eitaa logo
✳️حافظان امنیت ✳️
1.4هزار دنبال‌کننده
66.3هزار عکس
9.8هزار ویدیو
167 فایل
مطالب شهدا و اخبار روز #خادم_امام_رضا #خادم_شهدا #راوی_برتر_جنگ #بختیاری جامونده از غافله #ایثار و #شهادت #جانباز_شیمیایی #فارغ_تحصیل_دانشگاه_شهدا #جزیره_مجنون #فعال #فرهنگی #اجتماعی #سیاسی ارتباط با ادمین @MARTYR1 https://eitaa.com/kakamartyr3
مشاهده در ایتا
دانلود
🕊 📝 📚 «...برادر بزرگوارمان یک آشنایی قبلی با برادر اسیر یا شهیدمان در همین پادگان ولی عصر عج داشت. آن موقع، بنا به شرایطی که در انقلاب پیش می‌آمد و نیازی که برای کنترل ناآرامی‌های غرب کشور بود، نیروها در پادگان ولیعصر عج تجهیز و اعزام می‌شدند. هم یکی از این نیروها بود که خدمت سربازی‌اش را انجام داده، بعد از خدمت سربازی توسط ساواک دستگیر شده و به زندان رفته بود. خود این شرایط برای آقای متوسلیان و دوستانی که از قبل ایشان را می‌شناختند، یک ویژگی خاصی را احراز می‌کرد. از طرفی همواره با لباس نظامی بود. حتی می‌دیدم که در جلسات به خودش فانسقه و سینه‌خشاب بسته است. اسلحه‌اش هم روی دوشش بود و چکمه و پوتینش را محکم می‌بست. هیچ‌وقت را نمی‌دیدیم که کفش عادی داشته باشد یا اینکه بند چکمه‌هایش بسته نباشد. این قبراقی و آمادگی جسمی و نظامی در شکل ظاهری‌اش و همچنین و ارتباط روحی و تعاملی که با بچه‌ها داشت، باعث می‌شد دوستان زیادی دورش جمع شوند. من این را به طور قاطع می‌گویم که هم در پادگان ولیعصر عج و هم در کردستان هرکسی که برای اولین بار ایشان را می‌دید، از جمله آقای محمد بروجردی، شیفته‌اش می‌شد. ویژگی‌هایی که آقای متوسلیان داشت، سبب می‌شد در پادگان ولیعصر عج به عنوان یک محور قرار بگیرد...» •°• °•° - به روایت سردار پاسدار حسن رستگارپناه؛ از فرماندهان وقت سپاه منطقه‌ی۷ در غرب کشور، برگرفته از کتاب عزیز و دلربای ، صفحات ۹۷ و ۹۸ ☆ ♡
🕊 ☆ ♡ «...یک خاطره هم از عملیات تته بگویم. من با آقای یاحی برای کمک به آقای متوسلیان به مریوان رفتیم. ایشان در مریوان نبود. به دزلی و منطقه‌ی تته رفته بود. ما هم با ماشین به آن سمت رفتیم. نرسیده به دزلی، همدیگر را توی راه دیدیم. شروع به روبوسی و احوالپرسی کردیم. زمانی که داشتیم برمی‌گشتیم، شب بود و یکی از پایگاه‌های ارتش به ما ایست داد. آقای متوسلیان سریع از ماشینش پیاده شد. ناراحت شد که چرا جلوی ما را گرفته‌اند. آن‌ها گفتند: کسی به ما خبر نداده که ماشین سپاه می‌خواهد به سمت مریوان برگردد. بچه‌های ارتش به خاطر حضور ضدانقلاب موافق نبودند که شب‌ها در این مسیرها تردد بشود. آقای متوسلیان که می‌خواست سوار ماشین بشود، اسلحه‌ی کلاشش دستش بود. نمی‌دانم چه شد که ناخودآگاه دستش روی ماشه رفت و تیری به پایش خورد و مجروح شد. تیر به ماهیچه‌ی پشت ساق پایش خورده بود. از یک طرف رفت و از طرف دیگر درآمد؛ یعنی سوراخ شده بود. ما پیاده شدیم و گفتیم: ، چه شد؟» گفت: هیچی نشده است، برویم. من دیدم خون از پایش فوران می‌زند! گفتم: پایت خون‌ریزی دارد! گفت: چیزی نیست. گفتم: اجازه بده بالای رانت را ببندم تا سریع به بیمارستان برویم. گفت: نه، من خودم پشت ماشین می‌نشینم. گفتم: خون‌ریزی داری، نمی‌توانی! در راه بی‌هوش می‌شوی. به هر جهت سریع بالای رانش را بستیم و من پشت ماشین نشستم. ماشین، وانت بود و دو نفر بیشتر جا نداشت. گفتم: می‌خواهی در عقب ماشین بخوابی؟ گفت: نه، جلو می‌نشینم. خلاصه آن‌که در ماشین نشست و سریع او را به بیمارستان مریوان رساندیم و در آنجا زخمش را پانسمان کرد. هرکس دیگری بود، روی زمین می‌افتاد و آه‌و‌ناله و داد‌وبیداد می‌کرد؛ اما این بنده‌ی خدا این‌قدر در مقابل سختی‌ها و حوادث مقاوم بود که با تمام توان و اراده سعی می‌کرد هیچ ضعفی از خودش نشان ندهد. بعد از اینکه در بیمارستان پانسمان کرد، گفتیم: حالا برو استراحتی کن. گفت: نه، من همین‌جا می‌مانم. با همان حالت در مریوان ماند و بعد از ۲۴ ساعت که پانسمان و درمان اولیه کرده بود، دوباره در محورها به دنبال فعالیت‌های خودش راه افتاد. - به روایت سردار حسن رستگارپناه، برگرفته از صفحات ۱۲۳ و ۱۲۴ کتاب 🕊 •°• °•°
😟 ☆ ♡ 🔵 وقتی ما در پادگان مریوان بودیم، بنی‌صدر سفارش کرده بود که به ما مهمات ندهند! آن زمان فرمانده کل قوا بود و دستور داد که به بچه‌های پاسدار مهمات ندهند. اصلاً بچه‌های پاسدار را قبول نداشت. یادم هست یک‌دفعه به پادگان رفتیم و با سرهنگ نخعی درگیر شدیم. آقای سرهنگ جمالی را به مریوان فرستاده بود که بین ارتش و سپاه هماهنگی ایجاد کند. آن موقع صادق نوبخت شهید شده بود و به بچه‌ها گفته بودم کارها را به من بگویید. جمالی که رسید، گفت: «چه شده؟» گفتم: «ما مهمات می‌خواهیم. به ما نمی‌دهد و دری‌وری هم می‌گوید.» گفت: «تو این آکله [یعنی ] را ببر، هرچه می‌خواهید خودم به شما می‌دهم.» البته دعوای زرگری بود و یک درگیری جدی نبود. رفتم درِ گوش گفتم: «مهمات درست شد.» گفت: «درست شد؟ پس برویم.» بعد رو به سرهنگ نخعی گفت: «حواست باشد که دیگر پررو نشوی و از این حرف‌ها نزنی. ما برای حق آمده‌ایم که بجنگیم.» ولی کار به جایی رسید که ارتشی‌ها هم فرماندهی احمد را پذیرفتند. صلابت احمد این فرصت را به آنها داد که درکش کرده و او را قبول کنند. بارها اتفاق افتاده بود که جمالی در جلسه‌ای گفت: «احمد را نه می‌شود دور انداخت و نه می‌شود تحملش کرد. این آکله اگر نباشد، هیچی درست نیست. وقتی که می‌آید، زندگی می‌آید.» سرهنگ جمالی الآن در آمریکاست. تحصیل‌کرده‌ی آنجا بود. من با گوش‌های خودم این را شنیدم. پشت سرش به او «آکله» می‌گفت. می‌خندید و می‌گفت: «این آکله را از این محل ببر، من هرچه بخواهی به تو می‌دهم.» را دوست داشت. می‌گفت: «بدون او منطقه روی آرامش نمی‌بیند. اگر او نباشد، انگار هیچ‌کس نیست.» ☆ ♡ - به روایت سردار حاج‌رضا غزلی؛ از نیروهای اطلاعات-عملیات سپاه مریوان، برگرفته کتاب بسیار جذاب و خواندنی ، صفحات ۱۳۳ و ۱۳۴ کتاب. ✔ 🌸
