eitaa logo
Modiryar | مدیریار
189 دنبال‌کننده
5هزار عکس
793 ویدیو
2 فایل
• پایگاه جامع مدیریت www.modiryar.com • مدیرمسئول دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی @mahdiyarahmadi • مشاور @javadyarahmadi • اینستاگرام https://www.instagram.com/modiryar_com • تلگرام telegram.me/modiryar • احراز ارشاد http://t.me/itdmcbot?start=modi
مشاهده در ایتا
دانلود
بی نق و بی بهانه ✅ اوضاع و احوال کشور خصوصاً از حیث اقتصادی و آن چنان که باید و شاید مناسب و رو به راه نیست. خصوصاً دغدغه های اقتصادی و معیشتی مردم تا حدی بالا است که از بسیاری خواسته های به حق و بعضاً نیازهای اولیه ی خود نیز گذر می کنند یا مجبور هستند آن ها را نادیده بگیرند. از طرف دیگر عدم ثبات در بازار و مسائلی همچون تورم، تحریم و قیمت ارز و سکه علاوه بر اینکه امنیت فعالیت را از گروه زیادی از فعالان عرصه های مختلف گرفته است سبب ایجاد حس عدم ناتوانی در انجام یک سری فعالیت ها برای عده ای شده است. همه ی این ها را گفتم نه برای اینکه نمکی باشد بر زخم دردهای جامعه، بلکه خواستم قبل از ورود به بحث اصلی این نوشتار بگویم آن چه ارائه می شود با شناخت همین مسائل و آگاهی از کم و کاستی ها و محدودیت های است. ✅ دو چیز انسان و حیات عمومی بشر را زنده نگه می دارد: ▪️ اول امید و ▪️ دوم تلاشی که حاصل از همین امیدواری است. به بیان دیگر اگر از میان برود نه دیگر تلاش و حرکتی صورت خواهد پذیرفت و نه دیگر حیات واقعی به معنای روح پویایی و زندگی برای بشر وجود خواهد داشت. پس هر اتفاقی که افتاد و هر محدودیتی که ایجاد شد تا گزینه ی باشد می توان بسیار به ایجاد تغییرات مثبت و تحولات مطلوب امیدوار بود. اما حفظ این امیدواری و وفاداری به هر آن چه انگیزه حرکت و زندگی را ایجاد می نماید همیشه کار ساده ای نیست. گاهی کم و کاستی ها، محدودیت ها، مسائل و چالش ها چنان زیاد و فراگیر می شود و امور زندگی آدمی آن چنان پیچیده می شود که رمقی برای حرکت در فرد یا جامعه باقی نمی ماند. ✅ حال سئوال اساسی اینجاست که چه اتفاقی باید رخ بدهد تا به این نقطه نزدیک نشویم؟ عوامل زیادی وجود دارد که نای و برکت را از زندگی انسان می گیرد. امری که متأسفانه در جامعه ما زیاد وجود دارد. دو مورد از این ها «نق زدن های پیاپی» و «بهانه گیری های ناپایان» عده ای است که برای هر راهی دلیل و بهانه ای می آورند که بن بست شود و هر حرکتی را به نقطه ای می رسانند که به سکون برسد. چنان در پردازش سیاه نمایی می نمایند که گویی دیگر حتی راهی برای نفس کشیدن وجود ندارد چه رسد به حرکت و امیدواری. بزرگ نمایی در مشکلات و استمرار در بهانه گیری و به بیان ساده تر نق زدن های مستمر سبب می شود که هم فرد خودش دیگر توانی برای حرکت نداشته باشد و هم این امر را از دیگران سلب نماید. ✅ ملتی که زیر دشمن و مسائلی همچون فتنه ها، آشوب ها، تحریم ها و فشارهای مختلف خود را حفظ کرده و امیدوار مانده است و در همین مسیر سنگلاخ پیشرفت های قابل توجهی نیز داشته است پس قطعاً می تواند کماکان بر مدار امید، حرکت و قرار داشته باشد و از