eitaa logo
قران پویان
472 دنبال‌کننده
6هزار عکس
697 ویدیو
619 فایل
تدبردر قرآن وتفقه در دین با عمومی سازی فهم وعمل به قرآن
مشاهده در ایتا
دانلود
💠حكم مشاركت دو يا چند نفر در چيست؟ آيا همه و ميشوند؟ ⁉با توجه به ايه 45سوره مائده كه تصريح بر دارد، ايا قصاص همه مشاركت كنندگان در قتل، صحيح است؟ 🛑قسمت چهارم: 💢"حکم جزایی مشارکت در قتل عمد، خواه در قانون پیشین مجازات اسـلامی (مـاده ٢١٢ق.م.ا) و خواه در قانون فعلی (ماده ٣٧٤ ق.م.ا) به طور جـدّی قابـل مناقشـه میباشد، چراکه با روح عدالت کیفری اسلام سازگار نیست و مھمترین دلیل آن، مخالفت قانون مورد بحث با ظاھر آیه سی و سوم سوره اسراء و عدم اسراف در قتل است حکم مورد تحقیق با معنای قصاص «النفس بالنفس» و برخی روایاتِ موافقِ بـا ظـاھر آیـه مذکور نیز سازگار نیست، تفسیر حداقلی (مضیق) و بـه نفـع مـتھم کـه یـک سیاسـت کیفـری پذیرفته بشری است ھم با حکم مذکور نمیخواند. 💎روایات: ↩️روایتی را که در زیر نقل میکنیم، ھم ناظر به بیان آیه ی ٣٣ سوره إسراء است 👈و ھـم در راستای معنای آیه النفس بالنفس آن ھم با حمل شایع صناعی، تلقی میگـردد و ھمـین طـور،بیشتر موافق با سیاست کیفری عدالت گسـتر اسـلام مـی باشـد و در نھایـت فرضـیه و مـدعای نویسنده را حمایت میکند. ↩️)امام صادق (ع) فرمودند: اگر گروھی بر یک فرد ھمدست شدند و آن را عملی کردند، اولیای مقتول با حکم حاکم شرع جامعـه ی اسـلامی،قتل ھر یک را که خواستند اجراء میکنند و حق ندارنـد بـیش از یـک نفـر از شـرکای قتـل رابکشند چرا که خداوند چنین فرموده: «و من قتل مظلوماً فقد جعلنا لولیه سلطاناً فلا یسرف فـی القتل» (اسراء/٣٣.) 🔻وقتی امام (علیه السلام) حکم خود را مستند به قرآن میکند، بحث تقیه بخاطر والـی جـور یک احتمال ضعیف قلمداد میشود. از سوی دیگر میدانیم روح سیاست کیفری اسلام مبنی بـر انتقام و مجازات محوری نیست. ↩️ب_ اگـر سـه نفر یک نفر را به قتل برسانند، ولی امر مسلمانان میتواند یکی از آن سـه نفـر را کـه خواسـت بکشد و دو نفر دیگردو سوم دیه (سھم جنایت خود) را به وارثان مقتول پرداخت میکننـد. (ر.ک: شیخ طوسی، ١٠/٢٥٠ ) به نظر میرسد وقتی شیخ طوسی که ھم فقیـه و ھـم مفسـر و ھـم محدث است این خبر را نقل میکند، دیگر تضعیف نمیکند و از طرفی به نظر نویسنده، وقتـی حدیث معلّل به مفاد آیه باشد، ضعف ارسال آن قابل جبران خواھد بود. 🔻وقتی از مجموع ١١ روایت مندرج در ذیل مشارکت در قتـل (ر.ک: حـرّ عـاملی ، ١٠/١٣- ٢١١) روایات معارض فوق با دیگر روایات مشاھده میگردد، چگونه میتوان بـه کشـتن چنـد نفر در مقابل یک نفر حکم کرد؟! و نیز با استناد به قاعـده تفسـیر حـداقلی (مضـیّق) و تفسـیر قوانین کیفری به نفع متھم، چگونه میتوان چندین نفر را به خاطر یک نفر به قتل رساند؟! 🖋شیخ طوسی این روایات کـه مبیّن تساوی و تعادل در مجازات است را حمل بر میکند (شیخ طوسی، الاستبصار، ٦٥٣ ) حال آنکه به نظر نویسنده به دو دلیل اساسی تقیه جایگاھی ندارد. 1⃣١ -تقیه در ریختن خون جایز نیست، به اصطلاح «لا تقیة فی الـدماء » (شـیخ مفیـد، ٨٠٩ .) اصولاً تقیه در اینجا خروج تخصّصی دارد. 2⃣ -وقتی جمعی از عالمان آن ھم به استناد رأی عمر، قتل جماعت به خاطر یک نفر را قبول میکنند، تقیه مخدوش میباشد. در یکی از منابع مھم فقھی اھل سنت چنـین آمـده است: «إذا قتل جماعة واحداً عمداً أقتصّ من جمـیعھم لقـول عمـر رضـی االله عنـه » (انصـاری،.٥٦٩/٤) 📃برگرفته از نشريه مطالعات اسلامی: فقه و اصول، "نقد مبنایی بر حکم کیفري مشارکت در قتل عمد" 🖋دکتر امیرحمزه سالارزایی. http://quranpuyan.com/yaf_postsm19446_Hkm-mshrkt-dw-y-chnd-nfr-dr-qtl-mdy-chyst--y-hmh-qSS-w-dm-myshwnd.aspx#post19446 @quranpuyan