😅 😠 👊 ما با زندگی کرده بودیم. خاطرات تلخ و شیرین داشتیم. جشن پتو می‌گرفتیم و همدیگر را می‌زدیم. ما باهم خیلی خاطره داشتیم. یک روز در مریوان باهم به چلوکبابی رفتیم. چلوکبابی تازه باز شده بود و بچه‌ی تهران اگر کوبیده نخورد، انگار اصلًا غذا نخورده است. بچه‌ها گفتند: «برادر احمد، غذای سپاه تمام شده، برویم به این چلوکبابی که تازه باز شده.» رضا چراغی، حسین قجه‌ای، رضا دستواره، حسن زمانی، علیرضا مهرآیینه و من بودیم. هفت‌هشت نفر شدیم.‌گفتیم دانگی هم حساب می‌کنیم. در واقع من این طور فکر کرده بودم. داخل چلوکبابی، من و احمد روبه‌روی همدیگر نشسته بودیم. بقیه هم دو طرف ما نشسته بودند. این‌ها یکی‌یکی غذا می‌خوردند و رضا چراغی به آن‌ها می‌گوید که بیرون بروند. کمی بعد دیدم یک صدای فیش‌فیش از دور می‌آید. برگشتم و دیدم رضا چراغی اشاره می‌کند که «بیا...بیا...!» گفتم: «برادر احمد، ببخشید، من بروم دستم را بشویم.» گفت: «داشتیم صحبت می‌کردیم.» گفتم: «من دستم را بشویم، بعد.» دویدم و بیرون رفتم. رضا چراغی داخل چلوکبابی برگشت. برادر احمد یک‌دفعه سرش را بلند کرد و دید هیچ‌کس نیست. چراغی گفت: «برادر احمد، بیا حساب کن.» گفت: «یعنی چه؟» گفت: «یعنی چه ندارد! خوردی، باید حساب کنی.» بعد هم رو کرد به صاحب چلوکبابی و گفت: «آقا، ایشان حساب می‌کنند، فرمانده‌مان هستند.» احمد هم آرام به رضا گفت: «پدرت را درمی‌آورم...!» ما با حاجی این‌جوری زندگی کردیم. ● برگرفته از فرمایشات سردار حاج ؛ از نیروهای وقت اطلاعات سپاه مریوان، صفحهٔ ۱۴۵ و ۱۴۶ کتاب بسیار جذاب و خواندنی 📚
😨 ☆ ♡ ✅ یک خاطره‌ی دیگر از هراس ضدانقلاب بگویم. ما یک کومله را سمت درکی یا دمیو در خط اورامان گرفتیم و از او بازجویی کردیم. این آدم یکی از کسانی بود که خیلی به بچه‌های ما کمین زد و در کارش هم ماهر بود. من به او گفتم: «تا حالا یکی از مسئولان سپاه مریوان در کمینت افتاده که تو نتوانسته باشی تیراندازی کنی؟» گفت: «بله.» گفتم: «چه کسی و کجا؟» جواب داد: «یک بار را به همراه دیدم. هردو پشت جیپ کنار هم نشسته بودند.» خودش پشت فرمان نمی‌نشست. در واقع بلد نبود رانندگی کند. البته ما جلوی دیگران نمی‌گوییم که بلد نبود؛ اما حالا این نیروی کومله دیده بود که حاج‌احمد پشت فرمان نشسته است. بعد گفت: «آن‌ها در تیررس من قرار گرفتند، ولی همین که خواستم تیراندازی کنم، ترسیدم. با خود گفتم اگر من تیراندازی کنم و تیر به آن‌ها نخورد، من را پیدا می‌کنند و زنده نمی‌گذارند. این‌ها آدم‌هایی هستند که تا من را پیدا نکنند، رهایم نمی‌کنند.» راست هم می‌گفت. هم احمد و هم عثمان تيراندازی‌شان خیلی خوب بود. خلاصه به خاطر ترسش تیراندازی نکرده بود. 📚 به روایت سردار حاج از دوستان نزدیک سردار بی‌نشان ، برگرفته از کتاب بسیار جذاب و خواندنی ، صفحات ۱۵۲ و ۱۵۳ ☆ ♡ 📷 مریوان - حاج احمد متوسلیان( نفر سوم ایستاده از سمت چپ) در کنار (نفردوم ایستاده از سمت راست)
⚘ ✿🌺࿐ྀུ༅𖠇༅➼‌══┅── ۱۳ تیر ۱۳۶۵ عملیات سالروز شهادت قائم‌مقام بلندآوازه‌ی محمدرسول‌اللهﷺ دست راست تمام فرماندهان لشکر سردار دلاور و عاشورایی سپاه اسلام 🌺 ولادت: ۱۸ اسفند ۱۳۳۸، تهران، حوالی میدان شوش زندگی در محله‌ای فقیرنشین ادامه‌ی تحصیل تا پایان مقطع راهنمایی در سال ۵۲ ترک تحصیل به علّت فقر و شرایط سخت زندگی مشغول به کار در یک کارگاه خیاطی در بازار تهران بازگشت به ادامه‌ی تحصیل پس از یک سال دوری و ورود به مقطع دبیرستان سال ۵۳ دوستی نزدیک با نصرت‌الله قریب، رضا چراغی و محمّد پوراحمد شرکت در تظاهرات و اجتماعات علیه رژیم شاهنشاهی در سال ۵۶ اخذ مدرک دیپلم در رشته‌ی اقتصاد در خرداد ۵۷ بازداشت روز ۴ آبان ۵۷ و آزادی با اخذ تعهد مشارکت در تسخیر پادگان‌ها و مراکز نظامی در آستانه‌ی پیروزی انقلاب و پس از آن راه‌اندازی کمیته‌ی حفاظت شهری با بچه‌محل‌ها ورود به سپاه در ۴ آبان ۱۳۵۸ و ادامه‌ی خدمت در گردان چهار سپاه در پادگان ولیعصر تهران انتقال به مرکز سفارت آمریکا جهت حفاظت در آبان ۵۸ انتقال به غرب کشور در تاریخ ۷ دی ماه ۵۸ جهت مقابله با فعالیت‌های ضدانقلاب اقامت سه ماهه در روانسر جهت حفاظت از سپاه شهر اعزام به شهر پاوه و آشنایی با سردار شرکت در عملیات باینگان در ۲۸ اردیبهشت ۵۹ به فرماندهی سردار شهید ناصر کاظمی اعزام به شهر مریوان به همراه سردار در تابستان ۵۹ اعزام به جبهه‌ی سرپل ذهاب در مهر ۵۹ به همراه سرداران: شهید رضا چراغی و شهید حسن زمانی و همچنین گیلان‌غرب بازگشت به مریوان در اواخر زمستان ۱۳۵۹ انتصاب به عنوان فرمانده‌ی پاسگاه شهدا توسط شرکت در عملیات کاوه‌زهرا و مجروحیت شدید و بستر‌شدن ۷ ماهه مجددأ بازگشت به غرب و عزیمت به جنوب جهت تشکیل تیپ۲۷محمدرسول‌الله انتصاب به عنوان مسئول واحد پرسنلی تیپ۲۷ توسط حضور موفق و مؤثر در عملیات فتح‌المبین و الی‌ییت‌المقدس در فروردین، اردیبهشت و خرداد۱۳۶۱ عزیمت به مأموریت لبنان در خرداد و تیر ۱۳۶۱ در کنار سرداران احمد متوسلیان و حاج ابراهیم همّت شرکت در عملیات عظیم رمضان در تیر ۱۳۶۱ حضور در عملیات مسلم‌ابن‌عقیل در نهم مهر ۱۳۶۱ و مسئولیت محور عملیاتی حضور در عملیات‌ والفجر مقدماتی در بهمن ۱۳۶۱ و مسئولیت فرماندهی تیپ سوم ابوذر به دستور سردار ازدواج در اسفند سال ۱۳۶۱ عزیمت به غرب کشور - اسلام‌آباد غرب در بهار سال ۱۳۶۲ شرکت در عملیات‌های والفجر۲ و والفجر۳ در تابستان ۱۳۶۲ شرکت فعال و حضور موفق در عملیات والفجر۴ در مهر و آبان ۱۳۶۲ در منطقه‌ی عمومی مریوان عزیمت به جنوب و شرکت در عملیات سرنوشت‌ساز خیبر در اسفند ۱۳۶۲ انتصاب به قائم‌مقامی لشکر۲۷ به دستور سردار در فروردین ۱۳۶۳ به دنیا آمدن اولین فرزند به نام سیّدمهدی در ۲۱ فروردین ۱۳۶۳ سفر به مکّه و زیارت خانه‌ی خدا در پاییز سال ۶۳ شرکت در عملیات بدر در اسفند سال ۱۳۶۳ و مجروحیت در این عملیات انتصاب مجدد به جانشینی در پی انتخاب سردار حاج محمّد کوثری به عنوان فرمانده‌ی جدید لشکر پس از شهادت عباس کریمی شرکت فعال و حضور موفق در عملیات بسیاربزرگ والفجر۸ شهادت برادر کوچک ایشان سیّدحسین دستواره در تیر ۱۳۶۵ : ۱۲ تیر ۱۳۶۵، عملیات کربلای۱ در منطقه‌ی مهران با اصابت ترکش‌های خمپاره ۱۲۰
👥👥 ♡ ☆ روز ۱۳ تیر ۱۳۶۱، سردار پرافتخار و بزرگ سپاه اسلام به همراه ؛ کاردار سفارت ایران، ؛ مسئول آموزش و تاکتیک و راننده گروه، ؛ عکاس و خبرنگار خبرگزاری ایرنا در منطقه‌ی شمالی لبنان، ایست و بازرسی توسط عوامل مزدور موسوم به ربوده شدند. ۴۱ سال از این حادثه‌ی دردناک می‌گذرد و هیچ خبر موثقی دال بر شهادت یا زنده‌بودن این عزیزان، در دسترس نیست. این خبر روز ۱۴ تیر ۱۳۶۱ در روزنامه‌های ایرانی چاپ شد.
😉 ✔ 🌸 🟢 یکی دیگر از کارهایی که می‌کرد، این بود که بعد از نماز مغرب و عشاء بچه‌ها را دور تا دور می‌نشاند و با آن‌ها بحث می‌کرد. در ابتدای انقلاب بحث این‌که خدایی هست یا نیست در ارتباط با و عقاید مادی‌گرایی وجود داشت. هم بیشتر بحث‌هایش در همین زمینه بود. می‌گفت: «فرض کنید که من یک آدم کمونیست هستم که اعتقادی به خدا ندارم. انسان بالاخره از یک نقطه‌ای چیزی به دنیا آمده است.» خیلی حرص می‌خورد و آخر هم کار به مجادله و دعوا با می‌رسید. می‌گفت: «برادر، تو باید حرف مرا قبول کنی. چون تو فرمانده هستی، نمی‌خواهی حرف مرا قبول کنی. اگر فرمانده نبودی، تو الآن محکوم بودی.» همین‌قدر همیشه بحث را آزاد می‌گذاشت و این‌طور نبود که فضای خشکی ایجاد کند. به فراخور افراد هم مباحث را تنظیم می‌کرد. 🦋 🍃 ◇ به روایت سردار پاسدار مجتبی عسگری، برگرفته از صفحه ۱۷۷ و ۱۷۸ کتاب بسیار جذاب و خواندنی نوشته‌ی جواد کلاته عربی. ☆ ♡ ❤ ☘ 🌷
⚘ ✿🌺࿐ྀུ༅𖠇༅➼‌══┅── ۱۳ تیر ۱۳۶۵ عملیات سالروز شهادت قائم‌مقام بلندآوازه‌ی محمدرسول‌اللهﷺ دست راست تمام فرماندهان لشکر سردار دلاور و عاشورایی سپاه اسلام 🌺 ولادت: ۱۸ اسفند ۱۳۳۸، تهران، حوالی میدان شوش زندگی در محله‌ای فقیرنشین ادامه‌ی تحصیل تا پایان مقطع راهنمایی در سال ۵۲ ترک تحصیل به علّت فقر و شرایط سخت زندگی مشغول به کار در یک کارگاه خیاطی در بازار تهران بازگشت به ادامه‌ی تحصیل پس از یک سال دوری و ورود به مقطع دبیرستان سال ۵۳ دوستی نزدیک با نصرت‌الله قریب، رضا چراغی و محمّد پوراحمد شرکت در تظاهرات و اجتماعات علیه رژیم شاهنشاهی در سال ۵۶ اخذ مدرک دیپلم در رشته‌ی اقتصاد در خرداد ۵۷ بازداشت روز ۴ آبان ۵۷ و آزادی با اخذ تعهد مشارکت در تسخیر پادگان‌ها و مراکز نظامی در آستانه‌ی پیروزی انقلاب و پس از آن راه‌اندازی کمیته‌ی حفاظت شهری با بچه‌محل‌ها ورود به سپاه در ۴ آبان ۱۳۵۸ و ادامه‌ی خدمت در گردان چهار سپاه در پادگان ولیعصر تهران انتقال به مرکز سفارت آمریکا جهت حفاظت در آبان ۵۸ انتقال به غرب کشور در تاریخ ۷ دی ماه ۵۸ جهت مقابله با فعالیت‌های ضدانقلاب اقامت سه ماهه در روانسر جهت حفاظت از سپاه شهر اعزام به شهر پاوه و آشنایی با سردار شرکت در عملیات باینگان در ۲۸ اردیبهشت ۵۹ به فرماندهی سردار شهید ناصر کاظمی اعزام به شهر مریوان به همراه سردار در تابستان ۵۹ اعزام به جبهه‌ی سرپل ذهاب در مهر ۵۹ به همراه سرداران: شهید رضا چراغی و شهید حسن زمانی و همچنین گیلان‌غرب بازگشت به مریوان در اواخر زمستان ۱۳۵۹ انتصاب به عنوان فرمانده‌ی پاسگاه شهدا توسط شرکت در عملیات کاوه‌زهرا و مجروحیت شدید و بستر‌شدن ۷ ماهه مجددأ بازگشت به غرب و عزیمت به جنوب جهت تشکیل تیپ۲۷محمدرسول‌الله انتصاب به عنوان مسئول واحد پرسنلی تیپ۲۷ توسط حضور موفق و مؤثر در عملیات فتح‌المبین و الی‌ییت‌المقدس در فروردین، اردیبهشت و خرداد۱۳۶۱ عزیمت به مأموریت لبنان در خرداد و تیر ۱۳۶۱ در کنار سرداران احمد متوسلیان و حاج ابراهیم همّت شرکت در عملیات عظیم رمضان در تیر ۱۳۶۱ حضور در عملیات مسلم‌ابن‌عقیل در نهم مهر ۱۳۶۱ و مسئولیت محور عملیاتی حضور در عملیات‌ والفجر مقدماتی در بهمن ۱۳۶۱ و مسئولیت فرماندهی تیپ سوم ابوذر به دستور سردار ازدواج در اسفند سال ۱۳۶۱ عزیمت به غرب کشور - اسلام‌آباد غرب در بهار سال ۱۳۶۲ شرکت در عملیات‌های والفجر۲ و والفجر۳ در تابستان ۱۳۶۲ شرکت فعال و حضور موفق در عملیات والفجر۴ در مهر و آبان ۱۳۶۲ در منطقه‌ی عمومی مریوان عزیمت به جنوب و شرکت در عملیات سرنوشت‌ساز خیبر در اسفند ۱۳۶۲ انتصاب به قائم‌مقامی لشکر۲۷ به دستور سردار در فروردین ۱۳۶۳ به دنیا آمدن اولین فرزند به نام سیّدمهدی در ۲۱ فروردین ۱۳۶۳ سفر به مکّه و زیارت خانه‌ی خدا در پاییز سال ۶۳ شرکت در عملیات بدر در اسفند سال ۱۳۶۳ و مجروحیت در این عملیات انتصاب مجدد به جانشینی در پی انتخاب سردار حاج محمّد کوثری به عنوان فرمانده‌ی جدید لشکر پس از شهادت عباس کریمی شرکت فعال و حضور موفق در عملیات بسیاربزرگ والفجر۸ شهادت برادر کوچک ایشان سیّدحسین دستواره در تیر ۱۳۶۵ : ۱۲ تیر ۱۳۶۵، عملیات کربلای۱ در منطقه‌ی مهران با اصابت ترکش‌های خمپاره ۱۲۰
🚩 ✔ 🌹 ۲۱ مرداد ۱۳۶۲ جاده ایلام - اسلام‌آباد غرب سالروز شهادت سردار شجاع و دلاور سپاه اسلام فرمانده بسیجی 🚩 . . ولادت: ۱۳۴۲ ، تهران شرکت در تظاهرات ضد رژیم شاه در دوران اشتغال به تحصیل عضویت در سپاه بعد از پیروزی انقلاب ترک تحصیل و گذراندن دوره آموزش عمومی در پادگان امام حسین علیه السلام سپاه تهران عزیمت به جبهه غرب و و پیوستن به گروه سردار دشمن شکن و فعالیت در گروه اداوات و خمپاره عزیمت به جنوب به همراه سایر همرزمان و انتصاب به فرماندهی یگان ادوات به دستور سردار احمد متوسلیان گسترش یگان ادوات به گرفتن غنیمت های بسیار زیاد در عملیات فتح المبین و استفاده در بهترین شکل در عملیات بیت المقدس ازدواج با خواهر همرزم دیرینه اش در خرداد سال ۱۳۶۲ انتصاب به فرماندهی به دستور 🌹شهادت: ۲۱ مرداد ۱۳۶۲ ، حوالی اسلام آباد غرب، کمین عناصر گروهک مسلّح کومه له ✔ . . .
🚀 سازمان رزم تیپ۲۷ در عملیات فتح‌المبین ★ فرمانده: حاج احمد متوسلیان ☆ جانشین: حاج محمود شهبازی ¤ رئیس ستاد: حاج محمدابراهیم همّت 📷 تصویری به یادماندنی از سرداران بزرگ و پرافتخار سپاه اسلام و ♡♡
🚩 بعد از عملیات بیت‌المقدس، احمد به مریوان آمد. گفتم: «کجا می‌خواهی بروی؟» گفت: «لبنان.» آمده بود که در منطقه‌ی ۷، بروجردی را ببیند و بعد هم به مریوان آمد. من به او گفتم: «من هم می‌خواهم بیایم.» گفت: «به تهران می‌روی و در پادگان امام حسین علیه‌السلام به رضا دستواره دو قطعه عکس می‌دهی و به همّت می‌گویی: نشان به آن نشان که گفتم برای بچه‌ها گذرنامه تهیه کن و با وزارت خارجه هماهنگ کن که گذرنامه‌هایشان را زودتر بدهند.» در واقع یک نشانی به من داد که به آن‌ها بگویم برای من هم گذرنامه بگیرند. گفتم: «باشد.» ما که خواستیم برویم، مسئول عملیات سپاه تهران - شهید اویسی - گفت: «برادر، شما از کجا آمدی؟» گفتم: «من از منطقه‌ی ۷ و کردستان آمدم.» گفت: «من خجالت می‌کشم که آقای بروجردی بگوید نیروی من را چرا بدون اجازه بردی.» خلاصه گذشت. ما آمدیم و راه افتادیم. گفتم: «می‌خواهی آنجا چه‌کار کنی؟» گفت: «بعد از اینکه آنجا را دیدیم و شناسایی هم کردیم، به حول و قوهٔ الهی عملیات انجام می‌دهیم.» - برادر احمد، موقعیت چطوری است؟ - تپه ماهور، مثل منطقه‌ی فتح‌المبین می‌ماند. - خودشان چطوری هستند؟ - خیلی ترسو هستند. الآن که اینها را می‌گویم، حال عجیبی دارم. گفت: «این یهودی‌ها و صهیونیست‌های بین‌الملل را اسیر می‌کنیم و بعد طناب به گردنشان می‌اندازیم و در بازار عرب‌های ملخ‌خور می‌گردانیم تا قبح اسرائیل شکسته شود.» وقتی عملیات حزب‌الله لبنان و جنگ ۳۳ روزه تمام شد و اسرائیل شکست خورد، من در ستاد کل بغض کردم. بچه‌ها گفتند: «چه شده؟» گفتم: «آرزوی احمد ظهور کرد. قبح اسرائیل شکسته شد؛ نه به دست خودش، بلکه به دست بچه‌هایی که احمد پرورش داده بود.» - به روایت سردار حاج‌رضا غزلی، برگرفته از صفحات ۱۶۸ و ۱۶۹ کتاب بسیار جذاب و خواندنی نوشته‌ی جواد کلاته عربی. تصویر: (سمت راست) در حال مصاحبه با
: قسمت آخر 😍 ★ ♡ ▓ در به خانه‌ی رضا سلطانی رفتیم. راننده‌ی مینی‌بوس من بودم. فکر می‌کنم آش و چلومرغ آماده کرده بودند. احمد در آن‌جا هم کمی تقی را سرزنش کرد. من فکر می‌کنم که احمد چندتا منظور از این گردآوری‌ها داشت که یکی آشنایی خانواده‌ها باهم بود. چون اول انقلاب بود و هنوز بحث بنیاد شهید مطرح نبود. طرف ممکن بود مجروح یا زخمی یا شود. رفقا باید می‌رفتند و به هم سر می‌زدند. شاید اگر این آشنایی با خانواده‌ها نبود، ارتباطات قطع می‌شد. یکی هم مباحث عقیدتی بود. در این مهمانی‌ها بچه‌ها سؤالات و شبهات خودشان درباره‌ی انقلاب را می‌پرسیدند و بحث و گفتگو می‌شد. خود احمد هم پاسخ می‌داد. - به روایت سردار مجتبی عسگری، برگرفته از کتاب بسیار جذاب و خواندنی ، صفحات ۱۸۵ و ۱۸۶.
