#اصول_احادیث قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اَلسَّلاَمِ بْنُ صَالِحٍ اَلْهَرَوِيُّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى اَلرِّضَا عَنْ أَبِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا خَلَقَ اَللَّهُ خَلْقاً أَفْضَلَ مِنِّي وَ لاَ أَكْرَمَ عَلَيْهِ مِنِّي قَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَأَنْتَ أَفْضَلُ أَمْ جَبْرَئِيلُ فَقَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَضَّلَ أَنْبِيَاءَهُ اَلْمُرْسَلِينَ عَلَى مَلاَئِكَتِهِ اَلْمُقَرَّبِينَ وَ فَضَّلَنِي عَلَى جَمِيعِ اَلنَّبِيِّينَ وَ اَلْمُرْسَلِينَ وَ اَلْفَضْلُ بَعْدِي لَكَ يَا عَلِيُّ وَ لِلْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِكَ وَ إِنَّ اَلْمَلاَئِكَةَ لَخُدَّامُنَا وَ خُدَّامُ مُحِبِّينَا يَا عَلِيُّ اَلَّذِينَ يَحْمِلُونَ اَلْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ ... وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِوَلاَيَتِنَا يَا عَلِيُّ لَوْ لاَ نَحْنُ مَا خَلَقَ اَللَّهُ آدَمَ وَ لاَ حَوَّاءَ وَ لاَ اَلْجَنَّةَ وَ لاَ اَلنَّارَ وَ لاَ اَلسَّمَاءَ وَ لاَ اَلْأَرْضَ فَكَيْفَ لاَ نَكُونُ أَفْضَلَ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ وَ قَدْ سَبَقْنَاهُمْ إِلَى مَعْرِفَةِ رَبِّنَا وَ تَسْبِيحِهِ وَ تَهْلِيلِهِ وَ تَقْدِيسِهِ لِأَنَّ أَوَّلَ مَا خَلَقَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَلْقُ أَرْوَاحِنَا فَأَنْطَقَنَا بِتَوْحِيدِهِ وَ تَحْمِيدِهِ ثُمَّ خَلَقَ اَلْمَلاَئِكَةَ فَلَمَّا شَاهَدُوا أَرْوَاحَنَا نُوراً وَاحِداً اِسْتَعْظَمُوا أَمْرَنَا فَسَبَّحْنَا لِتَعْلَمَ اَلْمَلاَئِكَةُ أَنَّا خَلْقٌ مَخْلُوقُونَ وَ أَنَّهُ مُنَزَّهٌ عَنْ صِفَاتِنَا فَسَبَّحَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ بِتَسْبِيحِنَا وَ نَزَّهَتْهُ عَنْ صِفَاتِنَا فَلَمَّا شَاهَدُوا عِظَمَ شَأْنِنَا هَلَّلْنَا لِتَعْلَمَ اَلْمَلاَئِكَةُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ أَنَّا عَبِيدٌ وَ لَسْنَا بِآلِهَةٍ يَجِبُ أَنْ نُعْبَدَ مَعَهُ أَوْ دُونَهُ فَقَالُوا لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ فَلَمَّا شَاهَدُوا كِبَرَ مَحَلِّنَا كَبَّرْنَا لِتَعْلَمَ اَلْمَلاَئِكَةُ أَنَّ اَللَّهَ أَكْبَرُ مِنْ أَنْ يُنَالَ عِظَمُ اَلْمَحَلِّ إِلاَّ بِهِ فَلَمَّا شَاهَدُوا مَا جَعَلَهُ اَللَّهُ لَنَا مِنَ اَلْعِزَّةِ وَ اَلْقُوَّةِ قُلْنَا لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ لِتَعْلَمَ اَلْمَلاَئِكَةُ أَنْ لاَ حَوْلَ لَنَا وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ فَلَمَّا شَاهَدُوا مَا أَنْعَمَ اَللَّهُ بِهِ عَلَيْنَا وَ أَوْجَبَهُ لَنَا مِنْ فَرْضِ اَلطَّاعَةِ قُلْنَا اَلْحَمْدُ لِلَّهِ لِتَعْلَمَ اَلْمَلاَئِكَةُ مَا يَحِقُّ لِلَّهِ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَيْنَا مِنَ اَلْحَمْدِ عَلَى نِعْمَتِهِ فَقَالَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ فَبِنَا اِهْتَدَوْا إِلَى مَعْرِفَةِ تَوْحِيدِ اَللَّهِ وَ تَسْبِيحِهِ وَ تَهْلِيلِهِ وَ تَحْمِيدِهِ وَ تَمْجِيدِهِ ثُمَّ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ آدَمَ فَأَوْدَعَنَا صُلْبَهُ وَ أَمَرَ اَلْمَلاَئِكَةَ بِالسُّجُودِ لَهُ تَعْظِيماً لَنَا وَ إِكْرَاماً وَ كَانَ سُجُودُهُمْ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عُبُودِيَّةً وَ لآِدَمَ إِكْرَاماً وَ طَاعَةً لِكَوْنِنَا فِي صُلْبِهِ فَكَيْفَ لاَ نَكُونُ أَفْضَلَ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ وَ قَدْ سَجَدُوا لآِدَمَ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ وَ أَنَّهُ لَمَّا عُرِجَ بِي إِلَى اَلسَّمَاءِ أَذَّنَ جَبْرَئِيلُ مَثْنَى مَثْنَى وَ أَقَامَ مَثْنَى مَثْنَى ثُمَّ قَالَ لِي تَقَدَّمْ يَا مُحَمَّدُ فَقُلْتُ لَهُ يَا جَبْرَئِيلُ أَتَقَدَّمُ عَلَيْكَ فَقَالَ نَعَمْ لِأَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَضَّلَ أَنْبِيَاءَهُ عَلَى مَلاَئِكَتِهِ أَجْمَعِينَ وَ فَضَّلَكَ خَاصَّةً فَتَقَدَّمْتُ فَصَلَّيْتُ بِهِمْ وَ لاَ فَخْرَ فَلَمَّا اِنْتَهَيْتُ إِلَى حُجُبِ اَلنُّورِ قَالَ لِي جَبْرَئِيلُ تَقَدَّمْ يَا مُحَمَّدُ وَ تَخَلَّفْ عَنِّي فَقُلْتُ يَا جَبْرَئِيلُ فِي مِثْلِ هَذَا اَلْمَوْضِعِ تُفَارِقُنِي فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ اِنْتِهَاءَ حَدِّيَ اَلَّذِي وَضَعَنِي اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ إِلَى هَذَا اَلْمَكَانِ فَإِنْ تَجَاوَزْتُهُ اِحْتَرَقَتْ أَجْنِحَتِي بِتَعَدِّي حُدُودِ رَبِّي جَلَّ جَلاَلُهُ فَزُجَّ بِي فِي اَلنُّورِ زَجَّةً حَتَّى اِنْتَهَيْتُ إِلَى حَيْثُ مَا شَاءَ اَللَّهُ مِنْ عُلُوِّ مُلْكِهِ

فَنُودِيتُ يَا مُحَمَّدُ فَقُلْتُ لَبَّيْكَ رَبِّي وَ سَعْدَيْكَ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ فَنُودِيتُ يَا مُحَمَّدُ أَنْتَ عَبْدِي وَأَنَا رَبُّكَ فَإِيَّايَ فَاعْبُدْ وَ عَلَيَّ فَتَوَكَّلْ فَإِنَّكَ نُورِي فِي عِبَادِي وَ رَسُولِي إِلَى خَلْقِي وَ حُجَّتِي عَلَى بَرِيَّتِي لَكَ وَ لِمَنِ اِتَّبَعَكَ خَلَقْتُ جَنَّتِي وَ لِمَنْ خَالَفَكَ خَلَقْتُ نَارِي وَ لِأَوْصِيَائِكَ أَوْجَبْتُ كَرَامَتِي وَ لِشِيعَتِهِمْ أَوْجَبْتُ ثَوَابِي فَقُلْتُ يَا رَبِّ وَ مَنْ أَوْصِيَائِي فَنُودِيتُ يَا مُحَمَّدُ أَوْصِيَاؤُكَ اَلْمَكْتُوبُونَ عَلَى سَاقِ عَرْشِي فَنَظَرْتُ وَ أَنَا بَيْنَ يَدَيْ رَبِّي جَلَّ جَلاَلُهُ إِلَى سَاقِ اَلْعَرْشِ فَرَأَيْتُ اِثْنَيْ عَشَرَ نُوراً فِي كُلِّ نُورٍ سَطْرٌ أَخْضَرُ عَلَيْهِ اِسْمُ وَصِيٍّ مِنْ أَوْصِيَائِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ آخِرُهُمْ مَهْدِيُّ أُمَّتِي فَقُلْتُ يَا رَبِّ هَؤُلاَءِ أَوْصِيَائِي مِنْ بَعْدِي فَنُودِيتُ يَا مُحَمَّدُ هَؤُلاَءِ أَوْلِيَائِي وَ أَحِبَّائِي وَ أَصْفِيَائِي وَ حُجَجِي بَعْدَكَ عَلَى بَرِيَّتِي وَ هُمْ أَوْصِيَاؤُكَ وَ خُلَفَاؤُكَ وَ خَيْرُ خَلْقِي بَعْدَكَ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي لَأُظْهِرَنَّ بِهِمْ دِينِي وَ لَأُعْلِيَنَّ بِهِمْ كَلِمَتِي وَ لَأُطَهِّرَنَّ اَلْأَرْضَ بِآخِرِهِمْ مِنْ أَعْدَائِي وَ لَأُمَكِّنَنَّهُ مَشَارِقَ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا وَ لَأُسَخِّرَنَّ لَهُ اَلرِّيَاحَ وَ لَأُذَلِّلَنَّ لَهُ اَلسَّحَابَ اَلصِّعَابَ وَ لَأَرْقِيَنَّهُ فِي اَلْأَسْبَابِ وَ لَأَنْصُرَنَّهُ بِجُنْدِي وَ لَأَمُدَّنَّهُ بِمَلاَئِكَتِي حَتَّى تَعْلُوَ دَعْوَتِي وَ يَجْتَمِعَ اَلْخَلْقُ عَلَى تَوْحِيدِي ثُمَّ لَأُدِيمَنَّ مُلْكَهُ وَ لَأُدَاوِلَنَّ اَلْأَيَّامَ بَيْنَ أَوْلِيَائِي إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ . علل الشرایع

👆👆👆👆👆 حدیثی بس بزرگ وعجیب در شان مخلوق اول وحقیقت محمدیه صلوات الله علیه وآله و رابطه ی او با خالق کل و ورابطه ی او با سایر مخلوقات وبیان سر انشائ و ایجاد والقائ اذکار معروفه همانند لا اله الا الله و... توسط حضرت به مخلوقات ومادون #رسول_الله #اهل_بیت #خاص #مهدویت #ولایت #خلافت #احادیث_داستانی #هدف_خلقت #طریق

،از عبد السّلام بن صالح الهروى،از حضرت على بن موسى الرّضا،از پدرش موسى بن جعفر،از پدرش جعفر بن محمّد،از پدرش محمّد بن على از پدرش على بن الحسين، از پدرش حسين بن على از پدرش على بن ابى طالب عليهم السّلام آن حضرت فرمودند:رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرمودند: خداوند متعال موجودى را برتر و عزيزتر از من نيافريده. على عليه السّلام فرمودند: عرضه داشتم:شما برتر هستيد يا جبرئيل‌؟ پيامبر فرمودند:يا على حقّ‌ تبارك و تعالى انبياء را بر فرشتگان مقرّبش برتر نمود و من را بر تمام انبياء تفضيل داد و برترى بعد از من براى تو و امامان بعد از تو است، فرشتگان خدمتكاران ما او دوستان ما هستند،يا على اين فرشتگان كسانى هستند كه عرش با عظمت الهى را بر دوش گرفته و آنان كه اطراف عرشند به تسبيح و ستايش حقّ‌ مشغولند و براى آنان كه به ولايت ما ايمان دارند از خدا آمرزش مى‌طلبند،يا على ما اگر نبوديم خداوند آدم و حوّا را نمى‌آفريد،بهشت و دوزخ را ايجاد نمى‌كرد آسمان و زمين را پديد نمى‌آورد،با اين وصف چگونه ما برتر از فرشتگان نباشيم در حالى كه پيش از ايشان به پروردگارمان معرفت پيدا كرده و به تسبيح و تهليل و تقديسش پرداخته‌ايم زيرا اوّل موجودى كه پروردگار عالميان آفريد ارواح ما بود، پس از آفريدن،آن را به توحيد و تحميدش گويا ساخت سپس فرشتگان را آفريد، ايشان وقتى مشاهده كردند كه ارواح ما يك نور است امر ما را بزرگ شمردند و ما براى اين كه فرشتگان بدانند مخلوق حضرت جلال هستيم و او از صفات ما مخلوقات مبرّا است حضرتش را تسبيح و تنزيه نموديم،فرشتگان كه چنين ديدند آنها نيز با تسبيح ما به تسبيح حقّ‌ پرداخته و حضرتش را از صفات ما منزّه نمودند. و نيز چون شأن ما را با عظمت ديدند راى اين كه بدانند معبودى غير از حقّ‌- جلّت عظمته-نيست و ما بندگان او بوده و آفريدگار نيستيم.به تهليل آن حضرت پرداخته و هر معبودى غير از او را نفى نموديم و وقتى فرشتگان چنين ديدند آنان نيز به گفتن « لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاَّ اَللّٰهُ‌ » مبادرت ورزيدندو نيز وقتى عظمت موقعيّت و محلّ‌ ما را مشاهده كردند جهت آگاه نمودن ايشان كه حقّ‌ تعالى بزرگتر از هر چيزى است و عظمت محل و موقعيّت ما صرفا به واسطه او است به تكبير پرداخته و حضرتش را به بزرگى ياد نموديم. و چون عزّت و قوّت ما را مشاهده كردند براى اين كه بدانند هيچ عزّت و قوّتى نيست مگر از ناحيه افاضه بارى تعالى گفتيم:لا حول و لا قوّة الاّ باللّٰه. و وقتى نعمت‌هاى وافره بارى تعالى بر ما را مشاهده كرده و يافتند كه طاعت ما فرض و واجب است براى اين كه بدانند در مقابل اين نعمت‌ها شايسته است او را ستودن،گفتيم: الحمد للّٰه و فرشتگان نيز به دنبال آن گفتند:الحمد للّٰه. پس فرشتگان به واسطه ما به يكتاپرستى و تسبيح و تهليل و تحميد و تمجيد نمودن بارى تعالى ارشاد و راهنمايى شدند. پس از خلقت ارواح ما حقّ‌ تبارك و تعالى حضرت آدم را آفريد و ما را به رسم وديعه در پشتش قرار داد و به منظور بزرگداشت و اكرام ما به فرشتگان امر نمود كه به آدم سجده كنند و اين سجده در واقع عبادت حقّ‌ عزّ و جلّ‌ و اكرام آدم و چون ما در پشت و صلب او بوديم طاعت ما بود،پس با اين وصف چگونه ما برتر از فرشتگان نباشيم در حالى كه جملگى آنها در مقابل آدم سجده نمودند. و بيان ديگر براى برتر بودن ما از فرشتگان اين است كه وقتى مرا به آسمان بردند،جبرئيل عليه السّلام دو فصل،دو فصل،اذان و اقامه گفت. سپس به من گفت:اى محمّد پيش بيفت. به او گفتم:اى جبرئيل بر تو پيشى بگيرم‌؟ گفت:آرى،زيرا خداوند متعال انبيائش را عموما و تو را بخصوص بر تمام فرشتگان برترى داده است،پس جلو برو و با فرشتگان نماز بگذار و اين افتخارى نيست،من جلو رفته و وقتى به حجاب‌هاى نور رسيدم جبرئيل گفت:اى محمّد پيش‌رو و از من جدا شود. گفتم:اى جبرئيل در چنين جايى مرا تنها مى‌گذارى‌؟ عرضه داشت:آخرين حدّى كه حقّ‌ عزّ و جلّ‌ براى من قرار داده همين جا است، اگر از آن تجاوز كنم بالهايم مى‌سوزد،پس مرا در نور پرتاب نمود و در آن به جلو رفتم تا جايى كه خدا خواست سپس ندايى به گوشم رسيد يا محمّد.عرضه داشتم:بلى پروردگارم. نداء رسيد:اى محمّد تو بنده من بوده و من پروردگار تو مى‌باشم،تنها مرا بپرست و فقط‍‌ توكّلت بر من باشد تو در بين بندگانم نور و به سوى خلق رسول و بر آفريدگانم حجّت من مى‌باشى،بهشتم را براى تو و پيروانت آفريده و جهنّم را براى مخالفينت ايجاد نموده‌ام به جانشينانت عزّت و به شيعيانت اجر و ثواب خواهم داد.

عرضه داشتم:پروردگارا!جانشينانم كيانند؟ نداء رسيد:اى محمّد اسامى ايشان بر عمود عرش نوشته شده،پس در حالى كه مقابل پروردگار جلّ‌ جلاله ايستاده بودم به عمود عرش نگريستم،دوازده نور ديدم در هر نورى خطى سبز بود كه بر آن اسم يكى از اوصياء و جانشينانم به چشم مى‌خورد،اول ايشان على بن ابى طالب عليه السّلام و آخر آنها نام مهدى امّتم بود. عرضه داشتم:پروردگارا،اينان جانشينان بعد از من هستند؟ نداء رسيد:اى محمّد ايشان واليان و محبوبان و برگزيدگان و حجّت‌هاى من بعد از تو بر مردمانند و ايشان جانشينان تو و بهترين مخلوقات من بعد از تو مى‌باشند به عزّت و بزرگى خود قسم كه البته به وسيله ايشان دين خود را آشكار كرده و آيين خويش را بر پا نموده و با آخرين ايشان زمين را از دشمنانم پاك خواهم كرد و او را بر مشارق و مغارب كرده زمين مسلط‍‌ نموده،بادها را مسخّرش كرده و ابرهاى سخت را رامش قرار داده و اسباب و ابزار را در اختيارش نهاده و با لشكريانم كمكش نموده و با فرشتگانم ياريش خواهيم كرد تا دعوت من بر فراز كرۀ زمين مستقر گشته و خلق بر يكتاپرستى من اجتماع كنند و سپس ملك و سلطنتش را گسترانيده و پيوسته روزگار را بين دوستانم سپرى نموده تا روز قيامت فرا رسيد.

#توحید #اهل_بیت #هدف_خلقت روایت انس بن مالک ۸ رفرفه حدیث دیگر: در کفایة الاثر [۱] از انس بن مالک روایت کرده؛ قال: «قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم: لمّا عرج بی الی السّماء رأیت علی ساق العرش مکتوبا لا آله الّا اللّه، محمّد رسول اللّه، ایّدته بعلیّ و نصرته بعلی و رأیت اثنی عشر اسما مکتوبا بالنّور فهم علی بن ابی طالب و سبطای و بعدهما تسعه اسماء علی علی علی، ثلث مرّات و محمّد و محمّد مرّتین و جعفر و موسی و الحسن و الحجه یتلألأ من بینهم. فقلت یا ربّ اسامی من هولاء؟ فنادی ربّی جلّ جلاله: هم الأوصیاء من ذریّتک بهم اثیب و بهم اعاقب». ---------- [۱]: کفایة الاثر فی النص علی الائمة الاثنی عشر، ص ۱۰۶- ۱۰۵.  [العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان (عج) - جلد ۱، صفحه ۵۳]  #خاص #مهدویت

#مهدویت #اهل_بیت #خاص صدوق در عیون خبری را در معراج از ابن عبّاس، از حضرت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله روایت کرده، از آن جمله می‌فرماید، خدای تعالی فرمود: «و بالقائم منکم اعمر ارضی بتسبیحی و تقدیسی و تهلیلی و تکبیری و تحبیبی و به اطهّر الارض من اعدائی و اورثها اولیائی و به اجعل کلمه الذین کفروا بی السفلی و کلمتی العلیا و به احیی عبادی و بلادی بعلمی و له اظهر الکنوز و الذخائر بمشیتی و ایّاه اظهر علی الاسرار و الضمائر بارادتی و امدّه بملائکتی لتویّده علی انفاذ امری و اعلان دینی ذلک ولیی حقا و مهدی عبادی صدقا». و به قائم از شما، زمین خود را به تسبیح و تهلیل و تکبیر و تمجید خودآباد کنم و به او زمین را از لوث وجود دشمنانم پاک کنم و آن را به دوستانم به وراثت دهم و به ظهور او، کلمه کفّار را پست کنم و کلمه خود را بلند گردانم. به او عباد و بلاد خود را به علم خویش زنده کنم و برای او گنج‌ها و ذخیره‌ها را به مشیّت کامله خود آشکار کنم و او را به اراده تامّه‌ام بر امور پنهانی آگاه گردانم و او را به وسیله ملایکه خود یاری دهم تا بر نفوذ دادن امر من و آشکار داشتن دین من یاریش نمایند. او ولیّ من است از روی حقیقت و مهدی بندگان من به راستی. [۱] ---------- [۱]: ر. ک: الامالی، شیخ صدوق، ص ۷۳۱؛ الجواهر السنیه فی الاحادیث القدسیه، ص ۲۳۵- ۲۳۴.  [العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان (عج) - جلد ۱، صفحه ۵۸] 

#اباعبدالله #حدیث_روضه #امام_زمان #منتقم «فإنّ الحسین علیه السّلام لمّا قتل عجّت السّماوات و الأرض و من علیهما و الملائکة فقالوا یا ربّنا ائذن لنا فی هلاک الخلق حتّی نجدّهم عن جدید الأرض بما استحلّوا حرمتک و قتلوا صفوتک». زیراکه چون حسین کشته شد، آسمان‌ها و زمین‌ها و آن چه در آسمان و زمین است و ملایکه به درگاه خدای تعالی ناله کردند و عرض کردند: ای پروردگار ما! اذن فرمای ما را در هلاک این خلق تا آن‌ها را از روی زمین براندازیم. چراکه این‌ها حرمت تو را حلال داشتند و خون برگزیده تو را ریختند. «فأوحی اللّه إلیهم یا ملائکتی و یا سمواتی و یا ارضی اسکنوا ثمّ کشف حجابا من الحجب فإذا خلفه محمّد و اثنی عشر وصیّا ثمّ اخذ بید فلان القائم من بینهم، فقال: یا ملائکتی و یا سمواتی و یا ارضی بهذا انتصر؛ قالها ثلاث مرّات». پس خدای به سوی ایشان وحی فرمود که ای ملایکه من! و ای آسمان‌های من! و ای زمین من! آرام باشید. آن گاه حجابی از حجاب‌های ملکوت برگرفت. پس ناگهان در پشت آن پرده، محمد و دوازده وصیّ او بودند. آن گاه خدا دست آن را که در میان ایشان ایستاده بود، گرفت. پس سه بار فرمود: ای ملایکه من! و ای آسمان‌های من! و ای زمین من! به این ایستاده که دست او را به دست قدرت خود گرفته ام، از برای این مقتول مظلوم، انتقام کشم.  [العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان (عج) - جلد ۱، صفحه ۷۷]  #مهدویت

#دنیا #آخرت #خاص عنه عليه السلام :  مَرارةُ الدنيا حَلاوةُ الآخِرَةِ ، و حَلاوَةُ الدنيا مَرارَةُ الآخِرَةِ .[نهج البلاغة : الحكمة 251 .] امام على عليه السلام : تلخى دنيا، شيرينى آخرت است و شيرينى دنيا تلخى آخرت

#طاعت #عبودیت #طریق پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: إنّهُ لا يُدرَكُ ما عِندَ اللّه ِ إلاّ بطاعَتِهِ؛ به آنچه نزد خداست جز با طاعت از او، نتوان رسيد. نهج البلاغه، حكمت ۱۲۶

#اهل_بیت #رسول_الله #خاص #اسم #نامگذاری الکافي ج ۶، ص ۳۹ امام صادق (علیه السلام) مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي هَارُونَ مَوْلَى آلِ جَعْدَةَ قَالَ: كُنْتُ جَلِيساً لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِالْمَدِينَةِ فَفَقَدَنِي أَيَّاماً ثُمَّ إِنِّي جِئْتُ إِلَيْهِ فَقَالَ لِي لَمْ أَرَكَ مُنْذُ أَيَّامٍ يَا أَبَا هَارُونَ فَقُلْتُ وُلِدَ لِي غُلاَمٌ فَقَالَ بَارَكَ اَللَّهُ فِيهِ فَمَا سَمَّيْتَهُ قُلْتُ سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً قَالَ فَأَقْبَلَ بِخَدِّهِ نَحْوَ اَلْأَرْضِ وَ هُوَ يَقُولُ مُحَمَّدٌ مُحَمَّدٌ مُحَمَّدٌ حَتَّى كَادَ يَلْصَقُ خَدُّهُ بِالْأَرْضِ ثُمَّ قَالَ بِنَفْسِي وَ بِوُلْدِي وَ بِأَهْلِي وَ بِأَبَوَيَّ وَ بِأَهْلِ اَلْأَرْضِ كُلِّهِمْ جَمِيعاً اَلْفِدَاءُ لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لاَ تَسُبَّهُ وَ لاَ تَضْرِبْهُ وَ لاَ تُسِئْ إِلَيْهِ وَ اِعْلَمْ أَنَّهُ لَيْسَ فِي اَلْأَرْضِ دَارٌ فِيهَا اِسْمُ مُحَمَّدٍ إِلاَّ وَ هِيَ تُقَدَّسُ كُلَّ يَوْمٍ ثُمَّ قَالَ لِي عَقَقْتَ عَنْهُ قَالَ فَأَمْسَكْتُ قَالَ وَ قَدْ رَآنِي حَيْثُ أَمْسَكْتُ ظَنَّ أَنِّي لَمْ أَفْعَلْ فَقَالَ يَا مُصَادِفُ اُدْنُ مِنِّي فَوَ اَللَّهِ مَا عَلِمْتُ مَا قَالَ لَهُ إِلاَّ أَنِّي ظَنَنْتُ أَنَّهُ قَدْ أَمَرَ لِي بِشَيْءٍ فَذَهَبْتُ لِأَقُومَ فَقَالَ لِي كَمَا أَنْتَ يَا أَبَا هَارُونَ فَجَاءَنِي مُصَادِفٌ بِثَلاَثَةِ دَنَانِيرَ فَوَضَعَهَا فِي يَدِي فَقَالَ يَا أَبَا هَارُونَ اِذْهَبْ فَاشْتَرِ كَبْشَيْنِ وَ اِسْتَسْمِنْهُمَا وَ اِذْبَحْهُمَا وَ كُلْ وَ أَطْعِمْ . جلد ۷، صفحه ۱۰۳  ۲ - ابو هارون، غلام آل جعده گويد: در مدينه همواره به خدمت امام صادق عليه السّلام مى‌رفتم، چند روزى نتوانستم به خدمت آن بروم، روزى به خدمتش شرف‌ياب شدم، به من فرمود: اى ابا هارون! چند روز است تو را نمى‌بينم‌؟! عرض كردم: برايم پسرى به دنيا آمده است. فرمود: خداوند او را برايت مبارك گرداند! نامش را چه گذاشته‌اى‌؟ عرض كردم: او را محمّد نام نهادم. امام عليه السّلام درحالى كه مى‌فرمود:«محمّد، محمّد، محمّد» گونه‌اش را آن اندازه به زمين نزديك نمود كه نزديك بود كه به زمين بچسبد. سپس فرمود: خودم، فرزندم، خاندانم، پدر و مادرم و همۀ اهل زمين به فداى پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله! فرزندت را دشنام نده، او را نزن و با او بداخلاقى نكن. و بدان كه در روى زمين هر خانه‌اى كه در آن نام محمّد باشد، هرروز آن خانه تقديس مى‌شود. سپس به من فرمود: آيا برايش عقيقه داده‌اى‌؟ ابو هارون گويد: من جواب ندادم. هنگامى كه آن بزرگوار متوجه سكوت من شد، گمان نمود كه من عقيقه نداده‌ام. آن‌گاه به مصادف رو كرد و فرمود: اى مصادف! نزديك من بيا. ابو هارون گويد: به خدا سوگند! من متوجّه نشدم كه امام عليه السّلام به مصادف چه فرمود؛ جز اين‌كه گمان كردم چيزى را در خصوص من دستور داده است. وقتى خواستم برخيزم امام عليه السّلام به من فرمود: اى ابا هارون! همان‌طور كه هستى، بمان! آن‌گاه مصادف نزد من آمد و سه دينار در دست من نهاد. امام عليه السّلام فرمود: اى ابو هارون! برو و دو قوچ خريدارى كن و آن‌ها را ذبح كن؛ هم خودت از گوشت آن بخور و هم به ديگران اطعام كن.

💎پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه ‏و‏ آله: أغفَلُ النّاسِ مَن لَم يَتَّعِظْ بِتَغَيُّرِ الدُّنيا مِن حالٍ إلى حالٍ؛ 🍃 غافل‏ترين مردم كسى است كه از دگرگونى دنيا ـ از حالى به حالى ديگر ـ پند نگیرد. 📗[امالی صدوق، ص72 #قرآن #احادیث #حدیث