سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۶۷: در روایات بعدی، تنها راه افزایش و کامل کردن عقل (که بر خلاف تصور ما با تمرین و زحمت نیست) به صراحت تمام بیان شده که از قضا چند دقیقه انجام آن بیشتر زمان نمی‌برد و در صورت توفیق، به خواست خدا، مشکلات مهمی از اساس حل خواهند شد.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۰: سؤال: از روایات قبلی (از جمله روایت ۲) روشن شد، عقل چون حجت است، همۀ مردم -از کافر و مؤمن- از حداقل آن برخوردارند و طبق روایت فوق برای کامل کردن عقل، تلاش و زحمت نتیجۀ عکس در پی دارد و تنها راه افزایش آن (روایت ۶۸) دعای با تضرع است. با توجه به آنچه گذشت آیا تمرین جهت استفادۀ از عقل، منافاتی با روایت فوق ندارد؟ #پاسخ خیر، تمرین جهت استفاده از عقل و مشورت با آن، یعنی من و شما از همین مقدار عقلی که داریم، بتوانیم استفاده کنیم و آن را در انجام کارهایمان معطل و رها شده نگذاریم، اما طبق روایت فوق، برای زیاد شدن عقل فقط یک‌راه وجود دارد و آن دعای به همراه تضرع است؛ چون زیاد شدن عقل مثل زیاد شدن ادب نیست که با تمرین امکان آن فراهم باشد، علت آن نیز روشن است زیرا عقل باید از بیرون به عقل موجود اضافه شود، بنابراین تنها راه افزایش آن، دعای با تضرع است که از خدا بخواهیم لطف کند عقل بیشتری به ما ببخشد که بدون شک اگر کسی حتی یک نوبت موفق به چنین دعایی شود، چون توام با تضرع است خداوند ارحم الراحمین نیز او را محروم نخواهد کرد و با همین دعا مشکلات ابتدایی او (ازجمله نجات از هرگونه شک و شبهۀ بی‌اساس، وسواس‌های خصوصاً عمیق و ریشه‌دار) حل خواهند شد خصوصاً اینکه کافی است بدانیم افزایش عقل آثار خیره‌کنندۀ دیگری هم دارد که در روایت قبلی و روایات بعدی به آن‌ها تصریح شده است.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام ‌#پرسش_پاسخ 🧐 ‌#نکته‌سنجی سؤال زیر، پیرو نکتۀ پیوست فوق مطرح شده است: 👤 برای کامل شدن عقل گفتید در روایت نوشته که دعای با تضرع کنید اما کو حال گریه و تضرع؟ من همینطوری هم حال گریه ندارم. از دیگران هم شنیدم که اگه در دعا گریه کردیم نشانه اجابت حتمی دعاست. راه حل تون چیه؟ #پاسخ امیدوارم فرصت شود و روایاتی که در دعا توصیه به گریه یا تباکی (خود را به حال گریه نشان دادن) شده (إِنْ لَمْ يَجِئْكَ الْبُكَاءُ فَتَبَاكَ) را در قالب استیکر و به ترتیب موضوع بیاورم. طبعاً در زندگی برای هر کسی حالتی پیش می‌آید که گریه‌اش بگیرد از تماشای فیلم، شنیدن برنامه‌های رادیویی مانند از سرزمین نور تا خصوصاً شنیدن روضه که طبق روایات می‌توان از این فرصت‌ها استفاده کرد و برای خواستۀ مورد نظر خود (ازجمله برای افزایش عقل) با تضرع و اشک دعا نمود. میزان حداقلی اشک در روایات در حد رطوبت چشم و کمتر از یک قطره ذکر شده که نشانۀ اجابت دعا است. (فَإِنَّهُ آيَةُ إِجَابَةِ هَذَا الدُّعَاءِ حُرْقَةُ الْقَلْبِ وَ انْسِكَابُ الْعَبْرَة.) ❓ارسال سؤال یا نکته در همین موضوع و دیدن ده‌ها پرسش‌ مرتبط ‌

