💔

 #بسم_الله_قاصم_الجبارین
📕 رمان امنیتی #خط_قرمز ⛔️
✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا
#قسمت256


اسلحه‌را غلاف می‌کنم و می‌گویم:
- خب...

- خب به جمالت. من مسعود رو خیلی وقته می‌شناسم. باید اعتراف کنم گوشتش تلخه ولی بچه خوبیه. امید به من گفته بود باهاش تماس گرفتی.

 بعدم مسعود بهم گفت چندبار خواستن حذفت کنن. فهمیدیم داری تنهایی ادامه می‌دی. از مسعود خواستم بهت کمک کنه چون می‌دونستم توی تهران غریبی.

حرفی برای زدن ندارم و فقط با حرص، پوسته لبم را می‌کَنَم. آن شرمندگیِ بعد از اثباتِ بی‌گناهیِ مسعود، زودتر از آنچه فکر می‌کردم به سراغم آمد و البته، جلوتر از آن، عصبانیت از دست حاج رسول که هیچ به من نگفته.🙄

به سختی لب می‌جنبانم:
- پس... کمیل چی؟

- فعلا شواهد نشون می‌ده پاکه؛ ولی باتوجه به کم‌تجربه بودنش بهتره در جریان نباشه.
- بقیه اعضای تیمم؟

- ببین عباس جان، من خودم تهران نیستم و بیشتر از این هم دسترسی ندارم که بتونم آمار بقیه رو دربیارم. نمی‌دونم نشتی از کجای تیمت هست، و همون‌طور که خودت حدس زدی فقط تیم خودت هم نیست و این نفوذ ریشه‌دارتره.


هردو آه می‌کشیم و ناخودآگاه، روی نزدیک‌ترین مبل می‌نشینم. 
خاک و غبار در حلقم نفوذ می‌کند و به سرفه می‌افتم:
- تیم ترورم چطور؟ به جایی رسیدید؟

- حدس می‌زنم خودت یه حدس‌هایی زدی...
و سکوت می‌کند؛ هردومان سکوت می‌کنیم و در سکوت به صدای افکارمان گوش می‌دهیم.

حرفی نمانده. می‌گویم:
- ممنون حاجی. امری نیست؟

- پسر خوب، انقدر به خودت فشار نیار. باید زود برگردی اصفهان، من لازمت دارم.
- چشم. شبتون بخیر، یا علی.

قطع می‌کنم و خیره می‌شوم به روبه‌رویم؛ به گربه صورتی‌پوشِ روی در اتاق که برایم دست تکان می‌دهد. مسعود روبه‌رویم، روی یکی از مبل‌ها می‌نشیند و بسته سیگار و فندکش را از جیبش درمی‌آورد.
سیگاری میان لبانش می‌گذارد و روشن می‌کند. کام اول را از سیگار می‌گیرد و دودش را مستقیم می‌فرستد سمت من. 


خدایا! گرد و خاک برایم کم بود که دود سیگار هم اضافه شد؟😣
سرفه می‌کنم؛ شدیدتر از قبل.
سینه‌ام به سوزش می‌افتد؛ اما سعی می‌کنم سرفه‌ام را در گلو خفه کنم. مسعود بی‌توجه به حال من، می‌گوید:
- خیلی دیربه‌دیر میام اینجا... خانمم که فوت شد، همه بهم گفتن اینجا رو با وسایلش بفروشم که یادش نیفتم.

از جا بلند می‌شود و تا اتاق قدم می‌زند:
- ولی الان می‌بینم خوب شد این کار رو نکردم.

با دست اشاره می‌کند به اتاقی که عکس بچه‌گربه روی درش دارد:
- اتاق دخترمه.

تازه متوجه می‌شوم که به آن اتاق خیره بوده‌ام و نگاهم را پایین می‌اندازم. به این فکر می‌کنم که مطهره اگر زنده بود، ما هم چنین خانه‌ای داشتیم و اتاقی برای بچه‌هایمان، که روی درش عکس‌های کارتونی و کودکانه می‌چسباندیم.

دوست ندارم این آرزوی محال را برای هزارمین بار در ذهنم مرور کنم؛ چه فایده‌ای دارد جز حسرت خوردن؟


می‌گویم:
- چطور حدس زدی دارم تنهایی ادامه می‌دم؟
- چون اگه خودمم سرتیم پرونده بودم همین کاری رو می‌کردم که تو کردی.

