🥋 کیوکوشین کاراته #کیوکوشین یکی از سبک‌های کاراته غیرکنترلی است. این رشته توسط ماسوتاتسو #اویاما (۱۹۹۴–۱۹۲۳۰) استاد #کره‌ای تبار هنرهای رزمی بنیان نهاده شد. کیوکوشین از دو لغت کیوکو (بالاترین، #نهایت) و شین ( #حقیقت، روح) ترکیب شده ‌است. این رشته در ابتدا اویاما ریو و اویاما کاراته جوجوتسو نیز نامیده می‌شد. تأکید این سبک روی «#مبارزه واقعی در فاصله نزدیک و بدون عقب‌نشینی» است. در کیوکوشین برای کاستن مقاومت حریف، از اصابت ضربات به طور متوالی و با حداکثر #قدرت استفاده می‌شود. 👊 دو اصل اساسی در مبارزات کیوکوشین وجود دارد که این رشته رزمی را پر ابهت و قدرت مند ساخته است: ۱. مبارزه از فاصله نزدیک: #فلسفه این اصل این است که کیوکوشین کای هرگز عقب نشینی نمی کند و از حریف نمی گریزد. اصل بر جسارت و نفوذ مداوم و نزدیک شدن دائمی به حریف است. ۲. تلاش برای از پای انداختن حریف با یک #ضربه: کیوکوشین کای تلاش می کند تا در سریع ترین زمان ممکن و با یک ضربه قدرت مند، حریف را از پای درآورد. فلسفه این اصل این است که «نبرد زودتر تمام شده و صلح، هر چه سریع تر حاکم گردد». ✳️ تمرینات روحی این سبک تأکید زیادی بر روی تمرینات #تنفسی و #استقامتی دارد. از این رو هنرجوی کیوکوشین پس از سال‌ها تمرینات مکرر، دارای اندامی ورزیده و روحیه ای آسیب‌ناپذیر می‌گردد. در این سبک تکیه اصلی بر حفظ سلامتی هم‌زمان جسم و #روح است؛ در مبارزات کیوکوشین و اساساً در فلسفه آن پیروزی به هر قیمتی بر حریف مقابل معنایی ندارد. در فلسفه متعالی کیوکوشین هدف غائی، تناوری جسم برای رسیدن به مکارم عالیه #اخلاقی است و به هیچ روی خشونت در سبک کیوکوشین جایگاهی ندارد؛ چرا که اساساً #خشونت و کیوکوشین در تقابلند نه در تعامل. کیوکوشین نه تنها خشن نیست بلکه سعی در پرورش روحیه لطافت، افتادگی، و بزرگ منشی را در هنرجوی مبارز دارد. در مورد مؤثر بودن روش مبارزه و سطح روحی ویژه ای که در کیوکوشین #کاراته بر روی آن تأکید می‌شود و تا اندازهٔ زیادی آن را از دیگر هنرهای رزمی تن به تن متمایز می‌سازد باید به یکی از مفاهیم اساسی در روش مبارزاتی کیوکوشین اشاره کرد که برگرفته از مکاتب #شمشیرزنی کهن ژاپن بوده و موسوم به "ایکّن #هیساتسو" (Ikken Hissatsu) یا "هر یک ضربه، یک هلاکت (یا نابودی/پیروزی)" است. ✳️ تعادل و آرامش بر طبق این اصل هر #تکنیک پا یا دست، هر نوع جابه جایی بدن، تنفس صحیح، حفظ تعادل، حفظ آرامش، نگاه پیوسته و هوش مندانه به چشمان حریف، هر فریاد #کیای و #روحیهٔ جنگندگی مبارز باید با کیفیتی تمرین و اجرا شود که اولین ضربه در نبرد آخرین ضربه باشد و حریف را به کلی ناتوان، تسلیم یا نابود سازد. این فلسفه نه بر اساس نهایت خشونت بنا شده و نه نوعی کمال گرایی غیرواقعی یا خودنمایی است؛ بلکه تأکیدی بوده است که ماسوتاتسو اویاما روی برتری صلح و پایان سریع جنگ بر مبارزهٔ بی‌معنی، بی هدف و غیرانسانی داشته و این را می‌توان در نام کیوکوشین به معنای #نهایت_حقیقت، به خوبی دریافت. حقیقتی که در آن اثری از ترس، حسادت، کینه، خستگی و غرور باقی نمی‌ماند. ریشه اصول تنفس عمیق و قدرتی برای اجرای سنگین و نفوذی ضربات دست و پا و کم‌ترین جابه جایی بدن یا « #تای_ساباکی» به دور حریف در کیوکوشین به تجربه اویاما از سبک کاراته #گوجوریو (از مکتب اصلی #ناهاته در #اوکیناوای ژاپن) بر می‌گردد که آن خود نیز تکاملی از مکتب #شائولین #جنوبی در #چین است که تأکید آن بر استقرارهای کم ارتفاع بدن، تغییر پی در پی ضربات به سمت نقاط حساس بدن حریف مانند پهلوها، دنده‌ها، ساق و ران و قفسه سینه و به طور کلی ریشه کن کردن حریف است. ضربات چرخشی و بلند پا، کوبش های کشیده پا از پهلو یا مستقیم و ترکیب دفاع و حمله سریع با دست در کیوکوشین بیشتر برگرفته از سبک کاراته #شوتوکان (از مکتب اصلی #شوریته در اوکیناوای #ژاپن) است که سرچشمه آن هنرهای جنگی شائولین #شمالی در چین است. با این وجود استاد اویاما همراه با ترکیب فلسفه‌های سخت و نرم، سرعت و قدرت و نیز تنفس #ایبوکی از شکم و منطقه انرژی حیاتی با تنفس #نوگاره از قفسه سینه، توانست یک نوع روحیه و فلسفه مخصوص به خود را نیز در کیوکوشین دمیده و آن را در زندگی شخصی خود و در سراسر عمرش اجرا کند. حالت بسیار ویژه و عمیقی از قرار گرفتن در یک وضعیت نهایی و بدون بازگشت. عبور از #ترس از مرگ و پذیرش درد و رنج مبارزه واقعی (زندگی) با تمام وجود.. درسی که استاد اویاما به گفته خود او، از زندگی شمشیرزن سامورایی مشهور و استاد استراتژی جنگ ژاپنی، #میاموتو موساشی در قرن هفدهم الهام گرفت و باعث دگرگونی زندگیش شد. #oyama #سبک_شناسی 🈺 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.)

🥋 تکواندو 🎎 زبان کره‌ای: 🈳 خط هانگول: 태권도 🈂 خط هانجا :跆拳道 ❇️ یک ورزش رزمی #کره‌ای و یکی از ورزش های #المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیش ترین تعداد ورزش کار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است. 🈯️ فنون تکواندو از ورزش‌های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش #استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده ‌است. اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهت‌هایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از بعضی سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند. ✳️ کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود: 태 « تِ = #مبارزه یا شکستن با پا 권 «کوان = مبارزه یا شکستن با مشت 도 «دو = راه و روش 📜 تاریخچه قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در #مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به ۲۰ قرن پیش می‌رسد. در یکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن، هم چون سایر ورزش های مرسوم در شرق آسیا مانند کونگ فو داشته باشد. شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوجوریو (حکومت) (۳۷ ق.م تا ۶۶۸ م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائی های جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل: ❇️ رقص با شمشیر ❇️ تیراندازی ❇️ نبرد تن به تن ❇️ مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند. ⛩ در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ م تا ۹۳۵ م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود. اگر چه در این دوران #هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی #سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد. تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرت مند «کوریو» (۹۳۵ تا ۱۳۹۲) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله برگزار می‌شد، علاوه بر ورزش های رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد. روی کار آمدن سلسله یی (۱۳۹۲ تا۱۹۱۰) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگر چه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در ۱۹۱۰ ادامه داشت. در دوران حکومت استعماری ژاپن، هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند. 🏔 آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.☯ #تاریخچه 📝 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️