😉 ✔ 🌸 🟢 یکی دیگر از کارهایی که می‌کرد، این بود که بعد از نماز مغرب و عشاء بچه‌ها را دور تا دور می‌نشاند و با آن‌ها بحث می‌کرد. در ابتدای انقلاب بحث این‌که خدایی هست یا نیست در ارتباط با و عقاید مادی‌گرایی وجود داشت. هم بیشتر بحث‌هایش در همین زمینه بود. می‌گفت: «فرض کنید که من یک آدم کمونیست هستم که اعتقادی به خدا ندارم. انسان بالاخره از یک نقطه‌ای چیزی به دنیا آمده است.» خیلی حرص می‌خورد و آخر هم کار به مجادله و دعوا با می‌رسید. می‌گفت: «برادر، تو باید حرف مرا قبول کنی. چون تو فرمانده هستی، نمی‌خواهی حرف مرا قبول کنی. اگر فرمانده نبودی، تو الآن محکوم بودی.» همین‌قدر همیشه بحث را آزاد می‌گذاشت و این‌طور نبود که فضای خشکی ایجاد کند. به فراخور افراد هم مباحث را تنظیم می‌کرد. 🦋 🍃 ◇ به روایت سردار پاسدار مجتبی عسگری، برگرفته از صفحه ۱۷۷ و ۱۷۸ کتاب بسیار جذاب و خواندنی نوشته‌ی جواد کلاته عربی. ☆ ♡ ❤ ☘ 🌷
😅 😠 👊 ما با زندگی کرده بودیم. خاطرات تلخ و شیرین داشتیم. جشن پتو می‌گرفتیم و همدیگر را می‌زدیم. ما باهم خیلی خاطره داشتیم. یک روز در مریوان باهم به چلوکبابی رفتیم. چلوکبابی تازه باز شده بود و بچه‌ی تهران اگر کوبیده نخورد، انگار اصلًا غذا نخورده است. بچه‌ها گفتند: «برادر احمد، غذای سپاه تمام شده، برویم به این چلوکبابی که تازه باز شده.» رضا چراغی، حسین قجه‌ای، رضا دستواره، حسن زمانی، علیرضا مهرآیینه و من بودیم. هفت‌هشت نفر شدیم.‌گفتیم دانگی هم حساب می‌کنیم. در واقع من این طور فکر کرده بودم. داخل چلوکبابی، من و احمد روبه‌روی همدیگر نشسته بودیم. بقیه هم دو طرف ما نشسته بودند. این‌ها یکی‌یکی غذا می‌خوردند و رضا چراغی به آن‌ها می‌گوید که بیرون بروند. کمی بعد دیدم یک صدای فیش‌فیش از دور می‌آید. برگشتم و دیدم رضا چراغی اشاره می‌کند که «بیا...بیا...!» گفتم: «برادر احمد، ببخشید، من بروم دستم را بشویم.» گفت: «داشتیم صحبت می‌کردیم.» گفتم: «من دستم را بشویم، بعد.» دویدم و بیرون رفتم. رضا چراغی داخل چلوکبابی برگشت. برادر احمد یک‌دفعه سرش را بلند کرد و دید هیچ‌کس نیست. چراغی گفت: «برادر احمد، بیا حساب کن.» گفت: «یعنی چه؟» گفت: «یعنی چه ندارد! خوردی، باید حساب کنی.» بعد هم رو کرد به صاحب چلوکبابی و گفت: «آقا، ایشان حساب می‌کنند، فرمانده‌مان هستند.» احمد هم آرام به رضا گفت: «پدرت را درمی‌آورم...!» ما با حاجی این‌جوری زندگی کردیم. ● برگرفته از فرمایشات سردار حاج ؛ از نیروهای وقت اطلاعات سپاه مریوان، صفحهٔ ۱۴۵ و ۱۴۶ کتاب بسیار جذاب و خواندنی 📚