پک دوم را به سیگارش می‌زند و دوباره انبوهی از دود را به سمتم می‌فرستد. به سرفه می‌افتم و مسعود از صدای سرفه‌ام، سرش را بلند می‌کند. تازه متوجه آزاردهنده بودن کارش می‌شود و آرام می‌گوید:
- ببخشید.

سیگار را در زیرسیگاریِ روی یکی از میزهای عسلی، خاموش می‌کند.

تازه متوجه چند ته‌سیگار دیگر در آن زیرسیگاری می‌شوم؛ یعنی شاید گاه می‌آید اینجا، روی همین مبل می‌نشیند، سیگار می‌کشد و مثل من، به آرزوهای هرگز برآورده نشده فکر می‌کند.


- حالا برنامه بعدیت چیه؟
این را مسعود می‌گوید. شاید بخاطر تصدیق حاج رسول، کمی به او اعتماد کرده باشم؛ اما هنوز برنامه‌ام همان است که بود: سکوت و تنهایی.

از جا بلند می‌شوم و متکاها و ملافه‌ها را از روی مبل برمی‌دارم:
- بریم پایین، بنده‌های خدا منتظرن.
*

دکتر با چشمان گرد شده و متحیر، خیره است به دو متهم که با دستانِ دستبندخورده روی تخت‌شان دراز کشیده‌اند. بی‌حالند اما به‌هوش.


 دکتر من را کناری می‌کشد و می‌گوید:
- راستش من منتظر مُردن اینا بودم. ولی اینطور که معلومه، حال عمومی‌شون داره بهتر می‌شه. مثل معجزه ست...

معجزه...
برای هزارمین بار است که معجزه دیده‌ام و هنوز مثل بار اول، برایم شگفت‌آور و تازه است.
دوست دارم بگویم آن رایسین که تو میان کتاب‌ها از آن خوانده‌ای و آن بدن انسانی که تو در دانشگاه آن را شناخته‌ای، هیچ‌کدام کاری جز آنچه خدا اراده کند ندارند و معجزه یعنی همین... یعنی ما عاجزیم در انجام و فهمش؛ یعنی قدِ علم ما به آن نمی‌رسد. دست به سینه می‌زنم و از پشت شانه دکتر، به دو متهم نگاه می‌کنم:
- خودتون گفتید باید منتظر معجزه باشیم.

- امکان نداره، رایسین...
- شما می‌گید حال این دونفر خوبه؟


#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💕 @aah3noghte💕
 @istadegi

قسمت اول

💔 چند نفر از ماها مثل این شهیدیم؟ واقعا یه لحظه به این شهید رسیدم میخکوب شدم و فهمیدم ادعای خالی هستم و خیلی فاصله هست بین حرف تا عمل ارسالی از ادمین محترم کانال #آھ... #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 صلح یعنی کربلا زیر سکوتش جاری است رود اگر رود است در شنزار دستش بسته نیست صلح یعنی رهبر بی یار، دستش بسته است کربلا یعنی که پرچمدار دستش بسته نیست #زهرا_سپه_کار #صلی‌الله‌علیک‌یا‌معزالمؤمنین✋💚 "اَلسَّلامُ‌عَلَيْكَ‌ياحَسَنَ‌بْنَ‌عَلِی‌وَرَحْمَةُ اللّهِ‌وَبَرَكاتُهُ" #اݪحمداللہ‌ڪہ‌نوڪرتم:)🍃 #دوشنبه_های_امام_حسنی #هرگزنمیردآنکه‌دلش‌مست‌مجتباست #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞 #لوگوعکس‌پاڪ‌نشه

💔 مهم این نیست که چقدر زندگی می‌کنیم ، مهم اینه که چگونه زندگی می‌کنیم ... #سلام صبحتون بخیر

💔 #بسم_الله قل ان صلاتی و نسکی و مماتی لله رب العالمین🌹 سوره انعام، آیه ۱۶۲ #با_من_بخوان. #یک_حبه_نور✨ #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 #دم‌اذانی چه اتفاقی افتاده برامون.. چه بلایی اومده سر قلب‌هامون که یادمون رفته برگی از درخت نمیوفته مگر به اراده‌ی رب العالمین! که یادمون رفته نزدیک تر از خودمونه به خودمون! حقیقتاً چی شده بهمون؟! #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕

💔 خواب می‌بینم جوان آشنایی است که دور سرش ابرهای کوچک لطیف پیچیده و آستین‌هایش گشاد است. آرام، مثل وزیدن، از بلندی‌ای پایین می‌آید. با چشم، تبسم می‌کند. جوری که شنیده نشود سینه صاف می‌کنم و می‌پرسم: شما؟ مکث می‌کند و سر به زیر، جواب می‌دهد: «نماز» از وقتی بیدار شده‌ام توی گوشم اذان می‌شنوم. #برادرم_نماز #امیرحسین_معتمد #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 شهادت دومین جوان رشید هوافضای سپاه «محمد عبدوس» از کارکنان یگان هوافضای سپاه به شهادت رسید. ▫️محمد عبدوس از کارکنان هوافضای سمنان و «علی کمانی» از کارکنان هوافضای خمین در حین انجام ماموریت به شهادت رسیدند. هنوز علت شهادت این افراد اعلام نشده است. خبرگزاری فارس #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 📳 چند روز قبل تو آلمان یه قطار از ریل خارج شد؛ اما خب اونا مگسلبریتی ندارن که دنبال زخم باشند! #توئیتگردی #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔

 #بسم_الله_قاصم_الجبارین
📕 رمان امنیتی #خط_قرمز ⛔️
✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا
#قسمت257


- امکان نداره، رایسین...
- شما می‌گید حال این دونفر خوبه؟

دکتر، دلخور از قطع شدن حرفش، چند لحظه مکث می‌کند. لبش را می‌گزد و می‌گوید:
- امروز که معاینه‌شون کردم حالشون خوب بود. ولی باید آزمایش بدن تا مطمئن شم بدنشون سم رو دفع کرده.

- من هنوز اینجا باهاشون کار دارم و فکر کنم الان وقت خوبی برای برگردوندن‌شون به بیمارستان نیست.
دکتر شانه بالا می‌اندازد:
- فکر نکنم خطری داشته باشه براشون.

کمیل به دیوار تکیه داده و با آرامش چشمک می‌زند:
- اینا از تو هم سالم‌ترن، خیالت راحت.😉


لبخند خشکی می‌زنم به دکتر:
- ممنونم. می‌تونید تشریف ببرید خونه و استراحت کنید، ما رو هم اصلا ندیدید و اینجا نبودید. این دونفر هم فعلا مُردن. متوجهید که؟


دکتر از خدایش بوده آزاد بشود از دست من و از این شرایط مبهم و امنیتی؛ این را از عجله‌اش برای جمع کردن وسایل و پوشیدن کتش می‌فهمم.

 تشکر بلندبالایی هم می‌کند از من و می‌رود. دست به کمر، رفتنش را تا خروج از خانه دنبال می‌کنم و به مسعود می‌گویم:
- می‌شه بری دنبالش که مطمئن بشیم مشکلی نیست؟


مسعود نیشخند می‌زند و کتش را از پشتیِ یکی از صندلی‌ها برمی‌دارد. قبل از این که کامل بیرون برود، سرش را از در می‌آورد داخل و می‌گوید:
- می‌دونم می‌خوای تنهایی بازجویی‌شون کنی. بچه نیستم.😏


حرفش را بی‌جواب می‌گذارم؛
خب به جهنم که می‌توانی ذهنم را بخوانی. فهمیدم خیلی باهوش و کارکشته‌ای. فهمیدم می‌توانستی به‌جای من سرتیم پرونده بشوی...😏

 کمیل تشر می‌زند:
- عباس داری قضاوتش می‌کنیا!
لبم را می‌گزم و با دو انگشت شصت و سبابه‌ام، دو سوی تیغه بینی‌ام را می‌گیرم.
زیر لب استغفرالله می‌گویم و سرم را می‌چرخانم به سمت آن دو متهم.

هردو با دیدن نگاه ناگهانی من، از جا می‌پرند و به خود می‌لرزند. انگار منتظرند بروم بلایی سرشان بیاورم که بخاطرش یک ماه دیگر در بیمارستان بستری بشوند.

 من اما بجای این که به سمت آن‌ها بروم، خانه را یک دور کامل چک می‌کنم؛ این بار با دقتی بیشتر. با دقتی به اندازه پیدا کردن میکروفون‌های کوچک و دوربین‌های مداربسته‌ای که به ماهرانه‌ترین شکل جاساز شده‌اند؛ اما چیزی پیدا نمی‌کنم.
 پاک پاک است.

