eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
10.8هزار دنبال‌کننده
4.7هزار عکس
1.5هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 عالی ترین درجه 🔹 فرمود: ﴿وَ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ﴾؛ اینها که در راه خدا شربت شهادت نوشیدند، هیچ عملی از اعمال اینها گُم نمی شود و همه اعمال اینها محفوظ است! هر کار خیری که کردند و هر قدمی که برداشتند! در بخش های پایانی سوره مبارکه «توبه» فرمود: ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَ لاَ كَبِیرَةً﴾؛[1] یک بند کفشی، یک بند پوتینی، یک مجاهدی یک سربازی به سرباز دیگر کمک کرد در او محفوظ است! ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً﴾؛ یک تکه نانی را کسی به دیگری داد یا یک شربت آبی را به او داد ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَ لاَ كَبِیرَةً وَ لاَ یقْطَعُونَ وَادِیاً﴾؛ هیچ قدمی بر نمی دارند در میدان شلمچه یا غیر شلمچه، مگر اینکه همه آنها را ما می نویسیم و نزد ما است! ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَ لاَ كَبِیرَةً وَ لاَ یقْطَعُونَ وَادِیاً﴾؛ هیچ دشمنی را نمی ترسانند، مگر اینکه این در نامه عملشان ثبت است؛ هیچ دوستی را خوشحال نمی کنند، مگر اینکه در نامه عملشان ثبت است. این تثبیت اعمال ریز و درشت در بخش های پایانی سوره مبارکه «توبه» هست، این‌ جا می فرماید همه اعمال این شهدا محفوظ است، بعد ﴿سَیهْدِیهِمْ﴾، اینها زنده اند! یک شخص واحد که نیستند، اینها سازماندهی می خواهند؛ هم اعمال اینها را حساب شده به آنها می دهیم، هم راهی را که اینها در برزخ باید طی کنند به اینها نشان می دهیم، هم راهی که از برزخ به بهشت می رسند را به آنها نشان می دهیم، هم مقصد را به ایشان نشان می دهیم و هم مقصود را در مقصد به ایشان نشان می دهیم! همه اینها است، هدایت هایی که مربوط به برزخ و «ساهره» قیامت است، در طریق بهشت است و در خود بهشت است! هدایت این پنج ـ شش مرحله را ما به عهده داریم و ﴿سَیهْدِیهِمْ وَ یصْلِحُ بَالَهُمْ﴾؛ شأن اینها را اصلاح می کنیم. مهم ترین شأنی که شهید دارد، این است که است ببیند که همراهان او در کجا هستند؟! مستحضرید که دیگران هم البته به اعمال خیرشان می رسند؛ اما آن‌طوری که برای مجاهدان و مهاجران و قرآن کریم برنامه ریزی کرده، به صورت مبسوط برای دیگران چنین برنامه ریزی نکرده است. 🔹 بنابراین با مُرده های دیگر فرق می کنند، مُرده های دیگر مُرده اند و در کارهای خودشان هستند؛ البته هر کسی نعمتی دارد و در همان خودش است. همان ‌طوری که در دنیا به فکر دیگری نبود، آن ‌جا هم هست به فکر دیگری نیست و به فکر خودش است؛ آدم خوبی بود ـ إن شاء الله ـ اهل صلاح و فلاح است! اما این که شهید بود به فکر دیگران بود، چون به فکر دیگران بود الان مرتّب از خدا سؤال می کند و توفیق طلب می ‌کند که خدایا! اینها را توفیق بده، تأییدشان کن که زودتر راه بیفتند و مشکل آنها را حلّ بکن که به ما برسند. به ما برسند نه یعنی بشوند! گاهی ممکن است کسی شهید بشود و گاهی هم ممکن است که ! چون شهادت اوج مقام انسانیت نیست، آن است که انسان بتواند کلّ را حفظ بکند. می بینید مبارک حضرت امیر شهید هم شد، جنگ خیبر را هم او فتح کرد؛ ولی درباره شهادت حضرت امیر که نیامده «شَهادَةُ عَلِی یوم کَذا و کَذا تَعْدِلُ»، این «لَضَرْبَةُ عَلِی لِعَمْرٍو یوْمَ الْخَنْدَقِ تَعْدِلُ عِبَادَةَ الثَّقَلَین‏»[2] این است! پس گاهی انسان فاتح است، ثواب یک به مراتب بیش از شهداست! ثواب آن جنگ خندق حضرت امیر از شهادت او هم بالاتر است، برای اینکه اگر ـ خدای ناکرده ـ در آن جنگ اسلام رفته بود و کفر بود دیگر علی و اولاد علی نمی ماند! شهادتی نمی بود! قَدری نمی بود! ماه مبارک رمضانی نبود! 