eitaa logo
قران پویان
462 دنبال‌کننده
5.9هزار عکس
694 ویدیو
619 فایل
تدبردر قرآن وتفقه در دین با عمومی سازی فهم وعمل به قرآن
مشاهده در ایتا
دانلود
به نام خدا 🌹 ، خرافه پرستی مهلک قسمت دوم : ✳️ مراتب غلو : غلو را درجات و مراتبی است؛👈 درجه ای از آن الوهیت دادن به اولیا و ائمه و یا بردن آنان به درجه پیامبر است.👈 درجه دیگری از آن زیاده روی در دین است. اینکه دین را همه کاره و حلال همه مشکلات جامعه بدانیم و برای و تجربه بشری و متخصصان چیزی قائل نشویم، نوعی غلو است. بدون شک دین قلمرویی دارد و برای برطرف کردن نیازهایی ارسال شده که بدون آن محقق نمی شود. اگر جامعه ای که باید برای کارها به کارشناس و صاحب نظر مراجعه کند، یا در انجام کار به افکار عمومی توجه کند به جای آن همه این امور را از روحانیان یا متولیان بخواهد در واقع به گونه ای در جایگاه و مقام این افراد غلو کرده است. ✅ گاهی غلو در برخی از مراسم و اعمال دینی صورت می گیرد. یک مراسم مستحبی که وقت و موقع خاصی دارد و باید در روزهایی خاص برگزار شود جای همه چیز را می گیرد و به عملی هر روزی تبدیل می شود. هم جای دیگر را می گیرد و هم جای اعمال روزمره را. ⬅️ نمونه آن زیارت عاشورا یا مراسم عزاداری است که گاهی به صورتی عجیب و ناخوشایند در جامعه ما دیده می شود. کارمند اداره در ساعتی که باید پاسخگوی ارباب رجوع باشد به خواندن زیارت عاشورا می پردازد و اطفال خردسال به زور در سرما و گرما مجبور به شرکت در چنین مراسمی می شوند که نتیجه آن دل زدگی نسبت به دین است. ⬅️ یا اینکه چنان مراسم و گریه همه زندگی را می گیرد که گویا همه زندگی غم و اندوه و گریه است. روشن است که اموری اینگونه چهره دین را مخدوش و زشت می گرداند. 🔹گاهی این غلو درباره مکان هایی است که اساسا سند و مدرک معتبری برای آنها وجود ندارد. امام زاده هایی که هر روز کشف می شوند و مردم به سوی آنها دعوت می شوند تا اعمالی را انجام دهند یا اماکنی مانند مسجد جمکران شهر قم که با اعمال غیر متعارفی که در آن صورت می گیرد اصل و انتظار مخدوش می گرددو… 🔸باید این نکته را تذکر دهیم که کسی با خواندن نماز و اجتماع و حتی کارهایی که در روایات معتبر آمده، در این مسجد و یا هر مسجد دیگر که خصوصیتی هم ندارد، مخالف نیست. آنچه جای شگفتی دارد، تأکید های ویژه و ذکر قصه های شگفت انگیز و خواب های غیر مستند و مبالغه بیش از اندازه و مترتب کردن آثار بر این مسجد و خلاصه و رواج خرافات است. 🔹نکته دیگر اینکه امور متعددی که درباره این مسجد صورت می گیرد مانند حرکت از راه های دور به قصد نماز و تشویق و ترویج بی اندازه و درست کردن دستگاه های عریض و طویل و برپا کردن اموری مانند: چاه عریضه، محراب ویژه، و آداب و رسوم خاص برای پرداخت نذورات، دلیل معتبر دینی ندارد. ✅ نمونه دیگر غلو، که از همه سخیف تر و مهلک تر است، اینکه در جامعه ما دیده می شود که کرامات و معجزات بسیار عجیب و شگفت آوری به انسان های عادی نسبت می دهند . نویسنده : استاد سید محمد علی ایازی کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تعقل در شريعت با عمومی سازی فهم و عمل به قرآن ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔 @quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛
💠 تشويق بر سينه زنى آرام و معقول، خشن 🔻 🔹 من معتقدم سينه زنى بنا بر ماهيت و ذاتش شيوه اى مناسب براى ابراز حزن و اندوه است و مردم را به سينه زنى در دسته هاى تشويق مى كنم و با حذف آن موافق نيستم. مقصود از اين سينه زنى، نوع آرام و معقول آن است، نه سينه زنى نمايشى و غير عادى كه همراه با كارهاى نادرستى است و برخى مردم اندام خود را نمايش مى دهند. چنين نوع سينه زنى مفهوم نمادين خود را ندارد و صرفا هنرى نمايشى است! 🔹 درباره تحريم سينه زنى خشن، من نيز همانند برخى فقهاى ديگر هر گونه زيان رسانى به بدن را -حتى اگر خطر عمده اى براى بدن نداشته باشد- حرام مى دانم. سينه زنى هم اگر به حدى برسد كه به بدن آسيب وارد كند حتى اگر اين آسيب پس از يكى دو روز درمان يابد، به نظر من چنين كارى حرام است و مانند اين است كه انسان خود را در معرض هواى سرد قرار دهد تا گرفتار بيمارى شود يا غذايي را بخورد كه مي داند سبب تب يا اسهال است. من چنين كارهايى را حرام مى دانم زيرا زيان رساندن به خود، حرام است و علاوه بر آن ظلم بر خويش نيز هست... 🔹 بنابراين، در نظر من سينه زنى خشن كه موجب زيان رساندن به بدن شود، از باب تحريم زيان، و با قطع نظر از اينكه چنين كارى در مراسم انجام مى شود، حرام است. ما برپايى مراسم با همه برنامه هاى حزن انگيز آن را تشويق مى كنيم، به شرط اينكه با خط شرع هماهنگى داشته باشد. 📚 فقه زندگى، ص٢٦٠ ⬇️ علامه فضل الله https://telegram.me/quranpuyan
🚩🏴 سیره ، و مقاومت در برابر بود 🌱مهم‌ترین ویژگی در سیره آن حضرت که می‌تواند در همه زمان‌ها الگو و درس‌آموز باشد، وفاداری، عفت و پاکدامنی ایشان است. حضرت فاطمه(س)، زنی بود که در اداره زندگی خانوادگی خود محوریت داشت و کانون محبت و عاطفه و انسانیت بود. 🔻 متأسفانه امروز در جامعه خودمان می‌بینیم که نقش محوری و مرکزیت مادر در خانواده به‌عنوان توزیع‌کننده مهر و محبت کمرنگ شده است، ولی حضرت فاطمه(س) این ویژگی ممتاز را داشت که محور خانواده بود و این محوریت در حدیث کساء مشهود است. 🌱 ویژگی دیگر ایشان این بود که شرایط زمان را به خوبی درک می‌کرد و در مشکلاتی که برای پدر و همسرشان پیش می‌آمد، صبر و همراهی نشان می‌داد. خطبه‌های آن حضرت حاکی از این است که ایشان روزآمد بود، مسائل جامعه را درک می‌کرد و حتی پیش‌بینی‌هایی درباره آینده مسلمانان داشت. 🚩 به لحاظ سیاسی و اجتماعی، مهم‌ترین درسی که از سیره حضرت فاطمه(س) می‌توان آموخت، این است که انسان باید جامعه خود را درک کند و شرایط زمان را بشناسد، چنانکه آن حضرت این‌گونه بود و نسبت به فقرا و بیچارگان، نه سخاوت و بخشش، بلکه ایثار می‌کرد و سوره «هل اتی» به خوبی این موضوع را نشان می‌دهد. در جامعه ما نیز که مشکلات و گرفتاری‌های اقتصادی فراوان است، و همدردی حضرت فاطمه(س) با نیازمندان می‌تواند الگویی اخلاقی و تربیتی در این زمینه باشد. 🚩💎 بعد دیگر زندگی آن حضرت، و حقیقت و مظلوم بود. در بسیاری از مواقع، گفتن حرف حق برای انسان هزینه‌ها و گرفتاری‌هایی دارد و او را از بعضی مزایا محروم می‌کند. بنابراین، بسیاری از افراد حاضر به دفاع از حق نیستند و در بحران‌ها، یا سکوت می‌کنند، یا خود را کنار می‌کشند، در حالی که حضرت فاطمه(س) تا پای جان، از حق دفاع و ایستادگی کرد که نشان می‌دهد وقتی می‌بینیم حقی زیر پا گذاشته می‌شود و و اجحاف صورت می‌گیرد، باید در برابر آن بایستیم و کنیم. برای آن حضرت جای خود را دارد، ولی مهم‌تر از همه این است که الگوی زندگی ایشان را حفظ کنیم و برای خدمت به مردم و ارزش‌های دینی، حاضر به پرداخت هزینه باشیم. 🎇 در مجالس عزاداری (س)، نباید با طرح بعضی از مسائل، کرد. جامعه ما، جامعه‌ای همبسته است و پیروان مختلف در آن زندگی می‌کنند که باید در کنار هم و در به سر ببرند. 🖋حجت‌الاسلام محمود صلواتی @quranpuyan
🚩گزيده اي از در ایران 🛑قسمت پنجم: افول عزاداري در دوران افشاریان و زندیان؛ شکل‌گیری اولین مجالس و شبیه‌خوانی 🔻به باور مورخان نادرشاه افشار خود بر هیچ مذهبی جز مذهب قدرت نبود. او با اغراض سیاسی و برخلاف صفویان توهین و سب خلفای راشدین را قدغن اعلام کرد، عزاداری و روضه‌خوانی را محدود ساخت و اجازه نداد که به رسم صفویه حکومت روز غدیر را جشن بگیرد. نادرشاه در فرمانی مذهب شیعۀ جعفری را صرفاً مذهبی در ردۀ مذهب چهارگانۀ اهل تسنن و به عنوان پنجمین مذهب اسلامی اعلام کرد. نتیجۀ طبیعی این سیاست‌ها افول مراسم عزاداری بود. 👈دوران کریم‌خان هم کمابیش همین روال استمرار یافت و با وجود شیعه بودن، زندیان نیز بر سیاست تعدیل قدرت مذاهب تأکید کردند. کریم‌خان خود به زیارت اماکن متبرکه می‌رفت و بارها دستور ساخت یا تعمیر آن‌ها را صادر کرد. او همچنین بر سکه‌های عصر خود اسامی امامان شیعه را ضرب کرد و شخصاً در مراسم شرکت می‌کرد. ✅شاخصۀ مهم این مقطع از تاریخ شکل‌گیری اولین نمونه‌های مجالس و است. درباره ریشۀ اصل تعزیه دو قول مشهور است که اولی آن را بازتولید اسلامی آیین سیاوشان می‌داند، آیینی که در بین ایرانیان پیش از اسلام رواج داشت و دیگر قول تعزیه را بر نمایش مذهبی قرون‌وسطایی مغرب‌زمین مبتنی می‌پندارد و آن را نوعی بازآفرینی ایرانی‌اسلامی مراسم مصائب قلمداد می‌کند. 📚«عزاداری در تاریخ ایران» برگرفته از فصل اول کتاب رسانۀ شیعه نوشتۀ محسن حسام مظاهری 💫ادامه دارد کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━
🚩گزيده اي از در ایران 🛑قسمت ششم : 🚩🔻🔻: اهتمام ویژۀ شاهان به 👈به طور کلی شاهان قاجار دلبستگی و توجهی ویژه به رعایت آداب و برگزاری مناسک و از خود نشان می‌دادند. در عهد آقامحمدخان، میرزای قمی حکم معروفی را دال بر بلامانع بودن اجرای تعزیه از لحاظ شرعی صادر کرد که پشتوانه‌ای محکم برای برگزاری مراسم تعزیه و شبیه‌خوانی محسوب می‌شد. 🔻فتحعلی شاه خود دستی در شعر و شاعری داشت و مرثیه‌هایی در سوگ واقعۀ عاشورا سرود. در دوران فتحعلی شاه بر شکوه و تعزیه افزوده شد، اولین تکیه‌های ثابت برپا شد و کارگردانی تعزیه تحت ریاست شاه و بعضی شاهزادگان تکامل یافت. رابطۀ حسنۀ فتحعلی شاه با علما تأثیر مستقیمی بر هدایت مجالس و آیین‌های مذهبی می‌گذاشت. از جمله در این دوره علمای قم دقت نظر زیادی بر صحت اقوال در داشتند و در این راستا به وقت مقتضی شدت عمل هم به خرج می‌دادند. 👈باید اذعان کرد که در بین شاهان قاجار ناصرالدین شاه در پرداختن به شعائر مذهبی و شیعه‌گری گوی سبقت را از همه ربوده بود. مثلاً می‌توان به علاقۀ وی به شمایل‌های مذهبی، خصوصاً تمثال امیرالمؤمنین، تقید به نماز، سرودن اشعاری در مدح امامان شیعه، اهتمام وی به تعمیر و تزیین بارگاه امام حسین، اقدام به مطلا کردن گنبد حرم عسکریین در سامرا، ایوان حرم امام رضا و گنبد مرقد حضرت عبدالعظیم حسنی و سفر به عتبات عالیات در سال 1288 ق اشاره کرد. ناصرالدین شاه جقۀ پادشاهی‌اش – سنجاق الماس بزرگی که شاهان قاجار به نشان اقتدار ملوکانه بر کلاه می‌زدند – راه هم پشکش «شاه نجف» کرد تا بر فراز مقبرۀ امام آویخته شود. ↩️ویژگی شاخص دورۀ ناصری رونق بی‌سابقۀ مجالس و خصوصاً است. مهم‌ترین اقدام حکومت در این باره ساخت «تکۀ دولت» به دستور شاه است؛ تکیه‌ای معظم و بی‌نظیر که ایدۀ ساخت آن را شاه قاجار پس از سفرش به فرنگ مطرح کرد. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚«عزاداری در تاریخ ایران» برگرفته از فصل اول کتاب رسانۀ شیعه نوشتۀ محسن حسام مظاهری کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━
🚩🏴 سیره ، و مقاومت در برابر بود 🌱مهم‌ترین ویژگی در سیره آن حضرت که می‌تواند در همه زمان‌ها الگو و درس‌آموز باشد، وفاداری، عفت و پاکدامنی ایشان است. حضرت فاطمه(س)، زنی بود که در اداره زندگی خانوادگی خود محوریت داشت و کانون محبت و عاطفه و انسانیت بود. 🔻 متأسفانه امروز در جامعه خودمان می‌بینیم که نقش محوری و مرکزیت مادر در خانواده به‌عنوان توزیع‌کننده مهر و محبت کمرنگ شده است، ولی حضرت فاطمه(س) این ویژگی ممتاز را داشت که محور خانواده بود و این محوریت در حدیث کساء مشهود است. 🌱 ویژگی دیگر ایشان این بود که شرایط زمان را به خوبی درک می‌کرد و در مشکلاتی که برای پدر و همسرشان پیش می‌آمد، صبر و همراهی نشان می‌داد. خطبه‌های آن حضرت حاکی از این است که ایشان روزآمد بود، مسائل جامعه را درک می‌کرد و حتی پیش‌بینی‌هایی درباره آینده مسلمانان داشت. 🚩 به لحاظ سیاسی و اجتماعی، مهم‌ترین درسی که از سیره حضرت فاطمه(س) می‌توان آموخت، این است که انسان باید جامعه خود را درک کند و شرایط زمان را بشناسد، چنانکه آن حضرت این‌گونه بود و نسبت به فقرا و بیچارگان، نه سخاوت و بخشش، بلکه ایثار می‌کرد و سوره «هل اتی» به خوبی این موضوع را نشان می‌دهد. در جامعه ما نیز که مشکلات و گرفتاری‌های اقتصادی فراوان است، و همدردی حضرت فاطمه(س) با نیازمندان می‌تواند الگویی اخلاقی و تربیتی در این زمینه باشد. 🚩💎 بعد دیگر زندگی آن حضرت، و حقیقت و مظلوم بود. در بسیاری از مواقع، گفتن حرف حق برای انسان هزینه‌ها و گرفتاری‌هایی دارد و او را از بعضی مزایا محروم می‌کند. بنابراین، بسیاری از افراد حاضر به دفاع از حق نیستند و در بحران‌ها، یا سکوت می‌کنند، یا خود را کنار می‌کشند، در حالی که حضرت فاطمه(س) تا پای جان، از حق دفاع و ایستادگی کرد که نشان می‌دهد وقتی می‌بینیم حقی زیر پا گذاشته می‌شود و و اجحاف صورت می‌گیرد، باید در برابر آن بایستیم و کنیم. برای آن حضرت جای خود را دارد، ولی مهم‌تر از همه این است که الگوی زندگی ایشان را حفظ کنیم و برای خدمت به مردم و ارزش‌های دینی، حاضر به پرداخت هزینه باشیم. 🎇 در مجالس عزاداری (س)، نباید با طرح بعضی از مسائل، کرد. جامعه ما، جامعه‌ای همبسته است و پیروان مختلف در آن زندگی می‌کنند که باید در کنار هم و در به سر ببرند. 🖋حجت‌الاسلام محمود صلواتی @quranpuyan
⭕تفاوت حکومتهای خودکامه و عادل در مواجهه با : نمونه اي از برخورد پيامبر(ص) با عمل ✅در هر حكومت و نظامي، ممكن است در ميدان عمل مواردي از تخلف و انحراف ديده شود. اما مهم اين است كه اين حكومت و نظام با اين چگونه برخورد می كند. سياست نظام‌هاي خودكامه و فاسد اين است كه تا حد ممكن بر اين تخلفات می گذارند و آنها را می كنند و اگر در موردي تخلف فاش شد تا حد ممكن به آن مي‌پردازند. اين حكومت‌ها كمتر درصدد جبران خسارت مردم بر مي‌آيند و نه تنها خسارت‌هاي جاني و مالي و آبرويي را جبران نمي‌كنند بلكه حتي صدمه ديدگان را از حقوق اوليه‌شان محروم مي‌كنند و براي مثال بازماندگان فردي را كه به ناحق كشته شده از جنازه يا منع مي‌كنند و ... اما حكومت و نظام‌ حق كه همه دغدغه‌اش اجراي عدالت است و قدرت و حكومت را نه براي خود قدرت و حكومت، بلكه براي اجراي عدالت و رساندن حق به صاحب آن مي‌خواهد، تخلفات و اعمال خطاي كارگزاران حكومت را مخفي نمي‌كند و به توجيه آنها نمي‌پردازد، بلكه آنها را علني اعلام مي‌كند و از آنها بيزاري مي‌جويد و با تمام وجود براي جبران خسارت‌هاي وارد شده و حقوق تضييع شده اقدام مي‌كند. ✳ نمونه‌اي از اين امر را مي‌توان در سيره پيامبر اسلام(ص) مشاهده كرد. اما باقر(ع) نقل مي‌كند كه پيامبر اسلام(ص) در سال هشتم هجري و پس از فتح مكه گروههايي را به اطراف مكه فرستاد تا مردم را به اسلام دعوت كنند اما به آنان فرمان جنگ نداده بود. خالد ابن وليد كه رهبري يكي از اين گروه‌ها را برعهده داشت، به جاي دعوت مسالمت آميز، خودسرانه به قومي حمله كرد و عده‌اي را كشت و اموالي را تلف كرد. وقتي پيامبر(ص) از ماجرا آگاه شد دست‌هاي خود را به سوي آسمان بلند كرد و گفت: «خدايا! من از آنچه خالد كرده ». آنگاه علي‌ابن ابي‌طالب (ع) را خواست و به او گفت: «پيش اين قوم برو و ماوقع را بررسي كن و آثار اين عمل عصر جاهليت را از ميان بردار و آن را كن». آن حضرت اموالي در اختيار علي‌ابن ابي‌طالب(ع) قرار داد تا با آن خسارت‌ها را جبران كند. علي‌(ع) اموال را با خود برده كشته شدگان را به طور كامل پرداخت كرد و همه اموالي را كه از بين رفته بود جبران كرد. آن حضرت در جبران اموال به اندازه‌اي كرد كه حتي مبلغي را براي جبران ظرف كه احيانا شكسته بود قرار داد. آن حضرت وقتي همه خسارت‌هاي جاني و مالي را با دقت تمام جبران كرد از قوم پرسيد: «آيا خون و مالي بدون ديه و عوض مانده است؟» گفتند: «نه». فرمود: «بخشي از مالي كه پيامبر(ع) به من سپرده نزد من مانده است. 👈👈 شايد خسارت ديگري وارد شده باشد كه من و شما فعلا از آن آگاه نيستيم، پس باقيمانده اموال را براي جبران خسارتي كه ممكن است بعدا آشكار شود به آنان داد. علي(ع) نزد پيامبر(ص) بازگشت و آنچه را كه انجام داده بود به آن حضرت گزارش داد. پيامبر(ص) عمل او را كرده آن را تأييد كرد. آنگاه رو به قبله ايستاد و دست خود را به سوي آسمان چنان بلند كرد كه سفيدي زير بغلش آشكار شد و سه بار گفت: «خدايا، از آنچه خالد ابن وليد كرد بيزارم» (تاريخ طبري، ج3، ترجمه ابوالقاسم پاينده، ص1195- 1196). 👌آري! اين سيره و روش پيامبر خداست. در همه بدانند كه در صورتي كه كنند، و نه تنها از پست و مقامشان فرو مي‌افتند، بلكه مجازات اعمال زشت خود را مي‌بينند. درحكومت حق نبوي فساد و تباهي و ظلم و ستم نه تنها تأييد و تصديق نمي‌شود، بلكه به شكلي واضح و صريح از آن تبري و بيزاري جسته مي‌شود. ✳در حكومت صالح نبوي ، هستند كه اگر در اثر به آنان ستمي شد و جاني يا مالي از آنان گرفته شد، كل نظام ستم را بر نمي‌تابد و با همراهي نمي‌كند، بلكه براي جبران ستم كمر همت مي‌بندد. در اين نظام ستمديدگان مطمئن هستند كه حكومت همدرد آنان است و به صورت‌هاي مختلف در پي تسكين الام و مصايب آنان است، نه اينكه غم و درد و رنج آنان را مضاعف گرداند. 🖌دكترعبدالرحيم سليماني 🥀با گراميداشت ياد جانباختگان شليك نيروهاي خودي به در سال 1398 ، تفاوت رسيدگي به سال 1401 و متخلفان اين پرونده پس از گذشت 4سال سئوال برانگيز و مغاير با است. کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛
و از هر جزء قران روز بیست و پنجم: قسمت‌_اول جزء ۲۵ شامل ادامه سوره فصلت، سوره های شوری، زخرف، دخان و جاثیه است. ✅ قانون خدا در پخش ، چرا خدا به همه وسعت رزق نمی دهد؟ وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْاْ فىِ الْأَرْضِ وَ لَكِن یُنزَّلُ بِقَدَرٍ مَّا یَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرُ بَصِیرٌ(۲۷- شوری) اگر خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان مى‏كنند ولى به اندازه‏اى كه مشیت او اقتضاء کند نازل مى‏كند زیرا او به حال بندگانش آگاه و بیناست. درست است كه خداوند روزی را با حساب نازل می‌كند تا بندگان طغيان نكنند اما چنان نيست كه آنها را محروم و ممنوع سازد، لذا در آيه بعد می‌افزايد:‏" او كسی است كه نافع را بعد از آنكه مردم مايوس شدند نازل می‌كند و دامنه خويش را می‌گستراند (وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ‌). ✅ و ، هركدام بهره خود را مي برند.اما اين كجا و آن كجا!! مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ «20/شورے» آن كه كشت آخرت بخواهد براى او در كشتش مى‌افزاييم و آن كه كشت دنيا بخواهد از آن به او مى‌دهيم و در آخرت هيچ نصيبى ندارد. ♦اراده آخرت نشانه‌ى: وسعت ديد، دل كندن از دنيا، ايمان به وعده‌هاى الهى، رنگ بقا دادن به فانى‌ها و در يك جمله نشانه عقل و انتخاب احسن است. آخرت از دنيا مهم‌تر است زيرا: 🔹براى آخرت‌خواهان توسعه و رشد است. «نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ» 🔹 آخرت‌خواهان از دنيا بهره كمى مى‌برند ولى دنياخواهان هيچ بهره‌اى از آخرت ندارند. «ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ» 🔹آخرت‌خواهان به همه اهداف خود مى‌رسند. «نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ» ولى دنياخواهان تنها به گوشه‌اى از اهداف خود مى‌رسند. «نُؤْتِهِ مِنْها» ✅ ، به نیست بلكه به اطاعت است 💮🔸قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى"23/شورے" 🔹 بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نيستم مگر دوستى در باره خويشاوندانم. 👈 در آیه كریمه نفرمود، اجر رسالت من دوستی اهل بیت است: «لا اسئلكم علیه اجراً الاّ مودةَ القربی» نفرمود, نفرمود مُزد رسالت من این است كه شما اهل بیت را دوست داشته باشید، بلکه فرمود: ﴿إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی﴾، ضمیر در ﴿فِی الْقُرْبی﴾ مستقر است و عاملش هم آن «كان» است؛ . ♦♦خیلی ‌ها هستند دوست پیغمبر و اولاد پیغمبر هستند، ایام عاشورا عزاداری می ‌كنند؛ اما این ظرف, ظرف لغو است! این می ‌شود مودّت قُربیٰ، یعنی اینها را دوست دارند؛ 🔷خیلی ‌ها هستند كه حسین‌ بن‌ علی را دوست دارند. روی زمین چه كسی است كه حسین ‌بن ‌علی را دوست نداشته باشد؟! فداكاری, عزّت, استقلال, شرف, شهامت, دادنِ زن و بچه در این راه, می‌ شود در عالَم كسی پیدا شود كه حسین ‌بن ‌علی را دوست نداشته باشد؟! هیچ ملت آزادی خواهی, هیچ ملت عدل خواهی! 🌱✨اما آنكه وظیفه ماست دوستی اهل بیت نیست، اگر این مزد رسالت شد، آدم تابع اینهاست. اگر دوستی ما فقط مستقرّ در این خاندان بود، ما جای دیگر دوستی نداریم! این دوستی مستقر, اطاعت را هم به همراه دارد: 📚آيت الله جوادے املي جهت مطالعه سایر نکات جزء بيست و پنج به لینک زیر مراجعه نمایید https://b2n.ir/joze25 ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan
🚩🚩 بازخواني‌هاي 🔖تفكر و زيست شيعيان با نام و ياد (ع) گره خورده است و نام او حتي هنگام بر زبان جاري مي‌شود. نه تنها حركت سيدالشهدا و زندگي شيعيان را در سراسر تاريخ شكل داده است، بلكه طي چند دهه اخير حتي برخي متفكران اهل سنت، مانند عباس محمد عقاد و بعد الرحمان الشرقاوي نيز به اين ماجرا پرداخته و كوشيده‌اند از آن الهام بگيرند و اهميت آن را باز گويند. با فرا رسيدن دهه اول محرم، چهره كشور دگرگون مي‌شود و مردم خود را آماده و خاص مي‌كنند. 🔖چنان نام حسين با تشيع گره خورده است كه نمي‌توان اين دو را از هم جدا كرد. از سنتي‌ترين مردم تا نوانديش‌ترين آنها خواسته و ناخواسته به اين ماجرا پاسخ مي‌دهند و به آن متناسب با نگرش خود نگاه مي‌كنند. به اين معنا كه هر كس و هر نسلي مي‌كوشد حسين را به قامت خود درآورد و تفسيري مناسب از نهضت يا حركت يا قيام حسين(ع) به دست دهد. در صد سال گذشته بحث‌هاي متعدد و كتاب‌هاي گوناگوني درباره امام حسين (ع) و رفتارهاي شيعيان در قبال او منتشر شده كه خود عرصه‌اي پربار براي تفكر و انديشه‌ورزي است. برخي متفكران بخشي از كار علمي خود را وقف بررسي و تحليل و گاه نقد مانند و تعزيه كردند. 🔖از پيشگامان اين جريان مي‌توان به سيد محسن امين، از عالمان لبناني اشاره كرد كه با نوشتن كتابچه‌اي به نام «التنزيه لاعمال الشبيه» خود را آماج حملات متعدد كرد. در اين كتاب كوشيد، نشان دهد كه بعضي از اعمالي كه به نام صورت مي‌گيرد، و نادرست است. اين كتاب به دست جلال آل‌احمد ترجمه و به نام ترجمه و در سال 1322 منتشر شد. همه نسخه‌هاي اين كتاب دو روزه به فروش رفت و خوشحال شد. اما بعدها فهميد كه يك بازاري همه نسخه‌ها را يكجا خريده و آنها را نابود كرده است (جلال آل‌احمد، يك چاه و دو چاله و مثلا شرح احوالات، تهران، رواق، ص48.) 🔖عده‌اي ديگري به كه در فهم و گزارش رخ داده است، پرداختند و كوشيدند نشان بدهند كه چگونه حركت امام حسين (ع) به دست دشمنان آگاه و دوستان نادان دستكاري و تحريف مي‌شود. از اين ميان مي‌توان به با كتاب لولو و مرجان و مطهري و سخنراني‌هاي حماسه حسيني اشاره كرد. گروه ديگري كوشيدند درباره سرشت و ماهيت اين حركت يا بينديشند و بنويسند. در حالي كه غالب شيعيان بر اين باور بودند كه امام حسين (ع) از مكه راهي كوفه و بعد كربلا شد تا «شهيد» شود، متفكراني ديگر سعي كردند خلاف آن را نشان بدهند. در اين ميان مي‌توان به كتاب تاريخ‌ساز «شهيد جاويد» اشاره كرد كه در 1347 منتشر شد و توفاني از اعتراضات برانگيخت و بعدها جامعه ايراني را به دو اردوگاه تقسيم كرد: ↩️كساني كه هوادار شهيد جاويد بودند و كساني كه مخالف آن شدند. تقريبا همه متفكران آن دهه به سود يا زيان اين كتاب موضع‌گيري كردند و نوشتند و گفتند. ايده اصلي كتاب صالحي نجف‌آبادي آن بود كه هدف (ع) قيام و تشكيل بود، نه صرف شهيد شدن. صالحي كوشيده بود با مرور و تحليل آثار تاريخي متعدد موضع خود را استوار كند. 🌱 🔖در برابر كه متوجه او شد كه اگر در پي بود، چرا با خاندانش حركت كرد و اصولا حركت امام از مدينه قبل از دعوت مردم كوفه بود و اشكالاتي از اين دست، صالحي به تدريج موضع خود را دقيق‌تر كرد و مدعي شد كه در آغاز امام حسين (ع) از بيعت كردن تن زد و از مدينه خارج شد و بعد با رسيدن ، تصميم به گرفت و بعدها كه در اين مسير ناكامي حاصل شد، راه مواجهه و را برگزيد. 🔖امروزه نيز همچنان شاهد تفسيرهاي گاه متفاوتي از اين ماجرا هستيم و مي‌توان باز به گزارش بازخواني‌هاي اين واقعه ادامه داد. اما نكته مهم آن است كه همه اين انديشمندان به نحوي وامدار حسين هستند و حركت عزتمدارانه او. ✍. کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛
🔰 در از عاشورا 📍دربارۀ عاشورا آنچه ذهن بسیاری از محققان و نواندیشان را به خود مشغول کرده است، شیوه‌های عزاداری و مسئلۀ است. از محدث نوری تا امروز، شاید بیش از بیست کتاب و ده‌ها و بل صدها مقالۀ مایه‌دار و علمی نوشته‌اند که موضوعشان تحریفات و انحرافات در فرهنگ عزاداری است. کارنامۀ تحریف‌شناسی و تحریف‌زدایی، بسیار پربرگ‌وبار است؛ اما تا امروز نتوانسته است در برابر سیل آسیب‌ها و کژفهمی‌ها بایستد و یا دست‌کم از شتاب و گسترۀ آن بکاهد. هنوز سرقفلی عاشورا به نام مداحان است و آنان گردن این مثنوی را بسته‌اند/ می‌کشند آنجا که خود دانسته‌اند. 🔸مشکل نه در سود و سودای مداحان است و نه در کم‌کاری عالمان. مشکل اصلی، آن است که «مشکل اصلی» گم شده است. 📍 ، همۀ وقت و نیروی خود را صرف آن کرده‌اند که مثلا دربندی را در کتاب یا خطاهای کاشفی را در یا گزافه‌گویی‌های برخی مداحان را نشان دهند و تاریخی پاکیزه‌تر و مستند از نهضت کربلا به گوش‌ها برسانند. غافل از آن‌که مشکل در این دروغ‌ها و خطاها و گزافه‌ها نیست؛ مشکل در جایی است که این دروغ‌ها و خطاها از آنجا سرازیر می‌شوند. از قضا برخی از همین تحریف‌ستیزان محترم، آب به جوی همان انحراف اصلی می‌ریزند. 🔸آنچه ما به آن مبتلا شده‌ایم، تنها تحریف در چند واقعه یا چند خبر یا مسائلی همچون و مناسک‌‌سازی و مصیبت‌تراشی نیست؛ مشکل اصلی در شاکله و قالبی است که موجود در رهگذر تاریخ پذیرفته و به دست بخش‌های سیاست‌اندیش جامعه، مذهبی جدا و دینی مستقل از اسلام و حتی تشیع اثتی‌عشری شده است. عاشورای موجود، بخشی از دین و مذهب نیست که در پناه آن از بلای تحریف مصون بماند؛ چنان‌که نماز و روزه در پناه دین از تحریف و خرافه مصون مانده‌اند؛ بلکه ما از عاشورا و خودبنیاد ساخته‌ایم. 📍 (نه عاشورای سال 61 هجری)، در چرخۀ نیازهای رنگارنگ جامعه و در ادوار مختلف تاریخی، اکنون شکل و شمایلی به خود گرفته است که ارتباط دادن آن به دین و مذهب، جز از طریق پاره‌ای روایات در برخی کتاب‌ها ممکن نیست. دربارۀ سند و دلالت این روایات سخنی نمی‌گویم تا در دام انحرافی نیفتم؛ اما می‌گویم: عاشورای برساختۀ ما گفتمانی جدا از مجموعۀ دین شده است و در فضای «عاشورا برای عاشورا» سیر می‌کند و تا چنین است، تحریف‌ستیزی، آب در هاون کوبیدن است؛ بلکه دادن نشانی غلط به جامعۀ دینی است. 🔸تحریف بزرگ، این است؛ نه گزافه‌هایی که دربارۀ شمار کشتگان دشمن یا عروسی قاسم بن حسن(ع) در کربلا یا حضور جنیان در روز عاشورا گفته‌اند و از مردم اشك گرفته‌اند. اگر تحریف‌ستیزان راه به جایی نمی‌برند و هر دم آید غمی از نو به مبارکبادشان، از آن رو است که بت بزرگ را نشکسته‌اند. بت بزرگ، جداسازی جزء(عاشورای موجود) از كل (مذهب مادر) است. اگر ما عاشورا را از دین بیرون نیاورده‌ایم و به آن استقلال نداده‌ایم، چرا در طبقات مذهبی، محرم عملاً مهم‌تر از رمضان است و عاشورا مهم‌تر از بعثت و هجرت، و زیارت محبوب‌تر از حج، و آن مایه از احساسات و هیجان‌ها و عواطفی که روضه‌ها برمی‌انگیزند، نیایش‌ها برنمی‌انگیزند؟ اگر عاشورا را از دین جدا نکرده‌ایم، چرا این همه به عزاداران سفارش می‌کنند که ظهر عاشورا نماز را فراموش نکنید؟ 📍اگر امروز منبرهای عزا بیشتر از منبرهای اخلاق است، و مجالس عزاداری بیشتر از محافل معنوی، و جست‌وجو در گذشته بیشتر از گفت‌وگو دربارۀ آینده، از آن رو است که عاشورای ما دینی است خودبنیاد که در آن، دینداری در حاشیۀ عزاداری است. 🔴 امام حسین(ع) از مکه به سوی کوفه رفت که همچون عموی بزرگوارش جعفر بن ابی‌طالب كه به حبشه هجرت كرد، در آزادی و امنیت زندگی کند و آزادی و امنیت را برای بخشی از مسلمانان فراهم آورد؛ نه ‌آن‌که مذهبی نو بنیان بگذارد که در آن، روضه مهم‌تر از مناجات باشد و عزاداری ارجمندتر از دینداری و شورانگیزتر از رمضان و جنگ ممدوح‌تر از صلح و اصحاب او بلندآوازه‌تر از پیامبران. آن گریه و آن و آن و آن سینه‌زنی که پشتوانۀ و نباشد و خرد حسینی را جایگزین خوی یزیدی نکند، حاصلی جز زخم و زحمت ندارد. 🔸 ما برای رسیدن محرم و عاشورا لحظه‌شماری می‌‌کنیم؛ اما امام حسین(ع) به استقبال عاشورا نرفت؛ جنگ را بر او تحمیل کردند؛ جنگی که شیعه می‌توانست از آن سرمایه‌ای برای ممکن و پایدار بسازد و اعتباری برای عقلانیت؛ نه مذهبی نو که همچون مذاهب دیگر، عقایدی دارد و مناسکی و احکامی و آخرتی که سنگ ترازوی آن برای سنجش اعمال، اشک است ✍ @quranpuyan
⭕️احتراز از گذاري در سنت 🛑قسمت چهارم ❇مرز بین سنت و بدعت را به درستی بايد شناخت در هر مسیری ملاحظه می فرمایید كه امكان بدعت هست. یکی از بهترین سنن الهی در نماز، است. این نماز شب در سنت رسول گرامی اسلام بود در قرآن هم بر آن تأکید شده بود و انسانهای مؤمن هم به این سنت عمل می کردند و می کنند، اما در زمان خلیفه دوم این نماز شب به صورت خوانده شد به عنوان نماز تراویح به جماعت خواندند و این یک بدعتی شد که خود خلیفه دوم آمد و گفت این است، اما نعم البدعه و این است و همین باعث شد که علمای اهل تسنن به سختی و به صعوبت بیافتند و از سنت پیامبر فاصله بگیرند برای توجیه این سخن خلیفه دوم خیلی تلاش کردند و وقتی علی بن ابی طالب علیه السلام هم به حکومت رسید، هرگز با این سنتی که آنها یا بدعتی که آنها پایه گذاری کردند همراه نبود موافق نبود و با آنها این نماز را نمی خواند. ♦بنابراین باید دقت بکنیم هم در اسلام همچنین مسائلی اتفاق افتاده و می افتد و هم در غیر اسلام و جامعه دینی چه جامعه یهودی نصرانی باشد مسلمان باشد اینها باید به شدت تلاش بکنند که مرز بین سنت و بدعت یا غیر سنت را به درستی بشناسند و تمام اهتمام شان براین باشد که اینکار، یعنی سنت باقی باشد و بدعت به راه سنت خدای نکرده کشیده نشود. ⭕از جمله سنتهای حسنه و ارزشمند و متعالی در دین اسلام سنت و و ماتم برای سالار شهیدان حسین بن علی است و این سنت بسیار شریف است و فضایل فراوانی نقل شده و در آن مقداری که در روایات آمده است نشان دهنده اصل این سنت و همچنین قلمرو آن است، چون یک مسئله این است که سنت چیست دوم این است که محدوده و قلمرو آن تا کجاست که امروز گاهی اوقات تعدی می شود و این قلمرو و محدودیتها جعل می شود و آن محدودیت اصلیش در حقیقت نادیده گرفته می شود، این خودش آثار و تبعات و نتایج بسیار منفی را برای یک جامعه به همراه خواهد آورد. ⭕ خطر افراط در توسعه سنت ها ♦آن عاملی که منشأ این بدعت‌ها از یک سو و توسعه در این بدعت‌ها از سوی دیگر یا حتی توسعه در سنت‌ها از سوی دیگر هست جریان‌های افراطی است. # افراط‌گرایان معمولاً به چنین مسائلی مبتلا می‌شوند، شاید نیت خیر داشته باشند یا به تعبیر قرآن «الا ابتغاء رضوان‌الله» در کارشان باشد ولکن چون آشنای با دین و سنت نیستند و قلمرو سنت را نمی‌شناسند، بدعت می‌گذارند از یک سو و گاهی اوقات هم همین سنت‌ها را بلاوجه توسعه می‌دهند که این هم همان افراط در سنت‌ها است و ناصواب خواهد بود. ♦ناتوانی در حقیقت دین منجر به می شود عرض کنم که یکی از جهاتی که این جریان‌های بدعت یا توسعه ناصواب در سنت را ایجاد می‌کند مسئله ظاهرگرایی است و چون در باطن و حقیقت این گونه از مناسک ورود ندارند، آشنایی ندارند، مبتلا می‌شوند به این‌گونه از مسائلی که ناصواب است. به جهت عدم دسترسی و ناتوانی در فهم علت، حكمت و اسرار عبادات در حقیقت مجبور می‌شوند، که کنند و به همین ظواهر در حقیقت بچسبند و اکتفا کنند. ⭕تبعات ظاهرگرايي و غفلت از 🔶اگر گفته می‌شود که «الصَّوْمُ جُنَّهٌ مِنَ النّار» واقعا این جنه بودن و سپر بودن برای مردم، علت حکمت و راز و رمز روزه را روشن بکند و👈 چون متأسفانه ما چنین سرمایه ای از معرفت و را ندارند، به همین ظاهر بسنده می کنند و چون تریبونها و قدرت و نظایر آن در دست اینهاست، طبعا جامعه را هم به همین سمت می کشند و کسانی که صاحب حکمتند صاحب شناسایی رمز و راز عبادتند و یا علت عبادت را می دانند، اینها متأسفانه در انزوا هستند و محرومند و تریبونی برای بیان این گونه از حقایق ندارند، بنابراین آنچه که باعث می شود این انجام بشود و ظواهر آموزه های دینی مورد توجه بشود، اما و روح این مناسک در متن جامعه قرار نگیرد تا از این راه هم دینداران هم غیر دینداران به عظمت و جلال و شکوه این احکام دسترسی پیدا بکنند باعث می شود که چنین انحرافاتی حاصل بشود. 🎙استاد مرتضي جوادي املي ادامه دارد کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛
4_5965373054866428653.mp3
17.13M
حضرت (ع) وحقوق فراموش شده امام رضا شهید بود. رویکرد امام رضا در زمان ولایتعهدی عدالت و دفاع از بود و در مقابل، سیاست مامون توسعه مرزها بدون اهتمام به حقوق مردم بود که نتیجه آن افزایش فشار بر مردم بود و امام رضا به این رویکرد معترض است. ⚫️ امام علی فتوحات خلفا را قبول نداشته و حضور حسنین در لشکر فتوحات هم دروغ است ⚫️ جوانی که شغل و درآمد و سرپناه ندارد، نمی‌توان به او درباره دینداری امر و نهی کرد ⚫️ امام رضا و امام حسین بسیار خوبست، اما از جیب خودت، و الا دزدی است. وقتی پرستار و گندمکارمعترضند که مطالباتشان داده نشده و دولت به آنها بدهکار است، می‌شود این دیون داده نشده صرف زیارت شود؟ اگر امام رضا ع اینجا بود، دربرابر این سیاستها چه موضعی می‌گرفت؟ به جای متهم کردن مردم، ببینیم منشا این زندگی پر از اضطرار بسیاری از مردم که حداقل ها را ندارند، چیست؟ سروصدای و پیاده روی ما هم دنیا را فرا گرفته، اما امام رضا کجای زندگی و جامعه ماست؟ ◾️در جامعه ای که برخی در قله ثروت و برخی در دره فقرند، قابل ترویج نیست. ایت اله سروش‌محلاتی ۱۳ شهریور ۱۴۰۳، @quranpuyan
❇️ دین یا ؟ 🛑 قسمت اول: 📌 ایا برگزاری این همه مجلس ، دلیل بر اصل بودن عزا در فرهنگ اسلامی است؟ 📝 در این نوشتار نظر اسلام در رابطه با مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. ✅ بسیاری تصور می کنند که در فرهنگ مذهبی، رفتار اصلی، گریستن و زاری کردن، و داشتن غم واندوه است و شادی کردن و تفریح امری ناپسند است. کسانی این تصور برای آنها بوجود آمده اگر مردمی اندوهناک و غمزده باشند، صفات خدایی در آنها بهتر یافت می شود. ↩️ محافل دینی، به طور معمول برای عزاداری برگزار می شود. مجالس دعا و ندبه، در فضایی آکنده از و گریه تشکیل می گردد . طبیعی است که در چنین فضای عمومی فکری، بویژه در فرهنگ شیعی که عزاداری و گریه سنت دینی است، چنین برداشت می شود که در فرهنگ دینی، غلبه با ناشاد بودن است و این تصور ایجاد شود که اصل در دین، غم و حزن و گریه و ناله و توجه به عالم مرگ و ترس دائمی همراه با ملالت غصه است . ✅ در صورتی که همه ی حالات و غرایز انسان در اصل هیچ کدام بد نیست . همه ی غرایز در نهاد انسان به طور مساوی آفریده شده و محبت ، شادی و خندیدن از غرایزی است که در نهاد انسان وانهاده شده و هر یک در جای خود مفید است؛ چنان که خشم و نفرت در جای خود ضروری و نشانه ای از نظام دفاعی انسان در نظام هستی و در برخورد با حوادث و دشمنی ها است. ↩️ حزن برای فرار از غرور و وابستگی به دنیا است و این منافات با شادی و نشاط ندارد. 👈قرآن کریم، خداوند را آفریننده و می داند: 🔸وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكى «اوست که می خنداند و می گریاند.» (نجم/43) اهمیت شادی و خنده چنان است که در کنار زنده کردن و میراندن انسان آورده شده، گویی نقش آفرینی آن در زندگی مانند حیات است. ↩️ دلیل آن روشن است. گاه با یک شادی درست، از مرگ روحی و روانی فردی جلوگیری می شود و از افسردگی ، خودکشی و سکته نجات پیدا می کند. به همین دلیل حالت خنده ای که به انسان دست می دهد،آیه ای از آیه های آفرینش جهان است. ✅ از سوی دیگر، سنت مذهبی و فراگیر عزاداری ، دعا و ندبه و زاری کردن، دلیل بر اصل بودن آن نیست . در سنت های دینی، جشن وشادی هم وجود دارد. اعیاد مذهبی هم وجود دارد و در آن ها دستور به شادی نیز داده شده است . ↩️ بگذریم که این برگزاری این همه مجلس عزاداری گویای صحت و اصل بودن عزا در فرهنگ اسلامی نیست. قدر متیقن آن است که در میان موالیان و مسلمانان نخست، این همه مجلس عزا نبوده است . ✅ همان گونه که زیبایی های طبیعت و رفتارهای انسانی والا شادی آفرین است، خودِ ، شادی آفرین است. هر انسانی ، شادی را تجربه کرده و تأثیر آن را در زندگی و رفتار خود دیده و ضرورت آن را لمس کرده است . گاهی جسم خسته است، استراحت می کند، می خوابد و گاه روح خسته می شود و باید استراحت کند و گاه جسم و روح هر دو خسته اند، این جاست که پای استراحت روح به میان می آید و شادی التیام بخش روح خسته و نیرو دهنده ی آن است . 🎙ایت الله سید محمد علی ایازی ادامه دارد کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━
❇️ دین یا ؟ 🛑قسمت پنجم: توسعه عزاداري و ايجاد دهه‌ها ربطي به دين ندارد بلكه كار مداحان است. ⁉اگر دين مخالفتي باشادي ندارد، چرا الگوی از طرف ارايه نمي شود؟ اصلا مسوولیت فقه، ارائه الگوها نیست. مسوولیت فقه این است که قلمروها و مرزهایی را در زمینه این مسایل به عنوان احکام شرعی بیان می کند، اما ارائه الگو احتیاج به عوامل بسیار دیگری هم دارد که آن اطلاعات در اختیار فقیه نیست. فقیه، تنها می تواند پاسخ دهد که در شادی ها به چه نکاتی از نظر شرعی باید توجه داشت. تهیه الگوی شادی احتیاج به توجه به عوامل بسیار فرهنگی و اجتماعی دارد. حکم خدا و احکام فقهی در همه جا یکی است در حالی که این الگوها می تواند به لحاظ فرهنگ ها در مکان های مختلف، متفاوت باشد. ⁉چرا جامعه ما از نظر شادی به این وضعیت درآمده است؟ علت اول اینکه اساسا سخنگوی دین از به گروهی دیگر که تحت تأثیر عوامل دیگری اظهارنظرهای دینی می کنند و ارزش و اعتباری برای حرف آنها ندارد، منتقل شده است. 🔻🔻 امروز در جامعه خود یک قشر وسیع تأثیرگذار داریم که هدایت جریان دینی را به عهده دارند و اصلا عالم دینی نیستند و آن گروه هستند که در حال حاضر تعیین کننده ترین گروه جامعه ما از نظر دینی به شمار می روند.😔 👈 آنها را به حاشیه رانده اند و برخی مسایل را آنها مشخص می کنند که چه باید مطرح شود و در چه قالبی باید مطرح شود. یک عالم دینی در این فضای اجتماعی، مقهور است. 💫 امام رضوان الله علیه ۱۰ سال در حسینیه روضه خوانی داشتند، روزهای عاشورا پیرمرد سیدی در آنجا می آمد و در حد یک ربع می خواند که کل عزاداری رسمی جمهوری اسلامی ایران در همان یک ربع و بسیار حساب شده انجام می گرفت، در حالی که امروز همه چیز به طور کامل تغییر پیدا کرده است.😔 👈مرحوم آیت الله توسلی، مسوول تنظیم ملاقات های امام (ره) بود، ایشان می گفت در طول این ۱۰ سال بارها خواستند برای رفتن به خدمت امام وقت بگیرند اما ایشان آنها را نپذیرفت و آنها را چندان به رسمیت نمی شناخت که فضایی در اختیار این گروه قرار بگیرد اما امروز بسیاری مسایل ما دست آنهاست. ↩️ علت دوم ، مسأله و گره خوردن شادی با زندگی انسان هاست. تزریق شادی در جامعه ای که دچار مشکل بیکاری، فقر، ازدواج و … است، خیانت به این جامعه و مخدر است و باید اجازه داد مردم درد را حس کنند و شادی برای آنها تنها یک مسکن است. 👈👈شادی واقعی، از بین رفتن مشکلات معیشت مردم و اصلاح وضعیت فعلی است. در اینجا باید واقعیت های تلخ را به طور عریان مطرح کرد و جایی برای بحث شادی در چنین جامعه ای وجود ندارد. ↩️عامل سوم، رنج و شادی ما در جامعه تحت مدیریت است و نمی توان خارج از این مدیریت، رنجی احساس کنیم یا شادی داشته باشیم. 🎉یکی از شادترین روزهایی که من در زندگی خود یک شادی اجتماعی را تجربه کرده ام روز بود. آن زمان با وجود شهدای بسیار برای فتح خرمشهر، کسی در برابر شادی ما نگفت که ما شهید داده ایم و هزینه زیادی پرداخته ایم، فقط تأکید این بود که این پیروزی خالص است تا کام مردم ما شیرین باشد. یک روز دیگر حکومت در مذاکرات سیاسی به نتیجه می رسد اما به ما گفته می شود که این پیروزی مطلق نیست و هزینه هایی نیز داده ایم. این شادی باید کاملا در جامعه ما مهار شود تا از کنترل خارج نشود. ما در چنین جامعه ای زندگی می کنیم. ♦♦به اعتقاد من مشکل ما این نیست که دین گفته است برای امام حسین (ع) کنید. عزاداری که در متن دین نسبت به اباعبدالله (ع) وجود دارد اصلا تضادی با شادی شخص ندارد. ⭕ این روزهای عزاداری از جمله دهه و… را که توسعه می دهند، اقدامی نیست که علما انجام داده باشند یا از متن دین بیرون آمده باشد. این موارد را علمای دین به گردن نمی گیرند و هیچ عالم دینی هم این مطالب را نگفته و مطرح نکرده است. امروز، دین، عزاداری و شادی ما را برای ما مشخص می کنند و شادی در جامعه ما، یک است. 🎙بخشي از پرسش و پاسخ استاد سروش محلاتي در همايش دين وشادي کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━