 از مسعود انتظار داشتم حداقل برای ارضای حس کنجکاوی خودش هم که شده، یک میکروفون نقلی بگذارد اینجا.


دو متهم هنوز با نگاه بی‌رمقشان من را دنبال می‌کنند؛ انگار من قصابم و آن‌ها دامِ آماده ذبح.😐
 من اما نیاز دارم دوباره همه‌چیز را مرور کنم تا بفهمم کجا ایستاده‌ام؟


روی سرامیک‌های خاک گرفته، پشت به متهم‌ها می‌نشینم. 

انقدر خاک روی زمین هست که رنگ اصلیِ سرامیک‌ها معلوم نیست. با نوک انگشت، روی خاک کف زمین یک علامت سوال می‌کشم❓
همان سرشبکه‌ای که نمی‌شناسیمش.

دور علامت سوال دایره می‌کشم، فلش می‌زنم و پایینش می‌نویسم: م؟
این هم نماد همان مینای مجهولی که اصلا معلوم نیست مینا هست یا نه.

 از مینا فلش می‌زنم به احسان و بعد، یک دایره بزرگ که داخلش نوشته‌ام: هیئت.‼️


کنار دایره محسن شهید، یک دایره می‌کشم؛ مثل همان شکلی که روی میز محل کارم کشیدم؛ اما این بار داخل دایره علامت سوال نمی‌گذارم. مطمئنم از وجود یک تیم عملیاتی خطرناک و از همان دایره، فلشی به یک علامت سوال می‌زنم؛
 آن #نفوذی‼️



#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💕 @aah3noghte💕
 @istadegi

قسمت اول

💔 گفتم: می‌گویند سیدسجاد شهید شده!!! گفت: خب شده دیگه! گفتم: به همین راحتی؟! گفت: خب سوریه بوده، #جنگ بوده ننه! جنگ هم #شهید دارد یکیش هم سجاد... توی دلم گفتم: #مادر نیستی که بدانی این قدر هم راحت نمیشود درباره #شهادت حرف زد، هیچ منطقی نمی‌تواند شهادت فرزند را برای مادر راحت کند.🥀😔 از سر کار مستقیم آمد پیش من؛ بی مقدمه زد به صحرای کربلا و از سختی های حضرت زینب حرف زد.... گفت: اینها را میگویم که اگر قرار شد بروم سوریه نخواهی جلویم را بگیری، فکر نکن اگر من شهید نشوم و اینجا بمانم می‌توانی مرگ را از من دور کنی و هیچ بلایی سرم نمی‌آید. راوی: مادر #شهید_جواد_محمدی قسمتی‌ازکتاب‌ #دخترها_بابایی_اند با اندکی تغییر #شهیدجوادمحمدی #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 🌱ای جان جهان، عیان تو را باید دید با دیده خون فشان تو را باید دید... 🌱در مسجد سهله از فرج باید گفت در مسجد جمکران تو را باید دید... #سه_شنبه_های_جمکرانی #اللهم_صل_علي_محمدﷺو_آل_محمدﷺو_عجل_فرجهم #اللهّمَ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج‌بِحَقّ‌حضرت‌زینب #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💕 @aah3noghte💕 #لوگوعکس‌پاڪ‌نشه

💔 #بسم_الله ببخشید و چشم بپوشید ، آیا دوست ندارید خداوند شما را ببخشد؟ و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است. سوره نور، آیه ۲۲ #با_من_بخوان. #یک_حبه_نور✨ #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 #زندگی ، شايد شعر پدرم بود كه خواند ... چایِ مادر، كه مرا گرم نمود:)... -سهراب‌سپهرۍ🌱

💔 #دم‌اذانی 🦋مادرها بوقتش بچه را از شیر می‌گیرند، بچه مثل ابر بهار اشک می‌ریزد، خبر ندارد مادر برایش چه سفره غذایی پهن کرده، گرفتن های خدا از این دست است... #محمدرضارنجبر

💔 #شهید‌_عباس_دانشگر خدایا...؛ روحمان‌ا‌‌‌ز‌بین‌رفته‌سردرگم‌و‌بازیچه‌دنیاییم تو‌بیدار‌مان‌کن‌تو‌هوشیارمان‌کن..! #ڪلام_شهید #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞@aah3noghte💞

