eitaa logo
مطالب ناب در منبر
4هزار دنبال‌کننده
3.1هزار عکس
2هزار ویدیو
1.7هزار فایل
👈 مطالب کانال: ــــمناقب وفضایل اهلبیت علیهم‌السلام ــــنقدوهابیت وجریان یمانی وتصوف ــــمطاعن ومثالب دشمنان ــــمنابر اعتقادی‌، معرفتی ــــصوت دروس حوزوی ــــPDFکتب اعتقادی ــــمداحی کانال دیگر ما👇 @Fishe_menbar ارتباط با ادمین @Abdulhossein235
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃 👈🏼 پاراگرافی از که در چاپ پیشین حذف شده بود، اما در چاپ موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل، توسط استاد دکتر مهدی محقق آمده است. ➖ استاد محقق با اشاره به روش نادرست و تلقی ناصحیح از وحدت که نتیجه‌اش حذف مطاعن دشمنان اهل بیت علیهم السلام از سوی برخی، و چاپ مکرر و آزادانه ادعاهای واهی عامه در کتب‌شان از سوی دیگر شده، بیان می‌کنند این روش هیچ راهی بسوی وحدت نخواهد گشود؛ و ایشان اشاره می‌کنند که چنین خیانتی در چاپ میراث شیعی را انجام نخواهند داد. 📚 اوائل المقالات شیخ مفید، به تصحیح دکتر محقق در سال ۱۳۸۳ توسط موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل- دانشگاه تهران به چاپ رسیده است 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
🌿 👈🏼 مرحوم (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) در کتاب می‌نویسد: و بلال مؤذن رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بوده، پس هنگامی که پیامبر شهید شد، بلال خانه‌نشین شد و برای احدی از خلفا اذان نگفت. ➖ همچنین امام‌جعفرصادق عليه‌السلام فرمودند: خداوند بلال را رحمت کند که ما اهل‌بیت را دوست داشت، و خداوند صهیب را لعنت کند که از دشمنان ما بود و بر عمر گریه می‌کرد. 📚 الإختصاص، شیخ‌مفید، ص۸۰ 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
8.82M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🍃 ❌غالیان حکم قتل شیعیان را امضا میکنند ❌طرف یک هو می‌کشه فکر میکنه از و بیشتر معرفت داره❗️ 🔘 حجت‌الاسلام 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
◾️ ➖ قال الامام المجتبی علیه‌السلام: ما أنَا بِمُذِلِّ المُؤمِنينَ ولكِنّي مُعِزُّ المُؤمِنينَ، إنّى لَمّا رَأَيتُكُم لَيسَ بِكُم عَلَيهِم قُوَّةٌ سَلَّمتُ الأمرَ لأِبقى أنا وأنتُم بَينَ أظهُرِهِم، كَما عابَ العالِمُ السَّفينَةَ لِتَبقى لأِصحابِها وكَذلِكَ نَفسِي وأنتُم لِنَبقى بَينَهُم. امام حسن مجتبی عليه‌السلام فرمودند: من نه خواركننده مؤمنان، بلكه عزّت بخش آنانم. وقتى ديدم شما در برابر دشمن قدرتى نداريد، كار را به او واگذاشتم تا من و شما در ميان آنان باشيم. همچنان كه آن فرزانه [خضر] كشتى را سوراخ كرد تا براى صاحبانش باقى بماند، و اين چنين است حكايت من و شما تا در ميان آنها باقى بمانيم. 📚 عوالم العلوم، ج۲۰، ص۶۴۴ ➖ در کتاب الإرشاد چنین نقل می‌کند: پس از آن که با شمشیرش به سر مبارک امام حسین علیه‌السلام زد، امام پارچه‌ای درخواست فرمود و با آن سر مبارکش را محکم بست و عمامه‌ای بر کلاه خود بست. شمر و دیگران هم به جایگاه خود بازگشتند. زمانی گذشت تا امام بار دیگر به میدان بازگشت و آنها هم بازگشتند و آن حضرت را محاصره کردند. عبدالله پسر امام مجتبی(علیه السلام) هنوز به حد بلوغ نرسیده بود و در خیمه‌گاه با زنان به سر می‌برد. هنگامی که متوجه حمله دشمن به جانب امام شد، از خیمه‌گاه بیرون دوید. او سراسیمه و شتابان رو به جانب امام حسین(علیه السلام) رفت و در کنار عمویش ایستاد. حضرت زینب (علیهاالسلام) او را دنبال کرد و به او رسیده بود. او تلاش کرد که آن کودک را نگه دارد. امام حسین(علیه السلام) به خواهرش فرمود: «احبسیه یا اخیه؛ ای خواهرم! او را نگهدارید.» آن کودک از این که بازداشته شود، سخت امتناع می‌ورزید. او به عمه‌اش گفت: «والله لا افارق عمّی؛ سوگند به خدا، از عمویم جدا نمی‌شوم». 