ما اینجا و با خبر دنبال چه هستیم؟ مهدی عرفاتیِ خبرنگار نقل می کند مادر یک شهید گمنام می گفته بین این همه خبرنگار در دنیا، یعنی هیچ کدام شان خبری از پسرم ندارند؟ شده حکایت ما جوان ها. ما که نه پدر هستیم و نه مادر، چه رسد به فرزند شهید داشتن. اما ما هم دوست داریم سر راه هرکسی را که می بینیم بگیریم و بپرسیم آقا! خانوم! از زندگی ما خبری ندارید؟ کجا مانده؟ اصلا یکهو چه شد؟ چرا به ما که رسید همه چیز جور دیگری ناجور شد؟ این را گذاشتیم اینجا که بگوییم شاید این نزدیک ترین وصفی باشد که ما از خودمان می دانیم. مثل همان مادر که از خبرنگارها هم پسرش را می خواست، ما هم از خبر گمگشته‌مان را می خواهیم. چیزی که نمی دانیم چیست و کجاست، مثل یک حس مبهم. چیزی که وقتی نیست هیچ چیز دیگری هم نیست. زندگی‌مان را هم با خودش برده. هست و نیست؛ واژه ی فرّارِ نوک زبان شده است. دنیا شاید نقابش را لحظه به لحظه عوض کند تا از سرمان بیندازد چه مرگمان شده اما ما هنوز هم اصرار داریم از این حس مبهم خبر بگیریم. حال ما را شاید همان مادر شهید بهتر بداند. شاید اصلا قصه ی ما را که بشنود غصه ی خودش را پاک فراموش کند. دلش به رحم آید که قصه ی ما مادران شهدا لااقل سر دارد، ته دارد اما قصه ی این جوانان قاچ خورده. مثل یک رویا که تازه می خواست حرفش را بزند و اوج بگیرد که چیزی نامعلوم از وسط نصفش کرد. ما مادران لااقل می توانیم دنبال خبرنگارها بدویم و بگوییم این است پسرم! عکسی نشان دهیم، آدرسی نشان کنیم. بگوییم من مادرش هستم! اما این زبان بسته ها فقط اسیر یک حس مبهم شده اند، چیزی که بیشتر از نبودن فرزند، این ها را خانه خراب کرده و زندگی‌شان را به یغما برده. این ها که مادر نیستند، پدر نیستند، چه بر سرشان آمده که مثل من دنبال یک خبرند؟ شاید هم ما زیاده باب دلمان خیال پردازی می کنیم. شاید مادر هراسان از ما بگریزد و فکر کند نمی شود اینقدر هم ندانسته پای فقط یک حس مبهم چوب خورد و بعد به تاسف و پند و اندرز ترک‌مان کند. عجالتا و اجازتا خواستیم اینجای قصه ی مادر شهید گمنام را قرض بگیریم و این‌ها را بگوییم... مسافرم به مسیری که میبرد تن من را کشان کشان به نشانی به آرزوی محالم #خبر #اصرار @Esrar3

📌آمریکا_ گزارشگر می‌خواهد گریزی به آب و هوا بزند. کودک هم زیرکانه باب دل گزارشگر آن مقدمات صوری‌ را می‌بافد، تا به اصل مطلب برسد، به فلسطین، به همان چیزی که اول می‌خواست و آخر گفت. می‌گویند «شرف المکان بالمکین» مکانِ دیگر آدم‌های دیگری می‌خواهد. فلسطینِ دیگر، فلسطین آزاد، انسانِ دیگرش را می‌‌جورد. نسل مکینِ فلسطین در راه است، نسلِ فلسطین آزاد. ✅با زیرنویس #نسل #فلسطین #آمریکا @Esrar3

پرسیده بود: «آیا امروز اشغالگر را لعن کردی؟» هیچ وقت و هیچکس این را از من نپرسیده بود، از لعن و نفرین روزانه. با خودم فکر کردم چطور خودم را ملزم ندیده بودم؟ ملزم به این نفرین روزانه؟ اشغال و سلطه را تا کجاها دور دیده‌ام؟ گاهی ایستادن ها یادم می‌برد باید هر روز نفرین کرد. و از آن ور بوم نیفتاد؛ که چون کسی را ایستاده بنگری، یادت ببرد لعن و سلام، مجاورِ هم بودند. و ما عمری آموخته بودیم، زیارت عاشورا بی لعن و بی سلام نمی‌شود. مقاومت سلام دارد، لعن هم دارد. مقاومت سلام و نفرینش را کنار هم می‌خواهد.‌ اللهمَّ العَن اوَّل ظالِم ظَلَم حقَ مُحمّد و آل مُحّمد #مقاومت @Esrar3

سه فیلمی که یکی شده. اولی سیدنی استرالیاست، دومی و سومی مربوط به آلمان. من نمی‌دانم راهپیمایی‌ها و تظاهرات‌های دوران معاصرمان تا چه اندازه شاهد این پدیده بوده، اما حالا به طرز ملموسی نه یکبار و دوبار که شاید ده‌ها بار دیدیم کودکان و نوجوانانی که خودشان پیشقدم شدند، شعار دادند و فریاد زدند. #نسل #آلمان #استرالیا @Esrar3

آقای عبدالملک الحوثی در سخن با مردم به پیگیری قضایی کشورهای برزیل، سریلانکا و شیلی علیه صهیونیست‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید این حرکتی رو به جلو اتخاذ موضعی جسورانه است.‌ 🧷1⃣من از سریلانکا و شیلی خبر نداشتم و از زبان ایشان شنیدم. 2⃣رهبر دینی یمن برای مردمش خبر هم می‌خواند، آن هم خبرهایی این چنین. #خبر #زبان #یمن #برزیل #سریلانکا #شیلی @Esrar3

همیشه به دوستانم فکر می‌کنم، اینکه آنها هم با من در غزه منتظر آتش بس بودند و حالا خودشان شهید شدند. فکر می‌کنم پایانم چگونه خواهد بود؟ آیا با یک تیر گذری ست؟ یا در خیابان‌ها پس از اینکه یک موشک ساختمانی را بر سینه ام ویران کرد، فراموش می‌شوم؟ یعنی دردش کم است؟ #مصیبت #غزه @Esrar3

لیمیز الله الخبیث من الطیب [با فلسطین غربال می‌شویم] 🧷حوادث گوناگون ــ چه حوادث ما، چه حوادث منطقه مثل حوادث سوریه ــ نباید مسئله‌ی فلسطین را در یادها کم‌رنگ کند. (آیت الله خامنه‌ای_ ۱۹ دی ۱۴۰۳) #فلسطین @Esrar3

«اینکه می‌بینید جعبه‌ی کمک‌های مردمی نیست‌، باقیمانده‌ی یک دختر پنج ساله‌‌ به نام موناست. دختری که گوشه‌ی کارتون خانه کرد» من نمی‌گویم ها خبرنگار غزه با این تصویر اینطور از مونا نوشت! این را هم گفته بودند که هشت هزار فلسطینی در شدت انفجارها تبخیر شدند. من از مایعات حرف نمی‌زنم. از انسان می‌گویم. ما شرح شرحه شرحه شدن‌ها را شنیده و دیده بودیم اما شرحه‌های بی تابوت را نه. ما ندیده بودیم تابوت انسان کیسه و جعبه شود. ما هر چه که دیدیم تابوت داشت، آداب داشت، حائل داشت. پرده داشت. ما ندیده بودیم انسان تا بی‌تابوتی‌اش خیز بگیرد. تا کیسه شدن، تا تبخیر شدن. ما ندیده بودیم انسان تبخیر شود، عنصری در هوا شود، نفس شود. ما هم‌عصر انسان بی‌تابوت شده‌ایم.‌ انسانِ در کیسه، انسان در قوطی، انسان در هوا. استعاره‌ای هم در کار نیست. حقیقت در غزه تابوت و پرده و حجاب و استعاره را یکجا پایین گذاشته. ما هم‌عصر حقیقتی برهنه‌ایم.‌ عریان، مثل نور، مثل هوا. ما در هوایی نفس می‌‌کشیم که غزه بخارِ آن شده. تابوت او حالا همین ریه‌های ماست. دیگر نمی‌دانم؛ غزه تا کجای ما رفته؟ شما می‌دانید؟ #غزه #خانه #مصیبت @Esrar3

توضیحات آقای سید احمد مسئول گروه جهادی اویس قرنی از یمن: تنها راه درآمدی دولت بیشتر متکی به گمرک است. با دستور سید عبدالملک الحوثی برای بهتر شدن وضع زندگی مردم دولت تنها راه درآمدی خودش را قطع کرد و درآمد گمرکی از بندر حدیده را به پایین‌ترین حد رساند. این برکت برای مردمی که تحت حکومت انصارالله بودند، نه تنها خوب بود بلکه همه تاجرهایی که در مناطق دیگر یمن بودند و می‌خواستند به یمن بار برسانند را در بندر حدیده جمع کرد. 🧷طرح یمن سادگی‌ست و سادگی در این جهان برابرِ با بی‌طرحی‌. یمن ساده می‌بیند، ساده پیش می‌رود و ساده مواجه می‌شود، چیزی که در این جهانِ پیچیده فهم نمی‌شود. سختی و عسرت‌ها به معنای پیچیده دیدن نیست. سادگی هم به معنای راحت شدن امور نیست، سادگی «جا دست» می‌دهد، مجال مواجهه‌مان می‌دهد. همین ساده است که می‌تواند حریف آن اسرائیل پیچیده ای شود که این روزها دربدر دنبال یک یهودیِ یمنی‌ست تا بفهمد اصلا این یمنی‌ها حرف حسابشان چیست.‌ آن‌ها برای فهم یمن باز هم دست به دامن پیچیدگی‌هایشان شدند، برنامه چیدند و دنبال هم‌کیشان عرب زبان‌شان می‌گردند اما انصار الله بدون آنکه خیلی بداند، حریف اسرائیل پیچیده شد؛ به همین سادگی، به همین صفا. #یمن #اقتصاد #صفا @Esrar3

جوان یمنی: ما آن کسانی هستیم که نظم این جهان مطیع و زبون را تغییر خواهیم داد.‌ ✅زیرنویس شده 🧷از یمن بی‌خبریم و یمن در این بی‌خبری‌ها یا به نخستین‌های دور از تمدن حواله داده می‌شود، یا در بازار گرمی این تطبیق‌های تاریخی به ابتدای حرکت انقلاب ۵۷ برگشت می‌خورد.‌ غزه طرح و بساط این جهان را درهم ریخت، زمین بکری دست‌مان داد، و یمن در وفای به غزه وقتِ جهان یافت. یمن را در طرح و ساختن و خلق چیزی لحاظ نمی‌کنند، اما یمن قصد جهان دیگری کرد. آن جهانی که ما می‌جوییم ملت‌ها رقیبِ هم نیستند. ملت‌ها به هم امید بسته‌‌ و دل‌بسته و هم‌بسته‌ی همدیگرند، آینه‌اند‌. ما را آموختند که «الْمُؤْمِنُ مِرْآةُ الْمُؤْمِن» بالاخره تکلیف ما با آینه‌ها چیست؟ چرا یا از آینه‌ها می‌کاهیم یا از خودمان؟ کجا جز خود کم بینی یا رقابت‌ها راهی به آینه‌‌ها می‌یابیم؟ آیت الله خامنه‌ای در آخرین دیدار از امید به ملت‌ها گفتند. اینکه دست خدا به مدد ملت‌ها می‌آید: «ما بایستی به هدایت الهی امیدوار باشیم، به کمک الهی امیدوار باشیم، به نیرویی که خدا به ملّتها داده امیدوار باشیم». باید از خودمان بیرون بزنیم. جای خالی ملت‌ها را کنار خودمان پیدا کنیم. باید بخواهیم «جهان» شویم. و اصرار نکنیم ما همان دستی هستیم که تیر آخر را می‌زند. و هر کس بزند، این فقط دست خداست که بر هدف نشسته است؛ «وَ ما رَمَیتَ إِذ رَمَیتَ وَلٰکِنَّ اللَّهَ رَمىٰ» #غزه #یمن #جهان #ما_در_جهان #دل #همسایگی @Esrar3

یوم الله هفت اکتبر خب مثل اینکه در ظاهر دفتر جنگ غزه هم بسته شد. مانند هر شروعی که پایانی دارد شاید جنگ تمام شده باشد اما روزهای الهی، ایام الله مختص چند روز نیستند، آن‌ها تا ابدیت دامن گسترند، و به تعبیر رهبر انقلاب در وصف ایام الله آنها «آیه‌اند، نشانه‌اند، دلیل راهند». پیش از این، «یوم‌الله هفت اکتبر» شاید عنوان طنازانه‌ای بود که طنازی برای نمایش ترکیبِ زننده‌ی بی‌ربط‌ها کنار هم چیده و قصد داشته با اغراق نمایی، اوجِ از خود‌ بی‌خود شدن‌ یا ناهماهنگی‌ ملت‌ها را نشان دهد، اما این یک ترکیب واقعی‌ست، هماهنگ است. برخاسته از واقعیت برآمده و عینی‌ست. تصاویرش هر لحظه روبروی چشم است. رهبر انقلاب هفت اکتبر را یادگار شهید یحیی سنوار خواندند و گفتند: «او چهره‌ی‌ درخشان مقاومت و مجاهدت بود؛ با عزم پولادین در برابر دشمن ظالم و متجاوز ایستاد؛ با تدبیر و شجاعت به او سیلی زد؛ ضربه‌ی جبران‌ناپذیر هفتم اکتبر را در تاریخ این منطقه به یادگار گذاشت». هجدهم دی ماه سال ۹۸ ایشان موشک باران پایگاه آمریکایی را یوم‌الله خواندند اما چگونه هفت اکتبر یوم‌الله نباشد وقتی در وصف آن این گونه سخن می‌گویند؟ «اینکه می‌بینید دولت آمریکا در مقابل چشم همه‌ی مردم دنیا به این جنایتها کمک میکند، به خاطر واکنش عصبی آنها است از باطل شدن نقشه‌ای که با زحمت زیاد این نقشه را کشیده بودند. طوفان‌الاقصی یک چنین معجزه‌ای کرد. این طوفان‌الاقصی درست در وقت خود و در لحظه‌ی خود اتفاق افتاد. بنده البته نمیتوانم ادّعا کنم که طراحان طوفان‌الاقصی آیا میدانستند که چه کار بزرگی را دارند انجام میدهند یا نه ــ من نمیدانم ــ اما واقعیت این است که این کاری که اینها انجام دادند، یک کاری بود که هیچ چیز دیگری نمیتوانست جای آن را بگیرد؛ اینها یک توطئه‌ی بزرگ بین‌المللی برای منطقه‌ی غرب آسیا را با عملیّات طوفان‌الاقصی از بین بردند و باطل کردند». قبل از هفت اکتبر تقدیر ایام‌الهی ما به گردش تقویم‌های شمسی و قمری می‌چرخید.‌ ما به تقویم میلادی پا نگذاشته بودیم. برای جهانی شدن و جهانی بودن‌مان تا طرح جابه‌جایی روزهای تعطیل‌ از جمعه به شنبه هم پیش رفتیم اما خودمان هم خوب می‌دانستیم جهانی شدن تقویم و تقدیر مشترک می‌خواست که ما نداشتیم... تا اینکه... هفت اکتبر از راه رسید و دروازده‌ی ورودمان داد. ما زبان و تقویم مشترک یافتیم، خاطره‌‌ای هفت اکتبری‌ ساختیم. می‌توانیم هفت اکتبر را وسط بگذاریم و با جهان بگوییم «ما هفت اکتبری‌ها»... و فراموش نکنیم وقتی آن‌ها خاطر جمع بودند که تقویم مشترک مان را در بغض و نفرتِ یازده سپتامبر بسته‌اند، غزه آن را در هفت اکتبر بازگشود. حالا می‌توانیم پس از ۴۶۷ روز با صدای بلند بگوییم: «ما ملتِ هفت اکتبری ...». #غزه #زمان #زبان #جهان #ما_در_جهان @Esrar3

شهروند آمریکایی خطاب به فلسطینی‌ها: شما جهان را برای همیشه تغییر دادید. من تا ساختن زندگی بهتر برای شما به مبارزه ادامه می‌دهم. ✅ با زیرنویس #آمریکا #غزه #زندگی #جهان @Esrar3