eitaa logo
مؤسسهٔ قرآن و عترت علی بن موسی الرضا(ع)
2.7هزار دنبال‌کننده
5.1هزار عکس
3.3هزار ویدیو
15 فایل
تهران- خیابان ایران- شهید مهدوی پور- ۱۲۱ ☎️تلفن تماس: ۳۳۵۴۵۸۵۹ -۳۳۵۴۵۸۶۰ ویژه خواهران 📆شنبه تا چهارشنبه ۸ تا ۱۲ ↙️ مسئول آموزش: @N_1311 ↙️ ادمین کانال: @yazahra1442 ↙️ مسئول واحد ازدواج: @aleyasin46 ↙️ کتابخانه شهید پورمحمدی: @RAZ110
مشاهده در ایتا
دانلود
📇 ادامه خلاصه تفسیر آیه ۲۲ سوره مبارکه 🎤: برگرفته از جلسات تفسیر ایت الله (سایت اسراء) 🔸حصول شرح صدر برای انسان با کسب معارف توحیدی 🔹﴿أَ فَمَن شَرَحَ اللّهُ صَدرَهُ لِلإِسلامِ فَهُوَ عَلی نُورٍ مِن رَبِّهِ﴾، کسی که معارف را ادراک کند، از شرح صدر برخوردار است؛ یعنی او یک ظرفیت خوبی است، ؛ مظروف خوب را هم جا می دهد، ؛ 🔸ظرفیت بعضی ها برای مظروف آلوده زیاد است: ﴿أَ فَمَن شَرَحَ اللّهُ صَدرَهُ﴾ «بالکفر غضباً»، آنها هم «مشروح الصدر» هستند، چون بسیاری از را جا می دهند؛ ظرفیت فراوانی دارند، اما برای آلودگی ها و بدی ها. 🔹مطلب مهم دیگر این است که هم قلبِ ناآرام را آرام می کند، هم قلبِ غیر مطمئن را مطمئن می کند و اینها چون «نَبَذُوا کِتَابَ اللهِ وَراءَ ظُهُورِهِم» به جای اینکه با یاد خدا قلب لیّن داشته باشند، «لیّن القلب» باشند، مهربان و عطوف باشند، «قسیّ القلب» هستند. به جای اینکه مطمئن باشند، «مضطرب القلب» و ناآرام هستند، هر روز «یَمِیلُونَ مَعَ کُلِّ رِیحٍ»، بر یک سَمت گرایش دارند. 🔸فرمود: ﴿فَوَیلٌ لِلقاسِیَهِ قُلُوبُهُم﴾، مثل اینکه می گویند، بدا به حال کسی که در روز، چیزی را نبیند این معلوم است که چشم او آفت دارد، اگر چشم او آفت نداشته باشد و بیمار نباشد که روز باید همه چیز را ببیند. اگر گفتند بدا به حال کسی که در روز چیزی را نمی بیند؛ یعنی چشم او خیلی است. 🔹مطلب دیگر این است که: 1⃣ از طرف ذات اقدس الهی این کتاب شد؛ یعنی آویخته شد نه انداخته! 2⃣ این کتاب، نوری است که از ناحیه حق متلألئ است و جهان را روشن می کند، 3⃣ خاصیت این نور نفوذپذیری است، 4⃣ اگر کسی عمداً مجرای نور را و نفوذ نور را ببندد، آسیب می بیند، آن گروهی که «مشروح الصّدر» هستند، بر اثر اینکه نور را راه دادند، خاصیت نور این است که هر جا برود وسیع می کند، شرح صدر ایجاد می کند، این برکت نور است و آن که نور را راه نداد، در ظلمت به سر برد، گرفتار قسوت، سنگینی و رسوب می شود. 🔸کافران و منافقان «قسیّ القلب» هستند «من ذکر الله»؛ زیرا این نور آن چنان نیست که اگر به او راه ندهی، او کاری هم به شما نداشته باشد، او راه را می بندد، تنگ را تنگ تر و تاریک را تاریک تر می کند. @qurantehran
مداحی آنلاین - ادب حضرت ام البنین - استاد رفیعی.mp3
4.11M
♨️ادب حضرت ام البنین(س) 🎤حجت الاسلام 🌱▪️🌱▪️🌱▪️🌱▪️🌱▪️🌱 تقديم به مادر حضرت عباس و سه برادر دلير شهيدش: از آن دمی كه خانه مولا رسيدی را جای نامت برگزيدی اين خانواده تازه مادر داده از دست از اين سبب دادی به خود نام جديدی گفتند فرزندان زهرا را از آغاز با مهر خود،مانند مادر پروريدی گرچه كنيز بچه‌ها خواندی خودت را در مادری كردن بر آنها روسپيدی تنها نه عباس نام‌آور؛ نوشتند تو باغبانِ چار ابالفضل رشيدی راوی پسرهای تو را می‌گفت، اما تكرار می‌کردی : حسينم را نديدی؟ داغ سر و سرنيزه‌ها بر سينه‌ات ماند داغی كه با چشمان ظاهر هم نديدی بودی اگر تا قبل آن روز از بعد عاشورا دگر 🏴 (س) تسلیت باد ▪️هدیه به ساحت مقدس حضرت ام البنین سلام الله علیها «صلوات» الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ @qurantehran
🌺صفحه ۲۰۶ مصحف شریف 🌸 سوره مبارکه ━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━ 🔹 رسالت اصلی عالمان دین، انذار است آنکه وظیفه توده مردم است ﴿ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ﴾ است. قهراً علم سبقه خاص خودش را پیدا می‌کند این‌چنین نیست که علم بشود هدف و اگر کسی عالم شد به مقصد رسیده است این تازه در راه است و اوایل راه فرمود: ﴿لِیُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیْهِم﴾ آنهم ﴿ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ﴾ آن‌وقت جامعه می‌شود اصلاح نفر (سفر کردن برای کسب علم) مقدمه تفقه است تفقه هم وسیله و مقدمه است هدف نیست انسان باید متفقه در دین باشد تا به مقام انذار برسد مردم نسبت به احکام الهی سه تا وظیفه دارند وظیفه مشترک بین همگان که باید عالم باشند به احکام دین وظیفه دیگر یکی به اجتهاد برمی‌گردد یکی به تقلید اصل عالم شدن واجب است گروهی محققانه و گروهی مقلدانه عده‌ای بروند تحقیق کنند سالیان متمادی درس بخوانند در این رشته‌ها متخصص شوند عده‌ای که متخصص نشدند به ناچار سؤال باید بکنند. @qurantehran
سی روز ـ ✅ فرمود بلند شو قرآن را بخوان! هر دو باب تفعیل است: ﴿رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتیلاً﴾. با جامعه بددهن و بدزبان که روبه‌رو هستید: ﴿تَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتیلاً﴾، من نمی‌گویم یکجا همه دردها را تحمل بکن! اما به تدریج تحمل بکن. اینها به هر حال حل می‌شود. بنابراین این سوره مبارکه که اوایل بعثت نازل شد، این معرفی قرآن است که من چه کسی هستم؟ قرآن چیست؟ در چه زمانی و در چه زمینی است؟ با چه کسی حرف می‌زنم؟ من دستوری می‌دهم، حالا اختصاصی به قرآن کریم ندارد، هر کسی، در هر جایی بخواهد حرف‌های عالمانه را بشنود و بپروراند، در وسط حرف استاد، گوینده یا نویسنده حرف نزند. بعد آدم بخواهد اشکال بکند، اشکال وارد می‌کند؛ اما وسط حرف او حرف خود را بیاورد، معلوم نیست او چه گفته است! ممکن است اشکالش وارد نباشد. این دستور البته درباره قرآن کریم با حرمت خاص است؛ اما یک فرمان هرمنوتیکی است. فرمود این کتاب در این شرایط نازل شده، با این وضع نازل شده، عده‌ای دشمن هستند، مخالف هستند؛ اما تو «تبتّل» بکن، نه «تبتّلاً»، «تبتیلاً»! یکجا بخواهی همه دردها را تحمل بکنی، سخت است. 🔻﴿یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ٭ قُمِ اللَّیْلَ إِلاَّ قَلیلاً﴾، چون غالب این برکات در شب نازل شده است. ﴿قُمِ اللَّیْلَ إِلاَّ قَلیلاً﴾، آن سخت است که کلّ شب، چرا شب؟ برای اینکه ﴿إِنَّ لَکَ فِی النَّهارِ سَبْحاً طَویلاً﴾؛ اشتغالات فراوانی داری. در مکه یک سلسله اشتغالات بود، در مدینه اشتغالات دیگری بود: ﴿نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلیلاً ٭ أَوْ زِدْ عَلَیْهِ﴾، حالا بلند شدم چه کار بکنم؟ نماز بخوان. در نماز محور اصلی نماز قرآن است. «لَا صَلَاةَ إِلَّا بِفَاتِحَةِ الْکِتَاب»، همین است. «حمد» و سوره که قرآن است، آن ذکر رکوع و سجود هم که به هر حال از قرآن است یا خود آیه است یا برداشت از آیه. یا «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ‏» هست یا «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْأَعْلَی» هست یا «سبحان الله» هست یا «الله اکبر» هست یا «بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ» است که «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّه‏»، در آیات فراوانی این مضمون آمده که حول و قوّه متعلّق ذات أقدس الهی است. شما اول تا آخر، آخر تا اول نماز را بررسی کنید همین است یا به مطابقه از خود سور آیات قرآن است یا برداشت از قرآن است؛ ﴿وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتیلاً﴾، چرا؟ برای اینکه ما می‌خواهیم حرف سنگین بزنیم. حرف وزین علمی بزنیم. حرف وزین علمی را یک قلب امین و رسین تحمل می‌کند. این قول ثقیل است، وزین است. نه اینکه سخت باشد؛ وزین است؛ اما دل‌پذیر است. حرف‌های عقلی، حرف‌های عدلی، حرف‌های وفا به امر، حرف‌های عالمانه و محقّقانه است؛ اما حرف‌های دل‌پذیر است. بنابراین این کتاب حیات‌بخش است، به پیغمبر می‌گوید باید بیدار باشی تا ببینی من چه می‌گویم. به ما می‌گوید: «النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»، قبل از مرگ بیدار بشوید، ؛ وقتی بیدار شدید شب خود را از روز تشخیص می‌دهید، ؛ شب شما که سحر است، برخیزید، ببینید ما چه می‌گوییم، . وقتی به پیغمبر آن‌طور می‌فرماید، ما اگر بخواهیم با این کتاب تماس بگیریم که این چه می‌گوید، ما را بسازد، باید همین کار را بکنیم. غرض این است که ما در کنار سفره قرآن و اهل بیت نشسته‌ایم، اینها به ما پَر و بال دادند. ما اینها را پذیرفتیم و قبول داریم، اینها به ما گفتند شما می‌توانید پرواز کنید، چرا ما پرواز نکنیم؟ این علامه امینی شدن، علامه طباطبایی شدن، این وقف که نشد، چرا ما نشویم؟ پس می‌شود این کار را کرد. دارد... @qurantehran
🔻تفسیر سوره مبارکه 🔺 بخش بیستم 🔸﴿وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللَّهُ﴾ ذات اقدس الهی دو تا مشیئت دارد یک مشیئت تشریعی دارد که «إن الله یأمر بکذا و کذا و کذا و و کذا و ینهی عن کذا و کذا و کذا» اینها مشیئت است. چه چیزی حلال است، چه چیزی حرام است. 🔹یک مشیئت است که در کل نظام هر کس یک کاری می‎خواهد انجام بدهد تا خدا اذن تکوینی ندهد ممکن نیست! در سِحر ساحران که کار محرَّم بیّن الغی است فرمود: ﴿وَ مَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ﴾ این اذن تکوینی است. این طور نیست که ساحر بخواهد بدون اذن خدا و اراده خدا آسیبی به کسی برساند نه!، ﴿وَ مَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ﴾ این اذن تکوینی است. 🔹فرمود در نظام تکوین تا او نخواهد، خواسته شما اثربخش نیست اما در نظام تشریع در سوره مبارکه «اسراء» آنجا از همان اوایل شروع می‎کنند: فرمود: ﴿لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ﴾ از توحید شروع می‎کنند، بعد ﴿وَ آتِ ذَا الْقُرْبی‏ حَقَّهُ﴾ بعد فرمود: ﴿إِنَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطینِ﴾ بعد ﴿لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً﴾ بعد ﴿لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ﴾ بعد ﴿لا تَقْرَبُوا الزِّنی‏ إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً﴾ بعد ﴿لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی‏ حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ﴾ بعد ﴿لا تَقْرَبُوا مالَ الْیَتیمِ إِلاَّ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ﴾ بعد ﴿أَوْفُوا الْکَیْلَ إِذا کِلْتُمْ﴾ بعد ﴿لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ﴾ فرمود: ﴿کُلُّ ذلِکَ کانَ سَیِّئُهُ عِنْدَ رَبِّکَ مَکْرُوهاً﴾ ما اینها را نمی‎خواهیم. بنابراین دو تا مشیت داریم؛ مشیئت تشریعی است که اوامری دارد نواهی دارد چه چیزی را می‎خواهد و چه چیزی را نمی‎خواهد؟ مشیئت تکوینی است. ❗️حالا آن کسی که دارد می‎کند یعنی ـ معاذالله ـ در برابر قدرت خداست یا خدا به او امتحان داده دستش را باز گذاشته؟! فرمود ساحر خیال نکند علیه اراده الهی دارد کار می‎کند: ﴿وَ مَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ﴾ این معصیت هست؛ اما تا خدا إذن تکوینی ندهد کسی علیه اراده خدا که نمی‎تواند کار بکند. این مشیئت تکوینی ناظر به این است ﴿وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ یَشاءَ اللَّهُ﴾، بعد فرمود ﴿إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلیماً حَکیماً﴾ @qurantehran