#حسینیه_اهالی_قلم 🎙مداحی محمد فصولی و محمد الجناحی حی علی العزاء یا حسین یا حسین حی علی البکاء یا حسین یا حسین اسمع فاطمة نادی تعالوا علی الحسین بن فاسی عزم العاشورا حی فوح انا دون البشر محبوبی مذبوح محبوبی حسین .... 🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤 مشکی می پوشم گرم چاووشم یاد شش گوشه‌ام دوستت دارم ای اصل ایمان ای جان جانان عشق بی پایان دوستت دارم کاری کن تسلای قلب مادرت باشم امسالم مثل هر سال آقا نوکرت باشم روز و شب پریشون جسم بی سرت باشم نزدیکه غمت ماه ماتمت امسالم الهی که محرم رو ببینم بی تابم حسین اربابم حسین از حالا به فکر کربلا و اربعینم امسالم مثل هر سال آقا نوکرت باشم کاشکی اربعین با دست ساقی مهمونم کنی چای عراقی #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN @zemzemh60

#حسینیه_اهالی_قلم 🥀رحم الله من نادی یا حسین غفر الله من نادی یا حسین🥀 محرم آمد، چقدر دلمان برای روضه‌ها و سیاه‌پوش کردن کوچه‌ها و خانه‌ها، برای یکدل‌شدن‌ها، تنگ شده بود! عزیزانی را از دست دادیم که لحظه‌شمار روزهای نوکری ارباب بودند! روزهای نوکری روزهای عاشقی روزهای بی‌قراری روزهای بی‌تابی روزهای یکدلی صدای آه و فغان در عزای اشرف اولاد عالم، از راه رسید و رنگ عالم، سیاه و چشم‌ها، سرخِ اشک و تن‌ها نیلی از سینه‌زنی محرم شد. برای شناختن تو هنوز اول راهیم یا حسین! 🏴🏴اللهم ارزقنا زیارت الحسین فی الدنیا و شفاعت الحسین فی الاخرت...🏴🏴 #محرم #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #اللهم_اغفر_للمومنین_والمومنات ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN @zemzemh60

#حسینیه_اهالی_قلم 🎙نوحه نوجوان اکبر من نوحه دهه 40 در سال 1342 احمدیان می‌رسد خشک لب از شط فرات، اکبر من نو‌جوان اکبر من سَیلانی بکن ای چشمه چشم تر من نو‌جوان اکبر من کِسوَت عمر تو تا این خُم فیروزه نگون لعلی آورده به خون گیتی از نیل عزا ساخت سیه معجرِ من نو‌جوان اکبر من تا ابد داغ تو ای زاده آزاده نهادر نتوان برد ز یاد از ازل کاش نمی‌زاد مرا، مادر من نو‌جوان اکبر من تا مه روی تو ای بدر عرب، شمس عراق خورد آسیب محاق تیره شد روز پدر، گشت سیه اختر من نوجوان اکبر من گر برین باطله (یغما) کَرمِ شبه رسول نکشد خط قبول خاک بر فرق من و کلک من و دفتر من نو‌جوان اکبر من #محرم #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #اللهم_اغفر_للمومنین_والمومنات #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

. میدان‌داری زنان ✍سعیده رحیمی، عضو تحریریه مجتهده امین میدان‌داری زنان در سوگواری عاشورایی، امری است برآمده از فطرت زنانه. فرقی نمی‌کند در کجای مجلس باشند، در حاشیه، در متن، حتی اگر اصلا بطور فیزیکی در لحظه‌ی روضه‌خوانی حضور نداشته باشند. باز هم اوج حزن را دریافت می‌کنند. مثل مادر حاج محمود کریمی که اصلاً او را بیرون از مجلس یا از فاصله‌ای دور در این حالت دیده و دلش نه تنها به حزن پسر گره خورده است، بلکه سوز و گداز او را نیز به راحتی به اوج استیصال اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در روز عاشورا گره می‌زند. مادر حاج محمود دریافت می‌کند؛ از همان حاشیه از همان بیرون متن. 🏴 اینکه می‌گوییم زنان عاملیت تام در صحنه‌ی سوگ عاشورایی دارند، یعنی از ظرفیتی سخن می‌گوییم که می‌تواند دل را بلرزاند نه تنها دل‌های عاشق و عاشورایی مردان مومن را ، بلکه دل‌های سنگ و سیمانی جبهه‌ی کفر را. اشک‌های کثیف معاویه را هم زنی سرازیر کرد به محبت علی (علیه آلاف التحیة و الثناء). 🏴 اصلا در خود روز واقعه ی محرم ۶۱ هجری، زنان کجا بودند؟ در متن یا در حاشیه؟بله در میانه‌ی میدان، حسین( علیه‌السلام) و اصحابش جنگیدند و زنان در حرم و خیام مانده بودند. اما چه کسی می تواند بگوید که زینب (سلام الله علیها) در این صحنه عاملیت تام نداشت؟ زنان عاشورا در تمام روضه‌های ما، نقشی را خلق می‌کنند و حرکتی میدان دارانه در نوع خود دارند، نه در مقایسه با مردان. معمولاً شمشیر بدست نمی‌گیرند، اما تصویر بدیع خلق می‌کنند؛ از همسر زهیر که او را به صحنه فرستاد تا مادر وهب تا بانو سکینه و رباب و ....و زینب (سلام الله علیها). 🏴می‌خواهم بگویم عاملیت زنان در صحنه‌ی سوگ و رهبری عواطف انسانی لا مکان است و شاید لا زمان. حتی در حاشیه مجالس روضه بودنشان خللی به اصل این "بنیان‌مرصوص" نمی‌زند، چون از طبیعت و فطرت رحامتی وجود زن برخاسته است. به همین دلیل در طول تاریخ سوگواری عاشورایی، هدایت و انتقال این حزن مقدس و عشق اولا کار زن‌ها بوده است و همه غم و مهر حسین را از مادر گرفتیم. پس میان‌داری پنهان او همیشه بوده است. هرچند توجه بیشتر به این ظرفیت الهی و تاثیر آن در ساختمان جامعه‌ی دینی، می تواند به حرکت جامعه در "سفینه‌النجاة‌حسینی" تسریع بخشد. 🏴اما توجه کنیم در این جا از نقش اجتماعی در مفهوم جامعه شناسی مدرن سخن نمی‌گوییم که افراد تنها در مناسبات اجتماعی تعریف می‌شوند و ایفای نقش می‌کنند. بلکه از یک ظهور انفسی حرف می‌زنیم و سرشت این کوتاه سخن معرفت شناسانه است. هرچند با این بینش معرفتی می‌توان به طرحی بدیع در عاملیت زنان اشاره کرد که گاه روایت‌ها و نگاه‌ها آن‌را ندیده‌اند و گاه کوچک انگاشته شده است. 🔗لینک مداحی حاج محمود کریمی #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. ستوده‌ی آسمان و زمین ✍نجمه صالحی همچون نامش ستودنی است، او که با قدم زدن در کوچه‌های دل، عطر وجودش را به همه جا می‌پراکند و جان‌ها را همچون ایتام مدینه نوازش می‌دهد و آرامش را به قلب‌ها تزریق می‌کند. قرآن او را "اسوه حسنه"* خوانده و اخلاقش را ستوده است. "خُلُق عظیم"* او را به صبر، تحمل و تدبیر بر مقتضای عقل تعبیر کرده‌اند. تحمل سختی‌ها و صبر مهربان‌ترین نبی در برابر ناملایمات! "خلق عظیم" او در همه صفات روحی، اجتماعی، شخصی، انسانی، خانوادگی؛ یعنی جامع مکارم اخلاقی! او که با رفتار و گفتارش، چراغ راهی برای بشریت روشن کرد و با صبر و بردباری، دل‌های بسیاری را به سوی حقیقت هدایت نمود. او که در برابر سختی‌ها و ناملایمات، همچون کوهی استوار ایستاد و با مهربانی و عطوفت، دل‌های سخت را نرم کرد. او که با تدبیر و حکمت، جامعه‌ای را از تاریکی به نور هدایت کرد و با اخلاق نیکویش، الگویی برای همه انسان‌ها شد. خاتم الانبیا صلی‌الله‌علیه‌وآله نه یک فرمانروای مستبد، بلکه پیامبری روشنگر و هدایت‌گر بود. در شیوه حکمرانی خویش، همواره می‌کوشید با نور آگاهی، مردم را به عرصه مواجهه و سیاست‌ورزی فراخواند. چنان‌که منافقان در جنگ با کفار و مشرکان، میدان را ترک کرده و با بهانه‌تراشی در مدینه ماندند و بازداشت نشدند. از جمله این افراد، جد بن قیس بود که طبق گفته مفسران، آیات ۴۱ تا ۵۲ سوره توبه درباره او نازل شده است. محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله دین کامل و نجات‌بخش را به بشریت عرضه کرد؛ دینی که نه تنها به سعادت انسان‌ها، بلکه به رفاه و سلامت زمین نیز توجه داشت. او تأکید داشت که درختان بی‌دلیل قطع نشوند، شاخه‌ها شکسته نشوند و حیوانات مورد آزار قرار نگیرند.* او اسلام را به جهانیان معرفی کرد؛ دینی که در کمال و نجات‌بخشی بی‌نظیر بود. با تلاش و رنج بیست و سه ساله و با رفتار نیکو و صبرش، بسیاری از مردم را به اسلام متمایل کرد؛ اما دشمنانش تاب نیاوردند و در نهایت تصمیم به قتل او گرفتند. چنانچه از یار نبی، عبداالله بن مسعود روایت شده است که می‌گفت: اگر ۹بار قسم بخورم که رسول خدا کشته شده اشت برایم محبوب‌تر است از این که یک بار قسم بخورم که او کشته نشده است؛ زیرا خداوند او را پیامبر و شهید قرار داده است.* حتی پس از رفتنش، به فکر هم‌نوعانش بود. قرآن، روشن‌ترین نور و دوازده قرآن ناطق، نور علی نور، را به جهانیان معرفی کرد تا راه‌های تاریک زمین و پیچ و خم‌های روزگار را روشن کنند و آموزه‌های اسلامی را به مردم بیاموزند. 🥀شهادت پیامبر اعظم، صلی‌الله‌علیه‌وآله، معراج وصال اوست با حضرت دوست، عرض تسلیت🥀 پ.ن: مصاحبه با خبرگزاری حوزه درمورد سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره حضور زنان در فعالیت‌های مختلف در لینک زیر https://hawzahnews.com/xcrgT *احزاب/۲۱ *قلم/۴ *ابن شهرآشوب، المناقب، ج 1، ص 30. *مسند الإمام أحمد بن حنبل ج۴ ص۶۶. @zemzemh60 #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

صدیقه صغری در تراز صدیقه کبری ✍ فاطمه علی زاده علی آبادی امروز یادآور نزول سوره کوثر بر قلب نازنین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است و تداعی کننده جشن و سرور ملائکه الله و افلاکیان. آری امروز روز اعطای خیر کثیر به کوثر است. روزیست که صدیقه کبرا (سلام الله علیها) دختری را در تراز و قامت خویش به دنیا آورده است. صدیقه صغری خواندندش چرا که پرورش یافته دامان صدیقه کبراست. اما در حقیقت و کمالات، گویی صدیقه کبراست. آن چنان در دامان مادر پرورش یافت و به چنان مقامی دست یافت که از لحاظ مرتبت و منزلت، چه بسا برتر از بسیاری از زنان نامی، همچون آسیه همسر فرعون و مریم بنت عمران شد. همان گونه که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در مقام و منزلت حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند: مریم سیده زنان عصر خویش بود اما حضرت زهرا (سلام الله علیها) برترین زنان عالم تا روز قیامت است، صدیقه ی صغری (س) نیز چنان در دامان مادر پرورش یافت که گویا همان صدیقه کبراست و سیده نساء العالمین. *مقایسه ای کوتاه بین زینب کبری سلام الله علیها و آسیه همسر فرعون* آسیه زنی بود که دلبسته ی هدایتی شد که پیامبر زمانش به او عرضه کرد و زمانی که جسمش در زیر شکنجه تاب نیاورد از خداوند خواست : « پروردگارا! برای من در بهشت خانه ای بنا کن و من را از دست فرعون و عمل گمراه کننده فرعون نجات بده». آری آسیه شکنجه دید اما درد و رنجش جسمانی بود و در واقع، از خداوند طلب مرگ می کرد. اما آن رنج ها و محنت ها که بر حضرت زینب سلام الله علیها در روز عاشورا رفت از داغ برادر، فرزند، برادر زاده، یاران و همراهان، تهاجم دشمن، هتک احترام، مسئولیت حفظ کودکان و زنان،.... کجا می توان با مصائب جسمانی مقایسه نمود. اما در مقابل همه این مصائب، زینب سلام الله علیها به پروردگارش عرض نکرد: «ربِّ نجِّنی». بلکه در روز عاشورا عرضه می دارد: {الهی تقبّل منّا هذا القُربان} ____________________ #میلاد_حضرت_زینب #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. ارزشش را دارد... ✍️نجمه‌صالحی گاهی ارزشش را دارد، به جای خواندن صدها جلد کتاب، یک کتاب خوب را عمیق و دقیق بخوانیم. مشکل امروز ما نداشتن ایده، موضوع و حتی اطلاعات مرتبط نیست. اتفاقا مشکل امروز ما فراوانی همین اطلاعات است؛ اطلاعاتی که بیشتر از این‌که به ما چیزی یاد بدهد، گاهی ما را سردرگم می‌کند. انبوه اطلاعات بدون شاخص انتخاب و بدون فیلتر! گاهی ارزشش را دارد، توقفی داشته باشیم. ورودی‌های مغز را بررسی کنیم. شاید بهترین راهکار، محدود کردن اطلاعات و جلوگیری از ورود هر فکری باشد. #کتاب_خوب #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان @zemzemh60 📚@dostaneketab | دوستان کتاب

🔅زیارت و واقعیت ✍️نجمه صالحی زیارت لغتی به زبان عربی متشکل از حروف زاء و واو و راء، است که بر میل و عدول دلالت دارد؛ میل یعنی رو آوردن به سوی محبوب، و عدول یعنی بریدن و پشت کردن به هر چه جز اوست. زیارت، هم همین است؛ یعنی هجرتی از دل، از همه‌ی عالم به سوی یک نگاه. زائر، آن‌گاه که گام در راه می‌گذارد، پیش از قدم‌ها، دلش را روانه می‌کند. وقتی به دیدار تو می‌آید، از دیگران چشم می‌پوشد و جانش را تنها به تو می‌بخشد. از همین روست که اگر دل به سوی حسین علیه‌السلام متمایل شد، حتی اگر دست به ضریح نرسد، به حقیقت زائر است. حضور در حرم، نعمتی بزرگ است؛ اما روح زیارت، در حرکت دل و عدول جان از غیر اوست. و امّا آنان که با اشک و بغض گفتند: التماس دعا… ما جامانده‌ایم، ای کاش بدانند… جامانده آن نیست که پایش به کربلا نرسیده، جامانده آن است که دلش حرکت نکرده باشد. چه بسیار کسانی که در بین‌الحرمین می‌گذرند ولی دلشان جای دیگری است، و چه بسیار دل‌هایی که از هزاران فرسنگ دورتر، در هوای حرم می‌تپند و به گنبد طلا سلام می‌دهند. اگر دل تو به سمت کربلا پر کشید، اگر نام حسین علیه‌السلام را شنیدی و بی‌اختیار اشک در چشمانت نشست، تو هم زائری. شاید گام‌هایت خاک بین‌الحرمین را لمس نکرده باشد، اما اگر هوای حرم را در سینه نفس کشیدی، فاصله‌ای میان تو و ضریح نیست. زیارت، پیش از آن‌که سفر خاکی باشد، پرواز روح است؛ پروازی که دل‌های عاشق بلدند… دل‌هایی که از همه بریده‌اند و تنها به سوی حسین علیه‌السلام میل یافته‌اند. پ.ن:*الزاء و الواو و الراء، أصل واحد يدلّ على الميل والعدول... و من الباب الزائر لأنّه إذا زارك فقد عدل عن غيرك. ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص ۳۶. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #اربعین #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی