#امام_صادق گفتم خلیل زاده ام آتش عقب کشید دستى به روى شانه من با ادب کشید لعنت بر انکه اتش از او با حیاتر است از پشت سر لباس مرا با غضب کشید با انکه در مقابل خانه مرا زدند همسایه اى ندید و کتک ها به شب کشید اینجا میان روز زمین خورد مادرم رویش عباى خویش امیر عرب کشید شهر مدینه شهر زمین خوردها شده سجاده را ز پاى من ان بى نسب کشید در کربلا زمانه غارت غلام شمر در خیمه ها رداى تنى غرق تب کشید شبهاى جمعه مادر ما داد میزند گیسو گرفت قاتل و سر را عقب کشید بازار کوفه گریه کنان عمه جان ما از دست بچه ها همه نان و رطب کشید صحبت ز شام و هلهله ها مى کشد مرا ان لحظه اى که کار به بزم طرب کشید میخواست داد عمه ما را در اورد اتش به قلب سوخته ان بى ادب کشید اول شراب خورد و به سر یک نگاه کرد با خنده چوب دستى خود روى لب کشید یک سرخ مو بلند شد از ما کنیز خواست ترسید دخترى و خودش را عقب کشید قاسم نعمتی @deabel

#امام_صادق باز هم پشت در خانه صدا پیچیده بوی دود است که در بیت ولا پیچیده عده ای بی سرو پا دور حرم جمع شدند باز هم، همهمه در کوچه ما پیچیده آن طرف نعره شیطانیِ« آتش بزنید» این طرف صوت مناجات و دعا پیچیده خلوت پیرترین مرد مناجات شکست حرف حمله ست که در زمزمه ها پیچیده چکمه از پای درآرید حرم محترم است عطرِ سجاده آقا کفِ پا پیچیده آبرو دارد وپیراهنِ او را نکشید پیرمرد است به پاهاش رَدا پیچیده دور تادور گلویش شده زخمی بس کن خُب! ببین گوشة عمامه کجا پیچیده بین درگاهی خانه نفسش بَند آمد گوئیا زمزمة فضه بیا پیچیده شکر حق روسریِ دختری آتش نگرفت چه صداهاست که در کرببلا پیچیده دختری داد زد عمه عموعباس کجاست؟ به پرو پای همه شمر چرا پیچیده؟ هر چه سر بود که اینان همه بر نیزه زدند پس چرا حرمله دور شهدا پیچیده؟ یک نفرنیست بگیرد جلوی چشم رباب یک سری را به سرِ نیزه جدا پیچیده قاسم نعمتی @deabel

#امام_صادق #امام_حسین نوحوعلی الحسین که این کارفاطمه است این اشک دیده ها همگی یار فاطمه است نوحوعلی الحسین که جدم غریب بود گودال قتلگاه پُر از بوی سیب بود نوحوعلی الحسین که لب تشنه جان سپُرد بیش از هزار و نهصد و پنجاه ضربه خورد نوحو علی الحسین درخاک وخون نشست هرکه رسید دربدنش نیزه را شکست نوحوعلی الحسین که مویش کشیده شد جان داشت جدِ من که گلویش بریده شد نوحو علی الحسین که در بین ازدحام با ضربة دوازدهم کار شد تمام نوحو علی الحسین که ذبحش حرام بود چشمان او هنوز به سوی خیام بود نوحوعلی الحسین که می دید خواهرش تاراج می شود همه هستش برابرش نوحوعلی الحسین که باصورتی کبود چشم ِ سرِ بریدة او باز مانده بود نوحوعلی الحسین که با ضجر کُشتَنَش چیزی نمانده بود ز رگهای گردنش قاسم نعمتی @deabel

#امام_صادق تا که از آه سخن روی لبان می آید باز هم حرف مدینه به میان می آید تا که حرف از گل یاسی به زبان می آید مهربان بانوی جنت نگران می آید اشک از چشمه ی کوثر به زمین می ریزد خاک از حرمت دلدار ز جا بر خیزد قرن ها هست که ما داغ شقایق داریم این چه امری است که از جانب خالق داریم لطف یار است اگر یک دل عاشق داریم همه از مرحمت حضرت صادق داریم دین ما گر چه همان هدیه ی پبغمبری است مُهرِ بر روی جبین و دل ما جعفری است دلبری کز سخنش قفل دل ما وا شد صد هزاران چو مسیح از دم او احیا شد عشق ایجاد شد و غنچه و گل زیبا شد دل بر او دادن ما روز ازل امضا شد شکر خالق که شدیم از قِبَلِ او لایق بشنویم از همه سو جمله ی قال الصادق به خدا بی رخ او چشمه ی خورشید نبود مهر و مهتاب نه و زهره و ناهید نبود عارفان را به وصال این همه امید نبود دین احمد پس از او زنده و جاوید نبود آیه های سخنش جلوه ی قرآن دارد ز حدیث لب او دیده چو باران دارد عاقبت بر سر قتلش به جگر خون آمد زهرِ منصور دوانیقی ملعون آمد تا که افتاد زمین اشک چو جیحون آمد مادر او ز جنان با دل محزون آمد جسم آغشته به زهرش چو به بستر افتاد گویی از غربت او عشق مکرر افتاد او نیاورد دمی جز به خدا روی نیاز وقت جان دادن اگر هر دو لبانش شده باز لحظه ی آخر خود کرد سفارش به نماز بود از داغ حسین یکسره در سوز و گداز روضه بر جد غریبش همه دم می خوانده اشک خون بهر غریبی حسین افشانده گر چه در ظاهرش از زهر جفا جان داده می توان گفت که از عشق خدا جان داده یا که از داغ شه کرببلا جان داده وز غم مادر و آن کوی بلا جان داده هر چه بود این همه اندوه شده قاتل او شعله ای گشته و آتش زده جان و دل او به گمانم دم آخر که در آن بستر بود ضجه و ناله کنان در بر او مادر بود بس که در غربت و بی همره و بی یاور بود یاد اندوه شه بی کفن و بی سر بود او که هر صبح و مسا ذکر حسین بر لب داشت دم آخر به دلش داغ غم زینب داشت محمد مبشری @deabel

#امام_صادق نور را در کوچه ی ظلمت کشیدن مشکل است پا برهنه در پی مرکب دویدن مشکل است آسمان گر بر زمین افتد ، قیامت میشود آسمانی را به روی خاک دیدن مشکل است خوشه ی انگور ، تیره چون دل منصور بود دانه دانه مرگ را بر لب چشیدن مشکل است خانه ی آتش گرفته ، روضه خوان مادر است ناله ی زن را زپشت در شنیدن مشکل است قاتلی برداشت یک شمشیر....پیغمبر رسید ده نفر با اسب در مقتل رسیدن مشکل است میثم مومن نژاد @deabel

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه روضه رضوان پیغمبر زمین افتاده بود در خیال گندم ری تاختند و باختند چشمه های آبشان در دشت غم تعبیر شد کربلا را کوفیان دریاییِ از خون ساختند @hosenih در نمک نشناسی از این قوم ، بدتر نیست نیست مزد دستانِ علی را اینچنین پرداختند لشگری بر غارتش از اسب پایین آمدند غیر از آن ده تا سواری که به جسمش تاختند پیکری که آشنای تیغ و تیر و سنگ بود بانوانِ خیمه از نزدیک هم نشناختند @hosenih نقش پرچم‌هاي مردان بعد از آن تغییر کرد با سر آن کشتگان هجده علم افراختند تا که یک زهرا نماند در میان کاروان دختران را بارها از ناقه ها انداختند شاعر: #حامد_آقایی @hosenih

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه شُده از تیر و نیزه مالامال پادشاهی که سَخت شُد پامال تبلِ شادی زدند تا افتاد از رویِ اسب خسته و بی حال شمر خندید و بی محلی کرد "اَلعَطَشْ" هَرچه گُفت در گودال @hosenih خنجر کُند او نمی برید روی سینه نشست آن قتّال دست و پا زد حسین مانند مرغ بسمل،بدون پر بی بال با وجود هزار و نهصد زخم نیست دیگر نیاز به غسّال ساربان از عقیق او نگذشت در شلوغی غارت اموال از تن بی سرش چرا دیگر؟! سنگ ها می کنند استقبال مادرش آمد و چه سخت گذشت ماجرای تنش به این منوال یادم آمد "غروب فرشچیان" ذوالجناح آمدست خونین یال چادر خیمه ها در آتش سوخت چادر خواهرش زبانم ... لال @hosenih بود در دست عده ای نامرد گوشواره ،النگو و خلخال سنگ ها خورد روی نیزه حسین رفت زینب ز داغ او از حال داد فتوا شریح قاضی شهر شمر را بر قبولی اعمال.... شاعر: #علی_اصغر_یزدی @hosenih

#امام_زمان_عج_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه با این که دائم مایه‌ی ننگ و عذابم از خاکساری درت رو برنتابم لطفا گذشته را فراموشش کن اصلا امروز دیدن دارد این حال خرابم @hosenih "از تو به غیر از تو تمنایی ندارم" نه خائف از نارم، نه دنبال ثوابم مشتاق دیدارم بِنَفْسِی‏ أَنْتَ‏ مولای یابن الحسن از داغ هجرانت کبابم وقت گرفتاری به سویم می شتابی شرمنده ام که سوی دنیا می شتابم از تو به من نزدیک تر آقا کسی نیست من دورم از تو با گناهم در حجابم من نقطه ضعفم دوری از صحن حسین است لطفا مکن با هجر شش گوشه عقابم زهرم شده این روزهای بی زیارت فکر حرم نگذاشته راحت بخوابم هر وقت در حقت بدی کردم، به جایش در مجلس روضه نشستن شد جوابم روز و شبت وقف غم جدت حسین است مثل شما گریان داغ آن جنابم @hosenih می خواست دستش را بگیرد، بی رمق گفت: ای شمر! من لب تشنه ی یک جرعه آبم من زنده ام سمت خیامم حمله کردید ای وای زن های حرم... زینب... ربابم... شاعر: #علی_سپهری @hosenih

بسم الله الرحمن الرحیم #قبرستان_بقیع #امام_صادق_ع_شهادت #محمدعلی_بیابانی ▶️ قسم به غربت خاكي كه فوق تفسير است هواي شعر براي بقيع دلگير است نفس كشيدن بين غبارها سخت است سرودن از حرم بي مزارها سخت است @hosenih چگونه شعر بگويد دلي كه مي گيرد الا بقيع! چرا شاعرت نمي ميرد قرار نيست تو را بي سبب بهانه كنم ولي بگو كه دلم را كجا روانه كنم كبوتري كه در اين خانه لانه داشته است در آستان رضا آشيانه داشته است چگونه باخبر از آن سراي درد و غم است دلش خوش است كه نامش كبوتر حرم است بقيع، سامره و كربلا و مشهد نيست در اين سرا خبري از رواق و گنبد نيست بقيع مثل نجف نيست تا كه مهمانش به راحتي بنشيند ميان ايوانش ولي بقيع، بهشتي ست با چهار مزار بقيع مژده سالي ست با چهار بهار چهار مظهر غربت چهار تن مظلوم چهار قبر غريب از چهارده معصوم فقط ميان بقيع است اين قرار و تمام به يك سلام شوي زائر چهار امام ولي نه، آه دلم ناتمام مانده هنوز به سينه حسرت عرض سلام مانده هنوز سلام از عمق دل ديده اي كه پُر ابر است به مادري كه بدون حرم نه بي قبر است اگر سلام تو آتش به سينه ات افروخت از آن دري ست كه روزي ميان آتش سوخت مرا ببخش! نمي خواهم آتشت بزنم چگونه گويم از آن روز، خاك بر دهنم @hosenih ز هرُم شعله ي در ياس را كه پژمردند در آن هجوم علي را به ريسمان بردند ميان تلخي آن صحنه ي غبارآلود شكست قامت مرد و مدينه شاهد بود از آن غروب غم انگير چند سال كذشت كه باز خاطره ي كوچه از خيال گذشت مدينه همدم اندوه دودمان علي ست و باز شاهد مردي ز خاندان علي ست... ...كه باز آمده آتش در آستانه ي او هزار شكر كه محسن نداشت خانه ي او رسيده اند كه از باغ، لاله را ببرند امام صادق هفتاد ساله را ببرند تصورش چقدر سخت مي شود اي واي بزرگ طايفه در كوچه مي دود اي واي كسي نگفت مگر پيرمرد بردن داشت؟! تن نحيف مگر تازيانه خوردن داشت؟! ميان گريه ي آرام او بلند نخند به دست بي رمقش لااقل طناب مبند ميان سينه ي او روضه ي مدينه به پاست طنين روضه اش از «واي مادرش» پيداست عزيز فاطمه را بي اراده مي بردند همه سواره و او را پياده مي بردند دويد و از نفس افتاد پشت آن مركب دويد و از نفس افتاد گفت يا زينب @hosenih اگرچه رفت ولي قامتش خميده نبود به ني مقابل چشمش سر بريده نبود اگرچه رفت ولي سلسله به شانه نداشت به جاي جاي تنش رد تازيانه نداشت ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #مجتبی_صمدی ▶️ با پیرمرد خسته که دعوا نمیکنند با دست بسته وارد بَلوا نمیکنند از پشت بام خانه به خانه نمیروند وقتی که نیمه شب شده غوغا نمیکنند @hosenih بر خانهء امام که حمله نمیبرند اینگونه با بزرگ حرم تا نمیکنند در خانه ای که هست زن و بچه بین آن آتش به پشت خانه که برپا نمیکنند وقتی هنوز نالهء زهرا رسد بگوش تکرار داغ حضرت زهرا نمیکنند شاید زنی به پشت درِ خانه آمده در را که با فشار لگد وا نمیکنند شه را پیاده در پیِ مرکب نمیکِشند با کینه هتک حرمت آقا نمیکنند هفتاد ساله را که دگر هول نمیدهند یک ذرّه رحم ، یا که مدارا نمیکنند پیش امام پشت سرِ هم شراب خورد این رسم را به دِیر و کلیسا نمیکنند بزم شراب ریشه ز بزم یزید داشت یکجا بگو که ظلم در آنجا نمیکنند با خیزران زد و ز لبش خون دوباره ریخت یک عدّه چشم بسته ، تماشا نمیکنند @hosenih دندان سنگ خورده دوباره شکسته شد خجلت ز جای بوسهء طاها نمیکنند تَه ماندهء شراب خودش را به طشت ریخت فکری به حال زینب کبری نمیکنند ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #محمدجواد_شیرازی ▶️ مردم شهر را دعا می کرد ذکر حق بود، لب که وا می کرد عمر خود، خرج مکتبِ حق کرد نفسش ظرفِ مس طلا می کرد @hosenih تا که میگفت شیعه جان ندهد محتضر را ملک رها می کرد دمِ او صد مسیح زنده کند نگهش دردها دوا می کرد حرکتِ کوه در تصرف داشت بی عصا بحر را دوتا می کرد خود خلیل است او که می بینید بین آتش برو بیا می کرد قدرِ او را کسی ندانست و شکوه از قوم بی وفا می کرد نیمه شب بود حمله ور گشتند در قنوتش خدا خدا می کرد پا برهنه، بدون عمامه طلب چند آشنا می کرد پیش چشم عیال و فرزندش شرم از فحش و ناسزا می کرد نانجیبی پیاده می بردش کاش از سن او حیا می کرد مچ پایش که در گذر پیچید استخوان تنش صدا می کرد پشت مرکب نفس زنان یادِ دختر شاه کربلا می کرد اثر پیری است یا اینکه داغ عمه قدش دوتا می کرد؟ @hosenih یاد عمه رقیه اش کرده نذر مویش چه گریه ها می کرد جانم عمه فدای یک مویت چه کسی شعله زد به گیسویت؟! ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #مجتبی_صمدی ▶️ درحسرت یار جان به لب شد مردی که بزرگ آسمان بود برروی محاسن سفیدش اشک دل زخمی اش روان بود استاد بزرگ مکتب عشق محنت زده ی همه دقایق تنها شده در هزار شاگرد همسایه غم امام صادق(ع) @hosenih در هجمه غربت مدینه بی هم نفسی خمیده اش کرد شد باعث لحظه رهائیش زهری که نفس بریده اش کرد تب ازنفسش زبانه می زد اشک از دل چاک چاک می ریخت درحجره میان بستر خود لاله زلبش به خاک می ریخت آنقدرکشید بار غصّه تا مرگ به کامش آرزو شد مانند تبار غم نصیبش ازشدّت غم سفید مو شد اجداد غریب و بی نشانش صد زخم از این زمانه خوردند گویا که تمام ارث غم را بر دست دلش همه سپردند او مثل خلیل شد درآتش این ارث نژاد اطهرش بود شد دفتر خاطرات او باز انگار بیاد مادرش بود با ضرب لگد دوباره واشد بابی زبهشت بی نشانه این بار که جای شکر باقی است مسمار نداشت درب خانه او را ز میان کوچه بردند آوای خدا شنیده می شد گویا که علی دوباره آنجا بر روی زمین کشیده می شد تا وادی کفر دین مطلق در بند زبین کوچه ها رفت با آنکه ز تیره عبا بود با موی برهنه بی عبا رفت صیاد نگفت با خودش که این صید شکار تیر درد است او را به عتاب می کشید و نامرد نگفت پیرمرد است افتاد به خاک و زیر لب گفت آمد به سرم بلای زینب (س) گویا که به روی خاک می دید درخاطره ردّپای زینب(س) با کینه بدون جرم اورا با یک غم بی حساب بردند او عاشق روضه بود و او را تا معرکه ی شراب بردند @hosenih شمشیر به روی او کشیدند امّا سر او به نیزه ننشست می دید به چشم دل سری را بازیچه ی ضرب چوب یک مست او عاشق روضه بود آری بانی عزای کربلا بود مسجد همه جا حسینیّه شد تا روضه ی جدّ او به پا بود ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #محمدجواد_شیرازی ▶️ از غربتت، چشمان ما را اختیاری نیست بر روی قبرِ خاکی ات، سنگ مزاری نیست کاشانه ام آباد باشد، قبر تو خاکی؟! جانم به قربانت مرا دیگر قراری نیست @hosenih با این همه شاگرد، ماندم از چه در کوچه... در شام فتنه، عاشقی و جان نثاری نیست اشرار یثرب، ناسزا و هیزم و آتش این رسم، رسم بردنِ پرهیزکاری نیست در هست، آتش هست اما میخِ بر در نه ضرب لگد نه، هول دادن نه، فشاری نیست غصه نخور، این دود می خوابد، خدا را شکر... پشت در این خانه یار بارداری نیست شیخ و بزرگ شهر را وقتی که می افتد ضربه زدن با تازیانه افتخاری نیست روی سفیدت از چه رو اینقدر سرخ است؟! برخیر ما را طاقت این داغِ کاری نیست افتاده ای بر خاک کوچه، بهتر از صحراست حداقل در معبرت، تیزیِ خاری نیست خاکی شده پیشانی ات اما به رخسارت از ضربِ سنگی تیز، خونِ تازه جاری نیست @hosenih عمامه ات افتاده از روی سرت اما دورت برای غارتت، داد و هواری نیست روی زمین آرام و راحت حمدِ حق را گو بالاسرت، در انتظارت نیزه داری نیست ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #محمدجواد_پرچمی ▶️ آقاى بى كسى كه غم ارثيه داشته اُنسى به داغِ مادرِ اِنسيه داشته كنج اتاقِ خويش حسينيه داشته با اهل خانه مجلسِ مرثيه داشته حالا گرفته روضه غريبانه بازهم نشناختند خشكِ مقدس مئآب ها خورشيدِ علم را پَسِ ابر حجاب ها مُشتى، رُفوزه در پىِ درس و كتاب ها شاگردهايشان همه در رختخواب ها آتش زدند بر در يك خانه بازهم @hosenih حق ميدهيم مرد اگر گريه ميكند تنها ميانِ چند نفر گريه ميكند با ترسِ دختران چقدر گريه ميكند افتاده يادِ مادر و در گريه ميكند تكرار شد مصيبت پروانه بازهم آتش به بيتِ اطهرش افتادُ گفت آه يادِ صداى مادرش افتادُ گفت آه عمامه اش كه از سرش افتادُ گفت آه وقتِ فرار، دخترش افتادُ گفت آه ترسيده است دخترِ دردانه بازهم يك نانجيب خنجرِ آماده مى كشيد يك بى حيا عمامه و سجاده مى كشيد بندِ طناب را كه زنازاده مى كشيد شيخ الائمه را وسط جاده مى كشيد آسيب ديد غيرت مردانه بازهم دستِ عيالِ او به طنابى نرفت نه! دست كسى به سوى حجابى نرفت نه از صورتى عفيفه نقابى نرفت نه ناموسِ او به بزم شرابى نرفت نه رفتيم سمت مجلس بيگانه بازهم @hosenih بي احترام رفت ولى عمّه زينبش بينِ عوام رفت ولى عمّه زينبش در ازدحام رفت ولى عمّه زينبش بزم حرام رفت ولى عمّه زينبش وقت گريز شد دل ديوانه بازهم بالاى تخت قائله اى بود، واى من پيش رباب حرمله اى بود، واى من زينب ميان سلسله اى بود، واى من چوبِ بدونِ حوصله اى بود، واى من خون شد روان از آن لب جانانه بازهم ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #قاسم_نعمتی ▶️ شب بود ناگهان همه جا پر ز دود شد بیت الحرام فاطمه جایِ یهود شد نامرد تا که دید عزیز مدینه ام بر این شکوهِ مادریِ من حسود شد سجاده ام کشید و نماز مرا شکست با ضربه ای قیام نمازم سجود شد آنکس که بین کوچۀ باریک ضربه خورد داند چرا دو گونۀ مادر کبود شد بار دگر مدینه و یک مرد بی ادب آنچه سزای آل پیمبر نبود شد در بین شعله ناله زدم عمه جان کمک در پیش دیده آتش خیمه شهود شد شکر خدا ندید کسی سر برهنه ام بر حفظ آبرو ،شب تاریک سود شد اما میانِ کوچه بازار عمه رفت باعده ای ارازل واشرار عمه رفت @hosenih دنبالِ اسب ،پایِ برهنه مرا کشید راهِ مرا به روضة کرببلا کشید در دستِ او محاسن من ریخته بهم بیرون مرا زخانه کسی ، بی حیا کشید با پیرِ سالخورده چنین تا نمی کنند بی تربیت لباس مرا بی هواکشید گودال هم لباسِ حسین پاره پاره شد ازبسکه گرگ ،پنجه به آن نخ نما کشید هرکس رسید نیزه خود را شکست ورفت هرکس رسید یک طرف آن کشته را کشید با نعل هایِ تازه بهم ریخت پیکرش کار عزیز فاطمه بر بوریا کشید درقتلگاه عمه ما را کتک زدند تادست از گلوی تنی سر جدا کشید ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #علی_اصغر_یزدی ▶️ دینِ خدا را عده ای در دام می بردند تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می بردند @hosenih با دیدنِ ریشِ سفیدش دشمنان ای کاش حداقل او را کمی آرام می بردند عمامه ی صدق خدا روی تنش باز است شاید شهید عشق را احرام می بردند وقتی رئیس مذهب شیعه ست یعنی که پخته ترین را جاهلانی خام می بردند داغی که افتاده به قلب شیعیان این ست تطهیر را با گفتن دشنام می بردند وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم ست یعنی که مذهب را سوی اعدام می بردند @hosenih با حبّه ای انگور زهر آلود عالم را آنان به سمت غربت فرجام می بردند ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_زمان_عج_مناجات #امام_صادق_ع_شهادت #محمدجواد_شیرازی ▶️ به نام خالق عالم، به حق حضرت سرمد بیا که سینه ی ما پُر شد از مصیبت بی حد اگرچه قسمت این دل، همیشه بوده جدایی زبان به شکوه ندارم، هر آنچه یار بخواهد @hosenih رسیده ام به ته خط، ولی برای رضایت نشد دلم به خلاصیِ از گناه، مقید همیشه نامه ام آزرد قلب فاطمی ات را ولی دوباره نکردی مرا ز خانه ی خود، رد نشسته ام به دو چشم پُر آب تا که بمیرم به پای روضه ی جانسوز جعفر بن محمد رئیسِ مکتب حق باشی و غریب؟! بمیرم نه زائری، نه رواقی، نه گنبدی و نه مرقد @hosenih خیال کن سرِ پیری میان سجده که هستی کسی به چکمه به روی عبات پا بگذارد دوباره واژه ی چکمه مرا رساند به گودال به روی عرش برین شمر... وای فاطمه آمد ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #عادل_حسین_قربان ▶️ امشب از دردِ‌ عشق سرشاریم آتشی داغ، در نهان داریم هم‌نوا با امامِ منتظران اشک بر دیده و عزاداریم یک نفر در پیِ حقایق نیست هم‌دمِ غربتِ شقایق نیست جهل غالب شده، کسی این‌جا در رکابِ امامِ صادق نیست @hosenih مرقدش تکه‌ای زِ افلاک است مدفنِ چار پیکرِ پاک است در حقیقت بقیع، ویران نیست سینه‌ی ماست این‌چنین چاک است باغ همراهِ برگ و بارش سوخت برگ‌ریزان شد و بهارش سوخت خانه نه،... بلکه "مهبطِ وحی" است آن‌چه آن‌روز در کنارش سوخت دلِ بی‌تابِ شیعه را خون کرد بر پلیدیِ خویش افزون کرد لعن و نفرین به قاتلش منصور تیغ را از غلاف بیرون کرد هرچه شمشیر را نشان می‌داد منصرف می‌شد و امان می‌داد... ...عاقبت زهر کارِ خود را کرد ششمین نور، داشت جان می‌داد @hosenih جام را سرکشید و رفت از حال سینه‌اش از مَلال مالامال آخرین لحظه یادِ جدش بود: السلام ای قتیلِ در گودال! خوب شد باز تشنه‌کام نشد هدفِ سنگِ پشتِ بام نشد رشته‌های رگِ بریده‌ی او... سخنم باز هم تمام نشد ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#امام_صادق_ع_مدح_و_شهادت دردمندان غمت زندگی از سر گیرند گرکه با مژه غبار از حرمت برگیرند گرچه بی صحن و رواق است حریمت اما پادشاهان جهان روزی از این در گیرند خاک های حرمت محمل اشک زهراست گر که با دُرِّ نجف شأن برابر گیرند چشمهایی که برای غم تو میبارند باده ای است که از ساقی کوثر گیرند شده پُر منبر محراب زگیسوی شما ماجراهای خم زلف تو منبر گیرند کشتزار غم و غصه شدم از بذر بقیع شمع آورده ام امشب که کنم نذر بقیع @hosenih دیده ات در همه‌ی عمر چه غمها که ندید دشمنت پشت در خانه‌ی تو هیزم چید خانه ات سوخت، دلت سوخت، از این سوزاندن کودکی از وسط شعله به سوی تو دوید اهل خانه همگی برتو پناه آوردند همه بر حرمت گیسوی تو بستند امید وای از آن دم که بر این خواهش اهل خانه دشمن بی سر و پا نعره زنان میخندید یک نفر طعنه زنان رفت طنابی آورد یک نفر از غم و از غربت تو جامه درید هر چه گفتند نبندید خودش می آید به خداوند که دستان خدا را بستید نزنیدش، نبریدش، نبریدش، نزنید پیش چشم درِ همسایه چنینش نبرید پیرمرد است ببینید که حُرمت دارد اینقدر پای پیاده نکشیدش نکشید آنقدر خورد زمین کوچه به کوچه بدنت غیر یا فاطمه آهی کسی از تو نشنید مثل آن کودک گم گشته میان صحرا هرچه زد دشمن او باز صدا زد زهرا شاعر: #موسی_علیمرادی @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت این بارِ اول نیست آتش زد حرم را سوزاند دشمن باز بیتی محترم را آتش زدن از خانۀ مادر شروع شد فرعونِ امت سوخت اول آن حرم را این آتشِ کینه سپس تا کربلا رفت بر جانِ زینب ریخت دشمن، درد و غم را @hosenih یک روز دشمن، یاس را در شعله سوزاند یک روز گلهای شده از ساقه خم را حالا شرر بر خانۀ صادق رسیده در شعله ها میدید او سر تا قدم را در بِینِ آتش گفت: من پورِ خلیلم بَرداً سلاما بینم این رنج و اَلَم را میسوخت در، میسوخت دل، میگفت هیهات میسوزم اما بر نمیتابم ستم را مثل علی در ریسمان، یارِ خدا بود یعنی نگه میداشت در عالَم علَم را شیخ الائمه، بی عمامه، پا برهنه دشمن سواره، میکشید آن قدِّ خم را میگفت گاهی: پیر مَردم، بی گناهم حتی نمیگیرند اینسان متّهم را ای بی حیا! هر چه بمن گفتی گذشتم اما میاور هیچ اسم مادرم را من را بزن، من را بِبَر، اما جسارت… هرگز تحمل نیست آل اطهرم را با چشمِ گریان کرد یادِ عمه هایش تا آسمان میبُرد آهِ دم به دم را در شعله، اهلِ بیتِ خود را دیده اما هرگز ندیده غارتِ اهل حرم را شمشیر را بالا سرِ خود دیده اما هرگز ندیده بر دهان تیغِ ستم را @hosenih هرگز نرفته رأس او بالای نیزه هرگز ندیده زیرِ سُم، سر تا قدم را با جسم مسموم از جفا، گفتا حسینا ایکاش چون تو میبریدند این سرم را میگفت گاهی زیر لب؛ روزی خداوند… با منتقِم یاری نماید منتقَم را #محمود_ژوليده @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت نیست حتی کسی که بغض کند عاشقی هم سر مزارت نیست نه که یک سایبان نه یک زائر روضه‌خوان هم که در کنارت نیست از همینجا ز پشت پنجره‌ها رو به سوی بقیع گریانم زائر غربتت اگر نشدم روضه از راه دور می‌خوانم @hosenih در دل سجده بین راز و نیاز غرق در ذات کبریا بودی مات و مبهوت جلوه‌اش شدی و گرم فریاد ربّنا بودی در سکوت همان شب تاریک خانه‌ات پر شد از شراره و دود کودکانت به اضطراب و هراس وسط داغ کینه‌ی نمرود بر لباست نشست خاکستر یادت افتاد روز واقعه را مادرت پشت در زمین افتاد فضه فهمید درد فاطمه را کودکانش چقدر می‌ترسند خانه‌ای که اسیر شعله شود دخترانش چقدر می‌ترسند خیمه‌ای که اسیر شعله شود… کاش می‌شد عبا به دوش کنی پیرمردی و پابرهنه چرا؟ کاش مرکب کمی صبور شود هی زمین میخوری بدون عصا @hosenih روی دستت نشسته ردّ طناب در دلت بود غصه‌های مدام یادت افتاد کاروان غم و سفر کربلا و کوفه و شام دست‌های کبود ای فریاد دختر بی‌پناه ای فریاد موی آتش‌گرفته ای فریاد زینب و یک سپاه ای فریاد... شاعر: #حسین_کریمی @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت از رویِ دیوار ، از دور و برِ او ریختند نیمه شب با ریسمانی بر سر او ریختند کاش در آن نیمه‌شب زهرا نمی‌دیدش چه شد بر سرِ او در قنوتِ آخرِ او ریختند خانه‌اش شد خیمه‌گاه و چوب‌های شعله‌ور بِینِ خانه  پیشِ چشم دختر او ریختند فاطمه نالید مادر پهلویت را نشکنند ... تا که با آتش جماعت بر در او ریختند چندباری بر زمین خورد و میان راه دید ناکسانی را که دورِ مادر او ریختند آنقدر او را کشیدند و به هر سویش زدند سنگهای کوچه قدری از پَرِ او ریختند ** شهر آنشب کربلا بود و زمینش قتلگاه تشنه‌ای را دید  قومی بر سرِ او ریختند قوَتش را جمع کرد و گفت: «آبی»   سوختم... نیزه هاشان را ولی بر حنجر او ریختند دستهای خواهرش  زخمی شد اما زد کنار تیغهایی را که روی پیکر او ریختند شاعر: #حسن_لطفی @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت امام صادق ما را حرامیان بردند و یک ستاره دوباره از آسمان بردند دری شکست و دوباره مدینه شد تکرار رئیس مذهب ما را کشان کشان بردند به زور و ظلم وجفا و به حیله و نیرنگ ز گنج ناب امامت دُری گران بردند شبیه چادر زهرا که روی خاک افتاد عبای خاکی او را فرشتگان بردند و بی عصا و عبا و بدون عامه شبیه شیر خدایی که روبهان بردند به پیش چشم زن و بچه و کنیزانش تمام اهل و عیالش به سر زنان.. بردند... شاعر: #عماد_بهرامی @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت غم گرفته است حسینیه‌ی زهرایت را شعله کوبید درِ جنت الاعلایت را بشکند پاش الهی، چه کسی نیمه‌ی شب برده آرامش فردوس ِ مصلایت را حال که دست تو را خواست زمانه بسته تو فقط آه بکش غربت بابایت را این زمین خوردنت ارثی است ز مادر آقا ؟ یا گرفته است دویدن ، رمق پایت را آه از بد دهنی ! لال شود ابن ربیع چه مگر گفته که لرزانده سراپایت را همه دادند در این کوچه به هم دست به دست تا مهیا بکنی روضه ی فردایت را شکرلله ندیدند در این بزم شراب خیزران خوردن دندان ثنایایت را وقت تدفین کفنی داشتی و جمع نکرد با حصیری پسرت تک تک ِ اعضایت را شاعر: #محمدحسین_رحیمیان @hosenih

#امام_صادق_ع_مدح_و_شهادت شیعه باید فاطمی باشد اصول مکتبش تا قیامت ذکر «یا زهرا» نیفتد از لبش عاشق هر چارده معصومِ اطهر باشد و هشتمین معصوم هم باشد رئیس مذهبش آنکه الگوی معلم های عالم گشته است صادق آل محمد شد مقام و منصبش یا که عالِم یا که کاشف یا که استادی شدند پای درسش _ یک به یک_ شاگردهای مکتبش عالمان را در مصاف علم، حیران کرده است مضجع شاه نجف را او نمایان کرده است @hosenih همچو بارانی که خود از ابر رحمت می چکد از دل دریایی اش لطف و عنایت می چکد از رخ خورشید تابان نور ساتع می شود بی گمان از دامن معصوم، عصمت می چکد احترام پیرها در مکتب ما واجب است آن هم آن پیری که از چشمش قداست می چکد در کلامش نور و در ذاتش کرامت جاری است از صدایش واژه ی ناب صداقت می چکد هیچ کس مانند او صادق نبوده هیچ وقت لفظ صادق را چنین لایق نبوده هیچ وقت @hosenih صادق و صدیقه از یک اصل و از یک ریشه اند ریشه های هر دوتاشان زخمیِ یک تیشه اند درب های خانه هاشان با حرارت آشناست دشمنانِ هر دو استمرار یک اندیشه اند کارشان هتک حریم اهل بیت عصمت است دشمن این خاندان، نامرد و ظالم پیشه اند یا به زن‌ها حمله ور هستند، یا به پیرها سنگ ها دائم به دنبال شکار شیشه اند در شکستن عادت این قوم بی شرم و حیاست رسمشان با ریسمان بردن میان کوچه هاست @hosenih فاطمه در کوچه ها دنبال حیدر می دوید قدخمیده هی زمین می خورد و با سر می دوید می کشیدند آیه های وحی را در کوچه ها در پی قرآن ناطق داشت کوثر می دوید گرچه بالَش را شکستند و پرَش را سوختند با همان بال و پر خونین، کبوتر می دوید کربلا هم یک برادر گوشه ی گودال بود خنجری در دست قاتل بود و خواهر می دوید از حرم تا قتلگه زینب صدا می زد حسین پیش چشم خواهرِ خود دست و پا می زد حسین شاعر: #محسن_مرادنوری @hosenih