eitaa logo
اندیشکده مطالعات یهود
24.5هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
743 ویدیو
207 فایل
🕋 لَتَجِدَنَّ أشَدَّ النّاسِ عَداوَةً لِلّذينَ آمَنوا اليَهود 🕎 کانال تخصصی یهودشناسی 🌐 سایت: 👉 https://jscenter.ir 📧 دریافت پیام‌ها - بدون پاسخ‌گویی: 👉 @jsadmin 💳 شمارهٔ کارت برای حمایت مالی: 👉 6037-9974-7556-6817
مشاهده در ایتا
دانلود
✡ نظام لیبرالی به‌منظور جلوگیری از تبعات ناامنی ناشی از عدم حضور و اعتماد به دیگران، اقدام به تجویزِ زیستن با «حیوانات» به‌عنوان یکی از ارزش‌های مطرح در «سبک زندگی آمریکایی» می‌نماید! ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ آمادئوس؛ بیانیۀ امانیسم علیه تئیسم (1) 🎯 تجربه‌ای چهل‌ساله از (قسمت چهارم) 1⃣ نخست فرد را بر جمع مقدم می‌دارد و با اصالت دادن به فرد، مدعی می‌شود که جامعه به‌خاطر فرد به وجود آمده نه فرد برای جامعه و در نتیجه انسانِ فردگرا به وادیِ «خود خدا بینی» وارد شده و تحت عنوان «حریم خصوصی»، بر گرد خود، هاله‌ای از تقدّس ایجاد می‌نماید، حریمی که احدی حق ورود به آن را ندارد و اصلی‌ترین کاربرد آن فربه‌سازی نفسانیّات و دامن زدن به تعلّقات غیر الهی است. 2⃣ از آنجا که هیچ فردی حق ورود و دخالت در «حریم خصوصی» فرد دیگری را ندارد و نمی‌تواند اسباب سعادت و خیر دنیا و آخرت او را رقم زند، معضلی با عنوان برای انسان لیبرال پیش آمده و سبب می‌شود تا او نتواند مَنیّت خویش را سرکوب سازد و حضور دیگران را در کنار خود تحمل نماید. 3⃣ در نظام لیبرال افراد برای حفاظت از حریم خصوصی خویش سعی می‌کنند تا از یکدیگر فاصله‌ی بیشتری بگیرند، فاصله‌ای که به حفظ ایمنی ایشان منجر شود و هرگونه دخالت افراد دیگر در زندگی خصوصی ایشان را مسدود سازد. 4⃣ این فاصله موجب می‌شود تا انسان لیبرال، همواره دچار التهابات ناشی از خیانت و دورویی و… باشد و هیچ‌گاه نتواند اعتماد و محبت خویش را نثار فرد دیگری سازد و از این جهت نظام لیبرالی به‌منظور جلوگیری از تبعات ناامنی ناشی از عدم حضور و اعتماد به دیگران، اقدام به تجویزِ زیستن با به‌عنوان یکی از ارزش‌های مطرح در می‌نماید. 5⃣ دستگاه رسانه‌ای غرب و به‌ویژه صنعت سینمای آمریکا، با دریافت عمق فاجعه و بیچارگی انسان فردگرا در عرصه تعاملات اجتماعی که به تنهاییِ بیشتر او می‌انجامد، سال‌هاست که نسخه شفابخش خود برای انسان لیبرال را در تعامل و همنشینی او با حیوانات قرار داده است! 6⃣ اینگونه فردی که بر مسند طاغوت نشسته و در حریم خصوصی خود ادعای خدایی می‌کند، می‌تواند استرس‌های ناشی از عدم حضور و عدم اعتماد به جَمع را مدیریت نموده و با خرید و تملّک حیوان و شرطی‌سازی او مبتنی بر قواعدی که در حریم خصوصی و فردی به آنها موضوعیت بخشیده، آرامش ذهنی را برای خود مهیا نماید و معبودی از برای عبادت خویش فراهم سازد! معبودی که به اذن او می‌خورد، به اذن او می‌خوابد و به فرمان او می‌رود و به فرمان او می‌آید و حتی می‌تواند به هر نحو که او اراده می‌کند، برقرار ساخته و گاهی حتی فردِ نشسته بر مسند طاغوت را مرتفع سازد!! 7⃣ بخش وسیع دیگری از ساختار رسانه‌ای غرب در تلاش است تا با یاری‌گرفتن از تکنولوژی، اشیاء و را به‌عنوان همنشین‌های مطمئن‌تری برای انسان لیبرال معرفی نماید، همنشین‌های قابل برنامه‌ریزی و قابل مدیریتی که می‌توانند به‌صورت تمام و کمال، آمال و آرزوهای انسان فردگرا را در ادعایِ خدایی خود محقق سازند!! 8⃣ از این جهت سعی می‌کند آثار متعدد سینمایی را بر محور چنین باوری به جهانیان عرضه نموده و در طی چندین دهه، به تعریف مختصات چنین تعاملی در مبادرت ورزیده است. ✍ نویسنده: م. شاه‌حسینی 📖 متن کامل مقاله را اینجا مطالعه كنيد: 👉 goo.gl/mHVFGb ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ فیلم آمادئوس (Amadeus) را می‌توان اثری شاخص با ماهیت اُمانیستی دانست که طی آن هالیوود تمام تلاش خود را معطوف به ترسیم این واقعیت می‌نماید که انسان، محور هستی بوده و باورمندی به خدا و محور قرار دادن عالم بر ذات اقدس الهی، تنها توهم و خیال است! ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ آمادئوس؛ بیانیۀ امانیسم علیه تئیسم (2) 🎯 تجربه‌ای چهل‌ساله از (قسمت چهارم) 1⃣ در تفکر بشرمحور یا همان تفکر اُمانیستی، انسان، محورِ تمامی ارزش‌های مطرح در عالم قرار گرفته و تنها اراده و خواست بشر است که در جهان از اصالت برخوردار می‌باشد، امری که موجب می‌شود تفکر در تقابل با تفکر درآمده و سبب شود تا در این تفکر یا به خالق انسان توجه نشود و یا آن‌که ماهیتی محوری از برای خالق هستی فرض نگردد و در مجموع تصوری این‌گونه شکل گیرد که به‌طور مطلق همه چیز از انسان شروع و به انسان نیز ختم می‌شود و هیچ حقیقتی برتر از انسان وجود ندارد. 2⃣ بی‌تردید فیلم (Amadeus) را می‌توان اثری شاخص با ماهیت اُمانیستی دانست. فیلمی که طی آن تمام تلاش خود را معطوف به ترسیم این واقعیت می‌نماید که انسان، محور هستی می‌باشد و باورمندی به خدا و محور قرار دادن عالم بر ذات اقدس الهی، تنها توهم و خیالی است که سرنوشت امثال آنتونیو سالیِری (از شخصیت‌های اصلی فیلم) را به وادی جنون و دیوانگی می‌کشاند! 3⃣ اثری سینمایی به کارگردانی (Miloš Forman)، که در سال ۱۹۷۷ میلادی به شهروندی ایالات متحده آمریکا نایل گردید و کمتر از شش سال بعد، با حمایت استودیوهای فیلم‌سازی هالیوود، موفق شد تا در سال ۱۹۸۴ میلادی، آمادئوس را به‌عنوان معتبرترین اثر سینمایی خود تولید نماید، اثری شاخص که هشت جایزه ، از جمله جایزه اُسکار بهترین کارگردانی را برای این گریخته از دامان بلوک شرق و پناهنده به بلوک غرب به ارمغان آورد. ✍ نویسنده: م. شاه‌حسینی 📖 متن کامل مقاله را اینجا مطالعه كنيد: 👉 goo.gl/mHVFGb ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ کارگردان یهودیِ فیلم آمادئوس با هوشمندی هرچه تمام، سعی می‌کند تا شخصیت خداباور فیلمش را به حضیض ذلت و تباهی کشیده و دیوانه سازد. شخصیتی که متوهمانه بر این باور است که از جانب خداوند، نظارتی بر افعال انسان وجود دارد و آمال و آرزوها با اراده الهی محقق می‌شوند! باوری که سبب می‌شود تا او در نهایت مجسمه مسیح را بسوزاند و خدا را متهم به بی‌عدالتی کند! ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ آمادئوس؛ بیانیۀ امانیسم علیه تئیسم (3) 🎯 تجربه‌ای چهل‌ساله از (قسمت چهارم) 1⃣ به ظاهر سرگذشت‌نامه‌ای از زندگانی دو هنرمند شهیر و موسیقی‌دان برجسته اروپا، یعنی و می‌باشد، فیلمی سینمایی که در آن با زبان روایت، سالیِری (وفات: ۱۸۲۵) به زندگی موتسارت (وفات: ۱۷۹۱) ورود می‌کند و در مجموع شرحی می‌شود بر احوال این دو موزیسین کلاسیک غرب که در قرن ۱۸م، در شهر وین، به‌عنوان مرکز اصلی موسیقی اروپا می‌زیستند. 2⃣ این اثر سینمایی با هوشمندی هرچه تمام، سعی می‌کند تا شخصیت سالیِری را به‌نحوی رقم زند که در نهایت او را به حضیض ذلت و تباهی کشیده و دیوانه سازد، شخصیتی که به‌روایت این اثر، متوهمانه بر این باور است که از جانب خداوند، نظارتی بر افعال انسان وجود دارد و آمال و آرزوها با اراده الهی محقق می‌شوند! 3⃣ سالیِری تمام عمر در توهّم وجود و حضور خداست و در این میان نقشِ محوری و حاکمیت مطلقِ انسان را در عالم نمی‌بیند! توهمی که سبب می‌شود تا همان‌گونه که دعای کودکی خود به محضر خداوند را عامل اصلی نوازندگی و شهرتش در آهنگ‌سازی می‌پندارد، موفقیت موتسارت خودپسند و هرزه در رقابت با خود را هم از عنایات الهی! به‌حساب آورد و چنین تصور نماید که خداوند موتسارت را به‌عنوان ساز خود برگزیده است! باوری که سبب می‌شود تا سالیِری در نهایت مجسمه مسیح را بسوزاند و خدا را متهم به بی‌عدالتی کند! 4⃣ آمادئوس گرچه با پرداختی سینمایی، ماجرای زندگی موتسارت را نیز ترسیم می‌نماید و مراحل زوال این نابغه‌ی خودپسند و مغرور موسیقی را نیز نمایش می‌دهد، در واقع مخاطب را به وادی کشانده و به این ذهنیت می‌رساند که خدواند توهمی است که پس از غفلت و نادیده انگاشته شدن نقش محوری بشر در تغییرات و تحولات عالم به‌دست می‌آید، غفلت از نقش محوری بشر که در نهایت موجب می‌شود تا سالیِری مسئول تمام اتفاقات انجام شده در عالم را اراده‌ی خداوند بداند و بدون در نظر گرفتن نقاط ضعف آثار هنری خود و بدون توجه به توانمندی هنری موتسارت و کوشش فوق‌العاده او در خلق آثار و جاودانه‌نمودن موسیقی‌اش، در پایان دچار چنین توهمی شود که خداوند تمام این بلاها را بر سر او آورده است و این مطلب را به‌صراحت بیان نماید! ✍ نویسنده: م. شاه‌حسینی 📖 متن کامل مقاله را اینجا مطالعه كنيد: 👉 goo.gl/mHVFGb ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ یکی از دلایل اصلی ورشکستگی صنعت سینمای ایران در قبل از انقلاب، حضور پُررنگ فیلمفارسی و سینمای آبگوشتی و کثرت تولید فیلم‌های مغایر با ارزش‌ها و باورهای عمومی مردمِ مسلمان ایران بود! ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب (1) 🎬 تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران (قسمت سوم) 1⃣ تا پیش از انقلاب اسلامی، هر فیلم و اثر سینمایی ایرانی که در آن صحنه‌های رقص، آواز و هم‌بستری وجود داشت، تحت عنوان (Persian Film) شناخته شده و ذیل آثار سینمایی بی‌ارزش دسته‌بندی می‌شد. در تاریخ سینمای ایران از این آثار با عنوان نیز تعبیر می‌شد. 2⃣ گرچه اصطلاح ، از دهه ۱۳۳۰ رایج و در سینمای ایران باب شد، اما گُستره‌ی استفاده از این واژه در اوایل دهه ۱۳۵۰ و با ساخت فیلم‌های سینمایی شاخصی همچون «کلبه آن‌سوی رودخانه» به اوج خود رسید. همچنین منتقدین و مخاطبین سینما از الفاظی چون مُبتذل یا مُنحرف برای این‌گونه فیلم‌ها بهره می‌بردند. 3⃣ پس از حضور نخستین گروه از بازیگران بی‌عفت و بی‌حیای بومی در صنعت سینمای ایران و بالأخص پس از بازی به‌عنوان نخستین زن کاملاً عریان و برهنه در سینمای ایران، دیگر عریان‌شدن بازیگران، رقص و اعمال جنسی، با حضور جریانات فرهنگی خاص و حمایت‌های ویژه‌ی حاکمیت به عُرفی رایج در محصولات سینمایی آن دوران مبدل گردید. 4⃣ یکی از دلایل اصلی ورشکستگی صنعت سینمای ایران در آن سال‌ها و بالأخص در اواسط دهه ۱۳۵۰، همین حضور پُررنگ سینمای آبگوشتی و کثرت تولید فیلم‌های مغایر با ارزش‌ها و باورهای عمومی مردمِ مسلمان ایران بود؛ آثار سینمایی پُرتعدادی که تحت عنوان سینمای اجتماعی، در سطحی گسترده عرضه می‌شد و جُز محدود مخاطبانی در آن روزگار، اسباب انزجار عمومی جامعه را فراهم می‌ساخت. ✍ سید وصال مهدوی 📖 متن مقاله در سایت اندیشکده: 👉 goo.gl/Jx46U7 ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
🎬 توجه به موضوع جنگ و فهم صحیح از نبرد اسلام با جهان استکبار به تکثیر روحیه‌ی جهادی در صنعت سینمای ایران و پروش نسل جدید «سینماگر متعهدِ آشنا به فرم» منتج شد و توانست با خلق ژانر دفاع مقدس، به خلق تولید آثار شاخصی همچون پرواز در شب، دیده‌بان، گذرگاه، هویت و… موفق شود. ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب (2) 🎬 تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران (قسمت سوم) 1⃣ پس از انقلاب اسلامی، فضای سینما و محتوای تولیدات سینمایی کشور، تقریباً یک دهه خالی از هرگونه شاخص و مطرحی بود. در این دوران ، بیشتر به‌دنبال کسب و به‌دست آوردن آبروی از دست رفته‌اش در میان مردم بود. 2⃣ مضمون اصلی غالب فیلم‌های سینمای ایران تا اوایل دهه ۱۳۷۰، رشادت‌های رزمندگان در میدان‌های نبرد و موضوعات اخلاقی و عرفانی بود؛ مضامینی که با وجود برخی ایرادات و اشکالات، در مجموع از هرگونه تابوشکنی ویژه و تقابل مستقیم با فرهنگ و اعتقادات مردم مسلمان ایران تُهی بود. 3⃣ توجه به موضوع و فهم صحیح از نبرد اسلام با جهان استکبار به تکثیر روحیه‌ی جهادی در صنعت سینمای ایران و پروش نسل جدید «سینماگر متعهدِ آشنا به فرم» منتج شد و توانست با خلق ، به خلق تولید آثار