eitaa logo
مقالات حسینی منتظر
170 دنبال‌کننده
505 عکس
392 ویدیو
35 فایل
بخشی از مقالات متنوع سیدمحمدحسینی(منتظر) فرزند مرحوم حجة‌الاسلام و المسلمین؛ حاج سید میربابا حسینی(فاطمی) (اعلی الله مقامه الشریف) در حوزه‌های مذهبی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و...
مشاهده در ایتا
دانلود
🇮🇷﷽☫ 🔻@SMHM212 نقادی طرح ملی «الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت» (بخش ۰۵): 👈بخش قبلی👉 ۷) «پیشرفت»ی که مد نظر این طرح بود، را هم‌تراز خود ندیده بود و توجه کافی و بلکه لازم به «الگوهای اسلامی-ایرانی» نداشت. ۸) با اینکه بوی «اقتصاد»ی می‌داد اما توان در برابر را نداشت. ۹) پیش‌بینی، ساختار و قابلیت تبدیل شدن به و را نداشت. شاید تلاش و برخی دیگر از بزرگان و عمدتا سیاسی در تبیین و تعقیب مباحثی تحت عنوان که در واقع بازتعریفی از مفاهیم نهفته در و بود، را بشود چهارمین حرکت بنیادی برای ترسیم افقی کلان برای هماهنگی و نامید که عمدتا واکنشی بود به اتهام سنگین و سخیف به نظام مبنی بر اینکه نظام و رهبری آن بسوی و و نامشروع و غیرقانونی پیش می‌روند و...! پنجمین خیز نظام برای طراحی و استراتژیک جمهوری اسلامی ایران هم که تحت عنوان «الگوی اسلامی ـ ایرانی پیشرفت و عدالت» شکل گرفت و حتی جلسات اولیه و کلی آن مستقیما با بیانات مقام معظم رهبری پیش رفت (که واکنشی به خلاءهای افق ۲۰ ساله هم بود!)، اما بعد از سومین نشست خود با عنوان «الگوی اسلامی ـ ایرانی خانواده» گویا تا حدودی به بوته فراموشی سپرده شد و آن «حرکت و نهضت» تبدیل به «نهاد و قالب» شد و بنام «مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و عدالت» نماد پیدا کرد. شاید علت اصلی این شکست‌ها علاوه بر نا‌کفایتی ، و دست اندرکاران آن که قادر نیستند، برنامه‌ای در «تراز جمهوری اسلامی ایران» تدوین نمایند، تا حدودی به مسائل سیاسی هم بر می‌گردد که سرآغاز آن «بدعت»ی بود که مرحوم ، بنا گذاشت و در دوران دکتر و مهندس هم قویّاً و آشکارا دنبال گردید. زیرا آنها برای جلب آرای بیشتر، با بی‌اعتنائی به «نقش قانون‌گذاری و ریل‌گذاری مجالس شورا و صرفا مجری و راننده بودن ریاست جمهوری»، وارد حیطه ترسیم افقی شدند که مایل بودند در دوره حکومت خود آنرا دنبال نمایند. لذا با شعار قرار دادن؛ ، و و ، در واقع ضمن مصادره برخی از جمهوری اسلامی ایران، با تفسیر به رأی شعارشان (با این بهانه که مورد قرار گرفته!) در صدد اخلال (احیاناً ناخواسته) در مسیر نظام بر آمدند. فلذا مقام معظم رهبری هم کوشیدند که بصورتی کاملا قانونی و مرسوم ملل راقیه حتی‌الامکان سکّان نظام و ملت را از دست ندهند. اگرچه دکتر در اتخاذ شعار خود (اعتدال و تدبیر) بجای مصادره یکی از اهداف نظام و ترسیم چشم‌اندازی دلبخواه برای مسیر ملت و مملکت، به ترسیم «روش» اجرائی پرداخت. ولو اینکه در عمل، ظاهراً کارنامه چندان درخشانی نیافت. ششمین برنامه راهبردی نظام، مبحث ابتکاری مقام معظم رهبری با عنوان «اقتصاد مقاومتی» بود که می‌توانست تکمله‌ای برای ترمیم چشم‌انداز افق ۱۴۰۴ هم باشد. (بنده هم در باب «ترمیم افق ۲۰ ساله» در حوزه اقتصادی به «دکترین اقتصاد ولائی» رسیده بودم و طرحی از آنرا در اختیار هم قرار دادم که شامل هم بود) در ضعف آن همین بس که فرمانده اقتصاد مقاومتی گفت: اجازه تعویض منشی خود را هم ندارم! و اما هفتمین برنامه راهبردی نظام؛ تحت عنوان «الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت» عجالتاً بعد از مرحله نگارش اولیه (با تلاش نظام‌مند هفت‌ساله چند هزار تن [!!!] از و و و ) تحت عنوان «الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت» (که