🔰 محفل‌نگاری ـ ۴ ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل [بخش ۱ از ۲] ۱. دعوت از مانی رئیسی ـ نوجوان قرآنی اهل‌سنت از روستایی در سیستان و بلوچستان ـ به برنامۀ محفل، هم تلاشی است برای شکل‌گیری عدالت رسانه‌ای و سنگین‌کردن کفۀ حاشیه در مقابل مرکز، هم قدمی است در راه تقویت وحدت اسلامی. ۲. اهتمام مادر مانی به تربیت قرآنی او ـ علی‌رغم کمبود امکانات ـ از یک‌سو و احسان مانی به مادر خود ـ بر اساس تأکید قرآن ـ از سوی دیگر، حتما می‌تواند برای همۀ خانواده‌ها، خصوصا خانواده‌های شیعه‌ای که مسئولیت جبران کوتاهی‌ها در قبال قرآن بر دوش آن‌هاست الگو باشد. همۀ ما در طول ماجرای طوفان الاقصی، ویدیوهای متعددی از انس کودکان غزه با قرآن را دیده‌ایم. اما شاید کمتر به این نکته توجه کرده باشیم که قطعا یکی از منابع قدرت و استقامت آن‌ها در قابل شدیدترین فشارها ـ که حتی تصور آن برای بسیاری از کودکان ما ممکن نیست ـ همین تربیت قرآنی و انس با مفاهیم و معارف قرآن است. بر همین اساس اگر می‌خواهیم در جهان آشفتۀ امروز و در آستانۀ شکل‌گیری نظم نوین جهانی، جامعۀ تاب‌آور، متشخص، عزیز و قدرتمندی داشته باشیم، حتما باید برای آشنایی نسل جوان و نوجوان ایران اسلامی با قرآن، کارهای بیشتر و جدی‌تری انجام دهیم. ۳. آقای هادی ـ جانباز پیجری ـ و خانم ایلاف، همان زوج معروف لبنانی، مهمان‌های بعدی قسمت چهارم محفل بودند؛ مهمان‌هایی که خیلی باید درباره‌شان حرف زد؛ مهمان‌هایی که مقطع اخیر زندگی آن‌ها، درس‌های زیادی برای ما دارد. ماجرای خیلی عجیبی است. این‌که یک جوان دم بخت، دچار یک حادثۀ سهمگین شده و به‌حسب ظاهر تقریبا همۀ آرزوهایش بر باد می‌رود، اما به‌جای افسردگی و ناامیدی، احساس عزت و سربلندی می‌کند؛ و این‌که یک دختر جوان، بعد از مواجهه با صورت آسیب‌دیده و چشمان نابینای مرد رؤیاهایش، نه تنها پا پس نکشیده و از ازدواج با او منصرف نمی‌شود، بلکه با علاقه و انگیزۀ بیشتری در کنارش می‌ماند. چطور ممکن است؟! این همه استقامت و ایثار از کجا می‌آید؟! آن هم نه مثلا در ایران اسلامی دهۀ ۶۰؛ بلکه در لبنان ۲۰۲۵. یعنی راز این ماجرای افسانه‌ای چیست؟ اگر به صحبت‌های خود این دختر و پسر دقت کنیم پاسخ روشن است: عشق! اما نه از آن «عشق‌هایی کز پی رنگی بُوَد»؛ بلکه یک عشق پاک ناشی از باورها و تعلق‌های قلبی مشترک؛ عشقی که آتش آن را ایمان به خدا و جهاد در راه خدا برافروخته؛ عشقی که صدالبته جلوه‌های زمینی هم دارد، اما پایدار است. یعنی اگر عشقِ زمینیِ متعارفِ لذت‌بخشِ روزمره هم می‌خواهیم، باید از خدا بخواهیم؛ جای دیگری پیدا نمی‌شود. زیباترین، شیرین‌ترین، جذاب‌ترین و در عین حال پایدارترین عشق‌های دنیایی را کسانی دارند که اهل انگیزه‌های ایمانی مشترک بوده و اهتمامشان به حرکت در راه خدا، از دیگران بیش‌تر است. اگر هادی در حالی که صورتش پُر از ترکش شده و چشمش روی گونه‌اش افتاده، لحظه‌ای دچار افسردگی و ناامیدی نمی‌شود، برای آن است که به امام زمان علیه‌السلام تکیه داده و می‌داند که در راه خدا، هرچه پیش آید خوش آید؛ و اگر ایلاف مصمم‌تر از قبل به خواستگاری هادی پاسخ مثبت داده و با افتخار در کنار او می‌ماند، از آن روست که خود را در قبال جریان مقاومت مسئول دانسته و از هزینه‌دادن برای آن لذت می‌برد. آری؛ صورت به‌هم‌ریخته و چشمان نابینای هادی، سند افتخار ایلاف و مایۀ روشنی چشم اوست، وقتی پای یک عشق پاک زمینی، آسمانی در میان باشد؛ و این بزرگ‌ترین درس این زوج لبنانی برای همۀ دخترها و پسرهایی است که دنبال لذت، رضایت و آرامش‌اند. ۴. نجوای هادی با حضرت ولی عصر ارواحنا فداه هم بهانۀ قسمت چهارم محفل بود برای این‌که دل‌های بینندگان را امام زمانی کند؛ نجوایی که همۀ هویت مکتب مقاومت و معنای زندگی یک جوان تراز انقلاب اسلامی در آن خلاصه شده. متن این نجوا را باید نوشت و هر روز خواند. 🌻 @Smh_Doaei