4_5785203428816850743.mp3
15.14M
⭕️مراسم رونمایی از کتاب شهید بهشتی 🔷امکان سنجی تشکیل حکومت اسلامی قبل از نگاه شهید بهشتی استاد سروش محلاتی. @quranpuyan
❇️ يك وسيله مؤثر مبارزه‌ 💠وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمانَهُ أَ تَقْتُلُونَ رَجُلاً أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَ قَدْ جاءَكُمْ بِالْبَيِّناتِ مِنْ رَبِّكُمْ وَ إِنْ يَكُ كاذِباً فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَ إِنْ يَكُ صادِقاً يُصِبْكُمْ بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ (۲۸/غافر) 🌱‏و مردی با ايمان از آل فرعون كه ايمان خود را پنهان می‌داشت گفت: «آيا می‌خواهيد مردی را كه می‌گويد: پروردگار من خداوند است بكشيد؟! در حالی كه او از طرف پروردگارتان با دلايل روشن نزد شما آمده است، اگر او دروغگو باشد دروغش به زيان خود اوست ولی اگر راستگو باشد، بعضی از آنچه را به شما وعده می‌دهد به شما خواهد رسيد، همانا خداوند كسی را كه اسرافكار (و) بسيار دروغگو است هدايت نمی‌كند. 🔹‏" تقيه" يا" كتمان عقيده باطنی" بر خلاف آنچه بعضی می‌پندارند به معنی ضعف و ترس و محافظه كاری نيست، بلكه غالبا به عنوان يك وسيله مؤثر برای مبارزه با زورمندان و جباران و ظالمان مورد استفاده قرار می‌گيرد، كشف اسرار دشمن جز از طريق افرادی كه از روش تقيه استفاده می‌كنند ممكن نيست. 🔹‏ضربات غافلگيرانه بر پيكره دشمن جز از طريق تقيه و كتمان نقشه‌ها و طرحهای مبارزه صورت نمی‌گيرد. ‏و مؤمن آل فرعون نيز تقيه‌اش برای خدمت به آئين موسی ع و دفاع از حيات او در لحظات سخت و بحرانی بود، چه چيز از اين بهتر كه انسان فرد مؤمنی در دستگاه دشمن داشته باشد كه تا اعماق تشكيلات او نفوذ كند، و از همه چيز با خبر گردد و به موقع دوستان را در جريان بگذارد، و حتی در موقع لزوم‌ در فكر جباران نفوذ كند و نقشه‌های آنها را دگرگون سازد؟! آيا اگر مؤمن آل فرعون از روش تقيه استفاده نمی‌كرد هرگز توانايی انجام اين خدمات را داشت؟ 🔹در زمانی كه جمعيت مؤمنان در منطقه‌ای در اقليت باشند و در چنگال اكثريتی بی‌منطق و بيرحم گرفتار شوند هيچ عقلی اجازه نمی‌دهد كه با اظهار ايمان جز در مورد ضرورت نيروهای فعال خود را به هدر دهند، بلكه بايد در اين مقطع خاص با كتمان عقيده نيروها را متشكل و متمركز و برای قيام نهايی آماده سازند. 🔹آنچه بعضی از جاهلان و ناآگاهان پنداشته‌اند كه تقيه مخصوص مذهب شيعه است، يا تقيه نشانه ضعف و زبونی است، كاملا بی‌اساس و دور از منطق است، تقيه در تمام مكتبها بدون استثنا وجود دارد. 📚تفسیر نمونه ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan
♦️◀️ درسی از ع : پرهيز از و تحميل هزينه بي مبنا بر مردم 👈یکی از وجوه منفي سياست خارجي ناكارامد ما، ربط دادن آن به و این ادعاست که آموزه های دینی ما را مکلف به درگیری مستمر و آشتی ناپذیر با آمریکا و اسراییل و غرب کرده، در حالی که سیره پیامبر ص و اهل بیت ع به عنوان رهبران معصوم دین، هرگز مبتنی بر و درگیری مستمر با ظلم و استکبار به هر قیمتی و به بهای آن بر مردم و به فقر و فلاکت کشاندن آنان نبوده است. به معنای اتخاذ موضع عقلایی در برابر ظالم و مستکبری که توان درگیرشدن با او را نداری و نتیجه درگیری ات تضعیف و نابودی توست، از مهمترین توصیه های اهل بیت ع به پیروان خود بوده است. تمام دوران اهل بیت، مدارا، ، پرهیز از جنگ و درگیری و در مواردی بیعت و با حاکمانی بوده است که از مصادیق مستکبر بوده اند و هرگز در صدد ایجاد و آغاز درگیری با حاکم ظالمی که هیچ افق مطمئن و روشنی برای پیروزی در آن نیست، نبوده اند. یکی از بارزترین نمونه های تقیه، حیات سیاسی امام رضا ع است که به خاطر قدرت فائقه و سرکوبگر طاغوت عباسی، مأمون، تحمیل او را در مورد پذیرش ولایت عهدی می پذیرد و از مدینه عازم خراسان می شود بدون آن که در صدد و درگیری و به فنا دادن جان خود و شیعیان و یا مثلا ایجاد عاشورایی دیگر، تحت عنوان ظلم ستیزی که هیچ دستاورد مهم و قابل اعتنایی برای این درگیری نمی دیده، برآید. امام رضا ع در دوران ولایتعهدی تحمیلی، گاه مامون را نصیحت و یا سرزنش می کرد. 👈اکنون با تحقیقات صورت گرفته، بر خلاف ذهنیت ترویج شده در آغاز انقلاب، معلوم شده است که در ماجرای عاشورا، یزید آغازگر درگیری و تهدید امام حسین ع به قتل بر آمد، و امام ع تا آخرین ساعات مانده به درگیری و شهادت، در صدد جلوگیری از جنگ بود اما این ابن زیاد بود که درصدد اسیرکردن امام و کشتن ذلیلانه او برآمده بود و در این جاست که امام شهادت را بر ذلت ترجیح داد. ضمن آن که سازش ذلیلانه امام با یزید می توانست به هدم و محو نام اسلام و پیامبر ص منجر شود. نکته مهم دیگر در ماجرای عاشورا این است که بعد از قطعی شدن درگیری و جنگ، امام حسین به یاران خود توصیه کرد که او را رها کرده و به دیار خود بروند، چرا که ابن زیاد فقط جان او را می خواهد. در واقع امام هرگز در صدد تحمیل جنگ و فداکاری و شهادت بر یاران نزدیک خود ـ تا چه رسد بر یک ملت و جامعه ـ برنیامد. ❓آیا این سیره و منش سیاسی امام رضا ع برای مسئولان نظام که به نام و اهل بیت برپاشده، درس آموز نیست؟ ✍مهدی نصیری کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛
♦️◀️ درسی از ع : پرهيز از و تحميل هزينه بي مبنا بر مردم 👈یکی از وجوه منفي سياست خارجي ناكارامد ما، ربط دادن آن به و این ادعاست که آموزه های دینی ما را مکلف به درگیری مستمر و آشتی ناپذیر با آمریکا و اسراییل و غرب کرده، در حالی که سیره پیامبر ص و اهل بیت ع به عنوان رهبران معصوم دین، هرگز مبتنی بر و درگیری مستمر با ظلم و استکبار به هر قیمتی و به بهای آن بر مردم و به فقر و فلاکت کشاندن آنان نبوده است. به معنای اتخاذ موضع عقلایی در برابر ظالم و مستکبری که توان درگیرشدن با او را نداری و نتیجه درگیری ات تضعیف و نابودی توست، از مهمترین توصیه های اهل بیت ع به پیروان خود بوده است. تمام دوران اهل بیت، مدارا، ، پرهیز از جنگ و درگیری و در مواردی بیعت و با حاکمانی بوده است که از مصادیق مستکبر بوده اند و هرگز در صدد ایجاد و آغاز درگیری با حاکم ظالمی که هیچ افق مطمئن و روشنی برای پیروزی در آن نیست، نبوده اند. یکی از بارزترین نمونه های تقیه، حیات سیاسی امام رضا ع است که به خاطر قدرت فائقه و سرکوبگر طاغوت عباسی، مأمون، تحمیل او را در مورد پذیرش ولایت عهدی می پذیرد و از مدینه عازم خراسان می شود بدون آن که در صدد و درگیری و به فنا دادن جان خود و شیعیان و یا مثلا ایجاد عاشورایی دیگر، تحت عنوان ظلم ستیزی که هیچ دستاورد مهم و قابل اعتنایی برای این درگیری نمی دیده، برآید. امام رضا ع در دوران ولایتعهدی تحمیلی، گاه مامون را نصیحت و یا سرزنش می کرد. 👈اکنون با تحقیقات صورت گرفته، بر خلاف ذهنیت ترویج شده در آغاز انقلاب، معلوم شده است که در ماجرای عاشورا، یزید آغازگر درگیری و تهدید امام حسین ع به قتل بر آمد، و امام ع تا آخرین ساعات مانده به درگیری و شهادت، در صدد جلوگیری از جنگ بود اما این ابن زیاد بود که درصدد اسیرکردن امام و کشتن ذلیلانه او برآمده بود و در این جاست که امام شهادت را بر ذلت ترجیح داد. ضمن آن که سازش ذلیلانه امام با یزید می توانست به هدم و محو نام اسلام و پیامبر ص منجر شود. نکته مهم دیگر در ماجرای عاشورا این است که بعد از قطعی شدن درگیری و جنگ، امام حسین به یاران خود توصیه کرد که او را رها کرده و به دیار خود بروند، چرا که ابن زیاد فقط جان او را می خواهد. در واقع امام هرگز در صدد تحمیل جنگ و فداکاری و شهادت بر یاران نزدیک خود ـ تا چه رسد بر یک ملت و جامعه ـ برنیامد. ❓آیا این سیره و منش سیاسی امام رضا ع برای مسئولان نظام که به نام و اهل بیت برپاشده، درس آموز نیست؟ ✍مهدی نصیری کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛
4_5951927676926168880.mp3
24M
درسگفتارهایی در اخلاق اسلامی جلسه دوازدهم و از منظر قران چیست؟ ایا با حق گویی و نفاق در تضاد نیست؟ روش معقول و مشروع تبلیغ چیست؟ اشکال به مغالطه مقایسه فساد در حکومت علی ع و ج اسلامی حجت الاسلام دکتر عبدالرحیم سلیمانی @quranpuyan
❇️ یعنی چه؟ هدف از آن در ارتباط با کافران چیست؟ 💠لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْ‌ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ «28 ال عمران »  🌱نبايد اهل ايمان، بجاى مؤمنان، كافران را دوست و سرپرست خود برگزينند و هر كس چنين كند نزد خدا هيچ ارزشى ندارد، مگر آنكه از كفّار پروا و تقيّه كنيد (وبه خاطر هدف‌هاى مهم‌تر، موقّتاً با آنها مدارا كنيد) و خداوند شما را از (نافرمانى) خود هشدار مى‌دهد و بازگشت (همه) به سوى خداوند است. 🔹، به معناى كتمان عقيده‌ى حقّ از ترس آزار مخالفان و ترك مبارزه با آنان به جهت دورى از ضرر يا خطرِ مهم‌تر است. تقيّه، گاهى واجب و گاهى حرام است. قرآن در آيه 106 سوره نحل، درباره‌ى تقيّه سخنى گفته كه شأن نزول آن عمار ياسر است. 🔹ارتباط ظاهرى با براى رسيدن به اهداف والاتر، در مواردى جايز است. «إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً» 🔹تقيّه، براى حفظ دين است. مبادا به بهانه‌ى تقيّه، جذب كفّار شويد و از نام تقيّه سوء استفاده كنيد. «يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ» 🔹هدف از اين پرواگيري، كه در اصطلاح ديني تقيّه معنا مي‌شود، مراقبت و محافظتي است از بيم تسلّط آنان، وگرنه روابط انساني و عاطفي فردي، يا مناسبات علمي و فرهنگي و هنري داشتن با آنان هيچ مانعي ندارد. همة اين توصيه‌ها براي حفظ حريم و حوزة ايماني و استقلال جامعه اسلامي مي‌باشد. 🔹به عنوان یک استثنا از این قانون کلی می‌فرماید: «مگر این که از آنها بپرهیزید و تقیه کنید» (إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً). همان تقیه‌ای که برای حفظ نیروها و جلوگیری از هدر رفتن قوا و امکانات و سر انجام پیروزی بر دشمن است. 👈مسأله در جای خود یک حکم قاطع عقلی و موافق فطرت انسانی است. 📚تفاسیر نور ونمونه ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan
به چه معناست؟ آيا تقيه در قران ذكر شده است؟ مفهوم درست ان چيست؟❓ 🛑قسمت اول: ✅ به معنای ابراز عقیده یا انجام دادن کاری بر نظر و است. این مسئله، یکی از مباحث اساسی در بین پیروان مذاهب اسلامی می باشد. ، تقیه را انکار نموده و آن را به «نفاق» تشبیه می‌کند 👈«تقیه» یک بحث_قرآنی است. و مستقل از مذاهب شیعه و سنی است. و در سه آیه از آیات قرآن کریم، به این مسئله و مشروعیت آن اشاره شده است: ↩️- آیه اول: 🔸خدای متعال در سوره آل‌عمران به صراحت می‌فرماید: 💫«لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْ‌ءٍ إِلاَّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاة؛ افراد با ایمان نبايد به جاى مؤمنان، کافران را دوست و سرپرست خود انتخاب كنند، و هر كس چنين كند، هيچ رابطه‌اى با خدا ندارد (و پيوند او بكلى از خدا گسسته مى‌شود)، مگر اينكه از آنها پبرهيزيد (و به خاطر هدف‌هاى مهم‌ترى تقيه كنيد.» 👈این آیه در حقیقت می‌فرماید که زیر بار رفتن است، مگر اینکه از روی باشد اظهار محبت به کفار حرام است، مگر از روی تقیه! یک نفر از کفار می‌ترسد، به جانش، به مالش و به آبرویش از او می‌ترسد، لذا به او می‌کند، یعنی «تقیه خوفی»؛ قرآن می‌گوید که اشکالی ندارد. یا نه، اظهار محبت می‌کند تا آنها را نرم کند برای جذب به اسلام، یعنی «تقیه مداراتی»؛ اطلاق این آیه، هر دو را شامل می‌شود. ↩️ آیه دوم : سوره نحل ايه 106 🔸 می‌فرماید:«مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إيمانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإيمان؛ کسانی که بعد از ایمانشان به خدا کافر شوند (مجازات می‌شوند) بجز آنها که تحت فشار واقع شده‌اند در حالی که قلبشان با ایمان، آرام است.» 👈این آیه صراحت دارد در انسان با ایمان از روی . شما می‌گوئید که شیعیان از روی تقیه پشت سر اهل‌سنت نماز می‌خوانند، و این درست نیست! خب شما آیه قرآن را ببینید که می‌گوید اگر کسی از روی تقیه، و برای حفظ جانش، کلمه کفر را بر زبان جاری کند، ایرادی ندارد. 🔸این آیه مطلق هم هست. می‌فرماید: «مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإيمان» فرقی نمی‌کند که از چه کسی مکره بشود، هم از کفار را می‌گیرد و هم از دیگر مسلمانان را. در حقیقت این آیه یک ملاکی را به ما می‌دهد. و آن بر و... است. از هر کس که باشد فرقی نمی‌کند. مثل این است که شارع مقدس می‌گوید که شراب نخورید چون مست کننده است. این مست کردن یک ملاک است. و تمام موارد را شامل می‌شود. خمر باشد، نبیذ باشد و یا عصیر باشد، فرقی نمی‌کند. وقتی مست کنندگی آن ثابت شد، حرمتش ثابت می‌شود. ↩️ آیه سوم 🔸خداوند متعال در سوره غافر می‌فرماید: 💫«وقالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إيمانَه..؛ و مرد مؤمنی از فرعونیان که ایمان خود را پنهان می‌داشت گفت...» این آیه نیز به صراحت، مسئله کتمان ایمان، یعنی همان تقیه از ترس دیگران را مطرح کرده و مهر مشروعیت بر آن زده است." 🖥نقل از سايت ويكي فقه 💫ادامه دارد http://www.quranpuyan.com/yaf_postst5628_tqyh-bh-chh-mnst--y-tqyh-dr-qrn-dhkr-shdh-st--mfhwm-drst-n-chyst.aspx کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛
به چه معناست؟ آيا تقيه در ذكر شده است؟ مفهوم درست آن چيست؟❓ 🛑قسمت دوم: 🔻بررسي مرتبط با 💠آيه «28 ال عمران » لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْ‌ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ 🌱نبايد اهل ايمان، بجاى مؤمنان، كافران را دوست و سرپرست خود برگزينند و هر كس چنين كند نزد خدا هيچ ارزشى ندارد، مگر آنكه از كفّار پروا و تقيّه كنيد (وبه خاطر هدف‌هاى مهم‌تر، موقّتاً با آنها مدارا كنيد) و خداوند شما را از (نافرمانى) خود هشدار مى‌دهد و بازگشت (همه) به سوى خداوند است. 🛑الا ان تتقوا منهم تقية كلمه (اتقاء) در اصل از ماده ( از خوف ) گرفته شده و چه بسا از باب استعمال مسبب در مورد سبب به معناى خود هم استعمال شود، و شايد در مورد آيه نيز از همين قبيل باشد. 👈و اين آيه شريفه دلالتى روشن بر جواز تقيه دارد 📚تفسير الميزان 🔹تقيّه به معناى ‍‌_مهمتر_در_برابر_مهم است ، مثلاً براى حفظ‍‌ سخن يا عمل اسلامى جان انسان و مانند آن در خطر باشد كه اينجا تقيه واجب است، يعنى براى حفظ‍‌ مهم‌تر، مهم را بايد از دست داد و البته در صورتى كه نتوان هر دو را انجام داد، بنابراين سخن يا عمل كفرآميز يا گناه براى حفظ‍‌ جان و مانند آن واجب است جريان دوران ميان و داراى سه‌بعد است و تقيه تنها براى حفظ‍‌ اهم است با از دست دادن مهم. 🔻فرق ميان «تقوى» و «تقيه» اين است كه تقيه، تقواى احيانى است براى حفظ‍‌ اهم با از دست دادن مهم، ولى تقوا مطلق است كه كلاً پرهيز از ترك واجب و فعل گناه مى‌باشد، 📚تفسير فرقان 🔹هدف از اين پرواگيري، كه در اصطلاح ديني تقيّه معنا مي‌شود، مراقبت و است از بيم تسلّط آنان، وگرنه روابط انساني و عاطفي فردي، يا مناسبات علمي و فرهنگي و هنري داشتن با آنان هيچ مانعي ندارد. همة اين توصيه‌ها براي حفظ حريم و حوزة ايماني و استقلال جامعه اسلامي مي‌باشد. 💫تفسير بازرگان 🔹، به معناى كتمان عقيده‌ى حقّ از ترس آزار مخالفان و ترك مبارزه با آنان به جهت دورى از ضرر يا خطرِ مهم‌تر است. تقيّه، گاهى واجب و گاهى حرام است. 🔹تقيّه، براى است. مبادا به بهانه‌ى تقيّه، جذب كفّار شويد و از نام تقيّه سوء استفاده كنيد. «يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ» 🔹به عنوان یک استثنا از این قانون کلی می‌فرماید: «مگر این که از آنها بپرهیزید و تقیه کنید» (إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً).همان تقیه‌ای که برای حفظ نیروها و جلوگیری از هدر رفتن قوا و امکانات و سر انجام پیروزی بر دشمن است. 👈مسأله در جای خود یک حکم قاطع عقلی و موافق فطرت انسانی است. 📚تفاسیر نور و نمونه http://www.quranpuyan.com/yaf_postsm19923_tqyh-bh-chh-mnst--y-tqyh-dr-qrn-dhkr-shdh-st--mfhwm-drst-n-chyst.aspx#post19923 کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