#امام_باقر_علیه_السلام
#شهادت
#ترکیب_بند
با ذکر یا حسین تو دل دم گرفته است.
در عرش سینه خیمه ی ماتم گرفته است.
آتش به خون دل زده ققنوس دیده ها.
از روضه هات بال و پر غم گرفته است.
چشم از شب شهادت تو رزق و روزی.
خود را برای ماه محرم گرفته است.
از آه آتشین تو در پای روضه ها.
از سنگ روضه خوان تو شبنم گرفته است.
باد از نفس نفس زدنت بین گریه ات.
موج عزا به دامن پرچم گرفته است.
بشکن سکوت بغض گلو را عزیز جان.
بر منبرت جلوس کن و روضه ای بخوان.
با سیر در میان مقاتل، و روضه ها.
ما را فدای عشق حسین کن در این منا.
تا غرق اشتیاق حسین دق نکرده ایم.
همراه خود ببر دل ما را به کربلا.
واکن گره ز روضه ی گودال قتله گاه.
از ناله ی غریب زنی بین خنده ها.
قرآن به لحن روضه، بخوان آیه های کهف.
هم ناله باش قاری قرآن نیزه را.
با پای دل ببر دل ما را در این سفر.
بر روی خار غصه و غم شام پر بلا.
بی شک شنیده از دم روضه، پیام تو.
دنیا طنین ناله ی الشام و شام تو.
در نفخ روضه کار تو با غم دمیدن است.
با گریه تا نهایت غصه رسیدن است.
قربان حج کودکی ات ای سفیر عشق.
هر روضه ات منای به قربان رسیدن است.
سعی صفا و مروه ی حجت به روی خار.
از کربلا به شام، پیاده دویدن است.
دیدی جواب قاری قرآن به شهر شام.
با چوب خیزران ز لبش بوسه چیدن است.
دیدی که ظرف جان پر از زخم عمه ات.
بین خرابه لب پره شوق پریدن است.
جسمت مدینه بود و دلت مرغ کربلا.
ای آخرین شهید محرم به روضه ها.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_عبدالله_بن_الحسن_علیهما_السلام
#شب_پنجم_محرم
#اشعار_محرم
#غزل
دویده تا به خود قتله گاه یاسمنت.
رسیده بر سر تو یادگاری حسنت.
نبود در دل من صبر تا ببینم که.
اسیر پنجه ی شمراست زلف پر شکنت.
به تیر حرمله از روی اسب افتادی.
به دست زهر سه شعب است بی رمق شدنت.
نفس بکش نفست به شماره افتاده.
بریده شد نفسم از، نفس نفس زدنت.
هزار و نهصد و پنجاه زخم روییده.
ز تیر و نیزه و شمشیر و سنگ بر بدنت.
نداده نیزه به من رخصت آخرین لحظه.
که بوسه یک دل سیر، بگیرم از دهنت.
برای پیکر عریان خود پس از غارت.
مرا بگیر در آغوش جای پیرهنت.
به تیر حرمله بر سینه ی تو دوخته شد.
تنم به جای کفن روی جسم بی کفنت.
به زیر سم ستوران یکی شدم با تو.
شدعضو عضو من آمیخته به جان و تنت.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_عبدالله_بن_الحسن_علیهما_السلام
#شب_پنجم_محرم
#اشعار_محرم
#غزل
بنگرید این پسر گل پسر حیدر را.
آسمانی شده قرص قمر حیدر را.
مثل فرزند خودش بعد برادر ارباب.
پرورش داده به دامن گهر حیدر را.
ارث جنگ جمل از غیرت بابا برده.
می توان دید به رزمش هنر حیدر را.
کمتر از قاسم و عباس و علی اکبر نیست.
دست کم خصم نگیرد ثمر حیدر را.
یازده ساله ولی زهره درید از لشکر.
از خودش داده نشان او جگر حیدر را.
وقت حمله رجزش بر دل دشمن انداخت.
مثل صد شعله به خرمن، شرر حیدر را.
چون ابالفضل علمدار حرم شد، حس کرد.
لشکر شام دوباره خطر حیدر را.
نهد از میمنه تا میسره از خود برجا.
این حسن زاده به میدان اثر حیدر را.
چون عمو در ره آزادی و دین کوبیده.
کربلا پرچم فتح و ظفر حیدر را.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام
#شب_هشتم_محرم
#غزل
آه ای میوه ی قلب من علی اکبر من.
زندگی را شده ای در نظرم باور من.
تا هدایت شود این قوم ز دین برگشته.
از حرم راهی میدن شدی پیغمبر من.
خیره مانده سوی میدان نگران منتظرت.
دیده ی غم زده و ملتمس دختر من.
مثل شاهین که به یک دسته کبوتر بزند.
زده ای بر دل میدان بلا، حیدر من.
آب کردی طلب از من، و من از فرط عطش.
تر نمودم لب خشکم به لبت کوثر من.
نیزه ای میخ شد و پهلویت از هم وا کرد.
بیش از پیش شدی، حال تو چون مادر من.
تا که از اسب علی جان به زمین افتادی.
به زمین خورد ستون همه ی لشکر من.
وای بعد از تو و، از بعد عمو عباست.
بین این لشکر کافر چه بیاید سر من.
در کنار تن تو ارزش دنیا افتاد.
مثل اشکی به زمین از سر چشم تر من.
حرص شمشیر و سنان ریخت و پاشی کرده.
از گلستان وجود تو گل پرپر من.
می کشی پا به زمین زمزم خون می جوشد.
ای ذبیح از همه اعضای تنت در بر من.
غیرت الله حرم از دل نامحرم ها.
خیز از جا و ببر سمت حرم خواهر من.
#رسول_رشیدی_راد
#امام_حسین_علیه_السلام
#حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#عاشورا
#گودال
#غزل
حرم به پیش دو چشم ترت به غارت رفت.
به دست غم جگر مادرت به غارت رفت.
امید داشت که برگردی از دم تیری.
تمام آرزوی دخترت به غارت رفت.
جهنم طمع از جسم اربن اربایی.
گذشت، نه ، زره اکبرت به غارت رفت.
به دست نیزه و شمشیر و تیر و سنگ و عمود.
تمامی تن آب آورت به غارت رفت.
نشد به طفل خیالی دل ربابت خوش.
که گاهوار علی اصغرت به غارت رفت.
شد آخرین نفست درس دین و آزادی.
به خیمه حمله شد و باورت به غارت رفت.
چه گوشوار و النگو، چه چادر و خلخال.
چه روسری، همه از دخترت به غارت رفت.
بدون بهره نماند از تو ساربان وقتی.
به خنجر انگشت و انگشترت به غارت رفت.
درست، از سر بوسه ام به حنجر تو.
به خنجری ز قفا حنجرت به غارت رفت.
به نعل تازه چه بی پرده شد زیارتگاه.
تنت، چو پیرهن در برت به غارت رفت.
شدی در علقمه غارت به داغ سقایت.
به زینبیه دل خواهرت به غارت رفت.
به زخم های فراوان، در آفتاب سه روز.
به دست هرم هوا پیکرت به غارت رفت.
پس از دو مرتبه دست به دست گردیدن.
برای جایزه حتی سرت به غارت رفت.
#رسول_رشیدی_راد
#امام_حسن_عسکری_علیه_السلام
#شهادت
#غزل
برای من شده زندان تمامی دنیا.
و، جانم آمده بر، آستانه ی لبها.
رسیده دفتر عمرم به نقطه ی سر خط.
که گشته عمر کمم مثل مادرم زهرا.
کنار بستر بابا بیا که بلکه شود.
به نور روی تو روشن دو دیده ام بابا.
غزل مصیبت مرگ مرا سروده اجل.
که بسته رخت سفر را دلم، از این دنیا.
نشسته گرد یتیمی به چهره ی ماهت.
برای تو نگرانم که می شوی تنها.
به حال روز پریشان من مکن گریه.
که بعد من شوی آواره در دل صحرا.
دوانده ریشه به کل وجود من، این زهر.
مرا هم از نفس انداخته، و، هم از پا.
اگر چه شد به جوانی قدم کمان لکن.
نکرده میخ در آزرده پهلوی من را.
به زهر کینه اگر لاله لاله شد جگرم.
ندیده خواهر من طشت خون دلها را.
اگر چه زخم ز برخورد کاسه شد لب من.
نخورده بر لب من چوب خیزران اما.
اگر چه آب به لبهای من رساندی تو.
ولی زدی به دلم داغ روضه ی سقا.
دلم خوش است به زانو گرفته ای سر من.
نرفته بر سر زانوی من سرت بابا.
ولی امان ز غریبی که داشت بر زانو.
سر عزیز دلش را به ظهر عاشورا.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_عبدالعظیم_الحسنی_علیه_السلام
#ترکیب_بند
مرکب عقلم را جنون وقتی که هی کرد.
در سینه، دل صبر مرا با عشق پی کرد.
با من بزرگی گفت، با دل می توان که.
در عرض یک شب هم ره صد ساله طی کرد.
شد تند تر نبضم به رگ با هر نفیرم.
دل بانگ شیدایی من را نای نی کرد.
لب تشنه دل خوش بر سبویی آب بودم.
صهبای گندم کاسه ام را پر ز می کرد.
دل هر کجایی بود و عشقت با نگاهی.
در عالم مستی مرا از اهل ری کرد.
هرجا که فرزندی است، از اولاد زهرا.
بی شک که من هستم یکی از اهل آنجا.
سرمست عشق از روزگاران قدیمم.
در ملک عشق آباد دل عمری مقیمم.
از چارده نورم لبالب، مست زینب.
معصومه و عباس و شاه عبدالعظیمم.
از شهر پیغمبر گرفته تا به مشهد.
هرجا که هستم آستان بوس حریمم.
در امتداد سیره ی پاک امامان.
در خط عشقم در صراط المستقیمم.
محتاج عشقم گوشه چشمی سائلت را.
ای حضرت عشق ای کریم ابن الکریمم.
در چشم هایت مهربانی می زند موج.
همراه خود من را ببر تا قله تا اوج.
عبد العظیمی من کجا و ذکر نامت.
از نسل نوری هست واجب احترامت.
نامت نه تنها ظاهرا عبدالعظیم است.
تصدیق معصوم است حاکی از مقامت.
در ورع و تقوا یکه تازی، خوش به حالت.
در پای دینت خورده تایید امامت.
از چار معصومی که کردی درک محضر.
در جام جان ها معرفت ریز از کلامت.
از سامرا تا شهر ری بودی مبلغ.
تا زنده ماند دین حق از اهتمامت.
در پای مذهب خون دلها خورده ای تو.
