eitaa logo
Modiryar | مدیریار
212 دنبال‌کننده
5.1هزار عکس
795 ویدیو
3 فایل
• پایگاه جامع مدیریت www.modiryar.com • مدیرمسئول دکتر مهدی یاراحمدی خراسانی @mahdiyarahmadi • مشاور @javadyarahmadi • اینستاگرام https://www.instagram.com/modiryar_com • تلگرام telegram.me/modiryar • احراز ارشاد http://t.me/itdmcbot?start=modi
مشاهده در ایتا
دانلود
Modiryar | مدیریار
✍ فرآیند تحویل مدیریت شهری #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی   🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا، 🔻سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱
فرآیند تحویل مدیریت شهری   ▪️این روزها اعضای شوراهای اسلامی شهر در سراسر کشور بیشتر کلامشان رنگ گزارش عملکرد دارد و بوی خداحافظی می دهد. امری که کاملاً طبیعی است. به هر حال وقتی یک مجموعه ی مدیریتی می خواهد امور را به گروه دیگری تحویل دهد باید توصیف مناسبی از وضعیت موجود برای صاحبان اصلی امور که همانا مردم هستند داشته باشد و شفاف و صادقانه رسانه ها و را از چگونگی اوضاع با خبر کند. ▪️حالا این که چقدر گزارش هایی که ارائه می شود صحیح، به دور از اغراق و نگاه تبلیغاتی است هر چند در جای خود اهمیت دارد ولی موضوع این بحث نیست. غرض از بیان این مقدمه اشاره به این نکته است که تحویل عرصه گسترده ای از یک مجموعه ی به عنوان امانتی ارزشمند به گروه بعدی (که بر اساس روالی قانونی اختیارات را در دست می گیرند) کاری است مهم و جدی که باید طبق فرآیندی دقیق، علمی، اصولی، منطقی و مبتنی بر اسناد مثبته صورت پذیرد. ▪️هر چقدر فرآیند انتقال تجربیات، اسناد اداری و مالی، امور امانی و پیمانی و سایر موارد و مسائل مربوط به شهرداری ها با دقت بیشتر و طی فرآیندی تعریف شده و قابل قبول صورت پذیرد اشراف بر امور و اداره آن برای گروه جدید آسان تر، با هزینه های کمتر و با صرفه جویی قابل توجهی در زمان رخ خواهد داد. موضوع مهمی که در ارتباط با آن کاستی های فراوانی در کشور داریم. ▪️شاید غیر از چند فرم ساده که برای تحویل در سازمان های ما (آن هم بیشتر از حیث مسائل مالی) تعریف گردیده است برای این امر مستندات جدی و هدایتگری نداشته باشیم. سئوال اساسی اینجاست که فرآیند تحویل مدیریت (حالا چه در حوزه مدیریت شهری و چه سایر حوزه های مدیریتی) چقدر زمان لازم دارد؟ چگونه باید صورت پذیرد؟ نقش ها و وظیفه های تحویل دهنده و تحویل گیرنده چیست؟ ▪️مستندسازی و تجربه نگاری باید چگونه و در چه زمینه هایی انجام شود؟ فهرست مهم ترین تهدیدها، فرصت ها، چالش ها، محدودیت ها و نقاط ضعف، قوت چیست؟ و خلاصه اینکه باید سرنخ تمامی مسائل و موارد برای دست اندرکاران تازه وارد مشخص و شفاف گردد. این وظیفه هر چند بسیار مهم و اساسی است و به عنوان آخرین مسئولیت هر مدیری مطرح است اما در کشور ما چندان به آن توجه نمی شود و یا مراحل آن به صورت کامل و اثرگذار طی نمی گردد. ▪️به نظر می رسد باید هر سازمان به اقتضای شرایط خود و چگونگی فرآیند و جابجایی مدیرانش برای این امر مهم برنامه و محتوای علمی و کاربردی داشته باشد.   🔺منبع: ، 🔻سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۰، شماره ۳۴۲۷ www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
یار غیردبستانی ✅ «به افراد جوان اعتماد کنید اگر چه همکلاس ما نبوده اند». این بخشی از سخنان در جلسه هیأت دولت است که با تأکید بر لزوم شایسته گزینی در انتصاب ها ایراد گردیده است. دهه شصتی هایی که مثالی خوب برای هر پدیده ای در کشور هستند دیگر جوان نیستند. آرام آرام به چهل سالگی رسیده اند و هنوز جایی در تصمیم گیری و حتی تصمیم سازی های کلان کشور ندارند. بهار عمر آن ها گذشت و بسیاری از استعدادهای نابی که داشتند به کار گرفته نشد و هیچ گاه به نرسید. ✅ البته استثنائاتی وجود دارد و کمابیش بوده اند افرادی در سن های پایین که مسئولیت های مهمی بر عهده گرفته اند اما آن چه به عنوان فرهنگ راتب و رویکرد جاری سال های اخیر مدیریت در کشور جریان داشته است عدم مناسب و یا در سطحی مطلوب به ، مستعد و متعهد است. این حرف من نیست. آمار خود به خوبی شهادت می دهند که در دولت و وزارت خانه ها یا حتی در سطح استانداری ها و مدیران کل نسبت حضور جوانان بسیار پایین است. ✅ اکنون که در دولت سیزدهم چند نیروی جوان به عنوان وزیر معرفی گردیده اند و رئیس دولت با صراحت بر در مدیریت و پایین آوردن سطح سنی مدیران تأکید دارد وقت خوبی است تا این غفلت بزرگ مورد بازبیینی قرار گیرد و به استعدادهای جوان و خلاق بیشتر اعتماد گردد اگر چه به قول رئیس جمهور همکلاس، همراه و همکار آقایان همواره مدیر نبوده اند. ما بیمار است. چه از حیث سلامت چه از حیث شایسته سالاری و جانشین پروری. ✅ طرحی نو، فکری نو به همراه چالاکی و چابکی فراوان لازم است تا بتواند سلایق و علایق را کنار بگذارد و تخصص و شایستگی را جانشین کند. طبق روایات فرزندان ما ۷ سال امیر، ۷ سال مطیع و ۷ سال وزیر خواهند بود. بعد از این هم به بلوغ عقلی و رفتاری رسیده اند و اگر درست باشد باید به زینت علم، آگاهی و اخلاق آراسته باشند. حالا دیگر نوبت آن هاست. باید گام به گام کارها به آن ها سپرده شود، روز به روز زمینه بروز و ظهور های شان را بیشتر فراهم کنیم و بهنگام جانشین ما در تصمیم گیری شوند تا روند طبیعی خلقت حفظ گردد و هر کسی در زمان خودش در جای خودش بنشیند. حکایت جوان مومن انقلابی هم دقیقاً همین است. ✅ اگر می خواهیم نسلی داشته باشیم وفادار به آرمان ها و ارزش هایی که سال ها بخاطرش مجاهدت کرده و داده ایم نباید آن ها را نادیده بگیریم و یا به عنوان بدانیم و همواره در آب نمک بخوابانیم برای روزی که معلوم نیست کی و کجا (آن هم شاید) به کار آیند! منطق چرخ پنجم برای آدم ها خصوصاً همان هایی که جوان هستند و اتفاقاً رکن توسعه و پیشرفت جامعه باید انگاشته شوند سبب هرز استعدادها و عدم انتقال به موقع امانت به نسل بعدی است. ✅ پس علاوه بر چشم ها، ذهن ها را نیز باید شست، واقعیت را پذیرفت و امانت را به اهلش سپرد. باید مدیران نسل های قبل جوانی را فرصتی برای تحول در مدیریت قلمداد کنند و افرادی سالم و عالم را از میان جوانان کنند و به عنوان یار دولت در مدیریت و نقاط مهم در کشور به حساب آورند حتی اگر یارغیردبستانی آن ها باشد. واگذار کردن به موقع مسئولیت به جوان شایسته، برگزیده و آموزش دیده شاید بزرگ ترین و مهم ترین وظیفه ی هر مدیر است. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۸ مهر ۱۴۰۰، شماره ۸۹۰ www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
سندروم عدم اتکا به توانمندی های در دسترس ✍ #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی 🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا، 🔻یک
سندروم عدم اتکا به توانمندی های در دسترس ✍   ✅ در بند اول چرخش هایِ  چشم انداز جهان شهر برکت و کرامت «تقویت باور "ما می توانیم" به جای عدم اتکا به توانمندی های در دسترس»، بیان شده است. متأسفانه به دلیل عدم خودباوری، عدم اطمینان و یا حتی عدم توجه به توانمندی های داخلی و در دسترس عده ای همواره در فرایندهای مدیریتی «مرغ همسایه را غاز می دیدند» و در حالیکه آب در کوزه داشتند تشنه لب دور جهان می چرخیدند!   ✅ این امر هم به صورت ویژه از حیث توجه به توان و استعداد سرمایه انسانی قابل تأمل است و هم به صورت عام در مورد تمامی قابلیت ها، امکانات و فرصت هایی که در دسترس مدیریت بوده و از آن غافل بوده اند مصداق دارد. هرچند متأسفانه در کل کشور این رفتار به وفور قابل مشاهده است اما در حوزه مدیریت شهری و نظام اداری شوراها در سال های قبل این فرهنگ بیشتر رواج یافته است که مدیران کمتر به مطالعه و تدوین وضع موجود و شناسایی و احصا قابلیت های در دسترس بپردازند.   ✅ این اتفاق آسیب های فراوانی به همراه دارد؛ به عنوان مثال از یک سو هم سبب سرخوردگی سرمایه های انسانی سازمان می شود که انگیزه پیشرفت را از دست می دهند و هم از سوی دیگر سبب هرز استعدادها، فرصت ها و قابلیت های داخلی سیستم می گردد چرا که بسیاری از زمینه های پیشرفت ناشناخته هدر می روند و حتی نسبت به کشف آن ها اقدامی نمی کند و فکر و برنامه ای هم ندارد.   ✅ این که در ششمین دوره شورای اسلامی شهر در اولین بند از چرخش های تحول آفرین چشم انداز به این موضوع اشاره می شود پیام خوبی است که نشان از ایده ای ارزشمند دارد که می خواهد باور "ما می توانیم" را تقویت و به توانمندی های در دسترس اصالت ببخشد. اگر این مهم طی دوره چهار ساله شورای ششم عملی گردد می تواند زیرساختی مناسب در رویکرد باشد و سال ها منشأ افزایش بهره وری و ارتقا سطح عملکرد مطلوب سازمانی گردد.   ✅ پرداختن به توانمندی های در دسترس نافی بهره مندی از منابع و منافع محیطی و یا خارج از سازمان نیست بلکه در واقع بیانگر نوعی درون زایی است که هم به دنبال بالفعل ساختن حداکثری قابلیت های درونی سیستم است و هم در حالتی رشد یافته و بالغ در عرصه مدیریت و سازمان از ظرفیت های خارجی نیز بهره می گیرد. باید بدانیم عرصه مدیریت در واقع امانتی است که بر اساس آن صاحبان تصمیم وظیفه دارند توانمندی های درونی را به شکوفایی برسانند و در ارتباط با عناصر و عوامل محیطی حداکثر منافع را برای سازمان و ذینفعان آن فراهم سازند.   🔺منبع: ، 🔻یکشنبه ۱۱ مهر ۱۴۰۰، شماره ۳۴۹۵   https://shahraranews.ir/fa/publication/content/12148/334067 www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
نخبه کشی   ✅ یکی از معضلات کشور ما عدم شناسایی، حمایت و حفظ کرامت و احترام نخبگان است. چه آن زمان که جامعه قدر انسان بزرگی همانند امیر کبیر را ندانست و چه آن جا که را مورد آماج بدترین تهمت ها و نارواها قرار داد و چه در ابعاد و سطوح دیگر به کارگماردن افراد نالایق در مناصب کلیدی در ادوار مختلف که سبب به حاشیه رفتن شایستگان و گردیده است. البته مصادیقی که صدر این مرقومه عرض کردم در سطح بسیار بالا و مهمی است که هم تاریخ به خوبی آن را گواه می کند و هم هنوز ملت حسرت عدم بهره مندی کافی از اندیشه های ژرف و قدرت و توان برتر آن ها را به دل دارد.   ✅ اما متأسفانه گویی این امر به عنوان یکی از فرهنگ های ناصواب از گذشته های دور وجود داشته و تا کنون نیز ادامه یافته است. با وجود این که بارها رهبر معظم انقلاب در دیدارها و مناسبت های مختلف با دانشجویان، کارگزاران و نخبگان کشور بر اهمیت حمایت از افکار برتر و جوانان شایسته تأکیده داشته اند باز هم تا حصول یک باور در میان آحاد جامعه خصوصاً عناصر تصمیم گیرنده در جایگاه های فاصله بسیاری داریم. کافی است به سازمان های دولتی مراجعه کنید. با کمی پرس و جو به خوبی در خواهید یافت بسیاری از و یا افرادی که صلاحیت های بیشتری دارند به دلیل عدم بهره مندی از ارتباطات خاص و یا به دلیل آن که اهل تبلیغ خویش نبوده اند جایگاه مهمی نداشته و از حضور در مناصب تصمیم سازی و تصمیم گیری محروم هستند.   ✅ آن زمان که ژن های خوب متولد شد و داماد گماری و باجناق سالاری و سایر انتصابات منسوبین عمه و خاله و یا رفقا و احزاب در سازمان ها مرسوم گشت در واقع و برگزیدگان سازمان ها به حاشیه رانده شده اند و حتی از دور هم دستی بر آتش ندارند. البته این امر در دولت های مختلف دارای شدت و ضعف متفاوتی بوده است اما چون به صورت فرهنگی مرسوم به عنوان جزیی از روندهای سازمانی ما مبدل گردیده است تشخیص مبادی و ریشه کنی آن به این سادگی ها نیست. آدم ها ملون و حزب باد که هر روزی سر یک سفره می نشینند و با گروهی در پیمان هستند شاید برای مدت کوتاهی در پستوهای سازمانی باشند اما آن چنان هوشمندانه مترصد فرصت می نشینند و با کوچکترین روزنه ی نفوذی خود را مجدداً به جایی می رسانند که شایستگی اش را ندارند.   ✅ و این رسم مألوف و آزار دهنده علاوه بر این که سبب سواستفاده آن ها از موقعیت های مدیریتی می شود باعث هرز رفتن استعداد نخبگان و شایستگان نیز می گردد. مسأله سوزناکی که امروز سبب آسیب فراوان به کشور گردیده و بروز ناکارآمدی های فراوانی را به همراه داشته است. هر چند دولت سیزدهم این معضل را درک کرده و با راه اندازی سامانه هایی همچون ادعای بر هم زدن این رسم غلط را دارد اما به نظر می رسد تحقق این امر نیازمند ساز و کارهای اجرایی کاراتر، گسترده تر و با قدرت و سرعت بیشتر است. همچون برق و باد فرصت های مدیریتی می گذرد پس باید به دقت از منافع آحاد جامعه و مردم محافظت نمود، نخبگان سازمانی را شناسایی کرد و آن ها را در معرض کارهای مهم و اساسی در حد لیاقت و توانایی خودشان قرار داد. مناصب مدیریتی همچون جامه ای بر تن افراد است که نه فراخ باشد زیباست و نه تنگ و کوچک آراسته!   🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۲۳ دی ۱۴۰۰، شماره ۹۰۵ www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
چرایی نارضایتی مردم کشور بیمار است و این سبب نارضایتی مردم از سازمان های دولتی می شود. اما در این میان برخی نهادها و سازمان ها هستند که نارضایتی از آن ها بیشتر است یا حداقل بیشتر به گوش می رسد. یکی از این مجموعه ها شهرداری های کشور هستند. بر اساس مطالعات صورت گرفته دلایل زیادی سبب بروز این نارضایتی ها می شود که برخی از مهمترین موارد آن عبارتند از: ▪️سیاست زدگی: متأسفانه از بدو شکل گیری ، شهرداری ها تا حد زیادی دچار سیاست زدگی شده اند. به یاد آورید در اولین دوره شورای اسلامی آنقدر این امر شدید بود که حتی شورای شهر پایتخت منحل شد! هر چند در سال های اخیر تلاش شده است کمی این اتفاق کمرنگ تر شود اما کماکان رویکردهای سیاسی به جای خدمات تخصصی سبب نارضایتی مردم شده است. ▪️تشریفات اداری زائد و پیچیده: با وجود تلاش های صورت گرفته و ادعایی که در زمینه هوشمندسازی خدمات می شود کماکان نظام اداری پیچیده، طولانی و بعضاً ناسالم است. این مسأله سبب می شود هر شهروندی که سر و کارش به شهرداری ها افتاد برای دریافت خدمات به زحمت افتاده و ناراضی باشد. ▪️عدم آشنایی مرم به قوانین و تکالیف: دلیل نارضایتی مردم همواره نیست. گاهی عدم آگاهی خود مردم باعث می شود در مواردی که شهرداری اقدام به استیفای حقوق شهر می کنند احساس نمایند زیاده خواهی است یا در حق آن ها اجحاف می شود که این امر سبب بروز نارضایتی می گردد. ▪️سطح تعامل بیشتر: امروزه بخش عظیمی از نظام اداره کشورها را بر عهده دارند. این امر سبب می شود به نسبت سایر نهادهای عمومی و دولتی سطح مراوده مردم با این نهاد محلی بیشتر و بیشتر گردد. در همین راستا تعاملات گسترده تر و خدمات بیشتر احتمال بروز چالش را نیز افزایش می دهد که این امر خود می تواند از عوامل نارضایتی بیشتر از شهرداری ها باشد. ▪️تغییرات گسترده: در هر دوره مدیریت شهری با ورود اعضای جدید در شوراهای اسلامی تغییرات گسترده ای در قوانین، و روند فرایندها و فعالیت ها ایجاد می شود. این امر گاهی سبب سردرگمی و نارضایتی مردم می شود و باعث می گردد در مواردی احساس نمایند شهرداری ها در ارائه خدمات آن گونه که باید نیستند. ✅ البته همه موارد نارضایتی به آن چه اشاره کردم محدود نمی شود. دلایل فراوان دیگری وجود دارد که می تواند دریافت کنندگان خدمات شهری را ناراضی کند. نکته مهم آن جاست که با توجه به دامنه گسترده ارتباط مردم با شهرداری ها در سراسر کشور باید تصمیم راهبردی و معطوف به این مهم از سوی سیاست گذاران اتخاذ شود. توسعه ، کاهش بوروکراسی اداری، پرهیز از نگاه سیاسی و جناحی، آگاهی بخشی در ارتباط با حقوق شهروندی و مواردی دیگر از این دست از مهم ترین راهکارهای افزایش رضایت مندی شهروندان خواهد بود. 🔺منبع: ، 🔻سه شنبه، ۱۷ اسفند ۱۴۰۰، شماره ۳۶۲۴ www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
شهرها و دانشگاه ها ✅ وقتی صحبت از دانش به میان می آید بدون شک اولین جایی که این موضوع بدان مربوط می شود دانشگاه است. دانشگاه ها به عنوان مهم ترین عرصه های تولید اندیشه و توسعه فناوری محسوب می شوند که رونق، قابلیت و توانایی آن ها می تواند عامل شکوفایی و کشورها گردد. چند سالی است در کشور ما توجه به نظام آموزشی هدفمند و کاربردی پررنگ تر از قبل شده است. حذف رشته های غیر کاربردی از دفترچه های کنکور، توجه بیشتر به ابعاد مهارتی و عملی در سرفصل درس ها، طراحی دروس مبتنی بر نیازهای اجتماعی و سایر اقداماتی دیگر از این جنس در طراحی و برنامه ریزی نظام آموزشی بیشتر به چشم می خورد. ✅ هر چند در اجرا و دستیابی به نقطه ایده ال فاصله بسیاری داریم. بر همین اساس یکی از عوامل بسیار مهم برای توسعه شهرها دانشگاه های پیشرو، کارآفرین و حساس به مسائل روز می باشند. در چند موضوع بسیار مهم نیازمند راهگشایی و ارائه ایده های خلاقانه و نوآورانه توسط دانشگاه ها می باشد. مسائلی همچون هوشمندسازی شهرها، سیما و منظر شهری، مدیریت پسماند، مدیریت آب، درآمدهای پایدار، بافت های فرسوده، گردشگری، خدمات شهری و فضای سبز، سامانه ها و نظام های دانش بنیان شهری و مدیریت پدیده های اجتماعی از مهم ترین مواردی است که انتظار می رود دانشگاه ها برای آن ایده های ناب و مبتنی بر نیاز امروز و فردای جامعه شهری داشته باشند. ✅ متأسفانه بین ما با بخش های صنعتی و دانشگاهی ارتباطی که باید شکل نگرفته است. هر چند در سال های اخیر این امر تا حد زیادی بهبود یافته است اما باز هم تا دستیابی به نقطه ایده آل فاصله فراوانی داریم. تعامل مطلوب و برنامه ریزی شده دانشگاه با مدیریت شهری توسعه هدفمند شهر را در پی خواهد داشت. ارائه راهکارهای عالمانه و برنامه‌ریزی‌ عملگرای دانشگاهیان می‌تواند منجربه پیشرفت سطح زندگی شهروندان و اصلاح وضعیت شهر در حوزه‌های مختلف شود و کیفیت خدمات‌رسانی به شهروندان را بهبود بخشد. نقش جامعه دانشگاهی در ترسیم مسیر صحیح و علمی فعالیت ها در مدیریت شهری اهمیت فراوانی دارد. ✅ موضوع مهمی که امروز در اداره شهرها به خوبی ضرورت آن را دریافته اند. شهرداری ها به عنوان یکی از بزرگترین سازمان‌های اجتماعی زمانی قادر خواهند بود از کارایی و بهره‌وری بیشتری برخوردار باشند که اعتماد شهروندان و گروه های مرجع همچون دانشگاهیان را به عنوان سرمایه اجتماعی و معنوی کسب کنند و از آن در مسیر اهداف سازمانی و توسعه شهری استفاده نمایند. توسعه کیفی دانشگاه ها و افزایش نقش آفرینی آن ها در اداره شهر می تواند عامل مهمی در پیشرفت جامعه شهری به حساب آید. 🔺منبع: ، 🔻سه‌شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۱، شماره ۳۶۴۶ @modiryar
Modiryar | مدیریار
اداره شهر از منظری دیگر ✅ در یکی از مهم ترین بندهای چرخش های تحول آفرین سند جهان شهر برکت و کرامت موضوع «مدیریت هماهنگ و تقسیم کار بین نهادی به جای مدیریت جزیره ای و برنامه های بخشی» مورد تأکید قرار گرفته است. امروز مدیریت شهری تکالیف چالشی و مهمی برای اداره شهر پیش روی خود دارد. از طرفی قوانین ناکارآمدی که بعضاً سال ها از عمر تصویب آن ها گذشته و نیاز به تازه گردانی دارد و در کش و قوس روندهای اداری گرفتار شده است، از طرفی عدم وجود مدیریت یکپارچه شهری که تناسب دامنه اختیارات و وظایف را برای مسئولان اداره شهر کاملاً به هم زده است و همچنین مطالبات عمومی که از سوی شهروندان، دولت و رسانه ها هر روز از مدیریت شهری بیشتر و بیشتر می گردد. البته این که آرام آرام شهرداری ها پشتوانه ای مناسب برای دولت و مردم در شهرها محسوب شده اند که خصوصاً در بحران ها و بزنگاه ها بسیاری از مشکلات را حل می کنند اتفاق خوبی است اما قاعدتاً پاسخ به آن نیازمند تحقق پیش نیازهایی است. یکی از این پیش نیازها مدیریت هماهنگی و تقسیم کار مناسب بین نهادی است. نقطه ایده آل برای شهر رسیدن به سیستم جامع و یکپارچه مدیریت شهری است که با توجه به وضعیت فعلی کشور تحقق آن بسیار زمان گیر و پر هزینه است. ✅ لذا اکنون که این مهم در اجرا با مشکلات فراوانی روبرو است باید با ایجاد هماهنگی های مناسب و نشست و تعامل منظم و مستمر بین مسئولان نگاه جزیره ای و برنامه های بخشی را کنار زد و به سمت وحدت در هدف و عمل برای شهر حرکت نمود. شهر در حال توسعه و پیشرفت است و هر روز عرصه های جدیدی برای تلاش و فعالیت پیش روی شهرداری ها قرار می گیرد پس نمی توان منتظر تشریفات اداری ماند. باید با رویکرد عالمانه و منطقی نسبت به تعریف صحیح و مناسب مسائل شهری و اتخاذ راه حل های بهینه اقدام نمود و با هم اندیشی و مشارکت کلیه مسئولان در نهادهای مختلف از محدودیت ها و بهانه ها گذر کرد و توفیقات سیستم را رقم زد. اکنون در ساختار مدیریت شهری تعامل و ارتباطات درون و میان نهادی همچون اهرمی برای بهینه سازی عملکرد سازمانی به حساب می آید و بسیاری از ناکارآمدی های مدیریت شهری که در حال حاضر وجود دارد خصوصاً در کشورهای در حال توسعه، ناشی از تنوع و تکثر چالش های شهری و عدم وجود امکانات و توانایی حداکثری برای مسائلی همچون فقر، بیکاری، ناهنجاری های اجتماعی، تراکم اخلاقی، حاشیه نشینی، ترافیک و .. شده است. شهر پیشرفت نمی کند مگر با مشارکت و وحدت در هدف و عمل میان مدیریت شهرداری، نهادی های شهری و شهروندان. 🔺منبع: ، 🔻پنجشبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۱، شماره ۳۶۴۸ www.modiryar.com @modiryar
Modiryar | مدیریار
دغدغه های کارمندی ✅ تحقق بسیاری از وعده های دولت منوط به ایجاد زیرساخت ها و رعایت پیش نیازهای اساسی در نظام اداری کشور است. یکی از این پیش نیازها تیم اجرایی دولت یعنی کارمندان هستند. باید نظام اداری به گونه ای بازسازی شود که بازوان اجرایی دولت بیشترین میزان رضایت را داشته و به مشکلات قابل حلشان توجه گردد. مهترین مشکلات و دغدغه های کارمندی عبارتند از؛ 1⃣ افزایش تورم و کاهش قدرت خرید: و افزایش هزینه های عادی زندگی عرصه را بر حقوق بگیران تنگ نموده و این امر برنحوه خدمت رسانی تاثیر منفی گذاشته است. کارمندان و برخی دیگر از اقشار مثل کارگران حقوق و مزایای ثابتی دریافت می کنند. لذا زمانی که درصدی اندک به حقوقشان افزوده می شود تاثیر چندانی روی قدرت خرید آنها نمی گذارد. 2⃣ عدم توانایی در پس انداز: شاید یکی از مهم ترین دغدغه های حقوق بگیر حساب وکتاب ماهانه و تنظیم دخل و خرج باشد. در برخی موارد با وجود افزایش قیمت ها و عدم تناسب آن با حقوق چیزی به نام پس انداز کردن برای کارمندان خنده دار جلوه می کند! 3⃣ عدم عدالت مالیاتی: انتظار و اقتصادی کشور این است که در توزیع بار توسعه و تحمل تنگناهای اقتصادی کشور عدالت لحاظ شود؛ این گونه نباشد که قبل از همه کارمندان باشند که مالیات بپردازند و اقشار دیگر زحمات کمتری را متحمل شوند و خیلی از مرفهین با شیوه های خاص از پرداخت مالیات فرار کنند. 4⃣ پایین بودن فرصت خلاقیت و پیشرفت: یک کاسب برای و افزایش مشتریان می تواند دکوراسیون مغازه و یا قیمت اجناس خود را تغییر دهد تا با جلب رضایت مشتری بتواند سود بیشتری به جیب بزند اما یک کارمند حتی در تغییر دکوراسیون اتاقش با محدودیت مواجه می شود. قدرت ابتکار و خلاقیت در مورد یک کارمند اندک و جای پیشرفت وی نیز محدود است. 5⃣ عدم استقلال کاری: کارمندها پایینی دارند و نمی توانند ساعت های کاری را برای خودشان مشخص کنند و اگر یک روز بیمار شوند نمی توانند کار را رها و اندکی استراحت کنند. ساعت های کاری کارمندان مشخص است و نمی توانند برای بودن در کنار خانواده از آن عدول کنند. لذا پیش بینی مسائل رفاهی با اقتضای شرایط کارمندان به صورت عادلانه و با حداقل هزینه ضروری است. 6⃣ فقدان سیستم های ارزیابی دقیق: در بسیاری از سازمان ها مناسب و یا شاخصی برای سنجش شایستگی ها وجود ندارد. علی رغم تلاش های بسیاری که در عرصه مدیریت کشور صورت گرفته است اما هنوز غاطبه ی کارمندان از شیوه سنجش دقیق عملکرد و به تبع آن عدم شایسته سالاری گلایه مندند. 7⃣ حساسیت و فشار کاری بالا: چون همواره باید به مقامات مافوق پاسخگو باشند و بر این اساس مورد مواخذه قرار می گیرند فشار کاری بیشتری را تحمل می کنند. ضمن اینکه نگرانی درباره تضییع حقوق بیت المال حساسیت کار آن ها را نیز افزایش می دهد. 8⃣ عدم ثبات و امنیت شغلی: چون بیشتر سازمان ها جذب رسمی و قراردادهای استخدامی محکمی ندارند کارمندان از نظر ثبات و همواره با مشکل مواجه اند چرا که تضمینی وجود ندارد که سازمان قرارداد سال بعدشان را تمدید کند. این در حالی است که امنیت شغلی در صدر خواسته های کارمندان از دولت قرار دارد. ✅ کارمندان عموماً انسان های شریفی هستند که با وجود بسیاری از مشکلات اقتصادی و اداری کماکان با عزت نفس جریان زندگی را مدیریت می نمایند. هدف از طرح مشکلات کارمندان توجه به این نکته است که اگر به مطالبات و نیازهای صنفی و منزلتی آنها توجه شود به همان نسب بهره وری کشور افزایش می یابد. دولت باید به گونه ای عمل کند که؛ ▪️اولاً؛ احساس احترام و توجه نمایند و ▪️ثانیاً؛ برای نیل به حداکثر بهره وری در سازمان ها مشکلات آن ها رسیدگی و حتی المقدور مرتفع گردد. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۱، شماره ۹۵۲ www.modiryar.com @modiryar
ریاست ها و سیاست ها ✅ شاید یکی از بزرگ ترین معضلات کشور عدم وجود تفکر سیستمی، عدم حاکمیت برنامه محوری و استقرار فرد محوری است. چقدر تلخ است زمانی که یک دوره مدیریتی در قالب پایان یافتن عمر یک دولت یا به اتمام رسیدن فعالیت یک دوره از شورای اسلامی شهر فرا می رسد و گروه جدید حاکم می شوند و به جای پیگیری روند عقلانی، منطقی و برنامه ای به صورت اتوبوسی همه مدیران دوره قبل را جابجا می کنند، برنامه ها را تغییر می دهند و حتی به خود زحمت شناسایی قابلیت و ظرفیت افراد قبلی و بررسی مختصری در رابطه با اتفاقاتی که قبل از آن ها در مجموعه رخ داده است را نمی دهند. ✅ خصوصاً این اتفاق زمانی تلخ تر است که گروه جدیدی که در قالب شورای اسلامی شهر و یا دولت روی کار می آیند از نظر و حزبی با گروه قبلی هم مسلک بوده اند ولی این ها هم برای خود آدم های دیگری دارند. این یعنی نفی تخصص گرایی، فقدان برنامه محوری و عدم حاکمیت سامانه مدیریت و تفکر سیستمی در نظام اداری کشور. این گونه اعمال مدیریت کردن و نگاه حزبی، قبیله ای یا آشنا محوری نشان عدم توسعه یافتگی و عدم بلوغ مدیریت است که متأسفانه در کشور ما فراوان وجود دارد و هزینه های سرشاری را به کشور و ملت تحمیل می کند. ✅ یک ابزار تشخیصی است که به افراد قبل از اقدام به هر کاری، در ارزیابی مشکلات کمک می‌کند. در حقیقت، این ابزار، یاری‌دهنده افراد پیش از گرفتن تصمیم نهایی برای هر عمل است. این ابزارها، همچنین کمک خواهند کرد تا از سطح پایین دانش خود دور بمانید. چقدر آزار دهنده است وقتی فردی رئیس می شود و خود را ولی نعمت مردم و کارکنان آن مجموعه می پندارد و تمامی امکانات و مواهبی که در قالب آن مسئولیت به صورت امانت به وی تحویل داده شده است را گویی جزیی از اموال شخصی و خانوادگی خود می داند و به صورت کاملاً سلیقه ای و شاید منفعت طلبانه و حق به جانب مورد بهره برداری قرار می دهد و وای به حال آن مجموعه مدیریت و تمامی افرادی می شود که جز دریافت کنندگان خدمات آن هستند. ✅ نظام اداری باید قائم به سامانه، نظم، برنامه، قانون و عقلانیت باشد نه قائم به مقام یا قائم به رئیس. اگر قرار باشد با هر ریاستی کل سیاست ها تغییر نماید دیگر سنگ روی سنگ بنا نمی شود و هیچ برنامه بلند مدت و یا حتی میان مدتی به ثمر نمی رسد و یا مفهومی نخواهد داشت. نباید ریاست ها تعیین کننده ی سیاست ها باشند. در این صورت جایگاه علم، اندیشه، برنامه، سامانه و نظام تشکیلات رسمی اداری خدشه دار می شود و به بیان عامیانه کاری از پیش نخواهد رفت. صلاح و فلاح یک مجموعه اداری که متعلق به مردم و است بسیار مهم تر از منافع و سلایق شخصی مدیری است که برای دوره ای کوتاه مسئولیتی بر عهده دارد. ✅ به جای شایسته گزینی، سلیقه محوری به جای برنامه محوری و افراد به جای سامانه ها از مهم ترین آفت های دیدگاه های حداقل نگر، فرد گرا و رییس محور است. فرد محوری پیامد سیاست ورزی است و نتجه سیاست ورزی عدم کارآمدی است که تمامی صلاحیت های سیستم را زیر سئوال می برد و مانع عملکرد بهینه می گردد. باید یک بار برای همیشه این واقعیت را پذیرفت که هیچ جایگاه و مقامی ماندگاری ندارد و هیچ پست و مقامی در نظام اداری کشور متعلق به فرد یا اشخاص خاصی نیست بلکه امانتی است که هر فرد و گروهی آن را در اختیار گرفت باید به بهترین شکل حقش را ادا نماید. ریاست ها نبای واضع سیاست ها باشند بلکه منطق، عقلانیت و مصلحت تعیین کننده هستند. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، شماره ۹۶۲ www.modiryar.com @modiryar
پیش نیاز اساسی جهت اقدامات جمعیتی ✍ چالش بسیار مهمی است که ذهن کارشناسان، آینده پژوهان و مسئولان کشور را به شدت به خود مشغول کرده است. طبق شاخص های جمعیت شناختی، ایران از نظر جمعیتی اصلاً وضعیت مطلوبی ندارد. امروزه مقوله جمعیت، به عنوان یک موضوع مجرد مطرح نیست؛ بلکه مسئله سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی بسیار پیچیده‌ای است که  باید به همه جوانب آن توجه کرد. با درنظرداشتن نقش ایجابی عامل جمعیت در پیشرفت کشور، لازم است برنامه ریزی‌های جامع برای رشد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور متناسب  با سیاست‌های جمعیتی صورت پذیرد. ✅ کشور از دو بعد قابل بررسی است: ▪️بُعد اول زمانی که به غلط سیاست های کنترل جمعیت تداوم و شدت یافت و زمینه آن کاهش شدید و عدم رغبت خانواده ها به تشکیل عائله و قبیح انگاشتن خانواده های پرجمعیت شد و ▪️بُعد دوم آن مسائل فعلی کشور است که سبب عدم انگیزه گروه پرشماری از مردم و خصوصاً جوانان برای تشکیل خانواده و فرزندآوری است. مسائلی از قبیل سومدیریت، تبعیض، رانت خواری، تضییع عدالت، ژن های خوب، مشکلات شدید معیشتی، اقتصادی، تحریم و تورم سرسام آور همه در کنار گسترده بدخواهان و دشمنان یا ناآگاهان و غافلان سبب گردیده است کشور در مسیر مخاطره شدیدی قرار گیرد. ✅ اگر موضوع اول یا همان سیاست غلط «اشتباه بزرگی» بود موضوع دوم که حاصل شیوه مدیریتی خارج از آرمان های انقلاب اسلامی و تأکیدات امام و رهبری است «گناهی نابخشودنی» می باشد. به تعبیر رهبر معظم انقلاب هر تصمیم و هر حرکتی که در مردم ناامیدی و بی انگیزگی ایجاد نماید گناه کبیره است. با شرایط فعلی و تداوم آن مسلماً هر گونه فعالیت تبلیغی برای ترویج و گسترش موضوع جمعیت و سیاست های کلی برنامه های توسعه به توفیق چندانی نخواهد رسید. گام اول در هر رشد و پیشرفتی بستن انحرافات، مجاری فساد و تبعیض ها است. ✅ باید و مدیریتی کشور اصلاح شود به گونه ای که امکان تخلف، ویژه خواری و انحراف در آن به حداقل برسد. بحران های شدید اقتصادی و معیشتی در ارتباط با نیازهای اساسی مردم و مسائلی همچون تولد سلطان های متعدد سیمان، قیر، شکر و... حس امنیت و آرامش را از مردم می گیرد در کنار این موارد اتفاقاتی همچون ظلم نابخشودنی خودروسازان در همه ابعاد کیفی، ارائه خدمات پس از فروش، قیمت و ... به مردم و چالش هایی همچون موضوع بحرانی مسکن در این امر اثر بسیار زیادی دارد. ✅ البته مسائلی که سبب بی اعتمادی، کاهش سطح رغبت و و افزایش نگرانی مردم به آینده خود و فرزندانشان می شود تنها محدود به این چند مورد نیست. قطعاً اصلاح روند جمعیتی کشور بدون در نظر گرفتن این موارد که در رأس آن احساس عدالت، اعتماد و امنیت عمومی برای زندگی فردی و اجتماعی و در ابعاد مادی و معنوی است امری غیرممکن خواهد بود. نشان به آن نشان که طی این سال ها هم بخش قابل توجهی از فعالیت های تبلیغی و ترویجی برای اصلاح روند جمعیتی بی اثر مانده است. ✅ ما باید به خود افتخار کنیم و زندگی در کشور خود را به هر جای دیگر دنیا هر چند آبادتر ترجیح دهیم که مسلماً زیر بنای این مهم احساس «عدالت، امنیت و اعتماد عمومی در ابعاد مادی و معنوی» است. اگر این موارد که بعضاً در کشور خدشه دار گردیده است بازسازی یابد و رونق پذیرد قطعاً حس امیدواری برای خویشتن و فرزندانمان نیز گسترش می یابد و ریل گذاری مناسب جهت سایر اقدامات در جهت بحران جمعیت نیز صورت خواهد پذیرفت. موضوع جمعیت قبل از هر چیز نیاز به یک امنیت روانی و ذهنی برای مردم و خصوصاً جوانان کشور دارد که تا آن ها مرتفع نگردد هیچ اقدامی اثربخش نخواهد بود. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۲، شماره ۹۶۵ www.modiryar.com @modiryar
باری به هر جهت ✅ عده ای از مدیران که متأسفانه تعدادشان هم کم نیست در خیال خام خود تصور می کنند چون یا جایگاه مدیریتی مهمی به آن ها سپرده شده است مالک تمامی امکانات انسانی، مادی و غیرمادی آن جا هستند. بدین ترتیب هنوز به صورت کامل در مقام خود مستقر نشده و جایشان در کرسی مسئولیت گرم نشده است بلافاصله «روابط» را جایگزین «ضوابط» می کنند و «سلایق» را جایگزین «اصول». ✅ صرفاً بر مبنای دوستی ها و علاقه مندی های خودشان اِعمال مدیریت کرده و فراموش می کنند آن چه در اختیار آن هاست طعمه ای برای تأمین مطامع و خواسته هایشان نیست بلکه فرصتی برای خدمت به جامعه و خلق خداست. بدین گونه خیلی زود دفتر مدیریت شان محله برو و بیا و گعده ی رفقایشان می شود و سیستم «مدیریت محفلی» و اصطلاحاً «باری به هر جهت» جایگزین نظام های دانشی و می شود. ✅ چون خودشان از اصالت و صلاحیت لازم برخوردار نیستند خیلی زود افراد نالایق را بر مناصب کلیدی منصوب می کنند و کارهای بزرگ را به افراد کوچک واگذار می کنند و فرومایگان را مقدم می نمایند و بدین ترتیب آن جایگاه مدیریتی به شدت دچار افول و نزول می شود و سرمایه ها انسانی و مادی آن هدر می رود. اکنون با توجه به این که «نظام شایسته سالاری» آسیب های فراوانی دیده و در خوشبینانه ترین حالت «آشناگزینی» جانشین «شایسته گزینی» گردیده است بسیاری از مجموعه های از کارکردهای استاندارد و مطلوب خود فاصله گرفته اند. ✅ البته این موضوع عوامل مختلفی دارد که بخشی از آن ناشی از خلأهای قانونی است. بدین معنا که علیرغم تبلیغات و ادعاهایی که در طراحی مدل های شایسته گزینی و شایسته پروری و کانون های ارزیابی مدیران می شود در عمل اتفاقات دیگری می افتد و بسیاری از تصمیمات و انتصابات بجای آن که به صورت رسمی و شفاف و بر مبنای اصول دقیق علمی و قانونی رخ دهد در «پستوهای سازمان» اتفاق می افتد و تقریباً هیچ مدیری خود را در برابر احدی برای انتصابات پاسخگو نمی داند. ✅ این رخداد تلخ سبب می شود آرام آرام فساد در رخنه کند و کارآمدی و انگیزه سرمایه های انسانی سازمان به حداقل ممکن کاهش یابد. این که برخی افراد در جایگاه های مهم سازمانی کارهایشان را سرسری و بی اشتیاق انجام می دهند و هدف مشخصی در روند مدیریت آن ها وجود نداشته باشد به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست. مگر بیت المال و مصالح و منافع جامعه اسلامی شوخی بردار است که عده ای آن را ملک طلق خود می پندارند و حقوق عمومی را تضییع می کنند. ✅ این واقعیت تلخ را بپذیریم که شاید ریشه بسیاری از مهاجرت ها و نارضایتی های گروهی از جوانان که اتفاقاً صاحب و اندیشه هستند به دلیل عدم امکان پیشرفت در کشور به خاطر وجود این گونه افرادی است که صاحب برنامه و تصمیم بوده و اصول را تضییع می کنند. خدا را خوش نمی آید به خاطر بی کفایتی و زیاده خواهی و نگاه «باری به هر جهت» کوتوله های مدیریتی امید جوانان و مردم کمرنگ شود و عطای خدمت به کشور را به لقایش ببخشند یا انگیزه های آن ها به شدت کاهش یابد. ✅ موضوع «امید» در جامعه امروز یکی از چالش های مهم در کشور است که در فرمایشات رهبر انقلاب نیز بارها مورد تأکید قرار گرفته است و به تعبیر ایشان هر فردی در هر جایگاه و مقامی سبب تضعیف و آسیب این مهم در کشور شود مرتکب گناهی بزرگ و نابخشودنی شده است. البته بخشی از این امر هم متوجه خود مردم است که در زمان در گزینش و انتخاب افراد با دقت و وسواس بیشتری اقدام نمایند تا این چنین افراد بی تعهد و ناتوانی صاحب مسئولیت ها و جایگاه های مهم تصمیم گیری و مدیریتی نشوند. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۱۳ مهرماه ۱۴۰۲، شماره ۹۸۲ www.modiryar.com @modiryar
استراتژی های رویارویی با تحول های سیاسی محیط ✅ در سال های اخیر تاثیر متقابل سازمان و محیط و به تبع آن مدیریت دولتی و محیط سیاسی مورد توجه غالب پژوهش گران و صاحبنظران قرار گرفته است. درک صحیح از چگونگی بدون توجه به محیط سیاسی و تاثیر آن میسر نخواهد بود. ✅ از یک سو تغییرات سیاسی بر کارایی در انجام وظایف محوله موثر بوده و از سوی دیگر تحولات اداری بر کارایی نظام سیاسی در به ثمر رساندن خواسته های عمومی نقش بسزایی دارد. 🔴 استراتژي هاي رويارويي با تحول هاي سياسي محيط: 1⃣ فرآيند جامعه پذيري 2⃣ اعمال نفوذ گروههاي ذينفع 3⃣ نمايندگي 4⃣ ائتلاف 🔴 🔴 نيروهاي محيطي: ✅ اتحاديه ها ✅ حكومت ها ✅ رقباي عمده ✅ گروه هاي ذينفع ✅ مشتري هاي عمده ✅ و ديگران ... www.modiryar.com @modiryar