انواع ورزش های رزمی   هنرهای رزمی و مبارزه بدون سلاح گرم از دوران پیدایش انسان در زمین توسعه یافته و به مرور سبک های مختلفی از این ورزش های رزمی، در سراسر جهان ظاهر شده است. بعضی از این ورزش های رزمی مثل ورزش های کونگ فو، ووشو، تکواندو و کاراته مبدأ شرقی دارند و بعضی ديگر مثل بوکس، پانکریش و ساواته به غرب باز می گردند. در این مقاله چند مورد از بهترین ورزش های رزمی دنیا را لیست نموده و به شما ارائه دهیم: در موقع انتخاب هنر رزمی فاکتور هایی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.   امادگی جسمانی برخی از رشته های رزمی شبیه جوجیتسوی برزیلی و یا MMA به قدرت بدنی و فیزیک بدنی مناسبی احتیاج دارند هر چند اگر قدرت بدنی خوبی هم ندارید مشکلی نخواهد بود ولی باید در آغاز بر روی قدرت بدنی و امادگی جسمانی، بیشتر کار کنید.   از طرف ديگر در صورتی که سن و سال شما بالاست و یا احتمالا آسیب دیدگی را نمی توانید تحمل کنید بهتر است در خصوص این چنین کلاسها، که بر روی قدرت بدنی، باشدت کار می کنند تجدید نظر کنید.   ضربه زدن، گرفتن و یا هر دو آیا دوست دارید که به صورت ایستاده مبارزه کنید و مشت و لگد و یا ضربات ارنج و زانو بزنید؟ در اینصورت میتوانید ورزشهایی شبیه کاراته، تکواندو، کونگ فو و کیک بوکسینگ را مد نظر داشته باشید.   در صورتی که ورزشهای درگیری با صورت گرفتن و دست به یقه شدن را می پسندید میتوانید به ورزشهایی شبیه کشتی کج، جوجیتسو (Jujutsu) و جودو (Judo) روی بیاورید ولی جودو شیوه های پرتابی زيادي دارد ولی در این دسته هم میتوان آنرا جای داد.   شاید هم هر دو نوع ورزش را دوست دارید در این شرایط MMA یا یک ورزش ترکیبی ديگر میتواند انتخاب خوبی باشد.فراموش نکنید که باید در حالت بدنی خوبی باشید تا نتیجه خوبی بگیرید به عنوان مثال در صورتی که مشکلی در گردن دارید جوجیتسوی برزیلی که در آن رقیب تلاش در گرفتن گردن و خفه کردن شما دارد گزینه مناسبی نیست.   فاصله و برنامه تمرین قبل از انتخاب به خاطر داشته باشید که فاصله از باشگاه و همچنين زمان تمرین بسیار مهم است در صورتی که برنامه تمرین با زمان فراغت شما مناسب نیست و یا باشگاه در فاصله دوری از محل زندگی شماست امکان دارد سبب دل زدگی شما شود و نهایتا شما را ناگزیر به ترک هنر رزمی کند بدین ترتیب این دو مطلب را در نظر داشته باشید.   بوکس قطعاً رشته box یکی از قدرتمندترین ها در ورزشهای رزمی به حساب می آید. در این رشته شما تنها از دست های خویش استفاده میکنید و ضربات مستقیم، هوک و آپر در آن استفاده میشود. بوکس علیرغم ظاهر بسیار ساده، در باطن و در تمرینات بسیار پیچیده است. بهترین و ظریف ترین رقص پا در بین ورزشهای رزمی برای بوکس است که با استفاده از رقص پای حرفه ای در کسری از ثانیه بوکسور جابه جا می شود و مشت های حریف را رد میکند.   رد کردن مشت های رقیب و جاخالی دادن از نکات ديگر بوکسورها است که مشت زدن به ورزشکاران بوکس را بسیار کار دشواری میکند. مسابقه های بوکس معمولاً از جایزه های بسيار بالايي برخوردار است و این محبوبیت در بین مردم دنیا احتمالا به علت قدرت این ورزش هم باشد. رشته بوکس پیش از میلاد حضرت مسیح از یونان شکل گرفته ولی شکل کنونی آن در امریکا به وجود آمده و بعنوان رشته ای به دیگر کشورها هم رفته است.

ورزش رزمی موای تای موای تای یا موی تای بهترین ورزش رزمی است که میتوانید برای آغاز و بعنوان یک شخص تازه کار به سراغ آن بروید. این ورزش یکی از سبک های کیک بوکسینگ است که از تایلند ریشه می گیرد. شاید باور نکنید، ولی بسياري از کودکان تایلندی در سن ۵ سالگی آغاز به یادگیری این هنر رزمی می کنند.   موی تای برای مردم تایلند، مثل بیس بال برای مردم امریکا است. موی تای« هنر هشت اندام» است که شامل مشت، ارنج، لگد و زانو می شود. این ورزش همچنين روی تکنیک« کلینچ» تمرکز دارد که برای یادگیری بسياري از هنر های رزمی ديگر مثل جودو و کشتی موثر است.   هنرهای رزمی   كونگ فو یكی از رایج ترین انواع ورزش های رزمی است كه از هنرهای رزمی و جنگ های انفرادی كشور چین نشأت گرفته است.   ولی با این حال نمیشه گفت كدام ورزش قویتره، چرا كه یه ورزش هست كه از همه قویتره.   بهترین ورزش های رزمی   شائولین قدرتمندترین، قدیمی ترین و كاملترین رزم در جهان معرفی شده طوری كه راهبان شائولین اجازه مبارزه ندارن چون ضرباتشون كشندست.   کراو ماگا کرا ماگا یک ورزش اسرائیلی است که برای استفاده در وضعیت جنگی ساخته شده است. علاوه بر یاد دادن مشت و لگد و پرتاب، در آن سناریوهای مختلفی از دفاع دربرابر اشخاص مهاجم مسلح و غیر مسلح هماموزش داده میشود.   بهترین ورزش های رزمی دنیا   چه انتظاری از آن داشته باشید؟ بیشتر برنامه های کراو ماگا، بر روی تمرین های بدنی شدید و تکرارهای زیاد فنون تمرکز دارند. مبارزه در هنگامی که خسته هستید یک مسأله کلیدی در اینجاست و بیشتر برنامه های کراوماگا خيلي خوب شما را به این نقطه خواهند رساند. بعلاوه خيلي از ضربات آن، شامل مواردی میشود که در ورزش های رزمی ديگر غیرمجاز است، شبیه ضربه به چشم ها، گلو، کشاله ران، …   آیا برای شما مناسب است؟ در صورتی که فنون تماسی برای شما مهم است، این می تواند یک گزینه مناسب برای شما باشد. تعداد زيادي چرخش و ضربه در کراوماگا وجود دارد ، بنابراین برای عضلات مرکزی مطلوب بوده و به مفاصل قوی در آن احتیاج هست. با اینحال، این تحرک بدنی زیاد به معنی این است که کلاس ها را با بدنی زخمی و ضرب دیده ترک خواهید کرد.

مایک تایسون

فقط در سن 20 سالگی Mike Tyson مایک تایسون جوانترین قهرمان بوکس سنگین وزن جهان شد. متولد 1966 میلادی تایسون در محله ای نا امن در براونزویل در بروکلین نیویورک شروع به زندگی کرد. به دلیل لینکه در سن پایین مایک تایسون خجالتی و کم رو بود در خیلی مواقع مورد تمسخر و اذیت قرار می گرفت، که همیشه قلدرهای محل یا مدرسه او را مورد هدف قرار میدادند. تایسون به دلیل این شرایط سبک دعوا جدید خیابانی از خود اختراع کرد که از خود دفاع کند. به همین دلیل بعد از مدتی با بدرفتاری ها و دعواهای خیابانی او را به مدرسه شبانه روزی مخصوص “جوانانی که باید اصلاح می شدند فرستادند. در آنجا بود که او با کمک یک مشاور بوکس آماتور بوکسوری شروع به یادگیری اولیه و مبتدی مشت زن آشنا شد. او مانند (یک ماهی که شنا یاد میگیرد) در وب سایت خودش هم گفته است این تمرینات را انجام و بوکس خو گرفت و ادامه داد و تحصیلات دانشگاهی آن هم فرا گرفت. در همین زمان بود که Cus D’Amato استعداد مایک تایسون را دید و روی او شروع به کار کرد و بقولی زیر بال و پر او را گرفت. اگرچه این ارتباط اول مثل مربی و شاگرد آغاز شد ولی طولی نکشید که تبدیل به ارتباطی پدری و پسری تبدیل شد. دی آماتو با یکسری برنامه ریزی حرفه ای و مشخص او را تبدیل به یک بوکسور یا مشت زن حرفه ای در سن 18 سالگی کرد. بدلیل قدرت بسیار بالای مشت ها و سریع بودن مایک تایسون به او لقب “مایک آهنین” دادند. در همان سال ها مایک تایسون با 22 برد و هیچگونه شکستی به عنوان جوان ترین قهرمانی سنگین وزن بوکس “مشت زنی” رکورد زد که در تاریخ بی مانند است. مایک تایسون تا سال 1990 میلادی از عنوان قهرمان جهانی سنگین وزن بوکس خود را دفاع کرد تا اینکه توسط Buster Douglas در 10 راند مسابقه در توکیو ژاپن ناک اوت شد. این باعث شد مایک به همراه مجموع ای از شکست های شخصی و حرفه ای به مدت 5 سال از این ورزش دور به ماند. او باز هم در سال 1995 میلادی برگشت و حریف خود را در 2 بازی شکست داد. او آمده بود که انتقام خودش و همینطور عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را از  Evander Holyfield اوندر هولیفیلد پس بگیرد ولی شکست خورد و باز هم یک سال بعد تلاش کرد ولی این بار رد صلاحیت او در مسبقه دوم به علت گاز گرفتن گوش حریف تبدیل شد و از میادین مسابقه مشت زنی یا بوکس دور ماند.

💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی

💪پوریای ولی.. ✅قهرمان کشتی ایران قدیم.. اهل عبادت و خلوص بود، با اینکه یک پهلوان بود و کسی پشت او را به خاک نمالیده بود، از همه مردم متواضع تر و خاکی تر بود. ✅پوریای ولی قهرمان کشتی جهان بود ولی وقتی ناله مادری که پسرش قرار بود با پوریای ولی کشتی بگیرد را شنید بخاطر خدا و ناامید نشدن آن مادر از خود گذشت (داستانش را همه می دانند). ✅این گونه بود که امروز پوریای ولی نامش بعنوان یک جهان پهلوان به نیکی یاد می شود. 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی

🅾غلامرضا تختی ✅جهان پهلوان تختی به خاطر قهرمانی هایش در تشک کشتی محبوب و نام آور نشد.. ✅تختی درد مردم فقیر را می دانست، تختی حامی مردم محروم و فقیر بود و با آنان زندگی می کرد. ✅ تختی خدایی فکر کرد.. از هوس های دنیایی گذشت و شد جهان پهلوان تختی و محبوب مردم شد. ✅برادر شاه به خاطر حسادت با تختی، کینه جهان پهلوان را در دل گرفت، اما تختی محبوب شد و برادر شاه منفور 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی

نینجا چیست؟

نینجا (یا در ژاپن شینوبی) به مزدوران مخفی در دوران ژاپن فئودال گفته می‌شود. نینجا در لغت امروزی به هنرجویان رشته نینجوتسو گفته می‌شود. نینجاها تخصصشان در جنگ‌های غیرمتعارف بود. آن‌ها معمولاً برای جاسوسی، خرابکاری، نفوذ، ترور، جنگ چریکی و عملیات های مختلف و گاهی هم برای مبارزات مستقیم استخدام می‌شدند و از مهارت رزمی و روش جنگی نینجوتسو استفاده می‌کردند.[۱] کاربرد این کلمه به هنرجویان مهارتهای رزمی نینجوتسو اشاره دارد. نینجاها در مقابل سامورایی‌ها بودند. سامورایی‌ها انسان‌های نجیب و شریفی بودند که از لحاظ مهارت و فن، حرفه‌ای بودند. نینجاهای قدیم به خاطر خرابکاری و ترور سامورایی‌های شریف، مورد تنفر مردم ژاپن بودند. طرحی از یک نینجا روش جنگی ماهیت مرموز نینجاها، در قرن اخیر توجه مردم ژاپن و سپس کل دنیا را جلب کرد و آن را به بخشی از فولکلور و افسانه‌های ژاپن تبدیل کرد. نتیجه این افسانه‌سازی، مشکل‌تر شدن جدا کردن افسانه از واقعیت بود تا حدی که قابلیت‌های فراطبیعی مثل نامرئی شدن و راه رفتن روی آب، به نینجاها نسبت داده شد و این شخصیت، به شکل فیلم و داستان به فرهنگ عامه تمامی جهان، راه یافت. از واژه نینجوتسو برای توصیف فعالیت‌های مختلف نینجاها استفاده می‌شود. نینجاها با رنگ لباس تیره خود و پوشیدن نقاب همواره نمادی از ترس و دلهره برای سامورایی‌ها مطرح بوده‌اند. برعکس سامورایی‌ها که از سلاح کاتانا به عنوان سلاح اصلی خود استفاده می‌کردند، نینجاها هر ابزاری را که می‌توانستند برای رسیدن به هدف خود به کار گیرند به عنوان سلاح در نظر می‌گرفتند. این تنوع در بکارگیری سلاح از آنان مبارزانی مخوف و راز آلود ساخته بود. شاید معروف‌ترین سلاح یک نینجا شوریکن یا ستاره نینجا باشد که تقریباً نماد این افراد یا این هنر نیز شده‌است. ستاره نینجا یا شوریکن سلاحی بود که از فاصله به طرف دشمن پرتاب می‌شد و با زخمی‌کردن یا کشتن حریف و دشمن او را از مقابله با نینجاها بازمی‌داشت. توانایی این افراد در جاسوسی در گرو تغییر چهره و استتار آن‌ها بود که ایشان از کودکی آن را فرا می‌گرفتند و استادان این هنر بودند.[۲] یک تفاوت مهم نینجاها با سامورایی‌ها این است که سامورایی‌ها اگر نتوانند مأموریتشان را انجام دهند هاراگیری(خودکشی) میکنند، اما نینجاها هر کاری می‌کنند که مأموریتشان را به درستی انجام دهند. تاریخچه تاریخ پیدایش نینجاها چندان مشخص نیست اما بسیاری از منابع به حوالی قرن ۱۴ اشاره می‌کنند.[۳] و لغت «شینوبی» نیز تا قرن ۱۵ دیده نشده‌است. در افسانه‌های ژاپنی آمده که نینجاها از نسل هیولایی هستند که نیمی انسان و نیمی کلاغ بود. بر اساس بیشتر منابع تاریخی نینجاها به تدریج خود را به عنوان نیروی مخالف همتایان طبقه بالاتر خود یعنی سامورایی‌ها در دوران حکومت فئودال‌ها بر ژاپن مطرح کردند و تکامل این هنر رزمی بین قرن ششم تا نهم میلادی در ژاپن اتفاق افتاد. پس از سقوط دودمان تانگ در چین در سال ۹۰۷ میلادی، تعدادی از فرماندهان نظامی چینی به ژاپن آمدند و تاکتیک‌ها و نظریات جدید جنگی را با خود به این جزیره آوردند. در دهه ۱۰۲۰ میلادی هم راهبان بودایی چینی وارد ژاپن شدند و دانش پزشکی و نظریات جنگی خود را هم که بسیاری از آن‌ها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود به ژاپن آوردند و روش‌های خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین طایفه‌های نینجا آموختند. دایسوکه توگاکوره سامورایی خلع‌شده، و کاین دوشی راهب جنگجوی چینی، نخستین نینجاهایی بودند که برای اولین بار قواعدی را برای این هنر رزمی تدوین کرده و جانشینان دایسوکه نیز نخستین نینجا ریو یا مدرسه نینجوتسو را با نام توگاکوره ریو تأسیس کردند. نینجوتسو به این ترتیب رقیبی برای مکتب بوشیدو سامورایی‌ها شد. سامورایی‌ها وفاداری و شرافت را بر هر چیز مقدم می‌داشتند و بوشیدو سیستم رزمی آن‌ها بسیار اصیل و منسجم بود اما روش‌های جنگی آن‌ها همیشه کارآمد نبود. برتری نینجاها درست در همین مسئله بود. نینجاها انجام مأموریت به هر شکل ممکن را بر هر چیز مقدم می‌داشتند. حمله ناگهانی، مسموم کردن، فریب و جاسوسی از نظر سامورایی‌ها ناجوانمردانه بود اما از روش‌های اصلی رزمی نینجاها به‌شمار می‌آمد.[۴] در حال حاضر هنر رزمی نینجوتسو در جهان زیر نظر سوکه ماساآکی هاتسومی دنبال می‌شود. جناب هاتسومی این هنر دیرین را دوباره زنده کرده و به عنوان استاد بزرگ نه مدرسه و مکتب (ریو) نین جوتسو و بوجوتسو در ژاپن مورد پذیرش قرار گرفته‌اند. این نه مدرسه که با اسامی: توگاکوره ریو، کوتو ریو، گیوکو ریو کوشی جوتسو، کوکی شیندن ریو، تاکاگی یوشین ریو، کومو گاکوره ریو، گیو کوشین ریو، شیندن فودو ریو، گیکان ریو شناخته می‌شوند همه تحت نظر و مدیریت هاتسومی به آموزش اصول نین جوتسو و بوجوتسو می‌پردازند. این رشته از هنرهای رزمی در بسیاری از کشورها شناخته شده است. [5]

تمامی قوانین و تاریخچه به همراه اصطلاحات “تکواندو”

“تکواندو” ورزشی جذاب و مهیجی می باشد که طرفداران خاص خود را در این رشته ورزشی جذب نموده است. همه چیز درباره ورزش تکواندو تکواندو یکی از منظم ترین و علمی ترین هنرهای رزمی سنتی کره ای است، که چیزی بیش از صرف مهارت های مبارزه فیزیکی به افراد یاد می دهد. این نظم و انضباطی است که از طریق آموزش بدن و ذهن، راه های تقویت روح و بالا بردن سطح زندگی را به افراد نشان می دهد. امروزه، تکواندو تبدیل به یک ورزش جهانی شده و توانست است شهرتی بین المللی به دست آورد. تکواندو یکی از بازی های رسمی المپیک است. تمامی قوانین و نکته های ورزش تکواندو تاریخچه تکواندو یکی از نخستین سرنخ های وجود تکواندو در نقاشی دیواری از یک آرامگاه است که در پادشاهی کره ای گوگوریو، بین 37 سال قبل میلاد و سال 66 میلادی ساخته شده است. طراحی این نقاشی نشان می دهد که دو چهره غیرمسلح در فرم ایستادن تکواندو با یکدیگر رو به رو شده اند. سایر طرح های موجود در آرامگاه نشان دهنده شخصیت هایی است که در حال شکستن آجر هستند و لباس هایی شبیه به فرم تکواندو امروزی بر تن دارند. پیشرفت تکواندو و تکنیک های آن با پیشرفت کشور کره توسعه یافته است. نمونه ها و تاریخچه تکواندو در طول قرن های مختلف، تقریبا در تمام سوابق پادشاهی های مختلف کره وجود دارد. تاریخچه ورزش تکواندو بالاترین شکل هنر باستانی در سلطنت شیلا به دست آمد. این پادشاهی کوچک به طور مداوم با حملات و مخالفت از طرف مناطق بزرگتر و قوی تر مواجه می شد. پادشاه جین هونگ، پس از اعلام یک حکم پادشاهی، گروهی از نخبگان جنگجویان را به نام "هوراگان" یا "گل جوانان" تشکیل داد. هوراگان از پسران اربابان موجود در سلطنت تشکیل شد. آنها با دقت انتخاب شدند و به طور رسمی در تمام جنبه های مهارت های نظامی، از جمله جنگ غیر مسلح، که در آن زمان به عنوان Tae Kyon شناخته می شد، آموزش می دیدند. قابل توجه است که هوراگان نه تنها اهمیت توسعه قدرت بدنی آنها را زیر نظر داشت، بلکه کار بر قدرت ذهن و روح آنها نیز از اهمیت خاصی برخوردار بود. علاوه بر مبارزه و یادگیری تکنیک ها، جنگجویان جوان در زمینه تاریخ، شعر و فلسفه آموزش داده می شدند. کل روند آموزش به عنوان Hwarang Do شناخته شد. هوراگان نه تنها برای جنگ، بلکه برای زندگی روزمره نیز مهارت هایی را به دست آورند. این ویژگی به طور مستقیم به آموزش مدرن تکواندو مربوط می شود که در کنار مهارت های دفاع شخصی، شخصیت فرد بهبود یافته، انضباط و اعتماد به نفس ورزشکار بهبود پیدا می کند. این خصوصیات برای انجام هر کاری در زندگی مفید است. بانوی تکواندوی ایران کیمیا علیزاده پس از سلسله شیلا، سلسله کوریو (935 میلادی - 1352 میلادی) به نام کره نامگذاری شد. تمرین هنرهای رزمی، که تحت عنوان Subak Do شناخته می شود، به عنوان یک ورزش سازمان یافته با قوانین دقیق شناخته می شود. خانواده سلطنتی مسابقات و رقابت های زیادی را حمایت کردند و هنرهای رزمی دریشه عمیقی در فرهنگ کره پیدا کرد. سبک های تکواندو کیوروگی (مبارزه): لفظ کره ای کیوروگی به مبارزات جذاب و دیدنی تکواندو اطلاق می شود. مبارزات تکواندو نسبت به سایر رشته های رزمی از سطح حفاظتی ویژه ای برخوردار است. بهره گیری از ساق بند، کاپ، لثه، هوگو و کلاه توسط تکواندو کاران در مبارزات باعث شده تا آسیب های ورزشی این رشته در حد صفر باشد و کمترین مصدومیتی متوجه ورزشکاران فعال در تکواندو باشد. حفظ سلامتی در کنار کسب موفقیت در میادین قهرمانی جزء تاکیدات این رشته در بخش کیوروگی که پر متقابل ترین بخش تکواندو است، تلقی می شود. مبارزات تکواندو در 3 راند 2 دقیقه ای برگزار می شود و ورزشکاران در این زمان روی تشک مسابقه تکواندو که شیاپ چانگ خوانده می شود به قضاوت یک داور وسط و 4 داور کنار برای کسب امتیاز و پیروزی به مبارزه می پردازند. 

سبک ها و انواع ورزش تکواندو پومسه (فرم): پومسه یا فرم بخش دیگری از تکواندو می باشد که در آن تکواندو کاران به اجرای تکنیک های این رشته می پردازند. در پومسه تکنیک ها بر اساس روندی که ترکیب شده است به ترتیب مورد اجرا در می آید که و ورزشکاران در یک مسیر مشخص تلاش می نمایند یک رشته تکنیک های استاندارد را به بهترین نحو ممکن به اجرا در می آورند. این تکنیک ها به طریقی به اجرا در می آید که به صورت طبیعی نیز کاربرد آن حفظ شود و اثر گذاری آن در برابر یک فرد قابل مشاهده باشد. پومسه خود به دو روش استاندارد و ابداعی تقسیم می شود که در جای خود نیاز به بررسی دارد در پومسه استاندارد، ورزشکاران یک سری تکنیک های مشخص را به صورت متوالی و با نظم مشخص به اجرا در می آورند اما در پومسه ابداعی تکواندو کاران مجاز هستند که روال تکنیکی جدیدی را شکل دهند و از این حیث آزادی عمل و تنوع فرم های اجرایی در پومسه ابداعی بر طرفداران آن می افزاید. تکواندو کار شرکت کننده در پومسه که پومسه رو نیز خوانده می شود فارق از مبارزه طلبی زیبایی های تکواندو را در قالب اجرای فرم های منظم و اصولی به نمایش می گذارند و اصالت این هنر شرقی را در ترکیب نمایان می کند. پومسه نیز با توجه به جذابیت های خاص خود مشتاقان فراوانی را به سمت و سوی خود جلب نموده است که با این وجود کره ای ها همچنان در این بخش حرف اول را می زنند. دانستی های کامل رشته تکواندو هان مادانگ (شکستن اجسام سخت – دفاع شخصی – پومسه ایروبیک) هان مادانگ که به آن تکواندو همگانی نیز می گویند، رویکرد متفاوتی با کیوروگی و پومسه را پی می گیرد و بدین لحاظ بخشی مجزا را شامل می شود. در هان مادانگ که فلسفه آن همگانی نمودن ورزش از طریق توسعه آن در کوچکترین جوامع یا خانواده است تلاش می شود تا سایر جذابیت های فنی تکواندو در قالبی خاص به مخاطبین ارائه شود. در رقابت های هان مادانگ بر خلاف مبارزه و فرم به جای اینکه بیشتر به کسب نتیجه توجه شود، بر افزایش تعاملات فرهنگی نژادی و قومی تأکید می شود تا باعث تقویت اتحاد و دوستی میان اقشار مختلف مردم گردد. رشته ورزشی تکواندو هان مادانگ به بخش های مختلف همچون هوشین سول یا دفاع شخصی و کیوک پا یا شکستن اجسام سخت تقسیم می گردد که البته پومسه ابداعی و پومسه ایروبیک نیز جزء این بخش ها می باشند. دفاع شخصی کاربردی که در هان مادانگ آموزش داده می شود امنیت هر ورزشکار را تأمین می کند و این امکان را فراهم می کند تا آخرین دستاورد های دفاع شخصی رادر قالبی ساده ارائه نمود. در کیوک پا یا شکستن اجسام سخت نیز روش های تسلط قدرت هر فرد بر اجسام سخت همچون چوب و سنگ آموزش داده می شود معیار کسب برتری در کیوک پا حجم شکستن اجسام است که شرکت کنندگان مسابقات در شرایط برابر به اجرای آن می پردازند. این بخش سایر علاقمندان را به تکواندو جذب خود می کند و از این لحاظ اهمیت فوق العاده بالایی برای اهالی این رشته دارد. در هان مادانگ پومسه به صورت استاندارد، ابداعی و ایروبیک به نمایش گذاشته می شود. در پومسه ایروبیک تکنیک های زیبای تکواندو همراه با موزیک و حرکات ایروبیک صحنه های زیبا و جذابی را خلق می کند که در همگانی و فراگیر نمودن تکواندو می تواند نقش مهم و بسزایی ایفا نماید.

معنای کونگ فو 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی

 معنای کونگ فو در بین مردم چین در کل ، هنرهای رزمی چین با نام کونگ فو شناخته می شود . کلمه کونگ فو ظاهرا هیج معنای خاصی ندارد . ولی در بعضی از اقوام کونگ فو ( مرد دانا ) اطلاق می شود . و در نزد بعضی دیگر از مردم نیز به ( عالی ترین شکل هر چیز ) گفته می شود .  در مجموع می توان گفت کونگ فو به هنری اطلاق می گردد که بیانگر حرکات فیزیکی موزون دست و پا است . در هر صورت کونگ فو تقریبا همیشه در دست مردان و زنانی بوده است که مورد اعتماد مردم بوده اند . کونگ فو در بین دو گروه رواج بیشتری داشته است .  گروه اول جادوگران و جن گیران آن زمان که با نمایشهایی افسونگری و اجرای بعضی از حرکات زیبا و پیچیده در میان قبایل امرار معاش می کردند و این فنون و حرکات مذهبی مخصوص خودشان را به فرزندان خود انتقال می دادند . در بین آن می توان رهبر آنها ( تین شید ) را نام برد که ارباب آسمانی نام گرفته بود .  خاندان وی هزار هشتصد سال بر کوهی ( اژدها ) در ایالت کیانگ سینگ حکومت داشتند . ضمنا این افراد می توانستند بعد از ازدواج در بین مردم شهرها و روستائیان به راحتی و آزادانه زندگی کنند .  گروه دوم راهبان و افراد مذهبی را شامل می شد که این افراد زندگی ساده ای داشتند و فقط از گیاهان تغذیه می کردند و یکی از خصوصیات آنها این بود که باید تا زمانیکه زنده هستند مجرد و دور از مسائل مادی باشند آنها در صومعه ها زندگی می کردند . در ضمن برای تلفیق روح و جسم روزه می گرفتند و در همین حال به تمرینات سخت و طاقت فرسای هنرهای رزمی کونگ فو می پرداختند .  خضور راهبان پیوسته جهت اصلاح جامعه ملموس بود هر کجا بر کسی ستم می شد این راهبان حاضر بودند . فشارهائی که از طرف حاکمان به افراد زیر دست آنها اعمال می شود باعث آن گردید که در سال 1911 در چین نهضتی از طرف این مردان اتفاق بیافتد که به انقلاب بکسورها معروف شد و در حقیقت انقلاب اول نام گرفت .    یکی از راهبان معبد شائولین بنام تی سو در رواج و نشر بوکس معبد شائولین نقش عمده را بر عهده داشت و سالها در بین راهبان معبد این هنر را رواج می داد . آنها این هنر را بوسیله تقلید از حیوانات و حشرات به مرحله عالی رساندند و این حرکات شامل : حرکات ببر ، مار ، پلنگ ، میمون ، مانتیس ، درنا ، اژدها و دیگر حیوانات می باشد .  استادان بزرگ شائولین این هنر را نسل به نسل به شاگردان خود منتقل می کردند و با پیگیری زیاد آن را به کمال رساندند. اما بعد از فتح شائولین ، کونگ فو در سراسر چین ممنوع اعلام شد و استادان اصلی شائولین از مرزها گریختند آنها به کشورهایی مانند هنگ کنگ ، تایوان و کشورهای غربی رفتند .  اکنون کونگ فوئی که در خارج از چین تعلیم داده می شود بواسطه مهم بودن مراجع آن ارزشمند تر و مهم تر از کونگ فوئی است که در چین تعلیم داده می شود . بعدها دولت چین جهت سر و سامان دادن به این هنر رزمی سعی کرد تحت نام ووشو همه سیستم های کونگ فو را منسجم کند .  استادان شائولین که در خارج از چین بودند این جریان را تحریم کردند اما ووشو شروع بکار کرده بود و از تمام دنیا جهت نشر این ورزش نماینده می پذیرفت . بعدها برای جلوگیری از انتقاد شدید مشتاقان کونگ فو در کنار معبد شائولین مدرسه هنرهای رزمی شائولین تاسیس شد که این مکان به جهانگردان هنر رزمی ووشو را می آموزد و مدارک شائولین به آنها می دهد .  در حال حاضر دهها سبک کونگ فو در حال فعالیت هستند که شاخص ترین آنها : تای چی چوان ، پاگواچان ، هسینگ آی ، وینگ چان ، چانگ چوان و نان چوان می باشد که در ووشو نیز همین سبک ها را بعنوان سبک های اصلی قرار داده اند. 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی

#سوسای_اویاما ✅كاراته ابتداداره ولی انتهایی براش وجود نداره انتهای كاراته روزيه كه كاراته كا از دنيا رخت ببنده كاراته كای واقعی رو فقط مرگ می تونه از كاراته جدا كنه اوس 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی

بنيانگذار کيوکوشين کاراته در ايران

یوسف شيرزاد متولد 11 دی ماه سال 1328 ( اول ژانويه 1950) می باشد. او در سن 12 سالگی به ورزش کشتی، بوکس و کشتی کج روی آورد. در سن 14 سالگی کاراته را نزد استاد ابوطالب ماشين چيان در باشگاه کاخ جوانان سابق شروع کرده و در سن 19 سالگی با توافق استاد ماشين چيان با درجه کمربند قهوه ای با استاد فرهاد وارسته بنيانگذار سبک کان ذن ريو آشنا و به تمريانات خود در محل باشگاه لشکر يک گارد زير نظر ايشان ادامه دهد و تا سال 1355 افتخار شاگردی اين دو استاد بزرگ را داشته است. او از سال 1352 که فدراسيون کاراته ايران تأسيس شد، به عضويت اولين تيم ملی کاراته ايران در آمده و به مدت 3 سال در عضويت اين تيم بوده است. ضمناً قبل و بعد از تأسيس فدراسيون کاراته، در مسابقات مختلف داخلی و مسابقات بين المللی کاراته سال 1354 که بيش از 40 کشور در آن شرکت داشتند شرکت نموده و مقام هايی را کسب نموده است. پس از گذشت بيش از 12 سال فعاليت در ورزش رزمی و با توجه به آشنايی و تجارب کاملی که در ورزش های کشتی، بوکس، دفاع شخصی و همچنين ورزش های رزمی چينی، کره ای و ژاپنی به دست آورده در تاريخ 16 ارديبهشت 1352 در سن 24 سالگی مکتب کاراته شيرزاد را با تکيه بر تجربيات غنی خود، در مدرسه مکتب نوبخت بنيان نهاد. به دليل اينکه هيچ گونه تعصب و گرايشی نسبت به هيچ سبک خاصی نداشت، روشی را که در مکتب خود تدريس می کرد به عنوان راه و روش کاراته يا کاراته دو نامگذاری نمود.

تشکيل داده و در دومين دوره مسابقات جهانی که در توکيو برگزار شد با 4 ورزشکار حضور يافتند که اعضا اين تيم عبارت بودند از بهروز شيرزاد، مرحوم سيامک شيرزاد، خسرو شيرزاد و مسعود همايونپور. تا قبل از فوت سوسای که در 6 ارديبهشت 1373 (26 آوريل 1994) اتفاق افتاد به طور تنگاتنگ و صادقانه با ايشان همکاری داشتند. ده روز پس از فوت سوسای اوياما در تاريخ 16 ارديبهشت 1373 ( 6 می 1994) نام مکتب کاراته خود را که در سطح کشور به طور گسترده فعاليت داشت به نام جهانی سازمان بين المللی شيرزاد کيوکوشين ( شين ذن ) تغيير داده و سبک خود را به دنيا معرفی و کليه تجربياتش در ورزشهای رزمی را در اختيار مشتاقان کاراته حقيقی قرار داد و اکنون نيز نمايندگان اين سازمان در ايران و ساير کشور های جهان به بسط و گسترش اين سبک مشغولند. از اين رو تمامی استادانی که در سبک های مختلف آزاد ( شاخه های کيوکوشين ) در ايران فعاليت می کنند، يا از شاگردان ايشان و يا اينکه شاگرد شاگردان ايشان محسوب می شوند.

@wushucaran # كنفوسيوس #حکمت رزم 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی (هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی و معنای بزرگی نهفته است.)