📌 عدم واقع‌بینی اجتماعی طلاب، نتیجه #عقلانیت_جدلی و انتقادی 📘 #برش #ازکتاب: #شهید_مطهری، ده‌گفتار، ص۲۹۳ ✅ #اقول ۱: این مسئله، به شکل وسیع‌تری در جامعه علمی حوزوی در مواجه با علوم انسانی رسوخ کرده و جنبه‌ی نظری به خود گرفته؛ یکی از مهم‌ترین شعبه‌هایش، رویکرد #روش_شناسی_بنیادین است. ✅ #اقول ۲: مسئله منحصر در حوزویان نیست؛ کل فضای فکری‌فرهنگی‌سیاسی ما با این مسئله درگیر است. به دلایل مختلف فرهنگی‌تاریخی، #عقلانیت_انتقادی کنشگران ما در همه‌ی زمینه‌ها، می‌چربد به سایر عقلانیت‌ها. نتیجه این است که "ما تنهاوتنها اثبات خود را در پرتو #نفی_دیگران، می‌جوییم". 🌐 @aliebrahimpour_ir

📌 نظریه‌ها تا دیگران را راضی نکنند، #نظریه نیستند؟! ✨ در سطح مباحث فلسفی، چطور موضع گیری کنیم؟ #کوهن در مقدمه کتابش (مقدمه، ص۲۶) خیلی جالب تعیین #خط_مشی می‌کند و به آسیب مهمی در مباحث علمی اشاره می کند. ✨ می گوید من نظر #فلسفی را می گویم و اصلا به #شخصیت قائل آن اشاره نمی کنم. به دو دلیل: اولا، نمی‌خواهم دعوا را شخصی کنم، اصل محتوا مراد من است؛ ثانیا، اگر اسم بیاورم، بلافاصله شخص می گوید تو نظر من را خوب نخواندی، خوب نفهمیدی و... . هرچند این حرفشان معمولا فقط یک ادعاست، اما اصلا من در کتابم، بنا بر #متقاعد کردن #خصم ندارم! من می خواهم حرف خودم را بزنم. ✨ به گمان من، یکی از مشکلات ما در #تولید_علم -تاکیدم در #علوم_انسانی_اسلامی است- این است که خود را ملزم می دانیم حتما و حتما حرف خود را #در_مقابل حرف دیگران مطرح کنیم و #با_رد_آنها خودمان را #اثبات کنیم. در واقع #قدرت نظریه، به جای اینکه از #عمق_محتوایی آن تغذیه کند، از #تخاصم و #نفی_دیگران و غیر، تغذیه می کند. به جای اینکه محقق در هنگام نظریه پردازی به #حل_عینیت و جمع آوری #شواهد کامل و #توسعه_افق_دید و نگاه جامع بپردازد، به جست و جوی نظریات رقیب و تلاش برای رد آنها می پردازد. ✨ البته سخت است. هدف من اما تذکر به این مواجهه است که محقق می تواند -و بلکه، باید- خود را از این حصارها و اغلال رها کند و مستقیم و تک و تنها بدون اینکه تیم کِشی کند، حرف خودش را بزند. بعدا دیگرانی هستند که مقایسه و نقد کنند. #مطالعات_علم #دسته_سینه #تیم_کشی #قبیله @aliebrahimpour_ir

#روان_شناسی_علم #فرهنگ_علم #اقول: مدح و ذم فضیلت، یکی از مهمترین عناصر فرهنگ کنشگران علوم اسلامی است که نقش پشت‌صحنه بسیار مهمی در علم دارد. به گمانم، جمله دوم بسیار کلیدی‌تر از جمله اول است. مدح خود، طبیعی است؛ اما دشواری قبول‌کردن فضل دیگران، که اتفاقا با پوشش ادله شرعی‌عرفی‌عقلی نیز انجام می‌شود، مسئله است. پیشتر هم اشاره کرده بودم که ما عموما اثبات خود را در #نفی_دیگران می‌جوییم. مشکل اینجاست، این به عنوان یک عنصر نانوشته فرهنگ علم، پذیرفته و پی‌درپی بازتولید می‌شود. #برش #ازکتاب جرعه‌ای از دریا (آیت‌الله شبیری)، ج۳، ص۶۴۱ @aliebrahimpour_ir