این پیچ تاریخی نیز گذر کند. فقط باید یاد بگیریم ضمن شناسایی مشکلات و کاستی ها و تلاش در جهت رفع آن ها از تله بهانه جویی و نق زدن های واهی که در واقع دزد انرژی هستند رهایی یابیم و با شادابی و نشاط به حیات خود ادامه دهیم. همان جمله معروف که از بهانه هایمان قوی تر باشیم می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات باشد. اکنون که کشور با چالش های اساسی مواجه است روحیه «هم اندیشی، هم گرایی و هم افزایی» برای گذر از چالش ها می تواند دستاوردهای قابل توجهی برای ما به ارمغان بیاورد. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، شماره ۹۶۴ www.modiryar.com @modiryar
جامعه پذیری امیدواری ✅ «» اصطلاحی است که توسط جامعه‌ شناسان، روان‌ شناسان اجتماعی و مردم‌ شناسان استفاده می‌شود و به روندی گویند که در آن فرد در طول حیات خویش هنجارها، عرف‌ها و ارزش‌های جامعه را یاد می‌گیرد. ✅ به عبارت دیگر آماده شدن فرد توسط جامعه برای بر عهده گرفتن نقش‌ها و پذیرفتن فرهنگ آن جامعه را  گویند. جوامع درگیر موضوعات مختلفی هستند که برخی از آن ها ارزش عمومی بیشتری دارد و باید فراگیر و همه پذیر شوند. یکی از این موارد که در همه جا خریدار دارد موضوع «امیدواری» است. ✅ در هیاهوی زندگی، مشکلات معیشتی، بحران ها و محدودیت ها گاهی کمرنگ می شود یا رنگ می بازد. در این میان رسانه ها به عنوان نمایندگان خرد جمعی وظیفه دارند روح و طراوت کار و امیدواری را به جامعه تزریق نمایند. ✅ ما در صفحه جامعه همواره این موضوع را مورد نظر داشته و داریم که پیش نیاز هر حرکت و برکتی بهره مندی از روحیه و امیدواری عمومی است. پس به دنبال فراگیر نمودن و جامعه پذیر کردن همه آموزه هایی هستیم که برای شهروندان و مسئولان امیدبخش و شاد آفرین است. ✅ اطراف زندگی همه ما مسائل پرشماری وجود دارد که می تواند بذر امید و رغبت تلاش را برای ما خلق نماید فقط کافی است عینک خود را عوض کنیم و بجای افتادن در و بی انگیزگی به سمت امیدواری و تلاش حرکت کنیم که در واقع هیچوقت اوضاع آن قدر خراب نیست که بتواند روح زندگی را از ما بگیرد. ✅ این رسالت اصلی ما و مخاطبان است که عرصه ها، فرصت ها و بسترهای را به یکدیگر یادآوری کنیم. در واقع امید همان سرمایه ارزشمندی است که به زندگی انسان طراوت می بخشد و روح ابتکار و شوق کار را در جامعه متجلی می کند. 🔺 منبع: ، 🔻 ۴شنبه، ۳ خرداد ۱۴۰۲، شماره ۳۹۴۸ www.modiryar.com @modiryar
پیش نیاز اساسی جهت اقدامات جمعیتی ✍ چالش بسیار مهمی است که ذهن کارشناسان، آینده پژوهان و مسئولان کشور را به شدت به خود مشغول کرده است. طبق شاخص های جمعیت شناختی، ایران از نظر جمعیتی اصلاً وضعیت مطلوبی ندارد. امروزه مقوله جمعیت، به عنوان یک موضوع مجرد مطرح نیست؛ بلکه مسئله سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی بسیار پیچیده‌ای است که  باید به همه جوانب آن توجه کرد. با درنظرداشتن نقش ایجابی عامل جمعیت در پیشرفت کشور، لازم است برنامه ریزی‌های جامع برای رشد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور متناسب  با سیاست‌های جمعیتی صورت پذیرد. ✅ کشور از دو بعد قابل بررسی است: ▪️بُعد اول زمانی که به غلط سیاست های کنترل جمعیت تداوم و شدت یافت و زمینه آن کاهش شدید و عدم رغبت خانواده ها به تشکیل عائله و قبیح انگاشتن خانواده های پرجمعیت شد و ▪️بُعد دوم آن مسائل فعلی کشور است که سبب عدم انگیزه گروه پرشماری از مردم و خصوصاً جوانان برای تشکیل خانواده و فرزندآوری است. مسائلی از قبیل سومدیریت، تبعیض، رانت خواری، تضییع عدالت، ژن های خوب، مشکلات شدید معیشتی، اقتصادی، تحریم و تورم سرسام آور همه در کنار گسترده بدخواهان و دشمنان یا ناآگاهان و غافلان سبب گردیده است کشور در مسیر مخاطره شدیدی قرار گیرد. ✅ اگر موضوع اول یا همان سیاست غلط «اشتباه بزرگی» بود موضوع دوم که حاصل شیوه مدیریتی خارج از آرمان های انقلاب اسلامی و تأکیدات امام و رهبری است «گناهی نابخشودنی» می باشد. به تعبیر رهبر معظم انقلاب هر تصمیم و هر حرکتی که در مردم ناامیدی و بی انگیزگی ایجاد نماید گناه کبیره است. با شرایط فعلی و تداوم آن مسلماً هر گونه فعالیت تبلیغی برای ترویج و گسترش موضوع جمعیت و سیاست های کلی برنامه های توسعه به توفیق چندانی نخواهد رسید. گام اول در هر رشد و پیشرفتی بستن انحرافات، مجاری فساد و تبعیض ها است. ✅ باید و مدیریتی کشور اصلاح شود به گونه ای که امکان تخلف، ویژه خواری و انحراف در آن به حداقل برسد. بحران های شدید اقتصادی و معیشتی در ارتباط با نیازهای اساسی مردم و مسائلی همچون تولد سلطان های متعدد سیمان، قیر، شکر و... حس امنیت و آرامش را از مردم می گیرد در کنار این موارد اتفاقاتی همچون ظلم نابخشودنی خودروسازان در همه ابعاد کیفی، ارائه خدمات پس از فروش، قیمت و ... به مردم و چالش هایی همچون موضوع بحرانی مسکن در این امر اثر بسیار زیادی دارد. ✅ البته مسائلی که سبب بی اعتمادی، کاهش سطح رغبت و و افزایش نگرانی مردم به آینده خود و فرزندانشان می شود تنها محدود به این چند مورد نیست. قطعاً اصلاح روند جمعیتی کشور بدون در نظر گرفتن این موارد که در رأس آن احساس عدالت، اعتماد و امنیت عمومی برای زندگی فردی و اجتماعی و در ابعاد مادی و معنوی است امری غیرممکن خواهد بود. نشان به آن نشان که طی این سال ها هم بخش قابل توجهی از فعالیت های تبلیغی و ترویجی برای اصلاح روند جمعیتی بی اثر مانده است. ✅ ما باید به خود افتخار کنیم و زندگی در کشور خود را به هر جای دیگر دنیا هر چند آبادتر ترجیح دهیم که مسلماً زیر بنای این مهم احساس «عدالت، امنیت و اعتماد عمومی در ابعاد مادی و معنوی» است. اگر این موارد که بعضاً در کشور خدشه دار گردیده است بازسازی یابد و رونق پذیرد قطعاً حس امیدواری برای خویشتن و فرزندانمان نیز گسترش می یابد و ریل گذاری مناسب جهت سایر اقدامات در جهت بحران جمعیت نیز صورت خواهد پذیرفت. موضوع جمعیت قبل از هر چیز نیاز به یک امنیت روانی و ذهنی برای مردم و خصوصاً جوانان کشور دارد که تا آن ها مرتفع نگردد هیچ اقدامی اثربخش نخواهد بود. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۲، شماره ۹۶۵ www.modiryar.com @modiryar
