💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_اول
#قسمت_سی_و_پنجم
به خانه که رسیدیم، مادر از میوه های رنگارنگی که خریده بودیم، خوشحال شد و در جواب گلایه های #شیطنت آمیز عبدالله با گفتن "کار خوبی کردی مادرجون!" از من حمایت کرد. عبدالله کاپشنش را روی چوب لباسی آویخت و رو به من کرد: "حالا #خوبه بابات پولداره! پس فردا کمرِ شوهر بیچاره ات زیر بار خرج و مخارجت #میشکنه!" که به جای من، مادر پاسخش را داد: "مهمون #حبیب خداست! خرجی که برای مهمون بکنی جای دوری نمیره!"
عبدالله تن خسته اش را روی #مبل رها کرد و پرسید: "حالا دعوتشون کردی مامان؟" مادر در حالی که برای نماز مغرب آماده میشد، #جواب داد: "آره، رفتم. ولی هرچی میگفتم قبول نمیکردن. میگفتن مزاحم نمیشیم. زن عموش خیلی زن خوشرویی بود. منم گفتم پسرم رفته ماهی بخره، اگه #تشریف نیارید ناراحت میشیم. دیگه اینجوری که گفتم بنده خدا قبول کرد."
گلدان را از جعبه خارج کردم و دسته گل #نرگس را به همراه مقداری آب، در تنه ی بلورینش جا دادم. همه جای خانه بوی تمیزی میداد و ظاهراً در نبود من و عبدالله، مادر زحمتش را کشیده بود و حالا در میان پرده های #زیبا و چشم نوازش، به انتظار آمدن میهمانان نشسته بود.
نماز #مغرب را که خواندیم، من و مادر مشغول پختن شام و آماده کردن میز پذیرایی شدیم که پدر هم از راه رسید. عقربه های #طلایی رنگ ساعت دیواری اتاق به ساعت هشت شب نزدیک میشد و عطر سبزی پلو ماهی حسابی در اتاق پیچیده بود که کسی با سر انگشت به در #اتاق زد. عبدالله در را باز کرد و میهمانان با استقبال گرم #مادر وارد خانه شدند.
با خدای خودم #عهد کرده بودم که اجازه ندهم بار دیگر نگاهم در آیینه چشمان این مرد جوان بنشیند و باز دلم بلرزد و از #وفاداری به عهدم بود که حتی یک نگاه هم به صورتش نیانداختم، هر چند سنگینی حضورش را روی دلم به روشنی احساس میکردم.
مرد قد بلند و چهار شانه ای که "عمو جواد" صدایش میکرد، #شخصی جدی و با صلابت بود و در عوض، همسرش مریم خانم زنی خوش رو و خوش #صحبت بود که حسابی با من و مادر گرم میگرفت. فضای میهمانی به قدری گرم و صمیمی بود که حتی #عمو_جواد با همه کم حرفی اش به زبان آمد و با لبخندی رو به پدر کرد: "خوش به حال مجید که صاحب خونه ی #خوبی مثل شما داره!" پدر هم با نگاهی به آقای عادلی، پاسخ محبت عمویش را داد: "خوبی از خودشه!"
سپس سر صحبت را مریم خانم به دست گرفت و گفت: "ما تعریف خونواده شما رو از آقا #مجید خیلی شنیدیم. هر وقت تماس میگیره، فقط از خوبی و مهمون نوازی شما میگه!" که مادر هم خندید و گفت: "آقا مجید مثل پسرم میمونه خوبی و مهربونی خودشه که از ما تعریف میکنه!"
چند دقیقه ای به تعارفات #معمول گذشت تا اینکه پدر و عمو جواد وارد بحث تجارت شدند و عبدالله و آقای عادلی هم مثل همیشه با هم گرم گرفتند، ولی صحبت در حلقه من و مادر و مریم خانم بیش از همه گل انداخته که به لطف پروردگارم و در فضای آرام #میهمانی که آکنده از عطر گلهای #نرگس شده بود، همه ی اضطرابم رخت بسته و رفته بود.
ساعتی که گذشت، سفره #شام پهن شد و با به میان آمدن پای برکت خداوند، جمع میهمانی گرمتر و صمیمیتر هم شد. مریم خانم مدام از #کدبانویی مادر و سفره آرایی من میگفت و مرتب تشکر میکرد. عمو جواد هم که به گفته خودش هیچ گاه از میگو خوشش نمی آمد، با طعم عالی #دست_پخت مادر با این غذای دریایی آشتی کرده بود و از همسرش میخواست تا دستور طبخش را از مادر بگیرد.
برایم جالب بود دو خانواده ای که هرگز یکدیگر را ندیده بودند، از دو شهر مختلف و حتی از دو #مذهب متفاوت، این چنین دوستانه دور یک سفره بنشینند و بی آنکه ذره ای احساس غریبی کنند، با حس خوبی از آرامش و صمیمیت از روزی پروردگارشان #نوش_جان کنند و خوش باشند که گویا اعضای یک خانواده اند!
#ادامه_دارد
✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد
@shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_اول
#قسمت_چهلم
بعد از صرف شام فرصت #خوبی بود تا مادر ماجرای صبح را برای پدر و عبدالله شرح دهد. هرچه قلب من از تصور واکنش پدر، غرق در #اضطراب بود، مادر برای طرح این خواستگار جدید، که هنوز نیامده دلش را بُرده بود، اشتیاق داشت. خودم را به شستن ظرفهای شام مشغول کرده بودم که مادر شروع کرد: "عبدالرحمن! امروز مریم خانم اومده بود اینجا." پدر منظور مادر از "مریم خانم" را متوجه نشد که عبدالله پرسید: "زن عموی #مجید رو میگی؟" و چون تأیید مادر را دید، با تعجب سؤال بعدی اش را پرسید : "چی کار داشت؟"
و مادر پاسخ داد: "اومده بود الهه رو خواستگاری کنه!" پاسخ مادر آنقدر صریح و قاطع بود، که #عبدالله را در بُهتی عمیق فرو برد و پدر حیرت زده پرسید: "برای کی؟" مادر لحظاتی #مکث کرد و تنها به گفتن "برای مجید!" اکتفا کرد.
احساس کردم برای یک لحظه گوشم هیچ صدایی نشنید و شاید نمیخواست عکس العمل پدر را بشنود. از بار نگاه سنگینی که به سمتم #خیره مانده بود، سرم را چرخاندم و دیدم عبدالله با چشمانی که در هاله ای از ابهام گم شده، تنها نگاهم میکند و صورت پدر زیر سایه ای از اخم به زیر افتاده است که مادر در برابر این سکوت سنگین ادامه داد: "میگفت اصلاً بخاطر همین اومدن بندر، مجید ازشون #خواسته بیان اینجا تا براش بزرگتری کنن. منم گفتم باید با باباش حرف بزنم."
پدر با صدایی گرفته سؤال کرد: "مگه نمیدونست ما #سُنی هستیم؟" و مادر بلافاصله جواب داد: "چرا، میدونست! ولی گفت مجید میگه همه مسلمونیم و به بقیه چیزها کاری نداریم!" از شنیدن این جواب #قاطعانه، پدر برآشفت و با لحنی عصبی اعتراض کرد: "الآن اینجوری میگه! پس فردا که آتیشش خوابید، میخواد زندگی رو به الهه #زهر کنه! هان؟"
مادر صورت در هم کشید و با دلخوری جواب داد: "عبدالرحمن! ما تو این شهر این همه دختر و پسرِ #شیعه و سُنی میشناسیم که با هم وصلت کردن و خوب و خوش دارن زندگی میکنن! این چه حرفیه که میزنی؟" پدر پایش را دراز کرد و با لحنی لبریز تردید پاسخ داد: "بله! ولی به شرطی که قول بدن واقعا همدیگه رو #اذیت نکنن!"
و حالا فرصت #خوبی برای راضی کردن پدر بود که مادر لبخندی زد و با زیرکی زنانه اش آغاز کرد: "مریم خانم میگفت قبل از اینکه بیان بندر خیلی با مجید صحبت کردن! ولی #مجید فکراشو کرده و همه شرایط رو قبول داره!" و با صدایی آهسته و لحنی مهربانتر ادامه داد : "بلاخره این جوون چهار پنج ماهه که تو این خونه رفت و آمد داره! خودمون دیدیم که چه پسر نجیب و سر به راهیه! من که مادر #الهه بودم یه بار یه نگاه بد از این پسر ندیدم! بلاخره با هم یه سفره نشستیم، با هم غذا خوردیم، ولی من یه بار ندیدم که به الهه چشم داشته باشه! بخدا واسه من همین کافیه که رو سرِ این جوون #قسم بخورم!"
انتظار داشتم عبدالله هم در تأیید حرف مادر چیزی بگوید، اما انگار شیشه سکوتش به این سادگی ها #شکستنی نبود...
#ادامه_دارد
✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد
@shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