افق مطلوب کشور در پنج دهه آینده را ترسیم و تدابیر مؤثر برای نیل به آن را طراحی کرده) در اقدامی به نقد و نظر (البته از طریق «کانالهای معین و معرفی شده»!) نهاده شده است تا با مشورت مراجع مندرج در ابلاغ، نسخه ارتقاء یافته آن حداکثر ظرف دو سال آینده برای تصویب و ابلاغ بعنوان «سند بالادستی نظام» ارائه گردد تا از ابتدای قرن پانزدهم هجری شمسی در مدار عملیاتی خود قرار گیرد. «مجمع تشخیص مصلحت نظام»، «مجلس شورای اسلامی»، «دولت»، «شورایعالی امنیت ملی، شورایعالی انقلاب فرهنگی و شورایعالی فضای مجازی»، «دانشگاهها، حوزات علمیه و صاحب‌نظران» با محوریت «مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و عدالت» مجاز به اظهار نظر هستند تا «این کار مهم دستخوش مجادلات روزمره نگردد». بنده هم بعنوان یک و مشرف به سوابق مذکور، خود را مجاز می‌دانم که ضمن احترام به آحاد اشخاصی که در تدوین اینگونه برنامه‌ها به «نقش‌آفرینی مؤثر» می‌پردازند، به نقادی آخرین دستاورد این عزیزان و سروران در دو مقاله بپردازم. انشاءالله و السلام حم ۱۳۹۷/۸/۷ (پایان قسمت اول) ..ادامه دارد. ✍حم | حیفه نبینی | محل نظرات ۱۴۰۳/۱۱/۲۲
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
♨️ مورّخ حرف جدیدی میزند. ☝️از پیام‌های وارده☝️ نقدونظر 👌شایعه ساختگی؟!!😳🙄🤔 بنده احتمال زیاد می‌دهم که این مورخ تاریخ انقلاب، تحقیقات مکفی، بخرج نداده و لذا اشتباه می‌کند. بنده اولین بار این قصه (مکالمه تلفنی عجیب مرحوم را در مجله (ارگان ایران در سال‌های اول و در واقع در زمان حیات ) خواندم که طی مصاحبه‌ای با مرحوم (مجری برنامه مشهور به )، از ایشان نقل و چاپ کرده بود. بنده شایعه و ساختگی بودن این مطلب را در حد صفر می‌دانم و به ایشان (آقای ) توصیه می‌کنم اولاً در این خصوص، شخصاً تحقیقات کافی بعمل آورند و ثانیاً در مؤسسه خود، از اشخاصی استفاده کنند که شائبه برانگیز نباشند! زیرا نه ، شایعه‌پرداز بود و نه جناب مرتضایی‌فر و نه اینکه بخواهند چنین قضایایی را (در زمانی که امام خمینی‌ره به سپاه، حساسیت خاصی داشتند)، از خودشان بسازند! قصه ادعای ارتباط امام خمینی با (عج)، چیزی نبود که امام بخواهند بسادگی از آن، عبور نمایند و سکوت کنند. حال بعد از ۴۶ سال (و فوت !)، مورخی پیدا بشود که آنرا ساختگی و شایعه، جلوه بدهد، هیچ‌گونه وجاهتی ندارد وگرنه ممکنست انسان را به سایر ادعاهای تاریخی ایشان هم بدبین سازد! بنظرم ایشان، هرچه زودتر باید این قضیه را تحقیق و بررسی نموده و اگر به خطای خود واقف گردید، رسماً از پیشگاه ، عذرخواهی کند. ✍سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۱۱/۲۴ 🌐👈حیفه نبینی👉 💠 🎲👈محل نظرات👉 🙏
8.06M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⭕️ اژه‌ای: نمیتوانیم جلوی ظریف را بگیریم⁉️‼️ ✍ جناب اژه‌ای این نتوانستن که احتمالا ارتباطی به که نداره؟ چون طبق شنیده‌ها هر دو بزرگوار درس‌خوانده مدرسه علوی هستید؟ 🤔 اینکه شما به عنوان قاضی القضات نمی‌توانید جلوی یه شخص که صرفا در برهه‌ای وزیر بوده را بگیرید ولی در مواردی معاون اول را به زندان انداختید، کمی برای مردم قابل هضم نیست، راستی هنوزم سوت بلبلی میزنین؟! 🆔@pedarefetneh | پدرفتنه ☝️از پیام‌های وارده☝️ نقدونظر 👌اصطلاحات مدیریتی در این‌جا کاری به این ندارم که ، متعلق به (بلای جان ملت) بوده و...! اژه‌ای در جای‌گاه ( بودن آن عجالتاً محل تأمل است!)، در این ، دو کلمه مدیریتی؛ و را بر زبان آورد آن‌هم با کلمه تفکیکی «یا» (گویی که اهمیت و ضرورت دو کفه یک ترازو به شمار می‌روند!) بنده بعنوان رشته ، لازم به تذکر می‌دانم که؛ ۱) ضرورت بر اهمیت تقدم دارد نه بالعکس! زیرا «اهمیت»، همچون «اولویت»، زیرمجموعه مبحث ضرورت است. فلذا می‌توان گفت: و ۲) ضرورت، دارای دو رکن اصلی؛ اهمیت و اولویت است (که در ترسیم نموداری آن، شاخص اهمیت، عمودی و شاخص اولویت، افقی است). لذا هر گاه سخن از اهمیت برود، به اولویت هم باید اشاره بشود. نکته اختلافی این دو هم در اینست که؛ اهمیت؛ با سنجیده می‌شود و اولویت؛ با (درجه اهمیتی/فوریت اولویتی) ۳) سزامند نیست که برای توجیه از این کلمات، استفاده شود. ✍حسینی منتظر | حیفه نبینی | نظرات ۱۴۰۳/۱۱/۲۶
۱) دعای فرج (اللهم کن لولیک الحجة ...) با صدای محسن فرهمند ۲) مداحی «به طاها به یاسین» با اجرای آقای محمود کریمی (در سال ۱۳۹۰ در امامزاده علی اکبر چیذر) ۳) مداحی «چشم امید(۱)» با اجرای آقای علی فانی ۴) مداحی «چشم امید(۲)» با اجرای آقای علی فانی ۵) مصاحبه با آقای «مجتبی روشن‌روان»؛ سراینده شعر «به طاها به یاسین» در قالب بحر طویل و... التماس دعا🙏 ✍️حسینی منتظر | حیفه نبینی | نظرات ۱۴۰۳/۱۱/۲۶ جواب سؤالی که تکرار می‌شود: 👌«منتظر» اسم مستعاری است که بنده از ابتدای طلبگی (۱۳۶۳) در برای خود برگزیدم (بلحاظ بازشناسی از دیگری که آن‌ها هم بودند) اما «عزرائیل»؛ لقبی بود که دبیر اسبق (۱۳۸۳) به بنده دادند (بلحاظ آنکه عملکرد مدعو به جلسات - اعم از وزرای دولت‌ها و وکلای مجالس و...- را مورد نقادی‌های تندوتیزی قرار می‌دادم!) و قبل از ایشان، یک در شهر بعد از یک و لذا برخی از دوستان و روحانیون محترم بنده را «حسینی عزرائیل» می‌نامند! البته انکار نمی‌کنم که در مواجهه با پلیدی‌ها و پلشتی‌ها چندان اهل ملاحظه نبوده و نیستم و مدیرانی هم که (اعم از چپ و راست و...) مرتکب آن‌ها شده و می‌شوند، مرا در مقابل خود می‌پندارند و توصیف می‌کنند! و بعضاً به دبیران جامعه وعاظ پیام داده‌اند که دیگر حاضر به شرکت در جلسات تهران نیستند! فلذا از بنده هم استدعا شد که قدری ملایم‌تر ملاطفت بورزم! و اما علت گزینش کلمه بعنوان 👈اسم مستعار (و ماجراهای آن)، قبلاً توضیح داده‌ام.👉/حم (= مخفف حسینی منتظر) 🙏
هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
۱) دعای فرج (اللهم کن لولیک الحجة ...) با صدای محسن فرهمند ۲) مداحی «به طاها به یاسین» با اجرای آقای محمود کریمی (در سال ۱۳۹۰ در امامزاده علی اکبر چیذر) ۳) مداحی «چشم امید(۱)» با اجرای آقای علی فانی ۴) مداحی «چشم امید(۲)» با اجرای آقای علی فانی ۵) مصاحبه با آقای «مجتبی روشن‌روان»؛ سراینده شعر «به طاها به یاسین» در قالب بحر طویل و... التماس دعا🙏 ✍️حسینی منتظر | حیفه نبینی | نظرات ۱۴۰۳/۱۱/۲۶ جواب سؤالی که تکرار می‌شود: 👌«منتظر» اسم مستعاری است که بنده از ابتدای طلبگی (۱۳۶۳) در برای خود برگزیدم (بلحاظ بازشناسی از دیگری که آن‌ها هم بودند) اما «عزرائیل»؛ لقبی بود که دبیر اسبق (۱۳۸۳) به بنده دادند (بلحاظ آنکه عملکرد مدعو به جلسات - اعم از وزرای دولت‌ها و وکلای مجالس و...- را مورد نقادی‌های تندوتیزی قرار می‌دادم!) و قبل از ایشان، یک در شهر بعد از یک و لذا برخی از دوستان و روحانیون محترم بنده را «حسینی عزرائیل» می‌نامند! البته انکار نمی‌کنم که در مواجهه با پلیدی‌ها و پلشتی‌ها چندان اهل ملاحظه نبوده و نیستم و مدیرانی هم که (اعم از چپ و راست و...) مرتکب آن‌ها شده و می‌شوند، مرا در مقابل خود می‌پندارند و توصیف می‌کنند! و بعضاً به دبیران جامعه وعاظ پیام داده‌اند که دیگر حاضر به شرکت در جلسات تهران نیستند! فلذا از بنده هم استدعا شد که قدری ملایم‌تر ملاطفت بورزم! و اما علت گزینش کلمه بعنوان 👈اسم مستعار (و ماجراهای آن)، قبلاً توضیح داده‌ام.👉/حم (= مخفف حسینی منتظر) 🙏