[بخش ۲ از ۲] ۵. زندگی آقای امین عبدی، جوانی که با عنایت سیدالشهداء سلام‌الله‌علیه از دنیای شوم مطربی نجات پیدا کرده و مشام جانش به عطر قرآن خوشبو شده است هم جای دقت فراوان دارد: این‌که چگونه یک‌نفر می‌تواند به‌خاطر نداشتن سواد دینی، تمام زندگی‌اش را به خطر بیندازد؛ این‌که چگونه یک دوست خوب می‌تواند زمینۀ نجات انسان را فراهم کند؛ این‌که التزام به ترک یک گناه ـ مثل نگاه به نامحرم ـ در عین ارتکاب ده‌ها گناه دیگر، چگونه می‌تواند به روزنه‌ای برای نجات انسان تبدیل شود؛ این‌که تذکرهای بیم‌دهنده و هشدارهای نگران‌کننده، چقدر می‌توانند در بیدارشدن و تکان‌خوردن انسان مؤثر باشند؛ این‌که مساجد و جلسات قرآن، چقدر می‌توانند در جذب جوان‌ها و نجات آن‌ها نقش‌آفرینی کنند؛ و این‌که قرائت قرآن یا ابتهال و سرود و تواشیح، چگونه می‌توانند به یک گزینۀ جذاب برای جوانان علاقمند به هنرهای آوایی و یک جایگزین مناسب برای خوانندگی‌های حرام تبدیل شوند. داستان زندگی امین عبدی نشانه‌ای است برای این‌که بفهمیم جدای از این روزمرگی‌های سراسر لغو و لهو و لعب، در عالم خبرهایی هست؛ برای این‌که بدانیم در این طوفان حوادث آخرالزمان، کشتی نجاتی جز «حب الحسین» نیست؛ همان آقای مهربانی که تا ما را به ساحل نرساند رهایمان نمی‌کند. ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei

🔥 نجوای جوانان مقاومت با حضرت ولی عصر ارواحنا فداه 🏷 #محفل 🌻 @Smh_Doaei

▪️ این‌که: حوزه نتوانسته آن‌گونه‌ای که باید و شاید بین میراث تاریخی و منابع مادر خود با مسئله‌های روز ارتباط برقرار کرده و معاصرت را در خود نهادینه کند؛ ▪️ و این‌که: حوزویان نتوانسته‌اند فلسفۀ اسلامی را امتداد داده و از آن در حل مشکلات عینی جامعه استفاده کنند؛ ▪️ و این‌که: باید به رفع این دو نقیصه اهتمام داشت و به آن‌ها اولویت داد؛ ✅ سخن کاملا حقی است. ▪️ اما این‌که: حتی متفکرانی مثل علامه طباطبائی و شهید مطهری هم متفکر تراز نبودند؛ ▪️ و این‌که: فلسفۀ اسلامی، عقلانیت دینی و معنویت الهی، صلاحیت درمان درد بشر امروز را ندارند؛ ❌ به‌هیچ‌وجه صحیح نیست. 💡 اگر تحرک، توان و توفیق علامه طباطبائی و شاگردان برجسته ایشان مثل شهید مطهری، آیةالله مصباح و آیةالله جوادی، در نقد اندیشه‌هایی مثل ماتریالیسم، کمونیسم، لیبرالیسم، سکولاریسم و پلورالیسم، نشان‌دهندۀ معاصرت آنان از یک‌سو و بیانگر صلاحیت پارادایم حکمت متعالیه برای حل مسئله‌های امروز جهان نیست پس چیست؟! 📌 سخن استاد امینی‌نژاد در همین رابطه را این‌جا بخوانید. 🌻 @Smh_Doaei

🔰 محفل‌نگاری ـ ۵ ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل ۱. اگر به‌دنبال تبادل فرهنگی فعال هستیم باید بدانیم به همان‌مقدار که ترجمۀ آثار فرهنگی و هنری فارسی‌زبان ـ مثل شعر و قطعۀ صوتی ـ به زبان‌های دیگر اهمیت دارد، بازتولید آثار شاخص غیرفارسی‌زبان به زبان فارسی هم می‌تواند ضرورت داشته باشد. کارهای گروه همصدایان طنین ـ از جمله قطعۀ «نکونام‌های پروردگار» و قطعۀ معروف «إن فی الجنة نهرا من لبن» ـ از همین زاویه قابل‌توجه‌اند. البته این نکته را نیز باید مد نظر داشت که ترویج زبان فارسی ـ به‌عنوان زبان انقلاب اسلامی ـ نباید به‌گونه‌ای باشد که یاددهی و یادگیری زبان عربی ـ به‌عنوان زبان قرآن ـ را به محاق ببرد؛ و این شدنی است. ۲. قسمت پنجم محفل، باز هم از یک خانوادۀ قرآنی میزبانی کرد؛ خانواده‌ای که این‌بار به‌برکت حضور والدین، کامل‌تر شده و به‌یُمن چادر رنگی مادر و نشستن روی قالی، واقعی‌تر به نظر می‌رسید. پیام اصلی هم این بود: محفل مجازی، رسانه‌ای و تلویزیونی ـ که مثل نگینی در میان برنامه‌های صداوسیما درخشیده و مایۀ مباهات است ـ به‌هیچ‌وجه نباید جای محفل‌های حقیقی، حضوری و خانگی را بگیرد. چون هر خبری هست در خانه و خانواده است؛ آن هم با محوریت مادر. ۳. سرکار خانم سمیه غلامی مهمان دیگر شب پنجم محفل بود؛ همان خانمی که نمونه‌های مشابه زیادی دارد و می‌تواند امکان حرکت به‌سمت «الگوی سوم زن» را ثابت کند. فقط این‌که باید توجه داشت میدان‌دادن به نقل خواب‌ها، مکاشفه‌ها و کرامت‌هایی مثل آن‌چه برای ایشان رخ داده، آن هم در فضای رسانه و در برنامۀ پُربیننده‌ای مثل محفل، حتما می‌تواند زمینه‌ساز بروز آفت‌ها و آسیب‌هایی هم باشد. به همین خاطر پرداختن به این قبیل موارد باید با دقت‌ها و مراقبت‌های ویژه‌ای همراه بوده و تحت نظارت کارشناسان علمی و معنوی خبره اتفاق بیفتد. ۴. ماجرای استغاثۀ خانم غلامی به امام زمان ارواحنا فداه هم بهانۀ قسمت پنجم محفل بود تا ذهن و ضمیر همۀ بینندگان را یک‌بار دیگر متوجه حضور آن امام حی کرده و به آن‌ها یادآوری کند که او هست. البته به این نکته نیز باید توجه داشت که صبر و شکر و رضا و تسلیم هم بخشی از ضرورت‌های ارتباط با حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است. ۵. و اما امیرعلی موسی‌زاده! یک اوتیستیک قرآنی. این‌که او علاوه بر اوتیسم، ساوانتیسم هم دارد یا نه و این‌که چه میزان از توانمندی عجیب او به این عارضه مربوط است مهم نیست. مهم این است که پدری، به برکت دفاع مقدس، با دشمنان خدا جنگید، اما ربا نخورد و به جنگ با خدا نرفت. خدا هم فرزندی به او داد که اگرچه از انجام خیلی کارها عاجز است، اما معجزه می‌کند؛ فرزندی که شیفتۀ صوت قرآن و دعاست؛ فرزندی که در میان همۀ هیاهوهای این دنیا، فقط به نغمۀ دل‌انگیز قرآن عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ فرزندی که بدون هرگونه سواد و بدون هرگونه آموزش یا تمرین، گویا تمام قرآن در مقابلش حاضر است؛ فرزندی که تحرک و تکلم آدم‌های معمولی را ندارد، اما نور قرآن را می‌شنود، می‌فهمد، می‌بیند و لمس می‌کند؛ فرزندی که وقتی او را می‌بینیم باید یکی از همان آیه‌هایی که از او پرسیدند و او در قرآن نشانش داد را زمزمه کنیم: «ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ.» آری؛ اگر معجزه یعنی آن‌چه دیگران را به عجز درآورده و حجت را بر همگان تمام می‌کند، امیرعلی معجزۀ قرآن در دورۀ دوربین‌ها و عصر هوش مصنوعی است. ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei

🔥 پناه عالمی و جز توام پناهی نیست ... 🏷 #محفل 🌻 @Smh_Doaei

غلام #همت آنم که زیر چرخ کبود ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است 🌻 @Smh_Doaei

🔰 محفل‌نگاری ـ ۶ ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل ۱. از اجرای جذاب و سرمست‌کنندۀ برادران قربانی که بگذریم، شاه‌بیت قسمت ششم محفل، ماجرای زندگی حجة‌الاسلام محمدمهدی کرمی بود؛ همو که به‌برکت دعای مادر و البته به‌خاطر تلاش برای نشکستن دل مادر، به‌یُمن لقمۀ حلال و به‌واسطۀ ارتباط با مسجد، از منجلاب جاهلی و جوانی نجات یافت و جان را به جهان جستجوی جانان رساند؛ تحولی عجیب که نکته‌های فراوانی را در خود جای داده است: ▪️ مسجد ـ اگر مسجد باشد ـ اکسیر عجیبی است. نه تنها حالات ظاهری، بلکه ملکات باطنی انسان‌ها را هم تغییر می‌دهد؛ تا آن‌جا که اساسا سبک زندگی جدیدی پیدا می‌کنند. مثلا از دزدی و موادفروشی می‌رسند به طلبگی! ▪️ به اذعان خود آقای کرمی، یکی از مهم‌ترین سکوهای رشد او، جمله‌ای بود که در صفحۀ نخست رسالۀ توضیح‌المسائل خواند و او را به روزی چهارده‌ساعت مطالعه واداشت: «در مسائل اعتقادی یا همان اصول دین، تقلید جائز نیست؛ بلکه باید با تحقیق، به یقین رسید.» اگر امین عبدی ـ مهمان شب چهارم محفل ـ به‌خاطر بی‌اطلاعی از آموزه‌های دینی و فقر آگاهی، از ورود به وادی سعادت و موفقیت محروم مانده بود، محمدمهدی کرمی هم به‌واسطۀ پیگیری‌های محققانه و ارتقاء سطح سواد دینی خود بود که توانست راه نجات را پیدا کند. ▪️ آقای کرمی در کنار تحقیقات علمی، اهل مطالعۀ احوالات اولیاء خدا و تفرج در بوستان زندگی آنان نیز بوده است؛ همان امر مهمی که بسیاری از بزرگان به آن توصیه کرده و تأثیر چشمگیری در تقویت و اندیشه و استقامت انگیزۀ انسان دارد. ▪️ بدون‌شک ارائۀ خدمات دینیِ عمومی و برطرف‌کردن نیازهای فکری و فرهنگی اقشار مختلف، یکی از شاخص‌های مهم طلبۀ تراز انقلاب اسلامی است؛ این‌که بتواند ـ مثل آقای کرمی ـ با مسجدداری، خواندن خطبۀ عقد، حل اختلاف، کار تربیتی برای نوجوانان یا حتی کمک به ایجاد اشتغال برای جوانان، ملجأ مردم بوده و در مواجهه با رقبای قدرتمندِ رو به تزاید، از مرجعیت اجتماعی خود پاسداری کند. ▪️ مسجد تراز انقلاب اسلامی هم مسجدی است چندمنظوره که با حضور در متن زندگی مردم، می‌تواند به‌عنوان مهم‌ترین پایگاه حکمرانی فرهنگی در محلات نقش‌آفرینی کند؛ و این چنین مسجدی است که می‌توان از آن به‌عنوان سنگر یاد کرد؛ و الا یا دچار تعطیلی شده یا اگر هم دائر باشد، توان دفاع از دین و دین‌داران در مقابل هجمه‌های فکری و فرهنگی دشمن را نخواهد داشت. ▪️ استقامت در راه انقلاب ـ چه انقلاب‌های فردی و چه انقلاب‌های اجتماعی ـ از اصل انقلاب مهم‌تر است؛ و به همین خاطر یکی از سخت‌ترین امتحان‌های کسانی که گذشتۀ بدی داشته و به برکت قرآن و اهل‌بیت دچار تحول شده‌اند این است که آیا اهل تحمل سختی‌های طبیعیِ خوب‌بودن و مقاومت در مقابل وسوسۀ ارتداد و ارتجاع هستند یا نه؟ و مراقبه همین‌جاست که معنا پیدا کرده و ضرورت می‌یابد. ▪️ این‌که طلبه‌ها هم بخشی از همین جامعه و جزئی از همین آدم‌های معمولیِ کوچه و خیابان هستند و این‌که یک طلبه ممکن است حتی گذشتۀ نامطلوبی هم داشته باشد، هرچند مطلب روشن و قابل‌فهمی است، اما خیلی‌ها درکی از آن نداشته و به همین دلیل در ارتباط با روحانیت دچار مشکل‌اند. بدون‌شک داستان زندگی امثال آقای کرمی می‌تواند به تصحیح این قبیل ذهنیت‌ها کمک کند. ۲. احمد مراونه، نوجوان اهوازی مهمان محفل، فقط یک‌نمونه از بچه‌هایی است که با دیدن فصل قبل این برنامه، علائق قرآنی پیدا کرده و وارد وادی قرآن شده‌اند. این ظرفیت و موفقیت عظیم رسانه‌ای را باید قدر دانست و به تقویت و تکثیرش کمک کرد. ۳. در میان تماشاچی‌های قسمت ششم محفل، یکی‌دوتا بانوی کم‌حجاب هم بودند. به نظرم تمهید هوشمندانه‌ای است. سربسته می‌گویم: نمی‌توان و نباید به راهبرد جذب حداکثری، نگاه حداقلی داشت. خیلی سخت است؛ اما شدنی است. ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei

🔥 مسجد تراز انقلاب اسلامی 🏷 #محفل 🌻 @Smh_Doaei

امیرالمؤمنین علیه السلام: «بر بزرگ بطحاء (حضرت ابوطالب علیه‌السلام) و بر بانوی بانوان (حضرت خدیجه علیهاالسلام) که خداوند او را برتری‌اش داد، اشک بریزید. با مرگ این دو، شب‌ها را در سوگ به سر می‌کنم. آن دو آیین محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را در برابر ستمکاران یاری کردند.» 🆔 @Smh_Doaei

🔰 عاشق مصطفی ▪️ شعری از سید حمیدرضا برقعی، به‌مناسبت فرارسیدن سالروز وفات حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها دور شدم از این و آن، با خودم آشنا شدم آینه در حجاز بود، عاشق مصطفی شدم سرمه نمی‌برم به چین، قند و شکر نمی‌خرم نقره و زر نخواستم، صاحب کیمیا شدم بار شتر گذاشتم، وقف تو هرچه داشتم دانه‌ی عشق کاشتم، در قفست رها شدم با تو جرس به هر نفس، مصرع عاشقانه‌ای‌ست با تو پر از قصیده‌ام، با تو غزل‌سرا شدم ای که ملول می‌شوی از نفس فرشته‌ها باور من نمی‌شود هم‌نفس شما شدم سفرۀ دل برای من، باز کن آیه‌ای بخوان حرف بزن که مَحرمِ زمزمۀ حرا شدم قطرۀ من فرات شد، ذرّه‌ام آفتاب شد پیش تو سیّدالبشر، سیّدة النّسا شدم پشت سرت من و علی، قامت عشق بسته‌ایم تو همه مقتدا شدی، من همه اقتدا شدم من به تو دست یاعلی داده‌ام از صمیم دل مرگ جدام کرده است از تو اگر جدا شدم لحظه‌ی آخرین غزل، ترس ندارم از اجل پیرهن تو در بغل، با تو دوباره «ما» شدم 🏷 #گلچین #سید_حمیدرضا_برقعی #حضرت_خدیجه 🆔 @Smh_Doaei