#سهم_من_از_بودنت ❤️ #بخش_چهلوسوم #قسمت_1 چند نفر از بچه ها به محض اطلاع دادنم،همراهمان مےشوند و دورادور از ما مراقبت مےڪنند... تمام مسیر را با هماهنگے هم حرڪت مےڪردیم،سرعتم را ڪم ڪرده بودم تا بهتر در دسترسشان باشم... ترافیڪ سنگین نبود،اما ازدیاد ماشین ها باعث فاصله بینمان مےشد... یڪ چشمم به محنا بود چشم دیگرم به اینه... محنا_باز چیشده دوباره؟؟ ڪلافه مےگویم:یعنے نمیدونے؟خانومه عزیزه من،چجوری بگم اونا حتے اب خوردنمون زیر نظر دارن،اونوقت تو انتظار دارے از همایش به این مهمے بےخبر باشن! سرش را ڪمے عقب مےدهد و چشمانش را مےبندد... محنا_چقد مونده تا برسیم؟ _سه دقیقه محنا_خداڪنه زودتر برسیم،دارم کلافه مےشم... _استرس ڪہ ندارے؟ محنا_نه اتفاقا،خیلے ارومم... _این اروم بودنت،منو مےترسونه! ریز ميخنددو دیگر چیزے نمےگوید... بیسیم به صدا در مےاید:حاجے،الان یڪے از بچه ها تو پارڪینگ مستقر شده،با ارامش ڪامل به سمت تالار حرڪت ڪنید... محنا نفس راحتے مےڪشد و زیر لب خدارا شڪر مےڪند و ارام چشمانش را مےبندد... _چه بارونے گرفته... محنا_اره...میعاد _جانم محنا_دیشب یه خوابے دیدم... سڪوت مےڪند،مےگویم:چه خوابے؟خیر باشہ... چشم از خیابان مےگیرم و خیره مےشوم به چشمانہ غرق در شوقش... خنده ڪنان مےگویم:مث اینڪہ خیره... لبخند دلبرانه اے مےزند و با شوق مےگوید:ارره _خب،حالا نمیگے چه خوابے بود؟ یڪ لحظه خیره مےشود در چشمانم و بعد سربه زیر مےگیرد و ارام اما با شوق مےگوید:خوابه شهادت... یڪ ان حواسم پرت مےشود،ڪنترل ماشین را از دست مےدهم و ماشین به لاین دیگر منحرف مےشود... محنا هراسان از دسته بالاے سرش مےگیرد و دست دیگرش را روے دهانش مےگذارد... صداے بوق ممتد ماشین ها گوشم را ازار مےدهد... لحظه اے هول مےڪنم،اما بالاخره در ڪسرے از ثانیه دوباره ڪنترل ماشین را به دست مےگیرم... محنا نفس نفس زنان دستے به روے سرش مےگذارد و ارام لب میزند:به خیر گذشت... به محض راه افتادنمان صداے بیسیم بلند مےشود،ترس در صدایش موج مےزد:حاجے،چےشد؟اتفاقے افتاد؟ سرد جواب مےدهم:نه،بیاین... قلبم لحظه اے از تپش هاے پشت سرهمش سر باز نمےزند... محنا_چرا یهو اینجورے ڪردے... چیزے نمےگویم وتنها خیره مےشوم به ماشین ها و خیابان... شهادت؟خوابش را دیده بود؟ سرد مےگویم:خوابه زن چپه! دوباره بغض به گلویم حمله ور مےشود،اخر در این موقعیت این حرفها چه بود ڪہ او مےزد... خنده ڪنان مےگوید:ولے من،براے یبارم شده مےخوام ثابت ڪنم ڪہ خوابه زن چپ نیست... _چپه... محنا_نیست... داد میزنم:میگم چپهه،شیفهم شد؟ بغض در صدایم موج مےزد،به جان لب هایم مےافتم،لبهایم را مےگزم،تا مبادا سیل اشڪهایم جارے شوند،اما هرچه مےڪردم بے فایده بود... خیابان را تار مےدیدم،دست مےبرم و روب چشمهایم مےڪشم... ارام و بریده بریده مےگوید:گریه مےکنے؟ بینے ام را بالا مےڪشم و از جواب دادن به او طفره مےروم... ماشین را به لاین چپ هدایت مےڪنم... تالار درست ده متر با ما فاصله داشت،همین ڪہ مےخواهم به فرعے بپیچم و به سمت پارڪینگ حرڪت ڪنم،صداے بیسیم بلند مےشود:برگردید!نرید فرعے،وضعیت مشڪوڪہ،تمام... سرعتم را ڪم مےڪنم و به عقب مےروم... محنا،چادرش را روے سر مرتب مےڪند و خم مےشود تا ڪیفش را بردارد... درست مقابل تالار نگه مےدارم... اشاره مےڪنم تا پیاده شود... به محض اینڪہ دستگیره در را مےفشارد،صداے شلیڪ گلوله اے توجهم را جلب مےڪند،همزمان با صداے ان،صداے جیغ و شڪستن شیشه سمت محنا،باعث مےشود،قلبم لحظه اے از تپش بایستد،با نهایت صدایم،داد میزنم:محناااا . . . #نویسنده:اف.رضوانے #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#سهم_من_از_بودنت ❤️ #بخش_چهلوسوم #قسمت_2 سرم را بلند مےڪنم و به سمت محنا برمےگردم... سرش بیحال روے داشبورد،افتاده بود،چادرش روے صورتش را پوشانده بود... یڪ ان وحشت ميڪنم،مثل دیوانه ها مدام صدایش مےزنم... دست لرزانم را به سمت صورتش هدایت مےڪنم،مےخواهم چادرش را ڪنار بزنم ڪہ نفسهاے گرمش به دستم برخورد مےڪند... لبخند مےزنم... محنا بیحال جواب مےدهد:زنده موندنم خنده داره؟ _نه اینڪہ یقین پیدا ڪردم خوابه زن چپه خنده داره!ذهله ترڪ شدم... صداے بیسیم ارامشم را بهم مےزند،اهمیتے نمےدهم و دوباره ماشین را روشن مےݣنم و دست راستم را روے صندلے کمڪ راننده مےگذارم و سرم را به عقب برمےگردانم و چند متر عقب تر مےروم... یڪ ان صداے ڪوبیده شدنه شیشه سمت من،باعث مےشود،بایستم... ماشین را نگه مےدارم و شیشه را پایین مےدهم... مرد موتور سوار،ڪلاه ڪاسڪتش را در مےاورد،همینڪہ مےبینم از بچه هاست،نفس راحتے مےڪشم و به محنا میگویم تا نگران نباشد... عصبے صدایش را بالا ميبرد و سرش را داخل مےاورد و مےگوید:چرا بیسیم میزنیم بهت،جواب نمیدے،هاان؟ دستش را به سمت محنا ميگیرد و مےگوید:چرا با جون این بنده خدا بازے مےڪنے؟مگه نگفتم حرڪت نڪن،اخه براے چے دنده عقب مےگیرے... دستش را بالا مےاورد و ڪشیده اے روے صورتم مےخواباند و با موتور به سمت محنا مےرود و دره سمت او را باز مےڪند و خود از موتور پایین مےاید و محترمانه به اوـمےگوید تا پیاده شود... محنا همانطور ڪہ چشم دوخته به من بدون توجه به او ارام لب مےزند:برم‌؟نمیاے... بدون اینڪہ لحظه اےنگاهش ڪنم،مےگویم:برو،میام... همانطور ڪہ پایش را از ماشین بیرون مےگذارد،گرفته مےگوید:ببخشید... ±خواهرم زودتر،ماشینا معطل شمان،جاده رو فقط واسه چند دقیقه بستیم... با دستم روے فرمان ماشین ضرب مےگیرم... یڪ ان دلم اشوب مےشود...صداے بوق ماشینهاے سوارے،تمام خیابان را برداشته بود... همین ڪہ محنا از ماشین پیاده مےشود و در را مےبندد،ضربان قلبم تندتر مےشود... ترس به جانم مےافتد... اسلحه ام را برمیدارم و همین ڪہ محنا چند قدم از ماشین فاصله مےگیرد،در را باز مےڪنم و پیاده مےشوم... به محض رفتنشان ماشینهارا ازاد مےڪنند ... با قدم هاے بلند خود را به انها ميرسانم... محنا صداي قدمهایم را ڪہ مےشنود،سرعتش را ڪم مےڪند و به سمتم برمےگردد... نظرے متوجه ما مےشود و تشر زنان روبه من مےگوید:چیڪار دارے مےڪنے؟ بدون اهمیت به او روبه محنا مےگویم:خوبے؟ چشمانش را روے هم مےفشارد و لبخند ڪمرنڱے مےزند... صداے رفت و امد ماشین ها و بوق هاے ممتدشان،گوشم را ازار مےداد... همین ڪہ چند قدم به سمت محنا برمےدارم،محنا چشمانش را بازتر مےڪند و با دست راستش به پشت سرم اشاره مےڪند و بریده بریده مےگوید:اسـ اسلـحـة داره... نظرے در ڪسرے از ثانیه برمےگردد و با قدم هاے بلند،خود را به من مےرساند و ڪلتش را بیرون مےڪشد و او را نشانه مےرود...