بیرق حق را تا که بالا برده ای تو.
هستم کویری خشک و هستی ابر باران.
من کفر محضم باتو هستم اهل ایمان.
پسوند نامت یک حسن دارد به دنبال.
یعنی که هستی قبله ی جان کریمان.
مهمان نوازی در رگ و خون حسن هاست.
آیا نمی خواهی سر این سفره مهمان.
کم گفته ام هر قدر از طلفت بگویم.
از بس که با دوست و دشمن کردی احسان.
در سینه های بی قراران بارگاهت.
باشد پس از مشهد، پس از قم قلب ایران.
عشق حسین کرده هوایی این گدا را.
می جوید از صحن و سرایت کربلا را.
در اوج تاریکی و وانفسای عالم.
با تکیه بر عشقت ندارم لحظه ای غم.
دنبال مأوا بودم و دادی پناهم.
همسایه سایه ات، مبادا از سرم کم.
هر ساله آقا مسلمیه در حریمت.
تن کرده تهران مشکی ایام ماتم.
در خاک ری گندم عمل می آید، از عشقت.
پس نیست سهم جانی ماه محرم.
عمری است در دل زخمی از عشق حسینم.
بر زخم هایم، بارگاهت داده مرهم.
دارد زیارت رفتنت اجری برابر.
با اجر رفتن تا حریم شاه بی سر.
#رسول_رشیدی_راد
#امام_حسن_عسکری_علیه_السلام
#ولادت
#ترکیب_بند
کسی که عاشق لیلا شده خبر دارد.
مسیر عشق هزار و یکی خطر دارد.
کسی که بر سفر عشق می شود راهی.
گرفته جان به کف مردی و جگر دارد.
کسی که پای در این ره نهاده می داند.
که امتحان و بلاها به هر گذر دارد.
به هر قدم دل عاشق اسیر یک طعم است.
به شوق وصل دلش شوری از شکر دارد.
در این مسیر پس از پنج شنبه هر عاشق.
امید وصل شب جمعه از سحر دارد.
به شوق جمعه به هر پنج شنبه مهمان است.
دلم به خانه ی یاری که قبله ی جان است.
خدا به عشق تو خندید بار یازدهم.
که رزق باغ زمین شد بهار یازدهم.
خدا دوباره نشان داد جلوه ای از خود.
به قدر فهم بشر در قرار یازدهم.
قرار داد شما را برای اهل جنون.
برای اهل ولایت نگار یازدهم.
حدیث عشق که از سر گرفته شد با تو.
نصیب ما شده در روزگار یازدهم.
شدی امیری و نعم الامیر هر شیعه.
پر از شکوه علی، شهریار یازدهم.
در امتداد غدیری امام اهل یقین.
مدار کل فلک، سر پناه اهل زمین.
دلم گرفته به خدمت سپاه معنا را.
ردیف کرده همه واژه های زیبا را.
که لحظه ای بتواند به لطف شعر و غزل.
کشد به قالب تصویر روی لیلا را.
به شاخسار لبت موج هر تبسم تو.
به دلبری زده بر هم سکون دنیا را.
اسیر هر گره زلف تو هزاران دل.
گرفته جذبه ی چشمت تمام دلها را.
گرفته آینه را حسن احسن الحسنت.
که خیره کرده به خود دیده ی تماشا را.
غزل ز عهدهی وصف تو به در نمی آید.
که وصف تو به جز از وحی بر نمی آید.
ستاره ی سحری، ماه دلبری هستی.
عزیز هادی و خورشید سروری هستی.
عجیب نیست قیامت به پیش اهل نظر.
چو جلوه کردی و هر جلوه محشری هستی.
فرشته، جن و بشر، نه تمام هستی شد.
اسیر عسکر چشمت که عسکری هستی.
تو در وقار و شکوه و جلالت و هیبت.
تمام قد به علی رفته، حیدری هستی.
همین که نام قشنگت حسن شده یعنی.
کریم هستی و البته مادری هستی.
کریم هستی و امید این گداهایی.
تو دومین حسن نسل پاک زهرایی.
به عشق تو شده شیدا و مبتلا کعبه.
که از وجود شما دارد این بقا کعبه.
هنوز هم به دل کعبه حسرتت مانده.
که حج نرفتی و حاجی نشد تو را کعبه.
نماز روح و دلم سمت بارگاه شماست.
که می کند همه دم سجده بر شما کعبه.
تو استجابت دستان خالی ام هستی.
که گشته کوی شما بر دل گدا کعبه.
گزاف و کفر نمی گویم این دلیل من است.
حق آفریده به دنبال کربلا کعبه.
تو شاهزاده ی مولای کعبه ای آقا.
تو منتهای تمنای کعبه ای آقا.
به ذره پروری از عالمی کریمانه.
همیشه داشته ای التفات شاهانه.
تو نور ذات خدایی به دورتان خورشید.
همیشه گرم طواف است مثل پروانه.
تلاش دشمنت این بود ابترت خواند.
به راز نام شما نیست شیعه بیگانه.
تو عسکری و ابالمهدی و عدوی تو شد.
به حکم سوره ی کوثر عقیم و بی دانه.
تو آمدی پدر صاحب الزمان بشوی.
که رنگ ناب حقیقت بگیرد افسانه.
چه می شود که به دل نور معرفت بدهی.
پیاله ای می انگور معرفت بدهی.