شاخصی همچون پرواز در شب، دیده‌بان، گذرگاه، هویت و… موفق شود. 4⃣ در این میان طیف دیگری از سینماگران و بالأخص گروهی از فعالان سینمایی پیش از انقلاب، به‌سبب درگیری جامعه با موضوع جنگ و مخاطب‌پذیر بودن ، شاید برای کسب بودجه و امکانات دولتی و یا شاید هم خالصانه و به‌خاطر تحولات روحی انقلابی خود، از همان آغاز جنگ اقدام به خلق آثار سینمایی ویژه‌ای همچون عبور از میدان مین، عقاب‌ها، پلاک، اتاق یک، کانی مانگا و… در ژانر جنگ نمودند. آثار نسبتاً موفقی که اگرچه بعضاً در تعارض با ژانر دفاع مقدس قرار می‌گرفت، اما در مجموع توانست ذهنیت پیش از انقلابی ایشان را در اذهان جامعه بزداید و نهایتاً به تثبیت جایگاه برخی از ایشان در منجر شود. ✍ سید وصال مهدوی 📖 متن كامل مقاله در سایت اندیشکده: 👉 goo.gl/Jx46U7 ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ فیلم سینمایی «عروس» به کارگردانی «بهروز افخمی» در سال ۱۳۷۰، اولین فیلمی بود که تابوشکنی نسبت به خط قرمزهای دهه شصت را آغاز کرد! ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter
✡ شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب (3) 🎬 تابوشکنی مرحله‌ای در سینمای ایران (قسمت سوم) 1⃣ که هم‌خوانی نزدیکی با سبک زندگی عموم مردم داشت، باعث اعتماد و آشتی قشر قابل توجهی از مردم با سینما شد اما از اوایل دهه ۱۳۷۰، دُمل چرکین در سینمای ایران دوباره سر گشود و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه‌گران فرهنگی غرب به‌صورت مستقیم دیده نمی‌شد، بلکه مشکل اصلی حضور «مدیران فرهنگی و سینمایی» بود که در بهترین صورت اگر نگوییم مغرض بودند، باید بگوییم که و را به‌خوبی نمی‌شناختند. 2⃣ عموم تابوشکنی‌های صورت گرفته در سینمای پس از انقلاب، توسط افراد و شخصیت‌های کانونی قدرت و بعضاً پُرمدعای مذهبی صورت پذیرفته است. چنان‌که برای نخستین‌بار یکی از اعضای اصلی حلقه‌ی متصل به برخی جریانات مدعی صیانت از فرهنگ و هنر انقلاب، اقدام به تابوشکنی ویژه و خلق اثری سینمایی با عنوان «عروس» نمود. 3⃣ به کارگردانی در سال ۱۳۷۰، اولین فیلمی بود که تابوشکنی نسبت به خط قرمزهای دهه شصت را آغاز کرد. در این فیلم سینمایی، برای نخستین‌بار پس از پیروزی انقلاب، شاهد تصویرسازی ویژه از عروس و جشن عروسی در خیابان‌های شهر و در ایام جنگ تحمیلی هستیم. 4⃣ در کنار این تصویرسازی، گفت‌وگوهای عاشقانه‌ی زن و شوهر، به‌همراه رویکرد جانبی و حاشیه‌ای به دفاع مقدس در روایت و اهمیت زندگی مادی و بالأخص حضور پُررنگ موسیقی و صدای ضبط در جای جای فیلم و… جملگی سبب شد تا این فیلم سینمایی به‌عنوان یک اثر تابوشکن شاخص، در حافظه‌ی سینمای پس از انقلاب اسلامی ثبت شود. روندی جدید برای جامعه‌ی تازه از جنگ فارغ‌شده‌ی ایران، و نسبت به سبک زندگی آن روزها. ✍ سید وصال مهدوی 📖 متن مقاله در سایت اندیشکده: 👉 goo.gl/Jx46U7 ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter