🔻حسینیه معلی در بوته نقد ✍🏼 زهرا ابراهیمی، کارشناس اخلاق و تربیت صادق‌نیا در مصاحبهٔ اخیرش با سایت "اندیشه ما" حرف‌هایی را در رابطه‌ با برنامهٔ حسینیه معلی زده است. بخشی از کلام صادق‌نیا درست و دقیق است؛ اما درعین‌حال سخنان او ضعف‌ها و نواقصی دارد که قابل‌چشم‌پوشی نیست. 🔴قطعاً توجه به عمق معارف دینی و پرهیز از سطحی‌نگری مورد تأیید و تأکید قرآن و روایات است. فلسفهٔ سفارش‌های متعدد قرآن و اهل‌البیت علیهم‌السلام به تدبر و تفکر نیز چیزی جز معطوف نمودن توجه به عمق معارف و دوری از ظواهر نیست. طبق همین اصل تولید برنامه‌های مذهبی که صرفاً هدفشان ایجاد سرگرمی برای مخاطب باشد و غفلت از باطن دین را نتیجه دهد لازم است مورد مذمت قرار گیرند. گاهی هدف یک برنامه صرفاً جذب مخاطب و افزایش تعداد بینندگان است؛ اما گاهی جذب مخاطب و افزایش بیننده نه هدف بلکه از نتایج یک برنامه است و این دقیقاً همان چیزی‌ست که برای حسینیه معلی رخ داد. 🔴صادق‌نیا معتقد است رسانه می‌تواند محتوای دینی را تغییر دهد و آن را از امری مقدس به رویدادی صرفاً زمینی تنزل دهد به همین دلیل رسانه را بستر مناسبی برای انتقال مفاهیم دینی نمی‌داند. به نظر می‌رسد او به نقش هنر و ابزارهای هنری در انتقال مفاهیم دینی اعتقادی ندارد. در طول تاریخ؛ شعر، خطابه، داستان و انواع هنرها هر کدام در نقش یک رسانه در انتقال مفاهیم مؤثر بوده و هستند. رسانه ابزار قدرتمندی برای ایجاد ارتباط با مخاطب است. اصلاً همین مصاحبهٔ صادق‌نیا در بستر رسانه توانسته به انتقال مفهومی که در ذهن او بوده کمک نماید. اگرچه او قصدش آسیب‌شناسی رسانه بوده؛ اما در اصل نقش مهم رسانه را در این میان نادیده گرفته است. نباید فراموش کرد که تغییرات اجتماعی مثبت یا منفی که در حال حاضر با آن روبرو هستیم محصول رسانه است و به همین دلیل برنامه‌های دینی نیز توان ترویج ارزش‌های اخلاقی و حتی ایجاد تغییرات مثبت اجتماعی را دارا هستند. پس نمی‌توان از ترس سطحی‌نگری، از ظرفیت‌های مثبت رسانه در تبلیغ دین چشم‌پوشی کرد. 🔴نکتهٔ دیگری که او در گفته‌هایش نسبت به آن غفلت ورزیده ویژگی‌های نسل جدید است. طبیعتاً مخاطبان عصر رسانه تمایل دارند تا از همین رسانه محتوای خود در زمینه‌های گوناگون را دریافت کنند؛ بنابراین در این میان کسی موفق است که از رسانه بهترین بهره را ببرد نه اینکه رسانه را حذف نماید. در تبلیغ دین باید به اقتضائات این نسل توجه کرد. جذب مخاطب و پر بیننده بودن یک برنامه می‌تواند نشان از علاقه‌مندی مردم به آن برنامه و موفقیت آن برنامه در تأثیرگذاری بر مردم باشد. حسینیه معلی در جذب مخاطب مؤثر بوده و این امر می‌تواند نشانه‌ای مبنی بر تأثیر مثبت آن باشد. 🔴صادق‌نیا جذب مخاطب را امری جدا از جذب‌شدن به سمت تعالیم دینی می‌داند حال اینکه این دو با یکدیگر منافاتی ندارند. دین رسانه‌ای یک موضوع است و بهره‌بردن از رسانه برای تبلیغ دین موضوعی دیگر، که صادق‌نیا میان این دو تفکیک قائل نشده است. به نظر می‌رسد بهتر است به‌جای اینکه برنامه‌هایی چون حسینیه معلی را صرفاً ابزاری در جهت دین رسانه‌ای معرفی کنیم با آسیب‌شناسی دقیق آن از یک سو و ارتقای سواد رسانه‌ای مخاطب از سوی دیگر به تقویت معارف دینی کمک کنیم. 🔴صادق‌نیا در بخشی از مصاحبه‌اش به قداست امور مقدس اشاره می‌کند و معتقد است رسانه‌ای کردن آنها از قداستشان می‌کاهد حال آن که مقدس بودن لزوماً به معنی غیرقابل‌دسترس بودن نیست. پیامبر عزیز با همان وجههٔ قدسی در میان مردم زیست می‌کرد و ارتباط صمیمانه‌ای با دیگران داشت. او در بخش دیگر کلامش بین شادی و خنده تفاوت قائل می‌شود و خنده را منفی و شادی را مثبت تلقی می‌کند. این در حالی‌ست که خنده می‌تواند از مصادیق نشاط و شادی باشد و منافاتی با آن ندارد. #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

اتوفاژی و داستان تلخ تعلیم تجربی ✍🏼 امیر خندان احتمالا کلیپ افرادی که در مورد اتوفاژی صحبت می‌کنند را در فضای مجازی مشاهده کرده‌اید. اتوفاژی به‌طورکلی و خلاصه: فرآیندی است که در بدن انسان و توسط سلول‌ها برای حفاظت از بدن شکل می‌گیرد. چند سالی است که کلیپ‌های متفاوتی با زبان‌های متعدد در فضای مجازی منتشر می‌شود که در رابطه‌ی روزه‌داری و اتوفاژی و یا تأثیرات تجربی روزه‌داری صحبت می‌کنند. همه‌ی این کلیپ‌ها به این نکته اشاره دارند که روزه در فرآیند بررسی‌های تجربی، اثرات مفیدی برای جسم انسان دارد. مثلاً از شکل‌گیری سرطان تااندازه‌ای جلوگیری می‌کند. تخصص بنده در علوم تجربی نیست و در موضوع خود این فرآیند صحبتی ندارم. ولی یک مسئله‌ی خطرناک از قدیم در بین مؤمنین رواج داشته است. آن‌هم گره زدن مسائل تعبدی است به حکمت‌های تجربی و پزشکی. منظورم از تعبد، عباداتی است که دستور دینی در مورد آن‌ها داریم. مثلاً نماز، روزه، حج، شراب نخوردن و... . پس مرادم از تعبدیات بحث و گفت‌وگو در مورد معارف نظری و بحث‌های الهیاتی نیست. از گذشته‌های دور این تجربه در تطبیق معارف و گاهی تعبدیات با مصادیق خارجی وجود داشته است. مثال معروفش، تطبیق هفت‌آسمان که در قرآن کریم به آن اشاره‌شده ، با افلاک نه‌گانه‌ی در هیات بطلمیوسی است. بعدا از دوره‌ای نظریه‌ی هیات بطلمیوسی زیر سؤال رفت. به‌تبع تطبیقات شکل‌گرفته نیز محل سؤال شد. مثال‌های دیگری نیز در سایر ادیان وجود دارد و همه مربوط به دین اسلام نیست. در لایه‌ای بالاتر بحث از سه مفهوم دین، علم، عقل و رابطه‌ی این سه مفهوم با یکدیگر است. آیا علم خصوصاً آن‌هم علم تجربی توانایی دستیابی به علت معارف و احکام را دارد؟ آیا علم چنین صلاحیتی دارد؟ در تضاد بین گزاره‌ای دینی با علم تجربی، کدام مقدم است؟ اگر کار ما گره زدن عقاید مؤمنین به علوم تجربی باشد، رشد مخاطب و ایمان به غیب او را تقویت کرده‌ایم؟ کار جایی سخت می‌شود که برخی از مربیان نوجوانان برای آموزش اعمال عبادی کاملاً دست به دامن یافته‌های تجربی می‌شوند. در نهایت یک متربی متعبد به یافته‌های تجربی تربیت می‌شود و نه یک متربی مؤمن به غیب! شاید در دفاع از بیان فواید تجربی عبادات گفته شود: ایمان مخاطبین در یک درجه نیست! نمی‌توان ‌همه را با مسائل عقلی صرف به تعبدیات دعوت کرد. در جواب این عزیزان خواهم گفت: هرچند ایمان افراد در یک درجه نیست، ولی مسیر آموزش عقاید و رشد باید یکی باشد. البته یک مسیر مشخص و واحد ولی با رعایت آداب و شرایط برای افراد مختلف. پس در هر سن و شرایط باید مسیر تعبد بر تجربه و ... حاکم باشد. اگر روزی علم تجربی گزاره‌های به خلاف گزاره‌ای دینی اقامه کرد، چه باید کرد؟ مثلاً اگر علم تجربی بگوید شراب فوایدی دارد که در هیچ دارو و ماده غذایی دیگر نیست و سلامتی افراد در گرو استفاده از مسکرات است! کما این که این گزاره در برخی محافل مطرح است. واقع مطلب این است که ما نیاز به ایمان به غیب داریم. ایمانی که پشتوانه‌ای باشد به عمل به مناسک! اگر در فضای دین نیز کتاب علل‌الشرایع نیز نوشته‌شده است، با توجه به این مطلب است که بسیاری از مواردی که ما علت میدانیم، علت نیست و حکمت است. یا علت واقعی توسط خود ائمه علیهم‌السلام و یا نبی اکرم صلی‌الله علیه و اله بیان‌شده است. بحث در علت‌ها در معارف دایره گسترده‌ای دارد. بحث از اسماء و افعال الهی و به‌تبع ارسال رسل و انزال کتب و... معارفی است که جز با دقت نظر و موشکافی حاصل نمی‌شود. ولی آیا در تعبدیات نیز باید دنبال علت‌ها باشیم؟ آیا روزه صرف نخوردن و نیاشامیدن است؟ پس چه لزومی است به‌قصد قربت داشتن؟ آیا نماز صرف حرکاتی است که به ورزش شبیه است؟ یقیناً جواب منفی است. نماز عملی عبادی است. اگر کسی قصد نرمش داشته باشد، قطعاً این حرکات او نماز محسوب نخواهد شد. آیا علم تجربی حرمت روزه‌ی اول شوال و عید قربان را هم اثبات خواهد کرد؟ تعداد روزه‌های واجب را چه؟ فکر می‌کنم دلایل ذکرشده کافی است تا بار دیگر به این نکته توجه کنیم: اعمال عبادی را اگر با یافته‌های علم تجربی پیوند می‌دهیم، متوجه باشیم که دلیل انجام عمل تعبد است و نه چیز دیگر. #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

روزه‌خواری در اول رمضان مصطفی صادقی کاشانی 🎤 داستان نجاشی یار و شاعر #امیرمؤمنان درباره روزه خوردن و در پی آن شلاق خوردنش در منابع مختلف تاریخی با عبارات گوناگون آمده است. 📘 گزارش کتاب الغارات چنین است: نجاشی صبح روز اول رمضان از درِ خانه دوستش ابوسمًال عبور می‌کرد. او صدایش زد و گفت بیا کله‌پاچه‌ای که از اول صبح بار گذاشته ام و الآن پخته و آماده است بخوریم. ❌ نجاشی گفت وای بر تو روز اول #رمضان؟! ⚠️ دوستش گفت این حرفها را رها کن. روی آن هم شرابی به تو می‌دهم که چنین و چنان است! 🍷 صبحانه را خوردند و شراب هم نوشیدند. چون صدایشان بلند شد مردم خبر آنها را به #علی(ع) دادند. #نجاشی دستگیر شد و رفیقش فرار کرد. ⚖️ امام بر او حدّ شراب زد و بیست شلاق اضافه (تعزیر). پرسید این اضافه چه بود؟ فرمود برای اینکه حرمت ماه رمضان را شکستی. 🛑 یکی از دوستان هم‌قبیله نجاشی نزد امام آمد و اعتراض کرد که شما بین دوست و دشمن خودت فرقی نمی‌گذاری! این اقدام خشم ما را برانگیخته است. ❇️ حضرت فرمود: او هتک حرمت دین کرد و ما کفاره گناهش را بر او جاری کردیم. این چیزی نیست که دشمنی را برانگیزد. وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى‏ أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‏ #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

✍🏼 رحمان کمالی شبهه: یک نگاه به مفاتیح الجنان بکنید میبینید اگر کسی بخواهد مسلمان باشد باید کامل زندگی را تعطیل کند و از صبح تا شب دعا بخواند! همین‌هاست که پیشرفت نمی‌کنیم. پاسخ: گرچه در کتاب‏های دعا، همچون مفاتیح الجنان، برای تمام ساعات روز و تمام روزهای سال دعا نقل شده است، اما این مثل آن است که وقتی شما به ترمینال اتوبوس یا فرودگاه یا ایستگاه قطار مراجعه می‏کنید، می‏بینید که در تابلو نوشته شده است: برای تمام ساعات شبانه روز، وسیله آماده سفر دارند، ساعت ۸ صبح، ۹ صبح، ۱۰ صبح تا آخر شب. معنای این تابلو این نیست که همه مردم در همه ساعات مسافرت کنند، بلکه به معنای آن است که هر مسافری در هر ساعتی تصمیم سفر گرفت وسیله هست. در دعا هم شاید منظور این باشد که هر کس در هر ساعت، قصد خواندن دعایی داشت، دعای مخصوص آن ساعت هست. به علاوه، دعاهای کوچک، به خصوص اگر انسان آنها را حفظ کند لطمه‏ ای به کسی نمی‏زند و می‏تواند در ضمن کار و فعالیتهای روزانه اش به دعا هم مشغول باشد. #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

✍🏼 زهرا ابراهیمی ساسی مانکن در یک کلیپ کوتاهی که کمتر از چهار دقیقه است، هجده بار از واژه‌های دینی، مذهبی و حتی مقدس همچون نام اهل ‌البیت علیهم‌السلام استفاده کرده است! اگرچه جنجال از توجه ارتزاق می‌کند و گاهی نباید به جنجال‌های اینترنتی توجه کرد؛ اما به‌ناچار برای تبیین شرایط گاهی مجبوریم حرف بزنیم. محتوای کلیپ‌های ساسی مانکن را که بررسی کنیم سه مؤلفه‌ی اصلی را ملاحظه خواهیم کرد. او مفاهیم اروتیک و جنسی را با مفاهیم دینی و مذهبی ترکیب می‌کند و با به‌کارگیری برخی از واژه‌هایی که مختصِ ادبیات کودکان و‌نوجوانان است موسیقی مبتذلش را به خورد بچه‌ها می‌دهد. در همین چند روز تعداد زیادی کلیپ از دخترکان معصوم این مملکت دیدم که همین موسیقی مبتذل را هم‌خوانی می‌کردند و می‌رقصیدند. به‌نظر می‌رسد آنچه بچه‌ها را به این سبک از موسیقی جذب می‌کند دو‌ چیز است: یکی موزون بودن آهنگ بدین معنا که به نیازِ هیجان‌خواهی کودکان و‌نوجوانان پاسخ می‌دهد و دیگری موسیقی مصور یا همان کلیپ تصویری که بچه‌ها با دیدن صحنه‌ها، ترغیب به تکرار می‌شوند. برای نسل زد که کاری نکردیم؛ باید نسل آلفا و بتا را دریابیم. اگر برای میلِ هیجان‌خواهی این نسل بی‌برنامه باشیم، به قولِ حامد عسکری باید همواره در انتظار ساس‌هایی باشیم که به تُنبان فرهنگ می‌افتند! #موسیقی #نسل_زد #ساسی_مانکن #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

💠 جایگاه ام المومنین خدیجه و نقش او در خانواده ✍️ مجتبی خندان بمناسبت دهم رمضان، رحلت همسر فداکار رسول الله حضرت خدیجه (س) جایگاه بسیار والایی در اسلام و در زندگی رسول خدا (ص) داشتند. ایشان نه تنها اولین همسر پیامبر (ص) بودند، بلکه نقش بسیار مهمی در حمایت از ایشان و پیشبرد اهداف اسلام ایفا کردند. در اینجا به برخی از ابعاد جایگاه و نقش ایشان اشاره می‌کنم: ❇️ ۱. جایگاه حضرت خدیجه (س): ▫️اولین بانوی مسلمان: حضرت خدیجه (س) نخستین کسی بودند که به پیامبری حضرت محمد (ص) ایمان آوردند و اسلام را پذیرفتند. ▫️ مادر امت: ایشان مادر حضرت فاطمه زهرا (س) هستند که نسل پیامبر از طریق ایشان ادامه یافت. ▫️ محبوب‌ترین همسر پیامبر (ص): پیامبر اکرم (ص) همواره از حضرت خدیجه (س) به نیکی یاد می‌کردند و ایشان را بسیار دوست داشتند. در روایات آمده است که پیامبر (ص) پس از وفات حضرت خدیجه (س) نیز همواره به یاد ایشان بودند و از ایشان تجلیل می‌کردند. ▫️صاحب ثروت و مکنت: حضرت خدیجه (س) از زنان تاجر و ثروتمند مکه بودند و ثروت خود را در راه حمایت از پیامبر (ص) و گسترش اسلام صرف کردند. ▫️دارای فضائل اخلاقی: ایشان دارای فضائل اخلاقی بسیاری بودند که از جمله آن‌ها می‌توان به صبر، ایثار، مهربانی، عقل و تدبیر اشاره کرد. ❇️ ۲. نقش حضرت خدیجه (س) در خانواده و همسرداری: ▫️همراه و حامی پیامبر (ص): حضرت خدیجه (س) در دوران سختی و دشواری که پیامبر (ص) با آن مواجه بودند، همواره در کنار ایشان بودند و از ایشان حمایت می‌کردند. ایشان با ثروت و نفوذ خود به پیامبر (ص) کمک می‌کردند تا رسالت خود را به انجام برسانند. ▫️آرامش‌بخش پیامبر (ص): حضرت خدیجه (س) در خانه، فضایی آرام و امن برای پیامبر (ص) فراهم می‌کردند. ایشان با مهربانی و درایت خود، غم و اندوه پیامبر (ص) را تسکین می‌دادند. ▫️مدیریت خانه: حضرت خدیجه (س) با تدبیر و درایت خود، خانه را به خوبی مدیریت می‌کردند و نیازهای خانواده را برآورده می‌ساختند. ▫️تربیت فرزندان: ایشان در تربیت فرزندان خود، به ویژه حضرت فاطمه زهرا (س)، نقش بسیار مهمی داشتند. حضرت فاطمه (س) از مادر خود، فضائل اخلاقی و معنوی بسیاری آموختند. ▫️ الگوی همسرداری: حضرت خدیجه (س) با رفتار و کردار خود، الگویی برای همسران مسلمان شدند. ایشان با احترام، محبت و فداکاری خود، نشان دادند که یک همسر چگونه می‌تواند در زندگی مشترک، یار و یاور همسر خود باشد. به طور خلاصه، حضرت خدیجه (س) نه تنها یک همسر فداکار و مهربان برای پیامبر (ص) بودند، بلکه یک حامی و یاور ارزشمند برای ایشان در راه تبلیغ اسلام نیز به شمار می‌رفتند. ایشان با ثروت، نفوذ و فضائل اخلاقی خود، نقش بسیار مهمی در پیشبرد اهداف اسلام ایفا کردند. #حضرت_خدیجه_کبری #ام_المومنین_خدیجه #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

💠 محبّت خدیجه روزی من شده ✍🏼 مصطفی صادقی کاشانی از عروه از عائشه نقل شده که گفت: بر هیچ‌یک از همسران پیامبر (ص) حسد نورزیدم جز بر خدیجه. البته خدیجه را درک نکردم. پیامبر خدا (ص) چون گوسفندی را ذبح می‌کرد، می‌فرمود: آن را برای دوستان خدیجه بفرستید. روزی به خشم آمدم و گفتم: خدیجه؟! پیامبر خدا (ص) فرمود: محبّت او روزی من شده است (صحیح مسلم، ط دار الجیل، ج7، ص134). از مسروق از عائشه نقل شده که گفت: پیامبر (ص) چون خدیجه را یاد می‌کرد او را به خوبی می‌ستود. روزی بر او حسادت ورزیدم و گفتم: چه زیاد آن پیرزن را یاد می‌کنی؟! خداوند برتر از او را به جای او به تو داده! پیامبر (ص) فرمود: خداوند به جای او بهتر از او را به من نداده است. او به من ایمان آورد آن‌گاه که مردم به من کفر ورزیدند و مرا تصدیق کرد آن‌گاه که مردم مرا تکذیب کردند و مرا در مالش شریک کرد آن‌گاه که مردم مرا محروم داشتند و خداوند فرزندانی از او به من داد با آنکه مرا از داشتن فرزند از دیگر زنان محروم داشت (مسند أحمد، ط دار المنهاج، ج11، ص6003). #نویسندگان_حوزوی_اصفهان 🆔 @howzavian_isfahan

🔺جای خالی مدرس در دولت! ناقد: داود فاضل فلاورجانی ▪️ اخیراً معاون پارلمانی دولت لایحه‌ای با قید دو فوریت در تاریخ ۱۵ بهمن ماه به مجلس ارائه کرده است تا به کنوانسیون محدودیت یا ممنوعیت کاربرد برخی سلاح‌های متعارف بپیوندد به گفتۀ او هدف ایران از پیوستن به این کنوانسیون، ترویج اقدامات بشردوستانه ایران، اعلام پایبندی به آن و تحرک‌بخشی به دیپلماسی دفاعی ایران است. متن کامل 📮@Naqdara | نقدآرا