تقوای کاری و تمرین امیدواری ایمان و امید ▪️شاید بتوان گفت آنهایی که در همه فراز و فرودها و در گرماگرم سختی ها و مشکلات پیش روی آدمی کماکان خود را در پناه پروردگار حکیم می دانند و در همه اوقات و شرایط زندگی شامل نعمت ها و نقمت ها «امید» به مرحمت، مغفرت، حمایت، هدایت و کمک خداوند مهربان دارند به سطح قابل توجهی از معرفت دست یافته و به معنای واقعی کلمه نسبت به ذات اقدس الهی به و باور رسیده اند. هر چقدر هم که گنهکار باشیم، در شرایط سختی به سر ببریم، اوضاع و احوال نابسامان و پریشانی پیش روی ما باشد باز هم اگر در دل نسبت به رحمت و حمایت خالق بی همتا قلب مان نلرزد و به اصطلاح قرص باشد این نشان مطلوب و مناسبی از تعبد آدمی است. البته گفتن این مسأله شاید در زبان ساده به نظر بیاید ولی بدون شک وفاداری به این موضوع و ایمان واقعی در قلب داشتن و بروز آن در رفتار انسان به همین آسانی محقق نمی شود. ▪️چندی قبل رهبر انقلاب عنوان فرمود: «با ایمان و امید می توان تحول عظیم ایجاد کرد» که این جمله توجه به ۲ کلید واژه مهم «ایمان و امید» را به روح حیات و حرکت اجتماعی تزریق کرد که می تواند بنیان تمامی فعالیت های عمومی در جامعه را شکل دهد. آحاد مردم باید به سطحی از شناخت برسند که به خدا و حمایت او در تمامی شرایط ایمان داشته باشند و شرایط برایشان به گونه ای ترسیم شود که پیشرفت و تعالی در سایه توکل و تلاش حداکثری را باور کنند. یکی از لازمه های تحقق این امر توسعه است به گونه ای که همه مردم برای بروز و ظهور ظرفیت ها و استعدادهایشان از فرصت و امکانات کافی و مناسب بهره مند شوند. ✅ تقوای کاری و تمرین امیدواری ▪️در بررسی و واکاوی مناسبات فی مابین امید و ایمان می توان چنین گفت که: ایمان، ریشه و مبنای شکل گرفتن امید است؛ در واقع ایمان یک امر درونی و قلبی است و به رابطه انسان با خداوند متعال مربوط می شود. هر چه این ارتباط ژرفای بیشتری یابد، ایمان بیشتر تقویت می‌شود و به دنبال آن، امید هم قوّت و قوام بیشتری خواهد یافت. بدون شک «تقوای کاری و تمرین امیدواری» در جامعه می تواند فضای پیشرانی برای حرکت عمومی به سمت پیشرفت ایجاد نماید و فضای خمودگی و را به حداقل برساند. ▪️موضوع مهمی که در شرایط کنونی و خصوصاً در زیر بار هجمه سنگین و ناجوانمردانه دشمن به بینان های اخلاقی و مبانی فکری و عقیدتی ما وظیفه حیاتی و رسالت سنگین آحاد مردم خصوصاً مسئولان، گروه های مرجع، اصحاب رسانه و صاحبان تصمیم است. شناخت دقیق عوامل قوت و کوشش برای پیشرفت کشور و ارتقای جایگاه های فردی امر مهمی است. موضوعی که توجه به ایمان و امید، در صدر آن قرار می‌گیرد و اسباب لازم عصر خود را برای تحقق این ۲ شاخص را لازم دارد. معمولاً ایمان و اخلاق روندی استدراجی دارد، به مرور رنگ می بازد و همچنین در سایه ی تمرین در اصول «مشارطه، مراقبه و محاسبه» توسعه می یابد و رنگ امید و روح زندگی را به انسان اهدا می کند. ✅ از «امیدزُدایی» تا «امیدافزایی» ▪️امروز جامعه با مشکلات بسیاری مواجه است. خصوصاً در حوزه اقتصاد و مردم با سختی ها و چالش های فراوانی دست و پنجه نرم می کنند. اگر به یاد آوریم که بحث مشکلات مالی و تورم وحشتناکی که اکنون گریبان مردم را چسبیده و رها نمی کند بعد از گذران بحران های بسیار سختی همچون؛ تحریم های ناجوانمردانه و نامحدود دشمنان، همه گیری کرونا (و آثار شدید روحی، روانی، مالی و جانی و داغ های فراوانی که بر دل ملت نشاند) و همچنین تلخی هایی که بر اثر اغتشاشات، هیجانات اجتماعی و ناآرامی های اخیر بر مردم وارد شده است عمق مشکلات و فشار ناشی از آن را بیشتر لمس خواهیم کرد. ▪️اما نباید فراموش کرد سخن گفتن در مسیر ایجاد حس ناامیدی و شمشیر انتقاد بدبیانانه و غیرمنصفانه به دست گرفتن و گردن «امیدواری» را زدن چیزی جز القای حس ناتوانی و ناکامی برای مردم به دنبال نخواهد داشت. دنیا فرق است بین نقد مصلحانه و یا رویکرد مغرضانه در ارتباط با مسائل جاری کشور. اول باید کمی ها و کاستی ها، ضعف ها و ناکامی ها و اشتباهات خود در هر جایگاهی که هستیم تمام و کمال بپذیریم و سپس هر کسی در هر موقعیتی که قرار دارد نسبت به اقدام نماید. ▪️نمی شود دست روی دست گذاشت و به بهانه مشکلاتی که هست را از مردم گرفت و ایمان مردم نسبت به تلاش، پیشرفت و حمایت خداوند مهربان را سست کرد. بدون شک هر کسی در هر جایگاه و مقامی که قرار دارد اگر رفتار یا گفتارش حس ناامیدی در مردم ایجاد کند یا باور آن ها نسبت به توفیق و پیشرفت کشور را از بین ببرد و یا سبب تزلزل فکری و ایمان آن ها شود مرتکب گناهی نابخشودنی شده است. 🔺منبع: ، 🔻یکشنبه ۲۸ خرداداد ۱۴۰۲، شماره ۳۹۶۶ www.modiryar.com @modiryar
سعی می کنم خوب باشم 🔴 تنها ✅ هیچ کسی مرهمی بر دردها و رنج های من نیست جز خودم! هر چند این جمله تلخ است ولی دارد. بسیاری وقت ها در زندگی آدمی «تنها»ی تنهاست؛ خودش با دردهایش، رنج هایش، تلخ کامی هایش و هر آن چه باعث می شود نتواند از زندگی لذت ببرد. دقیقاً همین جاست که حس می کند به قدرتی ماورایی نیاز دارد. چیزی فراتر از آدم های منفعت طلب و کاسب مسلکی که اطراف و اکناف او قرار دارند. ✅ گویی انسان منتظر است تا دست پرمهری از آستین آسمان درآید او را نوازش کند، در آغوش بگیرد، فشار دهد، التیام بخشد، انرژی دهد، در کنارش بنشیند و در گوش هایش حرف محبت نجوا کند. هر چند حال و روز سختی است اما در عین حال می تواند شیرین هم باشد چون آدمی را به قدرتی بی انتها پیوند می دهد و در بالاترین حد که همان بازگشت به خویشتنِ خویش است قرار می دهد. 🔴 توکل ✅ شاید این نقطه همان جایی است که به آن می گویند. آدمی در مرور زمان به خوبی می بیند، در می یابد، تجربه می کند و با تمام سلول های بدنش لمس می کند که هیچ کسی جز «مهر ثابت و عشق پایدار خداوند مهربان» همراه و مراقب او نیست. بی منت و بی حد او را حمایت می کند و در تمامی کم و کاستی ها و بحران های زندگی هوایش را دارد و حالش را خوب می کند. ✅ البته نه این که عزیزان و اطرافیان ما خوب نباشند یا مهربان و دلسوز نیستند. نه! اصلاً منظورم این نیست که رسم مهربانی و ور افتاده، بلکه در واقع خلقت دنیا به گونه ای است که آدم ها اکثراً یا فراموش کار هستند یا ناتوان، یا منافع و مصالح خود را به دیگران ترجیح می دهند و یا در خوش بینانه ترین حالت حتی اگر بخواهند به آدمی کمک کنند آمادگی لازم را ندارند. 🔴 هجرت ✅ پس این گونه است که «هجرت» برای آدمی به زیبایی تعریف و تفسیر می شود؛ هجرت از جسم به جان، از انسان به خدا، از ماده به معنا، از دنیاگرایی به آخرت گرایی، از مردم گرایی به توکل و خدا مداری و ... به راستی چه قدر شیرین است بنده ای که خود را غرق دریای بیکران رحمت محبوبی که خود مخلوق است آزاد و رها می بیند. ✅ اکنون دلم می خواهد با صدای بلند بگویم: آهای مردم! من خدایی دارم که مرا دوست دارد، حرفم را می شنود، بی چون و چرا از من حمایت می کند، بدی هایم را می پوشاند و در هر شرایطی دست از سرم بر نمی دارد. هم او که بی همتاست هم او که بی نیاز است و هم او که همواره در گوش من می خواند به سوی من بیا تا تو را کفایت و کنم. 🔴 خودم سخت است، خیلی سخت! این روزها از همیشه سخت تر هم شده است. اما باز هم خیلی چیزها به «خودم» بستگی دارد. من می توانم و باید بتوانم حال خودم را خوب کنم. باید یاد بگیرم به جای آن که حسرت نداشته هایم را بخورم از داشته هایم لذت ببرم، به جای آن که ظاهر زندگی مردم را با باطن زندگی خودم مقایسه کنم ✅ برای بهره مندی از آن چه دارم و برنامه ریزی داشته باشم و در نهایت باید یاد بگیرم خداوند را در هر حالتی شکر کنم. که بی شک او لایق شکرگزاری است؛ گاهی بخاطر آن چه از روی رحمت به من بخشیده است و گاهی به خاطر آن چه از روی حکمت به من نداده است. پس این گونه انسان می تواند همواره در زندگی شاد و امیدوار باشد. 🔴 سعی ✅ من همه و تلاش خویش را به کار خواهم گرفت تا زندگی مطلوبی داشته باشم. من «سعی می کنم خوب باشم»؛ باید در هر شرایطی خوب باشم. پس هر کسی در طول روز از شما پرسید حالت چطور است؟ بگویید خوبم! چون ما یا خوب هستیم یا باید سعی کنیم خوب باشیم. حتماً این سئوال پیش می آید چگونه؟ ✅ پاسخ آن در چند کلیدواژه طلایی نهفته است. از خودتان بپرسید چه چیزهایی حال شما را خوب می کند سپس سراغ آن ها بروید. در همین راستا برخی چیزها جنبه فراگیر دارند که حال اکثر انسان ها را خوب می کنند؛ نیایش، ورزش، صله رحم، دعای پدر و مادر، تلاش دوباره، ، گذشت کردن و نادیده گرفتن، تغذیه سالم، مطالعه و کتابخوانی و ... 🔺منبع: ، 🔻شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۲، شماره ۳۹۸۲ www.modiryar.com @modiryar
به کجا می روم آخر؟ ✅ زندگی و زیباست و می تواند پر از طراوت و شادمانی باشد و لذت های فراوانی را به کام انسان بچشاند و حالش را خوب کند. اما این همه ی حقیقت خلقت نیست. کمی آن طرف تر که خیلی هم از ما دور نیست واقعیتی به نام «مرگ» وجود دارد که در کمین انسان است، به او بسیار نزدیک است و هر لحظه بدون خبر و بدون درنگ این احتمال وجود دارد که آدمی را در برگیرد و عمرش به پایان رسد. زن و مرد یا پیر و جوان هم ندارد. حتی آدمی ممکن است در کودکی و زمانی که هنوز طعم زندگی را آن چنان که باید و شاید نچشیده است جان به جان آفرین تسلیم نماید و دار فانی را وداع گوید. ✅ مرگ خواست خداست و در این خواست خدا هیچ تردید و تأخیری وجود ندارد و هیچ کسی یارای مقابله یا به تعویق انداختن آن را ندارد. آن چنان که در آیه 34 سوره مبارکه اعراف پروردگار می فرماید: «وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ؛ و براى هر امّتى اجل و سرآمدى است. پس هرگاه اجلشان فرا رسيد، نه مى‌توانند لحظه‌اى تأخير اندازند و نه پيشى گيرند.» در مواجه با انسان ها رفتارهای متفاوتی دارند. عده ای آن را انکار می کنند، گروهی از آن می ترسند، بخشی حتی حاضر نیستند به آن فکر کنند و دسته ای از انسان ها هم هستند که همواره مرگ را به یاد دارند و هر لحظه با اشتیاق آماده ی در آغوش کشیدن آن به سر می برند. ✅ شاید این جمله ی آخر عجیب یا حتی غیرواقعی به نظر برسد. اما باید گفت که واقعیت دارد. آن ها که معنای درست مرگ را درک کرده اند و زندگی فانی دنیا را بر مبنای مرگ زودهنگام خویش برنامه ریزی کرده اند و رفتارشان را با این دیدگاه تنظیم کرده اند نه تنها از مرگ هراسی ندارند بلکه هر لحظه در آن هستند. آن چنان که در دعای 40 صحیفه سجادیه به نقل از امام سید الساجدین(ع) دعایی با این مضمون نقل شده است که حضرت می فرماید: «خدایا ما را از فریب آرزوها در سلامت دار و از بدی‌هایش در امان دار و مرگ را در برابر دیدگان ما مجسم کن و یادش را برایم گاه گاه مگردان». ✅ یا در کلمات علیه‌السلام آمده است که فرمود: «وَاللهِ لاَبْنُ أَبی‌طالِبٍ آنَسُ بِاْلَمْوتِ مِنَ الطّفْلِ بِثَدْیِ أُمِّهِ؛ به خدا سوگند، قطعاً علاقه پسر ابی‌طالب به مرگ، از علاقه کودک به پستان مادر، بیشتر است» البته این قطعاً به معنای نفی زندگی دنیایی نیست بلکه بدان معناست که آدمی برای این عمر کوتاه و جهان فانی خلق نشده است و هدفی والاتر و کامل تر در جهانی دیگر دارد. از این رو باید همواره به یاد مرگ باشد و بداند رفتار، گفتار و تصمیم هایش باید به صورتی باشد که علاوه بر تأمین هر چه بهتر زندگی در دنیا آخرت او را نیز آباد کند همان گونه که در حدیثی مشهور دنیا به مثابه «مزرعه ی آخرت» توصیف می شود. ✅ یاد مرگ است، مانع یکه تازی انسان می شود، سبب اصلاح رفتار است، مانع رویاپردازی بی اساس و مال اندوزی بی فایده می گردد، موجب بهبود روابط بین آدم هاست و بشارت دهنده ی زندگی جاودان در جهانی دیگر و والاتر برای انسان هاست. پس از مرگ نهراسید، آن را بشناسید، به یادش باشید و در لحظه ی موعود آن را با اشتیاق در آغوش بگیرید که انسان را همچون پلی به آن سوی خلقت در جهانی دیگر می برد. حسن ختام این نوشتار چند بیتی از مولوی است که در آن تعلق وجود آدمی را به جهان ملکوت می داند و جسم و بدن انسان در دنیا را همچون قفسی برای پرواز روح می شمارد که با مرگ و فروریختن این چهاچوب جسمانی انسان می تواند اوج بگیرد، تعالی یابد و به سوی ملکوت اعلی پرواز کند و در جوار رحمت حق آرام گیرد. روزها فکر من این است و همه شب سخنم / که چرا غافل از احوال دل خویشتنم از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود / به کجا میروم آخر ننمایی وطنم؟ مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک / چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، شماره ۴۲۰۲ www.modiryar.com @modiryar