🔹 گاهی ممکن است انسان پیروز بشود و ثواب پیروزی او از شهادت شهید بالاتر باشد، ما که نمی دانیم! این است که آدم باید از ذات اقدس الهی خَیر بخواهد! این عزیزانی که می گویند ما شهید بشویم، گاهی به اینها عرض می شود که شما بگویید خدایا! آن را به ما بده! هر چه که هست! گاهی انسان شهید می شود؛ البته ثواب آن مشخص است؛ گاهی فاتح می شود و دین را از هر خطری حفظ می کند، یقیناً آن پیروزی بالاتر از این شهادت است! [1]. سوره توبه, آیه121. [2]. عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ج‏4، ص86. 📚 سوره مبارکه محمد صلی الله علیه و آله و سلّم ـ جلسه 3 1395/02/18 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 وظیفه منتظران 🔸 وظیفه ما در عصر غیبت چیست؟ ابو بصیر از وجود مبارك امام صادق (سلام الله علیه) سؤال می‌كند كه ما اگر عصر غیبت را ادراك كردیم وظیفه ‌مان چیست؟ یك سلسله دستورات نظامی دادند فرمودند این است كه «لِيُعِدْ [لِيُعِدَّنَّ] أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ لَوْ سَهْماً»[1] هر كدام از شما به اندازه یك تیر خودتان را آماده كنیم، این در بعضی از نصوص است «لِيُعِدْ [لِيُعِدَّنَّ] أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ لَوْ سَهْماً»؛ منتها تیری كه ارتشی ‌ها و نظامی ‌ها دارند یك حساب است, تیری كه حوزویان و دانشگاهیان دارند قلم اینهاست كه ذات اقدس الهی به این قلم و مكتوبات این قلم سوگند یاد كرده است؛ اینكه فرمود من به قلم و مسطورات قلم سوگند یاد می‌كنم سرّش همین است ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرُونَ﴾.[2] مستحضرید كه سوگند خدا در مقابل بینه نیست، ما یك قسم داریم كه در مقابل بینه است در محاكم قضایی كسی كه مدّعی است باید بینه اقامه كند كسی كه منكر است، سوگند یاد می ‌كند، بینه یك طرف, سوگند یك طرف; ولی قسم ذات اقدس الهی به خود بینه است اگر كسی در روز روشن بگوید من به این آفتاب قسم, ادّعا می‌ كنم كه الآن روز است این به دلیل قسم خورده است نه در قبال دلیل، سوگند قرآن كریم به بینه است نه در قبال بینه! وقتی خدا سبحان به كتاب قسم می ‌خورد به مكتوبات قسم می‌ خورد; زیرا علم است و مكتوب است و سواد است و است كه جامعه را می ‌كند. من به قلم قسم می ‌خورم, من به نوشته‌ های قلم قسم می‌ خورم كه تو عقلانی حرف می ‌زنی؛ یعنی من به دلیل قسم می ‌خورم. این‌ چنین نیست كه سوگندهای خدا در قبال بینه باشد او متن بینه را آفریده است. بنابراین وظیفه همه ما آن است كه در عصر غیبت هر كدام از ما آنچه دینی_جامعه را تأمین می ‌كند فراهم كنیم, این مطلب اول. 🔸 زراره عرض می ‌كند وظیفه ما در عصر غیبت چیست؟ فرمود دعا! اما دعایی كه آدم را باسواد كند. یك وقت دعا این است كه خدایا پدر و مادر مرا بیامرز! این دعا برای همه است، عوام هم این دعا را می ‌كنند، اما دعای حوزویان و دانشگاهیان این است كه خدایا ما را باسواد كن! عرض كرد دعای ما در عصر غیبت چیست؟ فرمود همین دعا بگو «اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‏ نَفْسَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‏ نَفْسَكَ لَمْ اَعْرِفْ رَسُولَكَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‏ رَسُولَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‏ رَسُولَكَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‏ حُجَّتَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‏ حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی»[3] این یك برهان لِمّی است، ما رهبر را برای این نمی ‌خواهیم كه كشور ما را حفظ كند! حرف بسیار لطیفی مرحوم خواجه طوسی نسبت به شیخ ‌الرئیس دارند، فرمود: مردم امام را نمی‌ خواهند تا دنیایشان تأمین باشد! اكثر و بیش از ماها كسانی هستند كه نه خدا را قبول دارند نه قیامت را قبول دارند. حرف مرحوم خواجه این است كه ما امام و پیغمبر را نمی‌ خواهیم برای اینكه زندگی دنیایمان راحت باشد، ما برای اینكه این هفتاد سال خوب زندگی كنیم كه رهبر نمی ‌خواهیم، ما یك هستیم، ما از جایی آمدیم كه نمی ‌دانیم كجاست, به جایی می ‌رویم كه هیچ از آن خبری نیست، ما یك راهنما می‌ خواهیم! ما فهمیدیم كه انسان, مرگ را می ‌میراند، نه بمیرد! این را دین به ما آموخت كه انسان, مرگ را اماته می ‌كند نه به عكس, ما مرگ را می‌ میرانیم. بیان خدا در قرآن كریم این نیست كه «كلّ نفس یذوقها الموت» هر كسی را مرگ می ‌چشد، بیانش این است ﴿كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ﴾[4] روشن است كه هر ذائقی مذوق را هضم می‌ كند نه مذوق ذائق را! ما مرگ را هضم می‌ كنیم و او را از پا در می ‌آوریم و او را می ‌میرانیم و پایدار می ‌شویم و دیگر هیچ! پس ما رهبری را, دین را, امام را برای این می‌ خواهیم كه موجود ابدی هستیم، یك راه می‌ خواهد این راهنما می‌ طلبد. [1] . الغیبة (للنعمانی), ج۱, ص۳۲۰؛ سفینة البحار و مدینة الحکم و الآثار، ج6، ص170. [2] . سوره قلم، آیه1. [3] . کمال الدین وتمام النعنة، ج2، ص342. [4] . سوره آل عمران، آیه185؛ سوره أنبیاء، آیه35؛ سوره عنکبوت، آیه57. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1393/03/22 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 چراغ هدایت 🔹 خدای سبحان چراغی در درون، چراغی را در بیرون به انسان داد كه انسان با داشتن این چراغ راه را پیدا كند و به مقصد برسد؛ هم را در درون، هم را از بیرون كه اینها دو كار می‌ كنند: هم راهنمایی می ‌كنند چراغ دستشان است می‌ گویند «إنّ الحسین مصباح الهدیٰ»،[1] «كلّ امامٍ مصباح الهدیٰ»، «كلّ معصومٍ مصباح الهدیٰ» این است، از طرف دیگر هم این فتیله درون اینها را بالا می ‌كشند اینها را اینها را بالا می‌ كشند می‌ شود «وَ یثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ»،[2] هم چراغ دستشان است هم چراغ درون را افروخته نگه می‌ دارند. حالا اگر كسی با داشتن همه این راه ‌های هدایت اگر بیراهه رفت، خدای سبحان چندین بار می‌ دهد، راه توبه را باز می ‌كند، راه برگشت را باز می ‌كند، اگر او عمداً درهای رحمت را به روی خود بست و به جایی رسید كه دیگر قابل هدایت نیست، از آن به بعد ذات اقدس الهی اینها را می‌ گیرد. می‌گیرد یعنی چه؟ ﴿وَ مَا یضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِینَ﴾[3] كه منحصراً خدا برای فاسقین است. 🔹 اضلال می‌كند یعنی چه؟ یعنی ـ معاذ الله ـ اینها را گمراه می‌ كند چنین چیزی كه نیست، عقل را از اینها می‌گیرد كه نیست، انبیا، اولیا، علما تا آخرین نفس اینها را هدایت می‌ كنند، اضلال ابتدایی كه محال بود، اضلال كیفری هم امر وجودی نیست كه خدا كسی را گمراه بكند، بلكه آن و و ویژه ‌ای كه تا حالا داشت آن را سلب می ‌كند و او را به حال خودش رها می‌ كند. در سوره مباركه «فاطر» بود كه ﴿مَّا یفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلاَ مُمْسِكَ لَهَا وَمَا یمْسِكْ فَلاَ مُرْسِلَ لَهُ﴾[4] كار خدا یا فتح است یا اِمساك، یا می ‌دهد یا نمی ‌دهد، چیزی به نام اضلال كیفری که یك امر وجودی باشد مثلاً ظلمتی، گناهی چیزی به كسی بدهد نیست، آن را كه تا حالا می‌ داد حالا نمی‌ دهد همین! نه اینكه ـ معاذ الله ـ چیزی به كفار بدهد به نام امامت كفار ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً﴾ یعنی اینها را به حال خودشان رها كردیم، اینكه وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) عرض می ‌كرد: «اللهمّ و لا تَكِلْنی إلی نفسی طَرفةَ عَین أبدا»[5] همین است. یك لحظه انسان را به حال خودش رها بكنند انسان پایگاهی ندارد! این نه تنها بیراهه می‌ رود، خیلی ‌ها را هم به طرف بیراهه می ‌كشاند؛ این می‌ شود امامت باطل كافرانه كافر. این جعل، جعل ابتدایی نیست جعل كیفری است (اولاً) و جعل امامت هم امر وجودی نیست امر عدمی است (ثانیاً)، عدمی بودن این است كه اینها را به حال خودشان رها می ‌كنیم (ثالثاً). خب اگر انسان به حال خود رها شد آن نفس امّاره آن شهوت و غضب در بخش عمل، آن وهم و خیال در بخش اندیشه، آخر چه چیزی برای انسان می ‌ماند؟! می ‌شود همین ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یدْعُونَ إِلَی النَّارِ﴾. وگرنه امامت حق، است این عهد الهی آن قدر با جلال و شكوه و جبروت است كه هرگز كسی كه اهل ستم باشد ولو در دوران گذشته امامت حق آنجا پرواز نمی ‌كند ﴿لاَ ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ﴾.[6] [1] . مدینة المعاجز، ج4، ص52. [2] . نهج‌البلاغه، خطبه 1. [3] . سوره بقره، آیه 26. [4] . سوره فاطر، آیه 2. [5] . تفسیر القمی، ج2، ص75. [6] . سوره بقره، آیه 124. 📚 .سوره قصص جلسه 17 تاریخ: 1391/07/23 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🏴 عبرت ▪️ برخی‌ ها خیال می‌ كنند عاشورا برای عبرت است، نه برای عَبره؛ اما سالار شهیدان فرمود من برای دو چیز شهید شدم: هم برای عبرت، هم برای عَبره; عبرت گرفتن به آن عزاداری می ‌گویند كه حركت كند، باشد، عبور كند از جهل به ، از جهالت به ، از كُندروی به ، از بیراهه رفتن به ، این را می ‌گویند عبرت، عبرت یعنی عبور. آن عزاداری كه تماشا می ‌كند، او اهل عبرت نیست، او فقط می ‌نالد اهل اشك است، دو روز كه عاشورا سپری شد برای او اثری ندارد، چون او عبرت نگرفت، عبور نكرد، تماشا كرد. اصرار قرآن كریم بر این است كه ﴿فَاعْتَبِرُوا﴾[1]. شما اگر بخواهید بررسی كنید می‌بینید آیات فراوانی است كه خدا فرمود عبرت بگیرید،[2] عبرت بگیرید یعنی چه؟ یعنی بایستید؟ آدمِ ایستا كه اهل عبرت نیست، آن‌كه عبور كرد از رذیلت به و فرشته ‌خوی شد، او عبرت گرفت. [1]. سوره حشر، آیه2. [2]. سوره آل عمران، آیه13؛ سوره یوسف، آیه111؛ سوره نور، آیه44. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1395/03/02 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 امیر عقل 🔹 حالا سفارشی از مرحوم بوعلی بخوانیم كه حدیثی را ایشان در آن آورده _كتابی دارد به نام معراج ‌نامه_ كه وجود مبارك پیغمبر به حضرت امیر (سلام الله علیهما) دستوری می ‌دهد. وقتی مرحوم بوعلی می‌ خواهد از پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) تعریف بكند حكیمانه پیغمبر را معرفی می ‌كند، وقتی می‌خواهد علی بن ابی طالب را معرف بكند حكیمانه معرفی می ‌كند. من هیچ تعبیری از هیچ كسی ندیدم كه به عظمت تعبیر مرحوم بوعلی از وجود مبارك حضرت امیر باشد! وقتی می‌ خواهد نقل كند كه حدیث را چه كسی به چه كسی گفته است، می گوید پیغمبری كه اشرف انسان ها و اعزّ انبیاست، به علی بن ابی طالب كه علی بن ابی طالب در بین خلق «كالمعقول بین المحسوس» است این چنین می گوید! یعنی الآن كه هفت میلیارد بشر روی زمین زندگی می ‌كنند علی است این هفت میلیارد دست و پا و چشم و گوش, با اینكه خود مرحوم بوعلی و فارابی و ابوریحان جزء برجسته‌ ترین افرادند. فرمود دیگران به منزله چشم و گوش ‌اند كه عقل، اینها را می‌ كند؛ چشم كه قدرت تصدیق ندارد گوش كه قدرت تصدیق ندارد همه اینها را عقل می ‌كند. 🔹 فرمود او در بین خلق مثل عقل است در بین حواس؛ او است. به حضرت امیر چه گفت؟ گفت اگر مردم به عبادت ها مشغول‌ هستند تو به مشغول باش، از دیگران سبقت می گیری. 📚 سوره مبارکه نور جلسه 2 تاریخ: 1390/07/19 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة 🔸 یک بیان نورانی از وجود مبارک پیغمبر (عَلَیهِ وَ عَلَی آلِه‏ آلَافُ التَّحِیةِ وَ الثَّنَاء) رسیده است، فرمود هر کسی به هر حال سنّی دارد، قبل از اینکه بالغ شود، شناسنامه ‌ای دارد، اما هر کسی بالغ شد، باید خودش شناسنامه بگیرد، بعد فرمود: «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ»، ما حاضر هستیم شما را به عنوان فرزندی قبول کنیم. چه فخری بهتر از این است! از این بالاتر هست؟! حالا اگر وجود مبارک امیرالمؤمنین شده پدر ما، مادر ما که خواهد بود؟ حیف است که این را ما از دست بدهیم! اگر کسی فرزند امیرالمؤمنین شد، به کجا می ‌رسد؟ 🔸 قرآن کریم آن مقام اصلی را که برای انبیا و معصومین قائل شد، آنها قلّه‌ هستند، حرفی در آن نیست، کسی هم نه طمع دارد و نه مقدور او هست که به آن مقام برسد، اما در دامنه آن قلّه زندگی کردن ممکن است. ذات أقدس الهی درباره ابراهیم خلیل فرمود: ﴿إِنِّی جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً﴾ و مانند آن. مردان الهی که شاگردان این خاندان هستند، فرزندان ابراهیم خلیل هستند، فرزندان انبیا و ائمه (عَلَیهِمُ السَّلام) هستند، اینها هم به خدا عرض می‌ کنند: ﴿وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَاماً﴾؛ خدایا! آن توفیق را به ما بده، فراوان یاد بگیریم، یک؛ به همه علوم کنیم، دو؛ و با عمل خود جامعه را کنیم، سه؛ بعد با زبان خود هم از دین تبلیغ کنیم، چهار؛ تا «امام المتّقین» شویم؛ بزرگان جامعه، خوبان جامعه، پارسایان جامعه به ما اقتدا کنند. این کم مقامی است؟! اگر این شدنی نبود که در قرآن به ما نگفت شما این دعا را بخوان، این راه شدنی است! اگر کسی چنین شد، همه نصیب او می ‌شود. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1395/05/24 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
🏴 اشک و عبرت ▫️ برخی ‌ها خیال می ‌كنند برای عبرت است، نه برای عَبره؛ اما سالار شهیدان فرمود من برای دو چیز شهید شدم: هم برای و هم برای . عبرت گرفتن به کار آن عزاداری می ‌گویند كه حركت كند، پویا باشد، عبور كند از جهل به ، از جهالت به ، از كُندروی به ، از بیراهه رفتن به ؛ این را می ‌گویند: «عبرت». عبرت یعنی عبور! آن عزاداری كه می ‌كند، او اهل عبرت نیست، او فقط می‌ نالد، لذا عاشورا که سپری شد برای او اثری باقی نمی ماند، چون او عبرت نگرفت، عبور نكرد، تماشا كرد. ▫️ اصرار قرآن كریم بر این است كه ﴿فَاعْتَبِرُوا﴾؛ عبرت بگیرید. «عبرت بگیرید» یعنی چه؟ یعنی بایستید؟! آدمِ ایستا كه اهل عبرت نیست، آن‌ كه عبور كرد از رذیلت به فضیلت و شد، او عبرت گرفت. حضرت فرمود من هم برای عبرت شهید شدم و هم برای عَبره، «عَبره» یعنی اشك آن قدر فراوان باشد كه از چشم به صورت بریزد. این بیان نورانی حضرت است كه فرمود: «أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَة». ▫️ آن‌ كه می‌ گوید عاشورا برای عبرت است سخنی گفته است، ولی ناقص است نه كامل! كمال در این است كه با همراه باشد؛ عَبره یعنی اشك ریختن به قدری كه تمام صورت را پُر كند. آپارات: https://aparat.com/v/ucXpB 📚 سخنرانی محرم تاریخ: 1397/06/29 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 بر خصال فرشتگان 🔹 ﴿وَ الْمَلائِكَةُ یسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ﴾؛ اهل تسبیح و حمد هستند، ﴿وَ یسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الْأَرْضِ﴾. اینكه گفتند شما بگیرید هم همین است. قرآن كریم كه از حمایت و رعایت فرشته ‌ها نقل می ‌كند، می خواهد خوی فرشته ‌ها را در انسان‌ ها، مخصوصاً عالمان دین احیا كند؛ یعنی اگر فرشته‌ ها به فكر مردم‌ هستند، شما هم باید به فكر مردم باشید. در همه موارد این قرآن كریم و این روایات اهل بیت (علیهم السلام) سعی می ‌كنند كه را به ما یاد بدهند. 🔹 اصرار قرآن كریم بر اینكه فرشته‌ ها برای شما می ‌كنند، برای چیست؟ این برای این است كه در ما ایجاد شود و ما هم به فكر دیگری باشیم. اگر ـ خدای ناكرده ـ راه دیگری را بستیم یا بیراهه رفتیم، دیگر راه فرشته‌ ها را نرفتیم. استغفار ما برای توده مردم, آنهاست, نوشتن كتاب است, است, سیره ما, سنّت ما و سریره ما طوری باشد كه مردم ما را ببینند و به راه بیفتند، كار دیگری از ما ساخته نیست؛ دل ‌های مردم به دست «مقلّب ‌القلوب» است. 🔹 در جریان انبیا مشخص است، انبیا برای ما هستند؛ هم در جریان حضرت ابراهیم و انبیای ابراهیمی (علیهم السلام) آمده است كه اینها اسوه‌ اند و هم درباره شخص پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در سوره مباركه «احزاب» فرمود: ﴿لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ﴾، اینها درست است؛ قصص اُمم گذشته را برای ما نقل می ‌كند كه بگیریم، درست است؛ اسرار خلقت آسمان و زمین را برای ما نقل می ‌كند، برای اینكه و بحث‌ های علمی است تا ما برویم و یاد بگیریم، اینها درست است؛ امّا برنامه‌ های فرشته‌ ها را برای ما نقل می ‌كند، این برای چیست؟ برای اینكه ما هم شویم! 📚 سوره مبارکه شوری جلسه 3 تاریخ: 1394/02/21 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
مردم وقتی حرف روحانیت را گوش می دهند که جهانی و انسانی حرف بزنند / حرف جهانی و انسانی آن است که مطابق با روزگار، زمان و زمانه باشد 🔹
 پایگاه اطلاع رسانی اسراء:
