✨✨اسعدالله ایامکم✨✨ 🌸🌸السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ🌸🌸 🔅اخبار مهدوی ▫ الغیبة للنعمانی، ص 284: أَخْبَرَنَا عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ الْبَنْدَنِيجِيُّ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى الْعَلَوِيِّ الْعَبَّاسِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُعَاوِيَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عِيسَى بْنِ سُلَيْمَانَ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَدْ ذَكَرَ الْقَائِمَ ع فَقُلْتُ إِنِّي لَأَرْجُو أَنْ يَكُونَ أَمْرُهُ فِي سُهُولَةٍ فَقَالَ لَا يَكُونُ ذَلِكَ حَتَّى تَمْسَحُوا الْعَلَقَ وَ الْعَرَقَ. مفضل بن عمر نقل می‌کند؛ خدمت امام صادق(سلام لله علیه) عرض کردم: امیدوارم که امر قائم(سلام الله علیه) در سهولت و آسانی باشد، حضرت فرمودند: امر او محقق نمی‌شود تا اینکه، با سختی‌ها و شدائد روبرو شوید. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔺 المراد بالعلق- بالتحريك-: الدم الغليظ، و هذا كناية عن ملاقات الشدائد التي توجب سيلان العرق و الجراحات المسيلة للدم. التصحیح؛ علی‌اکبر غفاری @alfigh_alosul

✨اسعدالله ایامکم✨✨ 🌸🌸السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ🌸🌸 🔅اخبار مهدوی ▫الغیبة للنعمانی، ص 296 1- أَخْبَرَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ بْنِ عُقْدَةَ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْن‏الْمُفَضَّلِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زُرَارَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهْلِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص مِنْ جُهَّالِ الْجَاهِلِيَّةِ قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص أَتَى النَّاسَ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ الْحِجَارَةَ وَ الصُّخُورَ وَ الْعِيدَانَ «1» وَ الْخُشُبَ الْمَنْحُوتَةَ وَ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى النَّاسَ وَ كُلُّهُمْ يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ يَحْتَجُّ عَلَيْهِ بِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَيَدْخُلَنَّ عَلَيْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُيُوتِهِمْ كَمَا يَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر. ▫فضیل بن یسار می‌گوید: از امام صادق(سلام الله علیه) شنیدم که فرمودند: زمانی که قائم (سلام الله علیه) قیام نماید، با #جهل‌مردم روبرو می‌شود، جهلی بسیار شدیدتر از آنچه رسول الله(صلی الله علیه و آله) با آن روبرو شدند. عرض کردم: چگونه؟ فرمودند: زمانی که رسول الله (صلی الله علیه و آله) به میان مردم آمدند، مردم سنگ و صخره و چوب تراشیده شده را می‌پرستیدند، و زمانی که قائم (سلام الله علیه) به میان مردم آید، آنها بر علیه او به کتاب الله احتجاج خواهند نمود. سپس فرمودند: قسم به خدا، او #عدالتش را همانگونه که سرما و گرما در خانه ها داخل می‌شود، در داخل خانه‌هایشان وارد می‌کند. @alfigh_alosul

#مشهورات 💥برخی از #روایات‌مشهور هستند که، در افواه خواص و عوام راه یافته و تبدیل به اصل مسلمی شده‌اند. ▫️بنای بر بررسی آنها را داریم و از روایت مشهور؛ #ولاتنظرالی‌من‌قال‌وانظرالی‌ماقال شروع کردیم. https://eitaa.com/alfigh_alosul/515

#مشهورات_1 ✍محمد متقیان 💢درباره روایت مشهور؛ وَ انْظُرْ إِلَى مَا قَالَ وَ لَا تَنْظُرْ إِلَى مَنْ قَالَ_1💢 🔅یکی از قضایای مشهوری که نه تنها در میان خواص و نخبگان بلکه در میان عوام شهرت یافته است، روایت «انظر الی ما قال و لاتنظر الی من قال» است. این قضیه مشهوره را نقلیاً و عقلیاً بررسی می‌کنیم بعونه تبارک و تعالی. ▫نقلیاً؛ 1⃣ گویا اولین منبع از کتب شیعه که این قضیه در آن نقل شده است، کتاب #غررالحکم‌و‌دررالکلم از #تمیمی‌آمدی است. عبدالواحدبن محمد تمیمی آمدی متوفای 550 هجری قمری است. او به نقل ابن‌شهرآشوب در مقدمه #المناقب از مشایخ اجازه اوست: «و قد أذن لي الآمدي في رواية غرر الحكم‏»(مناقب آلی ابی طالب، ج1 ص 12). جناب #محدث‌نوری در خاتمه المستدرک، بحث مفیدی پیرامون شخصیت ایشان به نقل از برخی منابع دارد(ج3 ص 91) و نیازی به تکرار آن مطالب نیست. منبع دومی که این قضیه را نقل می‌کند، کتاب #عیون‌الحکم‌والمواعظ از لیثی واسطی(قرن 6) است که گویا کتاب او برگرفته از کتاب تمیمی آمدی است. 2⃣ در کتاب غرر الحکم به دو تعبیر این روایت نقل شده است: 1- «خُذِ الْحِكْمَةَ مِمَّنْ أَتَاكَ بِهَا وَ انْظُرْ إِلَى مَا قَالَ وَ لَا تَنْظُرْ إِلَى مَنْ قَالَ»((الفصل الثّلاثون) ممّا ورد من حكم أمير المؤمنين عليّ بن ابيطالب عليه السّلام في حرف الخاء باللّفظ المطلق قال عليه السّلام‏) 2- «لَا تَنْظُرْ إِلَى مَنْ قَالَ وَ انْظُرْ إِلَى مَا قَال‏» (الفصل الخامس و الثّمانون ممّا ورد من حكم امير المؤمنين عليّ بن ابيطالب عليه السّلام في حرف لا قال عليه السّلام‏) 3⃣ آنچه که از منابع عامه به دست می‌آید این است که، این روایت در نقل #خوارزمی در #المناقب آمده است،(المناقب، ص 375) به طریقی که خود او از مشایخ اهل سنت دارد: «و أخبرنا الفقيه ابو سعيد الفضل بن محمّد الاسترابادي، حدثنا ابو غالب الحسن بن علي بن القاسم، حدثنا ابو علي الحسن بن أحمد الجهرمي بعسكر مكرم . حدثنا ابو أحمد الحسن بن عبد اللّه بن سعيد، حدثنا ابو بكر محمّد بن الحسن بن دريد، قال: قال ابو الفضل أحمد بن أبي طاهر- صاحب أبي‏ عثمان الجاحظ- كان الجاحظ يقول لنا زمانا: ان لأمير المؤمنين عليه السّلام مائة كلمة، كل كلمة منها تفى ألف كلمة، من محاسن كلام العرب قال:....» در این خبر در ضمن صدکلمه‌ای که از امیرالمومنین(سلام‌الله‌علیه) نقل می‌شود این عبارت آمده است: "ولاتنظر الی من قال و انظر الی ما قال" ادامه دارد.... https://eitaa.com/alfigh_alosul/515

#صوت‌_جلسه_ششم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸استاد سیداحمد مددی 🔸فهرست اجمالی مطالب: 1- اشاره ای به وضعیت فرهنگی دوران بنی امیه 2- پیرامون فقه فرضی ابوحنیفه 3- پیرامون اقدامات خلیفه ثانی در حوزه حدیث https://eitaa.com/alfigh_alosul/518

#صوت‌_جلسه_ششم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸استاد سیداحمد مددی 🔸فهرست تفصیلی مطالب: 1-اشاره ای به وضعیت فرهنگی دوران بنی امیه 1/1. عدم تأسیس مدرسه علمیه در دوران بنی امیه 1/2. قتل عمربن عبدالعزیز به دلیل دستور به کتابت حدیث 2- پیرامون فقه فرضی ابوحنیفه 2/1. ابوحنیفه پایه گذار مکتب رأی 2/2. عنوان مکتب رأی در قرن اول و مکتب قیاس در قرن دوم 2/3. دخول رأی به عنوان منابع تشریع از سوی خلیفه ثانی 2/4. اتکاء مکتب مدینه به کتاب و سنت/ مکتب کوفه به رأی در اهل سنت 2/5. اشتهار ابوحنیفه به فقیه تخمینی در کتب اهل سنت 2/6. ممانعت خلیفه ثانی از سؤالات فرضی فقهی 2/7. ابداع فقه فرضی توسط ابوحنیفه 2/8. امام باقر، اصلی ترین مبدع فقه فرضی 3- پیرامون اقدامات خلیفه ثانی در حوزه حدیث 3/1. اقدام اول؛ ممانعت از تدوین سنن رسول الله(صلی الله علیه و آله) 3/1/1. دلیل اقدام اول؛ آشنایی عمر با زبان عبری و تجربه سنن نگاری یهودیان، عامل اصلی در ممانعت از نگارش سنن حضرت رسول 3/2. اقدام دوم؛ ممانعت از کتابة الحدیث 3/2/1. دلیل اقدام دوم؛ روایت ابوسعید خدری در منع حضرت رسول به نگارش احادیث ایشان به دلیل عادی بودن و ممکن الخطا بودن ایشان 3/3. اقدام سوم؛ ممانعت از تحدیث 3/3/1. دلیل اقدام سوم؛ به دلیل وجود فاصله زمانی با دوران حضرت و امکان ایجاد زیاده و نقصان در کلام ایشان. @alfigh_alosul

• | اهمیت کتاب امالی شیخ‌طوسی| • ➖استاد سیداحمد مددی: کتاب #امالی شیخ‌طوسی(ره) کتاب ذی‌قیمتی است. ایشان اخبار این کتاب را از برخی جزوات و کتب املاء کرده‌اند. اخباری در این کتاب است که در کتب اربعه یافت‌نمی‌شود، مانند روایات #ابراهیم‌امام برادر سفاح عباسی، او روایاتی از حضرت‌صادق(سلام‌الله‌علیه) دارد که در جای دیگری موجود نیست. @alfigh_alosul

#مشهورات_2 ✍ محمد متقیان 💢درباره روایت مشهور؛ وَ انْظُرْ إِلَى مَا قَالَ وَ لَا تَنْظُرْ إِلَى مَنْ قَالَ_1💢 🔸در شماره قبل، منابع خاصه و عامه از روایت مشهور گزارش شد. با توجه به اینکه منبع اولیه این روایت نزد خاصه، کتاب #غررالحکم است، مقدمه این کتاب را در چند نکته گزارش می‌کنیم. ▫مقدمه مؤلف؛ 1⃣ظاهر عبارات این است که آمدی تمیمی شیعه بوده است، هرچند درباره امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) تعبیر «کرم‌الله‌وجهه» دارد، لیکن به قرینه آنچه که ابن‌شهرآشوب، اجازه نقل او را در ردیف اصحاب برمی‌شمارد و معنای متداول اصحاب نیز شیعه‌اثنی‌عشری بوده است، می‌توان چنین احتمالی را مورد توجه قرار داد. 2⃣ آمدی، در این مقدمه غرض خود از نگارش کتاب را، بیان جاحظ می‌داند - در نقل خوارزمی در شماره قبل گذشت- که کلمات حکیمانه حضرت امیر را در صد حکمت محدود کرده است. او چنین اعتراض می‌کند: «كيف غشى عن البدر المنير؟ و رضى من الكثير باليسير؟ و هل ذلك إلّا بعض من كل؟ و قلّ من جلّ و طلّ من وبل.» و بعد اشاره می‌کند که من مقدار کمی از کلمات حضرت را توانستم جمع‌آوری کنم که، در این کتاب به 11 هزار کلمه می‌رسد. 3⃣ او به روش تدوین کتاب اشاره می‌کند؛ حذف اسانید، ترتیب کلمات به ترتیب حروف معجم، ترتیب کلمات به نحو مسجع برای اینکه به راحتی در اذهان باقی بماند و هرکسی که الفاظ را می‌بیند برایش گوارا باشد. ▫بررسی سندی کتاب؛ 1⃣ همانطور که تمیمی آمدی در مقدمه کتاب اشاره می‌کند، روایاتی که جمع‌آوری کرده است، مُسنَد بودند لیکن او آنها را حذف نموده است به خاطر اینکه، کتابی برای فرهنگ عمومی می‌خواسته است بنویسد. لیکن با توجه به اینکه، غالب روایات این کتاب در منابع دیگر روایی موجود نیست و فقط برخی از آنها را می‌توان در نهج البلاغه و تحف العقول پیدا نمود، و البته مقدار کمی از روایات هم در کتب اربعه مانند کافی در ضمن اخبار مطولی موجود بودند. با این وضعیت، آیا می‌توان گفت که آمدی اِسناد و طریق به کتب و مصنفات داشته است؟ شاید محتمل این باشد که، کتبی مانند نهج البلاغه، تحف العقول و غررالحکم منابعی داشته‌اند که، در کتب اربعه وارد نشده است و در برخی کتب با رویکرد اخلاقی جمع‌آوری گشته است. 2⃣با توجه به اینکه، ابن شهر آشوب، اجازه نقل غررالحکم را از آمدی اخذ کرده است، بعید است که، منابع این کتاب غیر از طریق اجازات باشد. حال اجازات به چه نحوی بوده است؛ همراه با قرائت بوده یا سماع یا فقط اجازه نقل بوده، کیفیت معلوم نیست. لیکن وجاده‌ای بودن منابع هم دور از ذهن نیست، یعنی از منابعی که در دسترس علمای حدیث بوده است، نقل روایت نماید بدون آنکه در طریق نقل قرار گرفته باشد. 3⃣البته روشن است که، بنای اصحاب بر تسامح در خصوص اخبار با مضامین اخلاقی بوده است. اخباری که، محتوای آنها قابل اصطیاد از کتاب و سنت می‌باشد و امکان جعل و دس و تحریف هم در آنها بسیار کمتر است. از این روی، بررسی‌های سندی، جنبه علمی پیدا می کند تا ثمره عملی. @alfigh_alosul

السلام علیکم و رحمةالله و برکاته. 🌸🌸اسعدالله ایامکم🌸🌸 🔸عارضم خدمت عزیزان که، در بارگذاری صوت جلسات #تحلیل‌فهرستی استاد مددی موانعی پیش آمده است. مابقی این جلسات را سعی می‌کنم چکیده و تقریری از آنها خدمت دوستان گرامی تقدیم کنم. 🔸دوستانی که صوت‌ها را گوش داده‌اند و با شیوه بیان استاد آشنا هستند می‌دانند نگارش تقریر از بیانات ایشان کار سخت و زمان‌بری است، فلذا امکان دارد وقفه‌هایی پیش آید. التماس دعا.🌹 @alfigh_alosul

#مشهورات_3 ✍ محمد متقیان 💢درباره روایت مشهور؛ وَ انْظُرْ إِلَى مَا قَالَ وَ لَا تَنْظُرْ إِلَى مَنْ قَالَ_1💢 ▫بررسی مضمونی روایت؛ 1⃣ترجمه روایت چنین است: به آن چیزی که گفته می‌شود نظر کن، نه به کسی که می‌گوید. عبارت «من قال» روشن و واضح است، اندکی تأمل پیرامون عبارت «ما قال» باید انجام بگیرد. مقصود از «ما قال» چیست؟ دو احتمال به ذهن می‌رسد؛ 1. آنچه که گفته می‌شود یا به عبارتی مقول قول است، صرفاً #خبر و حکایت از واقعیت است. 2. آنچه که مقول قول است، #حدس و نظر و استنباط است. برداشت عمومی این است که، به مقول قول باید توجه نمود، یعنی آن چیزی که گفته می‌شود و اینکه چه کسی گفته است مهم نیست، آیا بواقع چنین است؟ 2⃣درباره احتمال اول؛ اگر معنای روایت چنین باشد که، به آن چیزی که به شما نقل می‌شود و خبری از واقع داده می‌شود توجه کنید و به ناقل آن توجهی نکنید، معارض بزرگ این معنا همانا #فرهنگ‌وثاقتی است که از قرآن با آیه نبأ شروع شده و در اخبار ائمه اطهار امتداد پیدا می‌کند. ایشان در نقل اخبار بنایی گذاشته‌اند و رجال و اصحاب امامیه هم به آن پایبند بوده‌اند، مانند خبر معروف «أَ فَيُونُسُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ ثِقَةٌ آخُذُ عَنْهُ مَا أَحْتَاجُ إِلَيْهِ مِنْ مَعَالِمِ دِينِي فَقَالَ نَعَمْ»(الکشی، ج2 ص490) این فرهنگ توثیق از امام باقر(سلام الله علیه) به صورت رسمی در میان روات آغاز شده و آنها براساس همین فرهنگ رشد می‌کنند. روایات فراوانی برای اثبات این نکته وجود دارد، لیکن به همین مقدار بسنده می‌شود. پس درباره نقلیات و اخباریات باید به ناقل و مخبر توجه نمود که چه کسی است و چه اغراضی دارد، لیکن تمام‌المبنا توجه به وثاقت راوی نیست بلکه توجه به مضمون خبر هم دخالت در اعتبارسنجی روایت دارد، لیکن سخن این است که، نمی‌توان به صورت مطلق توجهی به شخصیت راوی نداشت. 3⃣درباره احتمال دوم؛ اگر معنای روایت چنین باشد که، به آن نظر استدلالی و عقیده و استنباطی که به شما گفته می‌شود توجه کنید نه به صاحب برهان و استدلال که چه کسی است، این معنا می‌تواند مؤیداتی از برخی روایات مانند «خُذُوا الْحِكْمَةِ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ الْمُشْرِكِين‏»(المحاسن، ج1 ص 230) داشته باشد. لیکن این معنا هم با برخی روایات دیگر تعارض پیدا می‌کند مانند خبر زید الشحام؛ «عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى‏ طَعامِهِ، قَالَ قُلْتُ مَا طَعَامُهُ قَالَ عِلْمُهُ الَّذِي يَأْخُذُهُ عَمَّنْ يَأْخُذُهُ.»(الکافی، ج1 ص 50) این روایت در تفسیر آیه شریفه می‌فرماید، انسان باید به علم خویش توجه داشته باشد که از چه کسی آن را اخذ می‌کند. شاید وجه جمع میان این دو دسته روایات این باشد که، انسان منعی از اخذ علم و حکمت نداشته باشد لیکن شخصیت آن طرف مقابلی را که از او اخذ می‌کند در محتوای علم و حکمت دخالت دهد، یعنی با توجه به شخصیت و وضعیت اعتقادی و روحی او به محتوای علمی و حکمی او توجه داشته باشد. و به این مبحث، اخبار فراوانی که نهی از اخذ علم از غیرمدرسه اهل‌البیت(سلام‌الله‌علیهم) را دارند نیز باید افزود. ↩ در این مطلب، نکات بسیاری به صورت اجمالی اشاره شد که باید در مجالات اوسعی به آنها پرداخت. لیکن غرض از نوشتار حاصل می‌شود و آن اینکه، بدانیم روایت مذکور را نباید #علی‌الاطلاق معنا نمود. و توجه به این نکته که ما با دو طائفه از روایات مواجهیم؛ روایاتی که به محتوا(ما قال) توجه دارند، و روایاتی که به شخصیت(من قال) توجه دارند. باید با همدیگر جمع شوند، نه #شخصیت‌گرایی صرف و نه #محتواگرایی صرف بلکه ترکیبی از این دو. حال مشخصات این صورت ترکیبیه چگونه باید باشد، باید در فرصتی دیگر به آن پرداخت. @alfigh_alosul

▫ادامه مباحث #تحلیل‌فهرستی حضرت استاد آیت الله سیداحمد مددی(دام عزه) با نگاهی به کتاب #میراث‌مکتوب‌شیعه نوشته؛ دکترمدرسی طباطبائی. @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_هفتم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸استاد سیداحمد مددی 1⃣ ایشان (نویسنده کتاب میراث مکتوب شیعه) یک تعبیری به کار می برند و آن اینکه: بعد از وفات پیامبر، پیرترین فرد را به #جانشینی برگزیدند. این تعبیر نه تنها اشتباه و غلط تاریخی است بلکه ظلم و جفا است. در مسئله جانشینی پیامبر آن چیزی که مطرح نبود پیری در قریش بود. اولاً؛ خلیفه اول از قریش نبود و از تمیم بود. و این قبیله هم از پست ترین بطون قریش بودند و دو بطن مهم قریش، بنی هاشم و بنی امیه بودند. در زمان جاهلیت هم حاضر نبودند که ریاست قریش را به تمیم بدهند و فلذا ابوسفیان با وجود اینکه مسن تر از او هم وجود داشت، ریاست قریش را داشت. ثانیاً؛ عباس عموی پیامبر از ابوبکر مسن تر بود. چون نقل این است که، عبدالله پدر بزرگوار پیامبر آخرین فرزند بود، بنابراین عباس عموی پیامبر چندسالی از حضرت رسول بزرگتر و از ابوبکر هم بزرگتر بود. اگر بنابر پیری بود، عباس را انتخاب می کردند. ثالثاً؛ خود ابوبکر هم در بحث خلافت- که البته ما تعبیر خلافت نمی کنیم چون جانشینی در کار نبود- استناد به سن و پیری خودش نمی کند. اصل قضیه این بود که، روز دوشنبه قبل از ظهر که حضرت رسول از دنیا می روند، تا بعد از ظهر که حالت شوکه و اضطرابی در میان مردم ایجاد می شود، اینها در سقیفه جمع می شوند و رأی به حکومت ابوبکر می دهند و تا برسند به مسجد از هرکسی که در راه بود، بیعت می گرفتند و همان روز نماز مغرب و عشاء را به امامت او می خوانند. در حالیکه حضرت امیر در خانه مشغول کارهای مربوط به پیامبر اکرم بودند و در جریان این امور نبودند. یعنی اینها کارها را به سرعت به نهایت رسانیدند و آن اخباری هم که درباره شیخوخیت و سایر موارد طرح می شود، بعد از این انتصابات درست می شود. البته خب ایشان برای این برنامه از قبل آمادگیهایی داشتند. همین قصه عقبه یا لیلة العقبه، روایت صحیحی دارد در منابع اهل سنت. خیلی عجیب است که ما روایت صحیحه نداریم آنها دارند. و اینکه، در روایات ما اسامی آن دو نفر نیست لیکن در روایت اهل سنت اسامی کسانی که در عقبه بودند آمده است و از جمله آن دو نفر. و این خیلی عجیب است. البته ایشان با اینکه این روایت را صحیحه میدانند اما آن را تکذیب مینمایند. 2⃣ بعد ایشان (نویسنده کتاب) در میان صحابه ابتدا به نام حضرت امیر(سلام الله علیه) می کنند. این کار خوبی است لیکن باید این ابتدا را توجیه علمی کنند که به چه دلیل ایشان را مقدم بر سایر صحابه طرح کرده اند. زیرا تعبیر «اول من اسلم» درباره حضرت نیاورده اند و اکتفا به این مطلب کرده اند که، حضرت امیر از نزدیکان حضرت رسول بوده است و این کفایت نمی کند. در ادامه به #مصحف‌علی اشاره می کنند. باید درباره مصحف علی،کار دقیقتری انجام می دادند. یعنی نوشتارهای حضرت امیر را طبقه بندی می کردند اینکه، حضرت خواندن و نوشتن بلد بودند و از کتاب بودند از مسلمات تاریخ است.و اینکه ایشان از اول بعثت قرآن را نوشته اند و بعد از وفات پیامبر آن را از حالت صحفی درآورده و به مصحف تبدیل کرده اند، این هم مسلم است لیکن روشن نیست که آیا این عمل جمع آوری قرآن، استنساخ بوده است یا اینکه، حضرت تفسیرگونه ای نوشته اند. یعنی اضافاتی هم در هامش قرآن داشته اند. برهمین اساس، باید نوشتارهای حضرت تفکیک شود به؛ استنساخات، امالی و کتابتهای ایشان. حتی در فهرست ابن ندیم به اقاریر حضرت اشاره می کنند که نگارشهایی در قراردادهای معاملی داشته اند. ادامه دارد.... @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_هفتم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) 3⃣درباره #جمع‌آوری‌قرآن توسط حضرت امیر، اخباری وارد شده است که، ایشان قرآن را جمع کردند و به میان مردم آوردند و آنها هم ابراز بی نیازی کردند. اسناد این اخبار و دلالات آنها خالی از خدشه نیست. در آنجا نقل است که حضرت امیر می‌فرمایند، من قرآن را به ترتیب نزول جمع کرده ام، اصل این مطلب به نظر ما ثابت نیست. اگر فقط مقصود از نگارش قرآن همین جمع کردن باشد، پس فعل حضرت استنساخ بوده است و این جای تردید ندارد اما اگرمعنای دیگری باشد و آن اینکه، حضرت علاوه بر جمع القرآن، بیان معانی و شأن نزول را هم داشته است یعنی مثل تفسیر شبر، که در این صورت می توان آن را مصحف علی نامید اما این معنا محل تردید است. آنچه که ما الآن از مجموعه شواهد احراز می کنیم این است که، ترتیب قرآن، سور و آیات از معجزات الهی است. و بعید است که حضرت امیر، ترتیب حضرت رسول را بر هم بزنند و تمام این روایات جمع القرآن چه طریق شیعی و چه طریق سنی از جهت سندی اشکال دارد. و به نظر ما حق با برخی از علمای شیعه و سنی است - مثل آقای خوئی - که معتقدند ترتیب قرآن، سو و آیات از معجزات الهی است. درباره #تعددقرائات‌قرآن هم می توان گفت که سه منشأ دارد؛ لهجه ها، قواعد نحوی و جعل. اگر یک کار تحقیقی خوبی درباره تعدد قرائات انجام شود روشن می شود که خیلی از قرائات سند مشخصی ندارند و جعلیات است. و این هم از معجزات الهی است که، با این گستردگی مسلمانان در شرق و غرب عالم، یک قرآن مورد اجماع مسلمانان وجود دارد. مورد #کربلایی‌کاظم‌ساروقی هم شاهدی است بر اینکه همین قرآن موجود معجزه جاویدان الهی است. پس دراینکه حضرت امیر قرآن را استنساخ کرده اند تردیدی نداریم اما در اینکه، قرآن حضرت امیر اضافاتی داشته است، این ابهام دارد و بهانه هم به دست دشمنان می دهد. 4⃣ اهل سنت یک بحثی دارند به این عنوان که؛ آیا بر مال صغیر و نابالغ زکات تعلق می گیرد یا خیر؟ کسانی که می گویند بله تعلق می گیرد، استناد می کنند به خبر #ابورافع که؛ وقتی ابورافع درگذشت، حضرت امیر سرپرستی اولاد او را به عهده گرفت، وقتی که بزرگ شدند مقداری از اموال آنها را برای خود برداشت به عنوان زکواتی که از جانب آنها پرداخته بود. این نقل را ایشان (نویسنده کتاب میراث حدیث شیعه) می آورد، و هم ایشان در دو صفحه بعد می گوید؛ ابورافع در حنین شرکت کرد و فرزندان او از کاتبان حضرت امیر بودند. اصل قضیه این است که، ابورافع بعد از شهادت حضرت امیر از دنیا رفت و اساساً این قضیه درست نیست. ابورافع نزدیک به 90 سال داشت، غلام و عبد حضرت رسول بود و زنش سلمی هم قابله حضرت خدیجه بود هم قابله حضرت زهرا و او را سلمی زن ابورافع می خواندند چون رسم آن زمان این بود که، برای کنیز و عبد، از ابن و بنت استفاده نمی کردند. خود ابورافع هم دلال میان حضرت رسول و میمونه بود، چون آدم چیزفهمی بود نزد ایشان جایگاهی داشت. فرزندان او هم نزد حضرت امیر جایگاه خوبی داشتند به عنوان کاتب و دبیر. خلاصه نویسنده میراث مکتوب شیعه، در این تعارض روایات اهل سنت درباره ابورافع گیر کرده است. صرف نقل اخبار بدون بررسی های لازم درست نیست، باید ربط میان اخبار و جوانب قضیه را در نظر گرفت. @alfigh_alosul

✅ سلسله جلسات #تحلیل‌فهرستی حضرت استاد آیت الله مددی(زیدعزه) بر محور بررسی و نقادی کتاب #میراث‌مکتوب‌شیعه اثر دکترمدرسی طباطبائی شکل گرفته است. 🔸 سید حسین مدرسی طباطبایی پژوهنده، مجتهد، فقیه، استاد دانشگاه و نویسنده دینی ایرانی معاصر است. وی از ۱۹۸۳ تاکنون استاد کرسی Bayard Dodge در دانشکده مطالعات خاور نزدیک و حقوق اسلامی در دانشکده حقوق دانشگاه پرینستون است. او عضو پیوسته گلستانه در کالج سینت انتونی دانشگاه آکسفورد است و استاد مدعو کرسی خادم حرمین شریفین در دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد بوده است. او عضو هیئت ویراستاری ژورنال حقوق اسلامی و خاور نزدیک یو سی ال ای است. https://fa.wikipedia.org/wiki/ 🔸به دلیلی از بارگذاری صوت جلسات معذورم، اما تقریر جلسات ان شاءالله ارائه خواهد شد. این جلسات بسیار پربار است و مطالعه آنها برای انجام تحقیقات بلند مدت راه گشا خواهد بود. @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_هشتم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✅ وجود عقلانی و فرهنگی امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) 🔹 نویسنده کتاب درباره #مصحف‌علی خوب کار کرده است و انصافاً در برخی موارد تتبعات خوبی دارد. درباره این مصحف یک احتمال قوی وجود دارد که اینها اوراق پراکنده‌ای بود که آنها را به هم متصل کرده‌اند و به نظر ما هم ترتیب قرآن همین است که در اختیار است و حضرت به همین شیوه جمع کرده‌اند. و احتمال بسیار قوی وجود دارد که، علت اینکه قرآن ایشان را قبول نکردند، به خاطر این باشد که، دستگاه خلافت نمی‌خواسته است که، قرآن منسوب به حضرت امیر باشد، نه اینکه با اصل کیان قرآن مخالفت بورزند که اگر چنین بود حضرت در مقابلشان می‌ایستاد. 🔹 ابن قیم جوزی در کتاب «اعلام المحققین»، بخش معظم این کتاب را به شرح نامه عمر به شریح قاضی اختصاص می‌دهد. من احتمال می‌دهم که این نامه، نامه حضرت امیر باشد، زیرا شبیه آن نامه در منابع ما موجود است. در الغارات هم نقلی است که، معاویه نامه ای را که منسوب به امیرالمؤمنین بود، به خاطر علمی بودن آن گفت این نامه را به خلفا نسبت دهید تا به نام علی‌بن‌ابیطالب نخورد. 🔹 حضرت نظرشان بر این بود که، مصحف رمز اسلام است و باید حفظ شود و به همین خاطر به #جمع‌القرآن اهتمام ورزیدند. اینکه گفته می‌شود که، قرآن قانون اساسی است درست نیست. قرآن هم اساس قانون است، هم اساس اخلاق هم اساس اعتقادات هم اساس تاریخ است. آن روح کلی انبیاء و قیام های ایشان که اساس تاریخ است یعنی محکمات تاریخی است در قرآن آمده است. 🔹 آنچه درباره حضرت امیر در این بخش باید توجه داشته باشیم این است که، این نوشتارها و کتب یکی از آثار #وجودعقلانی‌وفرهنگی ایشان است نه تمام شخصیت ایشان. دیگران هم کتابت بلد بودند؛ عمر حتی عبری هم بلد بود و احتمالاً ابوبکر هم کتابت بلد بوده باشد، یا معاویه از کتاب وحی بود لیکن اینها شخصیت فرهنگی نداشتند، در تمام دوران بنی امیه یک مدرسه علمیه ساخته نشد. اما حضرت امیر شخصیت فرهنگی، هنری داشتند. منظومه‌هایی که به ایشان منتسب است یا استنادات خود ایشان در خطبه ها به اشعار هم نشان از شخصیت هنری ایشان دارد. 🔹 در کتاب «المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام» یک بحث مفصلی درباره این دارد که، خطابه‌خوانی یکی از مقومات عشیره‌ای عرب در زمان جاهلیت بود. ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، خطبه‌ای از مشهورترین خطبای عرب به نام ابن‌نباته را در کنار خطب حضرت امیر نقل می‌کند و می‌گوید اصلاً اینها با خطب علی بن ابی طالب قابل مقایسه نیستند. در حالیکه هیچ کدام از خلفا چنین شخصیتی نداشت، حتی نقل است که عثمان در آغاز خلافت بیش از چند کلمه نتوانست صحبت کند. همیشه خط اهل بیت در مواجهه با دین، یک #خط‌عقلانی بود. همین الآن هم اگر نگاه کنید، شیعیان در مواجهه با فرهنگ و تمدن غرب، عقلانی تر برخورد می کنند. ادامه دارد.... @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_هشتم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✅مصحف فاطمه 🔹 در مجموعه نوشتارهای حضرت امیر چند عنوان داریم؛ صحیفه علی، کتاب علی و مصحف فاطمه. درباره #مصحف‌فاطمه دو معنا داریم؛ یکی املائات حضرت فاطمه است که حضرت امیر نگاشته‌اند و یگی دیگری هم املاء رسول الله است به خط حضرت امیر لیکن به نام مصحف فاطمه است. روایت معنای دومی در بصائرالدرجات است و معنای اول هم در کافی. روایت بصائرالدرجات چند سند دارد لیکن یک گیری در اسناد است. چون املاء رسول الله به خط حضرت امیر، چه ربطی به حضرت فاطمه دارد تا نام آن مصحف فاطمه باشد؟ به نظرم در استنساخ مشکلاتی وجود داشته است. 🔹 یکی از شخصیت‌های فرهنگی عبدالله‌بن‌عمروبن‌العاص بود که بالکل از سیاست بیرون بود، لیکن شخصیت فرهنگی او هم محدود به نوشتار بود. اسم کتاب او الصحیفة الصادقة است و امام صادق(سلام الله علیه) کتابی را به حضرت امیر نسبت می‌دهند با عنوان #الصحیفة‌الجامعة که به الجامعة معروف بود. لذا بنده اعتقاد دارم که روایات بصائر الدرجات تحریف شده است، یا در مرحله استنساخ یا در مرحله روایت. در عهدنامه‌ای که حضرت رضا(سلام الله علیه) مرقوم فرمودند که، اربلی در کشف الغمه می‌گوید: من به خط حضرت آن را دیده‌ام و همانجا نقل می‌کند. حضرت می فرمایند: مأمون مرا به ولیعهدی می خواند در حالیکه جفر و جامعه خلاف آن را می گویند. این خیلی عجیب است که، جفر و جامعه در دنیای اسلام آن روز شهرت داشته است. این روایت در آن روز که هارون بزرگترین حکومت اسلامی را تشکیل داده بود که تابحال چنین حکومتی تشکیل نشده است، چنین عهدنامه‌ای نوشته شود و در خطب جمعه خوانده شود و جفر و جامعه هم در آن ذکر شود خیلی عجیب است. 🔹 یک نقلی است که، نشان میدهد که شهرت کتاب حضرت امیر از زمان خلافت ایشان است که در سنن نسائی همه چنین روایتی آورده شده است. 🔹 کتاب #القضایا‌والسنن‌والاحکام که زیدیها به حضرت امیر نسبت میدهند نکته‌ای که ماداریم این است که، ائمه از آن کتاب زیاد نقل نکرده اند. از شواهدی که جمع می‌کنیم به دست می آید که این کتاب، کتاب معروف حضرت امیر در کوفه بوده است و احتمال قوی این است که، قضایای محمد بن غیث بخشی از آن است که، حضرت باقر(سلام الله علیه) به محمد بن غیث نقل کرده اند. این کتاب به احتمال زیاد تا زمان کلینی وجود داشته است، قاضی نعمان که میان کلینی و صدوق است از این کتاب نقل دارد و البته اسم آن کتاب را کتاب القضایا گذاشته است لیکن سند آن عین سند نجاشی به القضایا و السنن و الاحکام است. با این وضعیت، خیلی عجیب است که چرا این کتاب میان شیعه جا نیافتاد؟ به نظر می‌رسد که ائمه از این کتاب استفاده نکرده‌اند، و از کتاب صحیفة الجامعه استفاده کرده‌اند که کتاب سری بود و آن کتاب هم عمومی بود و در اختیار عموم قرار داشت و احتمال هم دارد که حضرت امیر در کتاب القضایا در پوشش تقیه حرف زده‌اند. خلاصه آن چیزی که ما می‌توانیم بگوییم این است که، نوشتارهای حضرت یکی جفر است و دیگری جامعه، و کتاب علی یا صحیفه علی هم روشن نیست. @alfigh_alosul

🌺 أَیهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیکمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ🌺 🔹به لطف خداوند متعال امیدداریم و آرزوی مغفرت و بخشش در این ماه مبارک را داریم. برای همگان دعا کنیم و در رأس همه ادعیه و دعای واجب بر اهل ولایت، دعا به وجود نازنین حضرت حجة(ارواحناله الفداء) است. 🔹ان شاءالله در این ماه مبارک، تقریرات بحث استادمددی(زیدعزه) ادامه پیدا خواهد کرد. در کنار این تقریرات، بهتر است به #سیره_عبادی (قول، فعل) علمای امامیه نیز پرداخته شود تا انگیزه‌های خودیابی و خودسازی در درون ما زنده گردد. بمنه و کرمه تبارک و تعالی. @alfigh_alosul

#سیره_عبادی #علمای‌امامیه_1 حضرت آیت الله بهجت(رضوان‌الله‌تعالی‌علیه): 🔹 به یاد دارم در کربلا آقا شیخِ نابینایی در بالاسر سیدالشهدا علیه‌السلام و درحالی‌که مرا نمی‌دید، به پسرش که کوچک بود و هنوز بالغ نشده بود، می‌گفت: پسرم! نماز بخوان. وقتی پسر به نماز ایستاد، در وقت نیت، وقتی که می‌خواست به او یاد دهد که چگونه نیت کند، می‌گفت: پسرم! #درنماز دلت را به خدا ببند! یک کلمه است، گوش کردن و نکردن، گفتن و نگفتن، ولی فرقش از زمین تا آسمان است. اگر میل داری به جایی برسی که #سیدرضی، #سید‌مرتضی، و #شیخ‌مفید رحمهم‌الله‌ رسیدند، کاری بکن که آنها می‌کردند، تا به مقامات آنها برسی. 🔹آری، با حرف تنها نمی‌توان به جایی که آنها رسیده‌اند، رسید. علمیات آنان شرق و غرب را فرا گرفته، و عملیات آنها هم قابل انکار نیست، و کرامات عجیب و غریب هم از آنها نقل شده که قابل انکار نیست. 🔹بنابراین، فرق ما و آنها این است که آنها #اهل‌علم‌وعمل و صاحب مقامات و کرامات بوده‌اند و ما نیستیم. به نظر بنده تفاوت میان ما و آنها فقط در این است که آنها به آنچه می‌دانستند، عمل می‌کردند، ولی ما حتی آنچه را که می‌بینیم، عمل نمی‌کنیم! و حتی أَلأهَم فَالأهَم و أَلأوْجَب فَالأوْجَب را رعایت نمی‌کنیم! 🔹 آنها در مقام عمل حتی در عمل به مستحبات، منتظر حالی بودند که آن را خوب انجام دهند! تنها مشابهت ما با آنها این است که آنها در ایمان و یقین قوی بودند و صلابت داشتند، و ایمان و یقین ما ضعیف است! 🔸ر.ک. در محضر بهجت، ج٣، ص٢۴٢ @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_نهم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✳ مستندات برخی مطالب گذشته 🔹بهتر است در این جلسه، مستندات برخی مطالب گذشته را نقل کنیم. یکی از مصادر قدیمی که به موضوع نوشتارهای حضرت امیر پرداخته است و روایات متعددی را نقل کرده است کتاب #بصائرالدرجات است. در جزء سوم این کتاب از اجزاء عشره روایاتی موجود است. عنوان باب چنین است: «12 باب في الأئمة أن عندهم الصحيفة الجامعة التي هي إملاء رسول الله و خط علي ع بيده و هي سبعون ذراعا» فقط به نقل یک روایت بسنده می کنیم: «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الْجَامِعَةِ قَالَ تِلْكَ صَحِيفَةٌ [طُولُهَا] سَبْعُونَ ذِرَاعاً فِي عريض [عَرْضِ‏] الْأَدِيمِ مِثْلُ فَخِذِ الْفَالِجِ فِيهَا كُلُّ مَا يَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَيْهِ وَ لَيْسَ مِنْ قَضِيَّةٍ إِلَّا وَ هِيَ فِيهَا حَتَّى أَرْشُ الْخَدْشِ.» براساس این روایت، اندازه صحیفه جامعه اینگونه است که؛ طولش 70 ذراع است و عرض آن عرض پوست حیوان است و وقتی هم پیچیده می شود مثل یک ران حیوان می شود. 🔹درباره #جفرابیض‌واحمر نیز روایاتی در این کتاب وارد شده است: «14 باب في الأئمة ع أنهم أعطوا الجفر و الجامعة و مصحف فاطمة ع‏» البته در کافی هم نقل روایت شده است: « عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْعَلَاءِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ عِنْدِي الْجَفْرَ الْأَبْيَضَ قَالَ قُلْتُ فَأَيُّ شَيْ‏ءٍ فِيهِ قَالَ زَبُورُ دَاوُدَ وَ تَوْرَاةُ مُوسَى وَ إِنْجِيلُ عِيسَى وَ صُحُفُ إِبْرَاهِيمَ ع وَ الْحَلَالُ وَ الْحَرَامُ وَ مُصْحَفُ فَاطِمَةَ .....»(الکافی، الاسلامیة، ج1 ص 241) 🔹روایتی از ابی بصیر است که، در آن به تفصیل درباره جامعه، مصحف فاطمه و جفر صحبت شده است: ....ثمَّ قَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ وَ إِنَّ عِنْدَنَا #الْجَامِعَةَ وَ مَا يُدْرِيهِمْ مَا الْجَامِعَةُ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا الْجَامِعَةُ قَالَ صَحِيفَةٌ طُولُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعاً بِذِرَاعِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِمْلَاءٍ مِنْ فَلْقِ فِيهِ وَ خَطَّ عَلِيٌّ بِيَمِينِهِ فِيهَا كُلُّ حَلَالٍ وَ حَرَامٍ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ يَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَيْهِ حَتَّى الْأَرْشُ فِي الْخَدْش‏....ثُمَّ قَالَ إِنَّ عِنْدَنَا #الْجَفْرَ وَ مَا يُدْرِيهِمْ مَا الْجَفْرُ مِسْكُ شَاةٍ أَوْ جِلْدُ بَعِيرٍ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا الْجَفْرُ قَالَ وِعَاءٌ أَحْمَرُ أَوْ أدم [أَدِيمٌ‏] أَحْمَرُ فِيهِ عِلْمُ النَّبِيِّينَ وَ الْوَصِيِّين‏....ثُمَّ قَالَ وَ إِنَّ عِنْدَنَا #لَمُصْحَفَ‌فَاطِمَةَ ع وَ مَا يُدْرِيهِمْ مَا مُصْحَفُ فَاطِمَةَ قَالَ مُصْحَفٌ فِيهِ مِثْلُ قُرْآنِكُمْ هَذَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ اللَّهِ مَا فِيهِ مِنْ قُرْآنِكُمْ حَرْفٌ وَاحِدٌ إِنَّمَا هُوَ شَيْ‏ءٌ أَمْلَاهَا اللَّهُ وَ أَوْحَى إِلَيْهَا.... 🔹درباره مصحف فاطمه مشکلاتی وجود دارد که منتهی به تعارض در میان روایات می شود. از سویی برخی روایات می گویند، مصحف فاطمه املاء رسول الله و به خط حضرت امیر است، و در مقابل روایات دیگری هست که مصحف فاطمه بعد از رحلت حضرت رسول است. اضافه اینکه، اگر به املاء رسول الله است و خط حضرت امیر، چرا باید اسم آن مصحف فاطمه باشد؟ به نظر می رسد راه حلی که می توان ارائه داد این باشد که مقصود از «رسول» نفس نبی اکرم نیست بلکه ملک و فرشته مقصود است که املاء می کرده است و حضرت امیر می نگاشته است. این احتمال در مرآة العقول هم آمده است. ادامه دارد..... @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_نهم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸 استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✅عبدالله بن الحسن المثنی 🔺عبدالله‌بن‌الحسن اولین نوه حضرت زهرا و حضرت امیر(سلام الله علیهما) است که #ذوالشرفین است یعنی هم از جهت مادر و هم جهت پدر علوی است، و به همین خاطر او را #عبدالله‌محض می‌گفتند، شبیه امام باقر(سلام الله علیه). لیکن حضرت بعد از عبدالله به دنیا آمدند و عبدالله نوه اول بود. عبدالله بزرگ زیدیها بود و پسرش #محمد‌نفس‌زکیه بود که قیام به سیف کرد و به دست منصور دوانیقی کشته شد. 🔺با ضعف دولت بنی امیه، ایده بازگشت خلافت به خاندان رسول مطرح شد که سه خاندان در میان بودند؛ خاندان عباسیها که ابراهیم‌ِامام بزرگ آنها بود که در زندان کشته شد و سپس برادرش سفاح، خاندان حسنی‌ها که بزرگ آنها همین عبدالله محض بود و خاندان حسینی‌ها که امام باقر و امام صادق (سلام الله علیهما) بودند. خاندان عباسیها حکومت را به دست گرفتند، لیکن از جهت شجاعت و جرأت و جسارت خاندان حسنی ها شهرت داشتند. امام صادق، بیشترین اصحاب را در کوفه داشتند و در مدینه با بنی الحسن محشور بودند. 🔺عبدالله بن الحسن خود را در مقابل امام صادق به عنوان امام معرفی می‌کرد. حضرت در روایتی می‌فرمایند؛ او همان علم عندالناس را دارد. به نظر می‌رسد مقصود از عندالناس، عندالعامة نباشد بلکه همان کتاب #القضایا‌و‌السنن‌والاحکام باشد که معروف به کتاب‌ِعلی بود. عرض کردم که ائمه این کتاب را قبول نداشتند و این کتاب در دسترس عموم بود و لیکن ایشان صحیفه جامعه را به عنوان عندنا مطرح می کردند که کتاب سری بود. کتاب القضایا و السنن و الاحکام، کتاب مرجع زیدیها است و عبدالله هم بزرگ زیدیها. به این کتاب سه طریق وجود دارد؛ طریق ابورافع که نجاشی طرح می‌کند، طریقی که به ابورافع نمی‌رسد و منتهی به عمربن علی بن ابیطالب می‌رسد که بزرگ سادات علوی عمری بود. و طریق سوم هم از حارث همدانی است که به حضرت امیر می‌رسد. @alfigh_alosul

#سیره_عبادی #علمای‌امامیه_2 حضرت آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه): ♻نماز علمای بزرگ 🔹نمازهایی که ما میخوانیم به نماز علمای بزرگ شباهت ندارد، نماز آنها و کیفیت نیت و خلوص و حال و حضور آنها گفتنی و توصیف کردنی نیست. در صورتی که آنان در علوم متوغل بودند، و شبانه‌روز غرق در مباحث فقه و اصول بودند، به گونه‌ای که گویی وقت آنها مستغرق در درس و بحث و مطالعه است، و خیال می‌شد که برای عبادت و نماز حال و وقت ندارند، ولی با این حال در نماز عجایب و غرایب بودند و نماز آنها، نماز بود. خدا کند طریقه سلف صالح خود را عالماً و عامداً در علم و عمل ترک نکنیم. ر.ک. در محضر بهجت، ج3 ص 52 @alfigh_alosul

#تقریر_جلسه_دهم #مباحث‌تحلیل‌فهرستی 🔸 استاد سیداحمد مددی(زیدعزه) ✅بررسی کتاب «دراساتٌ فی الحدیث النبوی» از دکتر محمد مصطفی الاعظمی 🔹این کتاب گویا در اصل یک مقاله به زبان انگلیسی بوده است که به غرض رد آراء برخی مستشرقین نگاشته شده است که از این جهت قابل تحسین است. می‌دانید که مستشرقین با حفظ ظاهر علمی، اساس دین را می‌زنند و انکار وحی و... می‌کنند. 🔹در این کتاب از 53 صحابی ثبت مکتوبات کرده است و این از عجایب است. برخی از این‌ها هم که بررسی می‌شود روشن می شود که، گویا نویسنده این تلقی را داشته است که، در آن عصر، عصر جهل و نادانی بوده است و فلذا هر ضبط تاریخی را که با تعبیر «کتب» بود به عنوان کتابت ثبت می‌کند. در حالیکه در مسائل حدیثی کتابت خاص مدنظر است. باید کتابت در عصر رسول الله(صلی الله علیه و آله) باشد و نیز اینکه، کتابت حدیث باشد نه دستورالعمل‌های حکومتی. ضمن اینکه، مشکل اصلی این کتاب این است که، چگونه می‌تواند ارتباط میان منابع اهل سنت و صحاح ایشان را با این اسناد مکتوبی که ادعا می‌کند، توضیح دهد؟ این مشکل اصلی است یعنی در صحیح بخاری روایاتی است، نسبت این روایات با این مکتوباتی که ادعا شده است چگونه است؟ 🔹در برخی موارد خیلی عجیب عمل می‌کند، مثلاً از ابوایوب انصاری نوشتاری را نقل می‌کند که در حقیقت نامه او به برادرش است که در ضمن آن چند حدیث از پیامبر هم نقل می‌کند. یا اینکه، درباره ابوبکر می‌نویسد که کتابت داشت، در همان مقام داستانی را نقل می‌کند که، ابوبکر دستور به احراق احادیث مکتوب از پیامبر می‌کند و سپس مکتوبی را از ابوبکر نقل می‌کند که در حقیقت دستورالعمل حکومتی درباره زکات بوده است نه اینکه، نوشتاری از احادیث نبوی در زمان حضرت رسول باشد. یا از اعجب این موارد این است که، کتابتی را به عمربن الخطاب نسبت می‌دهد، کسی که مخالف با نوشتار بوده است و آن را عامل اختلاف می‌دانسته است. 🔹برخی از مسائل فقهی هستند که، طبع آنها حکومتی است مانند زکات یا صلاة جمعه یا حدود و امثال اینها. یا برخی از مسائل هم هستند که، طبع آنها فردی است مانند ادای دین، لیکن اگر اختلافی پیش بیاید به حکومت مراجعه می‌شود. @alfigh_alosul

• | طبع حکومتی زکات | • ➖استاد سیداحمد مددی: برخی از مسائل طبع #حکومتی دارند مانند زکات، صلوةجمعه، حدود. بیشتر آیات زکات در مکه نازل شده است و خطاب هم به مسلمین است(ایتاءالزکاة) تا اینکه آیه شریفه (خذمن اموالهم صدقة) نازل شد و حضرت متصدی زکات شدند. این تصدیگری نیاز به حکومت دارد. و اولین زکاتی که پیامبر به عنوان حکومت گرفتند، #زکات‌فطره بود. @alfigh_alosul