغ انار سر بزنی. هرچند که در خانه خاله برای دریافت زمان، نیازی به گوشی نداری، حتی نیاز به برگرداندن سر هم نداری؛ هرجای خانه باشی، با هر زاویه دیدی، یک ساعت جلویت روی دیوار نصب است. وقتی با اصرار بچه‌ها مجبور به اقامت یک شبه در هتل پنج ستاره خونه خاله می‌شوی، دیگر باید قید کلاس نویسندگی امشبت را بزنی. شرکت در کلاس آنلاین مجازی، آن هم با دو وروجک که مدام از سر و کولت بالا می‌روند و تا دستت سمت گوشیت می‌رود یک صدا می‌گویند: «چرا گوشیتو گرفتی... چِلا دوشیتو دِلِفتی... خاموشش کن بزارش تو کیف.. آموشش اُن بزارش تو ایف» غیرممکن به نظر می‌رسد. مجبوری عطایش را به لقایش ببخشی. موقع خواب هم بحث عدالت خواهی ادامه دارد. خوابیدن بین علی و فاطمه فرمول خاص خودش را دارد. نباید سرت را بیش از اندازه به سمت هیچکدامشان متمایل کنی. یا اگر هم متمایل شد باید به همان اندازه به طرف دیگری هم متمایل شود. با این وجود باز هم علی اعتراض می‌کند که «خاله پیش من نیستی» و تو تعجب می‌کنی و می‌گویی: «من که پیشتم خاله» و تعجبت بیشتر می‌شود وقتی جواب او این است: «سرت باید دقیقا وسط بالش باشه. مواظب باش سرت وسط بمونه» اینجاست که دیگر حرفی ندارم! فقط لازم به ذکر است که این خواهر و برادر، حتی در خواب هم خوب عدالت را به جا می‌آورند؛ هر دو به یک اندازه غلت و غولت می‌خورند. محال است صبح آنها را همان‌جایی بیابی که شب گذشته خوابشان کرده‌ای. خب این وسط هم قسمت توست که با فرود دو پا توی شکم، و یک پا توی صورت، زَهره‌ات بترکد. و این داستان تا صبح ادامه دارد... روحم شاد و یادم گرامی #روزانه‌نویسی #عدالت #چرا_به_کلاس_نرسیدم #نوری

صداقت و آزادی.‌‌.. #شهید_بهشتی

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸بگو من هر شب نمی‌توانم بلند شوم🔸 بسیاری اشخاص، وقتی مقداری تنبه و توجه به خداوند پیدا کردند، پیش خود می‌گویند که من هر شب باید بلند شوم و نماز شب بخوانم. چنین حرفی نزن. بگو نه؛ من نمی‌توانم هر شب بلند شوم، من عادت کرده‌ام هر شب بخوابم. بجایش بگو من هفته‌ای یک شب بلند می‌شوم و یک نماز شب دو رکعتی می‌خوانم. به مرور این دو رکعت را چهار رکعت و هفته‌ای یک شب را تبدیل به دو شب کنید.

...

اینم حتما گوش کنید تا ایتا پاک نکرده

نور شما یک نارنگی هستید که توسط یک دانش‌آموز دارید زیر میز پوست کنده می‌شوید. بوی شما تمام کلاس را می‌گیرد. دانش آموزان و معلم مست این بو شده اند. بو تا دفتر رفته‌. ناظم و مدیر به سمت کلاس کشیده شده اند. تمام دانش آموزان توی حیاط به دنبال بو آمده اند..عن قریب است که آشوبی اتفاق بیفتد. دانش آموزِ ازخدا‌بی‌خبر هنوز دارد به این کارش ادامه می‌دهد. شما به عنوان یک نارنگی این ماجرا را به صورت دراماتیک روایت کنید. همراه با تمام حس های انسانی که به این نارنگی می‌بخشید. مثلا نارنگی هستید و اول شخص روایت کنید یا در نوشتن دوباره همین تمرین دانای کل هستید و اتفاقات مدرسه را....یا تلفیقی. آیا تا به حال اینقدر دوست داشته شده اید‌؟ هرکس دروغ بگوید الهی‌ بی همسر بماند. خوردی. پس راستشو بگو؟ اصلا این تمرین را جوری بنویسید که این رنج پوست‌کنده‌شدن به همراه لذت دوست داشته شدن یک تبدیلِ وضعیت به موقعیت دراماتیک را ایجاد کند. اینکه یک جهانِ داستانی برای به دست آوردن شما به محل پوست کنده شدگی شما هجوم می‌آورند چه حس و حالی دارد؟ روایتش کنید. سرانجام این قصه باشما. توسط همان دانش آموز خورده می‌شوید؟ خورده شدن چه حسی دارد؟ لِه شدن زیر دست و پا؟ رسیدن به دستهای مدیر؟ تقسیم شدن بین سی تا دانش آموز نارنگی‌ نخورده؟ #تمرین96 #روایت #داستانک #داستان #تمرین ﷽؛اینجا با هم یاد میگیریم. با هم ریشه می کنیم. با هم ساقه می زنیم و برگ می دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6e

🔸 If you bring forth what is within you, what you bring forth will save you. If you do not bring forth what is within you, what you do not bring forth will destroy you. 🔹 ترجمه روانشناسانه: اگر استعدادتان را در راهی که برای آن خلق شده‌اید خرج کنید، پلی می‌شود، برای رسیدن به خواسته‌هایتان. اگر استعدادهایتان را در درونتان سقط (سرکوب) کنید، زمین زیر پایتان، شما را خواهد بلعید. اگر ثروت وجودت را به دنیا عرضه کنی، دنیا خودش را به تو عرضه می‌کند. اگر ثروت وجودت را نادیده بگیری و به دنبال ثروت دیگری بدوی، ثروت دیگری به جای اینکه دستت را بگیرد، دستت را قطع می‌کند. #انار_های_صادراتی #ترجمه #زهرا_یعقوبی ﷽؛اینجا با هم یاد میگیریم. با هم ریشه می کنیم. با هم ساقه می زنیم و برگ می دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

🔸 If you bring forth what is within you, what you bring forth will save you. If you do not bring forth what is within you, what you do not bring forth will destroy you. 🔹 اگر محبت خداوند را در دلهایتان پرورش دهید، نور الهی کل وجودتان را در بر میگیرد و خانه دلتان را آباد می کند. اگر در اتاق دلتان جایی برای محبت خدا باز نکنید دیوار های سست دلتان در تاریکی آن فرو می‌ریزند. #انار_های_صادراتی #ترجمه #مهدی_صادقی ﷽؛اینجا با هم یاد میگیریم. با هم ریشه می کنیم. با هم ساقه می زنیم و برگ می دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344

سر خودش😐😅

یکی از داستان های مجله داستان شماره صد و هفت رو میخوام براتون بذارم‌

سلام، با کسب اجازه از استاد گرامی و دیگر بزوگواران شاید مطلبی که میخوام بگم بی ربط باشه وجاش اینجا نباشه،شاید تکرار همون مطالبی که هفده شهریور فرستادم باشه، اما نمی تونم نگم. گاهی مطالبی به ذهن آدم میرسه که میخواد اونا رو توی سنی بذاره وبالای سرش بگیره تا همه ببینن. چند روز پیش میان ستاره ای کریستوفر نولان رو دیدم. ولی ای کاش نمیدیدم! چند روزه که درگیرم. نگاهی به تلویزیون می اندازم، سریال هایی که بود ونبودشون فرق نداره بلکه نبودنش بهتر از بودنشه. نگاهی به نمایش خانگی می اندازم، چیزهایی نشون میده قلم شرم در نوشتنش داره. نگاهی به سینما می اندازم، اگه خیانت رو از اون بگیریم فقط تیتراژ آغاز وپایانی باقی میمونه. خب میگم شاید انقلاب هنوز به سینما نرسیده، بریم سراغ رمان. نویسنده انقلابی که الحمدلله کم نداریم! تلگرام هم خارجیه، بریم سراغ ایتا. وای خدای من! اینا دیگه چیه؟ اینا نویسنده ان؟ اگه اینا نویسنده هستن پس جاناتان نولان چی کاره هست؟ نمی دونم شاید نویسندگی مشترک لفظی باشه. میرم سراغ باغ انار... پر ازمونولوگ... فلانی شوم، فلانی شدن بلدی؟ همین؟ با این میخوایم جلوی جاناتان نولان قد علم کنیم؟ میدونستید یکی از شاهکار های کریستوفر نولان، داستان کوتاه برادرش جاناتان بوده که تبدیل به یک فیلم شاهکار شده؟ اگه امروز کریستوفر نولان بیاد ایران، بخواد از یک داستان کوتاه باغ انار فیلم بسازه، کدوم داستان در باغ انار قابلیت تبدیل به شاهکار رو داره؟ هرکسی میتونه هر چیزی بنویسه، ولی دیگه نباید ادعای جهانی شدن بکنه. برای قشر مذهبی می نویسیم، فقط؟ برای امروز می نویسیم، فقط؟ برای ایران می نویسیم، فقط؟ یا برای جهان می نویسم؟ یا برای اعصار می نویسیم؟ مطمئناً انتظار اینکه اولین نوشته یک نویسنده مبتدی تبدیل به داستانی بشه که مثل داستان کوتاه جاناتان نولان یک شاهکار سینمایی تحویل بده، انتظار غیر معقولیه ولی هدف چند نفر از حدود 900نفری که در باغ انار می نویسن اینه؟ چه چیز ما کمتر از برادران نولان هست؟ جز اراده؟ نویسنده ما درتلاشه که اولین کتابش رو چه طور اریگان چاپ کنه حتی به قیمت زدن ازمحتوا، ولی کریستوفر نولان اولین فیلمش رو با هزینه شخصی ساخت! این یعنی چی؟ نمی دونم! شاید دارم توی رویاها سیر میکنم ولی میدونم با چشم اندازی کوچک نمی شود به رویاهای بزرگ رسید. نمی دونم شاید قهرمان های کریستوفر نولان و ویلسون ییپ برای ما جالب تر از قهرمان های مظلوم ماست! شاید به این دل خوش کرده ایم که روزی رمانی بنویسیم، چند مخاطب به به وچه‌چه کنند و ما دلمان خوش باشد که دل حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را شاد کرده ایم. یادمون نره که فیلم های ابر قهرمانانه هالیوود و کارتون محبوب فوتبالیست‌ها برگرفته از داستان های مصور هست‌. شاید این متن را بخونیم و بگوییم نفس گوینده از جای گرم بلند میشه شاید این متن رو بخونیم و بی تفاوت از کنارش عبور کنیم و به همان دور باطل فلانی شوم فلانی شدن بلدی؟ ادامه دهیم. کریستوفر نولان هم در تلاش برای خلق شاهکار جدیدش در مورد بمب اتمی در ژاپن باشد و ما هم در تلاش برای جانمادن از مونولوگ ها... (از صراحت لهجه ام عذرخواهی میکنم، حمل بر جسارت نفرمایید.)

صرفا جهت تذکر. نه تایید. به خاطر قیاس نادرست بین یک امپراطوری رسانه ای و یک گروه کوچک. اساسا در بخش های مختلف هنری و رسانه ای نیاز به ده ها سال تلاس مجاهدانه احساس میشه که اگر واقع‌بین باشیم تا اینجا از هیچ جلوتریم. ما باید خودمان را با خودمان مقایسه کنیم. مثلا ده سال پیش در تولیدات رسانه ای کجا بودیم الان کجاییم. که قطعا جواب مشخصه...نباید مقهور تکنولوژی و ابرقهرمان‌سازی شد... اگر هالیوود یک دهه دست از تولید بردارد فطرت های خداجو به سمت نقطه روشن راه می افتند... برای ورود به عرصه جهاد رسانه ای ابتدا باید درباره این فضا به صورت مبسوط مطالعه کرد... نولان کارگردان خوبیه و هنوز خیلی راه داره تا به بزرگترای خودش برسه مثلا.....دیگه اسم نبرم که تبلیغ نشه😎 همه این بحثها در جای خودش کمک کننده‌اس و باعث رشد ولی اگر در جای خودش مطرح نشه نیست.