📚 ارشاد، ج۲، ص۱۱۰ ➖ نحوه شهادت عبدالله بن الحسن علیه‌السلام: ناگاه شمشیر خود را به سوی امام پایین آورد. عبدالله فریاد زد: «ای پسر زن ناپاک! وای بر تو! آیا می‌خواهی عمویم را بکشی؟» بَحر قصد ضربه زدن به امام را داشت. ناگاه عبدالله دستش را پیش آورد تا ضربه را از امام دور سازد. ولی دست مبارکش تا پوست قطع شد و دست آویزان گشت. کودک فریادش بلند شد: «یا امتاه؛ ای مادرم!» حسین(علیه السلام) او را در بر گرفت و به سینه چسبایند و فرمود: «ای فرزند برادرم! بر آنچه به تو رسیده صبر کن و آن را به حساب خیر بگذار؛ چرا که خداوندا تو را به پدران صالحت ملحق خواهد کرد». امام دست خود را به آسمان بلند کرد: «پروردگارا! قطرات باران را از اینها دریغ بدار و برکات زمینت را از اینها باز دار؛ پروردگارا! پس اگر تا هنگام (مرگ) آنها را مهلت داده و بهره‌مند می‌سازی، بین آنها تفرقه بینداز و هر کدام را به راهی جداگانه بدار؛ و سردمداران را هرگز از اینها راضی مدار؛ چرا که اینها ما را دعوت کردند تا که یاریمان کنند، سپس بر ما دشمنی کردند و ما را کشتند». ابوالفرج گوید: در نهایت عبدالله به دست به شهادت رسید. ➖ در زیارت ناحیه مقدسه آمده: «السلام علی عبدالله بن الحسن بن علی الزکی» و سپس بر قاتل او به نام «حرملة بن کاهل الاسدی» نفرین شده است. ➖ پا برهنه شد و به میدان زد/داد میزد عمو رسیدم من دست من هست پس نبُر دیگر/تیغِ زیر گلو ....رسیدم من تا بیایم غریب لب تشنه/با خدا دردِ دل مُفصَّل کن با مناجات گوشه ی گودال/نیزه ها را کمی معطّل کن چه قدر دیر آمدم تیغی/بوسه بر دست مهربانم زد قاری خوش صدای آل الله/چه کسی نیزه بر دهانت زد 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
◾️ 👈🏼👈🏼 مرحوم در کتاب ، می‌نویسد: قَالَ حُمَيْدُ بْنُ مُسْلِمٍ: فَإِنَّا لَكَذَلِكَ إِذْ خَرَجَ عَلَيْنَا غُلَامٌ كَأَنَّ وَجْهَهُ شِقَّةُ قَمَرٍ فِي يَدِهِ سَيْفٌ وَعَلَيْهِ قَمِيصٌ وَإِزَارٌ وَنَعْلَانِ قَدِ انْقَطَعَ شِسْعُ إِحْدَاهُمَا. فَقَالَ لِي عُمَرُ بْنُ سَعِيدِ بْنِ نُفَيْلٍ الْأَزْدِيُّ: وَالله لَأَشُدَّنَّ عَلَيْهِ. فَقُلْتُ: سُبْحَانَ الله! وَمَا تُرِيدُ بِذَلِكَ، دَعْهُ يَكْفِيكَهُ هَؤُلَاءِ الْقَوْمُ الَّذِينَ مَا يُبْقُونَ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ. فَقَالَ: وَالله لَأَشُدَّنَّ عَلَيْهِ فَشَدَّ عَلَيْهِ فَمَا وَلَّى حَتَّى ضَرَبَ رَأْسَهُ بِالسَّيْفِ فَفَلَقَهُ وَوَقَعَ‏ الْغُلَامُ لِوَجْهِهِ، فَقَالَ: يَا عَمَّاهْ! فَجَلَّى الْحُسَيْنُ علیه‌السلام كَمَا يُجَلِّي الصَّقْرُ. ثُمَّ شَدَّ شِدَّةَ لَيْثٍ أُغْضِبَ فَضَرَبَ عُمَرَ بْنَ سَعْدِ بْنِ نُفَيْلٍ بِالسَّيْفِ فَاتَّقَاهَا بِالسَّاعِدِ فَأَطَنَّهَا مِنْ لَدُنِ الْمِرْفَقِ فَصَاحَ صَيْحَةً سَمِعَهَا أَهْلُ الْعَسْكَرِ ثُمَّ تَنَحَّى عَنْهُ الْحُسَيْنُ علیه‌السلام وَحَمَلَتْ خَيْلُ الْكُوفَةِ لِتَسْتَنْقِذَهُ فَتَوَطَّأَتْهُ بِأَرْجُلِهَا حَتَّى مَاتَ. وَانْجَلَتِ الْغَبَرَةُ فَرَأَيْتُ الْحُسَيْنَ علیه‌السلام قَائِماً عَلَى رَأْسِ الْغُلَامِ وَهُوَ يَفْحَصُ بِرِجْلِهِ وَالْحُسَيْنُ يَقُولُ: بعْداً لِقَوْمٍ قَتَلُوكَ وَمَنْ خَصْمُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيكَ جَدُّكَ. ثُمَّ قَالَ: عَزَّ وَالله عَلَى عَمِّكَ أَنْ تَدْعُوَهُ فَلَا يُجِيبُكَ أَوْ يُجِيبُكَ فَلَا يَنْفَعُكَ صَوْتٌ وَالله كَثُرَ وَاتِرُوهُ وَقَلَّ نَاصِرُوهُ. ثُمَّ حَمَلَهُ عَلَى صَدْرِهِ وَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى رِجْلَيِ الْغُلَامِ تَخُطَّانِ الْأَرْضَ فَجَاءَ بِهِ حَتَّى أَلْقَاهُ مَعَ ابْنِهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَالْقَتْلَى مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ فَسَأَلْتُ عَنْهُ فَقِيلَ لِي هُوَ الْقَاسِمُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیهم‌السلام. 📝 گويد: در اين گيرودار جوانى كه صورتش قرص قمر بود و شمشيرى حمايل داشت و پيراهنى پوشيده و نعلينى بپا كرده كه بند يكى از آنها گسيخته بود وارد معركه كارزار شد به من گفت: سوگند به‌خدا هم اكنون بر اين جوان حمله مى‏كنم و او را از پا درمى‏آورم. گفتم: سبحان الله! تعجب مى‏كنم از اين اراده كه كرده، دست از اين كار بردار و بگذار ديگران كه بر كوچك و بزرگ حسين عليه‌السلام رحم نمى‏كنند او را به پدران نامدارش ملحق سازند. پاسخ داد: چنين نيست به‌خدا قسم سر راه بر او مى‏گيرم و او را نابود مى‏كنم. اين سخن را گفت و به علیه‌السلام حمله كرده شمشيرى بر سر مباركش زد سرش شكافت به روى زمين افتاد. عمويش علیه‌السلام را به‌داد خواهى دعوت كرد. علیه‌السلام كه فرياد برادرزاده‏اش را شنيد مانند باز شكارى خود را به بالين وى رسانيده و چون شير ژيانى شمشير كشيده به قاتل وى حمله كرد شمشير به‌دست پسر ازدى فرود آمد و آن را به پوست آويخت آن نابكار چنان فريادى زد كه همه لشكريان صداى آن مرد را شنيدند، لشكر يورش كرده به منظورى كه بتوانند او را از دست حسين عليه‌السلام برهانند در نتيجه بدن او پامال سم ستوران شد. حميد گويد: پس از آنكه گرد و غبار ميدان فرونشست ديدم حسين عليه‌السلام به‌بالين آن جوان نشسته و او پاشنه پا به زمين مي‌مالد و آخر لحظات عمر را مى‏پيمايد. حسين عليه‌السلام كه از اين پيش‏آمد سخت متأثر بود فرمود: از رحمت خدا دور باد قومى كه تو را كشتند و فرداى قيامت جد تو دشمن آنان خواهد بود. و فرمود: گران است بر عموى تو كه او را به يارى خود بخوانى و پاسخ ندهد و اگر جوابى فرمايد سودى به حال تو نداشته باشد. سوگند به خدا دشمنان او بسيار و ياوران او اندكند. آنگاه بدن فشرده قاسم را كه از سم اسبان كوبيده شده به سينه چسبانيد و همچنان كه پاهاى او به زمين كشيده مي‌شد به‌طرف خيام طاهرات برده و او را كنار فرزندش على و ساير اهل بيتش كه به تيغ بيداد از پاى درآمده بودند بر زمين نهاد. حميد بن مسلم گويد: من آن جوان را كه قلب حسين و همه خاندانش را جريحه‏دار كرد نمى‏شناختم از كسى احوال او را پرسيدم گفت او قاسم پسر حضرت مجتبى علیهم‌السلام است. 📚 الإرشاد، شیخ‌مفید، ج۲، ص۱۰۸ 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar 🆔 @Fishe_menbar
◾️ 👈🏼👈🏼 مرحوم از کتاب مولد النبی صلی‌الله‌علیه‌وآله ومولد الاصفیاء علیهم‌السلام تألیف مرحوم به اسناد او تا جابر، به نقل از امام محمّدباقر علیه‌السلام حکایت نماید: ➖ روزی عدّه‌ای از مردم حضور امام حسن مجتبی علیه‌السلام آمده و به‌حضرت گفتند: یابن رسول الله! شما نیز همچون پدرت امیرالمؤمنین علیّ علیه‌السلام - که بسیار مهمّ باشد - برایمان آشکار ساز. امام مجتبی علیه‌السلام فرمود: آیا پس از دیدن معجزه به امامت من مطمئن خواهید شد؟ و آیا ایمان خواهید آورد؟ گفتند: بلی، اعتقاد و ایمان می‌آوریم؛ و دیگر هیچ شکّ و شبهه‌ای وجود نخواهد داشت. حضرت فرمود: ؟ همگی گفتند: بلی. ➖ در این هنگام، حضرت پرده ای را که آویزان بود کنار زد؛ پس ناگهان تمام افراد مشاهده کردند که علیه‌السلام نشسته بود. سپس امام حسن مجتبی علیه‌السلام خطاب به جمعیّت کرد و فرمود: آیا او را می شناسید؟ گفتند: بلی، این علیّ علیه‌السلام است؛ و ما ایمان آوردیم و شهادت می‌دهیم که بر حقّ خداوند هستی؛ و امام و جانشین پدرت خواهی بود. ➖ و پس از آن اظهار داشتند: ما شاهد و گواه هستیم که جنابعالی، پدرت امیرالمؤمنین علیّ علیه‌السلام را پس از مرگش به ما نشان دادی، همان طوری که آن حضرت، رسول الله صلی الله علیه وآله را پس از رحلتش در مسجد قُبا به ابوبکر و عمر نمایاند. ➖ امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود: وای بر حال شما! مگر این آیه شریفه قرآن را نخوانده و نشنیده اید که خداوند متعال می فرماید: «وَلا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فی سَبیلِ الله أمْواتا بَلْ أحْیاءُ وَلکِنْ لا تَشْعُرُون» [سوره بقره،۱۵۴] آن‌هائی را که در راه خدا به شهادت رسیدند، مپندارید که مرده اند؛ بلکه آنان زنده و جاوید می‌باشند ولی شما درک نمی‌کنید. البتّه این حالت مختصّ کشته شدگان فی‌سبیل‌الله است، که در همه جا حاضر و ناظر خواهندبود. ➖ سپس در پایان افزود: شماها درباره ما اهل‌بیت رسالت و نبوّت چه تصوّراتی دارید و چه می اندیشید؟ گفتند: یابن رسول الله! ما به تو ایمان آوردیم و مطمئن شدیم که تو امام و خلیفه بر حقّ رسول‌الله هستی. 📚 منابع: ۱. بحارالانوار، ج۴٣، ص٣٢٨، ح٨ ۲. الخرائج والجرائح، قطب‌الدین راوندی، ج٢، ص٨۱۰، ح۱٨. ۳. اثبات الهداة، ج۵،ص۱۵۱، ح۱۴ ۴. الإيقاظ من الهجعة بالبرهان على الرجعة، ص٢۱٨، ح۱٨ ۵. فرج المهموم في تاريخ علماء النجوم-معرفة نهج الحلال من علم النجوم، سیدبن‌طاووس، ص٢٢۴ 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
🔷🔶 👈🏼👈🏼 در کتاب خویش، پیام جامع، آموزنده و جالبی را از امام رضا علیه‌السلام آورده است. امام این پیام را به‌وسیله حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام به‌شیعیان و دوستداران اهل‌بیت علیهم‌السلام فرستاده‌اند. متن پیام این است: بسم الله الرحمن الرحیم [۱] ای عبدالعظیم! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: [۲] در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند. [۳] و آنان را به راستگویی در گفتار، [۴] و ادای امانت، [۵] و سکوت پرمعنا، [۶] و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فراخوان. [۷] و به‌صله‌رحم و رفت و آمد با یکدیگر، [۸] و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن، چرا که این کار باعث تقرب به خدا و من و دیگر اولیاء اوست. [۹] دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند. [۱۰] من با خود عهد کرده‌ام که هر کس مرتکب این‌گونه امور شود یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند از خدا بخواهم که او را به سخت‌ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود. [۱۱] به‌دوستان ما توجه ده که خدا نیکوکرداران آنان را مورد بخشایش خویش قرار داده [۱۲] و بدکاران آنان را جز، آنهایی که بدو شرک ورزند و یا یکی از دوستان ما را برنجانند و یا در دل نسبت به آنان کینه بپرورند، همه را مورد عفو قرار خواهد داد. اما از آن سه گروه نخواهد گذشت و آنان را مورد بخشایش خویش قرار نخواهد داد. جز اینکه از نیت خود بازگردند. [۱۳] و اگر از این اندیشه و عمل زشت خویش بازگردند، مورد آمرزش خواهند بود اما اگر همچنان باقی باشند، خداوند روح ایمان را برای همیشه از دل آنان خارج ساخته و از ولایت ما نیز بیرون خواهد برد و از دوستی ما اهل بیت(علیهم‌السّلام) نیز بی بهره خواهند بود و من از این لغزشها به خدا پناه می‌برم. 📝 متن حدیث: بسم الله الرحمن الرحیم یا عبدالعظیم! [۱] أبلغْ عنّی أولیائی السلامَ وقل لهم: [۲] أن لا یجعلوا للشیطان علی أنفسهم سبیلاً، [۳] ومُرْهم بالصدق فی الحدیث، [۴] وأداء الأمانة، [۵] ومُرْهم بالسکوت [۶] وترک الجدال فیما لا یَعْنیهم، [۷] وإقبالِ بعضهم علی بعض، [۸]‌ والمُزاوَرة، فإنّ ذلک قربة إلیّ. [۹] ولا یشغلوا أنفسهم بتمزیق بعضهم بعضاً، [۱۰] فإنّی آلیتُ علی نفسی أنّه مَن فعل ذلک وأسخط ولیّاً من أولیائی دعوتُ الله لِیعذّبه فی الدنیا أشدّ العذاب، وکان فی الآخرة من الخاسرین. [۱۱] وعرِّفْهم أنّ الله قد غفر لمحسنهم، وتجاوز عن مسیئهم، [۱۲] إلاّ مَن أشرک به أو آذی ولیّاً من أولیائی أو أضمر له سوءً، فإنّ الله لا یغفر له حتّی یرجع عنه، [۱۳] فإنْ رجع وإلاّ نُزع رُوح الإیمان عن قلبه، وخرج عن ولایتی، ولم یکن له نصیب فی ولایتنا، وأعوذ بالله من ذلک. 📚 اختصاص، شیخ‌مفید، ص۲۴۱ 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar 🆔 @Sibtayn
🔷🔶 👈🏼👈🏼 مرحوم در کتاب از (علیه‌السلام) نقل کرده است که حضرت امام رضا (علیه‌السلام) به او فرمود: ➖ یا عبدالعظیم، أبلغ عنّی أولیائی السلام، وقل لهم: أن لایجعلوا للشیطان علی أنفسهم سبیلاً. ➖ ومُرْهم بالصدق فی الحدیث وأداء الأمانه ومُرهم بالسکوت وترك الجدال فیما لایعنیهم، وإقبال بعضهم علی بعض والمزاوره فإنّ ذلك قربه إلیّ ولا یشغلوا أنفسهم بتمزیق بعضهم بعضاً، ➖ فإنّی آلیت علی نفسی أنّه من فعل ذلك وأسخط ولیّاً من أولیائی دعوت الله لیعذّبه فی الدنیا أشدّ العذاب وکان فی الآخره من الخاسرین. 📝 ای عبدالعظیم؛ از طرف من به‌دوستانم سلام برسان و به‌آنها بگو: شیطان را بر خود مسلّط نکنند. ▫️و ایشان را دستور بده به‌راست گویی و امانت داری، و امر کن که سکوت را پیشه خود سازند و از مجادله با یکدیگر خودداری کنند، با روی خوش یکدیگر را ملاقات کنند، و‌به زیارت هم بروند که همانا این عمل باعث تقرّب به من می باشد، درّنده خویی نداشته باشند که بخواهند یکدیگر را پاره کنند. ▫️زیرا من قسم یاد کرده ام که هر که چنین کند و یکی از دوستان مرا خشمگین سازد از خدا بخواهم که او را در دنیا به عذاب سختی گرفتار کند و در آخرت از گروه زیانکاران باشد. 📚 منابع: ۱. الإختصاص، ص۲۴۰ ۲. بحار الأنوار، ج۴۹، ص۲۳۰ ح۲۷ ۳. المستدرك الوسائل، ج۲، ص۱۰۹ ح۸ ۴. ترجمه القطره ج۱، ص۶۳۲ 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar