eitaa logo
«آیه‌جان»
458 دنبال‌کننده
111 عکس
76 ویدیو
9 فایل
🔹مجله قرآنی آیه‌جان ❤️ 🔹اینجا دربارهٔ آیه‌های امیدبخش خدا می‌خوانید و می‌شنوید. 🔹 آیه‌جان در سایر شبکه‌های اجتماعی: https://yek.link/Ayehjaan
مشاهده در ایتا
دانلود
«آیه‌جان»
✍ نویسنده: گاهی در زندگی به نقطه‌ای می‌رسید که فکر می‌کنید همه‌ی درها به روی شما بسته شده و هیچ محرکی در دنیا نمی‌تواند خوشحالتان کند. دلتان می‌خواهد اتفاقی بیفتد و روزگار شما تغییر کند؛ یا تکیه‌گاهی قوی پیدا کنید که راه‌بندان زندگی را برای شما باز کند. در این میان بهترین راه نجاتی که خداوند پیش پای شما گذاشته و درمان هر درد بی‌درمانی است را در آیه‌ی: «الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» آورده و راه اطمینان و را در دو اصل « و » و «» دانسته. از این دو مسیر شما به خالقی تکیه می‌کنید که قدرت مطلق است و حاکم بر همه‌چیز. با یاد خداوند ترس و دلهره از هر مشکلی در ذهن‌تان، به آرامش تبدیل می‌شود. حتی مرگ. شما، هم با یاد خدا از حساب می‌برید و سعی می‌کنید سنگ‌ریزه‌های سر راهتان را بردارید و هم دلتان به حضور خداوند گرم است و با یاد او شفا می‌گیرید. مثل کودکی که از والدین خود، هم حساب می‌برد و هم احساس امنیت می‌کند. وقتى این آیه نازل شد (ص) فرمود: «مؤمنان کسانی هستند که خدا و رسولش و اهل بیت او را به راستى، نه به دروغ دوست دارند، و مؤمنین را شاهد و غایبشان را دوست دارند و با یاد خداست که یکدیگر را دوست مى‏دارند.» 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. @ayehjaan
«آیه‌جان»
✍ نویسنده: آیا تا‌به‌حال احساس نگرانی یا تردید در زندگی‌تان کرده‌اید؟ آیا با همه‌ی چالش‌هایی که با آن‌ها مواجه بوده‌اید، می‌توانید ادعا کنید که به خطر نمی‌افتید؟ مسلما اینطور نیست؛ باید با به خداوند و رحمت بی‌پایانش به استقبال حوادث بروید؛ چون خودش بهترین پشتوانه برای بندگانش است. در آیه‌ی «ۖفَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ» که در قسمت آخر آیه‌ی ۶۴ آمده است، خداوند به ما اطمینان می‌دهد که او بهترین نگهبان است و شکی در این نیست. این دعا در از زبان (ع) گفته شده. یعقوب (ع) در مورد ، به‌جای خداوند، به حافظ بودن برادران یوسف اعتماد کرد و به نابینایى و فراق یوسف گرفتار شد؛ ولى در مورد بنیامین به خدا تکیه کرد و بعد از چهل سال هم بینا شد و هم فراق و جدایی پایان یافت. هنگامی که نگرانی‌ها و مشکلات زندگی به ما فشار می‌آورند و همه‌ی درها را بسته می‌بینیم، آیا خدایی که ارحم‌الراحمین است نمی‌تواند درهای رحمت را به روی‌مان باز کند و تصمیمات بهتری برای‌مان بگیرد؟ این آیه یک تلنگر و دلگرمی است به بندگان مؤمنی که با و به خداوند، نقطه اتکای خود را قوی و زورمند می‌بینند. 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. @ayehjaan
«آیه‌جان»
«زندگی را تلف نکنید» ✍ نویسنده: آیا تاکنون به این فکر کرده‌اید که اگر می‌دانستید پایان شما چه‌وقت است، چکار می‌کردید؟ آیا تلاش نمی‌کردید از فرصتی که دارید بهترین و صحیح‌ترین استفاده را کنید؟ در آیه‌ی ۳۴ گفته همانطوری که هر فرد زمان معینی دارد، ملت‌ها و امت‌ها هم دارای اجلی معین هستند. «لکلّ اُمّة أجل» پس بهتر است از لحظه‌لحظه‌ی زندگی بهترین استفاده را کنند و بدانند زمان آنها محدود است و از دست می‌رود. برای هر جامعه‌ای، زمان قطعی مرگ وجود دارد و تغییر و تحول در آن تصادفی نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را به تعویق بیندازد، یا بر سرعت آن بیفزاید. «فاذا جاء أجلهم لایستأخرون ساعة و لایستقدمون» و جامعه باید به گونه‌ای باشد که از نظر اجتماعی و اخلاقی، تلاش برای را تضمین کند. بنابراین داشتن اعتقاد و به خداوند، افراد را به سمت رفتارهای مثبت سوق می‌دهد که در غیر این صورت، رفتن به کجراه و انحراف از ارزش‌های جامعه، منجر به بسیاری از و می‌شود و مردمِ چنین جامعه‌ای سرمایه‌های هستی خود را یکی پس از دیگری از دست می‌دهند و سقوط می‌کنند. پس انسان‌ها باید تلاش کنند تا بهترین نسخه از خودشان را پیاده کنند و جامعه‌ای پایدارتر داشته‌باشند. شما چطور؟ آیا می‌توانید از زندگی خودتان با کمال رضایت سخن بگویید؟ 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. @ayehjaan
«آیه‌جان»
«آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است» ✍ نویسنده: او تمام و خود را برای خدا خالص کرده و احتمال هیچ ضرری را در زندگی نمی‌دهد که به خاطر آن و به دلش راه پیدا کند یا از نداشتن آن اندوهگین شود؛ زیرا ترس از دست دادن زمانی رخ می‌دهد که انسان خود را مالک آن چیز بداند. مؤمنِ خدا که در آیه‌ی ۶۲ از آن به اولیاءالله یاد شده، چون یقین دارد که مالک و محقّ هیچ‌چیز در دنیا نیست و همه‌ی هستی در دست خداست، پس برای از دست دادنش ترسی ندارد. نه در این و نه در . او روح ندارد و میان خود و خدایش حائل و حجابی نمی‌بیند و آنچه می‌بیند با چشم دل است. نور و و عمل پاک می‌بیند. برای همین است که پيامبر اكرم(ص) در مورد این بندگان فرموده: «اولياى خدا سكوتشان ذكر است، نگاهشان عبرت، سخنشان حكمت و حركتشان در جامعه، مايه‌ى بركت است.» اولیاء الله، به دنیا که سرایی زودگذر است دل نمی‌بندند. حتی ملاک و معیار دوستی و دشمنی را  فقط خدا و در راه خدا می‌دانند. زان بیاورد اولیا را بر زمین تا کندشان رحمه‌للعالمین مسجدی کان اندرون اولیاست سجده‌گاه جمله است، آن‌جا خداست هرکه خواهد همنشینی خدا تا نشیند در حضور اولیا «مولانا» 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. @ayehjaan
«آیه‌جان»
‌ ✍ نویسنده: خداوند در تذکر داده که آنچه در است همه زینت دنیوی است و برای شما فقط مایه‌ی امتحان است. بعد خداوند قصه‌ی دو برادر را برای‌مان می‌کند که یکی از آن دو ثروتمند بود و ملک و اولاد و باغ داشت، ولی نداشت؛ و دیگری تهیدست و بود ولی دلی لبریز از ایمان داشت. مرد ثروتمند، به دیگری فخر می‌فروخت و مال و و اهل و عیال خودش را به رخ او می‌کشید. او به خیال خام و خیره‌سری خود، فکر می‌کرد همه‌ی دنیا به کامش می‌چرخد و کم‌کم آشکارا منکر معاد و شد. او تصور می‌کرد اگر قیامتی هم باشد، در نیز مثل دنیا شخصیتی فاخر دارد. خداوند بر آن خیره‏سر خودخواه غضب کرد، در یک شب طوفانی با صاعقه‌ای مرگبار، تمام دارایی و باغ و کشتزار و درخت‌های او را فرو ریخت و همه را سوزاند. به دنبال این سرگذشت عبرت‌آموز، خداوند در آیه‌ی ۴۶ سوره‌ی کهف تذکر می‌دهد که مال و –که آن فرد مغرور بدان فخرفروشی می‌کرد– زینت زندگی دنیاست که گذران و ناپایدار است. البته خداوند نگفته و نداشته باشید. نگفته داشتنش همه ضرر و زیان است. بلکه خواسته به این زینت‌های دنیوی دل نبندید و با پيدا كردن امكانات مادی، مـغـرور نشوید که آنچه شما داريد اگر خداوند اراده كند با يک «كن فيكن » نیست و نابود خواهد شد. زنـدگـي دنـيـا چه راه طبيعی خود را طی كند و چه نكند، دير يا زود فنا می‌شود، ولی این است که “باقیات صالحات” می‌شود. (ع) می‌فرماید: «مال و فرزندان حرث و نتیجه کوشش دنیوی است و اعمال نیک و شایسته هم حرث و کشت اخروی؛ و گاهی ممکن است خداوند به گروهی هر دو را عنایت فرماید.» 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. @ayehjaan
«آیه‌جان»
‌ ✍ نویسنده: همچو خورشید به ذرات جهان قسمت کُن/ گر نصیبِ تو ز گردون، همه یک نان باشد. «صائب تبریزی» ، یکی از یاران (ص)، در و باغی زيبا داشت که زبانزد همه بود. در آن باغ، چشمه‌ی آب صافی بود که هر وقت پيامبر (ص) به آن باغ می‌رفتند، از آن آب ميل می‌کردند و می‌گرفتند. پس از نزول آيه‌ی ۹۲ ، ابوطلحه خدمت پيامبر آمد و گفت: «می‌دانيد که محبوب‌ترين اموال من در همين باغ است و می‌خواهم آن را در راه خدا انفاق کنم تا ذخيره‌ای برای آخرتم باشد.» پيامبر فرمودند: «آفرين بر تو، آفرين بر تو! اين ثروتی است که برای تو سودمند خواهد بود.» سپس فرمودند من صلاح می‌دانم که آن را به خويشاوندانِ نيازمند خود بدهی. ابوطلحه به دستور پيامبر عمل کرد و آن باغ را ميان بستگان خود تقسيم کرد. خداوند در آیه‌ی ۹۲ آل‌عمران، به یکی از نشانه‌های اشاره کرده، مى‏گوید: «شما هرگز به حقیقت برّ و نیکى نمى‏رسید مگر این‌که از آنچه دوست ‏دارید در راه خدا کنید» (لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ). انفاقی انسان را به مراحل بالای قرب به خداوند می‌رساند که انفاق از «مِمّا تُحِبُّونَ» باشد. (ع) در بستر پیامبر (ص) خوابید، از جان خود مایه گذاشت و او را تأمین کرد. گذشت از هر چیز اعم از مال و جان و آبرو، می‌شود انفاقِ «مِمّا تُحِبّونَ». وقتى عليهاالسلام را در شب به خانه‌ی شوهر مى‌بردند، فقيرى از حضرت پيراهن كهنه‌اى درخواست كرد. فاطمه‌ی زهرا به ياد آیه‌ی «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ ...» افتاد و پيراهن عروسی‌اش را به او بخشيد. رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت «سعدی» 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. @ayehjaan