8️⃣ 🔘 برتری آدم(ع) و ابتلای ابلیس 🔹 و ، در هنگامه‌ای حادث شد که خداوند خلقت و پرداخت او را مستقیماً به خودش برمی‌گرداند؛ بلکه از روح خود نیز در کالبد او دمیده بود. «پس هنگامی‌که او را ساختم و آفرینش او را کامل گردانیدم و از روح خود در کالبد او دمیدم (و بدین وسیله زنده شد)، شما در برابرش سجده‌کنان بر خاک بیفتید.» 🔹 این ابتلا و امتحان در نقطه عطفی اتّفاق افتاد که خداوند متعال، آشکارا به همگان اعلام داشت: «همانا من می‌خواهم در زمین و جانشینی [برای خودم] قرار دهم.» 🔹 درست وقتی که همگان شاهد بودند که خداوند علیم همه اسمای الهی خود را به حضرت آدم(ع) آموخته بود: «و خداوند همه [معانی] نام‌ها را به آدم آموخت و سپس آنها را به فرشتگان عرضه نمود.» 🔹 در این هنگامه، ، حسب علم و تجربه چند هزار ساله و مشاهداتش، دریافته بود که خداوند متعال می‌خواهد برای کلّ موجودات و مخلوقات (ساکنان عالم امکان) و سرپرستی بسازد. شخص شخیصی که دارای عالی‌ترین صورت ممکن در خلقت بود. 🔹 آن ولیّ، واجد عالی‌ترین درجه از صفات کمالی و صاحب بهترین و والاترین درجه از مقام قرب در محضر و پیشگاه خداوند، از میان همه مخلوقات ملکی و ملکوتی بود. 🔹 این‌همه، نشان می‌داد خداوند در وجود حضرت آدم(ع) توانایی و استعداد ویژه‌ای به ودیعه نهاده است که از نسلش، حضرت خاتم الانبیا(ص) و پس از آن، سلسله اوصیای ایشان تا حضرت ولیّ‌الله الأعظم، خاتم الاوصیا(ع) پای بر عرصه زمین نهاده و و سرپرستی‌اش را بر جمیع مخلوقات آشکار خواهد کرد. 📚 کتاب « » اثر از مجموعه 📬 خرید از یاران شاپ https://b2n.ir/Hesn طاقچه: https://b2n.ir/170333 کتابراه: https://b2n.ir/178083 پاتوق کتاب فردا: https://b2n.ir/580082 فراکتاب: https://b2n.ir/332316 @mouood_org