شنیده ای تو همیشه غم صدایم را.
قبول کرده ای از من کم دعایم را.
خدا نوشته شروع مرا به نام شما.
اسیر خود بنویسید انتهایم را.
نشسته ام به سر خوان لطف و مرهمتت.
تمام عمر همه پنج شنبه هایم را.
به دست های کریمت دخیل شش گوشه.
سپرده ام دل با غصه آشنایم را.
برای من بنویس ای کریم و امضا کن.
برات کرببلا و اذن سامرایم را.
بیا برای همیشه فقط همین یکبار.
بیا و دست مرا دست مهدی ات بسپار.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها
#فاطمیه
#وداع
#مصیبت_بستر_پردرد
#غزل
بر غم پیدا و بر درد نهانم گریه کن.
بر مصیبت های من آرام جانم گریه کن.
حرف دارد بر من و بر گریه ام همسایه ام.
بر من و بر غربت اشک روانم گریه کن.
عمر با هم بودن ما کمتر از ده سال بود.
در بهار زندگی مان بر خزانم گریه کن.
با تو گرچه بسته ام لب از سخن گفتن علی.
باش با زبان گریه هم زبانم گریه کن.
کودکانم در نیامدن هنوز از آب و گل.
آه بر بی مادری کودکانم گریه کن.
میخ در پهلو شکست از من ولی گشتم کمان.
زیر بار غصه، بر قد کمانم گریه کن.
وقت غسل من که ناغافل تو دستت می خورد.
بر کبودی های نقش بازوانم گریه کن.
می شوی دلتنگ من، من می شوم دلتنگ تو.
شب به شب بیا به قبر بی نشانم گریه کن.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها
#فاطمیه
#وداع
#غزل
خوشی ندیده دمی از زنان همسایه.
فقط گلایه شنید از زبان همسایه.
به حسن خلق و حجاب و وقار و عفت خود.
هماره داده خدا را نشان همسایه.
جواب خوبی او را اگرچه بد دادند.
دمی نگشته رضا بر زیان همسایه.
مدینه خواب نداشت ز گریه هاش ولی.
به گریه اش شده کهف امان همسایه.
همیشه بیشتر از خویش و خانواده ی خود.
به روز وشب شده دل نا گران همسایه.
مریض بوده و بستر نشین، دعا می کرد.
به هر قنوت نمازش به جان همسایه.
تنور خانه ی او شد سه ماه اگر خاموش.
رسیده از کرمش آب و نان همسایه.
حقیر بوده شبیه حقارت خودشان.
ز درک فاطمه ظن و گمان همسایه.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها
#فاطمیه
#اذان_بلال
#غزل
آزاد کن دوباره صدا را اذان بگو.
بر مأذنه موذن دلها اذان بگو.
بشکن تقدس قسمت را به حنجره.
این بار را به خاطر زهرا اذان بگو.
چیز زیادی از تو نمی خواهد این دلم.
دارم فقط، من از تو تقاضا اذان بگو.
دلتنگ روزهای نه چندان گذشته ام.
دلتنگ نام نامی بابا اذان بگو.
بر داغ های قلب فراوان قلب من.
مرهم بنه به قصد تسلا اذان بگو.
داغ پدر، نه داغ پسر دیده فاطمه.
بر داغ های ام ابیها اذان بگو.
بر روح و جان خسته ام از زندگی بلال.
جانی ببخش و باش مسیحا اذان بگو.
از رنج من تمام جهان را خبر نما.
از خشم من به ساز تبرا اذان بگو.
از دشمن خدا و علی واهمه مکن.
اهل غدیر باش و تولا اذان بگو.
بشکن سکوت این خفقان را به نیته.
بیداری اهالی معنا اذان بگو.
روی مناره أشهد أن علی بگو.
بر غربت ولایت مولا اذان بگو.
#رسول_رشیدی_راد
#حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها
#فاطميه
#مصیبت_بستر_پردرد
#وداع
#شهادت
#غزل
می زنه آتیش به قلبم، سکوت سنگین لبهات.
انگاری هزار و یک غم، داری بانو توی چشمات.
باب درد دل رو بامن، وانکرده باز می بندی.
با خودت میگی علی جان، بسه واست غم و دردات.
بغض شرمندگیه که، می فشاره هی گلومو.
وقتی که با گریه میگی، که تمومه کار زهرات.
من که غیر خوبی از تو، توی زندگی ندیدم.
تو اگه بدی ندیدی، بگذر از دلدار تنهات.
دسته ی دستاس که جا خود، واسه ی جارو زدن هم.
جونی انگار که نداری، رمقی نداره دستات.
چن روزی میشه که پهنه، بسترت میونه خونه.
پلک چشمات شده سنگین، رو به قبله شده پاهات.
چی میشه بانوی خونه، جا دعا برای مرگت.
دس بذاری روی زانو، که بلند شی دیگه از جات.
می زنی حرف وداع و کفن و دفن مخفیانه.
به دلم برات امشب، دیگه میری پیش بابات.
دوس داری بمونی اما، چاره جز رفتن نداری.
روی گونه هات می لرزه، دونه دونه سیل اشکات.
بالا بستر حسینت، میذارم یه ظرف پر آب.
خیالت راحت راحت، واسه ی تمومه حرفات.
چشاتو رو هم میذاری، جونمو به لب میاری.
زینب افتاده به خواهش، بلکه برگرده نفس هات.
التماس من که جاخود، حسن افتاده رو سینت.
حسینت صورت گذشته، با چه حالی کف پاهات.
می چکه اشکای حیدر، عرش حق به لرزه اومد.
جوابی بده که والله، علی جون میده به همرات.
می بینم بند کفن رو، شبیه معجزه واشد.
بچه هاتو روی سینه، می گیری آروم به دستات.
#رسول_رشیدی_راد
#امام_هادی_علیه_السلام
#شهادت
#غزل
دلم زیارت دوره گرفته در پایت.
دو چشم من شده از غصه غرق دریایت.
زیارتی همه از روضه های ملموست.
فدای صبر زیاده دل شکیبایت.
شدی یتیم به طفلی ولی بزرگ شدی.
میان گرگ صفت ها شبیه بابایت.
امان نداشت ز دست هجوم دشمن ها.
خلوص راز و نیازت به نیمه شب هایت.
به دست بسته کشیدند و بردنت اما.
نخورده ضربه ی سیلی به روی زهرایت.
چه فرق بین علی یا نقی که توهین شد.
به نام شیر خداوند و نام زیبایت.
دویده ای پی مرکب شبانه در کوچه.
به یاد عمه ی تنها میان صحرایت.
سه شب شبیه اسیران کربلا دادند.
به جای خانه تو را در خرابه ها جایت.
میان بزم شراب به یاد مجلس شام.
دلت شکسته و برگشت رنگ سیمایت.
به پیش چشم خودت قبر خویش را دیدی.
ولی کسی نزده بوسه پای رگ هایت.
چه قدر لحظه ی جان دادنت غریب شدی.
نبود در برت آن لحظه ماه رعنایت.
#رسول_رشیدی_راد
#امام_زمان_عج
#نیمه_شعبان
#اعیاد_شعبانیه
#ولادت
#ترکیب_بند
تا که زیر بار هجران سینه سنگین می شود.
دیده ی مانده به راهت ابر غمگین می شود.
شور بختی قسمت هر کس ندارد باورت.
از بهارت کام دل یک روز شیرین می شود.
دفتر عمرم ندارد برگه ای غیر از گناه.
با نگاهت برگ برگش لوح زرین می شود.
کار عشقت در دلم بالا گرفته ماه من.
تب شده با جزر و مد بالا و پایین می شود.
شیخ شهرم گفته می بیند تو را هر پیر مرد.
خاطرم یک ذره با این جمله تسکین می شود.
تا که خواب هر شبم تعبیر دیدارت شود.
دست بر دامان دلم بر ابن سیرین می شود.
می شوم حاجت روا وقتی که آه مرتضی.
با دعای دست زهرا مرغ آمین می شود.
می شود رویا حیاط خلوت دنیای من.
آفتاب هر شب روزم شود آقای من.
می چکد عشق از لبانم با شرابی آتشین.
آتش افکنده به جانم التهابی آتشین.
مثل سیر و سرکه می جوشد دلم بی طاقتم.
بی قراره بی قرار از اضطرابی آتشین.
دست شستم از خودم از زندگی بی روی تو.
پاگرفته در وجودم انقلابی آتشین.
طالبت گرچه نگشتم قدر یک جو تشنگی.
گیر عشقم بین صحرا در سرابی آتشین.
در کویر آرزو حسرت به دل مانده منم.
می شود بختم بجنبد با شهابی آتشین.
من به تو مشتاق و تو مشتاق من رخصت دهی.
از کمان تیری رهایم با شتابی آتشین.
گر پذیرایم شوی تا در سپاهت جان دهم.
می نهم پا در رکابت با رکابی آتشین.
کوچکم اما بزرگی می زند پر در سرم.
در سپاهت کمترین سرباز مالک، اشترم.
گرچه دل در پای لیلا می شود پابوس عشق.
تاب درک کردنت را نیست در قاموس عشق.
کمتر از یک قطره در پیش نگاهت می شود.
قدر بالایی که دارد لفظ اقیانوس عشق.
من حساب کار خود را کرده و دنبال نور.
در شب ظلمت دلم خوش گشته بر فانوس عشق.
گرچه یک روز عاقبت از راه می آیی ولی.
نزد مجنون انتظارت می شود کابوس عشق.
عهد خود را با شما با خون خود امضا زده.
در چهل منزل سحرها هرکه شد مانوس عشق.
می رسی آخر زمین زیباتر از جنت شود.
می گشایی تا که پر در عالمین طاووس عشق.
می رسد بر گوش جان آن لحظه از مسجد اذان.
از کنشت و از کلیسا نغمه ی ناقوس عشق.
پشت پرچین خیال آن سوتر از اندیشه ها.
می شود محور به نقطه اشتراک ریشه ها.
با ظهورت کلبه ی احزان گلستان می شود.
کاخ بیداد و ستم ویران ویران می شود.
شرک جان با دیده ی عباسی ات ایمان شده.
گر بخواهی کل عالم غرق سلمان می شود.
حق پرستی می شود تنها مرام مردمان.
روح و قلب آدمی لبریز ایمان می شود.
در پناه امن لا اکراه فی الدین شما.
هرکسی بر باور دینش مسلمان می شود.
آدمیت حکم فرما در همه دنیا شده.
در حقیقت تازه انسان نامش انسان می شود.
با ظهورت کل عالم خیمه ی سبزت شده.
مهزیار عاشقت در خیمه مهمان می شود.
ای فدای چشم مستت در منای عاشقی.
جان عاشق با لک لبیک قربان می شود.
باظهورت بر دل طوفانم آرامش بده.
خاتمه بر کار آل نفت و بر داعش بده.
روی دوشت آبشار شام گیسو ریخته.
مست چشمت قلب صد صحرای آهو ریخته.
طعم خرمای لبانت در دهان عسکری.
آبروی انگبین در صحن کندو ریخته.
ذوالفقار چون هلالت در غلاف دلبری.
جان لیلی ها به رعد و برق ابرو ریخته.
پای قد و قامت عباسی ات طوبا ترین.
بی شمار از عاشقانت سرو دلجو ریخته.
فطرس اشکم سلامم را رسانده محضرت.
اشک هایی کز فراق تو چه نیکو ریخته.
من کجا و نوکری ات که رئیس مذهبم.
همتش را در قدومت وقف جارو ریخته.
روضه خواندن نزدتان سخت است وقتی چشمتان.
خون به جای اشک پای داغ بانو ریخته.
غیرت چشمت شبیه چشم سقا خون گریست.
بر غم زینب که داغی سرتر از آن داغ نیست.
#رسول_رشیدی_راد
#امام_باقر_علیه_السلام
#شهادت
#ترکیب_بند
با ذکر یا حسین تو دل دم گرفته است.
در عرش سینه خیمه ی ماتم گرفته است.
آتش به خون دل زده ققنوس دیده ها.
از روضه هات بال و پر غم گرفته است.
چشم از شب شهادت تو رزق و روزی.
خود را برای ماه محرم گرفته است.
از آه آتشین تو در پای روضه ها.
از سنگ روضه خوان تو شبنم گرفته است.
باد از نفس نفس زدنت بین گریه ات.
موج عزا به دامن پرچم گرفته است.
بشکن سکوت بغض گلو را عزیز جان.
بر منبرت جلوس کن و روضه ای بخوان.
با سیر در میان مقاتل، و روضه ها.
ما را فدای عشق حسین کن در این منا.
تا غرق اشتیاق حسین دق نکرده ایم.
همراه خود ببر دل ما را به کربلا.
واکن گره ز روضه ی گودال قتله گاه.
از ناله ی غریب زنی بین خنده ها.
قرآن به لحن روضه، بخوان آیه های کهف.
هم ناله باش قاری قرآن نیزه را.
با پای دل ببر دل ما را در این سفر.
بر روی خار غصه و غم شام پر بلا.
بی شک شنیده از دم روضه، پیام تو.
دنیا طنین ناله ی الشام و شام تو.
در نفخ روضه کار تو با غم دمیدن است.
با گریه تا نهایت غصه رسیدن است.
قربان حج کودکی ات ای سفیر عشق.
هر روضه ات منای به قربان رسیدن است.
سعی صفا و مروه ی حجت به روی خار.
از کربلا به شام، پیاده دویدن است.
دیدی جواب قاری قرآن به شهر شام.
با چوب خیزران ز لبش بوسه چیدن است.
دیدی که ظرف جان پر از زخم عمه ات.
بین خرابه لب پره شوق پریدن است.
جسمت مدینه بود و دلت مرغ کربلا.
ای آخرین شهید محرم به روضه ها.
#رسول_رشیدی_راد
#شهادت_امام_سجاد_ع
#غزل
در میان قتلگه بر حنجرت بوسه زدم
مثل عمه من به جای مادرت بوسه زدم
بر تمام پیکری که چیده ام در بوریا
بر تمام زخم های پیکرت بوسه زدم
مثل پاره های قرآن من به اشک چشم خود
دست های ساقی آب آورت بوسه زدم
تشنه ی یک بوسه بودم با تلظی بارها
چون سه شعبه بر گلوی اصغرت بوسه زدم
تشنه بودم مثل اکبر من نه بر انگشترت
بلکه جای خالی انگشترت بوسه زدم
در وداع آخرم با جسم اکبر جای تو
بر ترک های لبان اکبرت بوسه زدم
روی زخم تازیانه بر غبار چادری
مانده زیر دست و پا از خواهرت بوسه زدم
وقت غسل نیمه شب با یاد غسل فاطمه
بر کبودی های جسم دخترت بوسه زدم
#رسول_رشیدی_راد
#ایران
شهدای حرم#شاهچراغ
#غزل
در میان همه ی بی سرو سامانی ها.
غیرتی هست اگر، غیرت ایرانی ها.
همه جا در همه دم، باهم و همراه هم اند.
فارغ از چوب الف، یار دبستانی ها.
همه یک مذهب و یک طایفه و یکرنگ اند.
همه در مسلک خود، کرده مسلمانی ها.
مثل یک کوه به سختی همگی پشت هم اند.
گرچه دورند ز هم، لحظه ی آسانی ها.
دائما همتشان زلزله و قحطی و سیل.
شانه بر شانه ی هم کرده فراوانی ها.
قطره قطره همه دریا شده، آباد کنند.
با صفای دل خود جمله ی ویرانی ها.
همه هستند شریک غم یکدیگر چون.
داده از دست همه، یوسف کنعانی ها.
وای اگر فکر تجاوز بکند دشمن ما.
بر خطایش بدهد پشته ی قربانی ها.
کم ندارد به خدا مام وطن در دامن.
مثل محسن حججی، مثل سلیمانی ها.
#رسول_رشیدی_راد(مجتبی)
#امام_زمان_عج
#آغاز_امامت_حضرت_مهدی_عج
به هر نگاه نگاهم که در نگاه تو آمیخت.
دلم به چنگه ی مژگان چشم مست تو آویخت.
دلم خوش است چنین گرم آرزوی نگاهت.
وگرنه روی دلارای تو ندیده دلم ریخت.
غمت به خون دل و اشک دیده ام شده سفته.
به جای جای دلم مثل لاله داغ شکفته.
به تنگ آمده ام از سکوت بغض گلویم.
بیا که با تو بگویم هزار حرف نگفته.
علاقه ام به شما کنج سینه کیل ندارد.
دلم به غیر شما بر کسی میل ندارد.
در انتظار تو خشکیده است چشمه ی اشکم.
مرا ببخش که چشمم خروش سیل ندارد.
غزل به سرخی لبهایتان نگفته کسی نیست.
بدون حب شما بین سینه ها نفسی نیست.
برای خلق هزار آرزوی دور و دراز است.
ولی به سینه ی ما غیر دیدنت هوسی نیست.
برای ما شده ای اشک شوق و شور و تمنا.
که دست ما شده کوته ز عرش دامنت آقا.
تو مقتدای تمام ستاره های سهیلی.
حضور تو همه جا هست و نیست چشم تماشا.
به ترس و دلهره ی عشق مبتلا و اسیرم.
که قبل روز ظهورت خدا نکرده بمیرم.
قسم به عهد چهل روزه ای که باتو نمودم.
دعاکنید در آن لحظه سر زخاک بگیرم.
دعا کنید که من هم یکی از آن همه باشم.
دعا کنید کفن پوش عید فاطمه باشم.
دعا کنید به روز ظهور و لحظه ی رجعت.
که سر سپرده و سرباز شاه علقمه باشم.
#رسول_رشیدی_راد
#شهادت_امام_باقر_ع
با ذکر یا حسین تو دل دم گرفته است.
در عرش سینه خیمه ی ماتم گرفته است.
آتش به خون دل زده ققنوس دیده ها.
از روضه هات بال و پر غم گرفته است.
چشم از شب شهادت تو رزق و روزی.
خود را برای ماه محرم گرفته است.
از آه آتشین تو در پای روضه ها.
از سنگ روضه خوان تو شبنم گرفته است.
باد از نفس نفس زدنت بین گریه ات.
موج عزا به دامن پرچم گرفته است.
بشکن سکوت بغض گلو را عزیز جان.
بر منبرت جلوس کن و روضه ای بخوان.
با سیر در میان مقاتل، و روضه ها.
ما را فدای عشق حسین کن در این منا.
تا غرق اشتیاق حسین دق نکرده ایم.
همراه خود ببر دل ما را به کربلا.
واکن گره ز روضه ی گودال قتله گاه.
از ناله ی غریب زنی بین خنده ها.
قرآن به لحن روضه، بخوان آیه های کهف.
هم ناله باش قاری قرآن نیزه را.
با پای دل ببر دل ما را در این سفر.
بر روی خار غصه و غم شام پر بلا.
بی شک شنیده از دم روضه، پیام تو.
دنیا طنین ناله ی الشام و شام تو.
در نفخ روضه کار تو با غم دمیدن است.
با گریه تا نهایت غصه رسیدن است.
قربان حج کودکی ات ای سفیر عشق.
هر روضه ات منای به قربان رسیدن است.
سعی صفا و مروه ی حجت به روی خار.
از کربلا به شام، پیاده دویدن است.
دیدی جواب قاری قرآن به شهر شام.
با چوب خیزران ز لبش بوسه چیدن است.
دیدی که ظرف جان پر از زخم عمه ات.
بین خرابه لب پره شوق پریدن است.
جسمت مدینه بود و دلت مرغ کربلا.
ای آخرین شهید محرم به روضه ها.
#رسول_رشیدی_راد
#امام_زمان_عج_مناجات
#آغاز_امامت_حضرت_مهدی_عج
#عید_الزهرا_سلام_الله_علیها
#چارپاره
به هر نگاه نگاهم که در نگاه تو آمیخت.
دلم به چنگه ی مژگان چشم مست تو آویخت.
دلم خوش است چنین گرم آرزوی نگاهت.
وگرنه روی دلارای تو ندیده دلم ریخت.
غمت به خون دل و اشک دیده ام شده سفته.
به جای جای دلم مثل لاله داغ شکفته.
به تنگ آمده ام از سکوت بغض گلویم.
بیا که با تو بگویم هزار حرف نگفته.
علاقه ام به شما کنج سینه کیل ندارد.
دلم به غیر شما بر کسی میل ندارد.
در انتظار تو خشکیده است چشمه ی اشکم.
مرا ببخش که چشمم خروش سیل ندارد.
غزل به سرخی لبهایتان نگفته کسی نیست.
بدون حب شما بین سینه ها نفسی نیست.
برای خلق هزار آرزوی دور و دراز است.
ولی به سینه ی ما غیر دیدنت هوسی نیست.
برای ما شده ای اشک شوق و شور و تمنا.
که دست ما شده کوته ز عرش دامنت آقا.
تو مقتدای تمام ستاره های سهیلی.
حضور تو همه جا هست و نیست چشم تماشا.
به ترس و دلهره ی عشق مبتلا و اسیرم.
که قبل روز ظهورت خدا نکرده بمیرم.
قسم به عهد چهل روزه ای که باتو نمودم.
دعاکنید در آن لحظه سر زخاک بگیرم.
دعا کنید که من هم یکی از آن همه باشم.
دعا کنید کفن پوش عید فاطمه باشم.
دعا کنید به روز ظهور و لحظه ی رجعت.
که سر سپرده و سرباز شاه علقمه باشم.
#رسول_رشیدی_راد
#ولادت_امام_حسن_عسکری_علیه_السلام
کسی که عاشق لیلا شده خبر دارد.
مسیر عشق هزار و یکی خطر دارد.
کسی که بر سفر عشق می شود راهی.
گرفته جان به کف مردی و جگر دارد.
کسی که پای در این ره نهاده می داند.
که امتحان و بلاها به هر گذر دارد.
به هر قدم دل عاشق اسیر یک طعم است.
به شوق وصل دلش شوری از شکر دارد.
در این مسیر پس از پنج شنبه هر عاشق.
امید وصل شب جمعه از سحر دارد.
به شوق جمعه به هر پنج شنبه مهمان است.
دلم به خانه ی یاری که قبله ی جان است.
خدا به عشق تو خندید بار یازدهم.
که رزق باغ زمین شد بهار یازدهم.
خدا دوباره نشان داد جلوه ای از خود.
به قدر فهم بشر در قرار یازدهم.
قرار داد شما را برای اهل جنون.
برای اهل ولایت نگار یازدهم.
حدیث عشق که از سر گرفته شد با تو.
نصیب ما شده در روزگار یازدهم.
شدی امیری و نعم الامیر هر شیعه.
پر از شکوه علی، شهریار یازدهم.
در امتداد غدیری امام اهل یقین.
مدار کل فلک، سر پناه اهل زمین.
دلم گرفته به خدمت سپاه معنا را.
ردیف کرده همه واژه های زیبا را.
که لحظه ای بتواند به لطف شعر و غزل.
کشد به قالب تصویر روی لیلا را.
به شاخسار لبت موج هر تبسم تو.
به دلبری زده بر هم سکون دنیا را.
اسیر هر گره زلف تو هزاران دل.
گرفته جذبه ی چشمت تمام دلها را.
گرفته آینه را حسن احسن الحسنت.
که خیره کرده به خود دیده ی تماشا را.
غزل ز عهدهی وصف تو به در نمی آید.
که وصف تو به جز از وحی بر نمی آید.
ستاره ی سحری، ماه دلبری هستی.
عزیز هادی و خورشید سروری هستی.
عجیب نیست قیامت به پیش اهل نظر.
چو جلوه کردی و هر جلوه محشری هستی.
فرشته، جن و بشر، نه تمام هستی شد.
اسیر عسکر چشمت که عسکری هستی.
تو در وقار و شکوه و جلالت و هیبت.
تمام قد به علی رفته، حیدری هستی.
همین که نام قشنگت حسن شده یعنی.
کریم هستی و البته مادری هستی.
کریم هستی و امید این گداهایی.
تو دومین حسن نسل پاک زهرایی.
به عشق تو شده شیدا و مبتلا کعبه.
که از وجود شما دارد این بقا کعبه.
هنوز هم به دل کعبه حسرتت مانده.
که حج نرفتی و حاجی نشد تو را کعبه.
نماز روح و دلم سمت بارگاه شماست.
که می کند همه دم سجده بر شما کعبه.
تو استجابت دستان خالی ام هستی.
که گشته کوی شما بر دل گدا کعبه.
گزاف و کفر نمی گویم این دلیل من است.
حق آفریده به دنبال کربلا کعبه.
تو شاهزاده ی مولای کعبه ای آقا.
تو منتهای تمنای کعبه ای آقا.
به ذره پروری از عالمی کریمانه.
همیشه داشته ای التفات شاهانه.
تو نور ذات خدایی به دورتان خورشید.
همیشه گرم طواف است مثل پروانه.
تلاش دشمنت این بود ابترت خواند.
به راز نام شما نیست شیعه بیگانه.
تو عسکری و ابالمهدی و عدوی تو شد.
به حکم سوره ی کوثر عقیم و بی دانه.
تو آمدی پدر صاحب الزمان بشوی.
که رنگ ناب حقیقت بگیرد افسانه.
چه می شود که به دل نور معرفت بدهی.
پیاله ای می انگور معرفت بدهی.
شنیده ای تو همیشه غم صدایم را.
قبول کرده ای از من کم دعایم را.
خدا نوشته شروع مرا به نام شما.
اسیر خود بنویسید انتهایم را.
نشسته ام به سر خوان لطف و مرهمتت.
تمام عمر همه پنج شنبه هایم را.
به دست های کریمت دخیل شش گوشه.
سپرده ام دل با غصه آشنایم را.
برای من بنویس ای کریم و امضا کن.
برات کرببلا و اذن سامرایم را.
بیا برای همیشه فقط همین یکبار.
بیا و دست مرا دست مهدی ات بسپار.
#رسول_رشیدی_راد
#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام
تا ابد راستی از نام علی سرمست است.
با علی شاه کلید دو جهان در دست است.
تا خدا راه به تعداد همه انسان هاست.
راه ها بی علی اما همگی بن بست است.
#رسول_رشیدی_راد