طبقه دوم: گرگ‌ها طبقه دومی که حضرت سجاد (ع) در این روایت شریف به آن اشاره می‌کنند، طبقه انسان‌های گرگ‌صفت یا همان گرگ‌ها هستند که در توضیح آن، این‌گونه مردم را کسانی معرفی می‌فرماید که هنگام خرید یک کالا آن را مذمت نموده و هنگام فروش همان کالا آن را مدح می‌نمایند. امروزه بسیاری از تجار و سرمایه‌داران و صاحبان ثروت‌های کلان و کارتل‌ها و تراست‌های عظیم #اقتصادی در سطح کلان تا برخی خرده‌فروشان و سمساران و توزیع‌کنندگان کالا در سطح تحتانی جامعه مبتلا به چنین وضعیت گرگ‌صفتانه‌ای هستند. به‌طور مثال ابزار اصلی موجود در دستان تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان کالاها به‌ منظور توسعه کاری، ابزار تبلیغات و رسانه است که بعضاً از طریق این ابزار، سعی دارند کالا و اجناس تولیدی و مملوکه خود را با لفاظی‌های خوش لعاب و مدح بدون صحت و مبنا، و ایجاد رغبت کاذب در بین مردم جهت استفاده از آن کالا فروش و اعتبار خود را افزایش دهند. اما هنگامی‌که یک رقیب در همان حوزه برای آن‌ها ایجاد شود، طبعاً کالای تولیدی رقیب را مذمت می‌کنند تا سوددهی ناشی از فروش خود را حفظ کرده یا افزایش دهند. البته ابزار تبلیغات در فقه اسلامی تجارت که در مکاسب مرحوم شیخ انصاری نیز متجلی است امری پذیرفته شده است اما حد یقفی بر آن تعریف شده است و ترویج مصرف‌گرایی فزاینده و اسراف یا سیاه نمایی از تولیدات رقیب در آنجایی ندارد. بنیان اقتصاد لیبرالی تحت عنوان لسه‌فر که بر مبنای فایده‌گرایی صرف قرار دارد اجازه می‌دهد تا فرد تولیدکننده از طرق باطل نیز سود و فایده خود را حتی با دروغ و غیره افزایش دهند که امروزه به عیان در دایره رقابت‌های تولیدکنندگان غربی و متأسفانه برخی تولیدکنندگان کشورهای اسلامی قابل مشاهده است.

مقام معظم رهبری: " جوانهای عزیز! بچه‌های عزیز من! فردا مال شما است، آینده مالِ شما است؛ شما هستید که باید این تاریخ را با عزّتش محفوظ نگه دارید؛ شما هستید که این بارِ مسئولیّت را بردوش دارید؛ خرّمشهرها در پیش است؛ نه در میدان جنگ نظامی، [بلکه‌] در یک میدانی که از جنگ نظامی سخت‌تر است. البتّه ویرانی‌های جنگ نظامی را ندارد؛ بعکس، آبادانی به دنبال دارد، امّا سختی‌اش بیشتر است. اینکه ما گفتیم #اقتصاد مقاومتی، یعنی بخش اقتصادیِ این سیاستِ بزرگ و اساسی، مقاومت #اقتصادی است. اینکه گفتیم جوانهای مؤمن و حزب‌اللّهی و انقلابی کارهای فرهنگی خودجوش را رها نکنند و دنبال بکنند، و همه‌ی دستگاه‌های فرهنگی کشور را دعوت کردیم و میکنیم که در این جهت حرکت کنند، این، بخش فرهنگیِ این عدم تبعیّت است، این جهاد بزرگ است، جهاد کبیر است. اینکه از همه‌ی استعدادهای موجود کشور دعوت میکنیم که استعدادهای خودشان را در خدمت پیشرفت این کشور به کار بیندازند و به صحنه بیاورند و به میدان بیاورند و از مسئولان دولتی و سایر مسئولان دعوت میکنیم که از این استعدادها استقبال بکنند، این آن بخشِ فعّالِ اجتماعیِ این جهاد کبیر است. این جهاد کبیر ابعادی دارد: جٰهِدهُم بِه‌ جِهادًا کَبیرًا. این به‌معنای قطع رابطه‌ی با دنیا نیست؛ بعضی‌ها برای اینکه این سیاست الهی را بکوبند، بدروغ میگویند «انقلابیّون میگویند با دنیا قطع رابطه کنید»؛ نه، ما قائل به قطع رابطه‌ی با دنیا نیستیم، قائل به حصار کشیدن دُور کشور هم نیستیم؛ رفت‌وآمد بکنند، رابطه داشته باشند، مبادله بکنند، دادوستد بکنند، امّا هویّت و شخصیّت اصلی خودشان را از یاد نبرند؛ این حرف ما است: وَ اَنتُمُ الاَعلَونَ اِن کُنتُم مُؤمِنین؛ مثل نماینده‌ی نظام اسلامی حرکت بکنند، مثل نماینده‌ی نظام اسلامی سخن بگویند. با همه، با هرجا که مصلحت کشور اقتضا میکند، قرارداد ببندید، امّا مثل نماینده‌ی ایران اسلامی و نماینده‌ی اسلام پشت میز قرارداد بنشینید. همه هوشمندانه حرکت کنند؛ این جهاد هوشمندی لازم دارد، این جهاد اخلاص لازم دارد. این جهاد مثل جهاد نظامی نیست که کسانی در آنجا بدرخشند و چه شهیدشان، چه زنده‌شان و چه جانبازشان مثل قهرمان نشان داده بشوند -که ماها افتخار میکنیم به این شهدا و این جانبازان و ایثارگران- این جهاد جهادی است که ممکن است کسی خیلی هم زحمت بکشد، امّا چهره‌ی او را هیچ‌کس نشناسد؛ اخلاص لازم دارد این جهاد." ۱۳۹۵/۰۳/۰۳ بیانات در دانشگاه افسرى و تربیت پاسداری امام حسین علیه‌السلام @sahife2

مقام معظم رهبری: " امروز برای کشور ما جنگ نظامیِ سنّتی و متعارف احتمال بسیار بسیار ضعیفی است لکن جهاد باقی است؛ جهاد یک چیز دیگر است. جهاد فقط به‌معنای قتال نیست، فقط به‌معنای جنگ نظامی نیست؛ جهاد یک معنای بسیار وسیع‌تری دارد. در بین جهادها جهادی هست که خدای متعال در قرآن آن را «جهاد کبیر» نام نهاده: وَ جٰهِدهُم بِه‌ جِهادًا کَبیرًا؛در سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان است؛ «بِه‌» یعنی به قرآن، «جٰهِدهُم بِه‌» یعنی به‌وسیله‌ی قرآن با آنها جهاد کن؛ جِهاداً کَبیرًا. این آیه در مکّه نازل شده. درست توجّه کنند جوانهای عزیز! در مکّه جنگ نظامی مطرح نبود؛ پیغمبر و مسلمانها مأمور به جنگ نظامی نبودند، کاری که آنها میکردند کار دیگری بود؛ همان کار دیگر است که خدای متعال در این آیه‌ی شریفه میگوید: وَ جٰهِدهُم بِه‌ جِهادًا کَبیرًا. آن کارِ دیگر چیست؟ آن کارِ دیگر، ایستادگی و مقاومت و عدم تبعیّت [است.] فَلا تُطِعِ الکٰفِرینَ وَ جٰهِدهُم بِه‌ جِهادًا کَبیرًا؛ از مشرکین اطاعت نکن. اطاعت نکردن از کفّار همان چیزی است که خدای متعال به آن گفته جهاد کبیر. این تقسیم‌بندی غیر از تقسیم‌بندی جهاد اکبر و جهاد اصغر است: جهاد اکبر که از همه سخت‌تر است، جهاد با نفْس است، همان چیزی است که هویّت ما را، باطن ما را حفظ میکند؛ جهاد اصغر، مجاهدت با دشمن است، منتها در بین جهاد اصغر یک جهاد هست که خدای متعال آن را «جهاد کبیر» نام نهاده که آن همین است. «جهاد کبیر» یعنی چه؟ یعنی اطاعت نکردن از دشمن، از کافر؛ از خصمی که در میدان مبارزه‌ی با تو قرار گرفته اطاعت نکن. اطاعت یعنی چه؟ یعنی تبعیّت؛ تبعیّت نکن. تبعیّت نکردن در کجا؟ در میدانهای مختلف؛ تبعیّت در میدان سیاست، در میدان اقتصاد، در میدان فرهنگ، در میدان هنر. در میدانهای مختلف از دشمن تبعیّت نکن؛ این شد «جهاد کبیر». این تبعیّت نکردن آن‌قدر مهم است که خدای متعال پیغمبر خود را مکرّر به آن توصیه میکند. آیه‌ی تکان‌دهنده‌ی اوّل سوره‌ی مبارکه‌ی احزاب: بِسمِ‌اللهِ‌الرَّحمنِ‌الرَّحیم * یٰاَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکٰفِرینَ؛ [میفرماید] «اِتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکفِرین»! پیغمبر! تقوا داشته باش و از کافران تبعیّت نکن؛ اِنَّ اللهَ کانَ عَلیمًا حکیمًا، ما میدانیم مشکلات تو را، ما میدانیم فشارهایی که بر تو وارد میکنند تا تو را وادار به تبعیّت کنند -تهدید میکنند، تطمیع میکنند- امّا شما مراقب امر و نهی الهی باش، اِتَّقِ اللهَ، حواست جمع باشد. وَ لا تُطِعِ الکٰفِرین؛ این اطاعت نکردن از کافرین، آن چیز بزرگ و مهمّی است که خدای متعال با این لحن با پیغمبرش حرف میزند. خب، اطاعت از کافرین نکن، پس چه‌کار کن؟ وَ اتَّبِع ما یوحی‌ اِلَیکَ مِن رَبِّکَ اِنَّ اللهَ کانَ بِما تَعمَلونَ خَبیرًا. [میفرماید:] یٰاَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکفِرینَ و المُنفِقینَ اِنَّ اللهَ کانَ عَلیمًا حکیمًا * وَ اتَّبِع ما یوحی‌ اِلَیکَ مِن رَبِّکَ اِنَّ اللهَ کانَ بِما تَعمَلونَ خَبیرا؛ از آنها تبعیّت نکن؛ تو برنامه داری؛ تو برنامه‌ی کار داری، برنامه‌ی زندگی داری؛ وحی الهی تو را تنها نگذاشته است؛ قرآن در اختیار تو است، اسلام در اختیار تو است، برنامه‌ی اسلام در اختیار تو است؛ این راه را برو. ببینید اینها همه آیات اوّل سوره‌ی احزاب است؛ پشت سر هم؛ اوّل، اِتَّقِ اللهَ وَ لا تُطِعِ الکفِرینَ وَ المُنفِقین؛بعد، وَ اتَّبِع ما یوحی‌ اِلَیکَ مِن رَبِّک؛پشت سر [آن‌]، جواب این سؤال است که خب، خطر وجود دارد، فشار می‌آورند؛ وَ تَوَکَّل عَلَی اللهِ وَ کَفی‌ بِاللهِ وَکیلا؛ در مقابل همه‌ی این فشارها به خدا تکیه کن؛ به خدا تکیه کن. توکّل معنایش این نیست که کار را رها کنید بنشینید تا خدا بیاید عوض شما کار را انجام بدهد؛ این نیست؛ توکّل این است که شما راه بیفتید، عرق بریزید، تلاش کنید، آن‌وقت یقین داشته باشید که خدای متعال شما را کمک خواهد کرد؛ امروز مسئله‌ی جمهوری اسلامی این است." #اقتصاد #اقتصادی ۱۳۹۵/۰۳/۰۳ بیانات در دانشگاه افسرى و تربیت پاسداری امام حسین علیه‌السلام http://roshangari.ir/video/42322 @sahife2

🙏 مسائل #اقتصادي در #صحیفه_سجادیه 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🙏 مسائل #اقتصادي در #صحیفه_سجادیه با بررسی صحیفه سجادیه، به دعاهای زیادی برمی خوریم که در آنها برخی مسائل اقتصادی بیان شده است، مانند: دعا به هنگام درخواست حاجت ها؛ دعا به هنگامی که روزی بر امام تنگ می شد؛ دعا برای کمک گرفتن برای پرداخت دین؛ دعا برای طلب باران؛ رازق بودن خداوند؛ اسراف؛ فقر؛ دین؛ قحطی؛ زکات و قیمت کالاها.1 از آنجا که اقتصاد، تعامل فعالیت روزانه انسان هاست، موضوع مناسبی برای اجرای اهداف تربیتی و آموزه های اخلاقی به شمار می رود. از دیدگاه صحیفه سجادیه، نظام اقتصادی مناسب، نظامی نیست که تنها درصدد رفع نیازهای بشر باشد و با فراهم شدن آنها، کار خود را تمام شده انگارد، بلکه رفع نیازها در جهت بندگی و عبادت خداست. امام سجاد در این باره می فرماید: بار خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا از رنج کسب و پی روزی دویدن راحتم کن و روزی فراوان و بی گمان و بی رنج برای من برسان تا از بندگی تو برای به دست آوردن روزی باز نمانم و سنگینی پی آمدهای کسب (نامشروع) را به دوش نکشم.2 همچنین در نظام اقتصادی صحیفه، تحقق عدالت اجتماعی و تأمین رفاه برای همه مورد نظر است. اینکه حضرت در برخی دعاهای صحیفه سجادیه، به انفاق و صدقه و پرهیز از اسراف و تبذیر سفارش می کند، هدفی جز گسترش رفاه و عمومی کردن آن برای همه مردم ندارد.3 امام سجاد علیه السلام می فرماید: بار خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا از اسراف و زیاده روی (در صرف مال) باز دار و به بخشیدن و #ميانه_روى (در زندگی) مستقیم ساز و روش نیکو در زندگی را به من بیاموز و مرا به لطف خود از بی جا خرج کردن باز دار و روزی های مرا از وسایل حلال روان گردان و انفاق و خرج کردنم را در راه های خیر و نیکی بگردان.4 بار خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا از زیاده روی (در زندگی) باز دار و روزی ام را از تباه شدن نگاه دار و دارایی ام را به برکت افزون گردان و مرا به نیکویی آنچه از آن دارایی انفاق می کنم، به راه رستگاری برسان.5 بنابراین، اصل کلی در نظام اقتصادی صحیفه سجادیه، رسیدن به عدالت اجتماعی و رفاه عمومی به منظور بندگی خداوند است و هدف های تربیتی مطرح شده در صحیفه با توجه به آن، بررسی می شود. 👁پی نوشت ها: 1. نزدیک به 118 فراز از دعاهاى صحیفه، به گونه اى به مسائل اقتصادى مربوط مى شود. 2. دعاى 20، بند 24. 3. دفتر همکارى حوزه و دانشگاه، مبانى اقتصاد اسلامى، سازمان سمت، 1371، چ 1، ج 1، ص 197. 4. دعاى 30، بند 3. 5. دعاى 20، بند 23. 🔗کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔹 نگاه #اقتصادی امام سجاد علیه‌السلام در صحیفه سجادیه #دعا_سی_3 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ... وَ وَجِّهْ فِى أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِى 🔹 🔹خدايا درود بر محمد و آل او فرست، ... و خرج کردن مالم را متوجه برنامه های خیر فرما. 🔸 🔴 چه نیکوست که با صرف مال و توان و علم و انرژی خودمان برای نشر معارف اهلبیت علیهم السلام خصوصا صحیفه سجادیه ، عملا زندگی سالم و توأم با معنویت را در سایه ی آن را تمرین نموده و از خاطر نبریم که سفره نشین و جیره خوار آن بزرگواران بوده و هستیم. #سی #وام #صلوات #تلنگر #امام_زمان 👀 کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