💔 بهش بگید : حاجی! رئیست ترمز دستی رو کنده برده، کجای کاری؟ 🔺مرضیه سادات آل‌ایوب🔺

💔 #بورس_آمریکا یجوری سقوط آزاد کرده، آدم فکر میکنه اونجا روحانی رئیس جمهوره😂😂 ➕ رَجَـبــــ لو

💔 الهی، خوشا آن دم که در تو گُمم! #الهی_نامه

💔

 #بسم_الله_قاصم_الجبارین
📕 رمان امنیتی #خط_قرمز ⛔️
✍️ به قلم: #فاطمه_شکیبا
#قسمت258


کنار دایره محسن شهید، یک دایره می‌کشم؛ مثل همان شکلی که روی میز محل کارم کشیدم؛ اما این بار داخل دایره علامت سوال نمی‌گذارم. مطمئنم از وجود یک تیم عملیاتی خطرناک و از همان دایره، فلشی به یک علامت سوال می‌زنم؛
 آن #نفوذی‼️

خب من الان کجای این نمودارم؟🤔
کنار دایره تیم عملیاتی؛ خیلی نزدیک به آن.

این دو متهمی که گرفته‌ام، اعضای خود آن تیم نیستند قطعا؛ اما حتما باید آن‌ها را دیده باشند. خیره به دایره، می‌گویم:
- چرا اومده بودید سراغ من؟😒

صدایم گرفته است و مطمئن نیستم آن را شنیده باشند. تکانی روی تخت می‌خورند و تند نفس می‌کشند؛ نمی‌دانم کدامشان. 

سوالم را این بار بلندتر تکرار می‌کنم و صدای نالانی می‌شنوم:
- آقا غلط کردیم...😫😩

- می‌دونم، ولی الان ازتون عذرخواهی نمی‌خوام. چرا اومدین سراغ من؟ کی بهتون گفت؟

- ما شرخریم آقا. کارمون اینه که بریم نفله کنیم پول بگیریم. به خدا نمی‌دونستیم شما چکاره‌این...

- چه شغل شریفی.😏
آفرین، اونوقت اگه من یه آدم معمولی بودم، راحت نفله‌م می‌کردین و پول می‌گرفتین و به غلط کردن هم نمی‌افتادین، نه؟😏


نمی‌بینمشان و برنمی‌گردم که ببینمشان. می‌دانم الان عرق کرده‌اند، رنگشان پریده و زبانشان را روی لب‌های خشکشان می‌کشند تا جوابی پیدا کنند برای من.

می‌گویم:
- من جای شما بودم حداقل یه تحقیق درباره کسی که قرار بوده بزنمش می‌کردم که اینطوری به فلاکت نیفتم.😏


و باز هم صبر می‌کنم که ببینم حرفی دارند یا نه. می‌گوید:
- یکی بود مثل بقیه. عکس شما رو داد، گفت چه ساعتایی کجا میرین. قرار شد خودش و دوستاش بهمون کمک کنن شما رو بکشونیم یه کوچه خلوت و...
- بکشینم.😏

- آقا به خدا غلط کردیم. نمی‌دونستیم اینطور می‌شه...
- بهتون گفتن من کی‌ام؟ یا نگفتن چرا باید بکشینم؟

- گفتن سپاهی هستین و پولشونو خوردین.

نیشخند می‌زنم:
- اونوقت براتون سوال پیش نیومد که اگه پولشون رو خورده باشم، فقط یه گوشمالی کافیه و لازم نیست منو بکشین؟

مکث می‌کند؛ چند ثانیه و می‌گوید:
- می‌دونیم آقا. ما کاری که مشتری بگه رو انجام می‌دیم، سوال نمی‌پرسیم.😞

- یعنی هنوزم سفارش قبول می‌کنین؟
این را می‌گویم و کوتاه می‌خندم؛ شاید کم‌تر بترسند و بیشتر حرف بزنند.
یکی‌شان دستپاچه می‌گوید:
- نه آقا به خدا می‌خوایم توبه کنیم.

- آفرین، توبه‌تون قبول باشه. اولین قدم برای جبران اشتباهتون اینه که با من روراست باشین.
از جا بلند می‌شوم و برمی‌گردم به سمتشان.