🚩 🍁 🍂 عصر روز سیزدهم آبان ۱۳۶۲ سالروز شهادت سردار عظیم‌الشان و دریادل سپاه اسلام یل محمّدرسول‌اللهﷺ فرمانده دلاور و اسطوره‌ای تیپ‌یکم‌عمار 🌷 🌸 💎 ولادت: ۱۳۳۰ - آذرشهر تبریز ادامه تحصیل تا متوسطه و استخدام در ارتش به سال ۱۳۵۰ مامور به خدمت در لشکر گارد پس از طی دوران آموزشی بازخرید کردن خود از ارتش و پیوستن به صفوف ملت در آذر سال ۱۳۵۷ عضویت در سپاه ، مرداد ۱۳۵۸ عزیمت به جبهه غرب برای رزم با غائله آفرینان ضدانقلابی در کردستان بازگشت به تهران و دوباره عزیمت به جنوب و شرکت موثر در دفاع از سوسنگرد پیوستن به تیپ۲۷محمدرسول‌الله(ص) و انتصاب به فرماندهی گردان‌عمار به دستور سردار دشمن‌شکن حضوری موفق در عملیات های فتح‌المبین و بیت‌المقدس مجروحیت شدید در مرحله اول عملیات بیت‌المقدس عزیمت به لبنان و از فرماندهان شاخص عملیاتی جهت نبرد با رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی ماموریت‌های شناسایی دقیق از مواضع رژیم‌صهیونیستی در دره بقاع و بلندی‌های جولان شرکت در مرحله سوم عملیات بزرگ با حفظ سمت قبلی و مجروحیت شدید در همین مرحله و فرار از بیمارستان و حضور در خط مقدم جبهه انتصاب به فرماندهی تیپ یکم عمار به دستور سردار بزرگ سپاه اسلام 🥀نحوه شهادت: پس از شهادت ابراهیم‌علی معصومی؛ فرمانده گردان‌کمیل، همّت، حاجی‌پور را جهت حفظ مواضع گردان یادشده و همچنین بالابردن روحیه‌ی رزمندگان آن، به ارتفاع ۱۸۶۰ کانی‌مانگا می‌فرستد. با مدیریت خارق‌العاده‌ی و ایجاد یک خط آتش خمپاره‌ای، ارتفاع از خطر سقوط نجات پیدا می‌کند. با برگشتن حاجی‌پور از کانی‌مانگا و رسیدن به خاکریز تامینی دشت قزلچه، هدف اصابت تیر مستقیم تانک دشمن قرار می‌گیرد و غریبانه به شهادت می‌رسد. 🚩 ⚘ ❤
👥👥 ♡ ☆ روز ۱۳ تیر ۱۳۶۱، سردار پرافتخار و بزرگ سپاه اسلام به همراه ؛ کاردار سفارت ایران، ؛ مسئول آموزش و تاکتیک و راننده گروه، ؛ عکاس و خبرنگار خبرگزاری ایرنا در منطقه‌ی شمالی لبنان، ایست و بازرسی توسط عوامل مزدور موسوم به ربوده شدند. ۴۱ سال از این حادثه‌ی دردناک می‌گذرد و هیچ خبر موثقی دال بر شهادت یا زنده‌بودن این عزیزان، در دسترس نیست. این خبر روز ۱۴ تیر ۱۳۶۱ در روزنامه‌های ایرانی چاپ شد.
👥👥 ♡ ☆ روز ۱۳ تیر ۱۳۶۱، سردار پرافتخار و بزرگ سپاه اسلام به همراه ؛ کاردار سفارت ایران، ؛ مسئول آموزش و تاکتیک و راننده گروه، ؛ عکاس و خبرنگار خبرگزاری ایرنا در منطقه‌ی شمالی لبنان، ایست و بازرسی توسط عوامل مزدور موسوم به ربوده شدند. ۴۱ سال از این حادثه‌ی دردناک می‌گذرد و هیچ خبر موثقی دال بر شهادت یا زنده‌بودن این عزیزان، در دسترس نیست. این خبر روز ۱۴ تیر ۱۳۶۱ در روزنامه‌های ایرانی چاپ شد.
👥👥 ♡ ☆ روز ۱۳ تیر ۱۳۶۱، سردار پرافتخار و بزرگ سپاه اسلام به همراه ؛ کاردار سفارت ایران، ؛ مسئول آموزش و تاکتیک و راننده گروه، ؛ عکاس و خبرنگار خبرگزاری ایرنا در منطقه‌ی شمالی لبنان، ایست و بازرسی توسط عوامل مزدور موسوم به ربوده شدند. ۴۱ سال از این حادثه‌ی دردناک می‌گذرد و هیچ خبر موثقی دال بر شهادت یا زنده‌بودن این عزیزان، در دسترس نیست. این خبر روز ۱۴ تیر ۱۳۶۱ در روزنامه‌های ایرانی چاپ شد.