eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.2هزار دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
1.9هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 صراط سلوک 🔹 وقتی كه می ‌گوییم این سالك عازم مكه و حرم الهی است، بالأخره یك سالكی هست و سیر می‌كند و یك مسلكی هست و یك طریقی هست؛ حالا یا آن طریق دریایی است یا صحرایی است یا فضایی، بالأخره جدای از رونده است و باید این فاصله خود تا حرم را طی كند. اما در جریان این‌ چنین نیست كه بیرون از رونده یك چیزی باشد به عنوان راه دریایی یا صحرایی یا فضایی، آن راه با رونده یكی است! او در درون خود سیر می ‌كند، او از جهل علمی به علم می ‌رسد، از جهالت عملی به عقل عملی می ‌رسد، از تكبر به تواضع می ‌رسد، از حرص به قناعت می‌ رسد، از كینه و حسادت به صفا و وفا و مهر می ‌رسد؛ همه اینها در فضای درون است، او در درون خود سیر می ‌كند. آیات سوره مباركه «مائده» عهده‌ دار این قسمت است كه ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَیكُمْ أَنْفُسَكُمْ﴾،[1] این ﴿عَلَیكُمْ﴾ اسم فعل است یعنی «الزموا انفسكم»؛ مواظب جانتان باشید! از سر جایتان تكان نخورید! جای شما همان جانتان است، از اینجا بیرون نروید! یك كسی ممكن است جانش را رها كند و برود بیرون مشغول ساخت و ساز باشد، بعد وقتی برمی ‌گردد سر جایش «عند الموت» می ‌بیند دستش خالی است، اینجا را بساز نه جای دیگر را بسازی! اینجا را آباد بكن! ▫️ ﴿عَلَیكُمْ أَنْفُسَكُمْ﴾ یعنی تكان نخورید، وگرنه گم می‌ شوید. اگر یك پدر مهربانی به كودك بازی ‌گوش بگوید سر جایت بایست، یعنی اگر رفتی جای دیگر گم می ‌شوی! اینها «أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة»[2] پدران مهربان و حكیم و علیم ما هستند، به ما فرمودند سر جایتان باشید. جای ما كجاست؟ آدرس دادند، فرمودند جای شما جان شماست! همین جا باشید، بی جا نروید، بیرون نروید، بیرون را نساز! بیرون را كه ساختی باید با دست خالی و روی سیاه بروی، برای دیگری داری می‌سازی! درون را بساز! اگر این‌ چنین است، راه عین رونده می ‌شود. 🔹 اگر كسی راه را رها كند و به سراغ دیگری برود ـ این را در سوره مباركه« كهف» فرمود ـ شما داری خانه دیگری را رنگین می ‌كنی، زمین چه كاری به شما دارد؟! باغ چه كاری به شما دارد؟! هرچه روی زمین است بدان که از شما بیگانه است ﴿إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَی الأَرْضِ زِینَةً لَّهَا﴾[3] نه «لكم»! شما دارید خانه مردم را زینت می‌ دهی! بله، عمری هفتاد ـ هشتاد سال زحمت كشیدی رفتی خانه مردم را رنگرزی كردی و بنّایی كردی و بازسازی كردی و نوسازی كردی، خانه خودت را تعمیر نكردی ﴿إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَی الأَرْضِ زِینَةً لَّهَا﴾، بر فرض هم انسان كرات آسمانی را مسخِّر بكند و سپهری زندگی بكند، چون ﴿ وَهُوَ الَّذِی فِی السَّماءِ إِلهٌ وَفِی الأَرْضِ إِلهٌ﴾[4] آن جا هم حرف همین حرف است، پیرامون آن جا هم فرمود: ﴿إِنَّا زَینَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِزِینَةٍ الكَوَاكِبِ﴾[5] یعنی این شمس و قمر زینت اوست، نه زینت شما! آن جا هم كه رفتی حواستان باید جمع باشد! حالا این‌چنین نیست كه اگر كسی سوار سفینه ‌های با سرنشین شد و رفت در كرات دیگر آن جا را آباد كرد خودش را آباد كرد، بالأخره بیگانه را آباد كرد؛ یعنی یك روزی هم می‌ شود كه ﴿إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ﴾[6] بساط او هم برچیده می ‌شود، این است که به ما آدرس دادند سر جایتان باشید ﴿عَلَیكُمْ أَنْفُسَكُمْ﴾.[7] ▫️ بنابراین این صراط بیرون از جان ما نیست، اگر عقیده است كه در جان ماست، اگر اخلاق است كه در جان ماست، اگر احكام فقهی و حقوقی است كه در جان ماست، دین هم كه بیش از این چهار بخش نیست. [1] . سوره مائده، آیه 105. [2] . معنی الاخبار، ص52. [3] . سوره كهف، آیه 7. [4] . سوره زخرف، آیه 84. [5] . سوره صافات، آیه 6. [6] . سوره تكویر، آیه 1. [7] . سوره مائده، آیه 105. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه ابراهیم جلسه 2 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🏴 اساس عبادت ▪️ وجود مبارك امام عسكری (سلام الله علیه) همانند سایر انبیا و اولیای الهی سعی و تلاششان این بود كه رهبری جوامع بشری را در سفر ملكوتی به عهده بگیرند، همان طوری كه رهبری سیاسی و اجتماعی دنیا را به عهده داشتند. انسان از منظر قرآن كریم یك سفر ملكوتی دارد كه تا «لقاء الله» آرام نمی ‌گیرد ﴿إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَی رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاَقِیهِ﴾.[1] برخی به جمال و رحمت و عنایت الهی بار می‌ یابند، برخی به جلال و قهر و انتقام الهی می رسند كه ﴿إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ﴾،[2] برای اینكه سالكان الهی این راه را بشناسند و صریح و سریع این راه را طی كنند، وجود مبارك امام عسكری (سلام الله علیه) سه عنصر محوری را برای همه سالكان ضروری دانست؛ یكی از آن عناصر مسئله است، دوم مسئله است، سوم مسئله و مقصدشناسی و مقصودشناسی و مقصودیابی است. ▪️ در جریان چه در سوره مباركه بقره چه در سایر سوَر و همچنین در روایات ما را تشویق كردند به اینكه تقوا زاد شماست ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾.[3] اجتناب از معاصی، امتثال از واجب ‌ها، توفیق انجام مستحبّات و توفیق ترك مكروهات، اینها ره توشه ماست. یك مسافر زادی می ‌طلبد، كاری كه از تقوای مصطلح ساخته است، كاری كه از عدل مصطلح ساخته است و كاری كه از عمل صالح ساخته است همین است كه توشه راه باشد. ▪️ عنصر دوم عنصر است، برخی این راه را پیاده می ‌روند و برخی سواره می ‌روند؛ آنها كه این راه را سواره طی می ‌كنند آسان ‌تر و سریع ‌تر طی می ‌كنند. امام عسكری (سلام الله علیه) طبق نقل مرحوم مجلسی (رضوان الله تعالی علیه) فرمود: «اِنَّ الوُصُولَ اِلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا یدرَكُ اِلّا بِامتطاءِ اللَّیلِ»؛[4] یعنی رسیدن به لقای پروردگار یك سیر ملكوتی است كه بدون مَطیه و مركب میسور نیست، آن مَطیه و مركب عبارت از نماز شب است. فرمود نماز شب، مركب راهوار خوبی است كه راكبش را تا به بارگاه منیع پروردگار می ‌رساند، پس اگر كسی باتقوا بود آن توشه را تهیه كرد و اگر اهل نماز شب بود این راحله را فراهم كرد سواره این راه را طی می ‌كند. پس این مركب و آن توشه زمینه می‌ شود كه سالك ملكوتی آسان ‌تر و زودتر و بهتر خود را به مقصد برساند. ▪️ اما عنصر سوم كه به مقصد برمی ‌گردد و مشاهده آن مقصود در مقصد مطرح است، از وجود مبارك امام رضا (سلام الله علیه) رسیده است و همین ‌طور از وجود مبارك امام حسن عسكری (سلام الله علیه) رسیده است كه «لَیسَتِ الْعِبَادَةُ كَثْرَةَ الصِّیامِ وَ الصَّلَاةِ وَ إِنَّمَا الْعِبَادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ فِی أَمْرِ اللَّهِ»؛[5] عبادت در این نیست كه انسان نمازهای زیاد بخواند و روزه ‌های زیاد بگیرد، البته نماز واجب مشخص است، نماز مستحب و نافله هم مشخص، اما بیش از آن مقدار انسان باید وقت را صرف در معرفت بكند. فرمود اساس عبادت آن تفكّر است، آن مقصدشناسی و مقصودیابی است، بحث‌ های توحیدی، معرفت خدا، اسمای حسنای الهی، صفات ذاتی حق، معنای تجلّی و فعل خدا، معنای حضور خدا در كنار افعال و مانند آن مهم است كه فرمود اساس عبادت تفكّر و درایت است؛ این درایت اگر با عمل همراه باشد، انسان هم راه را طی می ‌كند، هم به مقصد می ‌رسد و هم مقصود را به اندازه خود مشاهده می ‌كند. [1] . سوره انشقاق، آیه 6. [2] . سوره سجده، آیه 22. [3] . سوره بقره، آیه 197. [4] . بحارالأنوار، ج75، ص380. [5] . تحف العقول، ص442 و 448. 📚 پیام به کنگره ملی امام حسن عسکری (علیه السلام) تاریخ: 1391/02/11 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 موعود موجود 🔸 اصل اینكه بشر امیدوار است یك آینده خوبی باشد كه جز عدل و احسان چیزی حكومت نكند، این در درون همه هست؛ [البته] یك مقدار محققانه تر و علمی تر در فطرت مسلمان ها هست. اما اینها به دنبال مهدی منتظر و مهدی موعودند، نه ! خصیصه شیعه است این است كه مهدی موجود موعود (علیهم الصلاة و علیهم السلام) است؛ اگر موجود موعود است، ما غیر از و غیر از ، مسئله و هم داریم. 🔸 دیگران امیدوارند كه در پایان زندگی روزگار یك عصری برسد كه و حكومت بكند؛ این را خیلی‌ ها در انتظارش به سر می‌ برند، اینها منتظر مهدی موعودند. ما كه منتظر ظهور مهدی موجود موعود (سلام الله علیه) هستیم، غیر از و ، یك مسئله ‌ای است به نام كه ما داریم و آنها ندارند، یك مسئله ‌ای به نام كه ما داریم و آنها ندارند. اگر معتقدیم كه یك شخصی است ـ امام زمان ـ و ما با او باید تعهد بسپاریم، ولی ماست و زنده است، باید مراقب باشیم كه خلاف نكنیم، چون او می ‌بیند! اینكه فرمود ﴿قُلِ اعْمَلُوا فَسَیرَی اللّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَ المُؤْمِنُونَ﴾[1] كه بر ائمه (علیهم السلام) تطبیق شده است؛ هركاری كه ما می ‌كنیم خدا می ‌بیند، پیغمبر می ‌بیند و ائمه می ‌بینند، وجود مبارك حضرت هم می‌ بیند! باید مواظب گفتارمان، رفتارمان، نوشتارمان، سیره و سنتمان باشیم؛ این برای مراقبه است، چون بالأخره از او كمك می‌ خواهیم، پس باید مراقب باشیم كه خلافی عمل نكنیم. غیر از مراقبه مسئله مرابطه هم هست؛ مراقبت این است كه خلاف نكنیم، اما مرابطه این است كه گذشته از اینكه خلاف نكنیم، خودمان را [به حضرت] نزدیك بكنیم، كمك بگیریم و بگیریم؛ نه اینكه همیشه مواظب باشیم كه نلغزیم! بلكه رابطه برقرار كنیم كه او دست ما را بگیرد! ذیل این آیه كریمه ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا﴾،[2] آن جا این حدیث شریف هست كه «وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ»،[3] مرابطه برقرار كنیم! [1]. سوره توبه، آیه105. [2]. سوره آل عمران، آیه200. [3]. الغیبة للنعمانی، النص، ص 27؛ «...عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی الْبَاقِرِ ع‏ فِی مَعْنَى قَوْلِهِ تَعَالَى یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا قَالَ‏ اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ‏ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ‏ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ». ‏مهدی_عجل_الله_تعالی_فرجه_الشریف 📚 دیدار پژوهشگران و محققان مهدویت (سلام الله علیه) با حضرت استاد تاریخ: 1383/06/31 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 امنیت و آرامش خانواده 🔸 ذات اقدس الهی كه خالق همه است فرمود: ﴿خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیها﴾.