همین ڪہ مےخواهم برگردم،نظرے مرا محڪم به سمت چپ هول مےدهد و به زمینم مےزند... صداے جیغ محنا،قلبم را از جا مےڪند... محنا_میعاااد... بدون لحظه اے مڪث از جایم بلند مےشوم ... مےخواهم به سمتش بروم ڪہ صداے نظرے بلند مےشود:مراقب،صدیقے باش... به سمت محنا مےروم و جلوے او قرار مےگیرم... نفس نفس زنان مےگویم:ببین اگه طورے شد سعے ڪن از جات تڪون نخورے،باشه؟ باشه اے مےگوید و رو به نظرے با نهایت صدایم مےگویم:پس بچه ها چیشدن؟ نظرے همانطور ڪہ او را نشانه رفته،لب مےزند:حتما گیر ڪردن... عصبے پایم را روے زمین مےڪوبم... نظرے چند قدم به او نزدیڪ تر مےشود و با یڪ حرڪت او را به زمین مےزند و مشغول دستبند زدن به او مےشود... همین ڪہ سرش را بلند مےڪند تا اسلحه ان را بردارد،یڪ نفر او را به رگبار مےبندد... ماشین ها با سرعت تمام سعے داشتند،از اینجا عبور ڪنند،ترس و وحشت به جان مردم افتاده بود...صداے جیغ زنان و ناله هاے ڪودڪان خود این رعب و وحشت را دوبرابر مےڪرد... نیروهاے حراست هم به ما اضافه مےشوند... هرچه چشم مےچرخانم،نمےبینش،نظرے نیمه جان به زمین مےافتد... دو نفر از نیروهاے حراست تالار براے ڪمڪ به سمت او مےروند و مشغول جابه جایے اش مےشوند ،ڪہ در همین حین،یڪ موتورے با سرعت زیاد از سمت چپ ما را به رگبار گلوله مےبندد...در یک چشم بهم زدن صداے ناله محنا بلند مےشود... به سمتش برمےگردم و او را به سمت خود مے ڪشانم... تمام بدنش مےلرزید... موتور سوار با سرعت زیاد بما نزدیڪ مےشود... چند گلوله حرامش مےڪنم،اما تنها لاستیڪش را پاره مےڪند و به او اصابت نمےڪند... همین ڪہ بما مےرسد،سرعتش را ڪم مےڪند و با تمام قدرتش مرا به زمین مےزند و گلوله اے به سمتم شلیڪ مےڪند ، ڪہ به هدف نمےخورد.صداے جیغ محنا بلند مےشود... همین ڪہ از محنا جدا مےشوم،او را از پشت نشانه مےرود ... داد میزنم:محنااا بخوااب زمین... تا محنا به خود بیاید،او را مےزند و پس از افتادنش ڪیفش را مےقاپد و با سرعت تمام از انجا دور

میشود... ان چیزے ڪہ میدیدم را باور نمےڪردم... ڪنترل خود را از دست داده بودم و مدام عربده مےڪشیدم و محنا را صدا مےزدم... تمام وجودم غرق در خون روے زمین افتاده بود و چشم دوخته بود به چشمانم... خود را به سمت محنا مےڪشانم،سرش را بلند مےڪنم و روے پایم مےگذارم و او را به اغوش مےڪشم... #نویسنده:اف.رضوانے #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#سهم_من_از_بودنت ❤️ #بخش_چهلوسوم #قسمت_3 با دست اشڪ چشمانش را پاڪ مےڪنم و لب مےزنم:توروخدا گریه نڪن باشه؟ با خس خس مےگوید_میعاد،میــعـاااد... انگشت اشاره ام را روے بینے ام مےگذارم و لب مےزنم:جاانه دلم توروخدا چیزی نگوو،باشه؟؟ باران بے امان مےبارید و اشڪ و خون را با یڪدیگر پیوند مےداد... چشمانم تار مےدیدند،دستانه یخ ڪرده ام مےلرزید،دستانش را مےگیرم و روے قلبم مےگذارم و با هق هق مےگویم:ببین محنت،این قلبم،وقتے تو باشے میزنه هااا...از من نخوا بدون تو سر ڪنم باشه؟؟ دستش را از روے سینه ام برمیدارد و لرزان به سمت صورتم مےبرد و بریده بریده مےگوید:مررده من نباید گریـ .. گریــہ ڪنـہ... سریع دستش را مےگیرم و بوسه اے بر ان مےزنم و راهے چشمان بارانے ام مےڪنم... یڪ ان چشمانش به خون مےنشینند... با ترس مےگوید:میعاد،مهدیااارم! به هق هق ميافتد... سعے در ارام ڪردنش مےڪنم و روبہ بچه ها مےگویم:امبولانس چیشد؟؟ محنا صدایم مےزند،برمےگردم:جانه دلم،توروخدا چیزے نگو... فقط گوش مےشود و مدام اشڪ مےریزد... پیشانے ام را به پیشانے اش مےچسبانم و با بغض مےگویم:بخدا هم تو سالم میمونے،هم بچه...نگران چیزے،نبااش،محناا از او جدا مےشوم و چشم مےدوزم به چشمانش... محنا به حرف مےاید و با خس خس مےگوید:مثل اینڪہ،داار..داارمـ بـ بـه ارزوم میــر..میــرسم... داد میزنم:بستههه،چه ارزویے،بس ڪن. با همان وضع مےخندد محنا:مگه قول ندادیم بهم... دستانش را مےفشارم،ارام مےگویم:چرا... _ازم نخواه ڪہ بخوام برے میشه؟ یڪ ان نفسش مےگیرد،صداے امبولانس نزدیڪ تر مےشود... سرش کمے از پایم فاصله مےگیرد،حالش بد مےشود و چند بارے عوق مےزند و خون بالا مےاورد... چهره اش درهم مےرود... ماموران اورژانس با سرعت به سمتمان مےایند... سعے در ارام ڪردنش مےڪنم... براے اخرین بار،خم مےشوم و بوسه اے بر پیشانے اش مےزنم و از عمق جانم مےخوانمش... _محنا جاان؟ چشمان بےتابش را به چشمانم مےدوزد... مےخواهد چیزے بگوید ڪہ مےگویم:هیش...فقط نگام ڪن باشه؟ ارام اشڪ مےریزد... به ما میرسند و محنا را از اغوشم جدا مےڪنند و جسم غرق در خونش را روے برانڪارد مےگذارند و به سمت امبولانس مےروند... دونفر از بچه ها ڪمڪم مےکنند تا روے پایم بایستم... نه حرفے مےزدم نه حتے توان حرڪت داشتم... تنها خیره شده بودم به محنا و امبولانسے ڪہ در حال اماده شدن براے رفتن بود... +چرا انقد مےلرزے؟سردته؟ سرے به نشانه منفے تڪان مےدهم... اینها چه میدانستند،جان دادن یعنے چہ؟ تمام وجودم نیمه جان انجا افتاده بود و من اینجا درحال جان دادن بودم... مدام صدایش در ذهنم مےپیچد... قلبم مےشڪند و دوباره چشمانم مےبارند... تو مےروے و این دنیا برایم جهنم مےشود تو مےروے و من خسر الدنیا و الاخره مےشوم... تو به خواب شهادتت را دیدے و منه بي لیاقت،حتے بخواب هم ندیدمش... مراقب من باش،تمام من... . . . #نویسنده:اف.رضوانے #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#سهم_من_از_بودنت ❤️ #قسمت_چهل_چهار خود را از دست بچه ها ازاد مےڪنم و دوان دوان با همان سرو وضع ژولیده به سمت تختش ڪہ درحال حرڪت بود،مےروم... نگاه هاے متعجب و پرسشگرانه جمعیت را به جان مےخرم و با نهایت سرعتم به سمت او مےدوم... نفس نفس زنان به محناے بیهوش افتاده روے تخت مےرسم...پرستار سرعتش را ڪم مےڪند و اشاره مےڪند،براے لحظه اے تخت را نگه دارند... نگاهے به سرتا پای غرق در خونابه ام مےاندازد و مےپرسد:با این خانوم نسبتے دارے؟ نفس نفس زنان و با صدایے ڪہ از ته چاه بیرون مےامد،مےگویم:همسـرشم... تخت او را به سمتے هدایت مےڪنند،من هم همراهشان مےروم... دست سرد محنا را در دستانم گرفته ام و ارام با اوـنجوا مےڪنم... پرستار نگاهے به محنا مےاندازد و مےگوید:باردارن؟ نگران سرے تڪان مےدهم ڪہ مےپرسد؟تو هفته چندمه؟ ارام لب مےزنم:پنج ماه،فڪر ڪنم هفته بیست و دوم... دیگر چیزے نمےپرسد و او را به بخشے مےبرند و مانع از امدنم مےشوند... احساس خفگے مےڪردم...دڪمه اول پیراهنم را باز مےکنم و استینهایم را تا مچ دست بالا مےدهم... نگاهے به دستان خونے ام مياندازم و بغض امانم نمےدهد... به سمت صندلے ها مےروم و روے یڪے از انها مےنشینم... دستانم را درهم قفل مےڪنم و به زیر چانه ام مےبرم و براے لحظه اي چشم از دنیا فرو مےبندم... صداے محنا مدام در گوشم مےپیچد... محنا_میعاد؟ چشمانم پر مےشود،ارام زمزمه مےڪنم:جانه دلم... دوباره تڪرار صدایش و دوباره بارش اشڪها...دوباره دردهایم،دوباره اه... دیگر توان ماندن در انجا را ندارم،به سمت دکترے ڪہ از ان بخش خارج مےشود،مےروم... متوجه حال پریشانم مےشود و لحظه اے صبر مےڪند +جانم،بفرمایید _همسرم و چند دقیقه پیش اوردن اینجا،اسمش صدیقیه،یعنی محنا صدیقے... +اهاا،همون خانومے ڪہ ڪتف و ڪمرش تیر خورده بود... این را ڪہ نمےگوید،قلبم تیرمےڪشد لبم را مےگزم و سرے تڪان مےدهم... مرا به سمتے مےڪشاند و با لحن ترحم امیزے مےگوید:اروم باش پسر،توڪلت به خدا باشه،ما تمام تلاش خودمونو مےڪنیم،الانم دارن میبرنش اتاق عمل...فقط اینڪہ... سرم را به زیر مےگیرم،دیگر تحمل اینهمه درد و فشار را ندارم،با بیحالے مےپرسم:فقط چے؟ دستان لرزانم را در دستانش مےگیرد و مےگوید:نمےخوام اینو بگم تا ناراحتت ڪنم،ولے خیلے خون ازش رفته،احتمال اینڪہ بره ڪما خیلیه... قلبم براے لحظه اے نمےزند،بے اختیار از او جدا مےشوم و به سمت دیگر سالن قدم برمیدارم،زانوانم مےلرزند،قدمهایم سست ميشود... در یڪ چشم بهم زدن،پاے چپم مقابل پاے راستم قرار مےگیرد و مرا به زمین مےزند... . . . #نویسنده:اف.رضوانے #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#سهم_من_از_بودنت ❤️ #قسمت_چهل_پنج یڪ هفته از نبودنت مےگذرد و از میعادت هیچ نمانده جز،یڪ جسم بیروح... تو تمام من بودے و حالا مانند یڪ تڪه گوشت،بے تحرڪ افتاده اے روي تخت... اصلا حاله من به درڪ...مادرت را دیدي ڪہ چطور اب شده؟ یا برادرت امیرمهدے ڪہ تمام دردهایش را در سینه مےریزد... ان از پدر این هم از خواهر... جانه دلم،هرچقدر هم ڪہ دوستت بدارم،بازهم نمےتوانم حلالت ڪنم،حالا خودت مےدانے،اگر تمام دنیاهم حلالت ڪنند،من حلالت نمےڪنم،نه فقط من،ان بچه در شڪمت هم حلالت نمےڪند... حالا مےخواهے بروے برو،اما قبل از رفتن به اندازه یڪ دقیقه بیدار شو و بگو به چه قیمتے؟به چه قیمتے از جانت،همسرت،فرزندت گذشتے؟ هنوز چیزے مشخص نیست،نه ماندنت معلوم است،نه رفتنت... اما من اسماني هارا خوب ميشناسم... تو ادم ماندن در زمین نبودے جانم،این روزها ڪہ تنها قلبت مےزند براے فرزندت،مےگذرد،من دل خوش نمےڪنم،امید نمےبندم به روزهایے ڪہ قرار است باشے... چون میدانم،تو ادم ماندن نیستے،از همان اول هم نبودے،تو دنبال بال و پر بودے تا پر بکشے و تا اسمان عروج ڪنے... باشد برو،اما این را بدان،اینجا هنوز هم یڪ مرد قلبش برایت مےزند،مبادا از او بخواهے قلبش را به نام دیگرے بزند! خیالت از بابت مهدیارمان هم راحت باشد،برایش هم مادر مےشوم،هم پدر... جانه دلم،نگران من و حاله اشفته ام هم نباش،نگران من و قلبے ڪہ شڪسته هم نباش،اصلا مرا نبین،برو تا اسمان پر بڪش... من نمےخواهم مانع پریدنت باشم،نمےخواهم چون قول دادم و قرار است بمانم پاے عهدے ڪہ سرانجام به اسمان ختم مےشد... به گذشته برمیگردم،همان اولین شبے ڪہ براے هم شدیم... صدایت در ذهنم مےپیچد و مانند خنجرے تڪہ تڪہ مےڪند،وجودم را... مےگویم:تو چرا نخوابیدے؟ سربه زیر مےگیرے،لب پایینت را مےگزے ،لپهایت گل مےاندازد و بدون اینڪہ نگاهم ڪنے،ارام لب مےزنے:باید حتما بگم؟ نیشخندے میزنم و مےگویم:بلهه براے لحظه اے خیره مےشوے در چشمانم و مےگویے:یه نفرے از اون روزے ڪہ وارد زندگیم شده،باعث شده خوابم از چشام بره... به زمان حال برمےگردم،نم چشمانم را مےگیرم و با بغض مےگویم:میشه بازم نخوابے؟! دوباره جنگ راه مےافتد بین عقل و عشق... عقلے ڪہ مےگوید:نگذار برود و عشقے ڪہ مےگوید:مانع رفتنش نشو... عزیزم این حرفها و اشڪهایم را نادیده بگیر... این زمانه شهید بسیار دارد اما شهیده نه...برو و الگو باش براے دختران سرزمینت،برو جان ببخش بر واژه حیا ڪہ این روزها مرده در بین دختران... برو من و پسرت را ندید بگیر،چرا ڪہ رفتن و پر ڪشیدن بیشتر به تو مےاید... دوباره یاد حرفهایت مےافتم محنا:نمیدونم چرا حیا یه چیز گمشده اس بین اڪثر دخترا؟حالا با اون خانوم بدحجاب و بےحجاب کارے ندارم،مسئلم همین بعضے از چادرے نماهان! ڪجاے ڪار میلنگه؟ یه چیز بگم؟میبینے این پسرا یهو اینقدر متحول میشن،جورے ڪہ اخرش یه شهید میاد بغل اسمشون،اینا تو زمان خودشون از جنس خودشون،خیلیا رفتن ،یا موندن و شهید شدن...اینا دیدن و درڪ ڪردن و پر ڪشیدن،اما دخترا نه...شاید یڪم تحت تاثیر قرار بگیرن،اما باز نمیشه،چون یڪے از جنس خودشون تو زمان خودشون،مثل خودشون نبوده ڪہ پرڪشه و اینا پریدنشو ببینن...این زمونه یه شهیده ڪم داره...یڪے ڪہ بره و دلارو هوایے ڪنه..یڪے ڪہ همرو یاده مادرمون زهرا بندازه...اونیڪہ واقعا عاشق باشه رو هرجا ڪہ باشه میبرنش،چه تو رزم باشه،چه تو راه دانشگاه باشه،چه میخواپ تو راه مدرسه باشه،یا نه اصلا جاے دیگه...عاشق که باشے نگاه نمیڪنن ڪجایے و چیڪار مےڪنے،مادرے،پدرے،ميبرنت... این روزا دخترا خیلے دم از شهادت مےزنن،فقط یه چیزو فراموش ڪردن،ڪافیه زهرا گونه زندگے ڪنے،اونوقت زهرا گونه میبرنت...فقط باید مادرے شے...باید اقتدا ڪنن به مادرمون زهرا،تا اقتدا نڪنن وضع همینه،ول معطلن . . . #نویسنده:اف.رضوانے #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#سهم_من_از_بودنت ❤️ #قسمت_آخــــر ڪناره تختش نشسته ام و مدام براے او و مهدیارمان حرف مےزنم...اخر دڪتر ڱفته ڪہ تمام شرایط را براے رشد جنین محیا ڪنیم... باید ڪسے باشد تا با او مادرانه حرف بزند،اما نیست و این وسط تنها حرفهاے پدر پسرے است ڪہ رد و بدل مےشود...از تو میگویم،از زیبایے ات،از مهربانے ات،از بهترین همسرعالم بودنت...از فرشته اے مےگویم ڪہ قرار است تنهایمان بگذارد... دست ميبرم و دستش را به داخل دستم هدایت مےڪنم و ارام مےفشارم و لب مےزنم:میشه دوباره این دستا جون بگیرن و این انگشتا بیان بین انگشتامو دستمو فشار بدن...میشه؟ چشم از دستانت مےگیرم و دانه به دانه نفسهایت را مےشمارم... ڪلافه مےشوم،مانند دیوانه ها... اینبار مےگویم:‌من اینقدر حرف زدم،چرا تو چیزے نمےگے؟چرا جوابمو نمیدے؟منو عادت نده به حرف زدن و جواب نشنیدن،من وقتے حرف مےزنم و چشات تو چشام نیس،همه چیز از یادم میره،من وقتے حرف میزنم و چشات بسته اس و سڪوت ڪردے،دیوونه مےشم،ببین این بچه دلش براے صداے مامانش تنگ میشه ها؟همش که نمیشه باباش حرف بزنه،پس تو ڪے قرار باهاش حرف بزنے؟ صداے نفسهایش حواسم را بهم مےریزد،قلبش مدام پشت هم بر سینه مےڪوبد...هول ميڪنم و خیره مےشوم به دستڱاه و تجهیزاتے ڪہ بالاے سرت قرار گرفته،هراسان از اتاق خارج مےشوم،دڪترے به همراه چند پرستار به سمت اتاق مےایند،چهره اشفته ام را ڪہ مےبینند سرعتشان را بیشتر مےڪنند... صداے بلند دڪتر مرا به خود مےاورد مرا با شدت تمام ڪنار مےزنند و پرده را مےڪشند... +مادر باید احیا شه... روح داشت از تنم جدا مےشد،دیگر صداے قلبم را نمےشنیدم،خیره شده بودم به نقطه اے ڪور...نه صدایم در مےامد،نه اشڪے مےریختم... یڪ نیست مرا احیا ڪند؟ ایهالناس مادرش ماندنے نیست... در اتاق باز مےشود و او را به بخش دیگرے منتقل ميڪنند... دڪتر به سمتم مےاید و ارام لب مےزند:اقای امینے،ما تمام تلاشمونو براے موندن هردوشون مےڪنیم،نگران بچه نباشین،فقط براے زنده موندن مادر دعا ڪنید... انگار ڪہ اب داغ روے سرم ریخته باشند،سوختم... چقدر زود مدت باهم بودنمان به پایان رسید،چقدر زود تنهایم گذاشتے! این بود به پاے هم پیرشدنمان؟ خیلے خودخواه بودے ڪہ رفتے و نماندے تا رفتنم را ببینے! باشد،محبوب من... زیباترینم تو را به دست مادرمان زهرا مےسپارم... خودمانیم،به ارزویت رسیدے! فقط دعا ڪن من هم به ارزویم برسم،هم دوباره به تو... اینجا ڪسے جز علے(ع) نمےفهمد مرا... غم فاطمه اش ڪمرش را شڪست... محنا جانم،قرار بود من علے وار زندگے ڪنم و تو فاطمے وار... تو رفتے و مادر گونه پر ڪشیدے و حالا من هم علے وار با نبود محنایم مےسازم... سر بلند مےڪنم،صداے گریه ڪودڪے تمام فضا را پر مےڪند... تو مےروے و او مےاید.. چشمانم اشڪ مےشوند و لبانم مےخندند... جانه دلم مادر شدنت مبارڪ! صداے اشنایے مرا مےخواند... برمےگردم... چادرے سفید بر تن ڪرده اے و صورت همچون قرص ماهت را با ان قاب گرفته اے و به روے ماه کودڪے ماه تر از خودت لبخند مےزنے و مےگویے:پدر شدنت مباارڪ،اقا میعاد... اے ڪاش این دل دیوانه ام هم بال و پرے داشت تا بسویت مےپریدم این اشفتگے هایم را نبینم،ارامم انقدر ارام ڪہ گاهے فراموش مےڪنم،زنده ام از تمام بودنت فاصله سهم من است بے تو بودن هم شبیه با تو بودن مشڪل است . . . #نویسنده:اف.رضوانے #پـــایــــــان #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

سلام دوستان گلم این رمانم به یاری خداوند وهمراهی شما عزیزان به پایان رسید امیدوارم مورد پسند شما قرار گرفته باشه ان شاءالله اگه عمری بود از فردا با رمان جدید قلبم برای تو در خدمتتون خواهم بود بازم ممنون از یکایک شما دوستان همیشگیم التماس دعا 🌸🌸

لیست رمانهای موجود در کانال برای دوستان تازه وارد خوش اومدین قدمتون روی چشم 👆👆👆

#گامی_کوچک_تغییری_بزرگ خوب ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭﺭﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ... ﯾﮏ ﺧﻂ ﮐﺶ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ ! ﻭ ﯾﮏ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ ! ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﻭ ﻭﺯﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ؛ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺘﯽ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ !! ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ، ﻫﺮﮐﺲ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺟﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺵ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺵ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ... ﻣﯿﺮﻭﯾﻢ ﺗﻮﯼ ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ﯾﮑﯽ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯿﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯿﻢ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﻮﺷﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﮐﻪ : ﻫﺎﯼ ! ﭼﻨﺪﺑﺎﺭ ﺗﻮﯼ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ‌ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ ﺣﻮﺍﺳﻤﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺭﻫﺎ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﯾﺰﯾﻢ ﭼﻨﺪﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﯾﻢ ﭼﻪ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﯽ ﯾﺎ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﺑﺠﺎﯼ میگذارﯾﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﺧﻢ میزﻧﯿﻢ... ﺣﻮﺍﺳﻤﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯿﮕﻮﯾﯿﻢ ﻭ ﺭﻫﺎ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﻭ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ ﺍﻣﺎ ﯾﮑﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮔﯿﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﯿﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﯿﻦ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﺎ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﺎ ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯿﻢ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ مراقب کلاممان باشیم. #اینجا_رویاهاتو_خلق_کن👇👇👇 @ROMANKADEMAZHABI ❤️

قرار عاشقی خلوت با معشوق (حضرت دوست ) هندزفری و چراغ اتاق خاموش یادتون نره 😉 #اینجا_زندگیتو_متحول_کن_و_متفاوت_باش👇👇👇 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ #به_ما_ملحق_شوید👆👆👆

دوشنبه تون عالی🌹 امروز از خدا میخوام بهترین هارا به شما هدیه دهد 🌼 ما هم به دیگران هدیه بدهیم یک لبخند یک نگاه مهربان ویک کلمه اےکه قوت قلب بدهدبه دیگران 🌸 #اینجا_رویاهاتو_خلق_کن👇👇👇 @ROMANKADEMAZHABI ❤️