✡ مبارزه امام رضا (ع) با رواج اسرائیلیات (3) 🎯 آغازین بدعت‌گزارانِ مباحث کلامی (2) 1⃣ پس از مرگ کعب‌الاحبار در سال 34 هجری «وهب بن منبّه یمنی» (که در همین سال در یمن به دنیا آمد و در سال 114 درگذشت) نیز که همانند کعب‌الاحبار آگاه به #عهدین بود کتاب زندگی پیامبران به نام «قصص الابرار و قصص الاخیار» را نگاشت. 2⃣ #وهب_بن_منبه در کشمکش مسأله‌ی «جبر و اختیار» از طرفدارانِ حکومتِ «تقدیر» [جبرگرایی] بر همه‌چیز است. 3⃣ حمّاد بن سلمه از ابوسنان نقل می‌کند از «وهب بن منبه» شنیدم که می‌گفت: 🔸 «من مدت‌ها معتقد به تأثیر قدرت و مشیّت انسان بودم تا این‌که هفتاد و اندی کتاب از کتاب‌های پیامبران خواندم که همگی با هماهنگی خاصی می‌گویند: هرکس برای خود اختیار قائل باشد کافر شده است از این جهت این نظریه را ترک گفتم»!! 4⃣ این دیدگاه جعلی سبب گردید که در اواخر سده اول هجری مسلمین به دو فرقه [جبریون و مفوّضه] تقسیم شوند. [اگر بدانیم كه این دو گروهِ مسلمان چه نزاع‌ها بر سر این مسأله با هم كردند و چه تکفیرها و قتل و غارت‌ها كه به بهانه‌ی اعتقاد به یكی از این دو نظریه اتفاق افتاد، آن‌وقت تاحدودی خواهیم دانست كه یهودیان چه بر سر ما آورده‌اند!] 5⃣ از این بدعت‌گذارانِ نخستین می‌توان به شخصیت‌های دیگری همچون #ابوهریره، #تمیم_داری و… اشاره داشت که هریک سهم فراوانی در رواج مجهولات و اساطیر و خرافات #یهودی به‌نام علوم دینی داشتند. 📖 متن کامل مقاله با ذكر مستندات: 👉 goo.gl/KmyUcQ ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡ دستگاه خلافت و داستان‌سرایان اسرائیلی (١) 1⃣ یکی از ریشه‌های اصلی نشر و گسترش #اسرائیلیات و #احادیث_جعلی در میان مردم، شیوع قصه‌خوانی و آزادی عمل داستان‌سرایان در پناه دستگاه #خلافت و دولت اموی بود. آزادی عمل قصه‌خوانان در شرایطی بود که نگارش و نقل احادیث و سنّت پیامبر (ص) از سوی خلفا، به‌ویژه با فرمان رسمی خلیفهٔ دوم، منع می‌شد!! 2⃣ در دورهٔ صحابه و تابعین و پس از آن، کسانی که در حوادث گذشته و تاریخ انبیا و خلقت و امثال آن سخن می‌گفتند، و سخنانشان نوعی شباهت ظاهری با داستان‌های قرآن داشت، به «قَصّاص» مشهور شدند. منبع اصلی اینان را #تورات و نقل‌های شفاهی رایج در میان #علمای_یهود تشکیل می‌داد. 3⃣ گفته شده قصه‌خوانی در زمان پیامبر (ص) و ابوبکر وجود نداشته و از زمان خلیفهٔ دوم و با اجازهٔ او آغاز شده است. قصه‌خوانان داستان‌های #یهودیان را به‌نام #تفسیر قرآن و به‌قصد تخریب و تحریف مبانی اعتقادی، در لابه‌لای تعالیم اسلامی و تفاسیر قرآنی جای دادند. زمامداران نیز آنان را برای اهداف سیاسی خود به کار گرفتند. 4⃣ #عمر به #تمیم_داری اجازه داد تا پیش از خطبه‌های نماز جمعه به ایراد موعظه و قصه بپردازد و پس از وی، #عثمان اجازه داد تا او هفته‌ای دوبار به این کار ادامه دهد. عُبَید بن عُمَیر نیز در زمان عمر اجازهٔ قصه‌خوانی یافت. نخستین کسی که در مصر به داستان‌سرایی پرداخت، سلیمان بن عِتْر تُجِیبی بود. او از سوی #معاویه، عهده‌دار امر قضاوت و قصه‌گویی شد، اما بعدها معاویه او را از قضاوت عزل، و تنها موظف به داستان‌سرایی نمود! 5⃣ #عبدالله_بن‌_سلام، #کعب‌الأحبار و #وهب_بن_منبه سهم فراوانی در نقل افسانه‌ها داشته، و ردّ پای آنان را در روایات تفسیری مشاهده می‌کنیم. ابن‌کثیر دربارهٔ کعب‌الأحبار می‌گوید: ✍ کعب‌الأحبار در زمان خلافت عمر اسلام آورد. وی از کتاب‌های کهن برای عمر نقلِ سخن می‌کرد. عمر به سخنان وی گوش فرا می‌داد و مردم را نیز در شنیدن سخنان وی آزاد می‌گذارد و مردم نیز گفته‌های او را نقل می‌کردند... 6⃣ چنان‌که دیدیم، در میان حاکمان، عمر و معاویه بیش از دیگران به دانشمندان #اهل_کتاب تمایل داشته، آنان را در نقل داستان‌های تاریخیِ تورات و افسانه‌های خرافی آزاد گذارده‌اند؛ بلکه در زمان معاویه بیشترین #جعل_حدیث در فضیلت‌سازی برای حکّام و جلوگیری از نشر فضایل اهل‌بیت (ع) صورت گرفت. 🎯 برای روشن شدن این حقیقت تلخ، در ادامه به ٣ مطلب مهم اشاره می‌کنیم: ✍ نویسنده: محمدتقی دیاری ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter