eitaa logo
نهج البلاغه
389 دنبال‌کننده
149 عکس
189 ویدیو
24 فایل
گام دوم انقلاب...سبک درست نگرش به زندگی انسان در بیان امام امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهما السلام. ارتباط با ما @mohsenehabibi ابراهیم لشنی زند
مشاهده در ایتا
دانلود
نکته اول: حضرت هم خطر را متوجه انسان می‌کند و همراه نجات را متوجه او می‌کند «...وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ...»؛ و هر کس باید دقت کند که چه چیز برای فردا پیش می‌فرستد (سوره حشر، آیه ۱۸). دقت کن و ببین که برای فردا می‌خواهی چه کار کنی. هیچکس از بیرون منتظر نباشد بله عوامل هدایت هستند که ارشاد و امداد می‌فرمایند ولی اگر کسی نخواهد فایده‌ای ندارد. ابوجهل اگر نخواهد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هم بالای سرش باشد فایده‌ای ندارد. از عجایب روایات این است كه وقتى جهنميان در جهنم در عذابند، ناگهان مى بينند كه اوضاع دگرگون شد و نسيمى خوش و معطر وزيدن گرفت، مى گويند: چه شده؟ به آنها گفته مى شود، پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) از كنار دوزخ عبور مى كند، به يُمن قدوم او اين نسيم خنك مى وزد، به ابوجهل گفته مى شود: همين اكنون برو به حضور محمد (صلى الله عليه وآله) ايمان بياور، او گويد: مى سوزم و مى سازم و به محمد (صلى الله عليه وآله) ايمان نمى آورم (داستان‌های صاحب دلان، محمد محمدی اشتهاردی، داستان ۱). اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هم بالای سر انسان باشد اگر خود انسان طالب نباشد موفق نمی‌شود و اهل نجات نمی‌شود. 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای از
نکته دوم: انسان هم صراط و هم سالک و هم مبدأ و هم معاد است، همه چیز خودش است به تعبیر امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام: «أ تزعم أنك جرم صغير و فيك انطوى العالم الأكبر»؛ آیا تو گمان می‌کنی جرم کوچکی هستی در حالی که در تو بزرگترین عالم گنجانیده شده است (کتاب بهج الصباغه، ج ۸، ص ۲۳۵). روز قیامت هم به تو می‌گویند: «اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا»؛ نامه ی خودت را بخوان که امروز خودت به عنوان حسابرسی بر خودت کافی هستی (سوره اسراء، آیه ۱۴). حسابگر نمی‌خواهی نامه‌ات را بخوان کافی است. «وَبَرَزُوا لِلَّهِ جَمِیعًا...»؛ و برای خداوند همگی آشکارند (سوره ابراهیم، آیه ۲۱) همه چیز برای خداوند واضح است. حسابگر خودت هستی میزان خودت هستی همه چیز خودت هستی تطایر کتب خودت هستی و هیچگونه منافاتی ندارد با آنجا که فرمود: میزان علی بن ابیطالب علیهم السلام است «....الْمِیزَانُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام...»؛ میزان امیرالمؤمنین علیه السلام است (بحارالانوار، ج ۳۵، ث ۳۷۲، باب ۱۶، ح ۲۲). 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای از
نکته سوم: کلمه ی «أمامك» که به معنای «پیش روی تو» است، منظور از آن پیش روی مکانی نیست بلکه مانند آنجا است که گفته می شود پیش روی تو یا سعادت است و یا شقاوت است. کلمه ی «طریق» که جمع آن طُرُق است غیر از کلمه ی «صراط» است که اصلاً جمعی در علم لغت برای آن ذکر نشده است و یک راه بیشتر به سمت خدا نیست و آن راه امام امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهما السلام است «...الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِیمُ عَلِیٌّ علیه السلام...»؛ راه مستقیم امام علی علیه السلام است (بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۱۹۷، باب ۱، ح ۴۷). اما در این عبارت کلمه ی «طریق» استخدام شده است که جمع آن «طُرُق» است. از این کلمه معلوم می‌شود هر کسی راهی است برای افتادن در صراط مستقیم و هر کسی یک جاده‌ای در نفسش کشیده شده است تا ملحق به صراط مستقیم بشود. 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای از
نکته چهارم: کلمه ی «بعیدة» یعنی دور. این بعید (دور) قابل جمع با قریب (نزدیک) است. دورِ نزدیک وصف خدا است. آن چیزی که حس دور بودن را ایجاد می‌کند موانع سلوک و حجاب‌ها هستند وگرنه «وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ» (سوره ق، آیه ۱۶). نزدیک‌تر از رگ گردن به انسان چیزی نیست چون حیات انسان به رگ گردن است و از حیات به انسان چیزی نزدیک‌تر نیست چون خودت حیات هستی دو چیز نیست که فاصله‌ای بخواهد باشد. راه بسیار دور است تا اینکه خودت را پیدا کنی. نزدیک است چون خودت هستی و دور است چون سلوک باید کنی و حجاب‌ها را برداری. هفتاد هزار حجاب بین انسان و خدا است (بحارالانوار، ج ۱۸، ص ۳۹۸، باب ۳، حدیث ۱۰۱). 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای از
نکته پنجم: «مشقة شدیدة» این مسافت طولانی پر از مشقت است مانند مشقت تکلیف. مهمترین امری که مشقت را زیاد می‌کند خویشتن داری در مقابل گناه است. چقدر سخت است انسان در مواجهه با گناهی بخواهد خویشتنداری کند. این امر بسیار سختی است. در پیش روی تو است یعنی نمی‌توانی از آن فرار کنی. اگر در اینجا مثل آیت الله بهجت رحمت الله علیه نشد جای دیگر بالاضطرار و القهر و الغلبه تو را می برند. اگر تو نخواهی بروی تو را می کِشَند (أَمامَك). 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای از
پای درس نهج‌البلاغه، نامه ۳۱ قسمت صد و بیست و هفتم موضوع: طرح مشکل و راه برون رفت از آن «...وَ أَنَّهُ لَاغِنَی بِکَ فِیهِ عَنْ حُسْنِ الاِرْتِیَادِ، وَ قَدْرِ بَلَاغِکَ مِنَ الزَّادِ، مَعَ خِفَّةِ الظَّهْرِ...» ...و بی گمان در آن راه، از نیکو طلب کردن و اندازه‌گیری توشه‌ات بی نیاز نیستی با این حال که سبک بار هستی... توضیح کوتاه: امام امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهم السلام هم مشکل را گوشزد می‌کنند و هم راه برون رفت از آن را آگاهی می‌دهند. می‌فرمایند: مشکل بشریت این است که باید یک مسیر طولانیِ پرمشقتی طی کند، یا به سوی بهشت و یا به سوی جهنم و شکل سومی برای آن متصوَّر نیست. به هر حال همین که احتمال اینکه ۵۰ درصد در مقابل انسان آتش باشد بسیار مشکل عظیمی است. این مشکل عظیم باید حل شود. حضرت می‌فرمایند: راه برون رفت از این مشکل طلب نیکو کردن و توشه ی نیکو برداشتن است، نه زیاد توشه برداشتن. حالا ممکن است برخی موفق باشند که توشه ی خوب بسیار بردارند که خوشا به حالشان، اما اصل همان حُسن اِرتیاد (نیکو طلب کردن) است. در ادامه حضرت می‌فرمایند: تو بی‌نیاز نیستی از اندازه‌گیریِ توشه‌ای که تو را به مقصد می‌رساند. استخدام کلمه ی «بَلَاغ» در اینجا بی دلیل نیست چون حضرت فرمودند: «...إِنَّا لَأُمَرَاءُ الْكَلَامِ، وَ فِينَا تَنَشَّبَتْ عُرُوقُهُ، وَ عَلَيْنَا تَهَدَّلَتْ غُصُونُهُ...»؛ بی تردید ما امیران کلام هستیم و رگ‌های کلام در وجود ما ریشه دوانده است و شاخه های آن بر ما آویزان است (نهج‌البلاغه، خطبه ۲۳۳). پس استفاده از این کلمه ی «بَلَاغ» متناسب با مقامی است که حضرت در آن سخن می‌گویند. «بَلَاغ» از ماده ی «بَلَغَ یَبلُغُ» به معنای رسیدن و رسانیدن است. بنابراین معنای کلام حضرت اینگونه می‌شود: توشه‌ات را به گونه‌ای اندازه بگیر که تو را به مقصد برساند. گرده ی تو تحملش کم است و نمی‌تواند بار گناه را به دوش بکشد. توشه‌ات را اندازه بگیر آن هم توشه‌ای که شما را به مقصد برساند، یعنی از آن مسیری که دارای مسافتی دور و مشقت شدید است شما را عبور بدهد و به مکانی برساند که مکان امن و امنیت و استقرار و سلامت است «فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ»؛ در جایگاه راستی نزد پادشاه توانمند (سوره قمر، آیه ۵۵). 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای از
پای درس نهج‌البلاغه، نامه ۳۱ قسمت صد و بیست و هشتم موضوع: سرانجام بد «...فَلَا تَحْمِلَنَّ عَلَی ظَهْرِکَ فَوْقَ طَاقَتِکَ، فَیَکُونَ ثِقْلُ ذَلِکَ وَبَالاً عَلَیْکَ...» ...پس هرگز بر گرده‌ات بالاتر از توانایی‌ات بار نگذار، پس سنگینی آن سرانجام بدی بر تو می شود... توضیح کوتاه: این از براهینی است که قیاسش با خودش است و نیازی به استدلال ندارد. همه می‌دانند و همه در دنیا می‌فهمند حتی آن بودایی که در چین است هم می‌فهمد که گذاشتن بار بر دوش آن هم بالاتر از طاقت، غیر عقلایی است. حضرت امام امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام به یک اصل عقلایی اشاره می‌کنند، می‌فرمایند: نباید بر گرده ی خودت چیزی بار کنی که فوق طاقتت باشد چون همین توشه‌ای که خودت برای خودت آماده کرده ‌ای وبال بر گردنت می‌شود. فرموده‌اند: جهنم خاموش است هیزمش را مردم می‌آورند «...فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ...»؛ پس از آتشی که آتش گیره ی آن انسان‌ها و سنگ‌ها هستند پرهیز کنید (سوره بقره آیه ۲۴). «وَقُودُ» به معنای چیزی است که آتش می‌گیرد یعنی چوب جهنم خود مردم هستند و این هیزم را مردم با گرده ی خودشان می‌آورند. 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای برون رفت از
🟢 قال الامام امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهما السلام:...کثرة نفاق... 🔴 ...وفاق زیاد دوروئی است... «تمام نهج‌البلاغه ج۲ ص ۱۶۲» 👇👇👇👇👇👇 ┏━━🍃🌺🍃━┓ @madrese_velayat @rayatalhedayat @sajjadiyeh ┗━━━🍂━
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💚 عزت روز افزون ولایت فقیه و مردم ولایت مدار ایران و ذلت بیش از پیش استکبار 💚 فرق ترقه بازی دیشب با وعده صادق ۲ 💔 👇👇👇👇👇👇 ┏━━🍃🌺🍃━┓ @baradaraneemamali @nahjolbalaghealiali @madrese_velayat @rayatalhedayat @sajjadiyeh ┗━━━🍂━
پای درس نهج البلاغه، نامه ی ۳۱ قسمت صد و بیست و نهم موضوع: کمک به نیازمند، توشه ی آخرت «...وَ إِذَا وَجَدْتَ مِنْ أَهْلِ الْفَاقَةِ مَنْ یَحْمِلُ لَکَ زَادَکْ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ، فَیُوَافِیکَ بِهِ غَداً حَیْثُ تَحْتَاجُ إِلَیْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ إِیَّاهُ...» ... و زمانی که از اهل فقر کسی را یافتی که برای تو توشه‌ات را تا روز قیامت به دوش می‌کشد در نتیجه، او فردا آن توشه را کامل به تو پس خواهد داد آنجا که به آن نیازمند هستی پس او را غنیمت بشمار و آن توشه را بر دوش او بگذار... توضیح کوتاه: چه ذخیره کننده‌ای و چه بانکی بهتر از شخص فقیر که در این دنیا از اضافه ی اموالت به او می‌دهی و در آخرت به طور کامل آن را به تو پس خواهد داد!؟ اگر اضافه ی مال داده نشود برای ورثه می‌ماند اما اگر این اضافه را در زمان حیاتت بخشیدی فردا به طور کامل به دستت خواهد رسید همان جا که تو به آن توشه محتاج هستی. پس اگر یک چنین انسان فقیری را پیدا کردی او را غنیمت بشمار. حضرت امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام فقیر را برای کسی که پول دارد و خرج می‌کند غنیمت می‌دانند بر خلاف برخی که آن را وزر و وبال می‌داند. در نهج‌البلاغه است که فقیری که به سمت شما می‌آید فرستاده ی خدا است «إِنَّ الْمِسْكِينَ رَسُولُ اللَّهِ، فَمَنْ مَنَعَهُ فَقَدْ مَنَعَ اللَّه، وَ مَنْ أَعْطَاهُ فَقَدْ أَعْطَى اللَّهَ»؛ همانا فقیر، فرستاده ی خدا است پس هر که او را منع کند پس به یقین خداوند را منع کرده است و کسی که به او ببخشد پس به خداوند بخشش کرده است (نهج‌البلاغه، حکمت ۳۰۴). 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای برون رفت از
علامه آملی رحمة الله علیه: اگر واقعا تشنه شدی، برایت آب می‌فرستند. صابر باش که اگر دیر شود، دروغ نخواهد شد. آنهایی که دیرتر گرفتند، پخته تر شده اند. 👇👇👇👇👇👇 ┏━━🍃🌺🍃━┓ @baradaraneemamali @nahjolbalaghealiali @madrese_velayat @rayatalhedayat @sajjadiyeh ┗━━━🍂━
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
پای درس نهج البلاغه، نامه ۳۱ قسمت صد و سیم موضوع: توشه ای برای آخرت _ فرصتی بدون جبران «...وَ أَکْثِرْ مِنْ تَزْوِیدِهِ وَ أَنْتَ قَادِرٌ عَلَیْهِ، فَلَعَلَّکَ تَطْلُبُهُ فَلَا تَجِدُهُ...» ...و آن شخص را از توشه دادن زیاد کن در حالی که تو بر آن توانا هستی پس چه بسا تو او را طلب کنی پس او را نیابی... توضیح کوتاه: این عبارت «وَ أَنْتَ قَادِرٌ عَلَیْهِ» یعنی به اندازه توانایی‌ات، نه بالاتر از طاقتت «لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا» (سوره بقره آیه ۲۸۶). اگر ضمیر عبارت «تَطْلُبُهُ» به اکثار و زیاد کردن برگردد معنای عبارت اینگونه می‌شود: چه بسا زیاد کردن را طلب کنی و دیگر این زیاد کردن را نبینی (سن تو که بالا می‌آید دوست داری عمل صالح انجام بدهی ولی حال نداری که انجام بدهی). اما اگر ضمیر به «مَنْ» موصول که در عبارات گذشته آمده بود برگردد یعنی آن کسی که قرار است بار را به دوش بکشد یعنی «مَنْ یَحْمِلُ لَکَ زَادَکْ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ» معنا اینگونه می‌شود: شاید یک زمانی به دنبال کسی باشی که بارت را به دوش بکشد پیدا نکنی (روز قیامت این طرف و آن طرف را نگاه می‌کنی ببینی کسی پیدا می‌کنی بارت را بدوش آن بگذاری اما پیدا نمی‌کنی بایستی در دنیا این کار را می‌کردی). 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای برون رفت از
پای درس نهج البلاغه، نامه ۳۱ قسمت صد و سی و یکم موضوع: قرض دادن غنیمتی برای قیامت «...وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَکَ فِی حَالِ غِنَاکَ، لِیَجْعَلَ قَضَاءَهُ لَکَ فِی یَوْمِ عُسْرَتِکَ...» ... و غنیمت بشمار کسی را که در حال بی نیازی‌ات از تو قرض بخواهد تا اینکه در روز دشواری‌ات (نیازمندی‌ات) پرداختش را برای تو قرار بدهد... توضیح کوتاه: اگر کسی توان این را دارد که به کسی قرض بدهد حتماً این کار را بکند چون در دنیا همان مال را به او بر می گردانند و در آخرت طبق روایات وعده ی هجده برابر پاداش به او داده شده است. بنابراین آن کسی را که برای گرفتن قرض پیش تو می آید غنیمت بشمار، چرا که در آن روزی که روز نیازمندیِ تو است آن را به تو پس خواهد داد آن هم به گونه ای که هجده برابر است. بین صدقه و قرض فرق است. در صدقه آبروی شخصی که به او صدقه داده می شود حفظ نمی شود اما در قرض آبروی شخص قرض گیرنده محفوظ است. پاداش کسی که صدقه می دهد ده برابر است اما پاداش قرض دهنده هجده برابر است. طبق روایات شخص قرض دهنده خودش را برای گرفتن صدقه ضایع نمی‌سازد. «أَنَّ أَجْرَ الْقَرْضِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ ضِعْفاً مِنْ أَجْرِ الصَّدَقَةِ لِأَنَّ الْقَرْضَ یَصِلُ إِلَی مَنْ لَا یَضَعُ نَفْسَهُ لِلصَّدَقَةِ لِأَخْذِ الصَّدَقَةِ»؛ همانا پاداش قرض دادن هجده تا است در حالی که دو برابر از پاداش صدقه است چون قرض به دست کسی می‌رسد که خودش را برای گرفتن صدقه ضایع نمی‌سازد (بحارالانوار، ج ۱۰۰، ص ۳۴۰، باب ۱، ح ۱۱) 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای برون رفت از
🖤دست خط حضرت استاد ابراهیم لشنی زند رحمة الله علیه: امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند: «مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِيِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ عَدُوِّهِ»؛ کسی که به هنگام یاری ولیّ (رهبر) خود، بخوابد با لگد دشمن از خواب بیدار خواهد شد (غرر الحکم)
پای درس نهج البلاغه، نامه ۳۱ قسمت صد و سی و دوم موضوع: گردنه های سخت «...وَ اعْلَمْ أَنَّ أَمَامَکَ عَقَبَةً کَئُوداً، الْمُخِفُّ فِیهَا أَحْسَنُ حَالاً مِنَ الْمُثْقِلِ، وَ الْمُبْطِئُ عَلَیْهَا أَقْبَحُ حَالاً مِنَ الْمُسْرِعِ...» ...و بدان همانا پیش روی تو گردنه ی بسیار دشواری است، سبکبار در آن گردنه، حالش از سنگین بار نیکوتر است و کند رونده بر آن گردنه حالش از تند رونده زشت تر است... توضیح کوتاه: آسان‌ترین گردنه‌هایی که در روایات آمده است مرگ است و سخت‌ترین آن عالم عرض علی الله است همان روزی که انسان بر خدا عرضه می‌شود. کسی که بارش سنگین است کند می‌رود اما کسی که بارش سبک است تند می‌رود. این دو جمله در واقع لازم و ملزوم هم هستند یعنی لازمه ی سنگین بودن، کند بودن است و لازمه ی سبک بودن، تند رفتن است. 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای برون رفت از
پایه درس نهج البلاغه، نامه ۳۱ قسمت صد و سی و سوم موضوع: مرحله ی بعد از گردنه هاس سخت (عاقبت انسان) «...وَ أَنَّ مَهْبِطَکَ بِهَا لَا مَحَالَةَ إِمَّا عَلَی جَنَّةٍ أَوْ عَلَی نَارٍ...» ...و همانا جایگاه فرود آمدن تو از آن عقبه ناگزیر یا بر بهشت است و یا بر آتش... توضیح کوتاه: از بالا به پایین آمدن را «هبوط» می‌گویند.«هبوط» به آن جایی گفته می‌شود که انسان به داخل آن می‌افتد. حضرت امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند: بالاخره تو از گردنه که پایین می‌افتی و سرازیر می‌شوی یا در آتش فرود می‌آیی و یا در گلستان ساکن می‌شوی. 💔 👇👇👇👇👇👇👇 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @nahjolbalaghealiali ┗━━━🍂━ شناختی نو از و راهی هموار برای برون رفت از
◾️ قابل توجه شاگردان،دوستان و آشنایان جناب استاد ◾️نشانی مقبره نورانی حضرت استاد حاج شیخ ابراهیم لشنی زند قدس الله تربته الزکیة: قم، آرامستان بهشت معصومه سلام الله علیها ، قطعه ۳۳ (علما و روحانیون)، ردیف ۱۲، شماره ۱۸ 🖤نائب الزیارة باشید...