eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
275 دنبال‌کننده
3.5هزار عکس
758 ویدیو
1 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (برادر خانم حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 | یک بسته ما کارونی و یک دارچین تمام خریدی بود که به بهانه اش از فضای ساکت و سنگین خانه گریخته بودم. از مغازه که خارج شدیم به جای مسیر منتهی به خانه، عبدالله به آنسوی خیابان اشاره کرد و گفت: "اگه خسته نیستی یه کم قدم بزنیم!" نمیدانست که حاضرم به هر دلیلی در خیابان پرسه بزنم تا دیرتر به خانه بازگردم که با تکان سر، را پذیرفتم و راهمان را به سمت انتهای خیابان کج کردیم. از مقابل ردیف مغازه ها عبور میکردیم که پرسید: "الهه! زندگی با مجید چطوره؟" از سؤال اش جا خوردم و او دوباره پرسید: "میخوام بدونم از زندگی با مجید راضی هستی؟" و شاید لبخندی که بر صورتم نشست، آنقدر شیرین بود و چشمانم آنچنان خندید که جوابش را گرفت و گفت: "از چشمات معلومه که حسابی احساس خوشبختی میکنی!" و حقیقتاً به قدری احساس خوشبختی میکردم که فقط و نگاهم را به زمین دوختم. لحظاتی در سکوت گذشت و او باز پرسید: "الهه! نشده که سر مسائل مذهبی با هم جر و بحث کنید یا با هم حرف بزنید؟" و این همان بود که ته دلم را خالی کرد. این همان تَرک ظریفی بود که از ابتدا بر شیشه پیوندمان نشسته و من میخواستم با بحث و استدلال منطقی آن را بپوشانم و مجید که انگار اصلاً وجودچنین شکافی را در صفحه صیقل خورده احساسش نمیکرد، هر بار با لشگر نامرئی عشق و محبت شکستم میداد که سکوتم طولانی شد و عبدالله را به شک انداخت: "پس یه وقتایی بحث میکنید!" از هوشمندی اش زدم و با تکان سر حرفش را تأیید کردم که پرسید: "تو شروع میکنی یا مجید؟" نگاهش کردم و با دلخوری پرسیدم: "داری بازجویی میکنی؟" لبخندی مهربان بر صورتش نشست و گفت: "نه جان! اینو پرسیدم بخاطر اینکه احتمال میدم تو شروع میکنی!" و در برابر نگاه متعجبم ادامه داد: "تو قبل از اینکه با مجید عقد کنی به من گفتی که دعا میکنی تا اونم مثل خودت سُنی بشه! من همون روز فهمیدم که این آرزو فقط در حد دعا نمیمونه و بلاخره یه کاری میکنی!" نگاهم را به مقابل دوختم و با لحنی جدی گفتم: "من فقط درمورد عقایدش ازش سؤال کردم، همین!" و عبدالله پرسید: "خُب اون چی میگه؟" نفس بلندی کشیدم و پاسخ دادم: "اون میخواد زندگی کنه! دوست نداره این حرفا با هم بحث کنیم. نمیخواد سرِ این مسائل ناراحتی پیش بیاد. منم حاضر نیستم از دستم شه، ولی دلم میخواد کمکش کنم..." سپس نگاه معصومم را به نیم رخ صورتش دوختم و با لحنی ادامه دادم : "عبدالله! من دوست دارم که اون به خدا نزدیکتر شه! میخوام کمکش کنم! باهاش بحث میکنم، دلیل میارم، ولی اون وارد بحث نمیشه. اون فقط میخواد زندگیمون آروم باشه، عبدالله! کمکم کن! من باید چی کار کنم؟" از این همه اصرارم شد و با ناراحتی اعتراض کرد: "الهه جان! اون روزی که مجید رو قبول کردی، با همین شرایط قبول کردی! قرار که انقدر خودتو عذاب بدی تا عقایدش رو عوض کنی!" ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 | چه خوب دیگ این همه بغض و بد قلقی، از شعله حکم پدر خودم که با مهربانی نگاهم کرد و با صدای مهربانترش به دلداری دل تنگم آمد: "الهه جان! چرا انقدر خودت رو اذیت میکنی؟ چرا همه اش خودت رو مقصر میدونی عزیزم؟ تو زن و منم وظیفه دارم وسایل آسایش و رفاه تو رو فراهم کنم." و دریای متلاطم نگاهش به ساحل رسید و با لحنی عاشقانه شهادت داد: "شیعه یا سُنی، من عاشقتم الهه! خدا شاهده هر بلایی سرم بیاد، اگه برگردم بازم تو رو برای زندگی میکنم! حالا اگه یکی یه کاری کرده، به تو چه ربطی داره عزیزم؟" و مگر میشد به من ربطی نداشته باشد که چشمانم از اشک پُر شد و با که شده بود، جواب دادم: "معلومه که به من ربط داره! اگه تو به جای من با یه دختر شیعه کرده بودی، الان داشتی زندگی ات رو میکردی! نه میخوردی، نه آواره میشدی، نه همه سرمایه ات رو از دست میدادی!" و نمیدانستم با این کلمات نه تنها تقصیر این همه را به گردن نمیگیرم که بیشتر دلش را که مستقیم نگاهم کرد و بیپرده پرسید: "به در میگی که دیوار بشنوه؟!!!" و در برابر نگاه ، با حالتی دل شکسته بازخواستم کرد: "پشیمونی از اینکه به یه مرد بله گفتی؟ از اینکه داری به خاطر من این همه سختی میکشی، خسته شدی؟ میکنی اگه با یه مرد ازدواج کرده بودی، الان زندگی ات بود؟" و دیگر فرصت نداد از صداقت عشقم کنم که از روی سری تکان داد و با لحنی لبریز رنجیدگی، عذر گناه نکرده اش را خواست: "میدونم خیلی اذیتت کردم! میدونم من خیلی اذیت شدی و هنوزم داری عذاب میکشی! ولی یه چیز دیگه رو هم . اونم اینه که برای اینا شیعه و سُنی خیلی فرق نمیکنه! حالا من بودم و برام شمشیر رو از رو بستن، ولی با تو هم به همین راحتی کنار ! همونطور که بابا رو کردن، تو هم تا وهابی نمیشدی، راحتت نمیذاشتن! اول برات کتاب و سی دی می اُوردن تا فکرت رو بدن، اگه بازم مقاومت میکردی، برای تو هم شمشیر رو از رو می بستن. مگه تو همین غیر از اینه؟ اول شیعه ها رو میکشتن، حالا امام جماعت مسجد اهل رو هم ترور میکنن، چون با عقاید تکفیریها مخالفت میکرد! پس اگه تو با یه سُنی هم ازدواج کرده بودی و جلوی کوتاه نمی اومدی، بازم حال و روزت همین بود! الان این همه زن و شوهر شیعه و سُنی دارن تو همین شهر با هم زندگی میکنن. مگه با هم مشکلی دارن؟ مگه از خونه آواره شدن؟ من و تو هم که داشتیم زندگیمون رو میکردیم. اگه سر و کله این دختره پیدا نشده بود، ما که با هم مشکلی نداشتیم." سپس دست سرِ زانویش گذاشت و همانطور که از جایش بلند میشد، زیر زمزمه کرد: "یا علی!" و دیگر منتظر پاسخم نشد و به سمت رفت. در سکوت سنگینش، پودر و لگن را برداشت و به سراغ چرکهای کنار اتاق رفت. دستم را به دیوار گرفتم و با همه دردی که در کمرم ، از جا بلند شدم. اصلاً حواسش به من نبود و دنیای خودش، لباسها را داخل لگن ریخت و دوباره به برگشت. ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