eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
آدمى به طور طبيعى خود را دوست دارد و كارهاى خويش را با ديده‏ى خوشبينى و رضا مى‏نگرد و اگر در اعمالش كارهاى بدى باشد حب ذات، حجاب آن مى‏شود و نمى‏گذارد انسان عيب خود را ببيند و به نقص اخلاقى خويش واقف گردد، مگر آنكه از ابتدا و از دوران نوجوانى احساس مسئوليت در پيشگاه باريتعالى بنمايد، تعاليم الهى را فراگيرد، حلال و حرام خدا را بياموزد، اخلاق خوب و بد را از يكديگر تميز دهد، و من جميع الجهات مراقب رفتار و گفتار و كردار خود باشد. چنين انسانى مى‏تواند اولا از عيب مصون بماند و ثانيا اگر دچار عيبى شد، چون مقررات اسلامى را مى‏داند، خودش عيب خود را تشخيص مى‏دهد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است: وقتى خداوند، خير بنده‏اى را بخواهد، وى را دين‏شناس مى‏كند، نسبت به امور مادى و دنيوى بى‏اعتنايش مى‏نمايد، و وى را به عيوب و نواقص خودش بينا مى‏سازد.
بهترين و عاليترين راه شناخت عيوب اخلاقى اين است كه آدمى مشمول عنايت باريتعالى واقع شود و خداوند به لطف خود، او را به نقائص و عيوبش واقف سازد.
دومين راه براى شناختن عيبهاى اخلاقى آن است كه افراد باايمان و شاگردان مكتب قرآن به گفتار و رفتار يكديگر دقت نمايند و هر فردى براى فرد ديگر همانند آيينه باشد، خود را در او ببيند، عيوب خويش را بشناسد و آنها را اصلاح نمايد، خوبيهاى او را فراگيرد و عملا آنها را به كار بندد. على (ع) به كميل بن زياد فرمود: مومن آيينه‏ى مومن است، چه آنكه با دقت در آن مى‏نگرد، نيازهاى باطنى و نقائص معنوى خويش را به وسيله‏ى آن برطرف مى‏كند و به حالت درونى خود جمال و زيبايى مى‏بخشد.
سومين راه براى شناخت عيبهاى اخلاقى اين است كه هر فردى از برادر دينى خود درخواست كند كه در گفتار و رفتار وى دقت نمايد، اگر در آن عيبى مشاهده كرد تذكر دهد تا آن را برطرف سازد. در صدر اسلام اين يكى از روشهاى خودسازى بود و مسلمانان از اين راه متوجه عيوب اخلاقى خود مى‏شدند و خويشتن را اصلاح مى‏نمودند، و در مسجد يا در رهگذر، مسلمانان به هم مى‏رسيدند، يكى به ديگرى مى‏گفت: رحم الله من اهدى الى عيوبى. مشمول رحمت الهى باشد كسى كه بر من منت گذارد، هديه‏اى به من بدهد و عيبهاى مرا براى من بيان نمايد.
چهارمين وسيله براى شناخت عيوب و نقائص اخلاقى، رفيق خوب و باايمان است، چه او به صلاح و سعادت دوست خويش علاقه دارد و به انگيزه‏ى خيرخواهى، عيب او را به وى ارائه مى‏كند و او را آگاه مى‏سازد تا خود را اصلاح نمايد. على (ع) فرموده است: البته بايد مقدمترين دوستان براى تو كسى باشد كه عيب را به تو اهدا نمايد و ترا در راه خير و سعادتت يارى دهد. امام صادق (ع) فرموده است: بهترين برادران من كسى است كه عيوب مرا به من هديه دهد. استفاده از برادران باايمان در شناخت عيوب و نقائص اخلاقى آنقدر مهم است كه امام موسى بن جعفر عليه السلام ضمن حديثى به دوستان خود توصيه فرموده است كه اوقات بيدارى در شبانه‏روز را چهار قسمت كنيد: قسمتى براى عبادت، قسمتى براى كار و امرار معاش، ساعتى براى لذايذ مشروع، و ساعتى را براى معاشرت و مجالست با برادران مورد اعتمادتان اختصاص دهيد، آنانكه عيوبتان را معرفى مى‏كنند و در كمال صفا و خلوص باطن به شما تذكر مى‏دهند تا خويشتن را اصلاح نماييد.
