#استوری #مناسبتے #ميلاد_امام_جواد میلادباسعادت‌‌جوادالائمہ امام‌محمدٺقے(ع)مبارڪ🍃🌺 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

#استوری #مناسبتے #ميلاد_امام_جواد میلادباسعادت‌‌جوادالائمہ امام‌محمدٺقے(ع)مبارڪ🍃🌺 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

#استوری #مناسبتے #ميلاد_امام_جواد میلادباسعادت‌‌جوادالائمہ امام‌محمدٺقے(ع)مبارڪ🍃🌺 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

○° گذر من افتاد دم باب المراد🥳♥️ یاجوادالائمه 💎✨ #به‌وقت‌عاشقی #ولادت‌_جوادالائمه 🌸 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

مهربونی امام رضا حس کردنیه باید حس کنی داره بغلت میکنه... اَیُّها الاِمامُ الرَئُوف #جون‌جوادت‌آقا‌خیلی‌دوستت‌دارم‌من♥️🌱 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

عدل به توحید...💚 #استوری ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

ای‌صاحب‌ذوالفقار مولا‌علی‌جان...🌙💗! ای‌جلوه‌کردگار مولاعلی‌جان...❤️✨¡ #روز‌شمار‌تولد❣ #یا‌امیر‌المؤمنین 👑💕 #یاعلی‌مدد🙂✋ ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

🌹 ﷽ 🌹 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_سوم #قسمت_333 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 .......... و نگذاشت حرفم تمام شود و با عصبانیتی مردانه از حق زندگی اش دفاع کرد:" الهه! دیگه کوتاه نمیام، به خدا دیگه کوتاه نمیام! من این پول رو ازش می گیرم. جهیزیه ارزونی خودش، ولی هر چی با پول خودم خریدم، از اون خونه میارم!" و حالا نوبت من بود که به میان کلامش آمده و با ظرافت زنانه ام، مقاومت مردانه اش را محکوم کنم:" یعنی چند میلیون پول و چند تا تیکه تیر و تخته انقدر ارزش داره که هر چی التماست می کنم، برات مهم نیس؟ یعنی ارزش داره که من این همه گریه کنم؟" و دستانش را رها کردم که خدا می داند فقط بخاطر خودش می خواستم از میدان غیظ و غضب پدر دورش کنم و چاره ای جز این قهر و گلایه نداشتم که خودش دستانش را پیش آورد تا نقش اشک را از صورتم پاک کند و با لحنی مهربان و ملایم پاسخ داد:" الهه جان! قربونت برم! همه دار و ندارِ من فدای یه تارِ موت! خودتممی دونی من همه دنیا رو با یه قطره اشک تو عوض نمی کنم! ولی بحث پول نیس، بخدا بحث پول نیس! بحث اینه که اینا دارن به اسم اسلام حق ما رو می گیرن! چرا؟ چون من شیعه ام و اونا شیعه رو کافر می دونن؟!!! اونوقت تو انتظار داری من هیچی نگم؟ فکر می کنی خدا راضیه؟" سپس با نگاه مؤمنانه اش به عمق چشمان گریانم نفوذ کرد و با لحنی لبریز یقین ادامه داد:" الهه! اینا همونایی هستن که دارن تو سوریه دسته دسته آدم میکُشن! اینا همونایی هستن که زن و بچه رو زنده زنده آتیش می زنن! چرا؟ چون طرف مسیحیه؟ چون شیعه اس؟ اینا حتی به سُنی ها هم رحم نمی کنن! به خدا اگه اینجا ایران نبود و جرأت داشتن و می تونستن، من و تو رو هم می کشتن! چون من شیعه ام و تو هم داری از یه شیعه دفاع می کنی! الهه! به خدا اینا مسلمون نیستن! اینا رو آمریکا و اسرائیل کوک می کنن تا خون مسلمونا رو تو شیشه کنن! شیعه و سنی هم نداره! حالا یه جا مثل سوریه و جدیداً عراقزورشون می رسه و کوچیک و بزرگ رو قتل عام می کنن! یه جا هم مثل ایران که نمی تونن اسلحه دست بگیرن، اینجوری تو خونواده ها نفوذ می کنن تا زهر خودشون رو بپاشن! اونوقت چرا ما باید ساکت بمونیم تا هر غلطی دلشون می خواد بکنن؟ مگه اون سرباز سوری ساکت میمونه تا خاک کشورش اشغال بشه؟ پس ما چرا باید ساکت بمونیم؟" هر چند به حقیقت حرف هایش ایمان داشتم، ولی دلم جای دیگری بود که هنوز چشمان شعله ور از خشم پدر را فراموش نکرده بودم و نمی خواستم این شعله های جهنمی، دامان همسر عزیزتر از جانم را بگیرد که باز التماسش کردم:" مجید! منم حرف های تو رو قبول دارم! منم می دونم اینا به اسم مسلمون دارن تیشه به ریشه اسلام می زنن! منم از اینا متنفرم! منم می دونم پشت سر همه اینا، آمریکا و اسرائیله! ولی نمی خوام برات اتفاقی بیفته! به خدا نمی خوام یه مو از سرت کم بشه!" سپس با انگشتان لرزانم زخم پیشانی اش را لمس کردم و با صدایی که از دلواپسی به تپش افتاده بود، اوج دل نگرانی ام را نشانش دادم:" مجید! به خدا می ترسم بابا یه بلایی سرت بیاره!" و نه فقط از پدر که از برادران شیطان صفت نوریه بیشتر می ترسیدم که می دانستم تشنه به خون شیعه، شمشیر کینه به کمر دارند که در برابر این همه پریشانی ام، لبخندی زد و با آهنگ دلنشین کلامش، اوج آرامش قلبش را به نمایش گذاشت:" الهه جان! نترس! هیچ غلطی نمی تونن بکنن!" ولی دل لبریز دغدغه و نگرانی ام دست بردار نبود و خواستم باز التماسش کنم که از جیب پیراهنش جعبه کوچکی درآورد و با شیرین زبانی ادامه داد:" ناقابله الهه جان! می خواستم گل هم برات بگیرم، ولی گلفروشی ها بخاطر چهارشنبه سوری بسته بودن. شرمنده!" و چه ماهرانه و عاشقانه بحث را عوض کرد و چشمان من هنوز غرق اشک بود که باز با‌ سر انگشت مهربانش به صورت خیسم دست کشید و تمنا کرد:" الهه جان! تو رو خدا گریه نکن! حیف صورت به این قشنگی نیس؟" و من همان‌طور که بغضم را فرو می دادم، نگاهی به جعبه کوچک در دستش کردم و نمی دانستم به چه بهانه ای برایم هدیه خریده که خودش با شوخ طبعی به زبان آمد:" همیشه مردها یادشون میره، تو خونه ما خانم یادش میره که چه خبره! ای داد بیداد!" ✍🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد |🦋|•••→ @porofail_me

🌹 ﷽ 🌹 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_سوم #قسمت_334 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 ......... و با صدای بلند خندید که تازه به خاطر آوردم امشب سالگرد عقدمان است. بلاخره صورتم به خنده ای بی رنگ و رو باز شد و برای توجیه فراموشی ام بهانه آوردم:" از صبح یادم بود، الان یه دفعه یادم رفت!" از لحن کودکانه ام هر دو به خنده افتادیم و خودم خوب می دانستم که مصیبت های پی در پی روزگار، روزهای خوش زندگی را از خاطرم بُرده است. میان خنده های مجید که بیشتر می خواست دل مرا شاد کند، جعبه را باز کردم و دیدم برایم انگشتر طلای ظریف و زیبایی خریده است که بدنه نازکش از نقش و نگار پُر شده و با یک ردیف از نگین های پُر زرق و برق، مثل ستاره می درخشید. انگشتر را به دستم کردم و با شوقی که حالا با گرفتن این هدیه زیبا به دلم افتاده بود، از اعماق قلب غمگینم قدردانی کردم:" ممنونم مجید جان! خیلی نازه!" و او از جایش بلند شد و با گفتن" قابل تو رو نداره عزیزم!" به سمت آشپزخانه رفت و با مهربانی ادامه داد:" بلند شو بیا که هم من خیلی گشنمه، هم حوریه!" و تا وقتی بود اجازه نمی داد دست به سیاه و سفید بزنم که من سرِ میز نشستم و خودش غذا را کشید و هنوز چند قاشق نخورده بودیم که صدای زنگ درِ خانه در انفجار ترقه ای پیچید و دلم را خالی کرد. نگاه پرسشگرمان به همدیگر افتاد که در غربت این خانه منتظر کسی نبودیم. مجید بلند شد و آیفن را جواب داد که صورتش به خنده باز شد و همچنانکه در را باز می کرد، مژده داد:" عبدالله!" حالا پس از چند روز جدایی از خانواده، دیدن برادر مهربانم غنیمت شیرینی بود که دلم را غرق شادی کرد. از سرِ میز غذا بلند شدم و با قدم های کوتاهم به استقبالش رفتم. هر چند از دیدن دوباره من و مجید خوشحال بود و به ظاهر می خندید، ولی چشمانش به غم نشسته و هر چه تعارفش کردیم، سیری را بهانه کرد و سرِ میز غذا نیامد. من و مجید هم مجبور شدیم زودتر غذایمان را تمام کنیم و کنار عبدالله بنشینیم که خودش بی مقدمه سؤال کرد:" چه خبر؟ جایی رو پیدا کردید؟" مجید نگاهی به من کرد و با صدایی گرفته پاسخ داد:" یه جایی رو من امشب دیدم، حالا قراره فردا با الهه بریم ببینیم." و عبدالله مثل این‌که دنبال بهانه ای باشد تا سرِ حرف را باز کند، نفس بلندی کشید و از مجید پرسید:" برای پول پیش می خوای چی کار کنی؟ میای از بابا بگیری؟" که باز گلویم در بغض نشست و به جای مجید، من پاسخ دادم:" چجوری بیاد بگیره؟ مگه ندیدی بابا اون روز چجوری خط و نشون می کشید؟" و مجید اجازه نداد حرفم به آخر برسد و با لحنی قاطعانه جواب عبدالله را داد:" آره. فردا صبح میرم نخلستون باهاش صحبت می کنم." از این همه سماجتش عصبانی شدم و با دلخوری اعتراض کردم:" یعنی چی مجید؟!!! تو نمی فهمی من چی میگم؟!!! میگم بابا منتظر یه بهانه اس تا عقده اش رو سرت خالی کنه! اونوقت خودت با پای خودت میخوای بری اونجا که چی بشه؟!!!" و باز گریه امانم نداد و ادامه شکوائیه پُر غیظ و غضبم را با گریه به گوشش رساندم:" می خوای من رو عذاب بدی؟!!! می خوای من رو زجر کُش کنی؟!!! من این پول رو نمی خوام! اصلاً من این خونه رو نمی خوام! من میرم کنار خیابون می خوابم، ولی راضی نیستم تو دوباره بری پیش بابا! به خدا راضی نیستم!" و زیر بار سنگین گریه نتوانستم اوج دلواپسی ام را نشانش دهم که خودم را از روی مبل بلند کردم و به اتاق خواب صاحبخانه رفتم تا کسی شاهد هق هق گریه هایم نباشد، ولی مجید نمی توانست گریه های غریبانه ام را تحمل کند که بلافاصله به دنبالم آمد و همین که چشمم به صورت غمزده اش افتاد، میان بارش بی امان اشک هایم تمنا کردم:" مجید! تو رو خدا از این پول بگذر! از این حق بگذر! من این حق رو نمی خوام! بخدا جون آدم از همه چی عزیزتره!" ✍🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد |🦋|•••→ @porofail_me

🌹 ﷽ 🌹 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_سوم #قسمت_335 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 .......... و می دانستم که او نه به طمع چند میلیون پول پیش که به هوای عزت نفسش می خواهد در برابر خودخواهی های پدر مقاومت کند، ولی برای من و دخترم، حفظ جانش حتی از عزت نفسش هم مهم تر بود که عبدالله در پاشنه در اتاق ظاهر شد و به غم خواری این همه پریشانی ام همانجا ایستاد. مجید مقابلم روی زمین نشست و با لحنی لبریز عطوفت دلداری ام داد:" برای چی این همه نگرانی الهه جان؟ من با بابا یه معامله ای کردم و با هم یه قراردادی بستیم. حالا این معامله به هم خورده. بابات خونه اش رو پس گرفت، منم می خوام برم پولم رو پس بگیرم. برای چی انقدر می ترسی؟" ولی عبدالله نظر دیگری داشت که صدایش کرد:" مجید! میشه یه لحظه بیای بیرون با هم حرف بزنیم؟" دلش نمی آمد با این همه بی قراری تنهایم بگذارد، ولی عبدالله رفت تا او هم برود که لبخندی زد و با گفتن" به خدا توکل کن عزیزم!" از کنارم بلند شد و از اتاق بیرون رفت. از آهنگ سنگین صدای عبدالله حس خوبی نداشتم و می دانستم خبری شده که خودم را کمی به سمت در کشیدم تا حرف هایشان را بهتر بشنوم و شنیدم عبدالله با صدایی آهسته به مجید هشدار داد:" مجید! من می دونم اون پول حق تو و الهه اس! ولی بابا هم حسابی قاطی کرده! راستش رو بخوای منم یخورده نگرانم!" و برای این‌که خیر خواهی اش در دل مجید اثر کند، با صدایی آهسته تر توضیح داد:" دیروز رفته بودم یه سر خونه بینم چه خبره. دیدم طبقه بالا کلاً تخلیه شده. بابا می گفت همه وسایل شما رو فروخته به یه سمساری." از این‌که می شنیدم جهیزیه زیبا و وسایل نوزادی دخترم به حراج سمساری رفته، قلبم شکست و باز حفظ جان همسر و زندگی ام از همه چیز مهم تر بود که همچنان گوش می کشیدم تا ببینم عبدالله چه می گوید که با ناامیدی ادامه داد:" یعنی واقعاً می خواد ارتباطش رو با تو و الهه قطع کنه! یعنی دیگه فراموش کرده دختر و دامادی داره! یعنی این‌که زده به سیم آخر!" و در برابر سکوت مجید با حالتی منطقی پیش بینی کرد:" من بعید می دونم پول رو بهت پس بده! مگه این‌که بری شکایت کنی و پای پلیس و دادگاه رو بکشی وسط!" و مجید دقیقاً همین نقشه را در سر داشت که با خونسردی پاسخ داد:" من فردا میرم باهاش صحبت می کنم. خیلی هم آروم و محترمانه باهاش حرف می زنم. ولی اگه بخواد اذیت کنه، از مسیر قانونی کار رو پیگیری می کنم. می دونم سخته، طول می کشه، درد سر داره، ولی بلاخره مجبور میشه کوتاه بیاد." و عبدالله هم درست مثل من از واکنش پدر می ترسید که باز تذکر داد:" منم می دونم از مسیر قانونی به نتیجه میرسی، ولی اگه تو این مدت یه بلایی سرِ خودت با الهه بیاد، چی ؟!!!مجید! باور کن بابا خیلی عوض شده! بابا همیشه اخلاقش تند و عصبی بود، ولی الان خیلی عوض شده! حاضره به خاطر این دختره وهابی و فک و فامیلاش هر کاری بکنه! برادرهای نوریه هر روز میان نخلستون. همین فردا که تو می خوای بری نخلستون با بابا صحبت کنی، اونا هم اونجا هستن." که مجید کلافه شد و با حالتی عصبی پاسخ این همه مصلحت اندیشی عبدالله را داد:" خُب باشن! مگه من ازشون می ترسم؟ مثلاً می خوان چی کار کنن؟" و عبدالله حرفی زد که درست از دریای دلواپسی دل من آب می خورد:" مجید! همون روز آخر که الهه از خونه اومد بیرون، اگه من دیرتر رسیده بودم، نمی دونم چه بلایی سرش اومده بود! من الهه رو از زیر لگدهای بابا کشیدم بیرون! جوری خون جلوی چشماش رو گرفته بود که اگه من نرسیده بودم، الهه رو کشته بود!" ✍🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد |🦋|•••→ @porofail_me

دربغل‌امشب‌یک قرص‌قمر‌دارد#رضا..♥️🌱 #ابن‌الرضا❣ #یادش‌بخیر💔 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

•🌤🌻• در‌آینہ‌ها‌زلال‌نورش‌جاریست در‌مسجد‌جمڪران‌حضورش‌جاریست از‌خلوت‌عشاق‌دل‌افروخته‌نیز انوار‌دلآرای‌ظهورش‌جاریست..🌱 #اݪسلام‌علیڪ‌یا‌بقیة‌اللہ✨ ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

. . 🌸🍃 •{ لا‌تَحجُب‌مُشتاقَڪَ عَنِ‌النَظَرِ‌اَلِی‌جَمیلَ‌رَویَتِڪ...}• شیفتگانت‌را‌از‌نگاه‌به‌زیبایۍ‌دیدارت محـروم‌مساز:)💔 #اݪلهم‌عجل‌ݪولیڪ‌الفرج🍃 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

حرفے‌نزدم‌از غَم‌دورے‌تو‌اما ا؎‌ڪاش‌بدانے‌ڪہ چہ‌آورده‌بہ‌روزم.. حاجی دلتنگیم... :")💔 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

ذاتِ‌هرکس‌درقیامت‌نقشِ‌پیشانی‌اوست نقشِ‌پیشانیِ‌ماباشد:[غلامِ‌حیدریم]♥️🌱 #روزشمارتولد😍 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

‌ مادر شهید درباره‌یِ علاقه‌یِ فرزندش برایِ رفتن به سوریه گفت: دوست داشت سوریه برود ولی پدرش اجازه نداد همه کارهایش را کرده بود و عجیب دوست داشت برود که نشد و قسمتش این بود در تهران به شهادت برسد..:) #شهید_محمدمهدی‌رضوان ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me ‌

امروز روز مهندس هست این عکس‌ها متعلق به مهندس شهید مهدی باکری هست. عکس سمت چپ بعد از عملیاتی هست که چند روزی میشد نخوابیده بود تا عملیات موفقیت‌آمیز باشه و دشمن‌ رو شکست بده. جوان ۲۸ ساله بر اثر خستگی، شبیه به یک پیرمرد ۶۰ ساله شده بود! وقتی که شهردار ارومیه بود بر اثر بارندگی زیاد، در بعضی نقاط سیل آمده بود. مهدی گروه های امدادی را اعزام کرد و خودش هم به کمک سیل زدگان رفت. آب وارد خانه پیرزنی شده بود و کف اتاقها را گرفته بود، در میان جمعیت، چشم پیرزن به مهدی خیره شده بود که سخت کار می‌کرد، پیرزن به مهدی گفت: «خدا عوضت بده مادر، خیر ببینی، نمی‌دانم این شهردار فلان فلان شده کجاست، ای کاش یک جو از غیرت شما را داشت» و مهدی فقط لبخند میزد... روزت مبارک#آقامهدی🌹 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

✨﷽✨ 🌹 روزی علامه بحر العلوم وارد حرم حضرت علی علیه السلام شد و ناگهان شروع به خواندن این شعر کرد : ✨چه خوش است صوت قرآن ، ز تو دلربا شنیدن✨ ✨به رُخَت نظاره کردن سخن خدا شنیدن✨ 🍃 از او سوال شد : برای چه هنگام ورود به حرم ، این شعر را خواندید ؟ 💠 پاسخ داد : وقتی وارد حرم مطهر شدم ، حضرت صاحب الزمان (عج) را دیدم که در کنار ضریح نشسته و با صدای بلند قرآن می خوانند ؛ چون ایشان را در حال خواندن قرآن دیدم ، بی اختیار این شعر بر زبانم جاری شد . 📓 النجم الثاقب ، ص ۷۹ ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

🌹 ﷽ 🌹 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_سوم #قسمت_336 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 ........... از به خاطر آوردن حال آن روزم تا مغز استخوان مجید آتش گرفت که با بغضی که گلوگیرش شده بود، پاسخ داد:" عبدالله! به خدا فکر نمی کردم با دخترش اینطوری رفتار کنه! به جون الهه که از جون خودم برام عزیزتره، فکر می کردم هوای الهه رو داره! وگرنه غلط می کردم زن حامله ام رو تنها بذارم!" و تیزی همین حقیقت تلخ بود که بند دل من و عبدالله را پاره می کرد و عبدالله با قاطعیت بیشتری ادامه داد:" حالا اگه اون روز یه بلایی سرِ الهه یا بچه اش اومده بود، می خواستی چی کار کنی؟ خُب تو می رفتی شکایت می کردی و‌ پلیس هم بابا رو بازداشت می کرد، ولی مثلاً بچه ات زنده می شد؟ یا زبونم لال، الهه برمی گشت؟ حالا هم همینه! مملکت قانون داره، دادگاه داره، پلیس داره، همه اینا قبول! ولی اگه بابا یا برادر های نوریه یه آسیبی به خودت یا الهه زدن، می خوای چی کار کنی؟ حتی اگه اونا مجازات بشن، صدمه ای که به زندگی ات خورده، جبران میشه؟" و حرف مجید، حدیث شرف و غیرت بود که باز استقامت کرد:" عبدالله! تو اگه جای من بودی سکوت می کردی تا همه زندگی ات رو چپاول کنن؟ به خدا هر چی نگران الهه باشی، من بیشتر نگرانش هستم! هر چی تو نگران بچه من باشی، من همه تن و بدنم براش می لرزه! ولی میگی چی کار کنم؟ اگه من الان ساکت بشم، پس فردا یه چیز دیگه می خوان. اگه امروز از پولم بگذرم، فردا باید از زنم بگذرم، پس فردا باید از بچه ام بگذرم! به خدا من هر چی کوتاه بیام، بدتر میشه!" و باز می خواست خیال عبدالله را راحت کند که با حالتی متواضعانه ادامه داد:" من فردا با بابا یه جوری حرف می زنم که کوتاه بیاد. با زبون خوش راضی اش می کنم. یه کاری می کنم که با خوبی و خوشی همه چی حل بشه!" و این حرف آخرش بود، هر چند من مطمئن بودم دیگر هیچ مسئله ای با پدر به مسالمت حل نمی شود که تا آخر شب هر چه مجید با لحن آرام و زبان شیرینش زیر گوشم زمزمه کرد تا دلم قرار بگیرد، قرار نگرفتم و با احساس ترس و وحشتی که از عاقبت کار زندگی ام به جانم افتاده بود، به خواب رفتم. نمی دانم چقدر از خوابم گذشته بود که صدای وحشتناکی، همه وجودم را در هم شکست. وحشت زده روی تشک نیمخیز شدم با چشمان پُر از هول و هراسم اطرافم را نگاه می کردم و نمی دانستم چه خبر شده که دیدم مجید کنارم روی تشک نیست. چند بار صدایش کردم ولی به جای جواب مجید، نعره های مردان غریبه ای را می شنیدم و نمی فهمیدم چه می گویند. قلبم از وحشت، سخت به تپش افتاده و فقط مجید را صدا می زدم و هیچ جوابی نمی شنیدم. بدن لرزان از ترسم را از روی تشک کَندم و با قدم هایی که جرات پیش رفتن نداشتند، از اتاق خارج شدم. در این خانه غریبه و در تاریکی شب، نمی توانستم قدم از قدم بردارم و میان اتاق هال خشکم زده بود که صدای فریاد مجید، قلبم را از جا کَند. بی اختیار به سمت صدای مجیدم دویدم که به یکباره همه جا روشن شد و خودم را میان عده ای مرد غریبه دیدم. ✍🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد |🦋|•••→ @porofail_me

🌹 ﷽ 🌹 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_سوم #قسمت_337 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 ........... همه با پیراهن های عربی و شمشیر بلندی که در دستشان می رقصید، دورم حلقه زده و به حال زارم قهقهه می زدند. از هیبت هیولای وحشتی که به جانم افتاده بود، زبانم بند آمده و تمام تن و بدنم می لرزید که دیدم پدر دست های مجید را از پشت گرفته و برادر نوریه با شمشیر بلندی به جان عزیز دلم افتاده است. دیگر در سراپای مجید یک جای سالم باقی نمانده و لباسش غرق به خون بود که از اعماق جانم صدایش کردم و به سمتش دویدم، ولی هنوز دستم به پیراهن خونی اش نرسیده بود که کسی آنچنان با لگد به کمرم کوبید که با صورت به زمین خوردم. وحشت زده روی زمین چرخیدم تا فرار کنم که دیدم برادر نوریه با شمشیر غرق به خون مجید، بالای سرم ایستاده و همچنان قهقهه می زند. هر دو دستم را روی بدنم سپر کودکم کرده و کار دیگری از دستم بر نمی آمد که فقط از وحشت جیغ می کشیدم:" مجید! به دادم برس! مجید... بچه ام..." و پیش از آنکه فریاد دادخواهی ام به گوش کسی برسد، برادر نوریه به قصد قتل دخترم، شمشیرش را به رویم بلند کرد و آنچنان زخمی به جانم زد که همه وجودم از درد آتش گرفت و ضجه ای زدم که گویی روح از کالبدم جدا شد. دیگر به حال خودم نبودم و میان برزخ هراسناکی از مرگ و زندگی همچنان ضجه می زدم که فریادهای مضطرّ مجید، پرده گوشم را پاره کرد:" الهه! الهه!" و من به امید زنده بودن مجیدم آنچنان از جا پریدم که گمان کردم جنینم از جا کَنده شد. بازوانم در میان دستان کسی همچنان می لرزید و هنوز ضجه می زدم و می شنیدم که مجید نامم را وحشت زده فریاد می زد. در تاریکی اتاق چیزی نمی دیدم و فقط گرمای انگشتانی را احساس می کردم که بازوانم را محکم گرفته بود تا رعشه بدنم را بگیرد و من که دیگر نفسم از ترس بند آمده بود، با همان نفس های به شماره افتاده هنوز مجید را صدا می زدم تا بلاخره جوابم را با صدای مضطرّش داد:" نترس الهه جان! من اینجام، نترس عزیزم!" که تازه درخشندگی چشمانش را در تاریکی اتاق دیدم و باز صدای مهربانش را شنیدم:" نترس الهه جان! خواب می دیدی! آروم باش عزیزم!" و دستش را روی دیوار کشید و چراغ را روشن کرد تا ببینم که روی تشک نشستم و همه بدنم در میان دستانش می لرزد. همین که صورت مجیدم را دیدم، با زبانی که از وحشت به لکنت افتاده بود، ناله زدم:" مجید! اینا بیرونن! اومدن تو خونه، می خوان ما رو بکشن!" چشمانش از غصه حال خرابم به خون نشست و با صدایی که به خاطر اینه مه پریشانی ام به لرزه افتاده بود، جواب داد:" خواب می دیدی الهه جان! کسی بیرون نیس." و من باور نمی کردم خواب دیده باشم که چشمانم از گریه پُر شد و تکرار کردم:" نه همینجان! دروغ نمیگم، می خوان ما رو بکشن! به خدا دروغ نمیگم..." و دیگر نمی دانست چگونه آرامم کند که شبنم اشک پای مژگانش نَم زد و من که باورم شده بود کابوس دیده ام، خودم را در آغوشش رها کردم تا هر آنچه از وحشت بر جانم سنگینی می کرد، میان دستان مهربانش زار بزنم و همچنان برایش می گفتم:" مجید همه شون شمشیر داشتن، تو رو کشتن! می خواستن بچه ام رو بکشن!" و طوری از خواب پریده بودم که هنوز دل و کمرم از درد به هم می پیچید و حالا نه فقط از وحشت که از دردی که به وجودم چنگ انداخته بود، با صدای بلند ناله می زدم. مجید بلاخره از حرارت نفس هایم دل کَند و رفت تا برایم چیزی بیاورد و به چند لحظه نکشید که با لیوان آب خنکی بازگشت و کنارم روی تشک نشست. دستانم به قدری می لرزید که نمی توانستم لیوان را نگه دارم و خودش با دنیایی از محبت، آب را قطره قطره به گلوی خشکم می رساند و با کلماتی دلنشین، به قلبم آرامش می داد:" نترس الهه جان! تموم شد! من اینجام! دیگه نترس!" ✍🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد |🦋|•••→ @porofail_me

🌹 ﷽ 🌹 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_سوم #قسمت_338 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 ............ و من باز هم آرام نمی گرفتم و می دانستم بلاخره تعبیر کابوسم را در بیداری خواهم دید که با نگاه غرق اشکم به پای چشمانش افتادم و میان هق هق گریه التماسش می کردم:" مجید! به خدا اینا تو رو می کُشن! به خدا بچه ام از بین میره! مجید به حوریه رحم کن! مجید من از اینا می ترسم! من خیلی می ترسم!" و شاید طاقت نداشت بیش از این اشک هایم را ببیند که سر و صورت خیس از اشکم را در آغوش کشید و با آهنگ زیبای صدایش زیر گوشم زمزمه کرد:"باشه الهه جان! من هیچ جا نمیرم! نترس عزیزم!" ☆ ☆ ☆ هر چه دور اتاق چشم می چرخاندم، دلم راضی نمی شد که در این خانه زندگی کنم. طبقه اول یک خانه دو طبقه قدیمی که کل مساحت اتاق هال و پذیرایی اش به بیست متر هم نمی رسید، با یک اتاق خواب کوچک و دلگیر که هیچ پنجره ای نداشت و تنها پنجره این خانه، پنجره کوچکی در اتاق پذیرایی بود که آن هم به خیابان تنگ و شلوغی باز می شد نه مثل خانه خودمان که بالکن و پنجره های قدی اش، همه رو به دریا و نخلستان بود. دیوارهای خانه گرچه رنگ خورده بود، ولی مستأجر قبلی حسابی از خجالتش در آمده و سرتاسر دیوارها یا خط افتاده یا به کلی رنگش ریخته بود. سقف گچی خانه هم کاملاً کثیف شده و لکه هایزردی که به نظرم از نشتی آب لوله های طبقه بالا بوجود آمده بود، همه جایش را پوشانده و ظاهر خانه را بدتر می کرد. ولی در هر حال باید می پذیرفتم که با پولی که داشتیم، نمیشد جایی بهتر از اینجا اجاره کنیم. مجید بخشی از پس انداز دوران مجردی اش را برای پول پیش خانه نسبتاً خوب و بزرگ قبلی به پدر پرداخت کرده بود که آن هم بخاطر گریه های وحشت زده آن شب من، از خیرش گذشت و بزرگوارانه از هر چیزی که در آن خانه به ما تعلق داشت، چشم پوشید تا آرامش همسر باردارش را تأمین کند. بخش زیادی از آن سرمایه را هم برای هزینه جشن عقد و ازدواجمان، استفاده کرده و اگر هم چیزی باقی مانده بود، به همراه حقوق ماهیانه اش برای هزینه به نسبت سنگین زندگی و اجاره ماهیانه خانه و تهیه اسباب گران قیمت سیسمونی خرج کرده بود. حالا همه پس انداز زندگیمان در این یک سال، چند میلیونی بود که برای پول پیش این خانه کوچک و کهنه داده بودیم و بایستی برای خرید وسایل و خرج زندگی و البته پرداخت اجاره ماهیانه خانه، منتظر آخر ماه می ماندیم تا حقوق مجید برسد. می دانستم که دیگر نمی توانم مثل گذشته خاصه خرجی کنم و باید از این به بعد قناعت پیشه می کردم تا حقوق نه چندان بالای مجید، کفاف زندگیمان را بدهد. حالا در روز اول فروردین سال 1393 و روز نخست عید نوروز، به جای دید و بازدید و حضور در جمع گرم خانواده، در غربت این خانه تنها بودم و مجید رفته بود تا اگر در این تعطیلات مغازه بازی پیدا کند، با یکی دو میلیونی که هنوز در حسابش مانده بود، اجاق گاز و یخچال ارزان قیمتی برای خانه‌مان بخرد تا بتوانیم نیازهای اولیه زندگیمان را بر طرف کنیم. در آشپزخانه کوچکش جز یک سینک ظرفشویی و چند ردیف کابینت زنگ زده و رنگ و رو رفته چیزی نبود و باید چند میلیونی خرج می کردیم تا تجهیزش کنیم و نه فقط گاز و یخچال و فریزر که دیگر در کابینت های خانه هم خبری از انواع حبوبات و شکلات و خشکبار نبود و هر وعده به اندازه خوراک همان وعده مان خرید می کردیم. کف اتاق هال را با موکت خاکستری رنگی پوشانده و همان یک پنجره کوچک را روزنامه چسبانده بودیم تا در فرصتی مناسب برایش پرده بخریم. خیلی دلم می خواست برای خرید اسباب خانه با مجید به بازار بروم، ولی کمردرد امانم را بریده و نمی توانستم قدم از قدم بردارم. مجید دیروز تشک خوشخوابی خریده و در اتاق خواب روی زمین گذاشته بود تا فعلاً رویش دراز بکشم که بعید می دانستم به این زودی ها بتوانیم بار دیگر تخت و سرویس خوابی بخریم و باید عجالتاً با همین تشک سر می کردیم. با این وضعیت دیگر از خرید مجدد سیسمونی دخترم هم به کلی قطع امید کرده که حتی برای تأمین وسایل ضروری زندگی هم به حساب و کتاب افتاده بودیم. در این چند شب هر بار که روی کاغذ و در محاسبات کم می آوردیم، مجید لبخندی می زد و به بهانه دلگرمی من هم که شده، وعده می داد که از همکارانش قرض می کند. ✍🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد |🦋|•••→ @porofail_me

👑💗 راه علی 💚🌱 ماه علی 💜🔮 دلبر دلخواه علی 💗💐 یار علی 💛🎊 دلدار علی ❤️🎈 حیدر کرّار علی 💙✨ #روز‌شمار‌تولد ❣ #ولادت‌امیرالمؤمنین ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

•🕌✨• بازهم‌میل‌زیارټ‌ڪرده‌ایم‌از‌راه‌دور نیت‌از‌ما‌قصد‌از‌ماه‌رفت‌و‌آمد‌باشما ما‌ڪبوترهاۍ‌بی‌بالیم‌اما‌آمدیم لذت‌پرواز‌در‌اطراف‌گنبد‌با‌شما...🕊♥️ #اݪسلام‌علیڪ‌یا‌غریب‌الغربا🍃 #چہارشنبه‌هاۍ‌رضوے💫 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me

••••• تٰارِسیدَمْ‌دَمِ#ایوان_نجف فَهمیدَم ... نَه‌فَقَطْ‌شاهِ‌نَجَفْ‌شاهِ‌جَهانْ‌اَستْ‌عَلے♥️ #روزشمارتولد❣ 『 #باباعلی 』 ♡  (\(\      („• ֊ •„)  ♡ ┏━∪∪━━━━━━┓  @porofail_me