eitaa logo
« پُرسانــــــــــــــ پُرسانــــــــــــــ » «...ن‌...»
27 دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
1.1هزار ویدیو
22 فایل
بسم‌الله الرحمن‌الرحیم انا اعطیناک #الکوثر فصل لربک #وانحر ان شانئک هو #الابتر قرآن،حدیث،دعا،احکام،متن،شعر،و... (جهان، انقلاب اسلامی، ولایت فقیه) پُرسان‌پُرسان تا آسمان
مشاهده در ایتا
دانلود
به نام خدای خوب و مهربان چهار اشتباه رایج در روایت وقایع عاشورا: اشتباه اول: اوج عزاداری (ع) ده روز اول ماه الحرام است بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنند (ع) در روز تاسوعا به رسیده است اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند (س) نیز پس از شهادت پدرش در از دنیا رفته است اشتباه دوم: باور عمومی این است که حضرت (ع) و و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛ اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمرو بن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است در کتاب نوشته (ره) آمده است: در (سلام الله علیها)... دست بر گریبان برده... و بیهوش بر زمین افتاد حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و... این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده و اصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است (ره) در می گوید: شب عاشورا امام حسین(ع)؛ حضرت علی اکبر(ع) را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و بسازید و کنید اشتباه سوم: یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای مادر حضرت علی اکبر(ع) است وچه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود؛ در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی می کرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد (به نقل از حماسه حسینی، جلد ۱، مرتضی مطهری) اشتباه چهارم: مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم؛ اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر می شد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: فاستأذن اباه، فأذن له یعنی تا اجازه خواست گفت برو - جلد ۱
به نام الله چهار اشتباه رایج در روایت وقایع : اشتباه اول: اوج عزاداری (ع) ده روز اول ماه الحرام است بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می‌کنند و را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می‌دهند همین قرار داد بین مداحان و منبری‌ها باعث شده است که عده‌ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می‌کنند (ع) در روز تاسوعا به رسیده است 🚩اما که تمام شهدای کربلا در روز به شهادت رسیده‌اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از (ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده‌اند (س) نیز پس از شهادت پدرش در از دنیا رفته است اشتباه دوم: باور عمومی این است که حضرت (ع) و و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛ اما که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمرو بن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است در کتاب نوشته (ره) آمده است: در (سلام الله علیها)... دست بر گریبان برده... و بیهوش بر زمین افتاد حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و... این نشان می‌دهد که تا هنوز آب در خیمه‌ها بوده و اصل تشنه کامی به ، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است (ره) در می گوید: شب عاشورا امام حسین(ع)؛ حضرت علی اکبر(ع) را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و بسازید و کنید اشتباه سوم: یکی از معروف‌ترین ماجرای ، مادر (ع) است وچه روضه‌ها که در این زمینه خوانده نمی‌شود؛ در روضه‌ها ذکر می‌شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی می‌کرد یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی نیز شده است اما که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی‌دهد اشتباه چهارم: مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده‌اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه‌ها که پیرامون آن نساخته‌ایم؛ اما که تمام مورخین نوشته‌اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می‌خواست، اگر می‌شد حضرت برایشان عذری می‌آورد ولی در مورد جناب گفته‌اند: ، تا اجازه خواست گفت برو بر گرفته از - جلد ۱
🚩 به نام الله علیه‌السلام هنگام ، فرزندانش را به سپرد و به ايشان وصيت كرد تا نسبت به آن‌ها پدری كند بنابراین ، پسری كه هنوز به سن بلوغ نرسيده بود، پيوسته در كنار ابی‌عبدالله بود از علیه‌السلام نقل است، پس از خطبه امام و اظهار وفاداری اصحاب و بنی‌هاشم، قاسم بن الحسن از امام علیه‌السلام پرسيد: عموجان! آيا من هم به شهادت می‌رسم؟ حضرت فرمود: پسرجانم! مرگ نزد تو چگونه است؟ عرض كرد: شيرين‌تر از عسل فرمود: آری به خدا، عمويت به قربانت! تو هم با من كشته می‌شوی؛ بعد از آن كه به بلای عظيمی دچار شوی حضرت قاسم (ع) به محضر عمو آمد و اجازه ميدان گرفت حضرت اجازه نداد و او را در آغوش كشيد هر دو گريستند سرانجام آنقدر دست و پای عمو را بوسه زد و اصرار كرد تا اجازه گرفت در حالی كه اشك بر گونه‌اش جاری بود، عازم ميدان شد و لباس معمولی بر تن داشت و زره و خود و ساز و برگی نداشت و تنها يك شمشير برداشت و چنين رجز خواند: ان تنكرونی فانا فرع‌الحسن سبط‌النبی المصطفی والموتمن هذاحسين كالأسير المرتهن بين اناس لاسقوا صوب المزن راوی می‌گوید: نوجوانی از خیمه‌گاه خارج شد که صورتش، همچون ماه تابان درخشان بود او مشغول جنگیدن با لشگر عمر سعد ملعون شد در حالی که لشكر محاصره‌اش كرده بود، ابن‌نفیل‌ازدی، با شمشیر بر سر مبارکش زد سر شکافته شد و آن نوجوان با صورت روی زمین افتاد فریادی از ته دل کشید و عموجانش را خطاب قرار داد امام حسین علیه‌السلام همانند باز شکاری وارد میدان شد و همانند شیر خشمگینی به سوی سپاه عمر سعد ملعون حمله کرد حضرت با شمشیر به ابن فضیل ضربه‌ای زد و چون او دست خود را سپر قرار داد، دستش جدا شد نعره‌ای زد و صدایش را لشکریانش شنیدند و برای نجات او آمدند، اما بدنش زیر سم اسبان قرار گرفت و به هلاکت رسید راوی می‌گوید: وقتی گرد و خاک میدان فرو نشست، مشاهده کردم که امام حسین علیه‌السلام بر بالین حضرت قاسم ایستاده و قاسم از شدت درد، پاهایش را روی زمین می‌کشد امام حسین علیه‌السلام فرمودند: دور باشند از رحمت خداوند آن گروهی که تو را کشتند و آن کسی که در روز قیامت با آنها مخامصه می‌کند، جد و پدر توست سپس فرمودند: به خداوند قسم بر عمویت سخت است که او را بخوانی، اما پاسخ‌ات را ندهد یا بدهد، اما پاسخ او برای تو سودی نداشته باشد به خدا قسم امروز، روزی است که دشمنان عموی تو بسیار و یارانش اندکند امام علیه‌السلام بدن پاک و خونین حضرت قاسم را در آغوش کشید وقتی سينه به سينه‌اش نهاده بود، پاهای آن نوجوان به زمين كشيده می‌شد امام، او را به سوی خیمه‌گاه آورد و در کنار شهیدان اهل بیت (ع) قرار داد - سید بن طاووس - شيخ عباس قمی ج ٢ - خوارزمی ⚑ ⚑ ⚑