💠#تلاوت_روزانـہ یــڪ صفحـہ قرآטּ بـہ همراـہ ترجمـہ 📖#سوره_مبارڪه_نمل آیات 56 تا 63 📄#صفحه_382 ༻🍃‌🌸🍃༺         🆔@quranpuyan

🎙#تلاوت_ترتیل_روزانه 📄#صفحه382 📖#سوره‌_مبارڪہ_نمل 🆔@quranpuyan

‌🎙#ترجمه_روان 📄 امروز #صفحه_382 📖#سوره‌_مبارڪہ_نمل   🆔@quranpuyan

#صوت_تفسیر‌_صفحه‌_382 #بخش_اول 📖#سوره‌_مبارڪہ_نمل 🎙 حجت الاسلام قرائتی 🆔@quranpuyan

#صوت_تفسیر‌_صفحه‌_382 #بخش_دوم 📖#سوره‌_مبارڪہ_نمل 🎙 حجت الاسلام قرائتی 🆔@quranpuyan

🕊 #گزیده‌_نڪات_تفسیرے مربوط بہ #صفحہ_382🔻 ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_382 ❇️آنجا كه #پاكدامنی عيب بزرگی است! 💠فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ 🌱پس پاسخ قومش فقط این سخن بود: «خاندان لوط را از شهرتان بیرون کنید؛ زیرا آنان، مردمی هستند که پاک‌دامنی می‌ورزند.» نمل - ۵۶ 🔷آری در محيط آلودگان، پاكی جرم است و عيب! يوسفهای پاكدامن را به جرم عفت و پارسايی به زندان می‌افكنند، و خاندان پيامبر بزرگ خدا" لوط" را به خاطر پرهيزشان از آلودگی و ننگ، تبعيد می‌كنند، اما زليخاها آزادند و صاحب مقام! و قوم لوط بايد در شهر و ديار خود آسوده بمانند! و اين است مصداق روشن سخنی كه قرآن درباره گمراهان می‌گويد كه: ‏بر دلهای آنها- به خاطر اعمالشان- مهر می‌نهيم، و بر چشمشان پرده می‌افكنيم، و در گوششان سنگينی است. 🔷‏اين احتمال نيز در جمله اناس يتطهرون وجود دارد كه آنها به خاطر فرو رفتن در اين منجلاب فساد و خو گرفتن به آلودگی، اين سخن را از روی مسخره به خاندان لوط می‌گفتند كه اينها تصور می‌كنند كار ما ناپاكی است و پرهيز آنها پاكدامنی! چه چيز عجيب و مسخره‌ای؟! و اين شگفت‌آور نيست كه حس تشخيص انسان بر اثر خو گرفتن به يك عمل ننگين دگرگون شود، داستان معروف" مرد دباغی كه دائما با پوستهای متعفن سر و كار داشت و شامه او با آن خو گرفته بود و گذشتن او از بازار عطاران و بيهوش شدن از بوی نامناسب عطر! و دستور آن مرد حكيم كه وی را به بازار دباغان ببريد تا به هوش آيد و از مرگ نجات يابد" شنيده‌ايم و مثال حسی جالبی است برای اين مطلب منطقی. 📚تفسیر نمونه ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

#گزیده_نڪات_تفسیرے #صفحه_382 ❇️ریشه #ایمان به خدا 💠أَمَّنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَراراً وَ جَعَلَ خِلالَها أَنْهاراً وَ جَعَلَ لَها رَواسِيَ وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حاجِزاً أَ إِلهٌ مَعَ اللَّـهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ (۶۱) أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّـهِ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ (۶۲/نمل) 🌱‏كيست كه زمين را قرارگاهی ساخت و در آن، رودها قرار داد، و برای آن، كوه‌ها را (مانند لنگر) ثابت و پابرجا قرار داد و ميان دو دريا (شور و شيرين) مانعی قرار داد (كه مخلوط نشوند). آيا معبودی با خداست؟ (نه) بلكه اكثر آنان نمی‌دانند. ‏كيست كه هرگاه درمانده‌ای او را بخواند، اجابت نمايد و بدی و ناخوشی را برطرف كند، و شما را جانشينان (خود در) زمين قرار دهد؟ آيا با خداوند معبودی است؟ چه كم پند می‌پذيريد. 🔷‏ريشه‌ی ايمان به خدا، عقل و فطرت است؛ لكن مادّيون می‌گويند: ريشه‌ی ايمان به خدا ترس است. يعنی انسان چون خود را در برابر حوادث عاجز می‌بيند، هنگام بروز حادثه‌ای تلخ، قدرتی را در ذهن خود تصوّر می‌كند و به آن پناه می‌برد. ‏مادّيون با اين محاسبه، ايمان را زاييده‌ی ترس می‌دانند؛ امّا اشتباه آنان اين است كه تفاوت رفتن به سوی خدا را با اصل ايمان به خدا نمی‌فهمند. مثلًا ما هنگام ديدن سگ و احساس خطر، سراغ سنگ می‌رويم. امّا آيا می‌توان گفت: پيدايش سنگ به خاطر سگ است؟ ‏همچنين ما هنگام اضطرار و ترس رو به خدا می‌رويم، آيا می‌توان گفت: اصل ايمان به خدا زاييده‌ی ترس است؟ ‏علاوه بر آنكه اگر سرچشمه‌ی ايمان ترس باشد، بايد هر كس ترسوتر است، مؤمن‌تر باشد. 🔷‏در حالی كه مؤمنان واقعی، شجاع‌ترين افراد زمان خود بوده‌اند و بايد انسان در لحظاتی كه احساس ترس ندارد، ايمانی هم نداشته باشد، در حالی كه ما در لحظه‌هايی كه ترس نداريم خدا را به دليل عقل و فطرت قبول داريم. در حقيقت ترس و اضطرار، پرده‌ی غفلت را كنار می‌زند و مارا متوجّه خدا می‌كند و لذا منكران خدا هرگاه در هواپيما يا كشتی نشسته باشند و خبر سقوط يا غرق شدن را بشنوند و يقين كنند كه هيچ قدرتی به فريادشان نمی‌رسد؛ از عمق جان به يك قدرت نجاتبخش اميد دارند. آنها در آن هنگام به يك نقطه و به يك قدرت غيبی دل می‌بندند كه آن نقطه، همان خدای متعال است. ‏ 🔹از راه‌های شناخت خدا و يكتايی او، توجّه به يك قدرت نجاتبخش و بريدن از قدرت‌ها ووسايل ديگر در هنگام اضطرار است. «أَمَّنْ يُجِيبُ» ‏ 🔹شرط استجابت دعا، قطع اميد از ديگران واخلاص در دعاست. «يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ» ‏ 🔹آنان كه با سكوت، از خداوند حاجتی می‌خواهند، خداوند از حالشان با خبر است ولی دوست دارد بندگانش حاجت خود را به زبان آورند. «إِذا دَعاهُ» ‏ 🔹آيا در حال اضطرار، به قدرت‌های مادّی توجّه می‌كنيد؟! «أَ إِلهٌ مَعَ اللَّـهِ» 📚تفسیر نور ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan

♻️♻️♻️ #قرآن‌فهمی‌برای‌همه : تدبر در سوره های قرآن به ترتيب نزول 4⃣4⃣ تدبر در سوره #کهف 🔹پیام های آیات ۵۷-۵۴ سوره کهف از تفسیر نور ۱- تکرار و تنوّع وتمثیل،شیوه ی ضروری و مفید برای ارشاد و هدایت و تربیت مردم است. «صَرَّفْنا ... لِلنّاسِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ» ۲- هدف قرآن،هدایت همه ی مردم است و مثال های قرآن برای فهم عموم مردم است. «صَرَّفْنا ... لِلنّاسِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ» ۳- خداوند حجّت را به وسیله ی قرآن بر مردم تمام کرده است. «لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنّاسِ» ۴- سرباز زدن از ایمان با دیدن آن همه آیات،نشانه جدال گری انسان است. «جَدَلاً وَ ما مَنَعَ النّاسَ» ۵- تاریخ،سنّت های ثابتی دارد که باید از آن درس گرفت. «سُنَّهُ الْأَوَّلِینَ» ۶- موعظه واستدلال همه جا کارساز نیست،گاهی عقوبت لازم است. «یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ» گاهی هیچ یک از عوامل تربیت از قبیل:وحی آسمانی،تبلیغ دائمی، مشاهده تاریخ و عبرت ها،در انسان لجوج اثر ندارد. ۷- ایمان و استغفار،مانع عذاب الهی است. یُؤْمِنُوا ... یَسْتَغْفِرُوا ... یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ ۸- دست خدا برای عذاب باز است،چه عذابی از نوع پیشینیان یا عذابی جدید. «سُنَّهُ الْأَوَّلِینَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ قُبُلاً» ۹- کار انبیا بشارت و انذار است،نه اجبار مردم بر پذیرش. «إِلاّ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ» ۱۰- خداوند،حجّت را بر مردم تمام می کند، وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ ...و مردم در پذیرش آن اجباری ندارند. إِلاّ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ یُجادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا ... ۱۱- کافران می خواهند جلوی حقّ را با باطل بگیرند، «لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ» غافل از آنکه باطل رفتنی است. «إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً» ۱۲- مژده ها و هشدارهای انبیا،واقعیّت هایی است که کفّار برای محو آن تلاش می کنند. مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ ... لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ ۱۳- مسخره کردن آیات خدا و احکام الهی،کار کافران است. «وَ اتَّخَذُوا آیاتِی وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً» ۱۴- یاد عملکرد بد،زمینه ساز توبه و عذرخواهی است و بر عکس غفلت از آن، سبب تیرگی روح و کلید همه ی بدبختی هاست. «نَسِیَ ما قَدَّمَتْ یَداهُ» ۱۵- کیفر بی اعتنایی به آیات الهی و استهزا و غفلت از گناهان،محروم شدن از درک حقایق است. فَأَعْرَضَ ... جَعَلْنا ۱۶- عذاب الهی تنها در قیامت نیست،گرفتن قوه ی درک حقایق،نیز عذاب است. «أَکِنَّهً أَنْ یَفْقَهُوهُ» ۱۷- در هدایت مردم،تنها برهان ودلیل کافی نیست،پذیرش مخاطب هم لازم است. «وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَی الْهُدی فَلَنْ یَهْتَدُوا» ۱۸- راه هدایت،دل نرم و گوش شنواست،وقتی این دو دگرگون شد،حتّی در برابر دعوت شخص پیامبر،هدایت پذیر نمی شود. «فَلَنْ یَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً» کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