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۲: کفر یعنی حق‌پوشی و پایین‌ترین درجۀ آن، کفر به وجود خدا علیرغم شواهد بی‌شمار و قابل درک با حواس ۵ گانه است! (📽) اما بر اساس تجربۀ مشاورۀ نگارنده با افراد گوناگون، کفر منحصر به کفر به خدا، کفر به پیامبران (ع) و کفر به اوصیاء الهی (ع) نیست و درجات گوناگونی دارد که تا عقل کامل نشود (که در نوبت قبل روش آن عرض شد) خطر ابتلاء به هر کدام از درجات کفر (حق‌پوشی) برای افراد به شدت مذهبی و سالم نیز وجود دارد. به عنوان نمونه گاهی فردی مذهبی، به هر دلیل (از جمله تربیت غلط پدر و مادر) دچار اشتباهی ساده می‌شود و مثلا یک استدلال غیر معقول می‌آورد که کودکان نیز به‌سادگی متوجه غیرخردمندانه بودن آن می‌شوند، ولی از اینکه به آن اشتباه اقرار کند، به شدت خودداری می‌کند و حتی (با انواع ترفندها و آیه و روایت آوردن) اجازه نمی‌دهد دیگران یک کلمه از آن سخن بگویند و در نقدش استدلال بیاورند و در نتیجه گاهی یک عمر بی‌جهت موجب آزار خود و اطرافیانش شده و ارتباط صادقانه با عزیزانش را گل‌آلود می‌کند درحالی‌که گاهی آن اشتباه طوری است که هرکسی ممکن است در شرایطی دچارش شود اما این افراد به دلیل وسوسۀ چندلایه، از اینکه به آن اشتباه اقرار کنند، دچار فوبیا یا هراس‌زدگی شدید شده‌اند خصوصاً اینکه نگارنده در ادامه مشاوره متوجه می‌شوم این افراد در کودکی وقتی حقیقت را صادقانه به پدر و مادرشان می‌گفتند به جای تشویق، به شدت تنبیه می‌شدند و این ترس از اعتراف به اشتباه، ریشه در همان تربیت غلط دارد! این افراد لازم است برای علاج این معضل، وقت را تلف نکرده و ابتدا با عقل خویش مشورت کنند (روش) تا با استدلال‌های روشن قانع شوند که اشتباهشان غیر خردمندانه بوده است ( برای رسیدن زودتر به نتیجه کافی است فرض کنند این اشتباه را دیگری مرتکب شده)؛ سپس با تکرار ذکر (روش آسان) وسوسۀ ترس از اقرار به حقیقت را از وجود خود پاک کنند و به اشتباه خود (حتی اگر خطای جدی بوده) صادقانه و شجاعانه اقرار کنند (مشروط به اینکه مفسده نداشته باشد و همچنین آن خطا، گناه مخفی نباشد که اقرار به گناه نزد غیرخدا، طبق احادیث از بزرگترین گناهان است) و در نهایت اگر لجاجت ایشان، موجب رنجش خاطر دیگران شده با عذرخواهی صادقانه دلجویی و اصلاح کنند. دیگران نیز با همۀ وجود صداقت این افراد در اقرار به اشتباه یا خطا را تشویق و از سرزنششان اکیداً خودداری نمایند در غیر این صورت آن‌ها نیز همچون وسوسه به جان ایشان افتاده و در بدتر شدن اوضاع (به‌جای خوب شدن) مقصرند! خصوصاً نزدیکانِ افرادی که ترس از اقرار به اشتباه دارند، هر زمان متوجه شدند این افراد دچار اشتباه یا خطایی شده‌اند، عجولانه ورود نکنند بلکه ابتدا با عقل خویش در این خصوص مشورت کنند (روش) و ببینند آیا واقعاً ضرورت دارد به اصلاح ایشان ورود کنند و اگر ضرورت دارد مستقیم وارد شوند یا غیرمستقیم؟ به عنوان نمونه اگر عقل اجازۀ گفتگوی مستقیم داد با زبان بسیار با محبت و نرم (مهم) افراد مذکور را با استدلال عاقلانه قانع کنند که اشتباه‌شان غیر خردمندانه است اما اگر بعد از روشن شدن حقیقت، مقاومت و لجاجت دیدند فوراً گفتگو را ترک و ادامه ندهند که علاج این افراد (که گاهی بسیار انسان‌های خوب و سالمی هستند) همان است که در بالا گذشت. افراد مذکور نیز مطمئن باشند با یک اقرار ساده به اشتباه (به جای حق‌پوشی)، عزت ایشان بیشتر و در غیر این صورت، به طور مضاعف در بدتر شدن اوضاع مقصرند و روز به روز اعتبار و آبروی‌شان حتی نزد کودکان ممیز نیز کاهش پیدا کرده و شکاف بی‌اعتمادی ایشان با عزیزانشان عمیق‌تر می‌شود!

