#اسارت 🔹خدمت رسانی وجود جراحت های شدید لحظه به لحظه وخامت حال مرا بیشتر کرده و در چنین شرایطی مرحوم بیگدلی بدون وجود امکانات و تجهیزات خاصی و صرفا با توکل و اعتماد به نفس و تخصص خود توانست بدون مواد بی حسی و با استفاده از سوزن و نخ معمولی جراحت پشت مرا #بخیه کرده و #عفونت آنرا کنترل نماید ... مرحوم #دکتر_هادی_بیگدلی فقط یک شخص نبود، بلکه یک شخصیت بی نظیر بود. او در جاده #آبادان #اسیر و به اردوگاه اسرای ایرانی منتقل می شود، بیگدلی یک ایرانی اصیل بود که تبعه #آمریکا شد اما این تابعیت هرگز او را از اصالتش جدا نکرد، او از معدود کسانی است که در دوره اسارت #نماز_جعفر_طیارش ترک نشد ، #بیگدلی کسی بود که وقتی در آمریکا دلش می گرفت و از همه جا و همه کس ناامید می شد خود را به #مشهد و محضر امام مهربانی ها می رساند و حاجت خود را میگرفت و به آمریکا باز می گشت .. با اعلام نیاز به #پزشک در #جبهه‌های_جنگ بی درنگ عازم جبهۀ جنوب شد و پس از دو هفته خدمت به #رزمندگان_اسلام، در تاریخ 19 مهر به دست دشمن بعثی به اسارت در آمد و پس از بازجویی های متعدد، دوسال در سلول های #زندان_الرشید و #زندان_ابوغریب در سخت ترین شرایط و تحت شکنجه های روحی و جسمی به سر برد. در شهریور 1361 به اردوگاه عنبر(الانبار) منتقل شد و در کنار #دکتر_مجید_جلالوندی به درمان مجروحینی که اسیر شده بودند پرداخت. دکتر بیگدلی با کمترین امکانات جان بسیاری از مجروحین را نجات داد و گاهی بدلیل گانگرین (قانقاریا و عفونت غیر قابل درمان) مجبور به قطع عضو با اره‌های معمولی و بخیه با نخ و سوزن معمولی می‌شد. وی یکی از بدترین لحظات زندگی خود را همین لحظات قطع عضو و درد کشیدن رزمندگان بدلیل عدم استفاده از داروی بی حسی عنوان می کرد. روحش شاد. راوی #گل_بافان ❓سوالات و پیشنهادات https://eitaa.com/Ganjineh_Esarat ✍️روایت خاطرات https://eitaa.com/Khaterat_Revaiat 📌کانال ناگفته هایی از اسارت https://eitaa.com/khaterate_Azadegan

#شهید_غریب_اسارت #علی‌_اصغر_بابایی‌ زیروانی ۴۶/۸/۶ در شهرستان بهشهر به دنیا آمد. او جوانی مؤمن، خوش تیپ، ورزیده و اهل ورزشِ کُشتی بود. این ورزشکار از رزمندگان گردان امام محمد باقر (ع) از لشکر ۲۵ کربلا بود. علی اضغر در عملیات‌های مختلف شرکت می‌کند که آخرین آن عملیات کربلای پنج در منطقه شلمچه است. این #کشتی‌گیر در تاریخ ۶۵/۱۰/۲۱ با تنی مجروح به #اسارت بعثی‌ها در آمد. دوران سخت #بصره و استخبارات را همدوش سایر همرزمانش با سرافرازی طی کرد. دوره فشرده‌ای که همه، سالم و مجروح دائم در حال رفت و آمد همراه با #ضرب_و_شتم به اتاق بازجویی بودند، هم سپری کرد و بعد از حدود پنج روز به اتفاق سایر اسرا به سلول‌های «#زندان_الرشید» منتقل شد. او از ناحیه شکم دارای جراحات شدیدی بود که به علت عدم رسیدگی و امکانات امدادی در مورخ یکشنبه ۶۵/۱۰/۲۸ #شهید شد. #سوسرائی از همرزمان شهید روایت می‌کند: پیکر علی‌اصغر بابایی‌ را در راستای قبله قرار می‌دهند درحالی که تشنه بود و به علت جراحت و خونریزی امکان نوشیدن #آب نداشت و نهایتا با #لب_تشنه شهید شد. گرچه نوشیدن آب برایشان ضرر داشت اما در اکثر مواقع در زندان الرشید آب به روی بچه‌ها بسته بود. جسم این #کشتی‌_گیر مثل سایر شهدای غریب را در «#قبرستان_الکرخ_الاسلامیه» قطعه ۱۳۴ به خاک سپردند. سر انجام، پیکرش پس از ۱۶ سال دوری از وطن، همراه با ۵۷۰ #شهید-غریب دیگر به میهن اسلامی بازگشت و ۹ مرداد ۸۱ در گلزار شهدای زیروان مسجد جامع آرام گرفت. روحش شاد. راوی #اصغر_حکیمی ❓سوالات و پیشنهادات https://eitaa.com/Ganjineh_Esarat ✍️روایت خاطرات https://eitaa.com/Khaterat_Revaiat 📌کانال ناگفته هایی از اسارت https://eitaa.com/khaterate_Azadegan

#شکنجه 🔹تونل وحشت روز پنجم اسفندماه ۱۳۶۵ بعد از چهل و پنج‌ روز شرایط بسیار سخت، بالاخره درب‌های #زندان_الرشید #بغداد باز شد. همه اسرای عملیات‌های #کربلای_چهار، پنج و شش را که در مجاورت #زندان ما قرار داشتند به حیاط زندان آوردند، صدای اتوبوس‌ها در پشت درب زندان به گوش می‌رسید. خوشحال بودیم از زندان الرشید رهایی پیدا می‌کنیم و به #اردوگاه می‌رویم اما نمی‌دانستیم در اردوگاه چه شرایطی سختی در انتظارمان است! عراقی‌ها طبق لیست بچه‌ها را به ترتیب صدا می‌کردند و سوار بر اتوبوس‌ها می‌کردند، آخرین اتوبوس، ما بچه‌های #مجروح بودیم که سوار اتوبوس شدیم. اتوبوس‌ها به‌ صورت ستون با اسکورت از بغداد حرکت کردند. آن زمان هیچ‌کس اطلاع نداشت ما را می‌خواهند به کجا ببرند، نماز ظهر و عصر را بحالت نشسته روی صندلی در اتوبوس خواندیم. قبل از غروب آفتاب در مسیر، ناگهان یکی از دوستان به گنبد مطهر #امام_عسکری (ع) در شهر #سامراء که از دور پیدا بود اشاره کرد، از دور با چشمان گریان به آقا سلام دادیم. تازه آفتاب‌ غروب کرده بود که به درب اصلی اردوگاه رسیدیم، از شیشه‌های اتوبوس نگاه می‌کردیم به بیرون که عراقی‌ها دوان‌دوان با کابل، چوب، میله آهنی و......به طرف ما در حرکت هستند! اتوبوس‌ها بداخل اردوگاه که رسید هوا کاملاً تاریک شده بود، اتوبوس‌ها خاموش شدند. ناگهان صدای فریاد بچه‌ها به گوش رسید که دارند شکنجه می‌شوند از پشت شیشه اتوبوس نگاه کردیم و دیدیم عراقی‌ها در دو ستون، روبروی هم ایستاده‌اند و بچه‌ها را از داخل اتوبوس‌ها به پائین می‌اندازند در داخل این #تونل_وحشت و با تمام خشم با ابزاری که در دست دارند اسرا را کتک می‌‌زنند. تا نوبت اتوبوس ما برسد در تمام این مدت که بچه‌ها کتک می‌خوردند ما شکنجه روحی می‌شدیم. بالاخره نوبت اتوبوس آخر رسید همه در اتوبوس مجروح بودیم، اتوبوس حرکت کرد دقیقاً جلوی تونل مرگ که عراقی‌ها تشکیل داده بودند ایستاد. ترس وحشتناکی حاکم بود یک عراقی با هیکل درشت داخل اتوبوس شد بچه‌ها را با مشت و لگد به پائین داخل تونل پرتاب می‌کرد. با تمام شدت با کتک از بچه‌ها پذیرایی کردند، و در آخر تونل به راهروی آسایشگاه شش مبرسیدیم. داخل آسایشگاه وضع مناسبی نداشت چند سانت خاک در کف آن بود. آن شب ما با بدن خونی و درد تا صبح را در آنجا سپری کردیم. راوی #ابراهیم_تولایی ❓سوالات و پیشنهادات https://eitaa.com/Ganjineh_Esarat ✍️روایت خاطرات https://eitaa.com/Khaterat_Revaiat 📌کانال ناگفته هایی از اسارت https://eitaa.com/khaterate_Azadegan