[1] این زندگی كه به لطف الهی سامان می‌ پذیرد، یك سلسله مسئولیت هایی به عهده مرد است و یك سلسله مسئولیت ها به عهده زن كه هر دو این زندگی را سامان ببخشند و صاحب بشوند. آنچه كه به عهده مرد است مدیریت است، تأمین هزینه است، تأمین مسكن است، تأمین نیازهای همسر است و مانند آن كه فرمود: ﴿وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ﴾[2] و اما آنچه كه به عهده زن هست و آن است كه مرد باید مسكن تهیه كند ولی زن باید را تهیه كند. فرمود: ﴿خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیها﴾ تا سكونت و آرامش زندگی به وسیله خانم منزل فراهم بشود. مسكن را مرد تهیه می‌ كند، هر پرنده یك آشیانه‌ای دارد آن مهم نیست، اما سكینت و آرامش مهم است این به دست مرد نیست به دست زن است. مادر هست كه می ‌تواند داخله منزل را مدیریت كند و آرامش را در منزل حفظ كند و بچه ‌ها را زیر پر بگیرد. فرمود: ﴿خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیها﴾، خب این نگاه كجا نگاه غرب كجا؟! پس مسكن داریم و سكینت، تهیه مسكن به عهده شوهر است تهیه سكینت و آرامش و وقار و امنیت به عهده خانم است؛ این است! 🔸 اصل دیگر از اصول خانوادگی آن است كه بالأخره جهیزیه یك مقداری مهریه هم یك مقداری اینها یك امر عادی است، اما آنچه كه عنصر محوری تشكیل خانواده است دو چیز است؛ نه جهیزیه است نه مهریه، جهیزیه و مهریه یك امر عادی است كه همه دارند بالأخره، آن دو عنصر محوری كه اساس تشكیل خانواده است این است كه ﴿وَ جَعَلَ بَینَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً﴾؛[3] یعنی این دو عنصر است كه خانواده را حفظ می ‌كند انسان را پدر خوب، مادر خوب و دارای فرزندان صالح می‌كند؛ آن دو عنصر یكی است و دیگری ﴿وَ جَعَلَ بَینَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً﴾. مودّت و دوستی اگر بر اساس غریزه و جوانی باشد آن طوری كه در غرب است همین كه سن یك مقداری بالا آمده و آن غریزه جوانی اُفت كرده علاقه زن و شوهر كم می ‌شود، طلاق ـ معاذ الله ـ زیاد می‌ شود؛ اما اگر مودّت و دوستی بر اساس باشد، هرچه سن بالاتر می ‌آید، عقل كامل ‌تر می ‌شود، ایمان كامل تر می ‌شود و علاقه بیشتر می‌ شود. [1]. سوره روم، آیه21. [2]. سوره نساء، آیه19. [3]. سوره روم، آیه21. 📚 مراسم قرائت خطبه عقد توسط حضرت استاد تاریخ: 1390/01/12 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 عروج عقل 🔸 دین، دین علمی است و علم با گفتار و نوشتار و کردار و رفتار، سامان می ‌پذیرد. کتابت و علم، زمینه‌ ای است برای عقل و عقل وسیله ‌ای است برای و جامعه فرشته نه بیراهه می ‌رود و نه راه کسی را می ‌بندد. قرآن کریم وقتی أسمای حسنای الهی را ذکر می ‌کند، یعنی خلفای او باید به این أسما متّصف شوند. 🔸 انسان اگر انسان راستین است، خلیفه خداست و خلیفه او اوصاف «مستخلف عنه» را دارد و «مستخلف عنه» او عالمانه جهان را اداره می‌ کند. قرآن کریم مجاری علم را به ما داد و آموخت؛ هم سمع و بصر را به ما داد و هم قلب و هوش را به إذن خدا به ما عطا کرد تا عالم و محقق شویم و این را برای عقل نردبان قرار دهیم. قرآن کریم که ما را به علم و کتاب دعوت می ‌کند و به قلم سوگند یاد می‌ کند و به مکتوبات قلم داران قسم یاد می‌ کند: ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرُونَ﴾،[1] دینی که به ابزار نوشتن سوگند یاد می‌کند، دینی که به کتابت و مکتوب قسم یاد می ‌کند، آن طوری که به شمس و قمر قسم یاد می‌ کند: ﴿وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها ٭ وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها﴾؛[2] یعنی قلم باید مثل قمر بدهد، کتاب باید مثل شمس داشته باشد. این طلیعه کار است که انسان به نوشتن و گفتن صحیح عادت کند و آگاه شود و این کافی نیست و این مقدمه است. 🔸 قرآن بعد از اینکه جامعه را به علم دعوت کرده است، به آنها می ‌گوید علم نردبان است نه هدف و این نردبان باید جامعه را به عقل برساند، فرمود: ﴿وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما یعْقِلُها إِلاَّ الْعالِمُونَ﴾،[3] فرمود این تبیین ‌هایی که در قرآن کریم هست، دانشوران بهره می ‌برند و این دانشوران نردبان ‌هایی در دست دارند که به سَمت عقل باید صعود کنند، چون آنجاست که ﴿إِلَیهِ یصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّیبُ﴾،[4] پس قدم اول عالم شدن. قدم دوم این که بدانیم خودِ این علم هدف نیست، نردبان است. قدم سوم آنکه بدانیم این نردبان را به اوج و عروج عقل نصب بکنیم که عاقل بشویم. عقل را صاحب شریعت، یعنی وجود مبارک پیامبر أعظم (عَلَیهِ وَ عَلَی آلِه‏ آلَافُ التَّحِیةِ وَ الثَّنَاء) تفسیر کرد، فرمود عقل آن است که در بخش اندیشه زانوی سرکش وهم و خیال را عِقال کند و در بخش انگیزه زانوهای سرکش شهوت و غضب را عِقال کند، عقل همان عقال است.[5] [1]. سوره قلم، آیه1. [2]. سوره شمس، آیه1 ـ 3. [3]. سوره عنکبوت، آیه43. [4]. سوره فاطر، آیه40. [5]. تحف العقول، ص15؛ «فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم) إِنَّ الْعَقْلَ‏ عِقَالٌ‏ مِنَ الْجَهْل». 📚 پیام به همایش افتتاحیه باغ کتاب ایران و منطقه غرب آسیا تاریخ: 1396/04/10 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 عهد الهی 🔸 این عید خجسته و بزرگ دینی را به پیشگاه ولی عصر (ارواحنا فداه) و امّت اسلامی و شما بزرگواران تحنیت عرض می ‌كنیم. همان‌ طوری كه ذات اقدس الهی به رسول گرامی ‌اش (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) و همچنین به وسیله آن حضرت به ذوات قدسی اهل بیت (علیهم الصلاة و علیهم السلام) دستور داد كه مردم را كنند و به صراط مستقیم بیاورند، بازگشت این هدایت به یك نحوه تجارت یا كشاورزی است. گاهی تعبیر قرآن این است كه شما باید تجارت كنید، برای اینكه سرمایه ‌ای به نام عمر می ‌دهید، [پس] چیزی باید بگیرید؛ گاهی دارد که كشاورزی كنید ﴿وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً﴾.[1] اگر انسان در بخش كشاورزی شركت كرد، شجره طیبه ‌ای می‌شود كه ﴿أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ﴾.[2] اگر انسان در بخش تجارت شركت كرد، می‌ شود ﴿یرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ﴾[3] كه دیگر كسادی و خسارتی و ضرری در آن نیست، اما هر دوی این كار توجیه لازم دارد. در تجارت انسان چیزی می ‌دهد و یك چیز بهتری می ‌گیرد، این معنای تجارت است؛ ولی در تجارت الهی, عِوض و معوّض هر دو را خدا به انسان می ‌دهد، این‌ طور نیست كه ما چیزی به خدا بدهیم یا در راهی صرف كنیم و عِوض آن را خدا به ما بدهد، این‌ طور نیست. 🔸 در جریان كشاورزی روشن است كه انسان می ‌شود، چیزی نمی ‌دهد تا چیزی بگیرد، چون تجارت نیست؛ اما در جریان تجارت كه مثلاً وقتی صَرف بكند, عمری صَرف كند, مالی بدهد, جانی بدهد, شهید بشود, جانباز بشود، این ‌طور نیست كه چیزی بدهد و چیزی بگیرد، بلكه عِوض و معوّض هر دو را خدای سبحان به انسان می ‌دهد؛ یعنی اگر برابر بخش پایانی سوره «توبه» که فرمود ﴿إِنَّ اللَّهَ اشْتَری‏ مِنَ الْمُؤْمِنینَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ﴾،[4] این جان را كامل می ‌كند و این آبرو را كامل می كند و به ما مرحمت می ‌كند، این‌ طور نیست كه چیزی بدهیم و چیزی بگیریم. 🔸 اما اگر خدای ناكرده كسی با ابلیس و با غیر خدا معامله كرد، او عوض و معوّض هر دو را می ‌گیرد، نه چیزی به ما بدهد! اگر كسی خدای ناكرده در راه باطل قدم گذاشت، یعنی عمر را صَرف كرد, آبرو را صرف كرد, مال را صرف كرد، این مال و آبرو را آن ابلیس می ‌برد كه اصلِ مبیع است، آن ثمن هم در اختیار اوست، آن‌گاه ما را به اسارت می ‌گیرد و از ما سواری طلب می ‌كند![5] اگر كسی خدای ناكرده با شیطان معامله كرد، عوض و معوّض هر دو را او می ‌برد و چیزی به انسان نمی ‌دهد، این می‌ شود . خسارت یعنی باختن سرمایه و نگرفتن شیء. 🔸 انبیا (علیهم السلام) عموماً وجود مبارك حضرت خاتم (علیهم الصلاة و علیهم السلام) خصوصاً و ذوات قدسی اهل بیت (علیهم السلام) عموماً به بركت رئیس مذهب ما وجود مبارك امام صادق خصوصاً كه امروز وجود مبارك ولی عصر است، اینها آمدند به ما گفتند شما می ‌توانید رشد كنید و باشید، شجره‌ ای باشید كه ﴿أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ﴾، می ‌توانید تجارت كنید، عوض و معوّض هر دو را می ‌برید. 🔸 ما حالا اگر در جهاد اصغر توفیقی نداشتیم كه بشوید یا جانباز بشویم، اما آقایان در راه باز است! بهترین فرصت كه الآن دوران جوانی شماست، آن تعهّد الهی است. شما كتاب صلات می‌ خوانید و عمل می ‌كنید؛ كتاب صوم می ‌خوانید و عمل می ‌كنید؛ كتاب حج و عمره می‌ خوانید و عمل می‌ كنید؛ ولی را می‌ خوانیم، اما ما عمل نمی ‌كنیم! آن ‌قدر ذات اقدس الهی فیض و فضل او به ما نزدیك است كه به ما فرمود با من عهد ببندید، این عهد هم عقدی است و از طرف من هم قبول كنید و بگویید: «عَاهَدْتُ‏ اللَّه». ما نذر داریم, نذر می ‌كنیم که گوسفند را بدهیم, آش را بدهیم مانند این كارها را داریم، اما عهد كه یك كار علمی است و طرف ما هم خداست [نداریم]، فرمود با من ببندید! [1] . سوره نوح،آیه17. [2] . سوره ابراهیم،آیه2. [3] . سوره فاطر،آیه29. [4] . سوره توبه،آیه111. [5] . سوره إسراء،آیه62؛ ﴿لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّیتَهُ﴾. 📚 مراسم عمامه گذاری در شب ولادت رسول الله صلی الله علیه و اله و سلّم تاریخ: 1393/10/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس فقه: ✳ محکوميت توهين به پيامبر گرامي اسلام/ پيامبر اسلام بر تمام بشريت، حق دارد پایگاه اطلاع رسانی اسرا: حضرت آيت الله العظمی جوادی آملي در پايان جلسه درس فقه خود، با اشاره به ايام ميلاد پيامبر گرامی اسلام، درباره عظمت و برکت و رهآورد نبوت آن حضرت(صلوات الله و سلامه عليه) مطالبی را بيان نمودند. 🔷 فضائلی که درجوامع بشری وجود دارد محصول کار انبیاء الهی است 🔷 اگر معاذالله پیغمبر اسلام نبود دینی در عالم نبود 🔷 وجود مبارک پیغمبر که آمد چندین کار جهانی کرد، تورات و انجیل و صحف ابراهیم را معرفی کرد، موسی را معرفی کرد، عیسی را معرفی کرد، خلیل حق را، ذبیح حق را، به عظمت در حدّ فرشته ها بلکه بالاتر از فرشته ها... 🔷 وجود مبارک پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) بر تمام بشریت، حق دارد و بی ادبی نسبت به چنین شخصیتی با هیچ عقلی جور در نمی آید .. 🔷 هیچ مسیحی نمیتواند بگوید که من به کلیسا اکتفا میکنم، کلیسا را قرآن احیا کرد؛ نمیتواند بگوید من به انجیل اکتفا میکنم، انجیل را قرآن احیا کرد؛ اگر کتابی روی کره زمین قداستی دارد به برکت قرآن کریم است چون او آمده تورات را معرفی کرده است انجیل را معرفی کرده است زبور را معرفی کرده است 🔷 چه گروهی چه دستی در کار است که خدای ناکرده میخواهند یک اختلاف داخلی یا اختلاف خارجی یا جنگ نیابتی ایجاد بکنند این را همه عزیزان ما بزرگان ما هم باید بدانند که ما باید این معارف را منتقل کنیم این را بنویسیم و بگوییم و به جهانیان برسانیم این حرفها را اما خدای ناکرده کاری نشود که باز یک جنگ نیابتی، یک جنگ فتنه ای، در یک گوشه عالم به پا بشود. آنها خواسته شان هم همین است جلسه درس فقه 1399/8/7 متن کامل خبر👇👇👇 https://b2n.ir/503094 news.esra.ir @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
💠 تقرّب الهی 🔸 انسان كامل كمالش در پرتو تقرّب به كمال محض یعنی خدای سبحان است و هیچ چیزی بیرون از پیوند با خدا مایه انسان نیست و هر چیزی غیر از پیوند با خدا كمال خود را از دریافت می ‌كند؛ این دو مطلب را آغاز سوره «بلد» به ما تفهیم می‌كند. بیان مطلب آن است كه در آغاز این سوره آمده است ﴿لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ ٭ وَ أَنْتَ حِلُّ بِهذَا الْبَلَدِ﴾،[1] اگر این كلمه «لا» زائد باشد یعنی سوگند به حرم به مكه و اگر زائد نباشد یعنی نیازی به سوگند به حرم و مكه نیست. مكه حرم خداست كه خانه خدا را در بر دارد، ولی این بخش از سوره می ‌گوید من اگر به حرم سوگند یاد می ‌كنم و اگر برای مكه حرمتی قائلم به پاس احترام تو است كه در مكه به سر می ‌بری. 🔸 وجود مبارك نبی اكرم (علیه آلاف التحیة و الكرم) در سایه و «قرب إلی الله» كامل شد. او كمالش را از حجاز نگرفت، كمالش را از پیوند به غیر خدا دریافت نكرد، بلكه كمالش را از ناحیه تقرّب به حق دریافت كرد كه عمر نبی اكرم در راه عبادت گذشت و این تقرّب به خدا پیامبر را كامل كرد، مطلب اول؛ مكه به پاس احترام به پیامبر مورد عنایت حق شد، مطلب دوم؛ یعنی چون تو در مكه به سر می ‌بری من به آن سرزمین می ‌نهم و به او سوگند یاد می ‌كنم، چه اینكه در زمانی كه نبی اكرم در آن زمان به سر می ‌برد آن زمان حرمت پیدا می ‌كند. 🔸 همان ‌طور كه زمین شامل انسان كامل حرمت دارد، زمان شامل هم محترم است؛ یعنی روزگاری كه پیامبر در آن سر می ‌برد، آن روزگار گرامی می‌ شود و مورد سوگند خداست كه فرمود: ﴿وَالعَصْرِ ٭ إِنَّ الإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ﴾؛[2] سوگند به عصر! این عصر در مقابل ظهر نیست، این عصر عصر وحی است؛ این وحی گاهی به صورت و رسالت ظهور می ‌كند و گاهی به صورت تجلّی می ‌كند كه عهده‌ دار اجرای همان وحی تشریعی است كه پیامبر آن را دریافت كرد. اگر گفته می‌ شود منظور از این عصر یا عصر ظهور ولی عصر (ارواحنا فداه) است یا عصر ظهور نبی اكرم (علیه آلاف التحیة) بازگشتش به یك مطلب است؛ یعنی سوگند به آن زمانی كه وحی در آن زمان حضور و ظهور دارد و آن عصاره عالم است و همان مایه عصاری و فشار و كار و و است. [1]. سوره بلد، آیات 1 و2. [2]. سوره اخلاص، آیات 1 و2. 📚 سخنرانی در جمع كارگزاران و دانشجویان ایرانی مقیم ایتالیا تاریخ: 1369 🆔 @a_javadiamoli_esra