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۳: همانطور که در توضیحات روایت ۷۰ گذشت، اگر انسان موفق شود با تضرع از خداوند بخواهد عقلش را کامل نماید، مشکلات فراوانی به محض کامل شدن عقل از وی حل می‌شود ازجمله در همین روایت یکی از نشانه‌های کامل شدن عقل، ترک سخنان اضافه عنوان شده است. انسانی که عقلش کامل شده، به صرف اطلاع از آثار پرحرفی، بدون اینکه لازم باشد خودش آن آثار منفی را تک تک تجربه کرده باشد، با اختیار از سخن اضافه خودداری می‌کند درحالی که اگر عقل وی کامل نبود تا عادی شدن سکوت، نیاز به تمرین حساب شده و فراوان داشت (روش) و مرتب در حال تجربۀ آثار منفی پرحرفی بود. همچنین انسانی که عقلش کامل شده، چون نمی‌خواهد انبادار اموال اضافۀ و زائد باشد و فکر و خیال و وسوسه زندگی شاد را از وی بگیرد، به راحتی اضافۀ مالش را می‌بخشد خصوصاً اینکه می‌داند با هر بار بخشش، طبق آیات و روایات، خداوند روزی او را برکت داده و بیشتر نیز خواهد نمود. بنابراین لازم است انسان خردمند ولو یک بار، با تضرع از خداوند خواهد که عقلش را کامل نماید که در پرسش و پاسخ قبلی روش آن توضیح داده شد.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۴: در روایات توصیه شده روزی را در حد کفاف طلب کنید که این به معنای درخواست روزی کم نیست بلکه به معنای درخواست روزی در حد رفع نیاز است. به عنوان نمونه ممکن است یک فیلم‌ساز، برای ساخت فیلمی در موضوع خداشناسی نیاز به یک رایانۀ چند میلیاردی داشته باشد که روزی در حد کفاف او همین مقدار است نه کمتر؛ اما فرد دیگری با خرید یک رایانۀ چند میلیونی نیازش به طور کامل برطرف شود که روزی در حد کفاف او همین مقدار است نه بیشتر. بنابراین انسانی که عقلش کامل شده، هرگز حاضر نیست روزی بیش از حد نیاز از خداوند طلب کند و خودش را انباردار اموال بلااستفاده نموده و گرفتار خیالات و مشکلات فراوان نماید و در نتیجه با دست خود، با زندگی آرام و شادش وداع کند!

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۷: اگر کسی طبق روایت فوق کار خوب دیگران را زیاد و کار خوب خودش را کم بشمارد، همیشه این انگیزه در او باقی خواهد ماند که تلاش کند، نقایصش را برطرف نماید. این یکی از نتایج نگاه خردمندانه به کار خود و دیگران است که ویژگی انسان‌های با عقل کامل است. اما اگر کسی بر خلاف روایت فوق کار خوب خودش را زیاد و کار خوب دیگران را کم بشمارد این انگیزه که تلاش کند نقایصش را برطرف کند در او ضعیف شده و روز به روز به عیب و نقص‌هایش اضافه خواهد شد!

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام 🧐 ‌#نکته‌سنجی روایت پیوست فوق 👆🏻 از نکاتِ روایت ش ۷۸: اگر انسان ویژگی‌های خودش را به‌صورت علمی بشناسد به‌راحتی متوجه معنای روایت فوق می‌شود. انسان دارای چهار نیروی عقل، واهمه، شهوت و خشم است. در یک تقسیم‌بندی، به سه نیروی آخر (واهمه، شهوت و خشم) نفس می‌گویند. نفس انسان در ابتدا امارّه است یعنی مرتب ندایی از درون، انسان را به انجام کارهای بد امر می‌کند که به آن حدیث نفس نیز می‌گویند. اگر انسان تمرین کند همیشه از عقل خویش پیروی کند (روش) می‌تواند نفسش را طوری مدیریت کند که از امارّه به لوّامه (سرزنشگر) تبدیل شود که در این مرحله انسان شروع به بازبینی عملکرد خویش نموده (روش) و زشتی کارهای بدش را به رسمیت می‌شناسد و بدی‌هایش را سرزنش می‌کند! در مرحلۀ بعد انسان با ذکر خدا مأنوس شده (روش) و می‌تواند نیروی واهمه (خیال) را از شر وسوسه‌ها و حدیث نفس نجات دهد و خداوند به برکت ذکر، نفس لوامه‌اش را تبدیل به نفس مطمئنه می‌کند (أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ)و نقاط ضعفش را به قوت تبدیل می‌نماید و برخلاف اکثر مردم چون اهل تعقل نیستند (أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ) چنین انسانی دیگر هرگز دچار استرس و افسردگی نمی‌شود (لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ) و در هر حال و سنی که باشد از زندگی به معنای واقعی کلمه لذت می‌برد! اما اگر انسان تلاش نکند که نفس خویش را توسط عقل، مدیریت و تربیت کند، سه نیروی واهمه، شهوت و خشم، به شوق آزادی و لذت بردن، به‌راحتی بازیچۀ وسواسان خنّاس می‌شوند و ضمن اینکه داغ آزادی و لذت واقعی را بر دل انسان می‌گذارند و خودشان را نیز ناکام نگه می‌دارند، زندگی را به‌شدت تلخ می‌کنند تا زمانی که انسان تلاش کند، این سه نیرو را مطیع عقلش نماید. از طرف دیگر، هیچ کسی مانند خود انسان از وضعیت نفسش خبر ندارد و چون فقط اوست که در مورد سرکشی نفس اماره‌اش ریز شده و به آن علم و یقین دارد (و در مورد نفس دیگران چنین علم و یقینی را ندارد) بنابراین عقل به حکم احتیاط از وی می‌خواهد نفوس همۀ مردم را از نفس امارۀ خودش بهتر ببیند و خود را دارای بدترین نفس در بین ایشان تصور کند که این نگاه متواضعانه سبب می‌شود انسان به جای سرزنش دیگران و ریز شدن در عیوب ایشان، به رفع عیوب خودش مشغول شود که البته در روایت قبل یکی دیگر از فواید این نگاه خردمندانه (انگیزه مداوم جهت رفع نواقص) عرض شد.

 ________________
 پ.ن: 

اگر شما -از نونهال تا بزرگ‌سال- بعد از بارگذاری هر آیه و روایت، بتوانید مانند بالا فقط یک نکته از آن را با مشورت عقل خود بنویسید، به خواست خدا حتماً این ۳ نتیجه را تجربه خواهید کرد؛ البته اگر حالش را ندارید حداقل سعی کنید، همین الآن فکر کنید و ببینید آیا نکتۀ فوق، مورد تأیید عقل شما نیز هست یا خیر؟ ‌#آموزش_مشورت_با_عقل (بیشتر) 🤔

سلام ‌#پرسش_پاسخ 🧐 ‌#نکته‌سنجی سؤال زیر، پیرو نکتۀ پیوست مطرح شده است: 👤 طبق این روایت چرا باید خودم را از کسی که الان دارم می بینم از مردم دزدی می کند بدتر ببینم؟!!! در حالی که یقین دارم از او بهترم چون هیچ وقت مثل او دزدی نکرده ام! کجای این نگاه که من خودم را از او بدتر ببینم منصفانه و معقول و علمی است؟ در مورد خیلی دیگر از مردم هم که کارهای خیلی شرم آوری می کنند که من از آنها بیزارم همین سؤال وجود دارد. #پاسخ اول: برای اینکه به‌یقین علمی برسیم که از کسی بهتر یا بدتر هستیم، عاقلانه نیست به‌صرف دیدن یک کار بد (ولو خیلی شرم‌آور)، فوراً به این نتیجه برسیم که ما حتماً از وی در دیگر ابعاد شخصیتی نیز بهتریم! این ادعا زمانی از نظر علمی قابل اثبات است که بتوانیم تمام ابعاد شخصیتی وی را با تمام ابعاد شخصیتی خودمان تک‌تک مقایسه کنیم و درمجموع به این نتیجه برسیم که از وی بهتریم! درحالی‌که هم از نظر زمان (وقت گذاشتن) و هم از نظر علمی چنین کاری محال است چون تنها آفریدگار دادگر است که به تمام ابعاد شخصیتی افراد، نیت‌های مخفی و کارهایی که هرکسی در طول عمرش به شکل پنهان و آشکار انجام داده‌ آگاه است و بس. دوم: اما در مورد همان عملی که آن دزد انجام داده و از وی آشکار شده نگاه منصفانه و معقول این است که: - فقط در خصوص همان عمل بد (دزدی) عقل می‌گوید به‌جای قضاوت غیرعلمی و خودخواهانه، خدا را شکر کنیم که تا الآن به ما کمک کرده و دزدی نکرده‌ایم و هنوز به اشکال مختلف (از جمله در معاملات بازار) به فریب و ظلم دست به مال مردم دراز نکرده‌ایم! - همچنین طبق عقل و شرع واجب است به‌جای سرزنش، ابتدا اگر می‌توانیم به آن دزد، کمک اقتصادی، مشورتی و غیره بدهیم که دیگر دزدی نکند تا هر طور شده مانع دزدی وی از مردم شویم و اسباب زندگی شرافتمندانه را برایش فراهم کنیم مگر اینکه شرایط این خیرخواهی که در اصطلاح به آن امربه‌معروف و نهی از منکر می‌گویند را نداشته باشیم. - بله عقل می‌گوید ما قلباً از کار زشت آن فرد (دزدی) بدمان بیاید و بیزار باشیم و هرگز چنین افرادی را به‌عنوان دوست و رفیق و حتی هم‌صحبت کوتاه برای خود انتخاب نکنیم و نزدیکشان نرویم (مگر برای امر به معروف با داشتن شرایط) اما انصاف حکم می‌کند این احتمال را هم بدهیم که چه‌بسا آن دزد در محیطی بزرگ و تربیت شده (مانند پدر و مادر معتاد، فقر شدید مالی و فکری) که معلوم نبود اگر ما بودیم می‌توانستیم علیرغم آن شرایط، جوانمردی کنیم و از دزدی خودداری نماییم بلکه شاید بسیار بدتر از آن فرد عمل می‌کردیم. - همچنین احتمال بدهیم چه‌بسا همان دزد مانند خیلی از مردم، در آینده، نه‌فقط از دزدی بلکه از تمام‌کارهای بدش پشیمان شده و عاقبت‌به‌خیر شود و امثال من، از محاسبۀ روزانۀ عملکرد خویش (روش) دچار غفلت شویم و به‌تدریج دست به کارهایی بزنیم که الآن خوابش را هم نمی‌بینیم! - احتمال دیگر اینکه چه‌بسا آن دزد خصوصیاتی دارد (مثل ارتباط قلبی و دوستانه با خدا یا یکی از پیامبران و اوصیا ع) که از نظر من و شما مخفی است اما همان خصوصیت به وی کمک کند تک‌تک کارهای بدش را کنار بگذارد و به همین جهت وی در پیشگاه خداوند از امثال من (که به بدی‌های نفس امارّه‌ام علم و یقین دارم) بهتر باشد. نکته: در مورد دزدی که جای خود دارد، نگارنده افتخار مشاوره با ناباوران که در شرع به ایشان کافر و ملحد می‌گویند داشته و دارم و در گفتگوهای خصوصی به لطف خدا شاهد تحول و هدایت برخی از ایشان هستم (که در همین کانال می‌توانید جستجو کنید) و همچنین افرادی که از عمل خطرناک خودکشی منصرف می‌شوند و به سمت آفریدگار مهربان خویش بر می‌گردند (نمونه)؛ بنابراین این تجربه‌ها به نگارنده آموخته حتی در مقایسۀ خودم با کافر و محلد نیز جانب احتیاط و انصاف را رعایت کنم و از قضاوت غیرمنصفانه، غیرعلمی و نامعقول که در بالا گذشت خودداری نمایم و این باز همانطور که اشاره شد به معنای این نیست که ما با این افراد بدون داشتن شرایط لازم (از جمله خودمان به یقین مستدل رسیده باشیم، وسواس حتی خفیف فکری هم نداشته باشیم و غیره) وارد گفتگو و رفع شبهه شده یا وارد گروه و صفحات مجازی ایشان شویم که از دلایل اصلی گرفتار شدن بسیاری، همین سهل‌انگاری بزرگ در ارتباط با نااهلان -خصوصاً نزدیکان- است. ❓ارسال سؤال یا نکته در همین موضوع و دیدن ده‌ها پرسش‌ مرتبط ‌