پنجمين راه شناخت عيوب اخلاقى استفاده از مثل معروفى به صورت «پرسش و پاسخ» است. مى‏گويند: ادب از كه آموختى؟ جواب داده مى‏شود: از بى‏ادبان. بعضى از افراد بر اثر پر حرفى يا خودپسندى يا ديگر صفاتى همانند اينها مقبول جامعه نيستند و مردم از آنان گريزانند. كسى كه مى‏خواهد عيوب خود را بشناسد و اخلاق خود را اصلاح نمايد مى‏تواند با دقت در صفات ناپسند اين گروه ، خويشتن را مورد مطالعه قرار دهد، اگر همانند آنان به همان درد مبتلاست خود را اصلاح كند و آن روش ناپسند را ترك گويد. على (ع) فرموده است: كسى كه حساب نفس خود را برسد بر عيوب خويش واقف مى‏شود و به گناهانى كه مرتكب شده است احاطه مى‏يابد.
یک تذکر: البته آن كس كه در عيوب دگران دقت مى‏كند و نقائص اين و آن را بررسى مى‏نمايد بدين منظور كه عيب خود را بشناسد و آن را اصلاح نمايد از نظر دينى و اخلاقى مانعى ندارد، اما اگر از جهت عيبجويى و تجسس در نقاط ضعف دگران به اين كار خلاف اخلاق دست زند در صورتى كه عملش به غيبت، اهانت، و پرده‏درى و نظاير اينها منجر نگردد در نظر على (ع) نديدن خوبيها و ديدن زشتيها نشانه‏ى پستى و دنائت شخص عيبجوست و در اين باره چنين فرموده است: على (ع) فرموده است: اشرار و افراد بد از پى بديهاى مردم مى‏روند و خوبيهاى آنان را ترك مى‏گويند همانطور كه مگس از پى نقاط فاسد و بيمار بدن مى‏رود و جاهاى سالم را ترك مى‏گويد.
اگر كسى به عنوان برادرى اسلامى با يك نفر مسلمان طرح دوستى بريزد ولى هدفش در اين كار آن باشد كه عيبهاى او را افشا نمايد و به زشتيهاى اخلاقيش واقف گردد، آنها را به ذهن خود بسپارد تا موقعى كه لازم بداند و بخواهد شخصيت او را در هم بشكند، آن عيوب را بگويد و مردم را به آن نقائص و زشتيهاى متوجه نمايد، چنين مسلمان خائنى از نظر اسلامى وضع بسيار خطرناكى دارد و خودش از آن خطر آگاه نيست. امام باقر (ع) فرموده است: نزديكترين نقطه به كفر و بى‏ايمانى آن است كه مرد مسلمانى با مسلمانى ديگر به نام برادرى اسلامى طرح دوستى بريزد تا عيوب و لغزشهاى او را بشناسد و آنها را شماره كند و به ذهن بسپارد تا روزى او را مورد ملامت و سرزنش قرار دهد. شرمسارى بيشتر براى چنين مسلمانى ناپاكدل موقعى است كه خودش به آن لغزشها آلوده باشد، اما نقائص خويش را ناديده‏ انگارد و به نشر عيوب برادر دينيش بپردازد. على (ع) فرموده است: اى بندگان بد، مردم را به گمان اينكه صفات ناپسند دارند ملامت مى‏كنيد اما خودتان را با اينكه به طور يقين به آن صفات مبتلا هستيد ملامت نمى‏نماييد.
اگر انسان مسلمان بخواهد عيوب اخلاقى خويش را اصلاح نمايد مى‏تواند عاقلانه و از مجارى صحيح به كمبودها و نقائص خود واقف گردد و با اراده‏ى جدى به اصلاح آنها همت گمارد ولى بايد توجه داشت كه اين پيروزى بزرگ و ترك عادت ناروا جز با توفيق حضرت باريتعالى ميسر نيست. امام سجاد (ع) در این جمله‏ اين نكته را به پيروان خويش آموخته كه در پيشگاه الهى عرض مى‏كند: اللهم لا تدع خصله تعاب منى الا اصلحتها. بار الها! در من هيچ خصلت ناپسندى را كه مايه ‏ى عيبجويى مردم است وامگذار جز آنكه اصلاحش فرمايى.
با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث ما (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام ...
🌺 با سعادت نور دیده رضا، کعبه دلها، حضرت علیها السلام و خجسته باد! 🙏 برآيينه جمال داور بر روشني چشم پيمبر صلوات بر فروغ سرمد بر دسته گل موسي جعفر صلوات 🙏 صدای شادی افلاکیان از کوچه پس کوچه های مدینه به گوش می رسد. از خانه ساده و با صفای امام کاظم علیه السلام ، نوری به آسمان برخاسته است. ستاره ها نورانی تر شده اند و ماه، همچون خورشید می درخشد. صدای گریه ای سکوت آسمان ها را شکسته، انتظار عاشقانه پدری را به پایان رسانده، و لب های پر از نور پیشوای هفتم را به لبخند زینت داده و بر اماممان، حضرت رضا علیه السلام همدمی بخشیده، تا زینبی دیگر برای حسینی دیگر باشد. آری، مدینه از شمیم فاطمه معصومه علیهاالسلام معطر شده است 👈 گلچین مولودی ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🌺 زیارت حضرت علیها السلام ⏺ علاّمه رحمه اللّه از بعضى کتابهاى زیارات، نقل کرده: علی بن ابراهیم، از پدرش، از سعد اشعرى قمى، از حضرت رضا علیه السّلام روایت کرده که حضرت رضا علیه السلام فرمود: اى سعد، از ما نزد شما قبرى هست، گفتم فدایت شوم قبر فاطمه، دختر امام موسى علیه السّلام را مى فرمایى؟ فرمود: بلى مَنْ زَارَهَا عَارِفاً بِحَقِّهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ آرى هرکه او را زیارت کند، درحالیکه عارف به حقش باشد، بهشت براى اوست. چون به نزد قبر آن حضرت برسی، بالای سر، رو به قبله بایست و «سی‌ و چهار» مرتبه «الله أَکبر» و «سی ‌و سه» مرتبه «سُبْحانَ اللّٰهِ» و «سی ‌و سه» مرتبه «الْحَمْدُلِلّٰهِ» بگو، آنگاه بخوان: 🙏 السَّلامُ عَلَىٰ آدَمَ صِفْوَةِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَىٰ نُوحٍ نَبِيِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَى إِبْراهِيمَ خَلِيلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَىٰ مُوسَىٰ كَلِيمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَىٰ عِيسىٰ رُوحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا خَيْرَ خَلْقِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صَفِيَّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللّٰهِ خاتَِمَ النَّبِيِّينَ، ... 👈 لطفا با کلیک روی عبارت دعا با ما زمزمه کنید ️کانال انس با 🆔 @sahife2
برنامه ی انجام هنگام تمایل دل وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً؛ فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ، وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ. حضرت علی که درود خدا بر او باد فرمودند: دل ها را روى آوردن و نشاط، و پشت كردن و فرارى است، پس آنگاه كه نشاط دارند آن را بر انجام مستحبّات واداريد، و آنگاه كه پشت كرده بى نشاط است، به انجام واجبات قناعت كنيد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ وظيفه ما در حال نشاط و عدم نشاط: ⏺ امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته قابل توجه روانى اشاره كرده، مى فرمايد: «دلها (ى انسانها) گاه روى مى آورد (و پرنشاط است) و گاه پشت مى كند (وبى نشاط است) آنگاه كه روى مى آورد آن را به انجام نوافل و نيز وادار كنيد و آنگاه كه پشت مى كند و بى نشاط است تنها به انجام فرائض وواجبات قناعت نماييد»؛ (إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالاً وَإِدْبَاراً؛ فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ، وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ). بدون شك، انسان حالات مختلف و متفاوتى دارد و در هر يك از اين حالات بايد موافق آن گام بردارد تا به نتيجه مطلوب برسد. گاه فكر انسان آرام و روح او پرنشاط است و عوامل اشتغال فكرى وجود ندارد و جسم و روحش آماده براى عبادت و اطاعت و بندگى خداست. در اين هنگام اين فرصت طلايى را بايد غنيمت شمرد و علاوه بر واجبات به مستحبات نيز با حضور قلب پرداخت. ولى گاه روح انسان خسته و فكر او مشغول به يك سلسله مشكلات دنيوى است و گاه ناراحتى جسمانى نيز به آن ضميمه مى شود به گونه اى كه حوصله هيچ كارى را ندارد در چنين شرايطى بايد به واجبات كه به هر حال بايد انجام شود قناعت كرد، زيرا پرداختن به مستحباتى كه انسان آن را بر خودش تحميل كند وهيچ حضور قلب و نشاطى در آن نباشد سبب ارتقاء روح و قرب به پروردگار و وصول به اهداف عالى نخواهد شد و چه بسا اگر مستحبات را در چنين حالى به خود تحميل كند هم به واجبات ضرر بزند و هم حالت تنفر از مستحبات براى او حاصل شود كه هر دو ضايعه بزرگى است. شبيه همين گفتار حكيمانه با كمى تفاوت گذشت وهمانگونه كه به هنگام ذكر سند گفتيم، اين حديث شريف از رسول اكرم صلي الله عليه وآله با كمى تفاوت به اين صورت آمده است: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالاً وَإِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَتَنَفَّلُوا وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَعَلَيْكُمْ بِالْفَرِيضَةِ». همچنين شبيه اين كلام حكيمانه در گذشت آنجا كه فرمود: «قَلِيلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ أَرْجَى مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ؛ عمل كمى كه با نشاط آن را تداوم بخشى اميدوار كننده تر از عملى است كه بسيار و خسته كننده است». نكته اصلى اينجاست كه اسلام به كيفيت عمل بيش از كميت آن اهميت مى دهد، ازاينرو در آيه دوم سوره «ملك» مى خوانيم: «(الَّذِى خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ)؛ آنكس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى كنيد، و او شكست ناپذير وبخشنده است». در اين آيه شريفه به حُسن عمل اهميت داده شده است، نه به كثرت عمل. به همين دليل امام صادق عليه السلام در حديثى به اين نكته توجه داده و مى فرمايد: «لَيْسَ يَعْنِي أَكْثَرَ عَمَلاً وَلَكِنْ أَصْوَبَكُمْ عَمَلاً؛ منظور اين نيست كه عمل فرد بيشتر باشد، بلكه مقصود آن است كه كداميك صحيح تر و كاملتر عمل مى كنيد». به بيان ديگر، روح عمل، حضور قلب و توجه به خدا و اخلاص است و اين در حالى حاصل مى شود كه انسان نشاط عبادت داشته باشد و به هنگام كمبود نشاط حضور قلب نيز آسيب مى پذيرد به همين دليل فرموده اند: هنگامى كه نشاط عبادت نيست به واجبات قناعت كنيد و به هنگام نشاط عبادت، هم واجبات را به جا بياوريد و هم مستحبات را. اضافه بر اين اگر هنگام نداشتن نشاط و حوصله براى عبادت، انسان مستحبات را بر خود تحميل كند ممكن است يك حال نفرت و بيزارى در او پيدا شود كه بر آينده او نيز تأثير بگذارد. در نامه 69 كه از نامه هاى جالب اميرمؤمنان على عليه السلام به «حارث همدانى» است نيز اشاره اى به اين حقيقت شده بود آنجا كه مى فرمايد: «وَخَادِعْ نَفْسَکَ فِي الْعِبَادَةِ وَارْفُقْ بِهَا وَلا تَقْهَرْهَا وَخُذْ عَفْوَهَا وَنَشَاطَهَا إِلاَّ مَا كَانَ مَكْتُوباً عَلَيْکَ مِنَ الْفَرِيضَةِ فَإِنَّهُ لابُدَّ مِنْ قَضَائِهَا وَتَعَاهُدِهَا عِنْدَ مَحَلِّهَا؛ در انجام عبادت، نفس خود را بفريب (و آن را رام ساز) و با آن مدارا كن و خويشتن را بر آن مجبور نساز، بلكه بكوش آن را در وقت فراغت و بانشاط به جا آورى مگر فرايضى كه بر تو مقرر شده است كه در هر حال بايد آنها را انجام دهى و در موقعش مراقب آن باشى». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُواْ فَضْلاً مِنْ رَّبِّكُمْ فَإِذَآ أَفَضْتُمْ مِّنْ عَرَفَتٍ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعِرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَيكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِّنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْضَّآ لِّينَ‏ گناهى بر شما نیست كه (به‌هنگام حج) به سراغ فضل پروردگارتان (وكسب و تجارت) بروید. پس چون از كوچ كردید، خدا را در مشعرالحرام یاد كنید، و او را یاد كنید از آن روى كه شما را با آنكه پیش از آن از گمراهان بودید، هدایت كرد. 1- مبارزه با تحجّر از برنامه‌هاى قرآن است. گروهى فكر مى‌كردند دین امرى یك بُعدى و حج یك عبادت خشك است، اسلام این تفكّر را ردّ مى‌كند. «لیس علیكم جناح» 2- درآمد حلال، فضل الهى است. قرآن بجاى واژه «كسب»، كلمه‌ى «فضل» را بكار برده تا بگوید: درآمد حلال فضل الهى است. «فضلا من ربّكم» 3- گرچه تلاش وطلب از شماست؛ «تبتغوا»امّا رزق، فضل خداوند است. «فضلاً من ربّكم» 4- رزق رسانى، از شئون ربوبیّت الهى است. «فضلاً من ربّكم» 5 - در رزق رسانى، دست خداوند باز است. كلمه «فضل» نكره آمده است. «فضلاً من ربّكم» 6- انجام عبادات باید طبق دستور باشد. «واذكروه كما هداكم» 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
⏺ ای که در این خاکدان ، جان و جهانی مرا چون بروم زین سرا ، باغ و جنانی مرا جان مرا جان توئی ، لعل مرا کان توئی در دل ویران توئی ، گنج نهانی مرا آنکه بدل میدمد ، روح سخن هردمم تا نزند یکنفس ، بی دمش آبی مرا شب همه شب تا بصبح ، همنفس من توئی روز چو کاری کنم ، کار و دکانی مرا تا که بمحفل درم ،با تو سخن میکنم چونکه بخلوت روم ، مونس جانی مرا یکنفس ازپیش تو ،گر بروم گم شوم چون بتو آرم پناه ، امن و امانی مرا گر تو برانی مرا ، جان زفراقت دهم جان بوصالت دهم گر تو بخوانی مرا گه به وصالم کشی ، گه ز فراقم کشی گاه چنینی مرا ، گاه چنانی مرا بتو رو کند ،رو چو بهرسو کند نور تو عالم گرفت ، قبله از آنی مرا ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
👈 يا مَنْ لَا تَنْقَضِي عَجَائِبُ عَظَمَتِهِ اى آن كه، شگفتى‏هاى عظمتش به پايان نمى‏رسد! 🌷 خلقت انسان از !!! ✔️( لطفا برای دیدن یکی دیگر از ، روی عبارت دعا در بالا کلیک کنید ) 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 9 🔴 خلقت انسان از ‏ !!! خَلَقَ الْإنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخّارِ (الرحمن:14) انسان را از گلى خشكيده مانند سفال آفريد. صد سال قبل اگر كسى مى‏گفت كه من مى‏توانم يك ميخ كوچك را فقط براى دو ساعت در فضا نگاهدارم همه او را ديوانه مى‏خواندند و اين عمل را غير قابل اجرا مى‏دانستند، ولى امروزه كه هواپيماهاى سنگين وزن با تعداد زيادى مسافر، آسمان‏ها را با سرعت زياد سير مى‏كنند و به نقاط مختلف جهان مى‏روند هيچ كس آن را با ديده اعجاب نمى‏نگرد و تصور مى‏كند كه عمل عادى و پيش پا افتاده است. آرى، معمّا چو حل گشت، آسان شود. در چهارده قرن كه نه صحبتى از ميكروسكوب در ميان بود و نه افراد، جهان را به اين كمال و وضع شناخته بودند، نه كسى از تركيب كامل بدن انسان اطلاع داشت و نه سلول‏هاى مختلف بدن و اعمال آن را مى‏شناخت، اگر كسى ادعا مى‏كرد كه بشر از گِل آفريده شده است آيا خنده آور نمى‏بود؟ آن وقت كه بشر هنوز نمى‏دانست استخوان آدمى از مقدار زيادى املاح آهكى و منيزيم و فسفر تشكيل يافته است، آن وقت كه بشر اطّلاع نداشت در خون آدمى آهن، يعنى اين عنصر سنگين به صورت تركيب جريان دارد؛ آن وقت كه بشر نمى‏توانست تصور كند در ساختمان عضلات آدمى منيزيم و آهك به كار رفته است كه از جنس خاك و گل است، اگر كسى به اين وضوح و شايستگى كه قرآن در آيه بالا فرموده، شرح داده باشد كه آدمى از گل آفريده شده است تصور مى‏كنم اوّل بار مورد تمسخر و خنده شنوندگان قرار مى‏گرفت و همين طور هم بود. ولى امروز كه اين معمّا حل شده و علم به خوبى ثابت كرده است كه اجزاى تركيب كننده بدن آدمى همان اجسامى را شامل است كه‏ در خاك و گل موجود است، همه به عظمت اين علمى قرآن سر تعظيم فرود مى‏آورند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 259 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🔅 نماز توبه اولین ماه است .... ❤️یاعزیز یاغفار اغفرلی ذنوبی وذنوب جمیع المومنین والمومنات فانه لایغفرالذنوب الا انت ◀️روزیکشنبه ذی القعده را روز آشتی با خالق و دعا بر مخلوق می شود نامید. حق تعالی پنج فرشته مقرب خود را می فرستد تا در عالم ندا کنند و وعدها دهند که آخرین فرشته جناب جبرییل است. آیا باز هم معطلی؟ منتظری خودش بیاید؟ تو یک قدم سوی او برو، بدان که او دَه قدم سوی تو خواهد آمد که مجملش را در مفاتیح و مفصلش را در مراقبات و اقبال سید میتوانی ببینی؛ غسل و نماز مخصوص و استغفار و دعای آمرزش برای خود و مؤمنین ... التماس دعای فراوان 🆔 @sahife2
برنامه ی جامعیت قرآن کریم وَ قَالَ (علیه السلام): وَ فِي الْقُرْآنِ نَبَأُ مَا قَبْلَكُمْ، وَ خَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ، وَ حُكْمُ مَا بَيْنَكُمْ. حضرت علی که درود خدا بر او باد فرمودند: در قرآن اخبار گذشتگان، و آيندگان، و احكام مورد نياز زندگى تان وجود دارد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ جامعيت قرآن: ⏺ امام عليه السلام در اين حديث شريف به اهميت و جامعيت قرآن اشاره مى كند ومى فرمايد: «در قرآن، اخبار پيشينيان و حوادث آينده و حكم و دستور مربوط به شما آمده است»؛ (وَفِي آلْقُرْآنِ نَبَأُ مَا قَبْلَكُمْ، وَخَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ، وَحُكْمُ مَا بَيْنَكُمْ). منظور از اخبار پيشينيان روشن است، زيرا بخش مهمى از قرآن مجيد، تاريخ انبيا و اقوام گذشته است؛ از آفرينش آدم تا حالات حضرت مسيح واصحاب ويارانش، قرآن دست ما را مى گيرد و در تمام قرون و اعصار گذشته همراه انبيا وپيغمبران و اقوام آنها حركت مى دهد و تلخ و شيرين زندگى آنها را بيان مى كند و تجارب فراوان و حوادث عبرت انگيز بسيارى را كه در زندگانى آنها بوده يكجا پيش روى ما مى نهد آنگونه كه گويا ما همراه آنها بوده ايم و با آنها مى زيسته ايم. منظور از حوادث آينده، مسائل مربوط به قبر و برزخ و قيامت است كه در جاى جاى قرآن مجيد به آن اشاره شده است به گونه اى كه گويا ما آينده را ديده ايم و در آن زيسته ايم. منظور از جمله «وَحُكْمُ ما بَيْنَكُمْ» اين است كه در قرآن به همه برنامه هاى زندگى شما اعم از واجب، حرام، مكروه، مستحب و مباح، اشارات كلى يا جزئى شده است، بنابراين قرآن كتاب جامعى است كه هرچه بخواهيد در آن هست. با توجه به شأن نزولى كه در حديث حارث اعور آمده بود روشن مى شود كه اين سخن را امام عليه السلام زمانى بيان فرمود كه مردم به سراغ احاديث رفته و قرآن را رها ساخته بودند. البته منظور امام عليه السلام رها كردن احاديث نيست، زيرا پيغمبر صلي الله عليه وآله در «حديث ثقلين» كتاب خدا و عترت را (عترتى كه منبع اصلى احاديث رسول خدا صلي الله عليه وآله است) با هم توصيه مى كند، بلكه منظور اين است كه افراط در توجه به حديث تا آنجا كه قرآن رها شود كار نكوهيده اى است. به هر روى، مهم اين است قرآن كه نور و رحمت الهى و مايه هدايت وسعادت است در ميان مسلمانان به فراموشى سپرده نشود. مسلمانان در درجه نخست اساس كار خود را از قرآن بگيرند و سپس از سنت پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله واحاديث اهل بيت براى تشريح اين دستورات و آگاهى از جزئيات برنامه ها بهره مند شوند. در ذيل حديث اعور پس از كلام نورانى بالا جمله هايى درباره اهميت قرآن آمده است كه بسيار گويا و آموزنده است «هُوَ الْفَصْلُ لَيْسَ بِالْهَزْلِ ما تَرَكَهُ مِنْ جَبّارٍ إلّا قَصَمَهُ اللهُ وَمَنِ ابْتَغَى الْهُدى مِنْ غَيْرِهِ أَضَلَّهُ اللهُ تَعالى وَهُوَ حَبْلُ اللهِ الْمَتينُ وَهُوَ الذِّكْرُ الْحَكيمُ وَالصِّراطُ الْمُسْتَقِيمُ وَهُوَ الَّذي لا تَزيغُ بِهِ الاْهْواءُ وَلا تَلْتَبِسُ بِهِ الاَْلْسُنُ وَلا يَشْبَعُ مِنْهُ الْعُلَماءُ وَلا يَخْلِقُ عَنْ كَثْرَةِ الرَّدِ وَلا تَنْقَضي عَجائِبُهُ هُوَ الَّذي لَمْ يَثِنْهُ الْجِنُّ حينَ سَمِعْتُهُ قالُوا إِنّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ مَنْ قالَ بِهِ صَدَقَ وَمَنْ عَمِلَ بِهِ أُجِرَ وَمَنْ حَكَمَ بِهِ عَدَلَ وَمَنْ دَعا إِلَيْهِ هُدِيَ إلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ؛ قرآن جدا كننده حق از باطل است و هزل و شوخى در آن راه ندارد. هر ظالمى به آن پشت كند خداوند او را دَرهم مى شكند و هركس هدايت را از غير قرآن بخواهد خداى متعال او را گمراه مى سازد و آن، ريسمان محكم الهى است ويادآورى مستحكم و راه راست. قرآن چيزى است كه اوهام و خواسته هاى انحرافى، آن را منحرف نمى كند و زبان نااهلان، آن را مشتبه نمى سازد. دانشمندان از آن سير نمى شوند و براثر كثرت تلاوت و مراجعه كهنه نمى گردد. شگفتى هاى آن پايان نمى پذيرد و اين همان چيزى است كه طايفه جن هنگامى كه آن را شنيدند آن را بازنگرداندند و دَرهم نپيچيدند و گفتند: ما سخن عجيبى شنيديم كه همگان را به سوى رشد و تعالى هدايت مى كند. كسى كه با قرآن سخن بگويد درست مى گويد و آنكس كه به آن عمل كند مأجور است و كسى كه مطابق آن حكم كند حكمش عادلانه و كسى كه به سوى قرآن فرا خواند به سوى صراط مستقيم هدايت كرده است». درباره اهميت قرآن مجيد، هم در خود قرآن و هم در روايات اسلامى مطالب گسترده اى آمده، از جمله در نهج البلاغه در خطبه هاى فراوان، امام عليه السلام درباره اهميت آن سخن گفته است؛ از جمله در بخش آخر خطبه 198 امام عليه السلام شرح مبسوطى كه شامل 42 امتياز مهم است براى قرآن مجيد بيان مى كند و همچنين در خطبه 183 و خطبه 176 و... نيز مطالب مهمى در اين زمينه آمده است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2