امام راحل(قدس سره) در روز سوم اسفندماه سال ۱۳۶۷ با صدور پیامی خطاب به روحانیون، مراجع، مدرسین، طلاب و ائمه جمعه و جماعات، استراتژی نظام جمهوری اسلامی ایران و رسالت حوزه ‏های علمیه را تعیین کردند که از آن به «منشور روحانیت» یاد می شود. 🔹 آیت الله العظمی جوادی آملی در سخنرانی خود با موضوع «تبیین پیام امام و منشور روحانیت» بیان داشتند: شایسته است هر از چند گاهی طلاب عزیز و همه عالمان دین ‌دار، وصیت نامه و امام را بخوانند و به دیگران منتقل کنند، که امام در آنجا عالمان دین را به از زمان و زمانه فرا خواند، یک؛ به دعوت کرد، دو؛ با پذیرش دیگران به وحدت کرد، سه؛ زیر مجموعه این اصول سه ‌گانه هم مطالبی را گوشزد کرد و فرمود شما هستید باید عالم و آدم را بشناسید تا حرفی بزنید که همه گوش بدهند، وقتی حرف شما را گوش می ‌دهند که شما جهانی و انسانی حرف بزنید! وقتی حرفتان جهانی و انسانی است که و زمان و زمانه باشد، چیزی که تاریخ مصرف آن گذشت این قصه است و آنچه که درد روز مردم است آنها را باید مطرح کنید. 🔹 ایشان اظهار داشتند: شبهات، اشکالات و علوم هر عصری، آن مردم است و اگر وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) فرمود: «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس‏» عکس نقیض چنین قضیه ‌ای این است که «من هجمت علیه اللوابس فلیس بعالم» آن‌ که نمی ‌داند در چه فضایی نفس می‌ کشد، قهراً زیر پوشش شبهات قرار می‌ گیرد و کسی که «هجمت علیه اللوابس» عکس نقیض این فتوا آن است که «لیس بعالم» پس او عالم نیست. 🔹 معظم له بیان داشتند: اگر روحانیت بخواهد به عمل کند، باید بداند در چه فضا وعصری زندگی می‌ کند، مشکل و شبهات مردم این عصر چیست. مردم گرفتار شبهه هستند و که آدم را رها نمی ‌کند. اگر مسایل نظامی هست، غالباً بعد از آن صحنه ‌های فکری و ساحت ‌های فکری بوجود آمده است، این ‌چنین نیست که مارکس و انگلس اول دست به کشتار زده باشند؛ بلکه استالین‌ ها بعد پیدا شدند، اول فکر کمونسیتی بود بعد حمله استالین! فکر که آمد، به هر حال بشر چون با فکر زندگی می ‌کند و با اندیشه به سر می‌ برد، او را به سمت خود می‌ برد و اگر او را به سمت خود برد دیگر کنترل او آسان نیست. 🔹 آیت الله العظمی جوادی آملی بیان داشتند: کردن کار آسانی نیست! تا کسی خود از جهنم هراسناک نباشد، حرف او در مردم هراس از معاد ایجاد نمی ‌کند و تا جریان قیامت در بین نباشد و مردم از روز حساب نهراسند، اصلاح جامعه آسان نخواهد بود: ﴿لِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیهِمْ﴾. 🔹 ایشان بیان داشتند: همان توصیه خاصی را که ذات أقدس الهی به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) درباره انذار و تعلیم و تربیت جامعه بیان کرده، همان حرف ها را به علمای دین گفته و آنچه را که کتاب و سنت به علما تذکر داده است امام راحل (ره) به عنوان یک به روحانیت و علمای حوزه و غیر حوزه تذکر داده که اولاً دین شناس کامل باشند، یک؛ دین باور و مؤمن باشند، دو؛ وحدت و اتحاد و هماهنگی و هم آوایی را از دست ندهند، سه؛ از زمان و زمانه با خبر باشند، چهار؛ این انقلاب را تا زمان ظهور صاحب اصلی و اصیل آن حفظ کنند، پنج. 📚 سخنرانی عمومی تاریخ: 1378/12/12 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
هدایت و حمایت مردم 🔹 از بارزترین پیام های عاشورا، و نثار نفس و نفیس برای مردم است؛ یعنی سالار شهیدان آنچه در اختیار داشت ایثار و نثار کرد تا جامعه بشری موحّد گردد و الهی بیندیشد. اصل این مطلب را خداوند در قرآن در قالب سیره پیامبران تبیین کرد. انبیا این ادراک و این پیام را دریافت و عمل کردند و هم این پیام را دریافت و عمل کرد. حسین بن علی (علیه السلام) وارث همه انبیاست و در زیارت آن حضرت (علیه السلام)، او را میراث بر انبیا معرفی می کنیم؛ زیرا او مصائب تلخ انبیای گذشته را چشید و مبارزات انبیای پیشین را ادامه داد و کامیابی و موفقیّت رهبر آسمانی را در جانش چشید؛ یعنی ایشان میراث بر تلخی و شیرینی انبیای سلف بودند. ... و این که در زیارت آن حضرت عرض می کنیم: «السّلام علیک یا وارث آدم... یا وارث نوح... یا وارث إبراهیم... یا وارث موسی... یا وارث عیسی ...» ، از همین روست. 🔹 پس مهم ترین پیام نهضت سالار شهیدان این است که در دو عنصر فرهنگی و اجتماعی هدایت و حمایت مردم غفلت نکنیم و این کار، مخصوص حسین بن علی (علیه السلام) نبود. آن حضرت (علیه السلام) با همین دو عنصر محوری، مردها و زن ها اعم از سالمندان و نوسالان را به کربلا آوردند تا ثابت کنند آن جا که جای ادراک است، مسؤولیت حمایت و هدایت هست، ، خواه نوسال و سالمند و خواه زن و مرد، باید از یک سو برای جامعه و از سوی دیگر برای آن گام بردارد. 🔹 سالار شهیدان، قسمت مهمّ سخنرانی های خود را در این دو عنصر محوری خلاصه کردند. روزی که با معاویه گفت وگو کردند، از هدایت مردم و حمایت از آن ها سخن راندند. پس از شهادت حسن بن علی (علیه السلام) و آن صلح تحمیلی که سوزش بود نه سازش، دربار اموی ولایت عهدی را برای یزید مستقر کرد؛ آنگاه حسین بن علی (علیه السلام) دو پیام داد: یکی درباره ، دیگری درباره ؛ چنان که و وقتی معاویه به هلاکت رسید و یزید روی کار آمد، آشکارا به نماینده رسمی یزید در مدینه این دو پیام هدایت و حمایت را اعلام کردند. نیز در راه مدینه به مکّه، گاهی آن حضرت (علیه السلام) سخنرانی و گاهی پیک اعزام می کردند و نامه می نوشتند و در همه این اضلاع، هدایت مردم و حمایت از آن ها مطرح بود. نیز در مکّه در روز هشتم ذی حجّه که همگان به سرزمین عرفات می رفتند، آن حضرت به سوی عراق عازم شدند و وقتی فاصله سیصد فرسنگی مکّه و کربلا را طی می کردند، پیام هایی می دادند و سخنرانی هایی می کردند که موضوع آن هدایت و حمایت مردم بود. این نشان می دهد که ، یک پیام و به روز و جهانی است که همگان می توانند آن را بفهمند و طبق رهنمود آن حضرت (علیه السلام) حسینی بیندیشند. 📚 شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی ص99 تا 101 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
کتابِ مُهیمِن
🔹 در جریان ﴿تِبْیاناً لِكُلِّ شَی‏ءٍ﴾، مشابه این تعبیر، درباره تورات حضرت موسای كلیم هم آمده است. در سوره مباركه «انعام» آیه 154 این است ﴿ثُمَّ آتَینَا مُوسَی الْكِتَابَ تَمَاماً عَلَی الَّذِی أَحْسَنَ وَتَفْصِیلاً لِكُلِّ شَی‏ءٍ وَهُدی وَرَحْمَةً لَعَلَّهُم بِلِقاءِ رَبِّهِمْ یؤْمِنُونَ﴾. 🔹 این مسئله ، مسئله ، مسئله ﴿تَفْصِیلاً لِكُلِّ شَی‏ءٍ﴾، درباره تورات هم هست؛ منتها قلمرو رسالت هر كتابی و هر نبی‌ ای محدود است، مگر برای (علیهم الصلاة و علیهم السلام) كه «الی یوم القیامه» است. 🔹 لذا اگر درباره تورات حضرت موسای كلیم (سلام الله علیه) آمده است كه ﴿تَفْصِیلاً لِكُلِّ شَی‏ءٍ وَهُدی وَرَحْمَةً﴾ یعنی تا آنجا كه آن حضرت است و اگر درباره قرآن كریم آمده است كه ﴿تِبْیاناً لِكُلِّ شَی‏ءٍ﴾ یعنی تا آنجا كه قلمرو رسالت وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) است؛ یعنی تمام آنچه كه بشر تا روز قیامت به آن امور محتاج است در اصلاً یا فرعاً آمده است. قرآن، مُهیمِن بر كتاب های دیگر است. 📚 سوره مبارکه نحل جلسه 100 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra