🔉 دکلمه‌ی شعرِ #خانه‌ام_ابریست اثرِ #نیما_یوشیج 🎙 با صدای #احمد_شاملو @jargeh

... و حق تعالی موسی صلوات اللّه علیه را بدین فرمود که: چون به قطع #منازل و گذاشتن #مقامات به محل #تمکین رسیدی، اسباب #تلوین از تو ساقط شد «فَاخْلَعْ نَعْلَیک (طه / ۱۲)» و «أَلْقِ عصاک (النّمل / ۱۰)»؛ نعلین بیرون کن و عصا بیفکن؛ که آن آلتِ #مسافت است و اندر حضرتِ #وصلت، وحشتِ #مسافت مُحال باشد. 📚 #کشف_المحجوب / #هُجویری 🌐 درباره‌ی هجویری @jargeh

✔️ در انتظار #دندان‌پزشکی از بوی تو در تاب شود آهوی مشکین گر باز کنند از شِکَنِ #زلف تو تابی بر دیده صاحب نظران خواب ببستی ترسی که ببینند #خیال تو به خوابی مشغولِ تُو را گر بگذارند به دوزخ با یادِ تُو دردش نکند هیچ عذابی یاران همه با یار و منِ خسته طلب‌کار هر کس به سر آبی و #سعدی به سرابی @jargeh

ای باد بوی یوسُفِ دل‌ها به ما رسان یک #نوبر از نهالِ دلِ ما به ما رسان از زلفِ او، چو بر سَرِ زلفش گُذر کنی پنهان بِدُزد موئی و پیدا به ما رسان ..... ما را مُراد ازین همه یا رب وصالِ اوست یا رب مرادِ #یا_رب ما را به ما رسان #خاقانی 🌐 مطالعه‌ی مقاله‌ی کوتاهِ «اسمِ نورانی رب» / نشریه «خُلُق» @jargeh

آمد برِ من یک‌دم، بُرد از #دلِ مَن صَد غَم گفتم که همین یک‌دم؟! گفتا که همین باشد! گفتم چه کنم با دل تا غم نبوَد در وی؟ گفتا غمِ من دارد، بُگذار #غمین باشد چون دید که هُشیارم، رفت از برَم و می‌گفت عاشق چو چُنان باشد، #معشوق چُنین باشد شیرینْ سخنِ تلخَش شوری به جهان افکند چون لب‌شکرین باشد، حرفش نمکین باشد بر گِردِ سرَش گشتم، گفتا مَهل از دستم عاشق چو شود خاتمْ، معشوقْ #نگین باشد . . گویند ز این و آن تا چند #سخن گوئی زان‌رو که دَر آن باشد زان‌رو که درین باشد گَه می‌نگرم آن را گه می‌نگرم این را چون جلوه‌گهِ حُسنش گه آن و گه این باشد... #فیض_کاشانی 🌐 زندگی و شخصیت مرحوم ملامحسن فیض @jargeh

دارم #دلی که دارد هر ذرّه‌اش هوایی چون خرقه‌ی گدایان هر وصله‌اش ز جایی @jargeh

نقل است که یک روز با جمعی می‌رفت؛ جماعتی جوانان می‌آمدند و فساد می‌کردند تا به لبِ دجله رسیدند؛ یاران گفتند: یا شیخ! دعا کن تا حق تعالی این جمله را #غرق کند تا شومی ایشان از خلق منقطع شود. گفت: دست‌ها بردارید. پس گفت: الهی چنان‌که در این جهان عیششان خوش داری، در آن جهانشان عیش خوش ده! اصحاب به #تعجّب بماندند! گفتند: خواجه ما سرِّ این #دعا نمی‌دانیم! گفت: آن‌کس که با او می‌گویم می‌داند؛ توقف کنید که هم‌اکنون سرِّ این پیدا آید؛ آن جمع چون شیخ بدیدند رُباب بشکستند و خَمر بریختند و لرزه بر ایشان افتاد و در دست و پای شیخ افتادند و #توبه کردند! شیخ گفت: دیدید که مراد جمله حاصل شد، بی غرق و بی‌آنکه رنجی به کسی رسید! 📚 #تذکرة_الاولیاء/ #عطار_نیشابوری 🌐 دریافت کتاب: بازنویسی تذکرة الاولیاء عطار نیشابوری به نثر ساده @jargeh

✔️ یک صفحه از #رباعیات #مولوی در #دیوان_شمس ما سوختگانِ عالَمِ توحیدیم ما را سَرِ لٰا الهَ الّا اللّه است @jargeh

▪️ شکستِ سکوت من اگر دیوانه‌ام با زندگی بیگانه‌ام مَستم اگر یا گیج و سرگردان و مدهوشم اگر بی‌صاحب و بی‌چیز و ناراحت خراب اندر خراب و خانه بر دوشم اگر فریادِ منطق هیچ تأثیری ندارد در دلِ تاریک و گُنگ و لال و صاحب‌مُرده‌ی گوشم به مرگِ مادرم: مُردم شما ای مردُمِ عادی که من احساسِ انسانیِ خود را بر سرشکِ ساده‌ی رنجِ فلاکت‌بارتان بی‌شبهه مدیونم میان موجِ وحشتناکی از بیدادِ این دنیا در اعماقِ دلِ آغِشته با خونم هزار درد دارم درد دارم ... #کارو @jargeh

قَدرِ مجموعه‌ی گُل مُرغِ سَحَر دانَد و بَس که نَه هَر کُو ورقی خواند #معانی دانست عرضه کردم دو جهان بَر دلِ #کارافتاده به جُز از عشقِ تُو باقی همه فانی دانست سنگ و گِل را کُند از یُمنِ نظر لَعل و عَقیق هر که قَدرِ #نفس بادِ #یمانی دانست #حافظ @jargeh

🔊 #نوا: تو با همه فرق داری.... @jargeh

مهرِ خوبان دل و دین از همه بی‌پروا بُرد رخِ شطرنج نبُرد آن‌چه رخِ #زیبا بُرد من به سرچشمه‌ی خورشید نه خود بُردم راه ذرّه‌ای بودم و #مهرِ تُو مرا #بالا برد من خَسی بی‌سَر و پایم که به سیل افتادم او که می‌رفت مرا هم به دلِ #دریا برد خَمِ #ابروی تُو بود و کفِ مینوی تو بود که به یک جلوه ز من نام و نشان یک‌جا برد همه یاران به سرِ راهِ تو بودیم ولی خمِ ابروت مرا دید و ز مَن یغما برد همه دل‌باخته بودیم و هراسان که غمت همه را پشتِ سر انداخت، مرا #تنها برد #علامه_طباطبایی @jargeh

عاکفِ کوی بُتان باش که در مَسلکِ عشق #بوسه بر گونه‌ی #دل‌دار خَطایی نبوَد #سید_روح‌الله_خمینی @jargeh

⚫️ انّا للّه و انّا الیه راجعون ⚫️ برادر عزیزم جناب آقای مصطفی محمدی مطهّر درگذشت غم‌انگیز مادرِ مؤمن و فداکارتان (همسرِ مکرّم جناب حجة الاسلام محسن محمدی مطهّر همدانی دام عزه) بعد از تحمّل چند سال بیماریِ سخت و طاقت‌فرسا را تسلیت عرض می‌کنم. از درگاه پروردگارِ کریم برای آن بانو که عمری مفتخر به خدمتِ اهل البیت علیهم السلام بود، رحمت و مغفرت خاص و برای همه‌ی بازماندگان صبر و رضا مسألت می‌کنم. ◼️ به اطلاع عزیزان می‌رساند خاک‌سپاری پیکر مطهّر این مادرِ تازه درگذشته، پنج‌شنبه ۲۶ آبان، ساعت ۱۰/۳۰ در گلزار شهدای علی بن جعفر قم برگزار خواهد شد. ◼️ @jargeh

گویند ذکرِ خیرش در خیلِ عشق‌بازان هر جا که نامِ #حافظ در انجمن بر آید.. @jargeh

بلام فرستی و من باز بسته دل به امید که از #تو رسد بَر سَرم #بلای دگر سَری که داشتم انداختم به پای تُو حیف که نیستم سَرِ دیگر برای #پای دگر #کمال_خجندی 🌐 شرح حال مختصری از کمال الدین خجندی @jargeh

غَمزه‌ی شوخِ تُو خونَم به خطا می‌ریزد فُرصتش باد که خوش فکرِ صوابی دارد #حافظ @jargeh

عشق بودی و به اندیشه سرایت کردی قلبْ با دیدنِ تو شورِ #تپیدن دارد وصلِ تُو خواب و خیال است ولی باور کُن عاشقی بی‌سر و پا عزمِ #رسیدن دارد اولِ قصه‌ی هر عشق کمی تکراریست آخرِ قصه‌ی #فرهاد شنیدن دارد #کاظم_بهمنی 🖼 کوهِ بیستون @jargeh

✔️ در ترجمه‌ناپذیریِ شعر (بخش اول) 🖊 استاد محمدرضا شفیعی کدکنی -سایه‌اش مستدام- 📚 مجله‌ی #بخارا، شماره‌ی ۸۰ در فرهنگِ خودمان، نخستین کسی که مدّعی است ترجمه‌ی شعر محال است، #جاحظ (متوفای ۲۵۵) است. وی در کتاب #الحیوان می‌گوید: «والشّعرُ لایُستطاعُ اَن یُتَرجَمَ و لایَجُوزُ عَلَیهِ النَقل وَ مَتی حُوِّلَ تَقَطَّعَ نَظمُهُ و بَطَلَ وَزنُهُ وَ ذَهَبَ حُسنُهُ وَ سَقَطَ مَوضِعُ التَّعَجُّبِ مِنه وَ صارَ کَالکَلامِ المَنثورِ. و الکلامُ المنثورُ المُبتَدأُ علی ذلکَ اَحسَنُ وَ اَوقَعُ مِنَ المنثورِ الّذی حُوِّلَ مِن موزونِ الشعرِ». یعنی «و شعر، تابِ آن را ندارد که به زبانی دیگر ترجمه شود و انتقال شعر از زبانی به زبان دیگر روا نیست و اگر چنین کنند «نظم» شعر بریده می‌شود و وزنِ آن باطل خواهد شد و زیبائیِ آن از میان خواهد رفت و نقطه‌ی شگفتی‌برانگیزِ آن ساقط خواهد شد و تبدیل به سخن نثر خواهد شد. نثری که خودبه‌خود نثر باشد زیباتر از نثری است که از تبدیلِ شعرِ موزون حاصل شده باشد.» نمی‌دانم در دنیای قدیم، قبل از او، چه کسانی چنین نظریه‌ای را دنبال کرده‌اند. قدر مسلّم این است که در دوره‌ی اسلامی هیچ‌کس به صراحت او و با توضیحاتِ او، به امتناعِ ترجمه‌ی شعر از زبانی به زبانی دیگر نیندیشیده‌ است. امروز هم که نظریه‌های ترجمه در فرهنگ‌های مختلفِ بشری، شاخ و برگ‌های گوناگون به خود دیده است، باز هم در جوهر حرف‌ها، چیزی آن‌سوی سخن جاحظ نمی‌توان یافت. ادامه دارد... 🌐 معرفی «کتاب الحیوان» جاحظ @jargeh

🔊 ارسالیِ دوستانِ باصفا طریقِ عشق پُرآشوب و فتنه است ای دل بیفتد آن که در این راه #با_شتاب رود #حافظ @jargeh

✔️ غزل ۲۲۱ دیوان #حافظ بر اساس تصحیحِ استاد قزوینی و دکتر غنی @jargeh

✅ تعداد و ترتیبِ ابیاتِ این غزل در نسخه‌ها و تصحیح‌های مختلفِ #دیوان_حافظ متفاوت است. @jargeh

✔️ در ترجمه‌ناپذیریِ شعر (بخش دوم) 🖊 استاد محمدرضا شفیعی کدکنی -سایه‌اش مستدام- 📚 مجله‌ی بُخارا، شماره‌ی ۸۰ آخرین حرفی که در پایانِ قرن بیستم، در این‌باره زده شده است، سخنِ شیموس هینی [Seamus Heaney متولد 1939]، برنده‌ی جایزه‌ی #نوبل ادبیّاتِ چند سال قبل است که در مصاحبه‌ای در اکتبر سال ۱۹۹۵ گفت: Poets belong to the language not to the world (شاعران به زبان تعلّق دارند نه به جهان) در فاصله‌ی جاحظ تا #شیموس_هینی بسیاری از اهل ادب #منکر این بوده‌اند که شعر را بتوان ترجمه کرد و حتّی بعضی شعر را به «چیزی که قابل ترجمه نیست» تعریف کرده‌اند و عبارت رابرت فراست [(Robert Frost (1874-1963] در این زمینه شهرت جهانی دارد: Poetry is what is lost in translation. It is also what is lost in interpretation. (شعر همان چیزی است که در ترجمه از بین می‌رود و نیز همان است که در تفسیر از میان بر‌می‌خیزد.) من آراء جاحظ را در باب ترجمه، جای دیگری با تفصیل بیش‌تر بررسی کرده‌ام. در این‌جا می‌خواهم از یک نکته‌ی ساده یا از یک تمثیل در جهتِ تکمیل یا اصلاح نظریه‌ی او سخن بگویم. ادامه دارد... 🌐 مختصری درباره‌ی شیموس هینی؛ شاعرِ فقیدِ ایرلندی @jargeh

✅ #تطبیق چُنان پُر شد فضای سینه از دوست که فکرِ خویش گُم شد از ضمیرم... #حافظ و ملأتُ روحي مِنك حتّىٰ لَمْ يَعُد مِنّي لِروحي مَوضِعٌ و مَكانُ... #احمد_مطر 🌐 صُدغَیها @jargeh

✔️ در ترجمه‌ناپذیریِ شعر (بخش سوم) 🖊 استاد محمدرضا شفیعی کدکنی-سایه‌اش مستدام- 📚 مجله بخارا، شماره ۸۰ اگر بپذیریم که شعر هنرِ زبان است و نوعی معماری کلام، وقتی به ترجمه‌ی یک شعر می‌پردازیم مثل این است که یک اثرِ معماری را از جایی که دارد، برمی‌داریم و به جایی دیگر انتقال می‌دهیم. اگر این بنا، با جرثقیل و با تمام اجزای آن، یک جا، نقل مکان کند، مثل این است که برای مخاطبِ فرانسوی شعر #خیام را در زبان اصلی قرائت کنیم؛ چیزی به عنوان ترجمه اتّفاق نیفتاده است. یک اثرِ معماری، یک‌جا، از محلّی به محلّی انتقال یافته. حالا نگویید چه بهتر، فرانسوی‌ها هم به تماشای آن می‌پردازند. معماری زبان (که شعر است) قابل دیدن نیست. دیدن این معماری، بینایی و چشم دیگری می‌طلبد که در اجزای زبان، موسیقیِ زبان و در «معانیِ نحوی»، «بلاغتِ ساختارهای نحوی» و کنایاتِ آن نهفته است؛ بنابراین قابل رؤیت برای فرانسوی‌ها نخواهد بود. پس باید آن را تبدیل به واژ‌ه‌‌های فرانسوی کنیم؛ درست مثل این‌که آن بنا را به صورت آجر‌ها و درها و پنجره‌ها و کاشی‌ها، جزء به جزء، برداریم و به جای دیگر ببریم. اگر این خانه‌ای که خرابش می‌کنیم تا اجزای آن را به جای دیگر بریم و در آن‌جا آن را بازسازی کنیم، خانه‌ای معمولی باشد، هر بنّا و سرعمله‌ای می‌تواند (با مختصر کاهش و افزایشی در زیبائی آن) آن را دوباره در محلّ جدید، بازسازی کند. ای بسا که در محلِّ جدید، این اجزا، ساخت و صورتی، حتّی دل‌پذیرتر از مرحله‌ی قبل بیابند. @jargeh