🔹 #مقاله #جهاد #اقتصادی در صحیفه سجادیه ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_چهل_دو_12 قسمت 1 ✳️ برطرف شدن مشکلات #اقتصادی در سایه بازگشت به قرآن قسمت اول 🔴 تعبیر «وَاجْبُرْ» به معنای «اصلِح» است. شکاف‌ها و کم و کاستی‌ها و سختی‌های اقتصادی را که مربوط به فقر و تنگنای در رزق می‌باشد، برای ما اصلاح کن. اصلاح آن هم به این است که رزقی حلال و طیّب و واسع برای ما فراهم شود که پاکیزه و دلپذیر و وسیع باشد. این همان برکت و وسعتی است که در روزی نهاده شده است. حضرت می‌فرمایند به برکت قرآن، وضع اقتصادی ما را اصلاح کن و تنگنا‌ها و شکاف‌ها را پر کن و کمبود‌ها را جبران کن و وسعت و برخورداری برای ما فراهم آور. این درخواست اول حضرت است. فقر در اقتصاد (به معنای فراخ خود) و در محور معیشت، بازدارنده و زمین‌گیر است و توفیق را می‌گیرد. هم زندگی و برخورداری‌های طبیعی را بر انسان تلخ می‌کند که ممکن است کمی تا قسمتی قابل تحمل باشد، و هم به دلایل زیادی منجر به ناکامی در حوزه‌های معنوی می‌شود؛ یعنی به اخلاق و اعتقادات لطمه و آسیب می‌زند. از این جهت چه فقر در زندگی شخصی و چه فقر و ناداری و تنگنا در زندگی خانوادگی و اجتماعی (که سخت‌تر است)، وجهه‌ی تاریکی است که خدای متعال برای انسان مؤمن و خانواده‌ی مؤمن و جامعه‌ی مؤمن نخواسته است. فقر در زندگی شخص یا خانواده یا جامعه، مصیبتی است که خود آدم‌ها به سر خودشان آورده‌اند و نکبتی است که حاصل ناشکری در برابر نعمت‌ها است. وقتی انسان شکر نعمت نکند، نعمت از او گرفته می‌شود و یکی از بخش‌هایی که ناشکری، خود را خوب نشان می‌دهد، در حوزه‌ی اقتصاد است. این بحث مبادی و مقدمات و تفاصیلی دارد که محل آن جلسه‌ی ما نیست. فقط ‌خواستم عرض کنم خدای تعالی برای فرد مؤمن و خانواده‌ی مؤمن و جامعه‌ی مؤمن، عزت خواسته است: «لِلهِ العِزَّةُ وَ لِرَسولِهِ وَ لِلمُؤِمنین؛ عزت مخصوص خدا و پيامبرش و مؤمنان است». عزت با فقر و ناداری جمع نمی‌شود. خدای متعال، مؤمن را در همه‌ی جلوه‌های زندگی‌اش در اوج عزت می‌خواهد و یکی از مبانی ضروری عزت، بهره‌مندی از اقتصاد متناسب و مولّد و جوشان و رزق فراخ و طیّب و طاهر است. اراده‌ی تشریعی و تکوینی حضرت حق بر این است. اگر دیدیم اشکالی وجود دارد، ما خودمان را یا تکویناً یا تشریعاً محروم کرده‌ایم؛ وگرنه خدای تبارک و تعالی اسباب زندگی شیرین و همراه با عزت را فراهم آورده و چیزی کم نگذاشته و در طبیعت و استعداد و نظام اقتصادی پر برکت، همه چیز را فراهم آورده است. هر دشواری و تنگنا و نکبت و ذلت در این عرصه، حاصل دو نکته است: یا ما با قواعد تکوین هماهنگ نبوده‌ایم یا به قواعد تشریع که نقشه‌ی حیات طیبه است، عمل نکرده‌ایم. یکی از جلوه‌های اصلی حیات طیبه، «سَعَةِ الْأَرْزَاق» است که تأمین‌کننده‌ی نیاز‌ها و ضرورت‌های زندگی مؤمن است تا او به امور دینی و آخرتی و علمی خود برسد. البته این سه عرصه (فرد و خانواده و جامعه) با هم مرتبط است و قابل تفکیک نیست. خروج از حیات طیبه در نظامات اجتماعی، خانواده‌ها و اشخاص را هم در بر می‌گیرد؛ هرچند آنها مقصر نباشد. #اقتصاد 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ برطرف شدن مشکلات #اقتصادی در سایه بازگشت به قرآن قسمت 2 🔴 امام (علیه السلام) از خدای متعال به برکت قرآن می‌خواهد که شکاف‌های اقتصادی پر شود. «خَلَّتَنَا مِنْ عَدَمِ الْإِمْلَاقِ» به همین معنا است. ذهن ما از اینجا به دعای افتتاح منتقل می‌شود. ما آنجا در پرتو امام عصر از خدای متعال می‌خواهیم که شکاف‌ها و خلأ‌ها و کمبود‌ها جبران شود. در ادامه‌ی دعا هم امام از خدای متعال، وسعت مبارک طلب می‌کند. وقتی این مسئله در سایه‌سار قرآن می‌رود دو معنا دارد: ۱) یک معنا این است که از حقیقت و باطن و معنویت قرآن مدد می‌گیریم و این خیلی خوب است. ‌کسی که اندک شناختی از قرآن کریم دارد، از این مسئله عبور نمی‌کند. قبلاً عرض کردیم که باطن قرآن کریم مشحون از لطف و کرم و عنایت است و همه‌اش نور است. بنابراین اینکه ما خدا را به عظمت و باطن قرآن قسم دهیم کاری روا است. ۲) معنای دوم که ذهن من بیشتر به این سمت می‌رود، آن است که ما با رجوع به قرآن و با بازگشت به قرآن و آشتی با آن و بهره‌مندی از هدایت قرآنی، از بدبختی‌ها و مصیبت‌های اقتصادی نجات پیدا کنیم و به وسعت رزق و برکت برسیم. قرآن کریم، نقشه‌ی حیات طیبه‌ی ما است و اگر طبق قواعد قرآنی، زیست شخصی و خانوادگی و اجتماعی داشته باشیم، حاصلش آبادانی دنیا و آخرت ما است و همین‌جا برای ما بهشت می‌شود. اتفاقی که در آینده به صورت محتوم ذکر شده است که رخ خواهد داد، بر اثر آشتی با قرآن حاصل می‌شود: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِی ارْتَضى‏ لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنی‏ لا یُشْرِکُونَ بی‏ شَیْئاً؛ خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏‌اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد، همان‌گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند، جانشين [خود] قرار داد و آن دينى را كه برايشان پسنديده است، به سودشان مستقر كند و بيمشان را به ايمنى مبدل گرداند [تا] مرا عبادت كنند و چيزى را با من شريك نگردانند». وقتی امت اسلام به سمت دین مرضی و قرآن صامت و ناطق و نقشه و مجری برگردند و طبق آن عمل کنند، برای آنان وسعت در همه‌ی عرصه‌های زندگی فراهم می‌شود و مقام امن و می ‌بی‌غش و رفیق شفیق آماده می‌شود و همین دنیا برایشان بهشت می‌شود و دیگر آلودگی صوتی و تصویری و هوایی نخواهیم داشت. اینها همه بدبختی‌هایی است که خودمان به سر خودمان آورده‌ایم؛ چون از وحی فاصله گرفته‌ایم. هرج و مرج‌های اقتصادی و گرفتاری‌ها و تلمبار شدن ثروت در یک‌جا و گرفتاری در اولیات زندگی در جای دیگر، به خاطر دوری از نقشه‌ی حیات طیبه است؛ لذا معنای روشن‌تر «وَ اجْبُرْ بِالْقُرْآنِ» این است که با عمل به سبک زندگی قرآنی و رجوع و پناهندگی به آن به این نتیجه برسیم. #اقتصاد 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️ برطرف شدن مشکلات #اقتصادی در سایه بازگشت به قرآن قسمت 3 🔴 «وَ اجْبُرْ بِالْقُرْآنِ» یعنی به قرآن کریم برگردیم و رجوع کنیم. در بازگشت به قرآن کریم، در مرحله‌ی پیچیده‌ای هستیم و اگر ما در این مرحله کامیاب شویم و از این پیچ تاریخی عبور کنیم، سرعتمان خیلی زیاد می‌شود. این مرحله، مرحله‌ی ساختن دولت اسلامی است. انسان همان‌طور که در حکمت امام راحل مات و متحیر می‌ماند، در حکمت امام حاضر هم مات و متحیر می‌ماند. این امامیْن انقلاب، سرمایه‌های بزرگی برای عصر ما هستند و نگاهی فراخ و کلان و مبتنی بر سنن الهی دارند. این افاضات و جوشش‌ها آن‌قدر پی‌درپی است که همه‌ی متفکران جا می‌مانند. حضرت آقا بعد از دولت اسلامی، جامعه‌ی اسلامی را مطرح می‌کنند. خیلی از جا‌ها نظیر سبک زندگی که گرفتار چالش‌های جدی هستیم، به این دلیل است که هنوز در تحقق دولت اسلامی کامیاب نشده‌ایم. زمانی اینجا صحبت کردیم و از چرخه‌ی تعلیم و تربیت و چرخه‌ی اقتصاد گفتیم؛ بیان شد وقتی نسخه‌ی اینها از جای دیگری می‌آید، دولت اسلامی تشکیل نمی‌شود. «وَ اجْبُرْ بِالْقُرْآنِ» باید تمنا و خواست قطعی مراکز طراحی‌های کلان نظام و قوای سه‌گانه شود. در این صورت آثارش را خواهید دید. در حوزه‌ی اقتصادی، یک نسخه‌اش اقتصاد مقاومتی است که قواره و قواعد آن در اختیار قرار گرفته و مصوب و ابلاغ شده است. باید باورمندانه بایستند و به آن عمل کنند. 👤 استاد #حاج_علی_اکبری #چهل_دو ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ برادران و خواهران عزیز! مسئله ‌ی اقتصاد، مسئله‌ی اولویّت‌دار کشور است؛ این مسئله در رأس اولویّتهای فوری کشور قرار دارد اولویّت امروز ملّت ایران، مسئله‌ی #اقتصادی است و توجّه کنید که اولویّت دشمن هم مسئله‌ی اقتصادی است؛ یعنی امروز دشمنان جمهوری اسلامی برای اینکه بتوانند اهداف خودشان را در مورد ایران و ایرانی و جمهوری اسلامی محقّق کنند، دنبال راهکارهای اقتصادی، و یا به تعبیر درست‌تر، دنبال ضربه‌زدن اقتصادی به ملّت ایرانند. هدف دشمن این است که بتواند با فشار اقتصادی، ملّت ایران را نسبت به نظام اسلامی و جمهوری اسلامی دلسرد و دلزده کند و بین ملّت ایران و نظام اسلامی فاصله بیندازد و هدفهای خودش را از این راه دنبال کند. امام سجّاد (علیه‌الصّلاةوالسّلام) در دعا به خدای متعال عرض میکنند: 🙏و نَعوذُ بِکَ مِن تَناوُلِ الاِسرافِ وَ مِن فِقدانِ الکَفاف؛ این نشان‌دهنده‌ی اهمّیّت مسئله‌ی اقتصادی است که امام سجّاد از خدای متعال درخواست میکند و به خدای متعال پناه میبرد. از #اسراف و از اینکه منابع معیشتی، به قدر کافی در اختیار مردم وجود نداشته باشد ، #نيافتن_روزى‌ این نشان‌دهنده‌ ی اهمّیّت مسئله‌ ی #اقتصاد است. ۱۳۹۶/۰۱/۰۱ 👤#مقام_معظم_رهبری #کفاف 👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه #هشتم #دعا_هشتم_7 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_20 #دعای_بیستم_صحیفه_سجادیه #دعا_بیستم_11 #وسعت_رزق_در_پيرى 2 ✳️ چرا امام زين العابدين عليه السلام فرمودند: «أَوْسَعَ رِزْقِكَ عَلَيَّ إِذَا كَبِرْتُ» مگر خداوند #روزى هر كسى را از آغاز تا پايان عمر معين نكرده، مگر گفته نمى‏شود كه #رزق و روزى از قبل براى انسان مقدر شده و به موقع لزوم به او خواهد رسيد، پس فرقى نمى‏كند از دوران جنينى تا پايان عمر روزى تضمين شده است، از اين رو بعضى استدلال مى‏آورند كه قرآن در سوره هود (آیه 6) مى‏فرمايد: وَ مَا مِن دَآبَّةٍ فِى الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا و هيچ جنبده ‏اى در زمين نيست مگر اين كه روزىِ او برخداست. راستى، آيا واقعاً روزى از قبل مقدر شده و نيازى به حركت و تلاش ما نمى‏باشد يا نه بايد به دنبال روزى حركت كرد اگر چه خداوند اين روزى را تضمين كرده، به عبارت ديگر: از تو حركت، از خدا بركت. از اين رو بايد گفت: افرادى كه سخن از خوردن روزى بدون حركت و تلاش را مطرح مى‏كنند و گاهى به آيات يا روايات استدلال مى‏كنند افرادى سست و بى‏ حال بوده و اطلاعى از شناخت واقعى دين و مذهب و قرآن و روايات نداشته و افرادى نادان و تنبل هستند در حالى كه دين ما مخالف #تنبلى و #سستى بوده و موافق رشد #اقتصادى و فعاليت‏ هاى مثبت در زندگى است. و حال آن كه اگر كسى اهل مطالعه و تحقيق باشد و با اندك آشنايى كه به قرآن و احاديث پيدا كند، متوجه اين آيه خواهد شد كه قرآن مى‏فرمايد: وَ أَن لَّيْسَ لِلْإِنسنِ إِلَّا مَا سَعَى‏» «نجم 39» و اين كه براى انسان جز آنچه تلاش كرده [هيچ نصيب و بهره‏اى‏] نيست. پس هر گونه بهره‏گيرى مادى و معنوى انسان ميسر نمى‏شود مگر به سعى و تلاش خود شخص. پس اين را قبول داريم كه : 1. روزى را خدا مى‏رساند 2. و روزى تمام موجودات نزد خداوند تضمين شده است كه با تلاش و كوشش و فعاليت خود شخص ميسر خواهد بود. در اين قانونِ تلاش و حركت و به دست آوردن روزى، احدى مستثنى نيست حتى‏ پيامبران و امامان و اولياى الهى هم، هميشه در تلاش و كوشش بودند و در واقع اسلام با تنبلى و سستى مخالف است. از اين رو پيامبران يا چوپانى مى‏كردند يا خياطى يا زره بافى يا كشاورزى ... اگر روزى به خودى خود مى‏رسد پس نبايد پيامبران و امامان و اولياى خدا كه از همه آشناتر به مفاهيم دينى و دستورهاى الهى بودند اين همه براى روزى تلاش و كوشش كنند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 9 ادامه دارد ... #بیستم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2