می‌گویم:
- آخرین وعده غذایی‌تون رو قبل از این که بیاید سراغ من، کجا و چطوری خوردین؟

از نگاهشان پیداست منظور و علت سوالم را نفهمیده‌اند. توضیح می‌دهم:
- باید بفهمیم چطور مسموم شدین. یه سم فوق‌العاده خطرناک به خوردتون دادن که همین الان هم با معجزه زنده موندین.


یکی‌شان ابرو درهم می‌کشد:
- کی به ما سم داده؟🤨


- منم می‌خوام همینو بدونم. پس جواب سوالم رو بدین. آخرین وعده غذایی؟

اخم می‌کند؛ انگار سعی دارد چیزی را به خاطر بیاورد. می‌گوید:
- شام رفتیم پیتزا زدیم. با همون یارو که بهمون سفارش کار داد.
- اون براتون خرید؟
- آره.


در دلم می‌گویم بله، خیلی دست‌ودل‌بازانه سم ریخته داخل غذایتان که بمیرید... می‌پرسم:
- کجا؟
- یه فست‌فودی توی خیابون انقلاب.


صدای باز شدن در حیاط، مکالمه‌مان را قطع می‌کند. دست به اسلحه می‌برم و جلوی در واحد می‌ایستم.

 مسعود را می‌بینم که وارد شده؛ تنها.
 با تردید دستم را از روی اسلحه‌ام برمی‌دارم و منتظر می‌شوم مسعود برسد اینجا.

هنوز پا از در داخل نگذاشته که می‌پرسم:
- مشکلی نبود؟
نگاه مسعود روی شکلی که کشیده‌ام می‌ماند. جلوتر می‌رود که بهتر ببیندش و می‌گوید:
- نه.


کاش زودتر آن شکل را پاک می‌کردم. مسعود بالای سر شکل می‌ایستد و چند لحظه نگاهش می‌کند.

 بعد دوباره برمی‌گردد به سمت من و در گوشم می‌گوید:
- اون تیم عملیاتی رو بسپر به من. من بیشتر از تو تعقیبشون کردم، یه چیزایی دستم اومده.


سرش را می‌آورد عقب که واکنش من را در چهره‌ام ببیند. می‌تواند ناباوری و شک را در چهره‌ام بخواند؛ #بی‌اعتمادی را.


#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💕 @aah3noghte💕
 @istadegi

قسمت اول

💔 #خبر_خوب ...؛؛ کلیپی جذاب و دیدنی از بخش‌های‌ مختلف کشتی افراماکس ۲ که به دست مهندسان توانمند ایرانی ساخته شده است👌😎😍* *ساخت نفتکش توسط ایران در شرایط تحریم و صدور آن به حیاط خلوت آمریکا، ونزوئلا؛ افتخار بزرگی برای ایرانیان است.* اراده آهنین مهندسان، مدیران و کارگران شرکت صدرا بهترین پاسخ به همه آمران و عاملان جنگ تبلیغاتی علیه کشور عزیزمان بود و این نفتکش نماد ‎«ما می‌توانیم» و پاسخی عملی و دندان‌شکن به کسانی که آیه یأس می‌خوانند و دائم در پی تحقیر توان ‎ایران و ایرانی هستند.* 👈🏻 آنقدر که ‎ونزوئلا و ‎نیکلاس‌ مادرو به فناوری پیشرفته ایرانی اعتقاد دارند، بسیاری از مسئولین ایران به آن معتقد نیستند. چون دچار استعمارزدگی و خودتحقیری تاریخی هستند.* مقایسه کنید با مافیای خودرو که اجازه نمیدهد این صنعت به‌دست اهلش برسد ... در برابر #سیاه‌نمایی های وطن فروش ها، توانایی های ایران رو تا میتونین منتشر کنین #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞

💔 مشهد که بودیم جواد زنگ زد و گفت قرار است اعزام شود #سوریه. همان موقع رفتم حرم امام رضا علیه السلام فقط امام را به جان جوادشان قسم دادم که بچه‌ام #عاقبت‌بخیر شود و خودشان مراقب #دین و #اخلاصشان باشند.... راوی: مادر #شهید_جواد_محمدی قسمتی‌ازکتاب‌ #دخترها_بابایی_اند با اندکی تغییر #شهیدجوادمحمدی #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