🪴 هفتمین کتاب صفرسه ۱۳۶۰ از ۱۲۰۰۰ صفحه #ویرانه‌های_من #محمد_طلوعی #نشر_چشمه تا حدودی از دیدگاه‌ها و نوع تفکر محمد طلوعی خبر داشتم. کارگاه دوساعته «تفاوت مموآر و جستار»ش را که گوش دادم و تقریبا عین دو ساعت را نکته‌برداری کردم، گفتم بروم ببینم در نوشته‌هایش چند مرده حلاج است. #ویرانه‌های_من را بعد از #و_کسی_نمی‌داند_در_کدام_زمین_می‌میرد خواندم. آنقدر متفاوت بود و آنقدر قلم طلوعی قوی بود، که هرچه خشم از «کسی نمی‌داند...» داشتم را شست و برد. محمد طلوعی به معنای واقعی کلمه بلد است #جستار بنویسد. بلد است عقایدش را طوری بنویسد که مخاطبی که با افکارش همراه نیست، نهایتا بگوید «خب این هم یه نظریه دیگه». و بلد است جهان‌بینی‌اش را توی چشم مخاطب نکند. برخلاف #مهزاد_الیاسی که طوری پرکینه نظرش را می‌نویسد که مخاطب خواه‌ناخواه فک بالا و پایینش را محکم به هم فشار می‌دهد و می‌گوید «چه حرفا.» بعضی جاها با محتوای کتاب خیلی همراه نبودم. با فرمش اما چرا. با فرم استخوان‌دار و گیرایش. پ‌ن: بخش‌هایی از متن کتاب را در هشتگ #ویرانه‌های_من پیدا می‌کنید. #چند_از_چند #معرفی_کتاب ۱۶/اردی‌بهشت/۱۴۰۳ 🔰 @baahaarnaranj ‌‌ ‌