eitaa logo
نویسندگان حوزوی
4.4هزار دنبال‌کننده
7هزار عکس
605 ویدیو
204 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🍃#شبکه_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه شما فاضل ارجمند 🌱 یادداشت شما با این مشخصات پذیرش می‌شود ۱. نام و نام خانوادگی... ۲. از استان ... ۳. نشانی کانال شخصی @Jahaderevayat 🚫 این صفحه تبلیغ و تبادل عمومی ندارد.
مشاهده در ایتا
دانلود
📌 تلویزیونِ نامیزون! ✍️ محمدجواد محمودی، عضو تحریریه مدادالفضلاء به مناسبت شروع فعالیت مدیر جدید صدا و سیما، جناب آقای ، خوب است چند کلمه‌ای در باب چالش‌های این سازمان تاثیرگذار سخن بگوییم. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همانطور که در تمام عرصه‌های اجتماعی تحول‌ اساسی رخ داد؛ نیز، به عنوان یکی از اصلی‌ترین متولیان و همچنین پل میان مسئولین و مردم، در ساختارهای کلی رسانه‌ای دچار تحول شد. اما در ادامه، این تحول، با روند تحول فرهنگ عموم مردم همراه نشد و از سیر فرهنگ اجتماعی عقب افتاد. به عبارت بهتر، صدا و سیما که خود باید باشد و به حرکت کلی فرهنگ اجتماعی، گِرا بدهد، نه تنها از عهده‌ی این کار بر نیامد بلکه از همان سیر عمومی فرهنگ جامعه جاماند و به طبع هر چه جلوتر رفت، مخاطبان کم کم به سوی رسانه‌های دیگر -از جمله رسانه‌های اروپایی- روی آوردند. ساختار محتوایی و همچنین کیفیت ساخت از مهم‌ترین عوامل ضعف صدا و سیما در جهت نارضایتی مخاطبان می‌توان بر شمرد که متاسفانه در سال‌های اخیر به جای ارتقای سطح کیفیت ساخت و غنای محتوا؛ برای جذب مخاطب بیشتر، از جذابیت‌های مبتذل بهره گرفته شد تا به قول معروف، خودشان را با جامعه هماهنگ کنند. اما دقیقا مشکل قضیه همین جاست؛ یعنی در عرصه‌ی رسانه یک دیدگاهی وجود دارد که یا باید ارزش‌های محتوایی را حفظ کرد که در اینصورت پسند نیست و یا باید از جذابیت‌های رسانه‌ای بهره برد که در اینصورت نمی‌توان ارزش‌ها را حفظ کرد اما مخاطب خوبی دارد!!! این دیدگاه صفر و صدی سبب شده که ما شاهد انواع موسیقی‌های نامناسب، فیلم‌هایی با مضامین غیراخلاقی و ... در عرصه‌ی صدا و سیما، سینما و شبکه نمایش خانگی باشیم که طبیعتا به جهت محدودیت‌هایی که در رسانه‌ی ملی وجود دارد، میزان آن در این عرصه کمتر است. حال سوال این است که آیا نمی‌توان محتوایی تولید کرد که هم به لحاظ غنی باشد و هم به لحاظ کیفیت ساخت، با کیفیت باشد؟! آیا تنها راه جذب مخاطب، استفاده از جذابیت‌های مبتذل است؟! یک قاعده‌ی عقلی وجود دارد با این عنوان: «ادلّ الدلیل علی امکان شئ وقوعه»؛ یعنی اصلی‌ترین دلیلی که می‌‌توان برای امکان داشتن یک چیز آورد، همین است که وقوع پیدا کرده باشد. اصلی‌ترین دلیل هم بر این که می‌توان محتوایی تولید کرد که محتوای فاخر داشته باشد و هم ساختار با کیفیت و هم مخاطب پسند باشد، برخی از آثار تلویزیونی و سینمایی است که دارای این مؤلفه‌ها بوده است. همچون آثار مرحوم فرج الله سلحشور، داود میرباقری و ابراهیم حاتمی‌‍کیا- می‌باشد، که مشخص می‌کند دیدگاه رایج که یا باید جذاب باشد یا محتوا داشته باشد، گزافی بیش نیست. یکی دیگر از آثار موفق که نشان داد می‌توان محتوای ارزشی را طوری ارائه کرد که مخاطب پسند باشد، موشن گرافیک احکام در شبکه سه است که نشان داد اگر همّتی باشد و از هنرمندان متعهد حمایت شود، می‌شود اثر فاخر تولید کرد. امیدواریم در دوران جناب آقای جبلی، شاهد بازگشتن رسانه‌ی ملی به عرصه‌ی پیشران فرهنگ عمومی جامعه باشیم. @HOWZAVIAN
. 🔴 زخم‌های فرهنگیِ «زخم کاری» ✍ حمید برزگار به بهانه اتمام پخش سریال زخم کاری، در صدای حوزه نوشت: 🔺سریال مشکلات فرهنگی کم نداشت. دلیل نوشتن این جریده مختصر هم مخاطب قابل توجه این سریال پانزده قسمتی می باشد که اخیرا پخشش از طریق شبکه به اتمام رسید. 🛎 فارغ از این زخم های کاری ، نکته ای که در قسمت 14 این سریال بسیار برای بنده دردناک بود نمایش سکانسی هست که سمیرایی (جایگزین لیدی مکبث در نمایشنامه شکسپیر) که حالا دیگر کارش به جنون کشیده است روی تخت بیمارستان از علاقه اش به "زیارت حضرت معصومه" و به "پابوس آقا" رفتن حرف می زند! 🔹 در کل این سریال یک بار هم نمی بینید که نامی از (ع) به میان بیاید اما در بخش های پایانی سریال، زنی اغواگر که اکنون دیوانه هم شده است و به بهانه یک فلش بک به خاطره تخلف دوران کودکیش در یک امامزاده شروع می کند به ذکر گفتن و اسم بردن از این ذوات مقدسه! 📎این را بگذارید کنار نامگذاری اعضای این طائفه ناهنجار توسط مهدویان که غالبا از اسامی مذهبی هستند: حاج عمو، حاج خانم، مالک، میثم، مائده، ناصر، منصوره، مائده، حاج مظفر، حاج اسماعیل و … و من دیگر حرفی ندارم! 🔗 متن کامل یادداشت @HOWZAVIAN
🔲 ورزش بانوان در صدا و سیما ✍️ بابک شکورزاده سال‌های قبل، اخبار ورزشی بانوان ایرانی معمولا صرفا به صورت خبر بود و تصویری از ورزشکاران زن در آن رقابت ورزشی نمایش داده نمی‌شد؛ ولی در حال حاضر در خیلی از رشته‌های ورزشی تصاویر آن به ‌راحتی از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می‌شود. این در حالی است که بانوان در خیلی از رشته‌های ورزشی و متناسب با نوع رشته‌ای که برای آن تعریف شده است پوشش مناسبی ندارند که قابلیت پخش در رسانه را داشته باشد. این یک طرف قضیه؛ از طرف دیگر ورزش بانوان به خودی خود مشکلی ندارد و کسی مخالف آن نیست و پخش تصاویر آن هم تا زمانی که طبق ضوابط عرفی و شرعی باشد مانعی ندارد؛ ولی آیا این روندی که در حال اجرا است مبتنی بر ضوابط هست؟! آیا پخش تصویر ورزشکاری که لباس تنگ چسبان به تن دارد، مطابق با ضوابط است؟! حالا تحرک داشتن با این وضعیت نیز جلوه بیشتری از اندامش را در معرض دید قرار می‌دهد! شاید آن زمان که این تصاویر پخش نمی‌شد حرمتی برای احکام الهی قائل بودند و شاید هم تصور می‌کردند که اگر پخش شود با موضع گیری‌های تندی مواجه خواهند شد. به هر حال هر انگیزه‌ای که در کار بوده، در گذشته شاهد پخش این تصاویر نبودیم؛ ولی متأسفانه در حال حاضر این مسئله به راحتی در اخبار ورزشی بانوان نمایش داده‌ می‌شود و بعضا پخش کامل مسابقه را نیز نیز شاهد هستیم؛ همچنان که مثلا در المپیک امسال (2021)، مسابقه بدمینتون باز ایرانی پخش شد. متأسفانه این مسئله در سیمای جمهوری اسلامی نهادینه شده و گویا دیگر هیچ قبحی ندارد و اگر اعتراضی هم به این گونه مسائل شود چه بسا معترضین، محکوم به تهجر شوند. طبیعی است که چنین وضعی متناسب با شأن جامعه اسلامی و صدا و سیمایی که قرار بود دانشگاه باشد، نیست و مسئولین مربوطه تدبیری در تراز جمهوری اسلامی داشته باشند و خواسته یا نخواسته زمینه ساز ترویج پوشش نامناسب نباشند. @HOWZAVIAN
🔻لبه تیغ خنداننده‌شو ✍ بابک شکورزاده استندآپ کمدی یا خنداننده‌شو سبکی از طنز است که با برنامه خندوانه در ایران نهادینه شد. استندآپ كمدی معمولا توسط يک نفر اجرا می‌شود. در اين نمايش، كمدين با اجرای سريعی از داستان‌گويی، لطيفه و شوخی‌های كوتاه و گذرا و بداهه‌سازی‌هایی كه تماشاگران پذيرای آنها باشند به انتقال مضامين می‌پردازد. با توجه به ویژگی اساسی طنز که ذاتاً نقد اجتماعی با تِم خنده است، طبیعتا در استندآپ نیز جا دارد که این مسئله رعایت شود و صرفا نکات خنده دار بی هدف بیان نشود. با این اوصاف اصل استندآپ به خودی خود مشکلی ندارد و علاوه بر فضای طنز و شادی‌آوری که معمولا دارد به نوعی نقد اجتماعی نیز محسوب می‌شود و می‌تواند گامی در جهت اصلاح امور بردارد؛ پس تا این‌جا اشکالی به آن وارد نیست و بلکه می‌تواند امری مثبت تلقی شود. مشکل از جایی شروع می‌شود که این سبک از طنز، مرزهای شرع ، عرف و اخلاق را نادیده بگیرد و منجر به بی‌اخلاقی و کارهای خلاف شرع گردد. با توجه به ویژگی ذاتی استندآپ در نقد اجتماعی خنده‌دار، احتمال افتادن در ورطه بی‌اخلاقی و امور خلاف شرع قابل توجه است و چه بسا ولو ناخواسته شخصی که استندآپ می کند وارد این مسائل شود. برای مثال از مهم‌ترین موارد ناشایستی که می تواند آفتی برای استندآپ به حساب بیاید، تحقیر و تمسخر دیگران است که به اسم طنز ممکن است بار منفی به استندآپ بدهد. این ظرافت و دقت خاصی را می طلبد که کمدین بتواند این لبه تیغ را به راحتی رد کند و در این ورطه نیفتد. در حال حاضر سری جدید خنداننده‌شو آغاز شده و مهم‌ترین بخش برنامه خندوانه را در این شب‌ها به خود اختصاص داده است. مرحله مقدماتی مسابقه خنداننده‌شو شامل چهار گروه پنج نفره است و نکته قابل تأمل در این باره این است که گروه بندی کمدین‌ها طوری چیده شده که در هر گروه یک زن به همراه چهار مرد قرار دارند. حالا سوال این است که چه اصراری بوده که گروه‌ها این گونه چیده شوند؟ آیا بهتر نبود که زن‌ها گروه مستقلی داشته باشند؟ این انتقاد به این دلیل است که این هم گروه‌ها برای آماده شدن در مسابقه با هم تعامل جدی دارند و ازاین رو می‌تواند به راحتی حریم محرم و نامحرم را بر هم بزند و عملا نوعی عادی سازی را به دنبال خواهد داشت؛ هر چند که این گونه مسائل در عالم نمایش امری عادی است، ولی بالاخره پسندیده است که تا جایی که امکان دارد این نکات رعایت شود؛ ولی متأسفانه این موضوع نادیده گرفته شده است. نکته قابل توجه دیگر در مورد استندآپ کردن بانوان این است که با توجه به ویژگی استندآپ و طنازی که طبیعتا کمدین باید داشته باشد، خانم‌هایی که استندآپ می‌کنند خیلی باید مراقب باشند که رفتارشان باعث جلب توجه جنسی نامحرم نشود؛ چرا که هر گونه رفتار خانم‌ها که چنین جلب توجهی را به دنبال داشته باشد شرعا اشکال دارد. @HOWZAVIAN
💢 جهاد تبیینِ حامد کاشانی بسم الله الرحمن الرحیم همواره یکی از آرزوهای حقیر بیان فضائل امیرالمومنین علیه السلام بوده است. از چهار سال پیش که در برنامه سحر شبکه سه توفیق بیان این فضایل را داشتم، خود را غرق در کرامت صاحب سفره حضرت رضا علیه السلام می‌دیدم. این مسیر مشکلات بسیاری داشت که به عشق حضرت ندید می‌گرفتم و عهدشکنی‌ها، فشارها، تغییرات ناگهانی و... را به جان می‌خریدم. در سالهای اخیر و هربار در روزهای نزدیک به ماه مبارک رمضان، فشارها و تغییراتی تحمیل می‌شد که به خاطر شیعیان حضرت دم‌ فرو‌ می‌بستیم. اما امروز علی رغم این که حدود ۱۰۰ روز است که به صورت تیمی مشغول کار و تولید محتوای برنامه سحر بودیم، مجددا فشارها و اتفاقاتی رخ داد که بنده را به این نتیجه رساند که با تأسی به سیره امیرالمومنین سلام الله علیه و برای اعلام و اعلان رفتارهای غلط و خلاف مروّت مردان‌سایه و تأثیر تخریبی رفتارهایشان بر همه جا از جمله رسانه ملی، با عرض پوزش فراوان از مردم عزیز ایران، از حضور در برنامه‌های سحر رسانه ملی استعفا داده و در عرصه‌های دیگر خدمتگزاری خواهم کرد. خاک پای محبان امیرالمومنین علیه السلام حامد کاشانی پ.ن: بنده این استعفا را جهاد تبیین می‌دانم. @HOWZAVIAN
💥 لاریجانی‌ در ملک سلیمان چه می کند؟! در چنین شبی برخی خوب از نام حاج قاسم برای تطهیر خود استفاده می‌کنند. شبکه مردمی و شبکه خانواده یک شخصی بهتر نیافتند که رفته‌اند با آقای لاریجانی در مورد حاج قاسم مصاحبه کرده است؟! عجیب اینجا هست که تمام راه‌های تماس با صدا و سیما در این ساعت مسدود شده. هم شماره ۱۶۲ هم شماره روابط عمومی شبکه یک دوستان آگاه اگر نکته‌ای می‌دانند نا آگاهان را آگاه سازند. ...................................................... @HOWZAVIAN نویسندگان حوزوی لزوما همه‌ دیدگاه‌ کاربران را تأیید نمی‌کند؛ معتقد است برخی حرف‌های درون گفتمانی را باید گفت و در پی‌اش نقد و نظرش را هم شنید.
📘کتاب «بایسته‌های تولید برنامه‌های اخلاقی در رسانه‌ی ملی» راهی بازار نشر شد ✍️به قلم احمد اسفندیار از مدیران و کارشناسان عرصه رسانه یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، تولید برنامه‌های دینی و اخلاقی و به تصویر کشیدن حضور دین و اخلاق در همه شئون زندگی است. برای تحقق چنین هدفی، دقت، تفکر و تأمل عمیق در مبانی دینی و طراحی، مهندسی و مدیریت صحیح پیام از از منظر مبانی اسلامی ضرورت دارد. از این رو، در این اثر تلاش شده است نظام تولید برنامه‌های اخلاقی گفت‌وگومحور رسانه ملی، راهبردها، سیاست‌ها و بایسته‌های تولید برنامه‌های اخلاقی آشکار شود. از مجموع مباحث این اثر رسانه‌ای می‌توان نتیجه گرفت که در طرح و تولید برنامه‌های اخلاقی گفت‌وگومحور رسانه ملی، راهبرد، سیاست، ضوابط، ساختار، الزامات و بایسته‌ها همگی نیازمند بازنگری است. علاوه بر این عناصری همچون، عوامل تولید، مجری، کارشناس، پژوهش، مخاطب، زمان پخش و به طور کلی فرایند تولید ارزیابی شده است. @HOWZAVIAN
📌 کلیشه‌‌بازارِ رادیو _تلویزیون 🔴 نیمه‌ی پر لیوان، انسان خوب، ابعاد تحریم ✍️ علی اسفندیار همیشه در محافل ادبی و رسانه‌ای به دوستانم می‌گفتم: «اگر می خواهید شنونده ماهری شوید، رادیو را از گوش نندازید... یا حتی نویسنده‌ی ماهری.» حالا این روزها بیشتر می‌شنوم، بیشتر اهل شنیدن شدم، اهل رادیو؛ البته اجباری. بر سر این که فلش مداحی و موسیقی‌ام را به بزرگواری بخشیدم.😊 بگذریم... به قول یکی از استادان داستان‌نویسی: اینقدر حدیث نفس نگو! تصورم بعد از هجران طولانی از رادیو این بود که این رسانه لااقل به ادبیات و زبان ضربه نمی‌زند که هیچ، هماره زبان را تنفس تازه می‌دمد؛ اما شنیده‌های این روزهایم خلاف تصور آمد. در این یک ماه به برخی آسیب‌های زبانی در تهیه اثر رادیویی برخوردم که اشاره‌اش برای اهالی رسانه و ادبیات بی‌ثمر نیست: مجری صبحگاهی برای این که امید را به شنونده القا کند، هر صبح می‌گوید: نیمه پر لیوان را ببینید، از شنوندگان جان می‌خواهم نیمه خالی لیوان را نبینند. کارشناس مذهبی برای این که سبک زندگی را به شنونده القا کند، می‌گوید: انسان باید خوب باشه، اگه خوب نباشه خیلی بده. شما هر چه خوبی کنی کمتر بدی می‌بینی و یک روز اثر خوبی را می‌بینیم. خوب زندگی کنیم، خوب باشیم، اخلاق خوب داشته باشیم، مثل اهل بیت(ع) خوب باشیم. کارشناس سیاسی هم که معلوم است: تحریم را باید از چند منظر نگاه کرد، تورم هم را همین طور ابعادی دارد، باید ریشه‌ها را از چند بُعد بررسی کنیم، دست دشمن هم در همه این ماجراها پیداست، مردم به همه ابعاد واقف هستند. نیمه‌ی پر لیوان، انسان خوب، ابعاد تحریم؛ اینها کلیشه‌هایی هستند که لااقل در رسانه‌های رسمی و ملی که پاسدار لحن و زبان فارسی هستند، از تکرار آن باید پروا کرد. رسانه به ویژه رادیو محل تولید ادبیاتِ تر و تازه است و الا یک گوش در و گوشی دروازه. استفاده مجریان و کارشناسان رادیو از کلیشه‌های زبانی را نوعی رکود و بی‌رمقی ادبی می‌دانم و هم نشان از غریبگی آن عزیزان با آثار مدرن فارسی، ضرب المثل‌های نو و استعاره‌های هزار و چهارصدی. اگر رادیو می‌خواهد اهالی شنیدنش انبوه شود، کارشناسانش باید اهل خواندن‌های حرفه‌ای باشند تا از دایره کلیشه و تکرار خارج شوند. حوزه و دانشگاه هم نباید بی‌ادبیات‌ها را روانه رسانه کند. برگردم به اشعار حافظ و سعدی که ذهن و زبانم مصون‌تر است؛ این بار با فلش 64 گیگی. @HOWZAVIAN
🔵 العالم خواب، الجزیره بیدار العالم در عالَم خودش سیر می‌کند و مخاطب ایرانی در تسخیر الجزیره است ✍️امیر نجفی عملیات طوفان‌الاقصی که شروع شد سنگ محک مقبولیت و اثر‌گذاری رسانه‌ها هم به کار افتاد. مؤلفه‌های فراوانی برای موفقیت یا موفق نبودن یک شبکه یا مجموعه‌ی رسانه‌ای می‌شود برشمرد؛ ولی یک شاخص بسیار روشن برای مقبولیت، جلو چشم همگان قرار دارد و کمتر کسی می‌تواند آن را انکار و رد کند: اقبال «جامعه مخاطب غیر هدف». مخاطب غیر هدف یعنی مخاطبی که هدف اولیه شبکه‌ی رسانه‌ای نیست و شبکه‌ی رسانه‌ای محتوای خود را برای جامعه‌ی دیگری هدف‌گذاری کرده باشد؛ ولی به علت ضعف جامعه غیر هدف در اقناع مخاطب خود و نیاز شدید این جامعه به آن محتوا، فقط با ترجمه‌ای ساده از آن استقبال می‌شود. نمونه‌ی آشکار آن در این روزها و حوادث جهانی به‌ویژه غزه، میزان بازنشر تولیدات شبکه‌های صداوسیما (بخش فارسی) و تولیدات شبکه‌ی الجزیره در فضای مجازی ایران است. کلیپ‌های مختلفی از الجزیره در فضای مجازی ایران به‌طور چشم‌گیری در حال انتشار است که نشانگر ضعف رسانه‌ی ملی در چگونگی پوشش اتفاقات غزه و توان بالای الجزیره در مخاطب‌شناسی و انتخاب محتوا است. یکی از برنامه‌های این شبکه‌ی قطری که جامعه‌ای ایرانی استقبال فزاینده‌ای از آن کرد «تحلیل‌های نظامی ژنرال فایز الدویری» است که به‌صورت بلامنازع به مرجع اول تحلیل نظامی در میان ایرانیان تبدیل شد. این‌که چرا تا این لحظه مسئولان صدا‌وسیما به این نتیجه نرسیده‌اند که برای نیاز مخاطب ایرانی خود محتوای نظامی و میلیتاری تهیه کنند، سؤالی است که پاسخ آن را باید در تحلیل‌ها و بررسی‌های مفصل دیگری جست. در این میان نکته‌ و نقطه‌ای که باید بر آن تمرکز کرد این پرسش است که وقتی مخاطب ایرانی به این‌ دست برنامه و محتوا نیاز دارد چرا با وجود تحلیل‌گران نظامی ایرانی که چندین برابر افسران نظامی دنیا در جنگ‌های منطقه‌ای حضور داشته‌اند، باید رسانه‌ی ثالثی از کشوری دیگر، در برآوردن نیاز مخاطب ایرانی موفق باشد؛ اما رسانه‌ی ملی نه. عجیب‌تر این‌که شبکه‌ی برون‌مرزی «العالم» که وظیفه‌ی ذاتی آن پرداختن به چنین موضوعاتی است در این کارزار رسانه‌ای به یک سرباز مفقودالأثر شبیه‌تر است تا یک رهبر یا فرمانده‌ی لایق رسانه‌ای. @HOWZAVIAN
8.09M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📌نقدی به برنامه فرزند ایران در معرفی میرزا علی ثقة الاسلام 📜از نگاه تاریخی یک نکته مهم وجود دارد: شناخت ناقص تاریخ نه تنها عبرت آموز نیست بلکه میتونه موجب انحراف هم بشه . تو برنامه خوب به معرفی ثِقَةُالاسلام از مبارزان مشروطه‌خواه آذربایجانی پرداخته میشه،کلیپ خیلی خوب ایشون رو معرفی میکنه اما یک نکته مهم رو نمیگه! ✔️ متن کامل در صفحه مطالعات تاریخ معاصر @HOWZAVIAN
در محکمه نقد رسانه؛ 🔴 وقتی قاضیان، خود محتاج قضاوتند چرا نقدهای و بیش از کارساز بودن کارشکن هستند؟ ✍️ رحمان رستگار هنگامی که از نقد رسانه سخن می‌گوییم، با پدیده‌ای چندوجهی روبرو هستیم که هر وجه آن، دریچه‌ای به جهانی از معانی و مفاهیم می‌گشاید. در عصر حاضر که همگرایی رسانه‌ای به واقعیتی انکارناپذیر تبدیل شده و مخاطب از جایگاه منفعل خود به موقعیت کنشگری فعال ارتقا یافته، مسئله نقد رسانه اهمیتی دوچندان می‌یابد. اخیراً موجی از نقدها پیرامون برنامه‌های فرهنگی رسانه ملی، به‌ویژه برنامه‌هایی چون “معلی” و “محفل” شکل گرفته که خود نشان از حساسیت جامعه نسبت به محتوای فرهنگی دارد. اما آنچه در این میان مغفول مانده، ضرورت نگاه تخصصی به مقوله نقد است. تولید محتوا در رسانه ملی، فرایندی پیچیده است که در آن مفاهیمی چون گیت‌کیپینگ، چارچوب‌بندی رسانه‌ای و برجسته‌سازی در تعاملی پویا با یکدیگر قرار دارند. در این میان، مسئله موسیقی در رسانه ملی نمونه‌ای روشن از دیالکتیک هنر و شریعت است؛ جایی که مدیریت معنا اهمیتی حیاتی می‌یابد. تجربه نشان داده که گاه فرامتن‌های احتیاطی جای اصول بنیادین را گرفته و پارادایم تفسیری محافظه‌کارانه بر خوانش متون دینی غلبه یافته است. این رویکرد، دوگانه سنتی حلال-حرام را به طیفی خاکستری تبدیل کرده که درک آن نیازمند صلاحیت ویژه‌ای است. منتقد رسانه امروز باید علاوه بر آشنایی با نشانه‌شناسی رسانه‌ای و برخورداری از سواد رسانه‌ای انتقادی، تجربه عملی در حوزه تولید محتوای فراگیر نیز داشته باشد. روش‌شناسی نقد نیز باید ترکیبی از تحلیل گفتمان انتقادی، تحلیل محتوای کیفی، مطالعات دریافت و تحلیل روایت باشد. نکته قابل تأمل آنکه نقدهای اخیر، اغلب از چارچوب پارادایم انتقادی-تفسیری فاصله گرفته و به سطحی‌نگری رسانه‌ای دچار شده‌اند. این در حالی است که نقد اصولی باید بافت فرهنگی و پیچیدگی‌های تولید را در نظر گرفته و راهکارهای عملیاتی ارائه دهد. در پایان باید گفت، ارتقای کیفی برنامه‌های رسانه ملی در گرو نقدی تخصصی و سازنده است که از درک عمیق اکوسیستم رسانه‌ای برخوردار باشد. چنین نقدی می‌تواند ضمن حفظ اصل تعادل، به غنای محتوایی و ساختاری برنامه‌ها کمک کند. 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی
در باب ✍️ میثم حسنی سعدی در خصوص برنامه معلی زیاد گفتیم و شنیدیم. بنده هم جمع بندی تأملاتم درباره این برنامه را با نگاه مهربانتان به اشتراک می گذارم. امید که بتوانیم قدمی هر چند کوچک در مسیر ارتقای این برنامه وزین برداریم. نقاط قوت برنامه: - بهره مندی از محتوای غنی مدح اهل بیت (ع) - آشتی دادن بخشی از مردم با فضای هیئت های مذهبی - به نمایش گذاشتن جنبه هایی ناشناخته از شخصیت مادحین اهل بیت (ع) - شناسایی و شکوفا کردن استعدادهای نهفته در اقصا نقاط ایران اسلامی و کشورهای اسلامی در زمینه های مرتبط با مداحی اما علیرغم این نکات، قاعدتا هر برنامه ای آسیب ها و نقاط قابل بهبودی هم دارد که التفات نسبت به آنها، بیشترین کمک را به ارتقای برنامه می کند. ذیلا به تعدادی از نقاط قابل بهبود برنامه معلی اشاره می شود. - از جمله محسنات این برنامه می توان به دکور اشاره کرد که مشابه تکیه های سنتی در دو طبقه ساخته شده و به جهت رعایت حریم بین محرم و نامحرم، معمولا جایگاه بانوان در طبقه بالا قرار دارد. اما در برخی از قسمت های برنامه (خصوصا در فصل اخیر) تعدادی از بانوان هم در همان طبقه همکف جانمایی شدند و این مسئله به حریم لازم بین زنان و مردان لطمه وارد می کرد. خصوصا در هنگام همخوانی با مداح و یا کف زدن و کل کشیدن. - از آن جا که عنوان برنامه حسینیه معلی است، تلقی از حسینیه این است که مکانی است ویژه جلسات ذکر اهل بیت (ع) و مشخصاً مداحی. اما در فصل اخیر برنامه، تعداد سرودهایی که اجرا شد، تا حدودی بر مداحی ها غالب شده بود و برنامه از عنوان خودش تا حدودی فاصله گرفت. - نتیجه مورد بالا این شد که به تبع سرود، موسیقی هم در برنامه به نحو غالب وارد شد و انتقادات مطرح شده در مورد موسیقی های برنامه هم نشأت گرفته از همین اتفاق بود. - کِل کشیدن زنان به فتوای عمده مراجع از جمله رهبر معظم انقلاب در صورتی که صدای آن به گوش نامحرم برسد، اشکال شرعی دارد که این مورد در برنامه معلی رعایت نشد. - نشان دادن تصاویر بسته از زنان در حال خنده و کف زدن و کل کشیدن و همچنین در حال گریه، هر چند فی نفسه اشکال شرعی ندارد، اما به نظر می رسد با حیای مدنظر اسلام منافات دارد که بهتر بود در برنامه ای که مزین به نام اهل بیت (ع) است، مراعات می شد. نکته آخر این که عمده مخاطبان، بین حسینیه تلویزیونی و حسینیه واقعی تفکیک قائل نمی شوند و هر آن اتفاقی که در حسینیه تلویزیونی می افتد، بدون تردید به حسینیه های واقعی هم سرایت خواهد کرد. لذا تولید چنین برنامه ای نهایت وسواس را می طلبد. چه بسا بعضی از اعمال مباح را هم بهتر باشد در این برنامه مرتکب نشویم، همانگونه که در مسجد و حسینیه هم مرتکب نمی شویم و شأن این مکان های مقدس را رعایت می کنیم. خداوند متعال به عوامل این برنامه وزین اجر جزیل عنایت فرماید و در کارنامه اعمالشان به بهترین وجه ثبت و ضبط نماید. 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی