🔻جلسه هشتم: نحوه برخورد ذهن با موضوعات وقتی مطلبی برای ذهن مطرح می شود، ذهن اول سراغ آن عناصر نخستین آگاهی که در ارتباط با این موضوع مطرح شده می رود و بعد از آنجا دو مرتبه می آید تا به یک آگاهی جدید برسد که می خواست به دست آورد. فکر و اندیشه این است که ذهن وقتی با موضوعی یا با مسألهای روبه رو می شود سراغ آگاهی های نخستین و عناصر نخستین آگاهی که در رابطه با این موضوع هستند می رود و پس از شناخت آنها، آنها را به صورت منظم ترکیب می کند... 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه نهم: چگونگی شناختِ شناخت برای ما شناختن رابطه ی خاص وویژه به نام اگاهی اسان است طبیعی است وبدیهی است و روشن است و هیچ احتیاجی به اینکه از طریق دیگری به وسیله چیز دیگری این رابطه را برای ما معرفی بکنند نداریم شناخت و اگاهی برای ما انسان ها به طور بدیهی بی واسطه وبدون کمک قابل شناخت است برای شناخت اگاهی و شناخت ِ شناخت وباز شناختن آن از رابطه های دیگری که با جهان داریم... 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه دهم: رابطه ذهن و اگاهی شما یک مقدار آگاهی که دارید نسبت به محیطتان و یا نسبت به خودتان. یک مجموعه‌ای از این آگاهی‌ها را بهش می گویید ذهن، ذهن انسان. آیا فقط ذهن مجموعه انباشته شده از آگاهی‌ها است؟ یا ذهن آگاهی‌ است که نه تنها انباشته شده اند بلکه رابطه های مشخصی میان خود این آگاهی‌های روی هم انباشته وجود دارد به او می گویید ذهن؟ یا اینکه ذهن عبارت است از ... 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه یازدهم: عین به معنای واقعیت خب این سوال مطرحه که اینکه می گوییم ذهن و عین منظور این است که اصلا ذهن عینیت ندارد ؟ این دقیق خوب گوش کنید و خوب دقت کنید این که ما می گوییم ذهن و عین و این رو مقابل هم به کار میبریم منظور این است که اصلا ذهن یک چیز دیگر است عین یه چیز دیگربنابراین خود ذهن عین نیست. از شما سوال کنم بفرمایید که یعنی ما خواب و خیال داریم وخیال می کنیم به اینکه رابطه اگاهی میان ما و محیط مان است تازه وقتی گفتیم خیال می کنیم خود اون خیال می شود چی ؟ می شود یک واقعیت خود آن خیال می شود یک عینیت اگر عین به معنی واقعیت به کار رود و مرادف با واقعیت به کار رود ذهن و خیال و اندیشه و اگاهی همه این ها یک سلسله امور عینی هستند وما معمولا هم عین را به همین معنا به کار میبریم در آن معنی اصلی در آن معنی گسترده عین را به معنای واقعیت به کار میبریم . 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه دوازدهم: اثر گذاری عین بر ذهن واین ذهن وعین مسلماً در رابطه با یکدیگراند و در یکدیگر تاثیر متقابل دارند بعد می گوییم فرازش را می نویسید یعنی عین در ذهن تاثیر دارد عین در ذهن تاثیر دارد شما میرید به یک باغ، میرید به پارک، پارک شهر در آنجا منظره ی باغچه ها و گل و آب را می بییند و درخت ها را به محض اینکه چشمتان به آن منظره افتاد آن منظره در چشم شما در خاطر شما نقش میبندد آن عین یعنی آن باغچه آب و درخت در ذهن اثر گذاشت ویک منظره و یک تصویر تازه بر ذهن افزود ودر آن به وجود آورد عین در ذهن اثر دارد فراوان بسیارری از ذهنیات و ادراکات ذهنی ما در برخورد با عین بدست ما آمده است دیدنی ها شنیدنی ها بوییدنی ها چشیدنی ها دست زدنی ها یا امثال این ها شما دست میبرید در این لیوان آب میبیند یخ کرده اینکه تشخیص بدید به ذهن شما می آیید که این لیوان یخ کرده این لیوان خنکه این ادراک ذهنی این امر ذهنی در اثر برخورد شما با یک عین به وجود امد عین در ذهن اثر میگذارد ذهن هم در عین اثر میگذارد . 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه سیزدهم: انتظارات ما از ذهن خود سوال: مهم ترین انتظار شما از این ذهن و ذهنیتتان چیست ؟ مهم ترین انتظار انسان وبالاترین انتظار انسان از این ادراکات ذهنی این است که واقعیت های عینی را به او بشناساند ،به او بنمایاند به او نشان بدهد . شما بالاترین ارزش و مهم ترین ارزشی که برای تصور و ادراک ذهنی تان قائل اید این است که این ادراک ذهنی من نشان دهنده و نمایش گر یک واقعیت عینی باشد با خصوصیاتش ،بالاترین انتظار انسان و بالاترین ارزشی که انسان از این اگاهی ها می خواهد واقع نمایی است وواقعیت نمایی آن ها است واقعیتی را به من بنمایاند . من اگر چشمام را باز می کنم به این تخته نگاه می کنم می خواهم آن عبارتی را که روی تخته هست درست بخونم بنابراین اگر در ذهن من یک تصویری امد که غلط و خطا وخلاف این عبارت روی تخته نوشته شده ناراضی می شوم که چرا اشتباه کردم چون انتظار نخستین من انتظار اساسی من از این دیدن و از این تصویری که به ذهن من راه یابد این است که این تصویر این واقعیت روبه روی من را به من درست بنمایاند. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه چهاردهم: "قوانین ثابت و حاکم بر تطور موجودات جهان" این شدن (دگرگونی همه جانبه) آیا یک شدن بی‌حساب و کتاب و بی‌ضابطه و معیار است یا شدنی است براساس نظمی و قاعده‌ای و قانونی؟ اعتقاد ما این است که این شدن، شدنی است با ضابطه و قانون. قوانینی بر این شدن حکم فرماست. خود این قوانین چطورند؟ این قوانین خودشان هم عوض می شوند یا تا حالا این قوانین را ما ثابت می یابیم؟بالاخره ترکیب دو اتم ئیدروژن با یک اتم اکسیژن در شرایط خاص، در فشار معین و گرمای معین به آب تبدیل می شود. منظور از آب چیست؟ شما از آب چی می فهمید؟ 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه پانزدهم : "در جهان، واقعیت ها ثابت اما شرایط متغیر است" اصولا رابطه‌ها هستند که بر زندگی ما انسانها در درونمان، در برونمان و در رابطه‌مان با برون و درون حاکم هستند. بنابراین، رابطه‌ها خود، واقعیت عینی هستند. ما واقعیت عینی ثابت در همین جهان طبیعت پیدا کرده‌ایم که همان قوانین حاکم بر شدن این طبیعت است. با این که سعی کردیم وارد بحث های ظریف و دقیق فلسفی نشویم اما ذهن ما رسید به این که در این جهان، هم واقعیت ثابت است و هم واقعیت متغیر. چون بسیار شده است که در بحث ها سؤال می کنند که ما واقعیت متغیر را ادراک می‌کنیم و می‌شناسیم آیا واقعیت ثابتی هم هست که ما بشناسیم؟ بله. آن رابطه ثابت که به آن قانون ثابت حاکم بر تغییرات و دگرگونی های همین واقعیت متغیر می گوییم؛ یعنی «قوانین ثابت حاکم بر این تطور». این تطورات، تابع قوانین ثابت و روابطی تغییر ناپذیرند. دگرگونی هایی که حتی یک قطره آب در شرایط گوناگون دارد براساس قانونی ثابت است که همیشه بر آن حاکم است. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه شانزدهم : حرکت و «شدن» در پیامبران و امامان (پرسش و پاسخ) لطفا بفرمایید آیا پیامبران و ائمه هم در حال «شدن» هستند و این «شدن» شامل آنها هم می‌گردد؟ بله، پیغمبر هم به دنیا می‌آید، کودک است، جوان می شود، کامل مرد می‌شود، پیرمرد می‌شود و می‌میرد. ائمه هم همین طور، البته هر انسانی بعد ثابت هم دارد که درباره آن بحث خواهد شد. اگر «شدن» شامل آنها هم می‌گردد، «شدن» آنها به سوی چه مرحله‌ای است؟ و اگر آنان کامل هستند و «شدن» شامل آنها نمی‌گردد آیا آنان به حد نهایی رسیده اند؟ 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

♦️ جلسه هفدهم: ظرفیت زمان و مکان و مسئله حرکت پرسش و پاسخ «در زمان» نشان دهنده این است که زمان قبل از حرکت است؟ نه، لازم نیست بگوییم زمان باید قبلا باشد، ما این «در» را به این اعتبار می‌گوییم که معمولا برای زمان کلمه «در» به کار می‌بریم. مثلا شما می‌گویید در این ساعت اینجا باش، این «در» را برای چه به کار بردید؟ یا می‌گویید در این ساعت کتاب بخوان. علتش این است که زمان را وقتی مقطع بندی می‌کنید، عین مکان است. مثلا روز یک مقطعی از زمان است که در این روز یک چیزهایی گنجیده است و یک چیزهایی خارج از این مقطع است. مثلا ممکن است مسافرت شما به تهران در روز پنجشنبه صورت گرفته باشد. در اینجا مقطع زمان، ظرف مسافرت شماست. پس این حرکت شما یک ظرف زمانی دارد و یک ظرف مکانی که معمولا از هر دو به «در» تعبیر می‌کنیم. در «نحوه هم اصطلاح ظرف زمان و ظرف مکان را به کار می‌بریم. حرکت در لازمان متصور نیست. حرکت همیشه در زمان است. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

♦️جلسه هجدهم : جایگاه حرکت در زمان این که بیان شد زمان زاییده حرکت است را نمی‌پذیرم. این را به معنی دقیق کلمه نمی‌پذیرم. به این معنا دیگر زمان، عرض نیست، بلکه به این معنا زمان هم عرض است و هم عرض نیست. طول و عرض و ضخامت هم به یک معنا عرض است، کمیت است، امتداد است، ولی به یک معنا هم عرض نیست؛ بدین معنا که این عرض از جوهر متطور برمی‌خیزد. عیبی ندارد بگویید از تطور آن، زمان استنتاج می شود، اما وقتی می‌گویید «زاییده حرکت ممکن است یک معنای دیگری به ذهن بیاید. در عین حال، اگر ما گفتیم اعراض معلول جوهرند شاید کلمه زاییده» هم بی‌مورد نباشد. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

♦️جلسه نوزدهم: چگونگی نظم طبیعت در ایجاد معجزات آیا معجزات پیامبران نیز براساس همین نظم و قاعده و قانونی که حاکم بر «شدن» جهان است می‌تواند استوار باشد؟ در این باره دو نظر وجود دارد: یک نظر، نظر متفکرانی است که حکمت خداوند را به معنای نظم ثابت در مشیت و اراده خداوندی تلقی می‌کنند، نظمی که لازمه‌اش این است که هر رویدادی از مجاری مقرر در طبیعت رخ دهد. یک نظر دیگر این است که مسأله از این فراتر است و حکمت خداوند عبارت از یک نظم وسیعی است که برخی از استثناها - که ما به آن بی نظمی می‌گوییم - جزئی از این نظم است. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

شما ابوذر باشید! معمولاً بعد از اتمام همین کلاس‌های حزب جمهوری*، در مسیر خروج شهید بهشتی از کلاس، بعضی از حضار سوالاتی مطرح می‌کردند که ایشان در عین خستگی با روی گشاده پاسخ می‌دادند. یک روز بنده و یکی از دوستان بعد از کلاس خدمت ایشان رفتیم. زمانی که اوج قدرت‌نمایی بنی‌صدر بود و مخالفت‌ها و شعار‌ها علیه شهید بهشتی و حزب جمهوری اسلامی در نهایت خود بود. دوست من با حالت تقریباً عصبانی به ایشان گفت: امام در مورد بنی‌صدر چیزی نمی‌گوید بلکه گاهی رویکرد حمایت‌گونه هم دارد، شما هم که در مصاحبه‌ها می‌گویید: «رویهٔ ما سکوت است، سکوتِ الهام‌بخش وحدت». با این وضعیت تکلیف ما چیست؟ ایشان که با متانت و گشاده‌رویی به حرف‌های ما گوش می‌داد، در آخر پاسخ کوتاهی داد و گفت: «شما ابوذر باشید.» خیلی پاسخ جالب و تعیین کننده‌ای بود. اخیراً که رهبری مسئلهٔ آتش به اختیار را مطرح کردند به یاد این جملهٔ کوتاه شهید مظلوم افتادم: «شما ابوذر باشید!» روحش شاد. *جلسات «مواضع ما» که در سال ۱۳۶۰ برگزار می‌شد و شهادت آیت‌الله بهشتی این جلسات را ناتمام گذاشت. 📩 ارسالی از مخاطبان اندیشه بهشتی. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیستم: حرکت رشدیاب جهان این جهان طبیعت یک «شدن» است، یک حرکت مستمر است که پویش، دگرگونی و تغییر بر آن حاکم است و «شدن»ی است متکی به «بودن». قوانین ثابتی بر آن حاکم است و خود این قوانین ثابت، «بودن» است، آنها «شدن» نیست، آنها «اَستن» است، هستی است و این نشانه‌ای است بر این که یک «اَستن» فراتر و نیرومندتر و قوی، و به تعبیر قرآن، عزیز و والا، بالا، سرافراز و بر فراز، تکیه‌گاه این «شدن» است. امروز در ادامه این بحث می‌خواهیم به نکته دیگری توجه پیدا کنیم و آن این است که این «شدن»، همراه با فزایندگی است؛ این «شدن» خودافزاست. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و یکم:مبدا فزایندگی آیا جرم کنونی با جرم یک میلیارد سال پیش مساوی است؛ یعنی جرم کم نشده؟ آن وقت سؤال می کنیم که پس این صورتها از کجا پیدا شده؟ منشاء پیدایش این صورت ها چیست؟ اگر بخواهید بگویید خود این، ماده است، معلوم می شود که ماده می تواند بیافریند بی آنکه از خودش چیزی کم شود؛ این می شود خود خدا، دیگر بی خود به آن ماده می گویید. اگر ما توانستیم چیزی داشته باشیم که می تواند بیافریند بی آنکه از خودش چیزی کم شود این دیگر ماده نیست، این خداست. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و دوم: جهان در حال فزایندگی دائم است ماده در حال «شدن» است و این «شدن» همراه با تبدل «ماده» به «صورت» است و بنابراین اصلا و واقعا هم فرجامی دارد که همان قیامت است و متکی به مبدأ هم هست. یعنی از میان تمام این فروض، با توجه به مبدأ و معاد، ما این فرض را می پذیریم که جهان «شدن» است، «شدن»ی برخاسته از ماده، اما مبدأیی دارد که هم مبدأ ماده است و هم مبدأ این حرکت «شدن»، و فرجامی دارد که فرجامش یک تحول تام کامل است و پیداشدن جهانی جدید و وضعی جدید به اراده و مشیت همان مبدأیی که وضع کنونی را پدید آورده است. در حقیقت، این بحث هم با مبدأ و هم با معاد ارتباط پیدا می کند و بحثی است در ارتباط با مبدأ و معاد. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و سوم: تکامل بی‌پایان انسان و طبیعت در مجموع تطورات و دگرگونی‌های عالم، آهنگی خاص می‌یابیم آهنگ رشد، گستردگی و تنوع و پیچیدگی فزاینده. اینجا ما روی نکته دیگری هم دست گذاشته‌ایم و آن این است که در این فزایندگی، آهنگ رشد و تکامل هست. تکامل یعنی چه؟ 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و چهارم: پیدایش انسان و وحدت جهان سرانجام در جهان موجودی چون انسان پدید آمده که در پی تکامل طبیعی محدودش می‌تواند تکامل معنوی نامحدود داشته باشد. هر انسانی می‌تواند تکامل معنوی نامحدود داشته باشد، کل بشریت که در جای خود، و بدین سان برای کل جهان، تکاملی وقفه ناپذیر و سیری بی‌پایان می‌یابیم به‌سوی ابدیت وكمال مطلق، از طریق تکامل انسان؛ و به این ترتیب کل جهان به‌سوی یک نقطه، روان است. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و پنجم: سرچشمه هستی، خدا ما چگونه از جهان شناسی به خداشناسی رسیدیم؟ با شناخت مستقل جهان، به وجود نظام دهندۀ حکیم آن پی می‌بریم. ما وقتی که خود جهان را شناختیم، پی بردیم به این که خدایی هست که به آن نظم داده؛ بنابراین از اصل جهان به اصل وجود خدا پی بردیم و از وحدت جهان به وحدت خدا رسیدیم و با شناسایی پیوستگی و هماهنگی کل پدیده‌ها، به وحدت اراده حاکم بر آنها پی می‌بریم. یعنی هم به شناخت خود مبدأ و هم به شناخت یگانگی او نائل می‌شویم. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و ششم: هر ذره‌ای از جهان آیت اللّه است هر ذره‌ای از این جهان، نشانه‌ای بر خداست. حوادث استثنایی، دلیل خداشناسی ما نیست، چون بعضی‌ها هستند که خداشناسی شان در گرو حوادث استثنایی است. بنابراین تا یک نفر می‌آید این حادثه را که شما «استثنایی و معجزه» می‌گفتید، می‌گوید یک روند طبیعی داشته، آن وقت خداشناسی‌اش از دستش می‌پرد و از بین می‌رود. خداشناسي انسان اندیشمند باهوش و هوشمند، «اولوا الألباب» و خردمند و تحلیل گر، در گرو حوادث استثنایی نیست. 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و هفتم: مبدا فیاض می‌گوییم واقعیتی که داریم آیا منحصر به این عالم ماده و جهان طبیعت است، یا مبدأیی هست که واقعیت اصلی، اوست و این جهان ماده و جهان طبیعت، فیض، افاضه و مخلوق اوست؟ اگر دومی است که بحثی نداریم و ما بحث‌هایی مانند آنتروپی و امثال آن را کنار می‌گذاریم. یعنی اگر بر این باوریم که این جهان طبیعت متکی به یک آفریدگار و مبدأ و سرچشمه هستی است و این، فيضان آن سرچشمه فیاض است و تراوشی از اوست، بحثی با هم نداریم. ولی اگر کسی بر این باور باشد که نه، واقعیت، همین جهان طبیعت، همین جهان ماده، همین ماده و مادیات است، روی سخن ما با اوست. از او می پرسیم: آیا مجموع این واقعیت، اعم از شکل و ماده، ثابت است یا متغیر؟ 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و هشتم: شناخت از راه عرفان درباره رابطه آگاهی‌بخش میان ما و خدای ما - آفریدگار ما، مبدأ هستی ما، معشوق و معبود ما، آنکه «یا غایت آمال الطالبين» اش می‌نامیم، آنکه در دورترین افق آرزوی ماست و همه خواهندگان و همه طلب‌کنندگان، فراترین آرزویشان اوست - باید گفت که ما به کمک اندیشه و عقل نظری، با خدا یک رابطه آگاهی بخش داریم که فشرده‌اش را در هفته پیش گفتیم و خلاصه می‌شد در همان دلیل و راهنمای نظری دیرین، که این گردونه را گرداننده‌ای هست، این پدیده‌ها را پدید آورنده‌ای هست، این فناشدنی را مبدأ بقایی هست، این تکیه دهنده را تکیه گاهی هست، این سایه را صاحب سایه‌ای هست، این شعاع تابان را سر چشمه نوری هست، این فرع را اصلی هست و این فقیران را موجود غنی‌ای هست که به آنها غنا می‌بخشد. اینها همه تعبیرهای گوناگونی از یک استدلال، از رهیابی اندیشه انسان به سوی خدا با کمک اندیشه تحلیل‌گر و عقل نظری است. امروز می‌خواهیم بگوییم این رهیابی، کار فکر، مغز، تفکر و اندیشیدن بود؛ ما راه دیگری نزدیک‌تر، روشن‌تر و ایمان زاتر از آن داریم و آن کار دل است؛ راهی که دل به سوی خدا دارد. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه بیست و نهم: نهیلیسم انسان اگر به پویش و حرکت و جنبش و تلاش خودش نگاه کند، اگر به خویشتن خویش بازگردد، اگر آهنگ زندگی‌اش را به دقت بنگرد، می‌بیند اگر زندگی صرفا بر پایه محاسبات و برنامه‌ریزی‌ها و جهت یابی‌های عقل حسابگر باشد، پوچ و بی‌معنی است 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti.

🔻جلسه سی ام: عقل حسابگر برای انسان حسابگر، انگیزه‌ها، معشوق‌ها، خواست‌ها، خواسته‌ها و محبوب‌ها هست اما وقتی این انسانی حسابگر رسید و اشباع شد، تازه می‌بیند که همه قافیه‌ها را یک جا باخته است. دیگر برای او عشقی، محبتی، گرمایی، فروغی و آتشی نمی‌ماند. در حالی که در زندگی، انسان تا وقتی زنده است که عشقی داشته باشد. زندگی بی عشق، مردگی است. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه سی و یکم: عشق به حق همه انسان‌هایی که در درونشان میلی، گرایشی و عشقی به حق، به صدق، به عدل، به کمال، به شجاعت، به ایثار، به فداکاری، به عطوفت و رحمت و دل‌سوزی برای دیگران و انصاف وجود دارد، همه آن‌هایی که در دلشان عشق و علاقه‌ای به این گونه ارزش‌ها می‌یابند بدانند که آنها راهی به سوی خدا یافته‌اند و دارند؛ چون عقل حسابگر این حرف‌ها سرش نمی‌شود. اینجا، جای عشق است. 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti